Zwanger
alle pijlers
Zwanger en verlaten door partner
donderdag 1 oktober 2020 om 11:18
Hoi allemaal,
Mijn eerste topic en ik hoop dat ik het goed doe. Na lang twijfelen toch maar een bericht online omdat ik toch even mijn hart wil luchten.
Ik ben Soof en was 15 jaar samen met mijn vriend. Een fijne relatie met veel lachen, intimiteit en liefde. Tenminste dat dacht ik. We hebben een zoon en ik ben helaas een half jaar geleden onze dochter verloren na een zwangerschap van 21 weken. Ik zit nog volop in de rouw maar er kwam een lichtpuntje namelijk een positieve zwangerschapstest in juli.
Helaas kwam bijna tegelijkertijd mijn partner met het nieuws dat hij gevoelens had voor een collega. Omdat ik vind dat het best kan gebeuren bleven we er over praten en had ik nog een redelijk positief beeld over de toekomst. Hij bleef namelijk volhouden mij niet kwijt te willen en van mij te houden. Helaas ben ik er nu een paar dagen geleden achter gekomen dat ze al 2 maanden een affaire hebben met van alles erop en eraan. Hij heeft een dubbelleven geleid.
Ik ben totaal ingestort en heb al zijn spullen ingepakt en in de auto gestopt zodat hij het mee kan nemen naar zn ouders (of waarschijnlijk in dit geval naar zn sloerie). Momenteel ben ik 4 maanden zwanger en ik ben het echt even helemaal kwijt. Buiten het verdriet om van mijn dochter ook nog dit erbij, ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik krijg geen hap meer door mijn keel, doe geen oog dicht en huil non stop. Ik zie alleen maar hun voor me. Ben er doodziek van.
Waarom ik dit deel? Misschien stiekem toch voor wat motiverende woorden. Zijn er misschien lotgenoten die wat verder in het proces zitten en zich inmiddels iets beter voelen? Voor mij voelt het nu alsof de wereld vergaat. Ik krijg wel psychologische hulp sinds het verlies van mijn dochter en ik heb veel hulp van mijn ouders maar toch voel ik me zo verloren en eenzaam. Hoe kan iemand zo zijn na zoveel jaren lief en leed? Ik begrijp het echt niet.....
Mijn eerste topic en ik hoop dat ik het goed doe. Na lang twijfelen toch maar een bericht online omdat ik toch even mijn hart wil luchten.
Ik ben Soof en was 15 jaar samen met mijn vriend. Een fijne relatie met veel lachen, intimiteit en liefde. Tenminste dat dacht ik. We hebben een zoon en ik ben helaas een half jaar geleden onze dochter verloren na een zwangerschap van 21 weken. Ik zit nog volop in de rouw maar er kwam een lichtpuntje namelijk een positieve zwangerschapstest in juli.
Helaas kwam bijna tegelijkertijd mijn partner met het nieuws dat hij gevoelens had voor een collega. Omdat ik vind dat het best kan gebeuren bleven we er over praten en had ik nog een redelijk positief beeld over de toekomst. Hij bleef namelijk volhouden mij niet kwijt te willen en van mij te houden. Helaas ben ik er nu een paar dagen geleden achter gekomen dat ze al 2 maanden een affaire hebben met van alles erop en eraan. Hij heeft een dubbelleven geleid.
Ik ben totaal ingestort en heb al zijn spullen ingepakt en in de auto gestopt zodat hij het mee kan nemen naar zn ouders (of waarschijnlijk in dit geval naar zn sloerie). Momenteel ben ik 4 maanden zwanger en ik ben het echt even helemaal kwijt. Buiten het verdriet om van mijn dochter ook nog dit erbij, ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik krijg geen hap meer door mijn keel, doe geen oog dicht en huil non stop. Ik zie alleen maar hun voor me. Ben er doodziek van.
Waarom ik dit deel? Misschien stiekem toch voor wat motiverende woorden. Zijn er misschien lotgenoten die wat verder in het proces zitten en zich inmiddels iets beter voelen? Voor mij voelt het nu alsof de wereld vergaat. Ik krijg wel psychologische hulp sinds het verlies van mijn dochter en ik heb veel hulp van mijn ouders maar toch voel ik me zo verloren en eenzaam. Hoe kan iemand zo zijn na zoveel jaren lief en leed? Ik begrijp het echt niet.....
vrijdag 2 oktober 2020 om 16:30
Dat hij zich momenteel misdraagt is geen reden om dan maar ruzie te gaan maken. Ik snap dat het verleidelijk kan zijn (al lost het niets op), maar het is onverstandig, zeker nu er kinderen bij betrokken zijn.
vrijdag 2 oktober 2020 om 16:39
Zijn gedrag en acties zijn anders een verdomd goede reden voor ruzie hoor.
