Zwanger
alle pijlers
Zwanger en balen van mezelf!
dinsdag 11 maart 2014 om 20:21
Ik ben nu 7.5 week zwanger en ik zou eigenlijk ontzettend blij moeten zijn! In oktober ben ik gestopt met de pil om mijn lichaam te laten 'ontpillen'. Elke maand twijfelde ik of ik wel of niet de stap wilde zetten om aan kinderen te beginnen (twijfelen=aard van het beestje). Mijn vriend wil overigens al een tijdje kinderen.
In februari heb ik ontdekt dat ik zwanger ben (toch wel onverwachts) en het is heel dubbel! Ik weet 100% zeker dat ik kinderen wil maar waar ik zo tegenop zie is om het op mijn werk te vertellen. Ik ben bang dat ze me te jong vinden (ik word in juli 28 jaar) omdat ze zelf allemaal rond de 30 waren. Het idee dat ik over een aantal maand met een dikke buik op mijn werk moet rondlopen maakt me gek. En echt het slaat nergens op, ik schaam me ervoor. De meeste vrouwen zijn trots op het feit dat ze moeder worden en ik schaam me voor het zwanger zijn. Ik trek alles zo in het negatieve.
Ik heb een ontzettend lieve vriend, hele lieve vriendinnen, lieve ouders en een mooi huisje.. Waarom ben ik dan toch altijd zo aan het twijfelen over alles?! Ik wil genieten van mijn leven maar het lukt me niet omdat ik me altijd maar weer druk maar over wat anderen (en dan met name mijn collega's) van mij vinden / denken.
Zaterdag heb ik een afspraak staan met een psycholoog omdat ik het negatieve denkpatroon wil doorbreken.
Zijn er mensen die dit herkennen?
En nogmaals, ik wil echt niemand voor het hoofd stoten! Ons kindje is enorm welkom en zelf ben ik er ook blij mee.. Ik kan er alleen niet van genieten omdat ik me druk maak om de buitenwereld.
In februari heb ik ontdekt dat ik zwanger ben (toch wel onverwachts) en het is heel dubbel! Ik weet 100% zeker dat ik kinderen wil maar waar ik zo tegenop zie is om het op mijn werk te vertellen. Ik ben bang dat ze me te jong vinden (ik word in juli 28 jaar) omdat ze zelf allemaal rond de 30 waren. Het idee dat ik over een aantal maand met een dikke buik op mijn werk moet rondlopen maakt me gek. En echt het slaat nergens op, ik schaam me ervoor. De meeste vrouwen zijn trots op het feit dat ze moeder worden en ik schaam me voor het zwanger zijn. Ik trek alles zo in het negatieve.
Ik heb een ontzettend lieve vriend, hele lieve vriendinnen, lieve ouders en een mooi huisje.. Waarom ben ik dan toch altijd zo aan het twijfelen over alles?! Ik wil genieten van mijn leven maar het lukt me niet omdat ik me altijd maar weer druk maar over wat anderen (en dan met name mijn collega's) van mij vinden / denken.
Zaterdag heb ik een afspraak staan met een psycholoog omdat ik het negatieve denkpatroon wil doorbreken.
Zijn er mensen die dit herkennen?
En nogmaals, ik wil echt niemand voor het hoofd stoten! Ons kindje is enorm welkom en zelf ben ik er ook blij mee.. Ik kan er alleen niet van genieten omdat ik me druk maak om de buitenwereld.
dinsdag 11 maart 2014 om 20:26
Gefeliciteerd.
Laat anderen de tering krijgen en gedraag je lekker egoistisch. 26, 27, 28, 29 of 30 wat maakt het uit, wanneer je happy en gezond bent. Een dikke middel vinger naar iedereen die jou niet steunt.
Laat anderen de tering krijgen en gedraag je lekker egoistisch. 26, 27, 28, 29 of 30 wat maakt het uit, wanneer je happy en gezond bent. Een dikke middel vinger naar iedereen die jou niet steunt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 11 maart 2014 om 20:29
Je wordt ook geregeerd door hormonen, dat kan het erger maken. Zal over een aantal weken vast minder worden.
En jong.. Toen ik 28 was, was mijn jongste al 1. (En ik ben wo opgeleid) kreeg er een hoop commentaar op maar wat dan nog?! 28 is maar net onder het gemiddelde en bovendien hebben ze daar niks mee te maken.
Wees lief voor jezelf en veroordeel je eigen gevoel niet. Het komt goed, echt waar!
