Zwanger
alle pijlers
zwanger en vader 36 woont nog bij zijn ouders
vrijdag 27 januari 2012 om 22:10
hallo,
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
vrijdag 27 januari 2012 om 22:18
Ik zou zeggen, trek je eigen plan en ga weg bij die loser. Of zoals ze hier op het forum ook wel eens zeggen: Run Forest run!
Deze man is echt niet van plan om bij zijn ouders weg te gaan, want waarom zou hij? Het is veel te gemakkelijk thuis en lekker goedkoop ook nog.
Hij toont totaal geen interesse en initiatief dus wat zie je in hemelsnaam in deze vent??!?!
Deze man is echt niet van plan om bij zijn ouders weg te gaan, want waarom zou hij? Het is veel te gemakkelijk thuis en lekker goedkoop ook nog.
Hij toont totaal geen interesse en initiatief dus wat zie je in hemelsnaam in deze vent??!?!
Iedereen vlamt op zijn eigen moment.
vrijdag 27 januari 2012 om 22:18
vrijdag 27 januari 2012 om 22:19
Ow... wat lastig! Hebben jullie al die 40 weken niet gebruikt om hier een beslissing over te nemen???
Enne... klinkt dit nou als een man waarmee je een fijne, lange relatie kunt opbouwen? Ik geloof het niet...
En na die opmerking over ' benen wijd' zou bij mij helemaal geen haar op mijn hoofd meer wat voor hem voelen.
Als hij zo nodig papa wil zijn, en partner voor jou, dan zal hij wel heel erg zijn best moeten doen...
Enne... klinkt dit nou als een man waarmee je een fijne, lange relatie kunt opbouwen? Ik geloof het niet...
En na die opmerking over ' benen wijd' zou bij mij helemaal geen haar op mijn hoofd meer wat voor hem voelen.
Als hij zo nodig papa wil zijn, en partner voor jou, dan zal hij wel heel erg zijn best moeten doen...
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
vrijdag 27 januari 2012 om 22:19
Wat een rot verhaal 
Snap dat het lastig is, het is tenslotte toch de vader van je kind. Maar..Als er nu al geen initiatief vanaf komt zal dat in de toekomst niet snel veranderen..ik zou sowieso niet erkennen, je kan altijd nog naderhand iets regelen toch (vergeef me, ik weet niet precies hoe het werkt). Ik denk dat je vooral niet teveel op hm moet leunen, iemand die zelf nog als kind leeft zal niet snel voor een kind kunnen zorgen!
Sterkte!
Snap dat het lastig is, het is tenslotte toch de vader van je kind. Maar..Als er nu al geen initiatief vanaf komt zal dat in de toekomst niet snel veranderen..ik zou sowieso niet erkennen, je kan altijd nog naderhand iets regelen toch (vergeef me, ik weet niet precies hoe het werkt). Ik denk dat je vooral niet teveel op hm moet leunen, iemand die zelf nog als kind leeft zal niet snel voor een kind kunnen zorgen!Sterkte!
vrijdag 27 januari 2012 om 22:21
vrijdag 27 januari 2012 om 22:22
Mannen boven de 25 die nog thuis wonen dan is er iets mee, zei een vriendin van mij altijd.. Maar goed je zit inmiddels al met de gevolgen. Deze man is ondanks zijn 36 jarige leeftijd niet volwassen en kan niet voor zich zelf zorgen, dat weten zijn ouders ook wel, vandaar dat ze willen dat hij bij jou intrekt, dan is het jouw zorg. Een verwarmingsmonteur verdient genoeg om 300 euro aan zijn ouders kostgeld te betalen, en hij zou inmiddels al een hoog spaarsaldo moeten hebben, wat doet hij anders met zijn geld? De opmerking die hij tegen je dochter maakt, kan echt niet.
Ik vrees dat je gewoon een alleenstaande moeder met twee kinderen wordt.
Ik vrees dat je gewoon een alleenstaande moeder met twee kinderen wordt.
vrijdag 27 januari 2012 om 22:26
Dat je je zwanger laat maken door dit lot uit de loterij snap ik echt niet. Maar goed, das nu een tikkeltje te laat.
Laat hem gaan, je had er niks aan, hebt er niks aan, dus zul je er in de toekomst hoogstwaarschijnlijk ook niks aan hebben. Bespaar jezelf de energie die je in je relatie zou willen stoppen. Wat betreft geboortekaartje, zou hem wel als vader erop zetten, erkenning, tsja, wat wil hij daar zelf mee? En wat wil jij?
Sterkte ermee...
Laat hem gaan, je had er niks aan, hebt er niks aan, dus zul je er in de toekomst hoogstwaarschijnlijk ook niks aan hebben. Bespaar jezelf de energie die je in je relatie zou willen stoppen. Wat betreft geboortekaartje, zou hem wel als vader erop zetten, erkenning, tsja, wat wil hij daar zelf mee? En wat wil jij?
Sterkte ermee...
vrijdag 27 januari 2012 om 22:26
Dit is geen man, dit is een overjarige puber zonder verantwoordelijkheidsgevoel.
Hij gedraagt zich als een 17-jarige, inclusief de "benen wijd" opmerking! Alle verantwoording voor deze zwangerschap ligt bij jou volgens zijn kromme gedachtengang, waarschijnlijk vindt hij het al geweldig van zichzelf wat hij allemaal voor je doet. Ik denk dat de kans dat hij ooit volwassen wordt minimaal is.
Hier heb je dus helemaal niks aan, ik zou ophouden met aan hem te trekken, iemand anders zoeken voor je paarden.
Je moet er natuurlijk wel voor zorgen dat je kind straks weet wie zijn/haar vader is, en contact tussen hen niet in de weg staan. Maar dat contact zal hij toch echt zelf moeten verzorgen!
Hij gedraagt zich als een 17-jarige, inclusief de "benen wijd" opmerking! Alle verantwoording voor deze zwangerschap ligt bij jou volgens zijn kromme gedachtengang, waarschijnlijk vindt hij het al geweldig van zichzelf wat hij allemaal voor je doet. Ik denk dat de kans dat hij ooit volwassen wordt minimaal is.
Hier heb je dus helemaal niks aan, ik zou ophouden met aan hem te trekken, iemand anders zoeken voor je paarden.
Je moet er natuurlijk wel voor zorgen dat je kind straks weet wie zijn/haar vader is, en contact tussen hen niet in de weg staan. Maar dat contact zal hij toch echt zelf moeten verzorgen!
vrijdag 27 januari 2012 om 22:28
Ja een vriendin staat stanby en familie ook wel.. Had gedacht dat hij wel zou veranderen nadat we het er zo vaak over hebben gehad maar hij wil bij mij intrekken maar door het gebrek aan initiatief, interesse enz.. zij er wat dingen geknapt bij mij die moeilijk te lijmen zijn.. had echt gedacht dat hij wel iets voor zichzelf ging zoeken en desnoods op lange termijn voor on samen.. maar helaas niet.. nu ook nog niet een andere man zou denk ik denken ooh er koomt een kind ik ga actie ondernemen want dit kan niet zo... Misschien ben ik te zelfstandig en kan ik me niet inleven in zijn denkwijze levensstijl.. Als ik hem wat vraag dan doet hij het wel allemaal.. maar niet uit zichzelf..Als we in de winkle staan dan ziet hij iets en zegt hij vind je dit leuk zal ik dat dan voor je kopen... dan is het zo niet spannend...hij heeft nog nooit iets uit zichzelf gekocht... Zou alles voortkomen uit zijn mega onzekerheid????? Of ben ik dan erg naief....
