Zwanger
alle pijlers
zwanger worden van tweede duurt lang
vrijdag 3 januari 2014 om 21:57
Even een nieuwe nick aangemaakt in verband met mogelijke herkenbaarheid....
Ik heb een dochter van ruim vier. Bij deze zwangerschap was ik bij de eerste poging zwanger. Dat was toen wel even omschakelen, zo snel hadden we niet verwacht. Maar uiteraard waren en zijn we erg blij met haar!
Omdat het de eerste keer zo snel raak was hebben we even gewacht met voor de tweede gaan. Ik zag mezelf niet direct met peuter en baby. Inmiddels zijn we echter al anderhalf jaar bezig en ben ik nog steeds niet zwanger. Net weer ongesteld geworden en de moed begint me nu in de schoenen te zakken.
Hebben we te lang gewacht? Ik word er ook niet jonger op, ben nu 37. Wordt het leeftijdsverschil nu niet te groot??
Ik heb zo'n spijt van het wachten en vraag me af of we niet moeten stoppen nu. Ik merk dat het mijn leven beheerst, ik hou in alles rekening met een mogelijke zwangerschap. Ik weet niet hoe ik het los moet laten. Ik weet op elk moment in de maand waar in de cyclus ik mij bevind en wanneer ik uitgerekend zou zijn als ik zwanger ben. Wat dan steeds niet zo is...
Iemand tips om het wat te leren loslaten zodat het je leven niet beheerst? En iemand ervaring? (iedereen lijkt moeiteloos een groot gezin te krijgen)
Ik heb een dochter van ruim vier. Bij deze zwangerschap was ik bij de eerste poging zwanger. Dat was toen wel even omschakelen, zo snel hadden we niet verwacht. Maar uiteraard waren en zijn we erg blij met haar!
Omdat het de eerste keer zo snel raak was hebben we even gewacht met voor de tweede gaan. Ik zag mezelf niet direct met peuter en baby. Inmiddels zijn we echter al anderhalf jaar bezig en ben ik nog steeds niet zwanger. Net weer ongesteld geworden en de moed begint me nu in de schoenen te zakken.
Hebben we te lang gewacht? Ik word er ook niet jonger op, ben nu 37. Wordt het leeftijdsverschil nu niet te groot??
Ik heb zo'n spijt van het wachten en vraag me af of we niet moeten stoppen nu. Ik merk dat het mijn leven beheerst, ik hou in alles rekening met een mogelijke zwangerschap. Ik weet niet hoe ik het los moet laten. Ik weet op elk moment in de maand waar in de cyclus ik mij bevind en wanneer ik uitgerekend zou zijn als ik zwanger ben. Wat dan steeds niet zo is...
Iemand tips om het wat te leren loslaten zodat het je leven niet beheerst? En iemand ervaring? (iedereen lijkt moeiteloos een groot gezin te krijgen)
vrijdag 3 januari 2014 om 23:41
zaterdag 4 januari 2014 om 09:06
Ik heb ervaring... Eerste duurde een jaar voordat het raak was. Toen ze ruim anderhalf was, begonnen we aan de tweede. (Ik wilde eigenlijk al eerder beginnen, maat haar baby tijd was behoorlijk pittig.) We zijn ruim 2 en half jaar bezig geweest en nu ben ik zwanger. Als dochter bijna 5 is verwachten we nr 2.
Ik vond het ook erg veel tijd tussen de twee. Elke maand dat ik ongesteld werd kon ik alleen maar denken dat het gat tussen de twee nog groter zou worden.
Maar het is zooooo leuk hoe dochter nu mee leeft. Hoe ze liedjes zingt over en tegen de baby in mijn buik, hoe ze aan iedereen trots vertelt dat ze een zusje krijgt, hoeveel leuke vragen ze stelt; als mag ik de baby dan straks ook een flesje geven? Of; mag zde baby dan ook een keer bij mij in mijn grote bed slapen?
En het is ook superfijn dat dochter goed voor zichzelf kan zorgen. Ik heb het namelijk best wel zwaar deze zwangerschap (veel overgeven, last van harde buiken en bekken), maar ze begrijpt het en lost de dingen zelf op.
Gewoon doorgaan met proberen dus. En misschien even langs de huisarts voor wat onderzoekjes.
Succes!
Ik vond het ook erg veel tijd tussen de twee. Elke maand dat ik ongesteld werd kon ik alleen maar denken dat het gat tussen de twee nog groter zou worden.
