Zwanger
alle pijlers
Zwanger en verlaten door partner
donderdag 1 oktober 2020 om 11:18
Hoi allemaal,
Mijn eerste topic en ik hoop dat ik het goed doe. Na lang twijfelen toch maar een bericht online omdat ik toch even mijn hart wil luchten.
Ik ben Soof en was 15 jaar samen met mijn vriend. Een fijne relatie met veel lachen, intimiteit en liefde. Tenminste dat dacht ik. We hebben een zoon en ik ben helaas een half jaar geleden onze dochter verloren na een zwangerschap van 21 weken. Ik zit nog volop in de rouw maar er kwam een lichtpuntje namelijk een positieve zwangerschapstest in juli.
Helaas kwam bijna tegelijkertijd mijn partner met het nieuws dat hij gevoelens had voor een collega. Omdat ik vind dat het best kan gebeuren bleven we er over praten en had ik nog een redelijk positief beeld over de toekomst. Hij bleef namelijk volhouden mij niet kwijt te willen en van mij te houden. Helaas ben ik er nu een paar dagen geleden achter gekomen dat ze al 2 maanden een affaire hebben met van alles erop en eraan. Hij heeft een dubbelleven geleid.
Ik ben totaal ingestort en heb al zijn spullen ingepakt en in de auto gestopt zodat hij het mee kan nemen naar zn ouders (of waarschijnlijk in dit geval naar zn sloerie). Momenteel ben ik 4 maanden zwanger en ik ben het echt even helemaal kwijt. Buiten het verdriet om van mijn dochter ook nog dit erbij, ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik krijg geen hap meer door mijn keel, doe geen oog dicht en huil non stop. Ik zie alleen maar hun voor me. Ben er doodziek van.
Waarom ik dit deel? Misschien stiekem toch voor wat motiverende woorden. Zijn er misschien lotgenoten die wat verder in het proces zitten en zich inmiddels iets beter voelen? Voor mij voelt het nu alsof de wereld vergaat. Ik krijg wel psychologische hulp sinds het verlies van mijn dochter en ik heb veel hulp van mijn ouders maar toch voel ik me zo verloren en eenzaam. Hoe kan iemand zo zijn na zoveel jaren lief en leed? Ik begrijp het echt niet.....
Mijn eerste topic en ik hoop dat ik het goed doe. Na lang twijfelen toch maar een bericht online omdat ik toch even mijn hart wil luchten.
Ik ben Soof en was 15 jaar samen met mijn vriend. Een fijne relatie met veel lachen, intimiteit en liefde. Tenminste dat dacht ik. We hebben een zoon en ik ben helaas een half jaar geleden onze dochter verloren na een zwangerschap van 21 weken. Ik zit nog volop in de rouw maar er kwam een lichtpuntje namelijk een positieve zwangerschapstest in juli.
Helaas kwam bijna tegelijkertijd mijn partner met het nieuws dat hij gevoelens had voor een collega. Omdat ik vind dat het best kan gebeuren bleven we er over praten en had ik nog een redelijk positief beeld over de toekomst. Hij bleef namelijk volhouden mij niet kwijt te willen en van mij te houden. Helaas ben ik er nu een paar dagen geleden achter gekomen dat ze al 2 maanden een affaire hebben met van alles erop en eraan. Hij heeft een dubbelleven geleid.
Ik ben totaal ingestort en heb al zijn spullen ingepakt en in de auto gestopt zodat hij het mee kan nemen naar zn ouders (of waarschijnlijk in dit geval naar zn sloerie). Momenteel ben ik 4 maanden zwanger en ik ben het echt even helemaal kwijt. Buiten het verdriet om van mijn dochter ook nog dit erbij, ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik krijg geen hap meer door mijn keel, doe geen oog dicht en huil non stop. Ik zie alleen maar hun voor me. Ben er doodziek van.