Ik zou er prima mee kunnen leven om zijn verliefdheid onderuit te schoppen in de hoop dat hij weer normaal kan doen en denken. Erger dan wat hij nu doet kan toch al bijna niet.
vrijdag 2 oktober 2020 om 17:24
Het is nu nog heel vers, maar echt, als je tweede kindje geboren is, vervaagt je verdriet hierover in de loop van de tijd.
Het wordt heus minder.
Het verraad van je man lijkt me veel moeilijker te behapstukken, dat is gewoon een enorme lul op pootjes.
vrijdag 2 oktober 2020 om 18:13
Wat een vreemde post
vrijdag 2 oktober 2020 om 19:13
Hannaa46 het is haar derde kindje wat geboren gaat worden....
Heb je ooit kindje verloren (in je zwangerschap) en een man die er van door is gegaan?
Zo niet, is het heel raar om te zeggen dat verdriet vervaagt op moment dat ander kind geboren wordt....
Zo ja, probeer in eigen beleving te schrijven. Meerdere mensen die ik ken en hun kind hebben verloren, ervaren de komst van een ander kindje heel wisselend...
Heb nog nooit iemand horen zeggen dat verdriet voor overleden kindje vervaagt.
Soof: hoe gaat het vandaag met je?
Heb je ooit kindje verloren (in je zwangerschap) en een man die er van door is gegaan?
Zo niet, is het heel raar om te zeggen dat verdriet vervaagt op moment dat ander kind geboren wordt....
Zo ja, probeer in eigen beleving te schrijven. Meerdere mensen die ik ken en hun kind hebben verloren, ervaren de komst van een ander kindje heel wisselend...
Heb nog nooit iemand horen zeggen dat verdriet voor overleden kindje vervaagt.
Soof: hoe gaat het vandaag met je?
okkiepetite wijzigde dit bericht op 02-10-2020 20:54
4.20% gewijzigd
vrijdag 2 oktober 2020 om 19:30
Huh? Door het tweede kindje vervaagt het verdriet niet, dat doet de tijd. Heel veel tijd!
vrijdag 2 oktober 2020 om 20:20
Huh? Ik schreef die vreemde post niet, dat was Hanaaa, ik reageerde enkel op haar post.OkkiePetite schreef: ↑02-10-2020 19:13Loisnvt het is haar derde kindje wat geboren gaat worden....
Heb je ooit kindje verloren (in je zwangerschap) en een man die er van door is gegaan?
Zo niet, is het heel raar om te zeggen dat verdriet vervaagt op moment dat ander kind geboren wordt....
Zo ja, probeer in eigen beleving te schrijven. Meerdere mensen die ik ken en hun kind hebben verloren, ervaren de komst van een ander kindje heel wisselend...
Heb nog nooit iemand horen zeggen dat verdriet voor overleden kindje vervaagt.
Soof: hoe gaat het vandaag met je?
Het lijkt mij afschuwelijk een kind te verliezen namelijk.
vrijdag 2 oktober 2020 om 20:33
Als ervaringsdeskundige kan ik wel zeggen dat een volgend kindje na het verlies van een eerder kindje, het verdriet een beetje verzacht.... Het voelde een beetje alsof de rauwe bloedende wond wordt afgedekt met een pleister, daar heb ik het zelf eerder mee vergeleken. Het verdriet slijt en verdwijnt naar de achtergrond, en daar komen de meeste mensen (want ik ken er meer die een kindje verloren zijn) zeker overheen.
Maar het vergelijken met bedrog van een partner, nee dat is toch andere koek. De scheurende schreeuwende pijn van het verlies van een kind is niet te vergelijken met die van een bedriegende partner. In mijn ervaring dan.
Maar beide ervaringen zo vlak achter elkaar... Ik zou echt aan de grond zitten. Het zijn dan je kinderen die je er doorheen slepen... Ik leef met je mee soof82!
