Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar partner is niet blij
woensdag 5 april 2023 om 15:45
Ik weet even niet wat ik moet/denken/voelen. Zoals de titel al zegt, ik ben zwanger, maar partner is niet blij met de zwangerschap.
Even een beetje context. Ik en mijn partner zijn al jaren samen (we zijn jong bij elkaar gekomen) en een tijdje geleden ben ik van de pil gegaan. Hier zijn vele gesprekken en bedenktijden aangewijdt, aangezien partner erg twijfelde over het hebben van een kind.
Toen we jonger waren, als in begin 20, hadden we het natuurlijk al over eventuele kinderwensen gehad en beiden wilden we kinderen in de toekomst. Daarna hebben we een vrij lange, financiele enorm zware periode gehad (werkeloosheid, schulden, ecc.) waardoor het hebben van kinderen zoiezo geen optie was.
Hier zijn we gelukkig sinds een paar jaar helemaal uitgekrabbeld en we zijn er weer bovenop (schulden zijn afbetaald, allebei een stabiele baan). Met eenmaal ons leven weer op de rit, wilde ik proberen zwanger te worden, ook omdat mijn biologische klok ondertussen wel begon te tikken.
Mijn vriend was er helaas niet meer zo zeker van, want we hadden eindelijk ons leven financieel weer op de rit en een levenstijl waar kinderen moeilijk inpassen (qua huis, reizen, hobby's).
Na veel gesprekken, ruzies etc. besloot hij er dan, ondanks twijfel, toch voor te gaan. Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%), ik kon het idee van een kind niet loslaten (ondanks het te hebben geprobeerd), dus dan toch doen.
Zogezegd, zo gedaan, en vanochtend had ik een positieve zwangerschapstest. Helaas lijkt van de twijfel van mijn vriend niets meer over, en nu puntje bij paaltje komt, is het nieuws hem slecht gevallen. Na een daadwerkelijk paniekaanval van hem, is hij op dit moment niet blij met het idee dat ik zwanger ben.
Wat een blij moment had moeten zijn, is dus omgeslagen tot, voor mij, een nachtmerrie: zwanger zijn van iemand die het eigenlijk niet wilt. Als ik van te voren had geweten dat hij zo zou reageren, dat was ik liever niet zwanger geweest.
Ik weet even niet wat ik hier mee moet. Hebben jullie suggesties, ervaringsverhalen, steun?
Even een beetje context. Ik en mijn partner zijn al jaren samen (we zijn jong bij elkaar gekomen) en een tijdje geleden ben ik van de pil gegaan. Hier zijn vele gesprekken en bedenktijden aangewijdt, aangezien partner erg twijfelde over het hebben van een kind.
Toen we jonger waren, als in begin 20, hadden we het natuurlijk al over eventuele kinderwensen gehad en beiden wilden we kinderen in de toekomst. Daarna hebben we een vrij lange, financiele enorm zware periode gehad (werkeloosheid, schulden, ecc.) waardoor het hebben van kinderen zoiezo geen optie was.
Hier zijn we gelukkig sinds een paar jaar helemaal uitgekrabbeld en we zijn er weer bovenop (schulden zijn afbetaald, allebei een stabiele baan). Met eenmaal ons leven weer op de rit, wilde ik proberen zwanger te worden, ook omdat mijn biologische klok ondertussen wel begon te tikken.
Mijn vriend was er helaas niet meer zo zeker van, want we hadden eindelijk ons leven financieel weer op de rit en een levenstijl waar kinderen moeilijk inpassen (qua huis, reizen, hobby's).
Na veel gesprekken, ruzies etc. besloot hij er dan, ondanks twijfel, toch voor te gaan. Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%), ik kon het idee van een kind niet loslaten (ondanks het te hebben geprobeerd), dus dan toch doen.
Zogezegd, zo gedaan, en vanochtend had ik een positieve zwangerschapstest. Helaas lijkt van de twijfel van mijn vriend niets meer over, en nu puntje bij paaltje komt, is het nieuws hem slecht gevallen. Na een daadwerkelijk paniekaanval van hem, is hij op dit moment niet blij met het idee dat ik zwanger ben.
