Zwanger worden voorjaar 2015

Meis ik wil je heel veel succes wensen met afstuderen! En ik geef je groot gelijk dat jullie er voor gaan hoor! Klinkt als een stabiele relatie en als hij genoeg verdient, dan hebben jullie het goed voor elkaar!;-)



Mijn man is 25 en ik ben zelf 23. Wij zitten nu in ronde 2 en schrijf mee in het juli topic, spannend dus! Ik ben nog niet lang gestopt met anticonceptie. Ik raad je aan, mocht je dat ook nog hebben, daar al wel mee te stoppen en het dan gewoon met condoom te doen. Dan kun je alvast je cyclus een half jaar in de gaten houden en opschrijven hoe lang ze zijn. Wij hebben dat niet gedaan en gelukkig was ik de eerste keer na het stoppen met de pil na 32 dagen ongesteld geworden. Maar dit kan dus ook met gemak veeeel langer duren.



Veel plezier en succes! Liefs

ik wil jullie ook heel veel geluk wensen en net als wat babbel1990 zegt stop op tijd met de pil want het kan idd lang duren,mijn cyclus kwam gelukkig wel op gang maar bij mij duurde het een half jaartje voor dat het raak was omdat mijn lichaam nog aan het afkicken was van de pil,en ik kan je ook vertellen dat een half jaartje dan egt keilang kan duren...dus als het kan alvast stoppen dan heb je straks meer kans dat het eerder raak is!



veel plezier!

Wat spannend om dat nu al 'vast te hebben liggen'! Een verdrietige situatie waardoor de beslissing gemaakt is, maar wel heel herkenbaar. Mijn moeder is helaas ongeneeslijk ziek en dat versterkt mijn kinderwens enorm. Gelukkig begrijpt mijn vriend dat op zich wel, maar hij ziet ook nog steeds wel bezwaren.

Binnenkort gaan we trouwen en we hebben nu afgesproken dat ik dan stop met de pil (tijdelijk condooms gebruiken) en we tijdens de huwelijksreis serieus gaan bespreken of en wanneer we er voor willen gaan. Het zou dus heel goed kunnen zijn dat dat rond het voorjaar wordt (dat hoop ik in ieder geval wel!).

Om de rest van je vragen te beantwoorden: ik ben 27, mijn vriend 29 en we zijn bijna 10 jaar samen. De kinderwens zit er bij mij al een hele tijd, maar sinds vorig jaar zomer is het heel sterk en nu sinds een half jaar mijn moeder ziek is, nog veel sterker. Vriendlief lijkt een beetje 'op te warmen' voor het idee sinds een paar weken. Hij vond het zelfs goed om het boek Zwanger Worden te kopen en vond het ok dat ik met de pil zou stoppen, dus het gaat de goede kant op. Ik denk dat hij zich heel erg zorgen maakt over het financiële plaatje en het verliezen van zijn vrijheid (en nachtrust), en ik denk wat meer dat het wel los zal lopen en ga op m'n gevoel af.

Ik denk dat hij gewoon wil dat we heel veel geld op de spaarrekening hebben, allebei een riant salaris verdienen, een ander huis gekocht hebben waar we de komende 10/20 jaar blijven wonen en dan nog maandelijks geld over hebben: een (onhaalbaar) ideaalplaatje, omdat hij het stiekem gewoon eng vindt...

Ik wil dus graag met je doorkletsen hierover en hoop dat wij er dus ook in het voorjaar voor gaan;)

Zoals het er nu naar uitziet willen wij er ook vanaf het voorjaar van 2015 voor gaan. Mijn vriend en ik zijn nu 2 jaar bij elkaar. Ik studeer momenteel nog, maar hoop mijn studie in mei/juni af te kunnen ronden. Ik heb er altijd al van gedroomd om jong moeder te worden en mijn vriend wil ook al een hele tijd graag kinderen. Mijn vriend is 25 en ik ben 21. De extra beweegreden die wij hebben is dat mijn vriend chronisch ziek is en misschien/waarschijnlijk medicatie moet gaan gebruiken (wanneer zijn ziekte erger wordt) waar hij onvruchtbaar van kan worden.

