Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden uitstellen voor werk?
zondag 3 februari 2013 om 21:06
Volgens mij kan ik wel wat goed advies en frisse blikken gebruiken. Man en ik blijven maar in twijfelmodus en we schieten er niet echt mee op... Hopelijk kunnen jullie mij/ons helpen!
Man en ik willen al een langere tijd kinderen maar hadden een altijd een soort lijstje in ons hoofd van dingen die we eerst op een rijtje wilden hebben voordat we aan kinderen zouden beginnen. Inmiddels hebben we alles wel rond, relatie loopt goed, fijn huis, beide werk, financieel zitten we goed, weinig te klagen dus. Het enige is, is dat ik beren op de weg zie qua zwanger worden en mijn werk.
Ik ben ruim een jaar geleden begonnen met mijn promotietraject. Tot nu toe gaat alles goed en heb ik fijne collega's en een co-promotor waarmee ik goed kan opschieten. Mijn promotie is een groot project met tweemaal een piekmoment qua dataverzameling, deze momenten liggen vast en kunnen niet uitgesteld worden oid. Ik stuur drie assistentes aan die mijn dataverzameling doen en zelf ben ik voornamelijk aan het regelen dat alles goed loopt en dat protocollen en dergelijke worden nagelopen.
Het eerste piekmoment zit ik nu midden in. Er merk dat er veel moet gebeuren en dat ik redelijk 'onmisbaar' ben, mijn aansturing is van belang en er zijn een aantal beslissingen die alleen ik kan (en wil) maken.
Nou ben ik in eind september gestopt met anticonceptie. Velen op mijn werk hebben tijdens hun promotie kinderen gekregen en dat is altijd goed gegaan. Ik kreeg van velen ook de opmerkingen dat dit dé tijd was om kinderen te krijgen… Met de hoop snel zwanger te zijn hebben we dus de stap maar genomen.
Tot nu toe ben ik niet zwanger, maar begin te twijfelen of we niet een 'pauze' moeten inlassen. Als ik op dit moment zwanger zou worden zou het betekenen dat ik volgend jaar aan het begin van het piekmoment terug kom van zwangerschapsverlof. Word ik ergens de komende maanden zwanger kom ik dus terug halverwege of na dit piekmoment. En ik vraag mij af of dit wel zo handig is. Mijn co-promoter zou een deel van mijn werkzaamheden kunnen opvangen, maar lang niet alles en hij zou ook lang niet zoveel tijd hebben als ik voor mijn werkzaamheden. Mijn assistentes kunnen wel wat meer verantwoordelijkheden krijgen, maar alsnog is het mijn promotie en wil ik natuurlijk dat alles loopt zoals ik wil (hier komt de controlfreak de hoek om kijken).
Als ik naar mijn werk (en gehele promotie) kijk, lijkt het mij niet handig om er tijdelijk even uit te zijn. Het zou heel voor voorbereiding vragen en ik maak het mijzelf, het project en iedereen er bij betrokken niet makkelijker.
Maar als ik kijk naar onze kinderwens, hoe graag en hoe lang we dit willen en hoe vaak we het al hebben uitgesteld dan begin ik te twijfelen. Want is werk dan echt zo belangrijk? Is dit niet gewoon een project waar ik nu aan werk, maar wat natuurlijk niet in verhouding staat tot het krijgen van kinderen?
Pff ik weet het niet meer. In theorie zouden we nu een paar maanden aan de condooms kunnen en dan weer ‘beginnen’ als de vertrek/terugkeer datum van zwangerschap gunstiger uitkomt. Misschien verstandig, maar mijn gevoel roept iets anders.
