Zwanger worden na buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Ik heb ook een BBZ gehad vorig jaar, maar geen ervaring met het opnieuw willen proberen.

Volgens mij mag je er weer gewoon voor gaan hoor. En het is heel begrijpelijk dat je bang bent dat het weer gebeurd. Het is nogal wat als je dit meemaakt. Dat wil je niet nog een keer natuurlijk.

Hier eerste zwangerschap ook BBZ. (linker eierstok verwijderd) Het heeft toen een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was. Moedeloos werd ik ervan, ik voelde me zo falen. Menstruatie deed raar, erg onregelmatig, soms zelfs over de 40 dagen heen. Jaar later was ik dus wel zwanger. Toen mijn dochter 1 jaar werd, bleek dat ik zwanger was van nummer 2. (niet gepland).



Wel bij beide kinderen met 6 weken een eerste echo gehad, want zat niet te wachten op nog een bbz.



Succes!

Hadden jullie trouwens nog last van klachten na aantal week na de operatie?



Vooral psychische klachten. Terwijl ik in eerste instantie dacht dat ik er snel overheen was, kwam het later in volle hevigheid terug. Nu na een jaar kan ik zeggen dat ik er wel overheen ben, maar soms kan ik er nog best verdrietig over zijn. Ik heb het als traumatisch ervaren. De onzekerheid van de dagen ervoor [bloedingen,pijn], de omstandigheden erbij [geen steun van toenmalige vriend] en dan ineens lig je op de OK.

Kom je terug met een buikvirus, opgelopen in het ziekenhuis, dus extra pijnlijk.

En elke week de HCG controle, daar werd ik ook niet vrolijk van.



Verder niet echt lichamelijke klachten dus. Nadat het buikvirus weg was, kon ik weer rustig aan de dingen doen die ik normaal ook deed.

Wel voel ik mijn eisprong beter. Mijn eileider hebben ze kunnen sparen, maar ik voel duidelijk dat het anders is dan anders. Niet pijnlijk, maar nauwer lijkt het wel. Kan het niet zo goed omschrijven Klink vaag ik weet het.

Hoi lize,



Want ontzettend naar dat je een bbz hebt gehad. Het kan heel heftig zijn, zeker als ze er laat bij zijn. Zelf heb ik afgelopen september een bbz gehad (rechter eileider verwijderd). En dat was heftig, pfoe, meerdere keren bijna flauwgevallen van de pijn. Het duurde wel een maandje of twee voordat ik fysiek weer helemaal op de been was, omdat ik erg veel bloed had verloren. En zoals brandy zegt, psychisch is het ook erg heftig. Bij mij hadden ze niet veel later er achter moeten komen, of ik had het niet na kunnen vertellen. Dat had ik op dat moment niet door, maar achteraf vond ik dat wel heel heftig. En natuurlijk dat je je kindje hebt verloren, die zo gewenst is.



Bij mij vertelde de gyn dat je één volle cyclus moet wachten om te kijken of alles weer op gang is gekomen, en daarna weer voor een kindje kunt gaan. Ondertussen probeer ik met Vriend alweer ruim een half jaar, maar is het nog niet gelukt om weer zwanger te worden, helaas... En zoals Bieb zegt, daar kun je best moedeloos van raken... Hoop dat lize en ik je goede voorbeeld mogen volgen Bieb, en over een paar jaar (of liefst veel sneller) ook kleintjes hier rond heb lopen! En dan natuurlijk inderdaad zodra je een week of zes zwanger bent een echo laten maken, want dat wil je niet nog een keer meemaken...

Lize, ik was bij mijn bbz wel snel zwanger, in de derde 'ronde' nadat ik stopte met de pil. Die drie rondes waren trouwens ook precies even lang (of kort - 24 dagen), sinds de operatie is m'n cyclus behoorlijk in de war en niet meer regelmatig. Begreep dat meer meiden daar last van hebben..



Kans op herhaling: statistisch gezien is de kans op herhaling groter (ik geloof dat het normaal ongeveer 1 op de 100 is, en als je een keer een bbz hebt gehad 1 op de 10). Daarom is het ook zo belangrijk om als je zwanger bent snel een echo te laten maken. Mocht je dan weer een bbz hebben, dan kunnen ze wellicht een eileider-besparende operatie doen. Maar dat kan alleen als je in een vroeg stadium bent, als het 'kindje' al te groot groeit en de eileider gaat scheuren heb je pech en halen ze die helemaal weg. Dan kun je niet meer op de natuurlijk manier zwanger worden, maar alleen via IVF. Dus mocht ik zwanger worden (*duim duim duim*), dan ga ik linea recta naar het ziekenhuis. Al ben ik op zich optimistisch hoor, denk niet dat het per se weer gaat gebeuren. Ook bij mij was er geen verklaring waarom het mis was gegaan, 'pure pech'. Ze hebben bij de operatie ook naar mijn andere eileider gekeken en die zag er goed en schoon uit, dus er lijkt geen directe aanleiding voor een herhaling.