Wat een blij moment had moeten zijn, is dus omgeslagen tot, voor mij, een nachtmerrie: zwanger zijn van iemand die het eigenlijk niet wilt. Als ik van te voren had geweten dat hij zo zou reageren, dat was ik liever niet zwanger geweest.
Ik weet even niet wat ik hier mee moet. Hebben jullie suggesties, ervaringsverhalen, steun?
woensdag 5 april 2023 om 16:16
Mijn ouders waren geschrokken en in paniek toen bleek dat ik zwanger was als BAM. Ondanks dat ze wisten dat ik met het traject begonnen was om zwanger te worden en ze hadden aangegeven dit te begrijpen. Toen ik vertelde dat ik zwanger was, met flesje bubbels, boekje enz reageerden de een met paniek en de ander door zich af te sluiten (armen over elkaar en boos kijken). Was ook niet wat ik gehoopt en verwacht had. Ik vond het best verdrietig. Dus ik kan me voorstellen dat als je partner zo reageert het helemaal naar is. Dus heel begrijpelijk dat jij vervolgens boos werd. Maar zijn emoties is ergens ook wel begrijpelijk. Die mogen er ook zijn. Ik kon mijn ouders niet zelf steunen in die emoties, ik wilde blijdschap. Maar dat heb ik wel met ze besproken; ik begrijp dat het jullie aanvliegt, maar ik kan jullie daar nu niet in steunen. Mss ook iets om naar je vriend aan te geven?
Zoals je aangeeft gaat hij niet vragen het weg te halen. Dan hebben jullie dus nog ca 8 maanden om hier een modus in te vinden. Hij heeft tijd om te wennen. Paniek duurt geen 8 maanden. Gun hem die tijd.
Mijn ouders zijn nu de meest trotse opa en oma die bestaan
Maar goed, dat is wel iets anders dan een partner, dus ik wil absoluut niet zeggen dat de situatie het zelfde is. Alleen dat initiële paniek niet betekent dat er voor altijd alleen maar negatieve emoties zullen zijn rondom het kind.
Zoals je aangeeft gaat hij niet vragen het weg te halen. Dan hebben jullie dus nog ca 8 maanden om hier een modus in te vinden. Hij heeft tijd om te wennen. Paniek duurt geen 8 maanden. Gun hem die tijd.
Mijn ouders zijn nu de meest trotse opa en oma die bestaan
Maar goed, dat is wel iets anders dan een partner, dus ik wil absoluut niet zeggen dat de situatie het zelfde is. Alleen dat initiële paniek niet betekent dat er voor altijd alleen maar negatieve emoties zullen zijn rondom het kind.
woensdag 5 april 2023 om 16:22
Dat denk ik ook. Ik had ook een twijfelaar te pakken.
De seconde dat ons kind er was, was hij om. Daarvoor niet.
Hij deed zijn best maar vond het eng, onoverzichtelijk...
Baby was er (te vroeg), hij heeft terwijl wij in het ziekenhuis lagen meer klusjes gedaan dan de jaren ervoor thuis want ja, het prinsesje (niet ik
) moest toch in een perfect huis komen....Daarna was het letterlijk rennen als ze wakker was, niks was te gek en dat is nog steeds zo.
Instant in love maar pas toen hij de baby daadwerkelijk zag werd het 'echt'.
Tweede was hij wederom niet enthousiast (ik kan officieel geen kinderen krijgen maar bleek ineens al 4 maanden zwanger) en weer hetzelfde, piekeren...
Kind 'in beeld' en hij ging los.
Nooit gedoe gehad over verdeling zorgtaken, mijn man wil niks missen.
Mijn theorie is dat het voor sommige mannen gewoon heel eng is, zo'n zwangerschap, en te 'abstract'.
Wij voelen de baby, voor sommige mannen (die van mij dus) is het een soort onoverzichtelijke dure toestand die veel tijd kost en ze zien alleen wat vlekjes en een groeiende buik.
woensdag 5 april 2023 om 16:24
De man had een condoom kunnen gebruiken. Of zijn hersens.debuurvrouwvanJan schreef: ↑05-04-2023 16:23Superrot, maar toen je stopte met de pil, wist je toch al dat hij het niet wist en dat er dus een kans van 50% was dat het zo zou gaan?