Heeft iemand wijze woorden? “Muts, ga gewoon genieten van je werk en stel je wens een paar maandjes uit, dat is voor iedereen gemakkelijker” is misschien makkelijker te accepteren als ik het van iemand anders hoor…
Man en ik willen al een langere tijd kinderen maar hadden een altijd een soort lijstje in ons hoofd van dingen die we eerst op een rijtje wilden hebben voordat we aan kinderen zouden beginnen. Inmiddels hebben we alles wel rond, relatie loopt goed, fijn huis, beide werk, financieel zitten we goed, weinig te klagen dus. Het enige is, is dat ik beren op de weg zie qua zwanger worden en mijn werk.
Ik ben ruim een jaar geleden begonnen met mijn promotietraject. Tot nu toe gaat alles goed en heb ik fijne collega's en een co-promotor waarmee ik goed kan opschieten. Mijn promotie is een groot project met tweemaal een piekmoment qua dataverzameling, deze momenten liggen vast en kunnen niet uitgesteld worden oid. Ik stuur drie assistentes aan die mijn dataverzameling doen en zelf ben ik voornamelijk aan het regelen dat alles goed loopt en dat protocollen en dergelijke worden nagelopen.
Het eerste piekmoment zit ik nu midden in. Er merk dat er veel moet gebeuren en dat ik redelijk 'onmisbaar' ben, mijn aansturing is van belang en er zijn een aantal beslissingen die alleen ik kan (en wil) maken.
Nou ben ik in eind september gestopt met anticonceptie. Velen op mijn werk hebben tijdens hun promotie kinderen gekregen en dat is altijd goed gegaan. Ik kreeg van velen ook de opmerkingen dat dit dé tijd was om kinderen te krijgen… Met de hoop snel zwanger te zijn hebben we dus de stap maar genomen.
Tot nu toe ben ik niet zwanger, maar begin te twijfelen of we niet een 'pauze' moeten inlassen. Als ik op dit moment zwanger zou worden zou het betekenen dat ik volgend jaar aan het begin van het piekmoment terug kom van zwangerschapsverlof. Word ik ergens de komende maanden zwanger kom ik dus terug halverwege of na dit piekmoment. En ik vraag mij af of dit wel zo handig is. Mijn co-promoter zou een deel van mijn werkzaamheden kunnen opvangen, maar lang niet alles en hij zou ook lang niet zoveel tijd hebben als ik voor mijn werkzaamheden. Mijn assistentes kunnen wel wat meer verantwoordelijkheden krijgen, maar alsnog is het mijn promotie en wil ik natuurlijk dat alles loopt zoals ik wil (hier komt de controlfreak de hoek om kijken).
Als ik naar mijn werk (en gehele promotie) kijk, lijkt het mij niet handig om er tijdelijk even uit te zijn. Het zou heel voor voorbereiding vragen en ik maak het mijzelf, het project en iedereen er bij betrokken niet makkelijker.
Maar als ik kijk naar onze kinderwens, hoe graag en hoe lang we dit willen en hoe vaak we het al hebben uitgesteld dan begin ik te twijfelen. Want is werk dan echt zo belangrijk? Is dit niet gewoon een project waar ik nu aan werk, maar wat natuurlijk niet in verhouding staat tot het krijgen van kinderen?
Pff ik weet het niet meer. In theorie zouden we nu een paar maanden aan de condooms kunnen en dan weer ‘beginnen’ als de vertrek/terugkeer datum van zwangerschap gunstiger uitkomt. Misschien verstandig, maar mijn gevoel roept iets anders.
Heeft iemand wijze woorden? “Muts, ga gewoon genieten van je werk en stel je wens een paar maandjes uit, dat is voor iedereen gemakkelijker” is misschien makkelijker te accepteren als ik het van iemand anders hoor…
zondag 3 februari 2013 om 21:17
Zeker niet uitstellen! Je weet helemaal niet of je wel makkelijk zwanger kan worden, misschien moet je wel 3 jaar wachten. Maar ik weet natuurlijk niet hoe jong/oud je bent.
