Zwanger
alle pijlers
zwanger en vader 36 woont nog bij zijn ouders
vrijdag 27 januari 2012 om 22:10
hallo,
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
vrijdag 27 januari 2012 om 23:35
quote:mika65 schreef op 27 januari 2012 @ 23:30:
[...]
Brr zulke mannen krijg ik echt jeuk van, waar heb je hem eigenlijk leren kennen?
Ik krijg juist echt jeuk van dit soort vrouwen. Die eerst iemand accepteren zoals hij is. Vervolgens "per ongeluk" zwanger worden en dan verwachten dat iemand opeens totaal iemand anders wordt.
En dan vervolgens gaan klagen, zeuren en zeiken.
Zo werkt het gewoon niet.
Het is 2012. Er is geen enkele reden meer om een ongewild kind op de wereld te zetten!
[...]
Brr zulke mannen krijg ik echt jeuk van, waar heb je hem eigenlijk leren kennen?
Ik krijg juist echt jeuk van dit soort vrouwen. Die eerst iemand accepteren zoals hij is. Vervolgens "per ongeluk" zwanger worden en dan verwachten dat iemand opeens totaal iemand anders wordt.
En dan vervolgens gaan klagen, zeuren en zeiken.
Zo werkt het gewoon niet.
Het is 2012. Er is geen enkele reden meer om een ongewild kind op de wereld te zetten!
vrijdag 27 januari 2012 om 23:41
quote:citronella schreef op 27 januari 2012 @ 23:38:
het is zo makkelijk oordelen over anderen... niemand hier zich ooit in een man vergist, niemand hier ooit een gescheurd condoom gehad of een pil vergeten? fijn.. hele verstandige dames hier allemaal hoor.. applausje voor jezelf...Jawel hoor: ik. En ik heb het kind niet gehouden. Iets met gezond verstand gebruiken enzo.......
het is zo makkelijk oordelen over anderen... niemand hier zich ooit in een man vergist, niemand hier ooit een gescheurd condoom gehad of een pil vergeten? fijn.. hele verstandige dames hier allemaal hoor.. applausje voor jezelf...Jawel hoor: ik. En ik heb het kind niet gehouden. Iets met gezond verstand gebruiken enzo.......
vrijdag 27 januari 2012 om 23:42
quote:jo12345 schreef op 27 januari 2012 @ 23:35:
[...]
Ik krijg juist echt jeuk van dit soort vrouwen. Die eerst iemand accepteren zoals hij is. Vervolgens "per ongeluk" zwanger worden en dan verwachten dat iemand opeens totaal iemand anders wordt.
En dan vervolgens gaan klagen, zeuren en zeiken.
Zo werkt het gewoon niet.
Het is 2012. Er is geen enkele reden meer om een ongewild kind op de wereld te zetten!Je doet net of TO hem in de val heeft gelokt. TO wil niets van hem, ze kan het kindje heel goed alleen opvoeden. En met zo'n zak hooi ben je ook alleen beter af!
[...]
Ik krijg juist echt jeuk van dit soort vrouwen. Die eerst iemand accepteren zoals hij is. Vervolgens "per ongeluk" zwanger worden en dan verwachten dat iemand opeens totaal iemand anders wordt.
En dan vervolgens gaan klagen, zeuren en zeiken.
Zo werkt het gewoon niet.
Het is 2012. Er is geen enkele reden meer om een ongewild kind op de wereld te zetten!Je doet net of TO hem in de val heeft gelokt. TO wil niets van hem, ze kan het kindje heel goed alleen opvoeden. En met zo'n zak hooi ben je ook alleen beter af!
vrijdag 27 januari 2012 om 23:44
quote:muzze schreef op 27 januari 2012 @ 23:27:
heb je gevraagd of hij met jullie wil samenwonen? Hoe is de relatie tussen je oudste kind en deze man, gaat dat goed?Deze man zegt tegen de dochter dat ze niet aan het speelgoed van debaby mag zitten, want dat is niet van haar.
heb je gevraagd of hij met jullie wil samenwonen? Hoe is de relatie tussen je oudste kind en deze man, gaat dat goed?Deze man zegt tegen de dochter dat ze niet aan het speelgoed van debaby mag zitten, want dat is niet van haar.
You are not crazy, you are... colorful. Colorful in a way that might respond to medication.
vrijdag 27 januari 2012 om 23:50
vrijdag 27 januari 2012 om 23:54
Natuurloijk wilde in met hem samenwonen en was dat in het begin de bedoeling om uiteindelijk huisje boompje beestje te hebben en als ik dat nu wil kan dat nog... Maar ik wil zijn moeder niet zijn.....Ik wil dat hij ook de ervaring heeft om zelfstadig te leven en te beseffen dat niet alles vanzelfsprekend is.. ik wil voor die kleine ook een vader die op eigen benen staat..
En misschien is het niet realistisch van mij om zo te denken... Als ik hem nu bel dan komt hij ook wel als ik moet bevallen zou hij ook gelijk komen... Alleen het eigen initiatief ontbreekt.. en het verwende en niet tactvolle naar mijn dochter soms.. Tja en blijft dat je sommige opmerkingen gewoon niet maakt..
En misschien is het niet realistisch van mij om zo te denken... Als ik hem nu bel dan komt hij ook wel als ik moet bevallen zou hij ook gelijk komen... Alleen het eigen initiatief ontbreekt.. en het verwende en niet tactvolle naar mijn dochter soms.. Tja en blijft dat je sommige opmerkingen gewoon niet maakt..
vrijdag 27 januari 2012 om 23:55
