Zwanger
alle pijlers
Zwanger van een derde zoon?
dinsdag 17 november 2020 om 16:52
Hoi allemaal, ik ben momenteel (onverwacht) zwanger van mijn derde kindje. Een wonder, aangezien de eerste twee via een fertiliteitstraject geboren zijn. Ons is ooit gezegd dat wij zonder hulp van het ziekenhuis niet zwanger konden worden… nou wel dus… 
Nu heb ik de test gedaan omdat ik me zwanger voelde, en dan wel exact zoals bij mijn twee jongens (exact dezelfde klachten). Dat i.c.m. het moment van de eisprong en het moment waarop wij gevreeën hebben, vermoed ik dat het een jongen is. En daarover voel ik mij down.
Zonder dat ik het wil. Want ik wil het kindje niet tekort doen. Maar ik voel me down over het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit een meisje zal zien opgroeien. En dat gevoel maakt dat ik me down voel (waarschijnlijk ook hormonen?). Ik wil dit niet voelen, want het is een wonder dat dit zo zonder medische hulp gelukt is en ook meer dan welkom… maar toch zie ik alleen maar meisjes op straat en denk dan: dat zal ik nooit hebben… Ik ben verdrietig over het feit dat ik nooit een meid zal hebben, ook omdat ik met mijn eigen moeder een goede band heb. En ik denk dat dit met zoons op volwassen leeftijd toch anders is.
Ik wil niet balen… daarom voel ik me ook een beetje down. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en op een roze wolk zitten. Maar dat zit ik niet…
Wie herkent dit en gaat dit gevoel nog weg? Zijn het de hormonen? 
Ik hoop dat ik snel van dit stomme gevoel af ben!
Nu heb ik de test gedaan omdat ik me zwanger voelde, en dan wel exact zoals bij mijn twee jongens (exact dezelfde klachten). Dat i.c.m. het moment van de eisprong en het moment waarop wij gevreeën hebben, vermoed ik dat het een jongen is. En daarover voel ik mij down.
Zonder dat ik het wil. Want ik wil het kindje niet tekort doen. Maar ik voel me down over het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit een meisje zal zien opgroeien. En dat gevoel maakt dat ik me down voel (waarschijnlijk ook hormonen?). Ik wil dit niet voelen, want het is een wonder dat dit zo zonder medische hulp gelukt is en ook meer dan welkom… maar toch zie ik alleen maar meisjes op straat en denk dan: dat zal ik nooit hebben… Ik ben verdrietig over het feit dat ik nooit een meid zal hebben, ook omdat ik met mijn eigen moeder een goede band heb. En ik denk dat dit met zoons op volwassen leeftijd toch anders is.
Ik wil niet balen… daarom voel ik me ook een beetje down. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en op een roze wolk zitten. Maar dat zit ik niet…
Wie herkent dit en gaat dit gevoel nog weg? Zijn het de hormonen? 
Ik hoop dat ik snel van dit stomme gevoel af ben!
woensdag 18 november 2020 om 12:42
TO mag precies voelen wat ze voelt hoor.Athan schreef: ↑18-11-2020 12:33Super rot dat je je zo voelt? Echt?
Sorry hoor, maar ik vind het ongelooflijk gezeik! TO dacht sowieso dat ze nooit meer zwanger zou worden, dus het idee van een dochter had ze allang uit haar hoofd gezet.
Ik snap dat je je gevoel niet kan dwingen, maar ik vind ook dat je niet elk gevoel zo volop hoeft te uiten. Lekker dan, voor zoon #3 als hij dit ooit te lezen krijgt!
Ze nuanceert haar gevoel ook zelf al. En juist door het er even lekker uit te gooien, gaat de knop sneller om en geniet ze ook van baby3, wat het ook worden mag!
woensdag 18 november 2020 om 12:53
Er komen hier wat harde reacties voorbij, maar ik denk TO dat je het gewoon anders hebt verwoord dan hoe je het waarschijnlijk bedoelt.
Want zoals je zegt ben je straks echt wel blij met je zoons, maar dat stukje ‘afscheid nemen van een eventuele dochter’ begrijp ik heel goed.