Ik ben ook zwanger geworden op een geheel onhandig moment qua werk/promotie. Mijn promotor zei alleen: tja, risico van het vak, vrouwen boven de 30.. Maar vond het verder hardstikke prima en leuk. En onhandig is het toch wel. Nu, later etc. Straks ben je klaar met je promotieonderzoek en is het niet handig om zwanger te worden, omdat je net een baan aan het zoeken bent of geen vast contract hebt etc.
Niet alles in je leven is te plannen. Daarnaast merk ik dat onderzoek, hoe goed je ook plant, niet altijd te plannen valt. Dingen die een half jaar geleden af hadden moeten zijn, liggen er nog steeds (buiten mijn schuld om) en dingen waar ik volgend jaar mee bezig zou moeten zijn, daar werk ik nu aan.
Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik het volgende doen.
Als ik rond de 25 zou zijn, zou ik de kinderwens even uitstellen. Boven de 30, dan er voor gaan.
succes!
Ik ben ook zwanger geworden op een geheel onhandig moment qua werk/promotie. Mijn promotor zei alleen: tja, risico van het vak, vrouwen boven de 30.. Maar vond het verder hardstikke prima en leuk. En onhandig is het toch wel. Nu, later etc. Straks ben je klaar met je promotieonderzoek en is het niet handig om zwanger te worden, omdat je net een baan aan het zoeken bent of geen vast contract hebt etc.
Niet alles in je leven is te plannen. Daarnaast merk ik dat onderzoek, hoe goed je ook plant, niet altijd te plannen valt. Dingen die een half jaar geleden af hadden moeten zijn, liggen er nog steeds (buiten mijn schuld om) en dingen waar ik volgend jaar mee bezig zou moeten zijn, daar werk ik nu aan.
Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik het volgende doen.
Als ik rond de 25 zou zijn, zou ik de kinderwens even uitstellen. Boven de 30, dan er voor gaan.
succes!
anoniem_64a9a7a675692 wijzigde dit bericht op 03-02-2013 21:24
Reden: ..
Reden: ..
% gewijzigd
zondag 3 februari 2013 om 21:18
Gewoon doorgaan. Vier of vijf maanden uit je werk stappen komt nooit goed uit. Ik sta voor de klas en beide keren dat ik zwanger was was er geen goede vervanging te regelen. Ook niet voor mijn examenklassen. Ach, ze zijn gewoon geslaagd en het jaar erna toen ik snel weer zwanger was slaagde de meerderheid weer. Je denkt dat je onmisbaar bent maar als je er niet bent komt er heus een oplossing. Als je je been breekt gaat alles ook gewoon door.
zondag 3 februari 2013 om 21:18
zondag 3 februari 2013 om 21:31
Haha hele andere reacties dan verwacht... In mijn hoofd zit nu alleen nog maar de gedachte dat het 'dom' is om door te gaan.
Maar dat niet alles te plannen valt klopt helemaal. Was in spetember gestopt met anticonceptie want als ik in november/december zwanger zou worden zou het perfect uitkomen... Tja tot zover de planning. Ik wist dat het redelijk onrealistisch was, maar goed hopen kan altijd toch?
Ben 27, man is halverwege 30. Aangezien we graag meerdere kinderen zouden willen leek het mij een mooi moment om te beginnen met kinderen. Maar een aantal maanden wachten kan ik dus qua leeftijd wel hebben.
Maar dat niet alles te plannen valt klopt helemaal. Was in spetember gestopt met anticonceptie want als ik in november/december zwanger zou worden zou het perfect uitkomen... Tja tot zover de planning. Ik wist dat het redelijk onrealistisch was, maar goed hopen kan altijd toch?
Ben 27, man is halverwege 30. Aangezien we graag meerdere kinderen zouden willen leek het mij een mooi moment om te beginnen met kinderen. Maar een aantal maanden wachten kan ik dus qua leeftijd wel hebben.
zondag 3 februari 2013 om 21:32
Heel herkenbaar!
