Zwanger
alle pijlers
zwanger en vader 36 woont nog bij zijn ouders
vrijdag 27 januari 2012 om 22:10
hallo,
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
Ik weet inmiddelis niet meer wat ik moet denken..Zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten...
Een anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden op een man die nog thuis woont toen 35.. Dat was al iets waar ik even over heb ingezeten ikzelf ben met 18 uit huis gegaan en ben nu 29 en heb een dochtertje van 8.. Maar dacht ach misschien is het er echt niet van gekomen...Na vrij korte periode ben ik zwanger geworden..hij twijfelde in het begin om te peilen hoe ik dacht en heeft eigenlijk steeds mijn mening overgenomen en mijn keuzes..Ik heb besloten mijn kindje te houden en ben toen vaker met hem in gesprek gegaan over hoe verder.. Ik wilde zo snel niet samenwonen..Mede door mijn dochter hij kan goed met kinderen omgaan maar als wij onenigheid hadden dan kon hij van haar ook niet veel hebben.. en daar kan ik slecht tegen... Hij wil niet op zichzelf gaan wonen want daar heeft hij geen geld voor zegt hij.. Hij is fulltime verwarmingsmonteur.. En geen meubels.. hij betaalt thuis kostgeld 300 euro per maand en zijn ouders willen niet 2 maanden schipperen zodat hij wat kan sparen voor thuis... Ze vinden het vreemd dat hij niet gewoon bij mij intrekt uiteindelijk...
Tijdens de hele zwangerschap heeft hij nooit zelf initiatief getoond om iets te kopen voor de kleine, ik heb alles zelf aangeschaft.. wel heeft hij t opgehaald als het te zwaar was.. Als ik hem wat vraag doet hij t wel allemaal maar uit zichzelf komt en totaal niets in alles niet...qua wat eten we, wat zullen doen...als t even lastig is gaat hij naar huis en daar leeft hij gewoon als een 17 jarige, zijn moeder doet de was, maakt t eten voor zijn werk, kookt, verschoond zijn bed, zet t raam open... hij heeft geen hobby s en geen vrienden... thuis ligt/zit hij na t werk of weekend altijd op zijn kamer tv te kijken...
ik weet dat zwangere vrouwen niet makkelijk zijn maar heb m nu al 2 weken niet gezien..was er ook klaar mee dan sms hij 2 keer om te vragen hoe t is... maar niet met de baby of zo... Wel verzorgt hij elke dag mijn paardjes omdat ik niet meer met de kruiwagen kan slepen...Ik moet vooral niet teveel zeuren want ja ik wilde toch met mijn benen wijd zei hij toen ik me een keer weer niet lekker voelde 2 weken terug en net van het ziekenhuis kwam in de nacht.. dat was een beetje de druppel...samen met het tegen mij dochtertje zeggen..dat het speelgoed van de baby niet van haar is en ze er niet aan mag komen...dat gezicht van mijn dochtertje zal ik nooit vergeten dat deed echt hartzeer... en heb m toen ook de deur gewezen.. hij zegt hij bedoelde het als grapje om haar reactie uit te lokken.... PFFF misschien ligt het ook wel aan mij het was een zware zwangerschap en ben ook wel moe nu.. maar wel benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden doen...door al die afknappers is de prille liefde uiteraard niet sterker geworden eerder helemaal weggeebt..Nu ben ik zondag 40 weken zwanger en zit met de geboortekaartjes en aangifte bij het gemeente huis... erkennen of niet..naam erbij of niet...hij is nu gewoon thuis bij zijn ouders zijn eigen leven aan het leiden... hij zegt om mij met rust te laten en niet elke keer dezelfde discussie te voeren... ook van zijn ouders komt niets terwijl ze toch opa en oma worden... help!!!
vrijdag 27 januari 2012 om 22:30
vrijdag 27 januari 2012 om 22:31
vrijdag 27 januari 2012 om 22:32
Misschien is hij inderdaad onzeker, wie weet doordat hij niet echt zelfstandig is geworden. En zo te lezen ben jij heel wat zelfstandiger dan hij. Een groot verschil tussen jullie dus.
Het klinkt verstandig van je dat je hem eerst wat voor hemzelf wilt laten zoeken, anders wordt het misschien toch een voortzetting van wat hij thuis gewend was.
