Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskraam
woensdag 6 januari 2021 om 09:43
Dit topic is om te schrijven over zwanger worden na een miskraam of meerdere miskramen.
Het wachtwoord voor de tabel is verkrijgbaar bij de schrijvers. Je kunt inloggen met gebruikersnaam en wachtwoord en vervolgens de tabel aanpassen.
Zwanger worden
Zwanger
Het wachtwoord voor de tabel is verkrijgbaar bij de schrijvers. Je kunt inloggen met gebruikersnaam en wachtwoord en vervolgens de tabel aanpassen.
Zwanger worden
Naam | Leeftijd | Kind | Nod | Bijzonderheden |
Naam | Leeftijd | Kind | NOD | Bijzonderheden |
naam | xx | x | ?? | - |
Zwanger
Naam | Leeftijd | Kind # | UD | Echo | Afspraak | Bijzonderheden |
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-06-2022 16:11
Reden: Titel gewijzigd nav verzoek
Reden: Titel gewijzigd nav verzoek
66.70% gewijzigd
dinsdag 26 oktober 2021 om 20:13
Ik heb verder niks bij gelezen maar wilde het wel laten weten.
Afgelopen weekend zijn we in een nachtmerrie beland. Alles waar ik zo bang vóór was is gebeurt. Ik wil liever niet in detail treden maar we zijn de tweeling verloren na 22 weken zwangerschap. Ze waren zelf kerngezond alleen werd er vrijdag al een verkorte baarmoedermond geconstateerd. We zijn kapot van verdriet. Mijn lichaam had het zwaar met de 2. En gewoon zware pech is de enige reden.
Afgelopen weekend zijn we in een nachtmerrie beland. Alles waar ik zo bang vóór was is gebeurt. Ik wil liever niet in detail treden maar we zijn de tweeling verloren na 22 weken zwangerschap. Ze waren zelf kerngezond alleen werd er vrijdag al een verkorte baarmoedermond geconstateerd. We zijn kapot van verdriet. Mijn lichaam had het zwaar met de 2. En gewoon zware pech is de enige reden.
dinsdag 26 oktober 2021 om 21:15
Dank voor deze tip, mooi interview! En ik heb inmiddels ook haar boek gelezen (of geluisterd eigenlijk). Dit helpt mij enorm, haar verhaal is wel heel herkenbaar. Vooral ook dat je met je twee gezonde kinderen ook heel erg de neiging hebt om alles te relativeren, maar het verdriet is er ondertussen wel.nooit1blijvenzitten schreef: ↑24-10-2021 19:54De Correspondent heeft een interview met haar (door Lex Bohlmeyer). Ook zeer de moeite waard
https://www.happyscribe.com/public/de-c ... jn-de-cocq
[Edit.. maar dus weer niks vergeleken met waar Sanne nu doorheen moet. Ik schreef bovenstaande voordat ik de update van Sanne had gelezen..en nu voelt dat een beetje ongepast..]
worteltaart wijzigde dit bericht op 26-10-2021 21:28
13.35% gewijzigd
dinsdag 26 oktober 2021 om 21:17
Heb een paar maanden geleden bewust wat afstand genomen van het forum, maar zie nu dit bericht: wat afschuwelijk Sanne. Je grootste nachtmerrie.
En wat appelbloesem zegt: hopelijk mag ik jullie ook feliciteren met 2 ongelooflijk bijzondere en mooie jochies .
Veel sterkte de komende tijd, hopelijk vind je veel steun in je omgeving.
En wat appelbloesem zegt: hopelijk mag ik jullie ook feliciteren met 2 ongelooflijk bijzondere en mooie jochies .
Veel sterkte de komende tijd, hopelijk vind je veel steun in je omgeving.
_mathilde_ wijzigde dit bericht op 26-10-2021 21:20
2.54% gewijzigd
dinsdag 26 oktober 2021 om 23:06
Sanne née née née… geen woorden voor… ik vind het zo sterk dat je dit nu al komt vertellen hier. Wat klote zo juist op het moment dat je vertrouwen kreeg en nu zomaar alle dromen hoop en verwachtingen in duigen. Jullie zijn ouders geworden van twee puntgave gezonde kindjes maar zo oneerlijk te vroeg. Sterkte en als je van je af wil schrijven, wees welkom.
dinsdag 26 oktober 2021 om 23:12
woensdag 27 oktober 2021 om 07:41
Bedankt voor jullie lieve reacties.