Wij hebben ook ontzettend lopen nadenken over planning van studeren en werken. Ik ben nu mijn opleiding van 9 jaar aan het afronden...ik ben 31. Dus ik voel een enorme tijdsdruk om af te studeren, financieel bij te dragen en met kinderen aan de slag te gaan.
Maar op een gegeven moment maar bedacht dat het niet te plannen valt. Misschien word ik nu zwanger,misschien later. Als ik 'pech' heb ben ik zwanger als ik mijn empirische data aan het verzamelen ben of als ik afgestudeerd een baan probeer te zoeken met een dikke buik.
Het wordt een spitsuur en er is eigenlijk geen 'goede' tijd om tegelijk zwanger te zijn, af te studeren en iets van een carrière op te zetten....
Dus dan maar gewoon met de flow meegaan en ik kijk wel wat er gebeurt. Ik weet wel dat ik niet voor niks zo lang heb gestudeerd...
Succes met jouw keuze...ik moest denken aan een lullige tegelwijsheid; Van het concert des levens heeft niemand het program:)
Groetjes
Wij hebben ook ontzettend lopen nadenken over planning van studeren en werken. Ik ben nu mijn opleiding van 9 jaar aan het afronden...ik ben 31. Dus ik voel een enorme tijdsdruk om af te studeren, financieel bij te dragen en met kinderen aan de slag te gaan.
Maar op een gegeven moment maar bedacht dat het niet te plannen valt. Misschien word ik nu zwanger,misschien later. Als ik 'pech' heb ben ik zwanger als ik mijn empirische data aan het verzamelen ben of als ik afgestudeerd een baan probeer te zoeken met een dikke buik.
Het wordt een spitsuur en er is eigenlijk geen 'goede' tijd om tegelijk zwanger te zijn, af te studeren en iets van een carrière op te zetten....
Dus dan maar gewoon met de flow meegaan en ik kijk wel wat er gebeurt. Ik weet wel dat ik niet voor niks zo lang heb gestudeerd...
Succes met jouw keuze...ik moest denken aan een lullige tegelwijsheid; Van het concert des levens heeft niemand het program:)
Groetjes
zondag 3 februari 2013 om 21:37
Hoe lang wil je het gaan uitstellen dan? Houd je er rekening mee dat je kind ook met 26 weken geboren kan worden? Of wel a terme, maar met een ernstige handicap waardoor je helemaal je handen vol hebt aan (mentale) zorgen en dingen regelen.
Als het op kinderen aankomt, heb ik begrepen (ben zelf kinderloos), valt er niks te plannen.
En als je ze graag wilt, kun je dus beter geen condooms gebruiken
Als het op kinderen aankomt, heb ik begrepen (ben zelf kinderloos), valt er niks te plannen.
En als je ze graag wilt, kun je dus beter geen condooms gebruiken
Occam's razor
zondag 3 februari 2013 om 21:37
Zouden jullie dit trouwens bespreken met je collega of zelf co-promotor/begeleider? Het zal denk ik niet tegen mij werken oid maar wat nou als ze zeggen "dat zou inderdaad niet handig zijn als je er dan niet bent" Dan zou ik het pas echt vervelend vinden om te vertellen dat ik zwanger ben en er dus tussenuit moet. Aan de andere kant, zij weten het beste wat mijn project inhoud en kunnen praktisch met mij meedenken over bepaalde zaken.
zondag 3 februari 2013 om 21:58
Als je een kinderwens hebt , dan moet dat toch kunnen? Ik vind dat dat inderdaad het risico is van de werkgever wat hij loopt. Als je een vrouw aan neemt dan weet je dat ze zwanger kan worden.
Alleen de baas van mijn schoonzus heeft zich er redelijk voor ingedekt.
Die neemt wel vrouwen aan, maar geeft ze geen vast contract.
Alleen de baas van mijn schoonzus heeft zich er redelijk voor ingedekt.