Ik heb vandaag 6 pilstrips opgehaald bij de apotheek, hopelijk de laatste voorlopig!

Lieve mevr. Wolle



Allereerst gefeliciteerd, wat fijn dat je eindelijk je kinderwens in vervulling kan laten gaan! Daarbij inderdaad zwaar de omstandigheden die daarbij tot deze beslissing hebben geleid. Het belangrijkste is dat je je kind liefde en geborgenheid kan bieden, al moet je daar natuurlijk wel het een en ander voor opgeven vooral als je nog studeert. Maar waar een wil is, is een weg zeg ik maar altijd! En je schrijft dat het financieel mogelijk is, dus laat iedereen maar praten het is jullie beslissing!



Ik zit in een soortgelijk schuitje als jij, al heb ik (gelukkig) geen familieleden met gezondheidsklachten, maar mijn familie wacht met smart op het moment dat ik zwanger ben. Al vanaf jongs af aan heb ik een sterke kinderwens gehad. Ik ben inmiddels 26 jaar en heb ruim 3.5 jaar een vriend waarmee ik nu 2 jaar samenwoon. Hij weet sinds anderhalf jaar van mijn (zeer sterke) kinderwens en sinds een aantal maanden staat hij er steeds positiever tegenover. Inmiddels heeft hij uitgesproken dat wanneer we een huis hebben we er helemaal voor gaan. En aangezien we druk bezig zijn met huizen zoeken verwacht ik dat we ergens begin 2015 een nieuw stekje hebben. (Of uiterlijk binnen het eerste half jaar van 2015)



Erg leuk dat je dit topic hebt geopend! Ik denk dat wij vrouwen er meer/anders mee bezig zijn en onze mannen er niet dagelijks mee "lastig gevallen" mee willen worden als je begrijpt wat ik bedoel.



@Korfje13 erg herkenbaar, mijn vriend wilde ook nooit zijn "vrijheid" verliezen, alle financiën duidelijk hebben, het juiste moment vinden, etc. etc. ik denk dat dat iets mannelijks is en ons met beide benen op de grond kan zetten aangezien wij alleen onze eierstokken voelen rammelen haha. Geduld is een schone zaak en je weet in ieder geval zeker, naar al zijn twijfels, dat wanneer hij ja zegt is het ook echt ja Geef hem tijd, het komt goed! Mannen zoeken naar het perfecte plaatje, maar het juiste moment zal nooit komen, er is altijd wel iets om te wachten, en dat beseffen ze zich op een gegeven moment wel.



@MissyD, spannend! Ik ben erg benieuwd hoe het je vergaat hopelijk kunnen we rond dezelfde tijd een vreugdedansje maken



Laten we elkaar op de hoogte houden, ervaringen en/of frustraties delen, maar elkaar ook (hopelijk) spoedig mooi nieuws brengen. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!



Liefs, Mila

Hallo dames!



sinds enige tijd heb ik ook steeds meer de(26) en ik (25) zijn nu ruim 3 jaar samen, waarvan we iets meer dan een half jaar samen wonen. Het probleem is vooralsnog dat we zo veel onzekerheid hebben qua werk en woning dat we nog niet echt iets kunnen plannen, maar ik betrap me erop dat ik evengoed graag een kindje wil, vooral om dat samen te doen. Ik weet in ieder geval dat mijn vriend er ook positief tegenover staat, maar hij is (gelukkig) iets rationeler in de zin van: Je moet toch wel een stabiele basis kunnen bieden.



Dus ik weet niet of ik vanaf voorjaar 2015 zwanger kan gaan worden, maar het zou fijn zijn. Qua werk ga ik mogelijk een PhD doen, dus of dat ook vier dagen in de week zou kunnen weet ik niet. En ik weet eigenlijk ook niet wanneer je zoiets zou moeten aankaarten, want wat als ze zeggen: Nee, dat kan niet, hoepel dan maar op.



Verder heb ik er ook al over nagedacht dat ik wel eens wil weten hoe mijn cyclus eigenlijk loopt, maar m'n vriend zei: Ik ga niet met condoom vrijen hoor. Dus, nog even kijken hoe ik dat oplos



Verder ga ik hier in ieder geval meelezen! En jullie maar lastigvallen met mijn perikelen.