Maar het vergelijken met bedrog van een partner, nee dat is toch andere koek. De scheurende schreeuwende pijn van het verlies van een kind is niet te vergelijken met die van een bedriegende partner. In mijn ervaring dan.
Maar beide ervaringen zo vlak achter elkaar... Ik zou echt aan de grond zitten. Het zijn dan je kinderen die je er doorheen slepen... Ik leef met je mee soof82!
vrijdag 2 oktober 2020 om 20:57
No worries, kan gebeuren
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:49
OkkiePetite schreef: ↑02-10-2020 19:13Hannaa46 het is haar derde kindje wat geboren gaat worden....
Heb je ooit kindje verloren (in je zwangerschap)
Ik had 3 miskramen, bij de laatste miskraam was ik ruim 19 weken zwanger.
zaterdag 3 oktober 2020 om 00:50
Het was bedoeld als troost.OkkiePetite schreef: ↑02-10-2020 23:36Hanna wat droevig .
En goed om een andere ervaring te lezen. Het kwam op mij hard over, vandaar m’n vragen en feedback
Vergeten zul je het nooit, maar het verdriet erover wordt na verloop van tijd echt minder.
Zeker als er een nieuw kindje geboren wordt wat vreugde geeft.
zaterdag 3 oktober 2020 om 03:01
Lieve dames, jullie lieve berichtjes geven mij echt steun. Zoveel dank daarvoor. Dat ik erkenning krijg voor mijn gevoel en verdriet want soms voelt het alsof ik gek word. Wat zijn er ook hier veel dames die ook een kindje zijn verloren. Zo verdrietig. Het spijt me ook zo voor jullie.
Vandaag was zwaar. Ik heb wel wat gesprekken met hem gehad via de telefoon maar dan met gesproken berichten. Dan kunnen we tenminste iets beter naar elkaar luisteren. Hij praat weer normaal nu en geeft ook aan echt spijt te hebben. Ik krijg sorry van hem en meteen daarna ook weer verwijten. Ik had niet in zn mail mogen kijken want daarmee zou ik alles erger hebben gemaakt
Bla bla... altijd toch iets van schuld bij een ander neerleggen.
Hij is ook boos dat ik hem even niet mee wil naar de volgende echo. Maar als ik hem uitleg dat ik geen liefde en steun voel en dat het pijn doet dan hoort ie me niet. Tuurlijk mag hij later wel weer mee maar ga je eerst maar beter gedragen tegen iemand die 14 jaar goed voor je is geweest. Ook zegt hij nu echt naar zn ouders te zijn vertrokken. Maar dit komt vooral omdat ik zn moeder heb ingelicht over alles. Ik kreeg van mijn schoonmoeder namelijk allemaal ook allemaal verwijten naar mijn hoofd vandaag dat ik in het verleden blijf hangen en moet leren vergeven. En dat het belachelijk is dat ik hem eruit heb gegooid. Fijn hoor, ik word mentaal helemaal kapot gemaakt na alles wat we hebben meegemaakt en nu de zwangerschap want ja het is zo'n goeie jongen. Pff ik was er helemaal klaar mee. Wat bleek, hij heeft tegen haar gezegt dat de mailtjes die ik had gelezen oud waren. Oja en het seks gedeelte vergat hij ook even te melden. Hij liegt tegen iedereen. Ik heb toen bij mijn schoonmoeder alles op tafel gegooid. Dingen wat ik heb gelezen... (die gore details die ik maar niet uit mijn hoofd krijg.) Dingen die hij met mij normaal doet en hoort te zeggen, bah ik kots ervan. Ex en moeder hebben er blijkbaar veel over gesproken vandaag waarna ik berichten van hem kreeg dat hij nu echt goed na gaat denken en dat hij een puinhoop van zn leven heeft gemaakt.
Ik ging voor afleiding even de deur uit voor boodschappen en eindigde huilend met een paniekaanval in de supermarkt. Ineens de pure angst om hun tegen te komen. Pff ben een volwassen vrouw maar soms heb je je lijf gewoon niet onder controle. Snel naar huis gevlucht met hartkloppingen en ik blijf toch maar even binnen nu om tot rust te komen.