En jong.. Toen ik 28 was, was mijn jongste al 1. (En ik ben wo opgeleid) kreeg er een hoop commentaar op maar wat dan nog?! 28 is maar net onder het gemiddelde en bovendien hebben ze daar niks mee te maken.
Wees lief voor jezelf en veroordeel je eigen gevoel niet. Het komt goed, echt waar!
dinsdag 11 maart 2014 om 20:30
dinsdag 11 maart 2014 om 20:30
Ik herken het niet, maar zou je wel willen adviseren om echt hard aan je teflon-laag te gaan werken. Die ga je nodig hebben als jonge moeder, want dan krijg je heel vaak (ongevraagd) commentaar krijgen / veroordeeld worden. Over waar je hem/haar laat slapen, wat hij/zij te eten krijgt, hoeveel dagen je gaat werken, etc. etc.
Misschien kun je vast oefenen op mijn standaard antwoord in dergelijke situaties (mijn kind, mijn keuze).
Ik hoop dat de psycholoog je verder kan helpen en je over een tijdje trots met je bolle buik loopt te pronken.
Oh en 28 is toch een hele normale leeftijd voor je eerste kindje?
Misschien kun je vast oefenen op mijn standaard antwoord in dergelijke situaties (mijn kind, mijn keuze).
Ik hoop dat de psycholoog je verder kan helpen en je over een tijdje trots met je bolle buik loopt te pronken.
Oh en 28 is toch een hele normale leeftijd voor je eerste kindje?
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
dinsdag 11 maart 2014 om 20:31
Joh, ik ben 31 weken zwanger en er is zelfs niet 1 vrouw op mijn werk die ooit een kind wil. Nou ja, eentje weet het nog niet, de rest heeft een hekel aan kinderen. De mannen daarentegen zijn van het type pro-bv enzo.....schiet mij maar lek.....
De vrouwen vinden mijn buik walgelijk, de mannen zijn superlief.
Kortom, de vrouwen pissen maar in hun panty, ik klets gezellig met de mannen.
Nu heb ik geen last meer van overgevoeligheid tov de mening van anderen maar vroeger was dat wel anders. Goed dat je er hulp bij zoekt, het is zo bevrijdend als je er vanaf bent. Het kost wel tijd, maar het is het grootste voordeel van ouder worden.
De vrouwen vinden mijn buik walgelijk, de mannen zijn superlief.
Kortom, de vrouwen pissen maar in hun panty, ik klets gezellig met de mannen.
Nu heb ik geen last meer van overgevoeligheid tov de mening van anderen maar vroeger was dat wel anders. Goed dat je er hulp bij zoekt, het is zo bevrijdend als je er vanaf bent. Het kost wel tijd, maar het is het grootste voordeel van ouder worden.
dinsdag 11 maart 2014 om 20:37
Ik was ook 28, ik zat in het derde jaar van mijn promotie. Prima moment, was goed te combineren. Ik geloof niet dat iemand er iets van vond. Zelfs mijn promotor, een enorme bullebak, nam het voor kennisgeving aan. Dat doen de meeste mensen: ze accepteren een nieuw feit en gaan door met hun eigen leven. Dat vinden de meeste over het algemeen boeiender dan dat van anderen. Net als jij
Gefeliciteerd met je zwangerschap
Gefeliciteerd met je zwangerschap
dinsdag 11 maart 2014 om 20:38
Ach ja je bent zwanger dus die hormonen..... Bij mij vergrootte het 9 maanden lang al mijn negatieve eigenschappen. Ik was 9 maanden lang verdrietig, moe, boos en angstig. Dingen waar ik me normaal een klein beetje druk over maakte, maakte ik me toen heel erg druk over. De rem was eraf. Niet echt opbeurend misschien maar wat ik je wil meegeven is dit: accepteer die gevoelens. Hormonen zijn nu eenmaal vervelende dingen. Ga je er niet tegen verzetten of balen van jezelf, je voelt dit nu eenmaal. Bedenk manieren om ermee om te gaan, bespreek dat ook met die psycholoog. Hou het einddoel in zicht: dit is allemaal nodig om een dalijk je kindje in je armen te houden. En geloof mij: het is het allemaal waard! Sterkte ik leef met je mee.
dinsdag 11 maart 2014 om 20:52
dinsdag 11 maart 2014 om 20:58
Ik las het inderdaad zojuist op google Pantax. Ik herken dit inderdaad wel in veel bredere zin.. Ik doe mijn werk goed, heb altijd erg goede beoordelingen en nog denk ik dat er dingen boven komen die ik niet goed gedaan heb op dagen dat ik er niet ben.
