Zwanger
alle pijlers
zwanger en vader 36 woont nog bij zijn ouders
vrijdag 27 januari 2012 om 22:10
hallo,
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
zaterdag 28 januari 2012 om 08:55
Is deze man gewoon niet bang? Hij is een situatie terecht gekomen, waarvan hiij waarschijnlijk helemaal niet weet hoe hij hiermee om moet gaan. Ik heb niet het idee dat hij opgevoed is tot zelfstandige man, die is staat is om te handelen in een dergelijke situatie. Hij is gewend dat hij doet wat zijn ouders zeggen en bij TO toont hij hetzelfde gedrag. Hij neemt haar mening over schrijft zij bijvoorbeeld. Eigenlijk is hij gewoon nog een kind, voor TO dus een 3e kind.
TO, trek je eigen plan. Vertel de vader wat je doet en laat het daarbij. Deze man heeft niet geleerd om te handelen. Voor hem geldt waarschijnlijk dat als hij het negeert het er ook niet is. Gewoon je ogen sluiten dus.
TO, trek je eigen plan. Vertel de vader wat je doet en laat het daarbij. Deze man heeft niet geleerd om te handelen. Voor hem geldt waarschijnlijk dat als hij het negeert het er ook niet is. Gewoon je ogen sluiten dus.
zaterdag 28 januari 2012 om 09:15
zaterdag 28 januari 2012 om 09:26
quote:dubiootje schreef op 28 januari 2012 @ 08:41:
Nou, laat hem dan zelf stappen ondernemen! Zo
Moeilijk is dat niet. Ja, wel voor een kind van 13 En wat is zijn belang daarbij? Hij zat niet op deze situatie te wachten, dus hoeft hij helemaal niets te ondernemen. TO heeft haar keus gemaakt en moet er zelf maar voor opdraaien ipv die man te willen veranderen.
Nou, laat hem dan zelf stappen ondernemen! Zo
Moeilijk is dat niet. Ja, wel voor een kind van 13 En wat is zijn belang daarbij? Hij zat niet op deze situatie te wachten, dus hoeft hij helemaal niets te ondernemen. TO heeft haar keus gemaakt en moet er zelf maar voor opdraaien ipv die man te willen veranderen.
zaterdag 28 januari 2012 om 10:08
Ik heb er weinig aan toe te voegen. Ja, die man is een zak hooi, maar TO is zelf een relatie met hem begonnen en heeft ervoor gekozen om mini-hooi op de wereld te zetten. Zak hooi verandert niet plotsklaps in een zelfstandige sterke steunpilaar en een veilige hooischuur om bij te schuilen.
Laat je verwachtingen los TO. Dat is richting die man ook wel zo eerlijk. Je hebt je eigen bed opgemaakt en moet er nu in liggen.
Laat je verwachtingen los TO. Dat is richting die man ook wel zo eerlijk. Je hebt je eigen bed opgemaakt en moet er nu in liggen.
zaterdag 28 januari 2012 om 11:21
quote:Mopsie41 schreef op 28 januari 2012 @ 00:11:
[...]
Grote meid, je hebT een spelfoutje gevonden. Speciaal voor jou laat ik het staan.
Ik dring helemaal niks op, ik geef mijn mening. Ik vind (zonder T) dat mensen gewoon eens wat beter moeten nadenken alvorens ze een kind op de wereld zetten. Een kind behoort uit liefde geboren te worden, niet omdat het per ongeluk ineens er gewoon "zomaar" is.
Hear hear!
Zowel omdat CP hiermee op haar nummer wordt gezet vanwege haar zeer ongenuanceerde en niet onderbouwde post waarin ze zelf heel veroordelend overkomt.
Maar vooral omdat ik het eens ben met het tweede gedeelte!
[...]
Grote meid, je hebT een spelfoutje gevonden. Speciaal voor jou laat ik het staan.
Ik dring helemaal niks op, ik geef mijn mening. Ik vind (zonder T) dat mensen gewoon eens wat beter moeten nadenken alvorens ze een kind op de wereld zetten. Een kind behoort uit liefde geboren te worden, niet omdat het per ongeluk ineens er gewoon "zomaar" is.