Understatement

Ik geloof niet zo in het "ontpillen". Ik heb gewoon zoiets van: vanaf het moment dat ik stop met de pil is er een mogelijkheid dat ik zwanger raak, hetzij binnen één maand of hetzij binnen zes maanden bijvoorbeeld. Het heeft geen haast, maar het vooruitzicht om met de pil te stoppen vind ik wel erg leuk!

Ik wil gewoon "relaxed" zwanger raken en niet iedere maand stressen of het gelukt is, dat merken we vanzelf wel.





quote:mvr.wolle schreef op 07 september 2014 @ 14:31:

Wat een fijne berichten sturen jullie allemaal! Dank daarvoor! Ik heb een overvol weekend gehad (bruiloft en gister oom van vriend begraven) maar kan nu weer reageren!



@ Babbel 1990, Spannend! Jullie zijn het al aan het proberen! Leuk! Ik ben al een ruim een jaar van de pil af. Omdat ik mij er lichamelijk niet fijn bij voel en natuurlijk ook omdat mijn kinderwens zo groot is . Hoe doe jij het dan nu? Gaan jullie er dan zeg maar écht voor wanneer je aan het ovuleren bent of op de gok? Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe ik dan allemaal moet uitrekenen! (sorry voor de persoonlijke vraag )



@ Soelemoes, Dankjewel! Ik denk dat we er idd ook wel veel plezier aan zullen beleven . Juist daarom is het in deze periode van stomme dingen ook wel fijn om iets te doen wat natuurlijk heel fijn is en de verwachting dat er straks een hompje geluk in mij zal groeien ( met de hoop dat het allemaal maar mag lukken natuurlijk!)



@korfje13, Poeh ten eerste sterkte. Fijn om iemand zijn verhaal te lezen die ook in een moeilijke situatie zit. Mijn vriend is ook nog niet zolang om hoor. Eerst zei hij altijd dat hij liever had dat ik ook gewoon een baan had enzo, voordat we er aan zouden beginnen. Maar sinds onze zomervakantie begon hij daar steeds milder in te worden. Hij begon zelf ook over kinderen te praten! En we gingen zelfs op een dag al wandelend door de bergen de namen voor onze kinderen bedenken. Die staan nu dus redelijk vast haha. Nu was hij nog steeds een beetje huiverig, maar vond het ok om 'ons' tegen die tijd te onderhouden. Maar na het bericht van mijn moeder en zijn oom, zijn we om. We hebben zelfs dit weekend besloten dat het 1 januari zal worden. onder het mom van; waarschijnlijk zijn we toch niet in één keer zwanger en... nieuwe ronde, nieuwe kansen. dus voorjaar 2015 wordt winter 2015 . Maar ik blijf gewoon bij deze topic hoor! En dat de dat het idd al 'zo vast ligt', geeft mij veel rust. Zo te horen draait je vriend idd al bij! Misschien is het het meest verstandig om die zaken als een koophuis en veeeel spaargeld op orde te hebben. Maar ik zag van het weekend een quote voorbij komen en die luidde;



''If we wait until we're ready, we'll be waiting for the rest of our lives.''



Maar zonder al die vastigheid kan je evengoed nog een ontzettend gelukkig kindje opvoeden. Alleen ben je minder goed voorbereid, maar dat is mijn mening. Grappig ook dat jullie een boek hebben gekocht! Ik denk dat ik die deze week ook ga kopen !



@missyd, Heftig zeg dat je vriend chronisch ziek is! Ik snap heel goed dat je er daarom voor wil gaan! En jong moeder is leuk! Fijn dat je in mei/juni al afgestudeerd bent.Dan is het voorjaar wel een goed punt om te beginnen idd. Je gaat nog wel voor de pil komend half jaar dus! Ben je niet bang dat je dan lang moet 'ontpillen'?

quote:mvr.wolle schreef op 07 september 2014 @ 14:31:

Wat een fijne berichten sturen jullie allemaal! Dank daarvoor! Ik heb een overvol weekend gehad (bruiloft en gister oom van vriend begraven) maar kan nu weer reageren!