Maar goed... zijn woorden geloof ik niet meer. Hij zal toch wel contact houden met haar. Ze werken ook samen. Het komt tussen ons niet meer goed. Alles moet ik nu regelen en dat doet toch ook wel echt pijn. Huis op mijn naam, ouderschapsplan etc. Ik heb er geen kracht voor maar het moet. Hij is onbetrouwbaar en ik hoop maar dat hij mee gaat werken vooral voor de kinderen. Sorry voor het lange verhaal weer. Het was ook echt weer een lange dag....
Vandaag was zwaar. Ik heb wel wat gesprekken met hem gehad via de telefoon maar dan met gesproken berichten. Dan kunnen we tenminste iets beter naar elkaar luisteren. Hij praat weer normaal nu en geeft ook aan echt spijt te hebben. Ik krijg sorry van hem en meteen daarna ook weer verwijten. Ik had niet in zn mail mogen kijken want daarmee zou ik alles erger hebben gemaakt
Bla bla... altijd toch iets van schuld bij een ander neerleggen.
Hij is ook boos dat ik hem even niet mee wil naar de volgende echo. Maar als ik hem uitleg dat ik geen liefde en steun voel en dat het pijn doet dan hoort ie me niet. Tuurlijk mag hij later wel weer mee maar ga je eerst maar beter gedragen tegen iemand die 14 jaar goed voor je is geweest. Ook zegt hij nu echt naar zn ouders te zijn vertrokken. Maar dit komt vooral omdat ik zn moeder heb ingelicht over alles. Ik kreeg van mijn schoonmoeder namelijk allemaal ook allemaal verwijten naar mijn hoofd vandaag dat ik in het verleden blijf hangen en moet leren vergeven. En dat het belachelijk is dat ik hem eruit heb gegooid. Fijn hoor, ik word mentaal helemaal kapot gemaakt na alles wat we hebben meegemaakt en nu de zwangerschap want ja het is zo'n goeie jongen. Pff ik was er helemaal klaar mee. Wat bleek, hij heeft tegen haar gezegt dat de mailtjes die ik had gelezen oud waren. Oja en het seks gedeelte vergat hij ook even te melden. Hij liegt tegen iedereen. Ik heb toen bij mijn schoonmoeder alles op tafel gegooid. Dingen wat ik heb gelezen... (die gore details die ik maar niet uit mijn hoofd krijg.) Dingen die hij met mij normaal doet en hoort te zeggen, bah ik kots ervan. Ex en moeder hebben er blijkbaar veel over gesproken vandaag waarna ik berichten van hem kreeg dat hij nu echt goed na gaat denken en dat hij een puinhoop van zn leven heeft gemaakt.
Ik ging voor afleiding even de deur uit voor boodschappen en eindigde huilend met een paniekaanval in de supermarkt. Ineens de pure angst om hun tegen te komen. Pff ben een volwassen vrouw maar soms heb je je lijf gewoon niet onder controle. Snel naar huis gevlucht met hartkloppingen en ik blijf toch maar even binnen nu om tot rust te komen.
Maar goed... zijn woorden geloof ik niet meer. Hij zal toch wel contact houden met haar. Ze werken ook samen. Het komt tussen ons niet meer goed. Alles moet ik nu regelen en dat doet toch ook wel echt pijn. Huis op mijn naam, ouderschapsplan etc. Ik heb er geen kracht voor maar het moet. Hij is onbetrouwbaar en ik hoop maar dat hij mee gaat werken vooral voor de kinderen. Sorry voor het lange verhaal weer. Het was ook echt weer een lange dag....
zaterdag 3 oktober 2020 om 04:06
Lief meisje, wat een ellende maak jij mee. Ik kan mij niks voorstellen bij de pijn die er is om je verloren dochter en dan dit er nog bovenop. Het breekt je bij de enkels af. Hoe kan iemand de moeder van zijn kinderen zoiets aandoen. Hoe harteloos ben je dan.
Wat goed dat jij de situatie klip en klaar aan zijn moeder hebt uitgelegd, zodat zij jou begrijpt. Ik denk dat niet alleen zijn moeder naar de situatie kijkt en zich afvraagt waar hij mee bezig is. Dat zullen meer mensen doen. Het is ook totaal irrationeel en misschien dat hij dat zelf op een dag ook inziet.