Maar het is zooooo leuk hoe dochter nu mee leeft. Hoe ze liedjes zingt over en tegen de baby in mijn buik, hoe ze aan iedereen trots vertelt dat ze een zusje krijgt, hoeveel leuke vragen ze stelt; als mag ik de baby dan straks ook een flesje geven? Of; mag zde baby dan ook een keer bij mij in mijn grote bed slapen?
En het is ook superfijn dat dochter goed voor zichzelf kan zorgen. Ik heb het namelijk best wel zwaar deze zwangerschap (veel overgeven, last van harde buiken en bekken), maar ze begrijpt het en lost de dingen zelf op.
Gewoon doorgaan met proberen dus. En misschien even langs de huisarts voor wat onderzoekjes.
Succes!
zaterdag 4 januari 2014 om 09:15
Ik heb er geen ervaring mee maar kan me goed voorstellen dat het je erg bezig houdt.
Om me heen hebben verschillende vriendinnen en kennissen kinderen met een groter leeftijdsverschil (4,5, 6 en 7 jaar) en ik zie dat het erg bijzonder is voor de oudste om de komst van een broertje of zusje zo bewust mee te maken. Hopelijk is dat een troostende gedachte.
Ik duim voor je dat je snel weer zwanger mag zijn.
Om me heen hebben verschillende vriendinnen en kennissen kinderen met een groter leeftijdsverschil (4,5, 6 en 7 jaar) en ik zie dat het erg bijzonder is voor de oudste om de komst van een broertje of zusje zo bewust mee te maken. Hopelijk is dat een troostende gedachte.
Ik duim voor je dat je snel weer zwanger mag zijn.
zaterdag 4 januari 2014 om 09:16
Bij mij lukte het ook niet om zwanger te raken van de tweede. Van mijn dochter was ik na vier cycli zwanger. Toen ze 22 maanden was probeerden we een tweede te krijgen, ik was toen net 31. Pas na 27 maanden ben ik zwanger geraakt, met medische hulp, want het lukte gewoon niet. Ik ben nu 12 weken en het is de vraag of deze zwangerschap goed gaat. Mijn dochter is inmiddels ruim 4, er zit dus minstens 5 jaar tussen. Als we pech blijken te hebben meer.
Ik weet niet hoe je het los kunt laten. Het ging bij mij met vlagen heel goed, maar met net zoveel vlagen heel erg slecht. Ik vond en vind het erg moeilijk en ik denk soms ook dat we maar moeten stoppen, vooral als het deze keer weer misgaat. Ik vind mezelf oud worden, het verschil met mijn dochter wordt zo groot en ik vraag me vaak af of het wel voor ons is weggelegd, nog een kleintje.
Niet echt steun dus, wel een dikke knuffel. Het is heel erg verdrietig.
Ik weet niet hoe je het los kunt laten. Het ging bij mij met vlagen heel goed, maar met net zoveel vlagen heel erg slecht. Ik vond en vind het erg moeilijk en ik denk soms ook dat we maar moeten stoppen, vooral als het deze keer weer misgaat. Ik vind mezelf oud worden, het verschil met mijn dochter wordt zo groot en ik vraag me vaak af of het wel voor ons is weggelegd, nog een kleintje.
Niet echt steun dus, wel een dikke knuffel. Het is heel erg verdrietig.
zaterdag 4 januari 2014 om 09:38
Tussen mijn dochter en zoontje zit ook 4 en half jaar verschil.
Het duurde bij ons ook heel lang voor dat ik zwanger werd.
Ik snap je verdriet en frustratie dus heel goed.
Als jullie toch nog heel graag willen zou ik toch naar de huisarts gaan zeker omdat je nu 37 bent.
Mijn vriendin is nu ook de medische molen in gegaan ook 37 haar dochter is nu 14.
Op de natuurlijke weg is het gewoon niet gelukt.
Ze heeft ook geprobeerd zich erbij beer te leggen.
Maar de wens was zo groot dat ze nu toch doe stap gemaakt hebben.
Zelf zit tussen mijn kinderen 4,5 jaar en voor mij was dat uit eindelijk wel fijn.
De oudste kan al veel en ging Naar school dus heb van beide als baby echt kunnen genieten en de tijd voor kunnen nemen.
Mijn broertje en ik schelen 8 jaar.
En ik vond altijd fijn om mijn broertje zijn komst zo bewust meegemaakt te hebben.
Het verschil in leeftijd vond ik nooit een probleem.
En nu met mijn eigen kinderen is het ook goed te doen hoor.
Mijn dochter is bijna 14 en mijn zoontje is 8.
Het enigste waar ik nu wel eens tegen aan loop, is dat mijn dochter voor sommige dingen te oud is mijn jongste te jong.