@ Babbel 1990, Spannend! Jullie zijn het al aan het proberen! Leuk! Ik ben al een ruim een jaar van de pil af. Omdat ik mij er lichamelijk niet fijn bij voel en natuurlijk ook omdat mijn kinderwens zo groot is . Hoe doe jij het dan nu? Gaan jullie er dan zeg maar écht voor wanneer je aan het ovuleren bent of op de gok? Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe ik dan allemaal moet uitrekenen! (sorry voor de persoonlijke vraag ) Beetje late reactie sorry;-) Klopt dit is onze tweede ronde! Fijn dat jij nu weet hoe je cyclus in mekaar steekt! Vragen staat vrij en zo persoonlijk is het toch niet hier op het forum hihi. Wij vrijen gewoon wanneer we zin hebben en zijn nu uitgegaan van een ovulatie bij 28 dagen (dag 14) en bij 32 dagen (dag 18) en vanaf dag 12 hebben we echt om de dag gevreeen tot en met dag 19! mijn eerste cyclus was natuurlijk 32 dagen, vandaar die langere periode. Ovulatietesten, temperaturen en al die dingen gaan we pas echt doen als het na 6 rondes nog niet gelukt is. Puur zodat je dan al aan kan tonen bij een bezoekje aan de huisarts, mocht het na een jaar nog niet gelukt zijn, dat je weet hoe je cyclus eruit ziet. Meestal is dat het eerste wat ze je vragen om te doen. Verder kan het natuurlijk zijn dat mijn cyclus nu weer langer is, maar voor nu ga ik uit van 32 dagen en dan zou ik 16 september ongesteld moeten zijn. Ben ik het die dag niet, dan gaat de hoop wel heel erg aanwezig zijn, ook al betekent dat nog steeds niet veel. Mijn cyclus kan ook weer langer zijn. Lastig allemaal he haha. Maar goed we testen vrijdag de 19e! Dus nog een weekje geduld voor ons;-)

Ik ga ook februari/maart 2015 starten als het goed is. Op dit moment heb ik mijn bachelor nog niet helemaal af, maar werk ik full time en doe ik wetenschappelijk onderzoek (laat even in het midden waarover precies maar ik ben geneeskundestudente). In juni vraag ik mijn diploma aan en schrijf ik me in voor mijn coschappen en dan ga ik mijn wetenschappelijke stage lopen (waar ik nu al onderzoek doe). Tot die tijd ga ik al mijn centjes opsparen.



Mijn man en ik zijn newlyweds en net uitgebreid op huwelijksreis geweest (eerst met zijn tweetjes op een tropisch eiland getrouwd, in een luxe hotel, toen als huwelijksreis rondgetrokken) en tenslotte hebben we in NL het huwelijk gelegaliseerd met beste vrienden en ouders/broers/zussen erbij.



Wij hebben het zo berekend dat als we in feb/maart starten mijn stage precies 1 maand voor 9 maanden zwangerschap af zou zijn en dan kan ik het daadwerkelijke beginnen met coschappen nog even uitstellen. Natuurlijk ga je er vanuit dat het langer duurt en dan kijk ik even hoeveel coschappen ik wil verschuiven voordat ik weer begin.



Mijn man is bijna 29, ik bijna 25. Man is afgestudeerd en kan ons onderhouden, we wonen in een fijn (weliswaar 3k) appartement in de stad (020), we hebben wat spaargeld en een auto, we zijn 3.5 jaar bij elkaar, we hebben 2 hele lieve katten en we rammelen gezellig samen.

Wat ons betreft een ruim voldoende basis om het o zo welkome kindje een veilig en warm thuis te kunnen bieden.



Een andere reden waarom we nu al willen beginnen is dat het voor artsen soms juist wel fijn is om niet in de ANIOS/AIOS-periode eruit te moeten met zwangerschapsverlof en dat je dan meer verantwoordelijkheden hebt (je bent dan tenslotte arts) en dus liever doorslaapt en dan zijn wij (hopelijk) al uit de luiers, dus kan ik mijn nachtrust weer ietsje meer voor het werken aan mijn carrière gebruiken.