Ik had gisteren een geslachtsbepaling en het was echt niet te zien, ze vermoedde voor 60% een jongen maar andere beelden dacht ze toch misschien een meisje. Wij mogen volgende week terug.
Ik heb al een zoontje en ook in die zwangerschap de eerste trimester hoopte ik op een meisje, wellicht ook door de band die ik met mijn moeder heb. Toen het een jongen bleek was ik echt niet teleurgesteld, en nu nog steeds ben ik zo gek op dat mannetje en zou hem voor geen enkel meisje willen ruilen.
Gisteren bij haar vermoedde voelde ik een lichte teleurstelling maar ook puur om de reden dat ik hierna echt geen kinderen meer wil en dit ook voor mij de laatste kans op een dochter is. Als het een jongentje blijkt zal ik dat ook los moeten laten, maar weet ik zeker dat ik 100% gek op hem ga worden en niet meer anders zou willen.
Je gevoel is niet gek, er zijn er heel veel die hetzelfde ervaren, en misschien niet voor uit durven komen. Maar mannen die ik ken willen ook allemaal graag zoons, waarom zou het als moeder dan perse ander sof schandalig zijn als je dan graag een dochter wil?
Geniet van je zwangerschap!
Want zoals je zegt ben je straks echt wel blij met je zoons, maar dat stukje ‘afscheid nemen van een eventuele dochter’ begrijp ik heel goed.
Ik had gisteren een geslachtsbepaling en het was echt niet te zien, ze vermoedde voor 60% een jongen maar andere beelden dacht ze toch misschien een meisje. Wij mogen volgende week terug.
Ik heb al een zoontje en ook in die zwangerschap de eerste trimester hoopte ik op een meisje, wellicht ook door de band die ik met mijn moeder heb. Toen het een jongen bleek was ik echt niet teleurgesteld, en nu nog steeds ben ik zo gek op dat mannetje en zou hem voor geen enkel meisje willen ruilen.
Gisteren bij haar vermoedde voelde ik een lichte teleurstelling maar ook puur om de reden dat ik hierna echt geen kinderen meer wil en dit ook voor mij de laatste kans op een dochter is. Als het een jongentje blijkt zal ik dat ook los moeten laten, maar weet ik zeker dat ik 100% gek op hem ga worden en niet meer anders zou willen.
Je gevoel is niet gek, er zijn er heel veel die hetzelfde ervaren, en misschien niet voor uit durven komen. Maar mannen die ik ken willen ook allemaal graag zoons, waarom zou het als moeder dan perse ander sof schandalig zijn als je dan graag een dochter wil?
Geniet van je zwangerschap!
woensdag 18 november 2020 om 13:27
Ja, voor mij is dat ook een brug te ver, zoiets zou ik nooit overwegen. Maar je hoort het inderdaad wel vaker...Baggal schreef: ↑18-11-2020 12:26Laat ik voorop stellen dat het super rot is dat je je zo voelt. Maar aan de andere kant ben je wel heel erg voorbarig bezig en leg je jezelf een enorme druk op. Ook als het opnieuw een zoon wordt, wil dat niet zeggen dat je niet gelukkig bent/wordt. Je verlangd naar een meisje, misschien wel om het idee dat je denkt te krijgen wanneer je een meisje hebt vermoed ik.
Tijdens mijn zwangerschap liep ik gelijk op met een collega die ook zwanger was (en er van overtuigd was dat ze een meisje zou krijgen, maar het niet wilde weten). Die was 5 minuten teleurgesteld na de bevalling, maar daarna gewoon ontzettend gelukkig met haar zoon.
Ik ken daarnaast ook een vruchtbaar stel dat IVF heeft laten doen op Cyprus met PGD omdat die per se een zoon wilde hebben (na twee dochters). En om heel eerlijk te zijn vind ik daar wel wat van...