Ik hoop voor jullie dat hij alsnog omslaat, maar wat een uitgangspunt om het te gaan proberen zeg…
woensdag 5 april 2023 om 16:26
Maar ho even, jij hebt VANOCHTEND een test gedaan? Het is allemaal nog lekker vers...
Kijk, hij was er niet helemaal zeker van, en nu ineens shit is getting real. Logisch dat ie even moet slikken, zeker als jij zegt dat hij niet zo goed tegen veranderingen kan. Hebben jullie het gehad over de reden van zijn twijfel? Ziet hij op tegen de verantwoordelijkheid? Wil hij eigenlijk nog langer genieten van zijn (financiële) vrijheid? Het lijkt me goed als jullie zijn bezwaren bespreken en kijken of je die kunt oplossen (bijv dat hij deze zomer nog helemaal los mag op festivals, ik noem maar was). Als dat niet lukt, dan zit je wel met de gebakken peren.
Het is natuurlijk sowieso niet handig om te beginnen aan een kinderwens als een van de twee niet on board is. Maar daar heb je nu niks aan. Als je de verschillen niet kunt overbruggen, dan moet je nadenken over je eigen opties: bij elkaar blijven (met/zonder kind) of uit elkaar gaan (met/zonder kind). Het klinkt mij wel in de oren alsof het voor jou een dealbreaker is, maar ik zou de keuzes van kinderwens en toekomst proberen los te koppelen. Probeer eruit te komen.
Ten tweede mag je natuurlijk ook wel even zeggen dat het niet heel leuk is als je net erachter komt dat je zwanger bent dat iemand zo reageert. Dat is gewoon niet lief, hoe je er ook in staat. Jij als vrouw ervaart meteen dat je leven veranderd is. Toch is een reactie menselijk en moet je iemand ook de tijd kunnen geven om aan het idee te wennen.
Uit eigen ervaring... ik heb mijn relatie toen ik 34 jaar was verbroken toen mijn vriend eerst 5 jaar twijfelde en toen "ja is goed" zei en na nog eens 1,5 jaar zei "nee, ik wil ze toch niet". Ik ben nu 4 jaar verder en heel gelukkig met een nieuwe man, die net als ik heel graag een kindje wil, met mij.
Kijk, hij was er niet helemaal zeker van, en nu ineens shit is getting real. Logisch dat ie even moet slikken, zeker als jij zegt dat hij niet zo goed tegen veranderingen kan. Hebben jullie het gehad over de reden van zijn twijfel? Ziet hij op tegen de verantwoordelijkheid? Wil hij eigenlijk nog langer genieten van zijn (financiële) vrijheid? Het lijkt me goed als jullie zijn bezwaren bespreken en kijken of je die kunt oplossen (bijv dat hij deze zomer nog helemaal los mag op festivals, ik noem maar was). Als dat niet lukt, dan zit je wel met de gebakken peren.
Het is natuurlijk sowieso niet handig om te beginnen aan een kinderwens als een van de twee niet on board is. Maar daar heb je nu niks aan. Als je de verschillen niet kunt overbruggen, dan moet je nadenken over je eigen opties: bij elkaar blijven (met/zonder kind) of uit elkaar gaan (met/zonder kind). Het klinkt mij wel in de oren alsof het voor jou een dealbreaker is, maar ik zou de keuzes van kinderwens en toekomst proberen los te koppelen. Probeer eruit te komen.
Ten tweede mag je natuurlijk ook wel even zeggen dat het niet heel leuk is als je net erachter komt dat je zwanger bent dat iemand zo reageert. Dat is gewoon niet lief, hoe je er ook in staat. Jij als vrouw ervaart meteen dat je leven veranderd is. Toch is een reactie menselijk en moet je iemand ook de tijd kunnen geven om aan het idee te wennen.