Verder gebruiken wij nu bijna een jaar alleen nog maar condooms en eigenlijk bevalt dat best. Al wordt het langzamerhand steeds moeilijker om daar echt netjes mee te zijn. Ik slik inmiddels ook al foliumzuur (laatst was ik meer dan een week overtijd en sindsdien hebben man en ik besloten dat het wel goed was als ik vast foliumzuur ging slikken omdat ik het dan maar vast slik en we dus eerder kunnen beginnen als we willen (denk het niet hoor), omdat je eigenlijk het beste 2 maanden van tevoren al kunt beginnen met fz).

Hey iedereen.



Na deze topic te lezen heb ik me geregistreerd op het forum.



Ik ben 28, mijn man en ik zijn ongeveer 6 jaar samen en een paar jaar geleden naar Zweden verhuisd. Aangezien ik vanaf 1 januari op een vast contract begin, hebben we beslist om binnenkort aan kindjes beginnen. Om allerlei redenen (vnl werk en geplande reizen) moeten we het even uitstellen tot ten vroegste halverwege december vooraleer we alle anticonceptie weglaten.



Ik ben ondertussen wel gestopt met de pil om even een paar maand alles terug op gang te laten komen en mijn cyclus wat in de gaten te houden (die is gelukkig wel heel regelmatig). Sinds dat ik gestopt ben met de pil, kan ik eigenlijk aan niets anders meer denken dan hoe graag ik een kindje wil. En ik word er helemaal gek van dat ik hierover niet echt kan praten met m´n vriendinnen, omdat we toch liever alles een beetje voor onszelf willen houden. Vandaar dat ik dus op dit forum wat wil kunnen lezen en praten.



Mijn man is denk ik wel even enthousiast over het idee van een kindje te hebben. Maar ja, uiteindelijk is het toch mijn lichaam waar alle actie zal plaats vinden in de eerste 9 maanden. Dus ik voel vooral de drang om alles te gaan opzoeken om te weten wat er allemaal gaat veranderen, of ik al zaken op voorhand kan doen (zoals foliumzuur nemen, daar begin ik in november mee).



Ik heb ook zo´n app op m´n smartfoon gezet om m´n cyclus bij te houden (M. Cycles voor iphone). Wel een aanrader voor al wie ook aan het wachten is! Kan je ook meteen al ver in de toekomst kijken wanneer je vruchtbare periode zou zijn (toch als je heel regelmatig bent. Ik kan bijna m´n klok op mijn maandstonden zetten).

quote:lilapie schreef op 12 september 2014 @ 11:51:

Hey iedereen.



Na deze topic te lezen heb ik me geregistreerd op het forum.



Ik ben 28, mijn man en ik zijn ongeveer 6 jaar samen en een paar jaar geleden naar Zweden verhuisd. Aangezien ik vanaf 1 januari op een vast contract begin, hebben we beslist om binnenkort aan kindjes beginnen. Om allerlei redenen (vnl werk en geplande reizen) moeten we het even uitstellen tot ten vroegste halverwege december vooraleer we alle anticonceptie weglaten.



Ik ben ondertussen wel gestopt met de pil om even een paar maand alles terug op gang te laten komen en mijn cyclus wat in de gaten te houden (die is gelukkig wel heel regelmatig). Sinds dat ik gestopt ben met de pil, kan ik eigenlijk aan niets anders meer denken dan hoe graag ik een kindje wil. En ik word er helemaal gek van dat ik hierover niet echt kan praten met m´n vriendinnen, omdat we toch liever alles een beetje voor onszelf willen houden. Vandaar dat ik dus op dit forum wat wil kunnen lezen en praten.



Mijn man is denk ik wel even enthousiast over het idee van een kindje te hebben. Maar ja, uiteindelijk is het toch mijn lichaam waar alle actie zal plaats vinden in de eerste 9 maanden. Dus ik voel vooral de drang om alles te gaan opzoeken om te weten wat er allemaal gaat veranderen, of ik al zaken op voorhand kan doen (zoals foliumzuur nemen, daar begin ik in november mee).



Ik heb ook zo´n app op m´n smartfoon gezet om m´n cyclus bij te houden (M. Cycles voor iphone). Wel een aanrader voor al wie ook aan het wachten is! Kan je ook meteen al ver in de toekomst kijken wanneer je vruchtbare periode zou zijn (toch als je heel regelmatig bent. Ik kan bijna m´n klok op mijn maandstonden zetten).



