Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar partner is niet blij
woensdag 5 april 2023 om 15:45
Ik weet even niet wat ik moet/denken/voelen. Zoals de titel al zegt, ik ben zwanger, maar partner is niet blij met de zwangerschap.
Even een beetje context. Ik en mijn partner zijn al jaren samen (we zijn jong bij elkaar gekomen) en een tijdje geleden ben ik van de pil gegaan. Hier zijn vele gesprekken en bedenktijden aangewijdt, aangezien partner erg twijfelde over het hebben van een kind.
Toen we jonger waren, als in begin 20, hadden we het natuurlijk al over eventuele kinderwensen gehad en beiden wilden we kinderen in de toekomst. Daarna hebben we een vrij lange, financiele enorm zware periode gehad (werkeloosheid, schulden, ecc.) waardoor het hebben van kinderen zoiezo geen optie was.
Hier zijn we gelukkig sinds een paar jaar helemaal uitgekrabbeld en we zijn er weer bovenop (schulden zijn afbetaald, allebei een stabiele baan). Met eenmaal ons leven weer op de rit, wilde ik proberen zwanger te worden, ook omdat mijn biologische klok ondertussen wel begon te tikken.
Mijn vriend was er helaas niet meer zo zeker van, want we hadden eindelijk ons leven financieel weer op de rit en een levenstijl waar kinderen moeilijk inpassen (qua huis, reizen, hobby's).
Na veel gesprekken, ruzies etc. besloot hij er dan, ondanks twijfel, toch voor te gaan. Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%), ik kon het idee van een kind niet loslaten (ondanks het te hebben geprobeerd), dus dan toch doen.
Zogezegd, zo gedaan, en vanochtend had ik een positieve zwangerschapstest. Helaas lijkt van de twijfel van mijn vriend niets meer over, en nu puntje bij paaltje komt, is het nieuws hem slecht gevallen. Na een daadwerkelijk paniekaanval van hem, is hij op dit moment niet blij met het idee dat ik zwanger ben.
Wat een blij moment had moeten zijn, is dus omgeslagen tot, voor mij, een nachtmerrie: zwanger zijn van iemand die het eigenlijk niet wilt. Als ik van te voren had geweten dat hij zo zou reageren, dat was ik liever niet zwanger geweest.
Ik weet even niet wat ik hier mee moet. Hebben jullie suggesties, ervaringsverhalen, steun?
Even een beetje context. Ik en mijn partner zijn al jaren samen (we zijn jong bij elkaar gekomen) en een tijdje geleden ben ik van de pil gegaan. Hier zijn vele gesprekken en bedenktijden aangewijdt, aangezien partner erg twijfelde over het hebben van een kind.
Toen we jonger waren, als in begin 20, hadden we het natuurlijk al over eventuele kinderwensen gehad en beiden wilden we kinderen in de toekomst. Daarna hebben we een vrij lange, financiele enorm zware periode gehad (werkeloosheid, schulden, ecc.) waardoor het hebben van kinderen zoiezo geen optie was.
Hier zijn we gelukkig sinds een paar jaar helemaal uitgekrabbeld en we zijn er weer bovenop (schulden zijn afbetaald, allebei een stabiele baan). Met eenmaal ons leven weer op de rit, wilde ik proberen zwanger te worden, ook omdat mijn biologische klok ondertussen wel begon te tikken.
Mijn vriend was er helaas niet meer zo zeker van, want we hadden eindelijk ons leven financieel weer op de rit en een levenstijl waar kinderen moeilijk inpassen (qua huis, reizen, hobby's).
Na veel gesprekken, ruzies etc. besloot hij er dan, ondanks twijfel, toch voor te gaan. Hij wilde niet dat we uit elkaar gingen en wilde mij ook geen kind ontzeggen. Het idee was, hij wist niet wat hij wilde (ja/nee, 50%-50%), ik kon het idee van een kind niet loslaten (ondanks het te hebben geprobeerd), dus dan toch doen.
Zogezegd, zo gedaan, en vanochtend had ik een positieve zwangerschapstest. Helaas lijkt van de twijfel van mijn vriend niets meer over, en nu puntje bij paaltje komt, is het nieuws hem slecht gevallen. Na een daadwerkelijk paniekaanval van hem, is hij op dit moment niet blij met het idee dat ik zwanger ben.
Wat een blij moment had moeten zijn, is dus omgeslagen tot, voor mij, een nachtmerrie: zwanger zijn van iemand die het eigenlijk niet wilt. Als ik van te voren had geweten dat hij zo zou reageren, dat was ik liever niet zwanger geweest.