Hear hear!
Zowel omdat CP hiermee op haar nummer wordt gezet vanwege haar zeer ongenuanceerde en niet onderbouwde post waarin ze zelf heel veroordelend overkomt.
Maar vooral omdat ik het eens ben met het tweede gedeelte!
zaterdag 28 januari 2012 om 11:45
Dacht even dat je iets hebt met mijn broer TO. Op zich had ik jullie beide dat gegund, want dat is een lieve schat. ( maar geen verwarmingsmonteur) Alleen wel net zo gebrekkig aan initiatief als de vader van jouw kind...in zijn geval omdat hij autistisch is. Woont nog thuis, heeft geen idee van de waarde van geld, dus 300 afstaan als kostgeld en de rest oppotten zonder een idee te hebben hoeveel het is, dat zie ik hem zo doen. Foute opmerkingen maken ja, ook dat past in het plaatje, en niet door hebben dat je een ander daar pijn mee doet al helemaal. In zijn belevingswereld zijn zowel de opmerking over benen wijd als de opmerking over je dochter en het speelgoed, namelijk gewoon waarheid.
De vraag is of je het aandurft met hem verder te gaan en of je je verwachtingen niet te hoog hebt ingezet. Ik denk inderdaad niet dat hij gaat veranderen. Hij wil dit waarschijnlijk best wel ( gezien de opmerking die hij daarover tegen je maakte) maar dat zal hem niet lukken. Misschien met medicatie en veel therapie.....(gesteld dat hijdezelfde stoornis heeft als mijn broer, wat ik natuurlijk niet kan bepalen)
Dus als je met hem verder gaat zul je wsl altijd moeten blijven zeggen wat hij moet doen en wanneer. Dan zal hij het heus doen. Maar is dat wat je wil? Een relatie zonder tegenwicht van zijn kant? Heb je al eens een echt goed gesprek met zijn ouders gevoerd, over verwachtingen van alle kanten? Niet perse over zelfstandigheid, zo te horen hebben zij dat station al gepasseerd en hopen ze evt op een lieve vrouw die hun taken kan overnemen. Wil jij dat? En hoe zie je het voor je?
Oja en sterkte met je bevalling!
De vraag is of je het aandurft met hem verder te gaan en of je je verwachtingen niet te hoog hebt ingezet. Ik denk inderdaad niet dat hij gaat veranderen. Hij wil dit waarschijnlijk best wel ( gezien de opmerking die hij daarover tegen je maakte) maar dat zal hem niet lukken. Misschien met medicatie en veel therapie.....(gesteld dat hijdezelfde stoornis heeft als mijn broer, wat ik natuurlijk niet kan bepalen)
Dus als je met hem verder gaat zul je wsl altijd moeten blijven zeggen wat hij moet doen en wanneer. Dan zal hij het heus doen. Maar is dat wat je wil? Een relatie zonder tegenwicht van zijn kant? Heb je al eens een echt goed gesprek met zijn ouders gevoerd, over verwachtingen van alle kanten? Niet perse over zelfstandigheid, zo te horen hebben zij dat station al gepasseerd en hopen ze evt op een lieve vrouw die hun taken kan overnemen. Wil jij dat? En hoe zie je het voor je?
Oja en sterkte met je bevalling!
zaterdag 28 januari 2012 om 14:13
Ach Cici blijf jij maar roepen dat alle kinderen geaborteerd moeten worden die niet verwekt zijn volgens jouw maatstaven. TO heeft al tig keer gezegd dat haar kind welkom is maar voor sommige moraalridders hier is welkom zijn niet genoeg. Aborteren zul je! Nogal enge opvatting houd je erop na. Vergelijkbaar met griezels van de prolife beweging in de VS die ook hun visie op abortus en leven de rest vd mensheid willen opdringen. Tegenovergesteld standpunt weliswaar maar dezelfde wijze van vertolking en duidelijk niet in het bezit van enige empathie naar betrokkenen toe.