Dit gevoel is alleen nu wat naar de achtergrond vertrokken omdat mijn zwangerschap ervoor in de plaats is gekomen en ik dat dus nu in het negatieve trek.
Ik weet ook wel erg goed waar mijn probleem ligt en ik hoop ook echt dat er wat aan gedaan kan worden door een psycholoog. Het zou mijn leven veel aangenamer maken!
Dit gevoel is alleen nu wat naar de achtergrond vertrokken omdat mijn zwangerschap ervoor in de plaats is gekomen en ik dat dus nu in het negatieve trek.
Ik weet ook wel erg goed waar mijn probleem ligt en ik hoop ook echt dat er wat aan gedaan kan worden door een psycholoog. Het zou mijn leven veel aangenamer maken!
dinsdag 11 maart 2014 om 20:58
quote:Pantax schreef op 11 maart 2014 @ 20:54:
Het betekent dat je continu het gevoel hebt dat je doet alsof in je werk, dat je maar wat aan het doen bent, en dat het alleen maar een kwestie van tijd is voor je bij je collega's door de mand valt.
Meld! Ik heb vaak het idee dat ik mijn PhD bij een pak koekjes heb gekregen en dat mijn collega's daar toch echt binnenkort achter gaan komen
TO, toen ik er achter kwam dat ik zwanger was (zeer gewenst, na een medisch traject), zat ik hem ook te knijpen over alles wat ging gebeuren. Tot op zekere hoogte is dat heel normaal.
Het betekent dat je continu het gevoel hebt dat je doet alsof in je werk, dat je maar wat aan het doen bent, en dat het alleen maar een kwestie van tijd is voor je bij je collega's door de mand valt.
Meld! Ik heb vaak het idee dat ik mijn PhD bij een pak koekjes heb gekregen en dat mijn collega's daar toch echt binnenkort achter gaan komen
TO, toen ik er achter kwam dat ik zwanger was (zeer gewenst, na een medisch traject), zat ik hem ook te knijpen over alles wat ging gebeuren. Tot op zekere hoogte is dat heel normaal.
dinsdag 11 maart 2014 om 21:31
quote:fiool schreef op 11 maart 2014 @ 21:01:
Overigens hoef je ook niet voortdurend blij te zijn. Ik was blij dat er een kind ging komen, maar zwanger zijn is nooit mijn hobby geworden.
Nee dat heb ik ook, en ik vind het ook niet echt megasuperspeciaal ofzo. Blijkbaar verwachten mensen dat wel, want ze vragen het steeds
Ik kijk meer uit naar het kind, dat zwanger zijn is meer het middel er naartoe.
Overigens hoef je ook niet voortdurend blij te zijn. Ik was blij dat er een kind ging komen, maar zwanger zijn is nooit mijn hobby geworden.
Nee dat heb ik ook, en ik vind het ook niet echt megasuperspeciaal ofzo. Blijkbaar verwachten mensen dat wel, want ze vragen het steeds
Ik kijk meer uit naar het kind, dat zwanger zijn is meer het middel er naartoe.
dinsdag 11 maart 2014 om 21:54
Ik heb een schoonzus die ook altijd over alles twijfelt mbt tot zichzelf en relatie en kinderen. Maar zij is ondanks dat zwanger van nummer 3. Ze (en jij) zal blijven hoe ze is en het beste is om zoveel mogelijk jezelf te ontwikkelen en je bewust te worden van je valkuilen en daar mbv je omgeving zoveel mogelijk op te richten om jezelf daarin een beetje te veranderen. Al is het maar accepteren dat je zo bent.. Sterkte!!
Ik weet best een naam maar die was bezet..