Ik weet even niet wat ik hier mee moet. Hebben jullie suggesties, ervaringsverhalen, steun?
donderdag 6 april 2023 om 00:12
Wat erg voor je dat jouw partner niet blij lijkt te zijn. Hopelijk is het koud water vrees? Hoe oud zijn jullie nu? Hopelijk trekt hij snel bij, zeker als hij jullie kleintje op de echo ziet. Dan is hij vast snel blij. Neemt niet weg dat zijn reactie nu vervelend voor je is. Sterkte en probeer toch te genieten van het kleine wondertje in jouw buik.
donderdag 6 april 2023 om 08:42
TO, probeer niet in die dramatische termen te denken, van geruïneerd etc. Houd jezelf voor dat hij moet wennen en geef elkaar de tijd.
Hoe meer jij in de weerstand schiet (wat ik best snap, het is je paniek) en van alles gaat roepen hoe meer dit tussen jullie in gaat staan én hoe moeilijker het dan weer wordt om het goed te krijgen tussen jullie.
Geef elkaar even de ruimte en tijd. En luister oprecht naar elkaar! Zonder in de verdediging te schieten. Luister.
Hoe meer jij in de weerstand schiet (wat ik best snap, het is je paniek) en van alles gaat roepen hoe meer dit tussen jullie in gaat staan én hoe moeilijker het dan weer wordt om het goed te krijgen tussen jullie.
Geef elkaar even de ruimte en tijd. En luister oprecht naar elkaar! Zonder in de verdediging te schieten. Luister.
donderdag 6 april 2023 om 09:40
Dat zegt deze forummer al inderdaad.Hoerabanaan schreef: ↑05-04-2023 22:34Laten we afspreken dat we bij volwassen mensen het uitgangspunt hanteren dat ieder verantwoordelijk is voor het eigen deel. Als ik ja zeg, kun jij nee zeggen en andersom. Als ik iets graag wil en jij niet en dat is voor beiden belangrijk genoeg, dat je er dan op mag vertrouwen dat je verantwoordelijkheid neemt voor gevolgen. Anders is het straks nog háár schuld, want zij had toch moeten weten, zij had toch voor hem kunnen denken, zij had toch voor hem kunnen leven, etc. Laat hem dat lekker zelf doen. Zijn leven, zijn zaad, zijn verantwoordelijkheid hoe hij daarmee omgaat. Niet die van haar.
Jaja.
donderdag 6 april 2023 om 19:45
We moesten vandaag allebei werken dus hebben elkaar niet gezien. Ik ben net thuis van werk namelijk. Dus heb nog geen nieuws.
maandag 10 april 2023 om 12:29
Het houdt nog niet over.... We hebben veel gepraat de afgelopen dagen en helaas was het niet slechts een kortstondige paniekaanval, maar zit het wel dieper.
Voor een deel heeft het ook met zijn eigen jeugd te maken (hij heeft geen fijne jeugd gehad, is uiteindelijk grotendeels door zn oma opgevoed) en deels met het feit dat hij bang is dat we onszelf kwijt zullen raken. Zoals ik al eerder zei, hebben we een levensstijl die niet makkelijk is met kleine kinderen en er zullen hierin van beide kanten concessies moeten worden gedaan. Hij is bang dat we hierdoor kwijt raken wie we zijn. Het is een beetje moeilijk uit te leggen zonder te veel in details te gaan en dus herkenbaar te zijn, maar ik hoop dat het enigszins duidelijk is wat ik bedoel.
We kunnen er wel in ieder geval nu fatsoenlijk over praten met elkaar. De eerste dagen bleef ik vooral enorm in de verwijten hangen, maar daar schieten we gewoon niks mee op. De situatie is nu eenmaal zo, ongeacht hoe we hier zijn gekomen, en daar moeten we nu mee dealen, niet met het verleden.
We hebben het over alle opties gehad, incl het afbreken van de zwangerschap. Ik weet dat een deel van het forum hierdoor over mij heen zal vallen (iemand had het al over wegwerpcultuur), maar ik vind dat alles gewoon besproken moet worden. Het is mijn lichaam, maar allebei ons leven en dus moet alles besproken kunnen worden.
Ik heb hem gevraagd erover na te denken of dat een oplossing is die hij eigenlijk het liefst zou willen (ongeacht of ik het dan wel of niet zou doen). Hij heeft er over nagedacht maar zei dat ook dat niet goed voelt. Hij is in principe echt wel een voorstander van abortus (in het algemeen), maar niet in deze situatie, wanneer wij dus wel de leeftijd en financiele middelen hebben om een kind groot te brengen.