'Niets liever dan een kind' kijken helpt ook wel relativeren.
woensdag 18 november 2020 om 13:28
Ja, alleen het probleem is dat heel veel mensen in de grote buitenwereld er toch zo over denken. En blijkbaar is het tegenwoordig makkelijker om er iets over te zeggen, ook al lig je nog in je kraambed.
woensdag 18 november 2020 om 13:30
Ja, gezeik is het misschien wel, maar zo voel ik me nu nou eenmaal en ik wilde het gewoon even van me afschrijven. Niemand hoeft het met me eens te zijn of het te begrijpen hoor, maar ik uit het liever hier, dan in mijn eigen omgeving.Athan schreef: ↑18-11-2020 12:33Super rot dat je je zo voelt? Echt?
Sorry hoor, maar ik vind het ongelooflijk gezeik! TO dacht sowieso dat ze nooit meer zwanger zou worden, dus het idee van een dochter had ze allang uit haar hoofd gezet.
Ik snap dat je je gevoel niet kan dwingen, maar ik vind ook dat je niet elk gevoel zo volop hoeft te uiten. Lekker dan, voor zoon #3 als hij dit ooit te lezen krijgt!
woensdag 18 november 2020 om 13:30
Misschien moet je tegen jezelf die dingen zeggen die je tegen die mensen had willen zeggen.TL21 schreef: ↑18-11-2020 12:21De eerste opmerking die mijn schoonzusje maakte toen ze op kraamvisite kwam bij de jongste: hierna nog een meisje dan? Dat is ook zo'n type die zegt: wij nemen (pffffff) twee meiden.
Mijn andere schoonzusje: je had karnemelk moeten drinken, dan had je een meisje gekregen (ik dacht: net alsof ik nu niet blij ben met mijn zoontje...)
Of de buren: jammer dat het geen meisje is, maar ach twee jongens is ook wel leuk hoor...
Of een vriendin van een vriend van mijn man die nu zwanger is van een meisje: ik ben echt door het dolle heen, als het een (tweede) jongen was geworden was ik niet zo blij geweest... misschien moet jij nog voor een derde gaan... dan heb je kans op een meisje
En zo kan ik nog wel even doorgaan (ik heb serieus nog wel 15 van dit soort opmerkingen gehad).
Of verwijt het je beide zoons dat zij geen meisjes zijn.
Geef jezelf ff een schop onder de kont.
Mocht deze zwangerschap fout gaan, neem dan alle mogelijk maatregelen om niet meer zwanger te worden.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 18 november 2020 om 13:31
Ja, en ik snap de harde reacties ook wel hoor. En je zou denken dat ik zelf ook beter zou moeten weten. En ik weet het met mijn verstand ook allemaal wel. Maar die hormonen nemen echt een loopje met me, zoals iemand hier al zei.Boterkaaseitje schreef: ↑18-11-2020 12:53Er komen hier wat harde reacties voorbij, maar ik denk TO dat je het gewoon anders hebt verwoord dan hoe je het waarschijnlijk bedoelt.
Want zoals je zegt ben je straks echt wel blij met je zoons, maar dat stukje ‘afscheid nemen van een eventuele dochter’ begrijp ik heel goed.
Ik had gisteren een geslachtsbepaling en het was echt niet te zien, ze vermoedde voor 60% een jongen maar andere beelden dacht ze toch misschien een meisje. Wij mogen volgende week terug.
Ik heb al een zoontje en ook in die zwangerschap de eerste trimester hoopte ik op een meisje, wellicht ook door de band die ik met mijn moeder heb. Toen het een jongen bleek was ik echt niet teleurgesteld, en nu nog steeds ben ik zo gek op dat mannetje en zou hem voor geen enkel meisje willen ruilen.
Gisteren bij haar vermoedde voelde ik een lichte teleurstelling maar ook puur om de reden dat ik hierna echt geen kinderen meer wil en dit ook voor mij de laatste kans op een dochter is. Als het een jongentje blijkt zal ik dat ook los moeten laten, maar weet ik zeker dat ik 100% gek op hem ga worden en niet meer anders zou willen.
Je gevoel is niet gek, er zijn er heel veel die hetzelfde ervaren, en misschien niet voor uit durven komen. Maar mannen die ik ken willen ook allemaal graag zoons, waarom zou het als moeder dan perse ander sof schandalig zijn als je dan graag een dochter wil?
Geniet van je zwangerschap!