Waarom ik dit deel? Misschien stiekem toch voor wat motiverende woorden. Zijn er misschien lotgenoten die wat verder in het proces zitten en zich inmiddels iets beter voelen? Voor mij voelt het nu alsof de wereld vergaat. Ik krijg wel psychologische hulp sinds het verlies van mijn dochter en ik heb veel hulp van mijn ouders maar toch voel ik me zo verloren en eenzaam. Hoe kan iemand zo zijn na zoveel jaren lief en leed? Ik begrijp het echt niet.....
donderdag 1 oktober 2020 om 11:23
donderdag 1 oktober 2020 om 12:02
Sterkte TO, wat een klote situatie. Ik ken iemand die dit ook is overkomen, uiteraard komt uiteindelijk alles goed, ook al voelt dat nu niet zo.
Is je vriend nu idd vertrokken? Heb je nog contact? Doet hij er wat op uit? Je hoef iig nu geen beslissingen te nemen, dat kan altijd nog. Probeer steun te vinden bij anderen.
Is je vriend nu idd vertrokken? Heb je nog contact? Doet hij er wat op uit? Je hoef iig nu geen beslissingen te nemen, dat kan altijd nog. Probeer steun te vinden bij anderen.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:06
Wat een nare situatie TO.
In je post kom je over als een sterke vrouw. Je hebt de regie over je eigen leven.
Geef jezelf ook de tijd om te rouwen. Om je dochter, maar ook om het verlies van het gezin dat je voor ogen had.
Heel veel sterkte te komende tijd.
In je post kom je over als een sterke vrouw. Je hebt de regie over je eigen leven.
Geef jezelf ook de tijd om te rouwen. Om je dochter, maar ook om het verlies van het gezin dat je voor ogen had.
Heel veel sterkte te komende tijd.
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:08
Sterkte To. 
Ik kwam er met 8 maanden zwangerschap achter dat mijn vriend 4 jaar lang een dubbelleven had.
En dat hij 2 kinderen bleek te hebben en gelogen over zijn identiteit.
Hij heeft mij ontzettend slecht behandeld en in mijn zwangerschap kon ik er niet meer tegen en heb hulp gezocht.
Ga naar de huisarts en vraag om hulp.
Die kan jou verder op weg helpen en ik heb er echt heel erg veel aan gehad.
Praat er over met je familie en vrienden.
Dochtertje is nu 16 maanden en ik weet nog steeds zijn identiteit niet.
Het gaat goed met ons nu ondanks dat het heel erg moeilijk is .
En dat kan jij ook !! Het is nu verschrikkelijk pijnlijk maar wat heb je nou aan zo'n man?
Word gelukkig met je kindjes dat is veel belangrijker.
Mocht je vragen hebben mag je natuurlijk deze gewoon stellen en eventueel via een privé bericht.
Maar dat je het allemaal even niet meer weet begrijp ik heel erg goed.
Jij kan er ook niets aan doen maar nu moet je wel goed voor jezelf en je kinderen blijven zorgen.
Ik kwam er met 8 maanden zwangerschap achter dat mijn vriend 4 jaar lang een dubbelleven had.
En dat hij 2 kinderen bleek te hebben en gelogen over zijn identiteit.
Hij heeft mij ontzettend slecht behandeld en in mijn zwangerschap kon ik er niet meer tegen en heb hulp gezocht.
Ga naar de huisarts en vraag om hulp.
Die kan jou verder op weg helpen en ik heb er echt heel erg veel aan gehad.
Praat er over met je familie en vrienden.
Dochtertje is nu 16 maanden en ik weet nog steeds zijn identiteit niet.
Het gaat goed met ons nu ondanks dat het heel erg moeilijk is .
En dat kan jij ook !! Het is nu verschrikkelijk pijnlijk maar wat heb je nou aan zo'n man?
Word gelukkig met je kindjes dat is veel belangrijker.
Mocht je vragen hebben mag je natuurlijk deze gewoon stellen en eventueel via een privé bericht.
Maar dat je het allemaal even niet meer weet begrijp ik heel erg goed.