Ons uitgangspunt is nu om een manier te vinden die voor ons allebei het beste is. Hij heeft ook besloten graag hier hulp bij te hebben en hij gaat daardoor met een psycholoog praten. Gelukkig wonen wij niet in Nederland, dus er zijn geen wachtlijsten en een afspraak met een psycholoog is zo gemaakt. Nu is het pasen, maar hij gaat morgen meteen bellen voor een afspraak.
Voor een deel heeft het ook met zijn eigen jeugd te maken (hij heeft geen fijne jeugd gehad, is uiteindelijk grotendeels door zn oma opgevoed) en deels met het feit dat hij bang is dat we onszelf kwijt zullen raken. Zoals ik al eerder zei, hebben we een levensstijl die niet makkelijk is met kleine kinderen en er zullen hierin van beide kanten concessies moeten worden gedaan. Hij is bang dat we hierdoor kwijt raken wie we zijn. Het is een beetje moeilijk uit te leggen zonder te veel in details te gaan en dus herkenbaar te zijn, maar ik hoop dat het enigszins duidelijk is wat ik bedoel.
We kunnen er wel in ieder geval nu fatsoenlijk over praten met elkaar. De eerste dagen bleef ik vooral enorm in de verwijten hangen, maar daar schieten we gewoon niks mee op. De situatie is nu eenmaal zo, ongeacht hoe we hier zijn gekomen, en daar moeten we nu mee dealen, niet met het verleden.
We hebben het over alle opties gehad, incl het afbreken van de zwangerschap. Ik weet dat een deel van het forum hierdoor over mij heen zal vallen (iemand had het al over wegwerpcultuur), maar ik vind dat alles gewoon besproken moet worden. Het is mijn lichaam, maar allebei ons leven en dus moet alles besproken kunnen worden.
Ik heb hem gevraagd erover na te denken of dat een oplossing is die hij eigenlijk het liefst zou willen (ongeacht of ik het dan wel of niet zou doen). Hij heeft er over nagedacht maar zei dat ook dat niet goed voelt. Hij is in principe echt wel een voorstander van abortus (in het algemeen), maar niet in deze situatie, wanneer wij dus wel de leeftijd en financiele middelen hebben om een kind groot te brengen.
Ons uitgangspunt is nu om een manier te vinden die voor ons allebei het beste is. Hij heeft ook besloten graag hier hulp bij te hebben en hij gaat daardoor met een psycholoog praten. Gelukkig wonen wij niet in Nederland, dus er zijn geen wachtlijsten en een afspraak met een psycholoog is zo gemaakt. Nu is het pasen, maar hij gaat morgen meteen bellen voor een afspraak.
dinsdag 11 april 2023 om 12:23
Je hebt het over jullie levensstijl, maar ik zie om me heen dat er met 1 kind nog heel veel mogelijk is. Vrienden van ons gingen met jonge baby gewoon skiën 
Mij zou dat niet trekken, ik ben een huismus, maar als je avontuurlijk bent dan hoeft jullie kind dat echt niet te veranderen. Zeker voordat hij/zij naar school moet kun je met aanpassingen veel dingen gewoon blijven doen.
Een kind krijgen is iets heel groots, en tegelijkertijd iets heel gewoons. Het confronteert je met je eigen opvoeding, met je eigen ontwikkeling (ben ik hier aan toe?!) Goed dat je partner hier over gaat praten.
Mij zou dat niet trekken, ik ben een huismus, maar als je avontuurlijk bent dan hoeft jullie kind dat echt niet te veranderen. Zeker voordat hij/zij naar school moet kun je met aanpassingen veel dingen gewoon blijven doen.
Een kind krijgen is iets heel groots, en tegelijkertijd iets heel gewoons. Het confronteert je met je eigen opvoeding, met je eigen ontwikkeling (ben ik hier aan toe?!) Goed dat je partner hier over gaat praten.
dinsdag 11 april 2023 om 12:33
dinsdag 11 april 2023 om 12:46
Nouja… deze beslissing in beginsel wel. Als TO er voor kiest om de baby te houden zal hij de rest van zijn leven vader zijn. En dat is nou net iets waar je niet op terug kan komen!
dinsdag 11 april 2023 om 13:03
Ik denk dat hij haar niet kwijt wilde en hoopte dat, als het zover was en zij zwanger raakte, hij er alsnog blij mee zou zijn. Dat voelde duidelijk helaas niet zo, maar hopelijk dat het meer wentijd en de gesprekken bij de psych hij er alsnog positief in kan staan.
Soms doe je dingen omdat je hoopt dat het goed komt en omdat de andere keuze nog minder aantrekkelijk (zijn partner kwijt raken) is.
Dat is bij de keuze om aan kinderen te beginnen niet zo handig, maar niet ongebruikelijk
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
dinsdag 11 april 2023 om 18:57
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