Het klinkt verstandig van je dat je hem eerst wat voor hemzelf wilt laten zoeken, anders wordt het misschien toch een voortzetting van wat hij thuis gewend was.
vrijdag 27 januari 2012 om 22:32
vrijdag 27 januari 2012 om 22:33
vrijdag 27 januari 2012 om 22:33
vrijdag 27 januari 2012 om 22:34
Wat ben jij goed bezig zeg! Op jonge leeftijd heb je al een kind op de wereld gezet en ben je (uiteraard) niet meer samen met de vader van dit kind. En nu ben je weer zwanger geworden van iemand met wie je uiteindelijk geen toekomst gaat opbouwen. Doordacht allemaal ook. Ja echt m'n complimenten. Goed gedaan, meid!
vrijdag 27 januari 2012 om 22:35
vrijdag 27 januari 2012 om 22:38
quote:Cici25 schreef op 27 januari 2012 @ 22:34:
Wat ben jij goed bezig zeg! Op jonge leeftijd heb je al een kind op de wereld gezet en ben je (uiteraard) niet meer samen met de vader van dit kind. En nu ben je weer zwanger geworden van iemand met wie je uiteindelijk geen toekomst gaat opbouwen. Doordacht allemaal ook. Ja echt m'n complimenten. Goed gedaan, meid!Je weet toch niet wat er met de vader van het eerste kind is gebeurd? Misschien is die wel overleden ofzo, ik vind het nogal een hard oordeel.
Wat ben jij goed bezig zeg! Op jonge leeftijd heb je al een kind op de wereld gezet en ben je (uiteraard) niet meer samen met de vader van dit kind. En nu ben je weer zwanger geworden van iemand met wie je uiteindelijk geen toekomst gaat opbouwen. Doordacht allemaal ook. Ja echt m'n complimenten. Goed gedaan, meid!Je weet toch niet wat er met de vader van het eerste kind is gebeurd? Misschien is die wel overleden ofzo, ik vind het nogal een hard oordeel.
vrijdag 27 januari 2012 om 22:38
quote:zootje07 schreef op 27 januari 2012 @ 22:32:
Als ik zeg kom we gaan nu samenwonen doet hij dat en zal hij ook alles doen wat ik hem vraag... maar als ik een hond wil dan haal ik die wel in het asiel... ik zou willen dat hij een eigen mening krijgt en inzicht in de dingen...een man wil toch man zijn!! Een rots in de branding zeg maar...Een man van 36 gaat niet meer veranderen. Echt niet. Je moet sowieso een man niet willen veranderen. Dit gaat 'm echt niet meer worden.
Als ik zeg kom we gaan nu samenwonen doet hij dat en zal hij ook alles doen wat ik hem vraag... maar als ik een hond wil dan haal ik die wel in het asiel... ik zou willen dat hij een eigen mening krijgt en inzicht in de dingen...een man wil toch man zijn!! Een rots in de branding zeg maar...Een man van 36 gaat niet meer veranderen. Echt niet. Je moet sowieso een man niet willen veranderen. Dit gaat 'm echt niet meer worden.
vrijdag 27 januari 2012 om 22:39
vrijdag 27 januari 2012 om 22:41
quote:zootje07 schreef op 27 januari 2012 @ 22:32:
Als ik zeg kom we gaan nu samenwonen doet hij dat en zal hij ook alles doen wat ik hem vraag... maar als ik een hond wil dan haal ik die wel in het asiel... ik zou willen dat hij een eigen mening krijgt en inzicht in de dingen...een man wil toch man zijn!! Een rots in de branding zeg maar...Die man kan niet eens voor zichzelf zorgen, laat staan voor jou én zijn kind. Of wil je er nog een kind bij?
Als ik zeg kom we gaan nu samenwonen doet hij dat en zal hij ook alles doen wat ik hem vraag... maar als ik een hond wil dan haal ik die wel in het asiel... ik zou willen dat hij een eigen mening krijgt en inzicht in de dingen...een man wil toch man zijn!! Een rots in de branding zeg maar...Die man kan niet eens voor zichzelf zorgen, laat staan voor jou én zijn kind. Of wil je er nog een kind bij?
“Don’t look back – you’re not going that way.”