Ik ben jaloers! Zweden lijkt me zo gaaf om te wonen. Heerlijk land! Ik heb inderdaad ook een app om mijn cyclus bij te houden, sowieso is dat wel goed om eventuele veranderingen op te kunnen merken (ook als je niet zwanger wil worden).



Ik zou iets eerder beginnen met fz, sommige artsen raden aan al 2-3 maanden van tevoren een dosis op te gaan bouwen. Baat het niet dan schaadt het niet, denk ik zo.

@lilapie: Wat leuk dat je in Zweden zit! Ken je de taal al goed? Ik heb een tijdje een cursus Zweeds gedaan, dus ik begrijp er een beetje van, maar vooral schrijven vind ik moeilijk. Alhoewel, verstaan is met die zangerige klemtonen soms ook moeilijk Men, jag kan säger att jag heter Understatment, jag bor i 020 och jag är 25 ar gammal.

Verder klinkt je situatie goed! Het voelt dan zeker wel 'stom' dat je nog moet wachten tot december als je al zo graag wilt?



@Voetjesinhetzand: ik herken veel van mijn eigen situatie in de jouwe, grappig is dat. Mijn vriend en ik zijn ook ruim 3 jaar samen, wonend in 020, maar wij zijn nog niet getrouwd. En je heb gelezen over mijn PhD situatie.



Wij wonen echter in een appartement op campuscontract en moeten hier dus volgend jaar uit en dan is het even nadenken waar we heen gaan. M'n vriend studeert in februari af, dus hopelijk kan hij bij zijn stagebedrijf blijven (waar wel een kans op is). In ieder geval heb ik wel wat spaargeld, maar een woning vinden in 020 is zo makkelijk nog niet.



Dan iets anders, waarom ik wel graag een tijdje van tevoren wil stoppen met de pil is omdat ik erg benieuwd ben met mijn cyclus. Het zou namelijk zomaar kunnen dat ik helemaal niet ongesteld wordt als ik stop met de pil, aangezien m'n BMI niet binnen de 20 zit en ik ken ook een vriendin die helemaal niet ongesteld werd. Dus dan zou ik dat wel graag willen weten en gericht gaan aankomen.

@voetjesinhetzand: gisteren had ik inderdaad ook gelezen dat het aan te raden is om al 3 maanden op voorhand met foliumzuur te beginnen en dat is nu ongeveer. Dus wellicht ga ik dit weekend eens kijken om een doosje te halen (en snel het label er van te scheuren, want mijn moeder komt volgende week op bezoek en ik wil niet dat ze vragen gaat stellen).



@understatement: jättebra! Jag pratar svenska, men jag behöver det inte på jobbet. Jag arbetar på universitet som post-doc forskare, och min kollegor är också invandrare, så vi prata bara engelska. Och jag skriver aldrig på svenska, det är lite för svår



Het is inderdaad zoooo vervelend dat we nog moeten wachten tot december. We zijn er echt helemaal klaar voor. We hebben ook onlangs een appartement gekocht, met een extra slaapkamer, dus die moet maar snel opgevuld worden Elke dag kijk ik op mijn cyclus app en scroll ik door naar december om te zien wanneer ik dan mijn eisprong heb (belachelijk, ik weet ook wel dat dit nog zal veranderen) en tel ik het aantal cyclussen af. Ik ben zelfs blij dat ik binnen enkele dagen mijn maandstonden heb! Weer een cyclus dichter bij onze eerste poging!



Dit is de voornaamste redenen voor ons om te wachten:

(1) Als de uitgerekende datum van bevalling vóór 1 september is, dan heb ik recht op maar 500 euro ouderschapsvergoeding per maand. Als dit na 1 september is, dan heb ik recht op 2000 euro ouderschapsvergoeding. In Zweden heb je recht op 18 maand betaald ouderschapsverlof (te verdelen tussen beide ouders). Het verschil is dus wel groot genoeg om even te wachten.