Ik heb één vriendin wiens man haar bedroog toen hun dochtertje de kleuterleeftijd had. Hij duwde haar keihard weg voor zijn nieuwe liefde. Hun huis moest verkocht worden en ze kwamen beiden in een huurhuis terecht in een mindere buurt. Voor zijn nieuwe vriendin ging de lol er een beetje af en zijn verliefdheid werd minder. En zo gleed hij in een depressie en kwam op zijn knieën om haar terug te vragen, want zijn relatie was voorbij. Na alles wat er was gebeurd vond zij hem niet leuk genoeg meer om het een nieuwe kans te geven. Enorm veel verdriet was er bij iedereen. Gelukkig kreeg hij daarna een relatie met een vrouw die heel lief, begripvol en respectvol is naar haar en naar haar dochter. Echt een schat van een mens. Gek genoeg heeft zij de pijn verzacht. Zij is een vriendin geworden en als er nu kleren gekocht moeten worden bijvoorbeeld voor de inmiddels jonge puberdochter dan doet ze dat met zijn vriendin en haar dochter samen. Aan hem heeft ze nog steeds een hekel, maar met haar kan ze het heel goed vinden en zo is er toch een fijne harmonie teruggekomen in haar leven en vooral in het leven van haar dochter.
Een andere vriendin die het bedrog van haar man ontdekte toen de oudste een kleuter was en de jongste een baby, koos voor zichzelf na een jaar lang heen en weer geslingerd te zijn tussen hoop en vrees. Ze regelde een woning voor haar en de kinderen en daarna een betere woning in een andere woonplaats. Ook haar ex vielen toen de schellen van zijn ogen, maar ook zij was wel klaar met hem. Zijn verliefdheid ging voorbij en hij woont nu al jaren alleen. Zij heeft er een paar jaar over gedaan om weer de sprankelende vrouw te zijn die ze is, maar zij is wel gelukkiger dan ze was in haar huwelijk, zegt ze met het verstand van nu. Ze heeft trouwens ook meer dan eens gezegd dat ze de pleister er in één keer af had moeten trekken en hem direct de deur had moeten wijzen toen zijn affaire uitkwam. Dat jaar zweven tussen hoop en vrees en die afhankelijkheid van haar geluk aan zijn besluiten maakte het gevoel van onrechtvaardigheid en verdriet niet beter. Dat jij hem direct de deur hebt gewezen is waarschijnlijk de grootste dienst die jij jezelf kon bewijzen op dit moment, al zal het absoluut nog niet zo voelen.
Het zal heel veel tijd nodig hebben, maar het komt goed lieverd. Echt. En tot die tijd is het fijn dat jij ook een beetje op jouw ouders kan leunen. Vergeet niet om hen om hulp te vragen. De pijn door bedrog gaat door merg en been en het verdriet om de situatie waarin de kinderen worden gegooid zal nooit helemaal verdwijnen. Maar het wordt beter met de tijd. Echt. En wees tot die tijd lief voor jezelf.
Wat goed dat jij de situatie klip en klaar aan zijn moeder hebt uitgelegd, zodat zij jou begrijpt. Ik denk dat niet alleen zijn moeder naar de situatie kijkt en zich afvraagt waar hij mee bezig is. Dat zullen meer mensen doen. Het is ook totaal irrationeel en misschien dat hij dat zelf op een dag ook inziet.
Ik heb één vriendin wiens man haar bedroog toen hun dochtertje de kleuterleeftijd had. Hij duwde haar keihard weg voor zijn nieuwe liefde. Hun huis moest verkocht worden en ze kwamen beiden in een huurhuis terecht in een mindere buurt. Voor zijn nieuwe vriendin ging de lol er een beetje af en zijn verliefdheid werd minder. En zo gleed hij in een depressie en kwam op zijn knieën om haar terug te vragen, want zijn relatie was voorbij. Na alles wat er was gebeurd vond zij hem niet leuk genoeg meer om het een nieuwe kans te geven. Enorm veel verdriet was er bij iedereen. Gelukkig kreeg hij daarna een relatie met een vrouw die heel lief, begripvol en respectvol is naar haar en naar haar dochter. Echt een schat van een mens. Gek genoeg heeft zij de pijn verzacht. Zij is een vriendin geworden en als er nu kleren gekocht moeten worden bijvoorbeeld voor de inmiddels jonge puberdochter dan doet ze dat met zijn vriendin en haar dochter samen. Aan hem heeft ze nog steeds een hekel, maar met haar kan ze het heel goed vinden en zo is er toch een fijne harmonie teruggekomen in haar leven en vooral in het leven van haar dochter.