dinsdag 11 maart 2014 om 22:06
quote:Captain_Obvious schreef op dinsdag 11 maart 2014 21:31 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="fiool in "Zwanger en balen van mezelf!"" class="messagelink">fiool schreef op 11 maart 2014 @ 21:01</a>:</b>
Overigens hoef je ook niet voortdurend blij te zijn. Ik was blij dat er een kind ging komen, maar zwanger zijn is nooit mijn hobby geworden.</div></blockquote>
Nee dat heb ik ook, en ik vind het ook niet echt megasuperspeciaal ofzo. Blijkbaar verwachten mensen dat wel, want ze vragen het steeds
Ik kijk meer uit naar het kind, dat zwanger zijn is meer het middel er naartoe. +1
Overigens hoef je ook niet voortdurend blij te zijn. Ik was blij dat er een kind ging komen, maar zwanger zijn is nooit mijn hobby geworden.</div></blockquote>
Nee dat heb ik ook, en ik vind het ook niet echt megasuperspeciaal ofzo. Blijkbaar verwachten mensen dat wel, want ze vragen het steeds
Ik kijk meer uit naar het kind, dat zwanger zijn is meer het middel er naartoe. +1
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
dinsdag 11 maart 2014 om 22:13
quote:Pantax schreef op 11 maart 2014 @ 20:54:
Het betekent dat je continu het gevoel hebt dat je doet alsof in je werk, dat je maar wat aan het doen bent, en dat het alleen maar een kwestie van tijd is voor je bij je collega's door de mand valt.
Het heeft een naam....
On topic: Ik heb jouw leeftijd en wordt er inderdaad voortdurend op gewezen dat ik toch wel erg jong ben. Als ik dan vraag hoe oud ze dan was toen ze kinderen kreeg .... "29" .... Tja.. Alsof die anderhalf jaar het verschil maakt..
Volgens mij vinden mensen alles onder de 30 jong, en alles boven de 30 oud..
Toevoeging: Het feit dat ik zwanger ben vind ik trouwens geweldig voor mij en mijn vriend, in mindere mate voor de opa's en oma's (dat komt wel als het kind er is), en ik vind het een leuk gespreksonderwerp met vriendinnen die met hetzelfde bezig zijn.
Maar ik snap niet waar alle hysterie over mijn zwangerschap bij vage kennissen, niet zwangere vriendinnen, collega's, random mensen precies voor nodig is. Ik zit er ook niet op de wachten om in een werk-gesprek uitgebreid ondervraagd te worden over het 'speciale gevoel'. Voel me dan zo'n ei. Ik kom niet verder dan "ja je ziet het inderdaad al behoorlijk hè?".
Het betekent dat je continu het gevoel hebt dat je doet alsof in je werk, dat je maar wat aan het doen bent, en dat het alleen maar een kwestie van tijd is voor je bij je collega's door de mand valt.
Het heeft een naam....
On topic: Ik heb jouw leeftijd en wordt er inderdaad voortdurend op gewezen dat ik toch wel erg jong ben. Als ik dan vraag hoe oud ze dan was toen ze kinderen kreeg .... "29" .... Tja.. Alsof die anderhalf jaar het verschil maakt..
Volgens mij vinden mensen alles onder de 30 jong, en alles boven de 30 oud..
Toevoeging: Het feit dat ik zwanger ben vind ik trouwens geweldig voor mij en mijn vriend, in mindere mate voor de opa's en oma's (dat komt wel als het kind er is), en ik vind het een leuk gespreksonderwerp met vriendinnen die met hetzelfde bezig zijn.
Maar ik snap niet waar alle hysterie over mijn zwangerschap bij vage kennissen, niet zwangere vriendinnen, collega's, random mensen precies voor nodig is. Ik zit er ook niet op de wachten om in een werk-gesprek uitgebreid ondervraagd te worden over het 'speciale gevoel'. Voel me dan zo'n ei. Ik kom niet verder dan "ja je ziet het inderdaad al behoorlijk hè?".
woensdag 12 maart 2014 om 04:02
woensdag 12 maart 2014 om 06:25
Ik waggel momenteel met 34 weken van collegezaal naar collegezaal en ben 27. Dikke vinger aan iedereen die het te vroeg of abnormaal vind:
Je doet het áltijd wel verkeerd in iémands ogen!
Wij, dames, worden altijd zwanger op het verkeerde moment: te jong, te oud, te kort een relatie, of juist in een sleur, te spontaan, te lang getwijfeld, te vaak geprobeerd, onnadenkend.. Als je je dáar allemaal druk om moet maken, ontneem je jezelf een hoop plezier en geluk!
Als jij je zaakjes privé goed op orde hebt en jouw kind gewenst is, why not?
Je doet het áltijd wel verkeerd in iémands ogen!
Wij, dames, worden altijd zwanger op het verkeerde moment: te jong, te oud, te kort een relatie, of juist in een sleur, te spontaan, te lang getwijfeld, te vaak geprobeerd, onnadenkend.. Als je je dáar allemaal druk om moet maken, ontneem je jezelf een hoop plezier en geluk!
Als jij je zaakjes privé goed op orde hebt en jouw kind gewenst is, why not?
"Eat pussy, not animals"