Bij jou hebben ze bij je andere eileider een cyste laten leeglopen? Ik wil je niet onnodig bang maken, maar dan is er een kans dat er littekenweefsel ontstaat en het bevruchte eitje de volgende keer ook 'vast' blijft zitten in de eileider, en je nogmaals een bbz hebt. Extra reden dus om bij een eventuele zwangerschap hop hop naar de gyn te gaan.

Betekent wel je cyclus goed bijhouden en extra vaak een zwangerschapstestje doen, just to be sure (zelf ervaar ik dat als erg vervelend, heb al vaak een negatieve test gehad omdat m'n cyclus dus sindsdien ook erg ongeregelmatig is geworden. Altijd zo'n teleurstelling...).



Hmm... ondertussen is dit een heel verhaal geworden, sorry daarvoor! Hoop dat je er wat aan hebt.

Maar mijn verhaal over hoe snel / langzaam zwanger worden zegt natuurlijk niets over jou! Hoop dat je heeel snel weer zwanger bent, en dan helemaal goed!

En welke lichamelijke klachten heb je nu nog?

[quote]brandy38 schreef op 10 mei 2012 @ 12:55:

Hadden jullie trouwens nog last van klachten na aantal week na de operatie?

Hoi Brandy38



Ik was 5 weken zwanger (20dec 2011) toen ik pijn kreeg dat later een interne bloeding bleek te zijn. Ik werd gelijk naar het ziekenhuis met ambulance gestuurd en daarna geopereerd. Ik was 8 weken thuis vanwege lichamelijk pijn.

Daarna ging ik weer aan de slag. Ik werk op een bso en 6 uren in de week help bij de dagverblijf. De eerste 3 weken bij de dagverblijf waren zwaar. Het was moeilijk om een baby vast te houden of te verschonen. Ik had een angst/boosheid die ik toe nu toe niet kan begrijpen of beschrijven.



Soms zag ik sommige mensen en ik dacht deze mensen drinken, roken of kunnen niet eens voor zichzelf zorgen en zij krijgen kinderen alsof het niets is. Ik was heel erg jaloers.



Mijn vriend heeft mij heel goed gesteund en zei telkens weer het komt goed. We kunnen altijd weer proberen. Nu gaat het beter. Zo nu en dan denk ik nog aan. Ik tel hoe ver ik zou zijn op dit moment.



Ik wacht nog een jaar met zwanger worden. Ik heb toch de angst dat het nog een keer gebeurd.

Hier 2 x een bbz gehad. Na de 2e bbz heb ik een hsg foto gehad. Daaruit bleek geen afwijking en hielden ze het gewoon op domme pech. Na 6 weken was ik weer zwanger.

na een heel heftige bbz 2010 ben ik mijn eileieder verloren het was mijn eerste zwangerschap dus nog geen kinderen ik was in het buitenland bij mijn partner ik ben met een groot risico teruggevlogen en in nederland is direct mijn eileider verwijdert er zat al bloed in mijn buikholte.

daarna ben ik nog 3 keer zwanger geraakt maar geen geluk ik was al die tijd gewoon door gegaan met werken maar ik raakte in een depressie nu nog, ik en mijn partner kunnen niet vaak bij elkaar zijn omdat ik vast zit aan een koopuis en dus niet goed weg kan uit nederland.

Ik was net 40 en ik wilde van de ware liefde een kindje natuurlijk wist ik dat ik wat laat was maar deze ellende wens ik niemand toe.

wat ik ieder wil meegegeven als je weet dat je zwanger bent sta direct op goede controle en wacht nooit te lang daarmee.

ook zeg ik onderschat de geestelijke klachten niet van het verlies en de hormoon schommelingen na een miskraam mensen in de omgeving hebben weinig begrip daarvoor dat is heel naar want het is een rouwproces.

Wat ik ook wil zeggen geef het nooit op als je zwanger wilt worden maar ga direct naar de arts en neem de rust om dingen te verwerken de klap komt namelijk later en HOU MOED

hoop doet leven lieve dames sterkte