(2) we gaan eind december nog een avontuurlijke reis doen en heb ik geen zin om te raften, rotsklimmen en mountainbiken als ik weet dat ik zwanger ben (al kan het theoretisch wel dat ik net een paar weken zwanger zou zijn als we aan die reis beginnen).

(3) Ik ben onderzoeker en eind december eindigen veel van mijn experimenten. Er zijn bepaalde zaken die ik liever niet meer wil doen in het labo als ik al zwanger zou zijn of als ik probeer zwanger te worden. Gelukkig staat het voorjaar in de academische wereld in Zweden bekend als het moment om projecten te schrijven en geld aan te vragen. Dus dat geeft mij een excuus om t.e.m april wat minder in het labo te staan (en niet met gevaarlijke producten te werken).



Volgens mij is het wel goed om even te wachten en je cyclus goed in de gaten te houden. Ik heb zelf 14 jaar lang de pil genomen en was verbaasd dat het vanaf de eerste keer al direct op gang kwam (cyclus van 27 dagen). Vriendinnen van me hebben soms 6 maand gewacht op hun eerste maandstonden.





Nog een vraagje. Ik ben vegetariër en ik lust geen melk (ik ben niet vegan, maar ik lust het gewoon niet). Ik vroeg me dus af of ik dan misschien best extra voedingsupplementen zou nemen? In het verleden heb ik vaak bloed laten testen en alles was in orde. Ik eet heel gevarieerd en zorg er voor dat ik altijd wel een soort "vleesvervanger" op mijn bord heb. Maar ik weet niet of ik wel voldoende calcium, vetzuren en vitamine D uit mijn voeding haal om een groeiend wezentje te kunnen onderhouden.

@Lilapie: vooral vitamine B12 is belangrijk, dat haal je vnl uit biefstuk en sommige vegetariërs hebben daaraan en aan ijzer een tekort. Dus ik zou even met je ha bespreken of hij suppletie nodig acht. Verder gevarieerd eten en zorgen dat je voldoende eiwitten binnenkrijgt (kaas, noten, ei (belangrijk voor je essentiële aminozuren), yoghurt, kwark, vleesvervangers etc.).



Is er op het web niet ook wat over te vinden?

@understatement: ja dat is lastig, als je op campuscontract woont. Wij wonen in de vrije sector, geluk met een goedkoop appartement. Wel 'maar' 3 kamers, maar voorlopig is dat ruimschoots voldoende natuurlijk, daar past een babietje wel bij.



Wb je cyclus: het hangt er heel erg vanaf, bij de een stopt de menstruatie sneller dan bij de ander. Ik wil juist wat afvallen: met alle tentamenstress, verhuisstress en 3x per dag uit eten op huwelijksreis ben ik in een krap halfjaar 7kg aangekomen, woepsie dus ik wil het er weer af. Heb geen overgewicht maar ik zit wel op het randje van gezond nu en dat vind ik niet prettig.



Maar goed, gelukkig is het snel eraan gekomen, dan is het er hopelijk ook snel vanaf

quote:voetjesinhetzand schreef op 13 september 2014 @ 13:41:

@Lilapie: vooral vitamine B12 is belangrijk, dat haal je vnl uit biefstuk en sommige vegetariërs hebben daaraan en aan ijzer een tekort. Dus ik zou even met je ha bespreken of hij suppletie nodig acht. Verder gevarieerd eten en zorgen dat je voldoende eiwitten binnenkrijgt (kaas, noten, ei (belangrijk voor je essentiële aminozuren), yoghurt, kwark, vleesvervangers etc.).



Is er op het web niet ook wat over te vinden?



In Zweden kan je niet echt een preconceptie afspraak maken en heb je geen huisarts (enkel "gezondheidscentrales" waar je naar toe mag als je ziek bent). Wanneer je zwanger ben mag je pas na 3 maanden een afspraak maken met een "barnmorska" (kinder-mama verpleger) en die blijft je opvolgen. Enkel bij complicaties word je doorverwezen naar een arts/gynecoloog.