Die neemt wel vrouwen aan, maar geeft ze geen vast contract.
zondag 3 februari 2013 om 22:13
Pfff ik weet niet of ik het zou bespreken met mijn promoter...wat als hij/zij het een slecht idee vind en je wordt dan toch zwanger.
Hier op de universiteit worden bijna alle vrouwelijke promovendi zwanger tijdens hun traject dus er is wel begrip in ieder geval van je collega's. Ik weet het niet....ligt denk ik echt aan je (werk)relatie en wat voor persoon er tegenover je zit.
Hier op de universiteit worden bijna alle vrouwelijke promovendi zwanger tijdens hun traject dus er is wel begrip in ieder geval van je collega's. Ik weet het niet....ligt denk ik echt aan je (werk)relatie en wat voor persoon er tegenover je zit.
zondag 3 februari 2013 om 22:14
Niet eens dat het "het risico van de werkgever is", niet bij een promotieonderzoek. Dat doe je immers niet omdat de werkgever zit te wachten tot je werk af is, maar om te laten zien dat jij in staat bent onderzoek te doen. Als je een heel belangrijk deel van het traject niet zelf doet, is dat wel degelijk relevant.
zondag 3 februari 2013 om 22:21
Mijn ervaring is dat alles moeilijk en onhandig lijkt/is als je het van tevoren bedenkt, maar als je eenmaal zwanger bent wordt alles er vanzelf omheen gepland. Ik heb in jaar 2 van mijn promotie mijn dochter gekregen en ben nu opnieuw zwanger. Als ik terug kom van verlof heb ik nog 1jaar te gaan. Persoonlijk vind ik het inderdaad juist een handige tijd om kinderen te krijgen (hoewel handig natuurlijk niet bestaat), zo flexibel ben ik vast niet in een andere baan. Snap dat het even lastig lijkt met je data verzameling, maar daar wordt wel iets op gevonden. Ik zou het zelf overigens niet bespreken, wat verwacht/wil je dat ze zeggen?
zondag 3 februari 2013 om 22:33
Inderdaad Miffy, dat maakt het ook lastig. Bij een gewone baan kan je evt vervanging verwachten en ligt het probleem ook bij je baas. Nu heb ik voornamelijk het gevoel dat ik bij beide opties mezelf te kort doen.
Als ik nou onverwachts zwanger zou raken, of zwangerschap loopt anders dan gedacht dan zou ik het misschien makkelijker vinden om werk uit te stellen. Maar omdat het wel/niet gebruiken v anticonceptie zo'n bewuste keuze is voel ik mij een stuk verantwoordelijker.. Stom hè?
Maar inderdaad een paar maanden wachten is wel te overleven. Ik moet gewoon m'n mindset veranderen als ik daar voor kies.
Als ik nou onverwachts zwanger zou raken, of zwangerschap loopt anders dan gedacht dan zou ik het misschien makkelijker vinden om werk uit te stellen. Maar omdat het wel/niet gebruiken v anticonceptie zo'n bewuste keuze is voel ik mij een stuk verantwoordelijker.. Stom hè?
Maar inderdaad een paar maanden wachten is wel te overleven. Ik moet gewoon m'n mindset veranderen als ik daar voor kies.
zondag 3 februari 2013 om 22:36
Lastig...Ik zou het niet uitstellen denk ik, je weet toch nooit precies wanneer je zwanger wordt, en dan ook niet precies wanneer je kind geboren zal worden, misschien wel veel te vroeg. En wie weet is je zwangerschap zwaar waardoor je veel minder kan werken dan gedacht. Bovendien is er altijd wel iets te verzinnen waardoor het iets minder goed uitkomt een kind te krijgen denk ik. Tegen de tijd dat je denkt dat alle omstandigheden perfect zijn duikt er wie weet toch onverwacht een probleem op, of je raakt misschien lastig zwanger waardoor je misschien baalt dat je niet eerder begon.