Een andere vriendin die het bedrog van haar man ontdekte toen de oudste een kleuter was en de jongste een baby, koos voor zichzelf na een jaar lang heen en weer geslingerd te zijn tussen hoop en vrees. Ze regelde een woning voor haar en de kinderen en daarna een betere woning in een andere woonplaats. Ook haar ex vielen toen de schellen van zijn ogen, maar ook zij was wel klaar met hem. Zijn verliefdheid ging voorbij en hij woont nu al jaren alleen. Zij heeft er een paar jaar over gedaan om weer de sprankelende vrouw te zijn die ze is, maar zij is wel gelukkiger dan ze was in haar huwelijk, zegt ze met het verstand van nu. Ze heeft trouwens ook meer dan eens gezegd dat ze de pleister er in één keer af had moeten trekken en hem direct de deur had moeten wijzen toen zijn affaire uitkwam. Dat jaar zweven tussen hoop en vrees en die afhankelijkheid van haar geluk aan zijn besluiten maakte het gevoel van onrechtvaardigheid en verdriet niet beter. Dat jij hem direct de deur hebt gewezen is waarschijnlijk de grootste dienst die jij jezelf kon bewijzen op dit moment, al zal het absoluut nog niet zo voelen.
Het zal heel veel tijd nodig hebben, maar het komt goed lieverd. Echt. En tot die tijd is het fijn dat jij ook een beetje op jouw ouders kan leunen. Vergeet niet om hen om hulp te vragen. De pijn door bedrog gaat door merg en been en het verdriet om de situatie waarin de kinderen worden gegooid zal nooit helemaal verdwijnen. Maar het wordt beter met de tijd. Echt. En wees tot die tijd lief voor jezelf.
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:25
Het is toch jammer dat zo moeilijk is om toon mee te krijgen vangeschreven tekst.
Dat herken ik wel, tijd maakt het verdriet absoluut anders
Soof wat een heftige dag en wat ben je goed voor jezelf op gekomen.
Is er iemand die jou kan helpen met al die praktische regelzaken? Dan heb jij wat meer ruimte voor je verdriet, oudere kind en je zwangerschap
Nou ja in ieder geval iets dat hij inziet dat hij er puinhoop van heeft gemaakt , voor rest blijft een klootzak, goed dat je z’n woorden niet meer geloofd.
4 mnd na geboorte van onze zoon had ik ook een paniek aanval, de eerste en de laatste gelukkig.
Het voelde alsof ik door moest, iedereen om me heen ging ook door, terwijl alleen maar terug wilde in de tijd.
In therapie kwam ik erachter dat vooral gevoelens aan het wegdrukken was, waardoor paniek kwam.
Weet even niet meer, kreeg je al hulp?
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:43
Soof wat klinkt jij ontzettend sterk zeg.
Ik weet hoeveel pijn en verdriet je hebt maar je klinkt wijs en sterk.
Het is makkelijk van hem om te zeggen jij had niet in mijn mail moeten kijken. Hij probeerd zo de schuld op jou te schuiven zodat je niet met je vinger naar hem wijst. Hij hoopt gewoon dat je dan zegt je hebt gelijk mijn fout had ik niet mogen doen en misschien is het dan wel mijn schuld dat.........
Schoonmoeder praat mooi makkelijk met niet in het verleden blijven hangen. Waar bemoeit ze zich mee en mag jij dat zelf even beslissen hoe jij je voelt en hoe lang je ergens over doet om te verwerken. Ieder mens is anders en dat van jou is ontzettend vers ik vind niet dat ze dat mag zeggen. Als ze toch commentaar moet geven dan moet ze naar haar zoon kijken maar dat is natuurlijk teleurstellend en wil ze niet zien dus jou de schuld geven en verwijten maken is ook mooi makkelijk.
Soof jij gaat dit kunnen hoor en blijf dicht bij jezelf wat jij vind en hoe jij het voelt en laat je niets aanpraten.
Die angstaanvallen ken ik en dat is echt ontzettend vervelend. Ze zullen ook nog wel vaker komen helaas.
Zorg dat je alle rust krijgt die nodig is en als je hem niet mee wilt hebben naar de echo is heel begrijpelijk.
(Ik heb dat toen helaas wel toe gelaten maar ik voelde me heel slecht en heb een hele nare smaak aan over gehouden omdat er veel ruzie was en iedere echo/controle dat hij mee was had ik heel veel angst/stress in mijn lichaam. Op een gegeven moment kreeg ik een hekel aan mijn zwangerschap)
Regel alles zoals jij je daar goed bij voelt en denk vooral aan jezelf en je kinderen.