Nee zeker we voelen ons ook echt ouders. En zo moest het ook zijn. Feliciteren is raar maar we zijn wel echt trots!
Ze zijn levend geboren en daarna op mijn borst overleden. We mochten ze nog lang vast houden, knuffelen net of we een gezin zouden worden. Op dat moment nog geen zorgen over de toekomst. Die klap kwam pas daarna. Al wisten we het natuurlijk vóór de geboorte het ging snel maar de verloskundige was een top vrouw die ons er echt doorheen heeft gesleept.
We zijn super trots op onze mannen. Ze hebben het geweldig gedaan. En zoals jullie zeggen de termijn was echt gewoon kut! Ze waren gezond, en sterk. Niks wees hierop!
Hadden we het iets langer kunnen rekken waren ze geholpen. Maar achteraf als ik over alles na denk was mijn lichaam al langer bezig met het in gang zetten.
Ik blijf mezelf afvragen had ik iets anders kunnen doen? Wat als ze vorige week nou die baarmoeder mond nog hadden gemeten. Allemaal vragen en je zoekt naar een reden.
We zijn vrijdag al opgenomen in het ziekenhuis en daar werd rust geadviseerd. Maar op dat moment absoluut nog geen sprake van een slechte afloop. Ik zou plat blijven liggen tot minimaal 32 weken. Ik had wel een onbestemd gevoel en vandaar ook gebeld naar het ziekenhuis. Ook voor m’n eigen geruststelling. M’n moeder instinct was sterk! We zouden het zolang mogelijk rekken.
Helaas kwamen zondag nacht toch de pers weeën en het verliezen van vruchtwater en daar kwamen ze. Helaas niet meer te stoppen.
Het is verschrikkelijk en oneerlijk, vooral door onze geschiedenis maar vind het ook gewoon zo zielig vóór die 2. Ze hadden niks door waren lekker aan het groeien en opeens pats boem om op de wereld waar niemand ze kon helpen.
We hebben tijd nodig om dit verlies te verwerken, al weten we niet hoe. We laten ze begraven zodat ze altijd erkent zijn op deze harde wereld.
Voorlopig neem ik zelf afstand van alles rondom zwanger worden, zijn etc.. veel geluk iedereen!
Nee zeker we voelen ons ook echt ouders. En zo moest het ook zijn. Feliciteren is raar maar we zijn wel echt trots!
Ze zijn levend geboren en daarna op mijn borst overleden. We mochten ze nog lang vast houden, knuffelen net of we een gezin zouden worden. Op dat moment nog geen zorgen over de toekomst. Die klap kwam pas daarna. Al wisten we het natuurlijk vóór de geboorte het ging snel maar de verloskundige was een top vrouw die ons er echt doorheen heeft gesleept.
We zijn super trots op onze mannen. Ze hebben het geweldig gedaan. En zoals jullie zeggen de termijn was echt gewoon kut! Ze waren gezond, en sterk. Niks wees hierop!
Hadden we het iets langer kunnen rekken waren ze geholpen. Maar achteraf als ik over alles na denk was mijn lichaam al langer bezig met het in gang zetten.
Ik blijf mezelf afvragen had ik iets anders kunnen doen? Wat als ze vorige week nou die baarmoeder mond nog hadden gemeten. Allemaal vragen en je zoekt naar een reden.
We zijn vrijdag al opgenomen in het ziekenhuis en daar werd rust geadviseerd. Maar op dat moment absoluut nog geen sprake van een slechte afloop. Ik zou plat blijven liggen tot minimaal 32 weken. Ik had wel een onbestemd gevoel en vandaar ook gebeld naar het ziekenhuis. Ook voor m’n eigen geruststelling. M’n moeder instinct was sterk! We zouden het zolang mogelijk rekken.