Luister naar je gevoel (en dat van je partner)
Luister naar je gevoel (en dat van je partner)
zondag 3 februari 2013 om 22:36
Juist in een promotietraject kan er nogal eens een mouw aan gepast worden. Vaak krijg je ook een langere aanstelling (of is die mogelijkheider). Niet uitstellen dus, ook niet van te voren bespreken met je promotoren.
Als je promotie klaar is komt je postdoc, dat is (relatief) helemaal beroerd qua kinderen krijgen. En tijdens je tenure track gaat het ook niet gemakkelijk hoor!
Als je promotie klaar is komt je postdoc, dat is (relatief) helemaal beroerd qua kinderen krijgen. En tijdens je tenure track gaat het ook niet gemakkelijk hoor!
zondag 3 februari 2013 om 22:38
quote:Miffy schreef op 03 februari 2013 @ 22:14:
Niet eens dat het "het risico van de werkgever is", niet bij een promotieonderzoek. Dat doe je immers niet omdat de werkgever zit te wachten tot je werk af is, maar om te laten zien dat jij in staat bent onderzoek te doen. Als je een heel belangrijk deel van het traject niet zelf doet, is dat wel degelijk relevant.Je dataverzameling (en zeker de tweede ronde) kan je best uitbesteden hoor. Als je dat 1x hebt gedaan kan je het truucje wel.
Niet eens dat het "het risico van de werkgever is", niet bij een promotieonderzoek. Dat doe je immers niet omdat de werkgever zit te wachten tot je werk af is, maar om te laten zien dat jij in staat bent onderzoek te doen. Als je een heel belangrijk deel van het traject niet zelf doet, is dat wel degelijk relevant.Je dataverzameling (en zeker de tweede ronde) kan je best uitbesteden hoor. Als je dat 1x hebt gedaan kan je het truucje wel.
zondag 3 februari 2013 om 22:41
Ik zou niet wachten. Zelf gewacht en uiteindelijk te laat pas zwanger dus geen verlenging terwijl dat nou juist zo goed geregeld is, zwanger is 4 maanden extra. Die heb ik dus gemist. Bovendien dan blijf je wachten als t niet precies lukt. Je wil misschien niet (hoog) zwanger promoveren. Dus wachten. Niet compatibel met solliciteren voor post doc oid dus wachten. Net een leuke post doc plek? graag daar willen blijven, dus wachten. Misschien eventueel uitzicht op een vaste(vastachtige) baan? wachten... Veni stress dus wachten. Economische crisis? man wil van baan veranderen? Zo blijf je wachten en dat is een luxe die je niet echt hebt. En je project gaat niet ten onder van 4 maanden op afstand managen. Meeste aio's die ik ken lezen de mail van select gezelschap tijdens verlof. Dan kun je wel 'iets' van chaos managen. Het komt nooit uit en is altijd gewenst. Dus nu eergisteren en over 9 maanden, of een jaar. Maar bijna zeker: over 10 jaar is moeilijker.
zondag 3 februari 2013 om 22:43
Ik vind het ook wat anders, het is je eigen promotie, het is niet "alleen je baan", maar je eigen project. Een paar maanden pauze is toch geen ramp? Zeker gezien je leeftijd.
Het zou mij ook zelf teveel stress geven en ik zou niet goed kunnen genieten van zwangerschap/verlof, dat zou mij die paar maanden zeker waard zijn.
(Ik promoveer zelf ook, inmiddels zwanger van 3e kind, maar wel helemaal uitgeknobbeld wanneer het kon/handig was).
Het zou mij ook zelf teveel stress geven en ik zou niet goed kunnen genieten van zwangerschap/verlof, dat zou mij die paar maanden zeker waard zijn.
(Ik promoveer zelf ook, inmiddels zwanger van 3e kind, maar wel helemaal uitgeknobbeld wanneer het kon/handig was).
zondag 3 februari 2013 om 22:45