Jij ook nog een hele fijne zwangerschap!
woensdag 18 november 2020 om 13:32
Ik verwijt het mijn zoons sowieso niet dat het geen meisjes zijn. Die ruil ik voor geen goud in de wereld in.simbalabimba schreef: ↑18-11-2020 13:30Misschien moet je tegen jezelf die dingen zeggen die je tegen die mensen had willen zeggen.
Of verwijt het je beide zoons dat zij geen meisjes zijn.
Geef jezelf ff een schop onder de kont.
Mocht deze zwangerschap fout gaan, neem dan alle mogelijk maatregelen om niet meer zwanger te worden.
woensdag 18 november 2020 om 13:32
Maar zelf doe je dus ook mee.
Dat je wat teleurstelling voelt over het geslacht, kan ik me nog enigszins indenken. Maar dat je 6 weken zwanger bent en je nu al teleurgesteld bent niet.
Jeetje TO, get a grip en zie eerst eens door de eerste drie maanden heen te komen.
Ook met hormonen in je lijf kun je nog best een beetje normaal nadenken.
woensdag 18 november 2020 om 13:33
woensdag 18 november 2020 om 13:34
Ja en dan denk ik dus toch dat dit door de hormonen komt. Jullie kennen mij natuurlijk niet, maar normaal gesproken ben ik een nuchter en weldenkend mens. Dus waarom dit nu gebeurd. Geen flauw idee. Maar jullie hebben gelijk. Ik zal proberen mijn gevoel uit te zetten.Rosalind schreef: ↑18-11-2020 13:32Maar zelf doe je dus ook mee.
Dat je wat teleurstelling voelt over het geslacht, kan ik me nog enigszins indenken. Maar dat je 6 weken zwanger bent en je nu al teleurgesteld bent niet.
Jeetje TO, get a grip en zie eerst eens door de eerste drie maanden heen te komen.
woensdag 18 november 2020 om 13:40
Nee klopt helemaalLiebeskind² schreef: ↑18-11-2020 13:38IK snap je helemaal hoor. Dat je het ene denkt, wil niet zeggen dat iets anders uitgesloten is.
Maar snap ook dat dit sommige mensen tegen de borst stuit.
woensdag 18 november 2020 om 14:32
Het is geen probleem, want jij kan er toch ook voor kiezen om daar toch een beetje maling aan hebben... Ik weet nog dat iemand ooit aan mij vroeg wanneer de tweede kwam waarop ik heel rustig uitlegde (voor zover ik uitleg verschuldigd was), dat die in beginsel niet zou komen, omdat de eerste ook moeizaam kwam. Antwoord: dat is zielig voor je dochter
. Mijn wedervraag op zo'n opmerking is dan ook: heb je zelf kinderen. En toen het antwoord ontkennend was kon ik het niet laten om daaraan toe te voegen: lijkt mij beter ook . En dat is heel hard, maar een ander bij de maat nemen en vertellen hoe veel kinderen zij moet baren en ook nog een geslachtsvoorkeur opgeven is gewoon te zot voor woorden. Alsof je gefaald hebt wanneer je geen kinderen kan krijgen of wanneer je alleen maar zonen (of dochters) blijkt te produceren 
. En die 'vriendin' van jou die jou een mogelijke kans op een meisje 'gunt' vind ik ook een raar verhaal. Geldt te meer nu ze zelf een meisje verwacht. Mensen die denken dat het leven maakbaar is zitten zeer hoog in mijn allergie zone moet ik bekennen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 18 november 2020 om 21:24
Perlala_Gadeon schreef: ↑18-11-2020 12:10Zijn dat dan vrouwen die die opmerking maken? Of juist mannen of allebei?
Ik heb zelf namelijk twee dochters en zowel mijn man en ik hebben nooit de opmerking gehad dat we nu wel door zouden gaan voor een zoon.
Mijn man kreeg wel vaak te horen dat hij er in de badkamer niet meer aan te pas zou komen of dat hij het later druk zou krijgen met puberjongens op afstand houden.
Ik had een meisje en een jongen en kreeg dus na de tweede steeds de opmerking "dan zijn jullie nu dus klaar"
Met 2 meiden of jongens waren we ook klaar geweest, maar dat is kennelijk raar.