Helaas kwamen zondag nacht toch de pers weeën en het verliezen van vruchtwater en daar kwamen ze. Helaas niet meer te stoppen.
Het is verschrikkelijk en oneerlijk, vooral door onze geschiedenis maar vind het ook gewoon zo zielig vóór die 2. Ze hadden niks door waren lekker aan het groeien en opeens pats boem om op de wereld waar niemand ze kon helpen.
We hebben tijd nodig om dit verlies te verwerken, al weten we niet hoe. We laten ze begraven zodat ze altijd erkent zijn op deze harde wereld.
Voorlopig neem ik zelf afstand van alles rondom zwanger worden, zijn etc.. veel geluk iedereen!
woensdag 27 oktober 2021 om 11:23
Sanne ik heb de afgelopen uren zoveel gedacht aan jullie en gebeden dat jullie de kracht mogen krijgen en houden om dit als gezin te dragen.
Jij hebt niets verkeerds gedaan, jij hebt het supergoed gedaan en vertrouwd op je oerinstinct als moeder zijnde. Realiseer je hoe sterk je bent!
Wat dierbaar dat jullie ze nog lang bij jullie hebben mogen houden na de geboorte, een herinnering met een gouden randje.
Jullie gezin blijft in mijn gedachten en gebeden.
Jij hebt niets verkeerds gedaan, jij hebt het supergoed gedaan en vertrouwd op je oerinstinct als moeder zijnde. Realiseer je hoe sterk je bent!
Wat dierbaar dat jullie ze nog lang bij jullie hebben mogen houden na de geboorte, een herinnering met een gouden randje.
Jullie gezin blijft in mijn gedachten en gebeden.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:19
woensdag 27 oktober 2021 om 20:16
Sanne het ligt niet aan jou, je had hier niets aan kunnen doen. Ook niet als ze met de 20 wkn echo een verkorte baarmoeder mond hadden gezien, als de weeen starten, is het hek van de Dam.
Het lijkt me (voor zover ik me er iets bij voor kan stellen wat jullie doormaken) fijn dat jullie mannetjes levend geboren zijn, om ze levend gezien te hebben. Wat je beschrijft over dat het voor hen zo erg is omdat ze “gewoon” lekker aan het groeien waren en opeens jouw veilige baarmoeder hebben moet verlaten, vind ik heel speciaal. Ik heb vaak vrouwen en hun partners in deze rotsituatie begeleid en vond altijd hetzelfde, maar vroeg me altijd af of ik de enige was die dat zo voelde.
Ik snap dat jullie afstand nemen van zwanger worden voorlopig. Nogmaals gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoontjes en gecondoleerd met het verlies van hen
Het lijkt me (voor zover ik me er iets bij voor kan stellen wat jullie doormaken) fijn dat jullie mannetjes levend geboren zijn, om ze levend gezien te hebben. Wat je beschrijft over dat het voor hen zo erg is omdat ze “gewoon” lekker aan het groeien waren en opeens jouw veilige baarmoeder hebben moet verlaten, vind ik heel speciaal. Ik heb vaak vrouwen en hun partners in deze rotsituatie begeleid en vond altijd hetzelfde, maar vroeg me altijd af of ik de enige was die dat zo voelde.
Ik snap dat jullie afstand nemen van zwanger worden voorlopig. Nogmaals gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoontjes en gecondoleerd met het verlies van hen
woensdag 27 oktober 2021 om 20:49
donderdag 28 oktober 2021 om 11:28
Dat inderdaadnooit1blijvenzitten schreef: ↑26-10-2021 23:12Oh Sanne... wat verschrikkelijk! Geen idee of het de goede woorden zijn maar toch ook proficiat met jullie jongens. Wat afschuwelijk, zo nadat je wel denkt veilig te zijn met 20 weken maar vóór de grens dat ze ze kunnen helpen.
Sterkte, liefde
Ik ben m’n hele zwangerschap bang geweest….. je weet het gewoon nooit. Ook niet na die 20 weken echo.
Lieve Sanne, wat verschrikkelijk. Gecondoleerd met dit vreselijke verlies. En toch ook gefeliciteerd met je zoons. Moeder ben je geworden en dat blijf je. Je was nu al een moeder voor ze. Afschuwelijk oneerlijk dat de termijn veel te vroeg was en dat je ze daardoor niet bij je kon houden.