Jij kan er ook niets aan doen maar nu moet je wel goed voor jezelf en je kinderen blijven zorgen.
05-2019 wijzigde dit bericht op 01-10-2020 12:13
21.81% gewijzigd
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 1 oktober 2020 om 12:09
donderdag 1 oktober 2020 om 12:11
Het is een paar dagen geleden dus nu is het belangrijkste dat je goed voor jezelf zorgt en goed een netwerk om jezelf heen regelt. Daarvoor heel veel sterkte.
En dan de praktische zaken.
- heeft hij alweer contact opgenomen, al is het maar om voor nu de helft van de zorg voor jullie zoon op zich te nemen? Jij hebt ook rust nodig namelijk, zeker nu.
- zijn jullie getrouwd, financiën duidelijk? Zo niet, maak screenshots etc.
Nogmaals echt veel sterkte, dit is gewoon rot en klote. Bij een vriendin meegemaakt en ja, er komt licht, maar het kan even duren.
En dan de praktische zaken.
- heeft hij alweer contact opgenomen, al is het maar om voor nu de helft van de zorg voor jullie zoon op zich te nemen? Jij hebt ook rust nodig namelijk, zeker nu.
- zijn jullie getrouwd, financiën duidelijk? Zo niet, maak screenshots etc.
Nogmaals echt veel sterkte, dit is gewoon rot en klote. Bij een vriendin meegemaakt en ja, er komt licht, maar het kan even duren.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:13
Och vrouw, wat een diepe ellende, ik heb er geen woorden voor. Fijn dat je steun hebt van je ouders, die heb je hard nodig. Zorg goed voor jezelf en voor je zoon, leef met de dag.
Zoals je schrijft kom je op me over als een sterke vrouw, ondanks deze situatie. Eens komt de dag dat je met een trots gevoel op deze periode kunt terugkijken, dat je het toch maar hebt geflikt in je eentje.
Die dag is nog ver weg, maar probeer het als lichtpuntje aan het eind van je donkere tunnel te zien. Ik stuur je een virtuele omhelzing
Zoals je schrijft kom je op me over als een sterke vrouw, ondanks deze situatie. Eens komt de dag dat je met een trots gevoel op deze periode kunt terugkijken, dat je het toch maar hebt geflikt in je eentje.
Die dag is nog ver weg, maar probeer het als lichtpuntje aan het eind van je donkere tunnel te zien. Ik stuur je een virtuele omhelzing
donderdag 1 oktober 2020 om 12:14
Bedankt allemaal!
Ja, hij is nu wel echt weg. Ik heb niets meer in huis van hem, had alles ingepakt. Maar de gedachte waar hij nu uithangt maakt me ook ziek. Ik wil hem niet kwijt maar dit is onacceptabel. En idd hoe kan een andere vrouw dit doen ook? Ze wist van het gezin en van onze dochter maar het maakt haar niet uit. En nu nog een baby onderweg, daar moet je als minnares toch ook geen zin in hebben?
Hij heeft sindsdien niks laten horen maar ik zag dat hij wel met onze zoon appt. Ik hoop toch dat hij na al die jaren nog wel gevoel voor me heeft (zoals hij wel beweerd) en dat hij hier nu goed over na gaat denken en dat we alles netjes kunnen regelen. Ik ga niet liegen, stiekem hoop ik dat hij binnenkort smekend voor de deur staat, triest ik weet het maar dat zal toch niet. En ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar toch... voel me zo zwak momenteel.
Ja, hij is nu wel echt weg. Ik heb niets meer in huis van hem, had alles ingepakt. Maar de gedachte waar hij nu uithangt maakt me ook ziek. Ik wil hem niet kwijt maar dit is onacceptabel. En idd hoe kan een andere vrouw dit doen ook? Ze wist van het gezin en van onze dochter maar het maakt haar niet uit. En nu nog een baby onderweg, daar moet je als minnares toch ook geen zin in hebben?