Uit eigen ervaring... ik heb mijn relatie toen ik 34 jaar was verbroken toen mijn vriend eerst 5 jaar twijfelde en toen "ja is goed" zei en na nog eens 1,5 jaar zei "nee, ik wil ze toch niet". Ik ben nu 4 jaar verder en heel gelukkig met een nieuwe man, die net als ik heel graag een kindje wil, met mij.
woensdag 5 april 2023 om 16:26
Ik had maandag ongesteld moeten worden, dus liep al twee dagen met het idee dat ik zwanger zou kunnen zijn. En ook mij vloog het gisteravond me aan. Want ja, je leven veranderd voor altijd, is minder makkelijk, er moeten veel dingen veranderen, ecc. Maar mijn basis gevoel was wel dat ik blij was met de zwangerschap. Het was niet meteen de eerste ronde, maar we waren er niet heel fanatiek in (geen meten van temperaturen, ovulatietesten of dat soort dingen) en het was afgelopen maand nou niet bepaald een superseksmaand aangezien we allebei ziek zijn geweest en druk waren met werk. Dus nee, deze maand had ik het echt niet verwacht.Doreia* schreef: ↑05-04-2023 15:59Laat hem even het nieuws opnemen.
Toen ik een positieve test had, vloog het me ook aan. Ik dacht: nou, Doreia, heb je goed gedaan meid! Zwanger. Dus dat kind moet er over 9 maanden ook uit he? Allerhande medische dingen ga je nu doen, met je prik angst en je lage pijngrens. Goed gedaan hoor!
Ik snap dat jij teleurgesteld bent in zijn reactie. Ik denk echt dat je hem even tijd moet geven. Is het meteen in ronde 1 raak? Dan is het helemaal even slikken.
woensdag 5 april 2023 om 16:33
Eens met bovenstaande.debuurvrouwvanJan schreef: ↑05-04-2023 16:23Superrot, maar toen je stopte met de pil, wist je toch al dat hij het niet wist en dat er dus een kans van 50% was dat het zo zou gaan?
Ik hoop voor jullie dat hij alsnog omslaat, maar wat een uitgangspunt om het te gaan proberen zeg…
Geef hem even de ruimte. Hij weet het pas net. Daarnaast was jij zelf ook niet meteen in de gloria, zo te lezen. Dus geef hem gewoon even wat tijd.
woensdag 5 april 2023 om 16:34
Ja, rationeel heb je helemaal gelijk. Het was geen goed uitgangspunt om het te gaan proberen. Ik kan me nu wel voor mijn kop slaan.debuurvrouwvanJan schreef: ↑05-04-2023 16:23Superrot, maar toen je stopte met de pil, wist je toch al dat hij het niet wist en dat er dus een kans van 50% was dat het zo zou gaan?
Ik hoop voor jullie dat hij alsnog omslaat, maar wat een uitgangspunt om het te gaan proberen zeg…
Het alternatief was uit elkaar gaan of ik moest accepteren dat ik nooit echt gelukkig zou zijn. Wellicht was een van die laatste twee opties een betere optie, maar dat is nu te laat.
woensdag 5 april 2023 om 16:35
Sowieso even een paar dagen laten bezinken.
Ik had een grote kinderwens maar toen ik de eerste ronde aan het wachten was op mijn menstruatie kreeg ik ook een halve paniekaanval over hoe mijn leven zou veranderen.
Mocht hij dan nog steeds niet willen dan zou het voor mij einde relatie zijn: hij wist dat jullie zonder anticonceptie seks hadden dus hij heeft jou willens en wetens in deze situatie gebracht. Of je dan zonder hem alsnog het kind op wil voeden of toch besluit om het af te breken is dan volledig aan jou. Al zou ik dan wel kijken of je er met iemand van het FIOM over kan praten.
Ik had een grote kinderwens maar toen ik de eerste ronde aan het wachten was op mijn menstruatie kreeg ik ook een halve paniekaanval over hoe mijn leven zou veranderen.