Ik weet hoeveel pijn en verdriet je hebt maar je klinkt wijs en sterk.
Het is makkelijk van hem om te zeggen jij had niet in mijn mail moeten kijken. Hij probeerd zo de schuld op jou te schuiven zodat je niet met je vinger naar hem wijst. Hij hoopt gewoon dat je dan zegt je hebt gelijk mijn fout had ik niet mogen doen en misschien is het dan wel mijn schuld dat.........
Schoonmoeder praat mooi makkelijk met niet in het verleden blijven hangen. Waar bemoeit ze zich mee en mag jij dat zelf even beslissen hoe jij je voelt en hoe lang je ergens over doet om te verwerken. Ieder mens is anders en dat van jou is ontzettend vers ik vind niet dat ze dat mag zeggen. Als ze toch commentaar moet geven dan moet ze naar haar zoon kijken maar dat is natuurlijk teleurstellend en wil ze niet zien dus jou de schuld geven en verwijten maken is ook mooi makkelijk.
Soof jij gaat dit kunnen hoor en blijf dicht bij jezelf wat jij vind en hoe jij het voelt en laat je niets aanpraten.
Die angstaanvallen ken ik en dat is echt ontzettend vervelend. Ze zullen ook nog wel vaker komen helaas.
Zorg dat je alle rust krijgt die nodig is en als je hem niet mee wilt hebben naar de echo is heel begrijpelijk.
(Ik heb dat toen helaas wel toe gelaten maar ik voelde me heel slecht en heb een hele nare smaak aan over gehouden omdat er veel ruzie was en iedere echo/controle dat hij mee was had ik heel veel angst/stress in mijn lichaam. Op een gegeven moment kreeg ik een hekel aan mijn zwangerschap)
Regel alles zoals jij je daar goed bij voelt en denk vooral aan jezelf en je kinderen.
Blijf in jezelf geloven !
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:54
Positivevibes schreef: ↑01-10-2020 19:46Natuurlijk is die klootzak vent de echte boosdoener.
Maar kom nou, ik snap echt wel dat TO haar een takkewijf vindt. Ze heeft ook wel wat beters te doen dan zich bezig te houden met of ze wel aardig genoeg denkt over haar mans minnares, toch?
En zeg nou zelf, al er een man die net een kindje verloren heeft en wiens vrouw 4 maanden zwanger is bij jou komt leuren, dan stuur je die toch linea recta terug?
Helemaal mee eens. De man is overduidelijk de grootste eikel in het verhaal - maar met een beetje geweten doe je niet wat die collega heeft gedaan. Ze heeft er zonder veel problemen aan meegewerkt, dus is zij deels verantwoordelijk voor de situatie. TO moet zich absoluut niet verplicht voelen om netjes over haar te denken.
Veel sterkte, TO!
Wat vreselijk voor je dat je zoveel kracht moet tonen nu je je zo kwetsbaar voelt ... Ik hoop dat je op genoeg liefde en steun van je omgeving kan rekenen. Ik wens je veel goede moed toe.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
maandag 5 oktober 2020 om 20:39
soof82 schreef: ↑03-10-2020 03:01Ook zegt hij nu echt naar zn ouders te zijn vertrokken. Maar dit komt vooral omdat ik zn moeder heb ingelicht over alles. Ik kreeg van mijn schoonmoeder namelijk allemaal ook allemaal verwijten naar mijn hoofd vandaag dat ik in het verleden blijf hangen en moet leren vergeven. En dat het belachelijk is dat ik hem eruit heb gegooid. Fijn hoor, ik word mentaal helemaal kapot gemaakt na alles wat we hebben meegemaakt en nu de zwangerschap want ja het is zo'n goeie jongen. Pff ik was er helemaal klaar mee. Wat bleek, hij heeft tegen haar gezegt dat de mailtjes die ik had gelezen oud waren. Oja en het seks gedeelte vergat hij ook even te melden. Hij liegt tegen iedereen. Ik heb toen bij mijn schoonmoeder alles op tafel gegooid. Dingen wat ik heb gelezen... (die gore details die ik maar niet uit mijn hoofd krijg.) Dingen die hij met mij normaal doet en hoort te zeggen, bah ik kots ervan.