Later is nu
woensdag 18 november 2020 om 23:13
Dus je verwijt je schoonzus zo'n opmerking... terwijl je je zelf teleurgesteld bent bij het idee dat je misschien een derde jongetje gaat krijgen?
donderdag 19 november 2020 om 05:17
Hormonen kunnen echt veel invloed hebben. Misschien helpt accepteren dat je dit voelt en tegelijkertijd weten dat het niet rationeel en logisch is. Ik merk dat als ik boos word op mezelf ik er juist meer aan ga denken, terwijl als ik het onlogische gevoel accepteer het sneller weggaat.
Verder: gefeliciteerd! Wat een verrassing zal dat geweest zijn. Misschien dat dat ook effect heeft, aangezien het allemaal wat onverwachts is en anders loopt dan de vorige keren?
Verder: gefeliciteerd! Wat een verrassing zal dat geweest zijn. Misschien dat dat ook effect heeft, aangezien het allemaal wat onverwachts is en anders loopt dan de vorige keren?
donderdag 19 november 2020 om 06:52
Als het wel een meisje wordt (waarom niet) ligt de lat wel enorm hoog voor het kind. De band moet fantastisch worden in elk geval. En het gedrag ook wel meisjesachtig genoeg waarschijnlijk. Die druk zou ik nog moeilijker vinden als het echt een meisje is. Voor een jongen is er alle ruimte om zich zelf te zijn, zo'n jochie kan alleen maar meevallen in de praktijk.
donderdag 19 november 2020 om 07:55
TO allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Tja en verder....ik kan niets van je gevoel begrijpen... Je krijgt spontaan een kindje erbij, hoe mooi is dat! Ik leg de nadruk nu op kindje want het geslacht moet niets uitmaken. Jullie hebben de eer om dit kleine mensje te mogen begeleiden naar de grote mensen wereld, je eigen belang en verwachtingen doen er niet toe! Kijk uit naar de ontdekkingsreis die je mag meemaken van baby naar volwassen persoon en laat je verrassen!
donderdag 19 november 2020 om 08:16
Ik snap je wel TO. Ik heb ook 2 jongens en beide keren vantevoren een voorkeur voor een meisje gehad. Toch was ik beide keren toen ik zwanger was wel overtuigd dat het een jongen werd én had ik ineens zwanger ook een mini voorkeur voor een jongetje.
Het is voor mij ook heel erg het idee van een meisje wat net als ik een goede band met haar moeder zal hebben, maar ik weet dat het onzin is. Mijn tweede zoon is echt een mama's kindje en zo gevoelig en eigenlijk precies hoe ik ben, maar dan in jongensvorm. Ik denk niet dat ik met een eventuele dochter meer gemeen zou hebben. Nu ik dit schrijf denk ik dat mijn voorkeur niet verder meer gaat dan de wens eens andere kleren te kopen het komt wel goed, denk aan hoe mooi het is om weer een ander karakter in je gezin te zien en hoe rijk dat is.
Het is voor mij ook heel erg het idee van een meisje wat net als ik een goede band met haar moeder zal hebben, maar ik weet dat het onzin is. Mijn tweede zoon is echt een mama's kindje en zo gevoelig en eigenlijk precies hoe ik ben, maar dan in jongensvorm. Ik denk niet dat ik met een eventuele dochter meer gemeen zou hebben. Nu ik dit schrijf denk ik dat mijn voorkeur niet verder meer gaat dan de wens eens andere kleren te kopen
het komt wel goed, denk aan hoe mooi het is om weer een ander karakter in je gezin te zien en hoe rijk dat is.
donderdag 19 november 2020 om 08:59
Ja, ik zeg ook niet dat ik geen rare gedachtenkronkels heb of zo rooms ben als de PausCommonSense schreef: ↑18-11-2020 23:13Dus je verwijt je schoonzus zo'n opmerking... terwijl je je zelf teleurgesteld bent bij het idee dat je misschien een derde jongetje gaat krijgen?
Ik weet ook wel dat het in feite hetzelfde is.