Maar dat is praktisch altijd wel op te lossen.
Een kind willen, een wens hebben, ligt altijd bij jou.
En als die wens zo diep zit dan moet je er voor gaan.
Is een keus die jij moet maken.
En als ik zo lees heb jij nog geen vrede mee, dat het misschien bij 1 kindje blijft.
Het duurde bij ons ook heel lang voor dat ik zwanger werd.
Ik snap je verdriet en frustratie dus heel goed.
Als jullie toch nog heel graag willen zou ik toch naar de huisarts gaan zeker omdat je nu 37 bent.
Mijn vriendin is nu ook de medische molen in gegaan ook 37 haar dochter is nu 14.
Op de natuurlijke weg is het gewoon niet gelukt.
Ze heeft ook geprobeerd zich erbij beer te leggen.
Maar de wens was zo groot dat ze nu toch doe stap gemaakt hebben.
Zelf zit tussen mijn kinderen 4,5 jaar en voor mij was dat uit eindelijk wel fijn.
De oudste kan al veel en ging Naar school dus heb van beide als baby echt kunnen genieten en de tijd voor kunnen nemen.
Mijn broertje en ik schelen 8 jaar.
En ik vond altijd fijn om mijn broertje zijn komst zo bewust meegemaakt te hebben.
Het verschil in leeftijd vond ik nooit een probleem.
En nu met mijn eigen kinderen is het ook goed te doen hoor.
Mijn dochter is bijna 14 en mijn zoontje is 8.
Het enigste waar ik nu wel eens tegen aan loop, is dat mijn dochter voor sommige dingen te oud is mijn jongste te jong.
Maar dat is praktisch altijd wel op te lossen.
Een kind willen, een wens hebben, ligt altijd bij jou.
En als die wens zo diep zit dan moet je er voor gaan.
Is een keus die jij moet maken.
En als ik zo lees heb jij nog geen vrede mee, dat het misschien bij 1 kindje blijft.
zaterdag 4 januari 2014 om 09:48
Lieve dippiedip, wat is dat toch verschrikkelijk als het zo lang duurt. Iedere maand is er eentje te veel en als je dan al zo lang bezig bent, gaat het inderdaad je leven beheersen. Loslaten is onmogelijk. Misschien kun je er anders mee omgaan, maar loslaten... dat heb ik nog nooit iemand echt zien kunnen. Denk maar eens niet aan die roze olifant.
Ik wil je echt aanraden om naar de huisarts te gaan. Daarnaast hoor ik veel positieve verhalen over de juiste voeding. Je moet eens googlen op eicelverbetering in 90 dagen. Ook hoor ik dat de vermindering van witte suikers kan bijdragen.
Maar in de eerste plaats lijkt het me wijs om naar de huisarts te gaan.
Heel veel succes en ik hoop dat je snel zwanger mag worden.
Oh en over dat leeftijdsverschil: maak je geen zorgen. Er is geen minimum of maximum leeftijdsverschil, hè. Zoiets ontstaat in je hoofd en omdat je in je omgeving allerlei voorbeelden hebt. Het is gebruikelijker om je kinderen zo vlak bij elkaar te krijgen, maar kijk ook eens naar gezinnen waarbij dat niet zo is. Die hebben het ook goed (misschien zelfs wel beter).
Ik wil je echt aanraden om naar de huisarts te gaan. Daarnaast hoor ik veel positieve verhalen over de juiste voeding. Je moet eens googlen op eicelverbetering in 90 dagen. Ook hoor ik dat de vermindering van witte suikers kan bijdragen.
Maar in de eerste plaats lijkt het me wijs om naar de huisarts te gaan.
Heel veel succes en ik hoop dat je snel zwanger mag worden.
Oh en over dat leeftijdsverschil: maak je geen zorgen. Er is geen minimum of maximum leeftijdsverschil, hè. Zoiets ontstaat in je hoofd en omdat je in je omgeving allerlei voorbeelden hebt. Het is gebruikelijker om je kinderen zo vlak bij elkaar te krijgen, maar kijk ook eens naar gezinnen waarbij dat niet zo is. Die hebben het ook goed (misschien zelfs wel beter).
zaterdag 4 januari 2014 om 09:59
Over loslaten heb ik niet veel tips. Heel moeilijk is dat. Ik denk wel dat ik na anderhalf jaar naar de huisarts zou gaan.
Over leeftijdsverschil weet ik wel wat
Mijn oudste is 5,5 jaar en ik heb nu net drie weken een baby. Ik vind het heerlijk dat oudste al zoveel zelf kan en hij is heel lief voor zijn broertje. Daar zou ik het dus niet voor laten.