Wat ontzettend laag van hem
.Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Heb je mensen waar je terecht kunt voor steun?
dinsdag 13 oktober 2020 om 23:19
Lieve Soof, beetje laat, maar ik lees het nu pas.
Laat je niet van streek maken door jouw (ex)man- kat in het nauw. Dat is hij nu, een kat in het nauw. En die maken rare sprongen. Zorg alleen maar dat ze jou niet raken, die rare sprongen.
Er zijn er maar 2, 3 nu belangrijk voor jou, jijzelf, je grote kind en je ongeboren baby. Je zal het beetje energie dat je hebt daaraan moeten besteden.
Hij heeft geen recht meer op jouw energie. Pech voor hem. Als het voor jou niet goed voelt om hem erbij te hebben bij een echo, stel duidelijk je grenzen, hij is er niet bij. Klaar. Heel goed dat je dit al deed en laat je niet meeslepen in zijn aandachtsgezeur- of wat het ook is. Jij hebt nu 1 prioriteit en dat is jezelf als moeder overeind houden.
Al is het straks de bevalling, hij heeft hiermee zijn rechten verspeeld. Iedere man die er willens en wetens voor zorgt dat de moeder van zijn ongeboren kind onwijze stress door moeten maken in de zwangerschap, is moeder en kind zoveel kwaad aan het doen, daar moet je jezelf en je kind tegen beschermen. Een fotootje bij wijze van spreken, is ook voldoen aan je ouderlijke plicht.
Als je je nu ook druk moet maken om hem, ga je eraan onderdoor. Het enige wat je kunt doen is je stress zoveel mogelijk reduceren, in een situatie met voortdurende ernstige stress.
Helass heb ik gelukkig al wat jaar terug door de vader van mijn oudste door een ander life-event tijdens de zwangerschap te dealen gehad in de laatste maanden met een vreemdganger. Ik heb een jaar van mijn leven verspeeld aan het lijmen van mijn gezinnetje. Enige waar ik ontiegelijke spijt van heb, is alle energie die ik in hem heb gestoken. Toen de kleine net een jaar was, ging hij opnieuw vreemd en viel bij mij eindelijk het kwartje. Het mooie gezinnetje bestond alleen in mijn dromen en zonder hem werd ik uiteindelijk veel gelukkiger.
Laat je niet van streek maken door jouw (ex)man- kat in het nauw. Dat is hij nu, een kat in het nauw. En die maken rare sprongen. Zorg alleen maar dat ze jou niet raken, die rare sprongen.
Er zijn er maar 2, 3 nu belangrijk voor jou, jijzelf, je grote kind en je ongeboren baby. Je zal het beetje energie dat je hebt daaraan moeten besteden.
Hij heeft geen recht meer op jouw energie. Pech voor hem. Als het voor jou niet goed voelt om hem erbij te hebben bij een echo, stel duidelijk je grenzen, hij is er niet bij. Klaar. Heel goed dat je dit al deed en laat je niet meeslepen in zijn aandachtsgezeur- of wat het ook is. Jij hebt nu 1 prioriteit en dat is jezelf als moeder overeind houden.
Al is het straks de bevalling, hij heeft hiermee zijn rechten verspeeld. Iedere man die er willens en wetens voor zorgt dat de moeder van zijn ongeboren kind onwijze stress door moeten maken in de zwangerschap, is moeder en kind zoveel kwaad aan het doen, daar moet je jezelf en je kind tegen beschermen. Een fotootje bij wijze van spreken, is ook voldoen aan je ouderlijke plicht.
Als je je nu ook druk moet maken om hem, ga je eraan onderdoor. Het enige wat je kunt doen is je stress zoveel mogelijk reduceren, in een situatie met voortdurende ernstige stress.
Helass heb ik gelukkig al wat jaar terug door de vader van mijn oudste door een ander life-event tijdens de zwangerschap te dealen gehad in de laatste maanden met een vreemdganger. Ik heb een jaar van mijn leven verspeeld aan het lijmen van mijn gezinnetje. Enige waar ik ontiegelijke spijt van heb, is alle energie die ik in hem heb gestoken. Toen de kleine net een jaar was, ging hij opnieuw vreemd en viel bij mij eindelijk het kwartje. Het mooie gezinnetje bestond alleen in mijn dromen en zonder hem werd ik uiteindelijk veel gelukkiger.