Mocht hij dan nog steeds niet willen dan zou het voor mij einde relatie zijn: hij wist dat jullie zonder anticonceptie seks hadden dus hij heeft jou willens en wetens in deze situatie gebracht. Of je dan zonder hem alsnog het kind op wil voeden of toch besluit om het af te breken is dan volledig aan jou. Al zou ik dan wel kijken of je er met iemand van het FIOM over kan praten.
woensdag 5 april 2023 om 16:40
Ik was zelf een beetje in paniek toen ik opeens heel snel zwanger was van mn tweede. We hadden eigenlijk nog maar net soort van de knoop doorgehakt om het "binnenkort" weer te proberen, met het idee dat het weer een jaar ging duren. Ik had me voorgenomen nog een paar dingen te doen die minder goed gaan als je zwanger bent. BAM zwanger. Ik heb zelf een tijdje nodig gehad om aan het idee te wennen, ondanks tweede en zeer gewenst kind. Soms heb ik spijt van mijn eerste reactie naar mijn man toe, die zag de angst van mijn gezicht af. Ik had liever gewild dat het een heel romantisch moment was. Maar mijn baby is er niet minder geliefd om hoor! Komt allemaal weer goed.
woensdag 5 april 2023 om 16:42
Dit!!!Doreia* schreef: ↑05-04-2023 15:59Laat hem even het nieuws opnemen.
Toen ik een positieve test had, vloog het me ook aan. Ik dacht: nou, Doreia, heb je goed gedaan meid! Zwanger. Dus dat kind moet er over 9 maanden ook uit he? Allerhande medische dingen ga je nu doen, met je prik angst en je lage pijngrens. Goed gedaan hoor!
Ik snap dat jij teleurgesteld bent in zijn reactie. Ik denk echt dat je hem even tijd moet geven. Is het meteen in ronde 1 raak? Dan is het helemaal even slikken.
En, wij gingen 23 jaar geleden voor de 1e, my god wat was ik in shock toen het raak was!
Mijn man heeft me bijna moeten sussen.
Dus to geef je man even de tijd om aan het idee te wennen.
En jij; gefeliciteerd
woensdag 5 april 2023 om 16:44
woensdag 5 april 2023 om 16:48
jawel hoor. jij heeft ook een excuus. Een mens is nu eenmaal een irrationeel wezen. Je kunt alles nog zo rationeel doorgedacht hebben en als puntje bij het paaltje komt, blijk je er opeens anders in te staan. Ik lees wel vaker hier op het forum bij allerlei problemen dat hij of zij van te voren wist wat de consequenties van een beslissing waren en dat is het. Maar zo werkt het nu eenmaal niet, helaas.
woensdag 5 april 2023 om 16:58
Alvast bedankt voor al jullie reacties, die hebben mij veel goed gedaan.
De felicitaties vind ik op dit moment moeilijk te lezen, aangezien ik nog niet echt weet of het een gewenste of ongewenste zwangerschap is...
Ik moet nu eventjes weg, dus zal een paar uur niet reageren. Ik heb een afspraak (echt geen zin in, maar misschien is het even goed uit huis te zijn).
De felicitaties vind ik op dit moment moeilijk te lezen, aangezien ik nog niet echt weet of het een gewenste of ongewenste zwangerschap is...
Ik moet nu eventjes weg, dus zal een paar uur niet reageren. Ik heb een afspraak (echt geen zin in, maar misschien is het even goed uit huis te zijn).
woensdag 5 april 2023 om 17:04
Maar dan heeft TO dus 2 excuses: de hormonen & ze is een irrationeel wezen.grenada schreef: ↑05-04-2023 16:48jawel hoor. jij heeft ook een excuus. Een mens is nu eenmaal een irrationeel wezen. Je kunt alles nog zo rationeel doorgedacht hebben en als puntje bij het paaltje komt, blijk je er opeens anders in te staan. Ik lees wel vaker hier op het forum bij allerlei problemen dat hij of zij van te voren wist wat de consequenties van een beslissing waren en dat is het. Maar zo werkt het nu eenmaal niet, helaas.
Hij is enkel irrationeel. En hopelijk moet hij alleen wennen aan het idee.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 5 april 2023 om 17:12
Heel erg verdrietige situatie.
"Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%".