Veel succes met zwanger worden, ik hoop dat het snel lukt!
Over leeftijdsverschil weet ik wel wat
Mijn oudste is 5,5 jaar en ik heb nu net drie weken een baby. Ik vind het heerlijk dat oudste al zoveel zelf kan en hij is heel lief voor zijn broertje. Daar zou ik het dus niet voor laten.
Veel succes met zwanger worden, ik hoop dat het snel lukt!
Het is zoals het is
zaterdag 4 januari 2014 om 10:33
quote:brandnewnick schreef op 04 januari 2014 @ 09:15:
Ik heb er geen ervaring mee maar kan me goed voorstellen dat het je erg bezig houdt.
Om me heen hebben verschillende vriendinnen en kennissen kinderen met een groter leeftijdsverschil (4,5, 6 en 7 jaar) en ik zie dat het erg bijzonder is voor de oudste om de komst van een broertje of zusje zo bewust mee te maken. Hopelijk is dat een troostende gedachte.
Ik duim voor je dat je snel weer zwanger mag zijn.Dank je wel. Ik zie dat leeftijdsverschil in mijn omgeving dus heel weinig, het is meestal een jaar of twee wat ertussen zit.
Ik heb er geen ervaring mee maar kan me goed voorstellen dat het je erg bezig houdt.
Om me heen hebben verschillende vriendinnen en kennissen kinderen met een groter leeftijdsverschil (4,5, 6 en 7 jaar) en ik zie dat het erg bijzonder is voor de oudste om de komst van een broertje of zusje zo bewust mee te maken. Hopelijk is dat een troostende gedachte.
Ik duim voor je dat je snel weer zwanger mag zijn.Dank je wel. Ik zie dat leeftijdsverschil in mijn omgeving dus heel weinig, het is meestal een jaar of twee wat ertussen zit.
zaterdag 4 januari 2014 om 10:35
quote:Pantax schreef op 04 januari 2014 @ 09:16:
Bij mij lukte het ook niet om zwanger te raken van de tweede. Van mijn dochter was ik na vier cycli zwanger. Toen ze 22 maanden was probeerden we een tweede te krijgen, ik was toen net 31. Pas na 27 maanden ben ik zwanger geraakt, met medische hulp, want het lukte gewoon niet. Ik ben nu 12 weken en het is de vraag of deze zwangerschap goed gaat. Mijn dochter is inmiddels ruim 4, er zit dus minstens 5 jaar tussen. Als we pech blijken te hebben meer.
Ik weet niet hoe je het los kunt laten. Het ging bij mij met vlagen heel goed, maar met net zoveel vlagen heel erg slecht. Ik vond en vind het erg moeilijk en ik denk soms ook dat we maar moeten stoppen, vooral als het deze keer weer misgaat. Ik vind mezelf oud worden, het verschil met mijn dochter wordt zo groot en ik vraag me vaak af of het wel voor ons is weggelegd, nog een kleintje.
Niet echt steun dus, wel een dikke knuffel. Het is heel erg verdrietig. Voor jou ook een dikke knuffel! Wat erg dat het nu na 12 weken niet goed lijkt te zijn!! Heb je er zo op gewacht en zo blij al die weken en dan dit, ik kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen! Sterkte!
Bij mij lukte het ook niet om zwanger te raken van de tweede. Van mijn dochter was ik na vier cycli zwanger. Toen ze 22 maanden was probeerden we een tweede te krijgen, ik was toen net 31. Pas na 27 maanden ben ik zwanger geraakt, met medische hulp, want het lukte gewoon niet. Ik ben nu 12 weken en het is de vraag of deze zwangerschap goed gaat. Mijn dochter is inmiddels ruim 4, er zit dus minstens 5 jaar tussen. Als we pech blijken te hebben meer.
Ik weet niet hoe je het los kunt laten. Het ging bij mij met vlagen heel goed, maar met net zoveel vlagen heel erg slecht. Ik vond en vind het erg moeilijk en ik denk soms ook dat we maar moeten stoppen, vooral als het deze keer weer misgaat. Ik vind mezelf oud worden, het verschil met mijn dochter wordt zo groot en ik vraag me vaak af of het wel voor ons is weggelegd, nog een kleintje.
Niet echt steun dus, wel een dikke knuffel. Het is heel erg verdrietig. Voor jou ook een dikke knuffel! Wat erg dat het nu na 12 weken niet goed lijkt te zijn!! Heb je er zo op gewacht en zo blij al die weken en dan dit, ik kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen! Sterkte!
zaterdag 4 januari 2014 om 10:39
Naar de huisarts gaan zie ik erg tegenop.