Woorden schieten tekort over wat je moet doorstaan, ik hoop dat het je met de tijd goed zal gaan
donderdag 28 oktober 2021 om 12:15
Sanne Wat vreselijk om te lezen, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Gelukkig hebben ze toch even bij jullie mogen zijn, ook al was het veel te kort.
Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd. Ik lees wat vragen en verwijten naar jezelf, maar hier kun jij absoluut niets aan doen. De kleintjes hadden zich geen betere moeder kunnen wensen.
Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd. Ik lees wat vragen en verwijten naar jezelf, maar hier kun jij absoluut niets aan doen. De kleintjes hadden zich geen betere moeder kunnen wensen.
donderdag 28 oktober 2021 om 13:43
Ja ik vind het echt vreselijk oneerlijk en verdrietig. Door de manier waarop Sanne haar gevoel beschrijft komt het ook zo hard aan. Ik herken mezelf heel erg in het als..., dan... Heb ik het wel goed gedaan, kon ik iets anders doen waardoor ze langer in mijn veilige buik konden blijven. Bij mij ging het allemaal zo snel, in de ochtend was ik nog boodschappen gaan doen, niks aan de hand. En in de vroege avond werden ze met spoed uit mijn buik getild. Het enige geluk is dat onze kinderen de termijn van levensvatbaarheid al overschreden hadden bij hun geboorte, waardoor ze geholpen konden worden.__appelbloesem__ schreef: ↑27-10-2021 13:19Lulu, ik kan mij voorstellen dat het voor jou extra aangrijpend is. Ik hoop dat het goed gaat met jouw kleintjes .
Met onze kindjes is het halen en brengen. Na elke dag met goed nieuws volgt er een dag met slecht nieuws. Ik merk ook dat ik echt een trauma begin te ontwikkelen door de hele situatie. Hier krijg ik gelukkig nu al hulp voor vanuit het ziekenhuis. Onze kindjes zijn nu bijna drie weken oud en vandaag heeft onze zoon al zijn eerste operatie ondergaan. Gelukkig is deze goed verlopen.
donderdag 28 oktober 2021 om 17:53
Nog gefeliciteerd met de geboorte van je zoon en dochter. Wat een heftige situatie ook zeg, lijkt me heel zwaar. Gelukkig krijgen jullie hulp, probeer ook zo goed mogelijk voor jezelf te blijven zorgen en hulp aan te nemen.Lulu☆ schreef: ↑28-10-2021 13:43Ja ik vind het echt vreselijk oneerlijk en verdrietig. Door de manier waarop Sanne haar gevoel beschrijft komt het ook zo hard aan. Ik herken mezelf heel erg in het als..., dan... Heb ik het wel goed gedaan, kon ik iets anders doen waardoor ze langer in mijn veilige buik konden blijven. Bij mij ging het allemaal zo snel, in de ochtend was ik nog boodschappen gaan doen, niks aan de hand. En in de vroege avond werden ze met spoed uit mijn buik getild. Het enige geluk is dat onze kinderen de termijn van levensvatbaarheid al overschreden hadden bij hun geboorte, waardoor ze geholpen konden worden.
Met onze kindjes is het halen en brengen. Na elke dag met goed nieuws volgt er een dag met slecht nieuws. Ik merk ook dat ik echt een trauma begin te ontwikkelen door de hele situatie. Hier krijg ik gelukkig nu al hulp voor vanuit het ziekenhuis. Onze kindjes zijn nu bijna drie weken oud en vandaag heeft onze zoon al zijn eerste operatie ondergaan. Gelukkig is deze goed verlopen.
Je hebt echt niets verkeerds gedaan, dit is gewoon vreselijke pech. Ik hoop dat je daar ook ondersteuning voor krijgt.
Heel veel sterkte en geluk voor jullie.
donderdag 28 oktober 2021 om 23:11
Wat lief en sterk dat je ruimte hebt om naar een ander te vragen. ik denk veel aan jullie en jullie bijzondere, dappere ventjes
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in