Hij wist wél wat hij wilde..geen kind en een relatie met jou. Hij heeft erin toegestemd een kind te krijgen omdat hij jou niet kwijt wilde. Niet omdat hij een kind wilde. Nu het eenmaal een feit is is hij erg geschrokken en vliegt het hem aan dat hij nu 20 jaar aan een kind vastzit. Ik kan mij dat goed voorstellen gezien het feit dat hij geen kinderwens heeft. Je had je moeten beseffen dat hij nooit de keus voor een kind heeft gemaakt..maar het er op de koop toe nam. Ik hoop voor jullie allebei (en voor jullie kind) dat je partner er toch nog blij mee zal zijn.
"Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%".
Hij wist wél wat hij wilde..geen kind en een relatie met jou. Hij heeft erin toegestemd een kind te krijgen omdat hij jou niet kwijt wilde. Niet omdat hij een kind wilde. Nu het eenmaal een feit is is hij erg geschrokken en vliegt het hem aan dat hij nu 20 jaar aan een kind vastzit. Ik kan mij dat goed voorstellen gezien het feit dat hij geen kinderwens heeft. Je had je moeten beseffen dat hij nooit de keus voor een kind heeft gemaakt..maar het er op de koop toe nam. Ik hoop voor jullie allebei (en voor jullie kind) dat je partner er toch nog blij mee zal zijn.
woensdag 5 april 2023 om 17:17
woensdag 5 april 2023 om 17:50
Ik ken echt zo veel mensen die heel bewust kozen voor een zwangerschap, en was en waar paniek toesloeg toen het eenmaal zo ver was. Dat is helemaal niet zo uitzonderlijk, dus ik zou iemand niet meteen afrekenen op zijn eerste reactie. Nee, het is niet leuk, dat snap ik. Maar ik zou nu nog even geen vergaande conclusies trekken, maar de zaak eerst even laten bezinken.
woensdag 5 april 2023 om 18:07
Ik vind het niet zo reëel om haar nu te verwijten dat ze hem niet tegen zichzelf beschermd heeft o.i.d. Je moet wel stevig in je schoenen staan om, als je heel, heel graag een kind wil en je partner gaat erin mee (en dat zal écht niet zo expliciet zijn gegaan dat hij letterlijk zei het eigenlijk niet te willen maar het deed voor haar), dat je dan uit jezelf zegt: 'Ik heb het idee dat je het niet echt wil, dus laten we het toch maar niet doen.' Op zo'n moment hoor je wat je wil horen, misschien tegen beter weten in.Libelle44 schreef: ↑05-04-2023 17:12Heel erg verdrietige situatie.
"Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%".
Hij wist wél wat hij wilde..geen kind en een relatie met jou. Hij heeft erin toegestemd een kind te krijgen omdat hij jou niet kwijt wilde. Niet omdat hij een kind wilde. Nu het eenmaal een feit is is hij erg geschrokken en vliegt het hem aan dat hij nu 20 jaar aan een kind vastzit. Ik kan mij dat goed voorstellen gezien het feit dat hij geen kinderwens heeft. Je had je moeten beseffen dat hij nooit de keus voor een kind heeft gemaakt..maar het er op de koop toe nam. Ik hoop voor jullie allebei (en voor jullie kind) dat je partner er toch nog blij mee zal zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 5 april 2023 om 19:04
Nou, dan kun je toch wel begrijpen dat het je partner al helemaal even aanvloog allemaal? Ik vind dat niet zo heel raar.Nepnaam schreef: ↑05-04-2023 16:26Ik had maandag ongesteld moeten worden, dus liep al twee dagen met het idee dat ik zwanger zou kunnen zijn. En ook mij vloog het gisteravond me aan. Want ja, je leven veranderd voor altijd, is minder makkelijk, er moeten veel dingen veranderen, ecc. Maar mijn basis gevoel was wel dat ik blij was met de zwangerschap. Het was niet meteen de eerste ronde, maar we waren er niet heel fanatiek in (geen meten van temperaturen, ovulatietesten of dat soort dingen) en het was afgelopen maand nou niet bepaald een superseksmaand aangezien we allebei ziek zijn geweest en druk waren met werk. Dus nee, deze maand had ik het echt niet verwacht.
Geef hem even wat langer dan een paar seconden!
En gefeliciteerd met je zwangerschap!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