Ik denk namelijk niet dat ik echt de medische molen in zou willen. Ik heb van dichtbij gezien hoe zwaar dat is en ik weet niet of ik dat wil, ook voor onze dochter nu. Ook mijn man heeft altijd gezegd dat niet te willen. Maar goed, misschien toch goed om nog eens over te hebben. Je verlegd gaandeweg je grenzen misschien wel.
Wel fijn om verhalen te lezen om kinderen met een groter leeftijdsverschil. De gangbare gedachte is toch dat kinderen dan minder aan elkaar hebben en ook op het forum heb ik wel gelezen dat gezinnen met een groter verschil vaak lastig gezinsuitjes e.d. kunnen doen omdat de kinderen niet op 1 lijn/ niveau zitten.
Ik denk namelijk niet dat ik echt de medische molen in zou willen. Ik heb van dichtbij gezien hoe zwaar dat is en ik weet niet of ik dat wil, ook voor onze dochter nu. Ook mijn man heeft altijd gezegd dat niet te willen. Maar goed, misschien toch goed om nog eens over te hebben. Je verlegd gaandeweg je grenzen misschien wel.
Wel fijn om verhalen te lezen om kinderen met een groter leeftijdsverschil. De gangbare gedachte is toch dat kinderen dan minder aan elkaar hebben en ook op het forum heb ik wel gelezen dat gezinnen met een groter verschil vaak lastig gezinsuitjes e.d. kunnen doen omdat de kinderen niet op 1 lijn/ niveau zitten.
zaterdag 4 januari 2014 om 11:04
Ook hier helaas ervaring...we hebben een zoon van vier en sinds juni 2012 zijn we aan het proberen voor een tweede. In die tijd heb ik drie vroege miskramen gehad. Na de tweede miskraam is er een oorzaak gevonden. En daar is helaas niets aan te doen. Helemaal niets. Er is een medisch pad wat we kunnen bewandelen, maar dat is erg lang, zwaar en met beperkte resultaten. De kans dat we zelf nog een tweede kindje op de wereld kunnen zetten, is misschien net zo groot. Dus we blijven het proberen. Dat is zwaar en emotioneel. Maar die wens, ja die is zo groot.
Ik snap je verdriet en je onmacht. Ik zou toch overwegen naar de huisarts te gaan. Veel sterkte!
En Pantax voor jullie duim ik nog steeds door
Ik snap je verdriet en je onmacht. Ik zou toch overwegen naar de huisarts te gaan. Veel sterkte!
En Pantax voor jullie duim ik nog steeds door
zaterdag 4 januari 2014 om 11:24
Dippiedip, je bepaalt zelf hoever je gaat in de medische molen. Wij zijn nooit verder gekomen dan een semenanalyse, een inwendige echo, bloedafname ter controle van anti-stoffen tegen chlamydia en wat geruststellende woorden van de ferti.arts.
Je bent echt niet zo maar ineens bezig met ivf, maar het is wel fijn om te weten dat er geen hele grote obstakels aanwezig zijn.
En als die er wel zijn, dan weet je dat ook en kun je daar je keuze om wel of niet verder te gaan op baseren.
In ieder geval veel succes en laat je niet gek maken door alle gezinnetjes om je heen waar het leeftijdsverschil klein is. (Ik heb er nog steeds een handje van om bij iedereen uit te rekenen hoeveel tijd er tussen de kinderen zit) Je hebt het gewoon niet voor het zeggen, het leven is op sommige punten gewoon niet eerlijk; je kunt nog zo'n brave burger zijn, een goede moeder etc. maar of en wanneer het lukt om kinderen te krijgen ligt niet in onze eigen handen.
Je bent echt niet zo maar ineens bezig met ivf, maar het is wel fijn om te weten dat er geen hele grote obstakels aanwezig zijn.
En als die er wel zijn, dan weet je dat ook en kun je daar je keuze om wel of niet verder te gaan op baseren.
In ieder geval veel succes en laat je niet gek maken door alle gezinnetjes om je heen waar het leeftijdsverschil klein is. (Ik heb er nog steeds een handje van om bij iedereen uit te rekenen hoeveel tijd er tussen de kinderen zit) Je hebt het gewoon niet voor het zeggen, het leven is op sommige punten gewoon niet eerlijk; je kunt nog zo'n brave burger zijn, een goede moeder etc. maar of en wanneer het lukt om kinderen te krijgen ligt niet in onze eigen handen.