Hij heeft sindsdien niks laten horen maar ik zag dat hij wel met onze zoon appt. Ik hoop toch dat hij na al die jaren nog wel gevoel voor me heeft (zoals hij wel beweerd) en dat hij hier nu goed over na gaat denken en dat we alles netjes kunnen regelen. Ik ga niet liegen, stiekem hoop ik dat hij binnenkort smekend voor de deur staat, triest ik weet het maar dat zal toch niet. En ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar toch... voel me zo zwak momenteel.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:15
maar ben je veilig?, gezond? kun je voor jullie zelf zorgen?soof82 schreef: ↑01-10-2020 12:14Bedankt allemaal!
Ja, hij is nu wel echt weg. Ik heb niets meer in huis van hem, had alles ingepakt. Maar de gedachte waar hij nu uithangt maakt me ook ziek. Ik wil hem niet kwijt maar dit is onacceptabel. En idd hoe kan een andere vrouw dit doen ook? Ze wist van het gezin en van onze dochter maar het maakt haar niet uit. En nu nog een baby onderweg, daar moet je als minnares toch ook geen zin in hebben?
Hij heeft sindsdien niks laten horen maar ik zag dat hij wel met onze zoon appt. Ik hoop toch dat hij na al die jaren nog wel gevoel voor me heeft (zoals hij wel beweerd) en dat hij hier nu goed over na gaat denken en dat we alles netjes kunnen regelen. Ik ga niet liegen, stiekem hoop ik dat hij binnenkort smekend voor de deur staat, triest ik weet het maar dat zal toch niet. En ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar toch... voel me zo zwak momenteel.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:20
Ik denk dat je je niet moet richten op die ander. Die zit niet fout, het is jouw man die fout zit. En jouw man kan niet en met haar blijven rotzooien en met jou er samen uitkomen. Helaas lijkt het erop dat hij voor haar kiest. In ieder geval nu. Dan zou ik mijn energie daar niet aan verspillen. Het is al zwaar genoeg met alles wat erop je af komt.soof82 schreef: ↑01-10-2020 12:14Bedankt allemaal!
Ja, hij is nu wel echt weg. Ik heb niets meer in huis van hem, had alles ingepakt. Maar de gedachte waar hij nu uithangt maakt me ook ziek. Ik wil hem niet kwijt maar dit is onacceptabel. En idd hoe kan een andere vrouw dit doen ook? Ze wist van het gezin en van onze dochter maar het maakt haar niet uit. En nu nog een baby onderweg, daar moet je als minnares toch ook geen zin in hebben?
Hij heeft sindsdien niks laten horen maar ik zag dat hij wel met onze zoon appt. Ik hoop toch dat hij na al die jaren nog wel gevoel voor me heeft (zoals hij wel beweerd) en dat hij hier nu goed over na gaat denken en dat we alles netjes kunnen regelen. Ik ga niet liegen, stiekem hoop ik dat hij binnenkort smekend voor de deur staat, triest ik weet het maar dat zal toch niet. En ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen maar toch... voel me zo zwak momenteel.
donderdag 1 oktober 2020 om 12:25
Laat hem los, ook voor jezelf, ik stond in jouw schoenen, alweer bijna 16 jaar geleden, wij zijn er ook gekomen!
Je kan het zonder hem, zoek steun bij familie en vrienden, maar heb geen hoop op een toekomst met hem.
Een kerel die een affaire begint terwijl zijn partner in de rouw is ivm een verloren kind en nu opnieuw zwanger is, is eigenlijk geen kerel, maar soit, daar moet je vooral geen toekomst meer mee willen.
Zorg voor jezelf en je oudste, probeer te slapen en te eten.
Je kan het zonder hem, zoek steun bij familie en vrienden, maar heb geen hoop op een toekomst met hem.
Een kerel die een affaire begint terwijl zijn partner in de rouw is ivm een verloren kind en nu opnieuw zwanger is, is eigenlijk geen kerel, maar soit, daar moet je vooral geen toekomst meer mee willen.
Zorg voor jezelf en je oudste, probeer te slapen en te eten.