Ik heb even gekeken wat de gezondheidsraad adviseert in NL en daar wordt het volgende gezegd:



Specifieke aandacht voor vegetariërs en veganisten is bij de meeste voedingsnormen niet nodig. Bij de voedingsnormen gaat het om de behoefte aan voedingsstoffen en die wordt bij een gevarieerde voeding voor de meeste stoffen niet beïnvloed door de voedselkeuze. Een uitzondering is de voedingsnorm voor eiwit. De aminozuursamenstelling van het voedingseiwit is bij veganisten en lacto-ovovegetariërs kwalitatief iets minder goed dan bij mensen die ook vlees of vis eten. In het algemeen is de eiwitbehoefte van lacto-ovovegetariërs, die wel zuivelproducten en eieren eten, daardoor 1,2 maal hoger en die van veganisten, die alleen plantaardig voedsel eten en 1,3 maal hoger dan de eiwitbehoefte van mensen die gemengde voeding eten



Dit lost wel al wat vragen op: ikzelf eet wel eieren en zuivel (drink gewoon geen melk), dus ik hoef me geen zorgen te maken. Doorgaans let ik er altijd op dat ik voldoende eiwitten binnen heb, aangezien ik vrij vaak sport. Misschien dat ik wel ga proberen om wat vaker yoghurt en kaas te eten, om extra calcium binnen te hebben. Wellicht zal ik vanaf december toch nog investeren in een doosje met essentiële vetzuren voor zwangere vrouwen. Dit zal in elk geval niet schaden, wat extra omega-3.



Heb mijn man net achter foliumzuur en multivitaminen gestuurd, dus die begin ik vanavond te nemen. Het zijn er voor mensen die in het Noorden wonen, dus met extra veel vitamine D. Best wel handig met die 3 uurtjes daglicht in de winter.



@voetjesinhetzand en @understatement : hier ook "maar" 3 slaapkamers (80 vierkante meter), dat is heel normaal in Zweden, zelfs met meerdere kinderen. Vandaar ook al die Ikea compacte ikea opties. Ofwel woon je buiten de stad (lees: middel of nowhere) in een groot rood huisje met tuin. Ofwel woon je in de stad in een klein appartement.

Gaan jullie kijken om naar een huis te verhuizen?



@voetjesinhetzand

Weet je al hoe je wil proberen afvallen? Ga je dieten? Ga je je inschrijven in de gym?

Wat ik je kan aanraden is de "7 minute work out", een set oefeningen met hoge intensiteit die perfect zijn om ´s ochtends en/of ´s avonds te doen als je thuis bent. Je zal er misschien niet direct kilo´s mee verliezen, maar het is zo gemakkelijk om in je dagelijkse routine in te bouwen.

@lilapi, ja begrijpelijk dat je dan nog even wacht! Maar leuk om er al zo mee bezig te zijn evengoed

En apart hoe dat gaat in Zweden, aan de ene kant geven ze je dus veel ouderschapsverlof en aan de andere kant niet veel zorg vooraf. Maar misschien is het wel logisch dat het het een of het ander is? In ieder geval is het leuk om te lezen hoe dit in een ander land wordt aangepakt, ook qua woning. Ik ben opgegroeid met alle ruimte, dus in die zin in dat ook mijn ideaalbeeld. Maar dat is gewoon niet realistisch nu. Ook wel leuk dat je in het onderzoek zit!



@voetjesinhetzand vrije sector zou wel fijn zijn en we zouden het heus kunnen betalen, maar we verdienen niet 3-4 keer de huur. En dat we dan niet zo breed leven maakt hun waarschijnlijk niet uit. Ik red het nu ook terwijl ik niet 3-4 keer de huur verdien. Ohja,en als je wilt afvallen zou ik ook gewoon je porties kleiner maken, door bijvoorbeeld van een kleiner bord avond te eten. En jezelf in ieder geval geen dingen verbieden, maar gewoon matigen.



Bij mij is het trouwens zo dat ik t/m augustus officieel een master volg, die deel wordt van mijn PhD zodra ik een PhD kan doen. Maar het is afhankelijk van geld of ik die PhD kan gaan doen. Daarnaast is mijn werkplek niet in mijn woonplaats, wat ook de vraag oproept waar we eigenlijk moeten gaan wonen.

Wat lijkt jou verhaal op die van mij, mevr. Wolle



Ik ben 25 en mijn man 32 jaar, bijna 9 jaar samen. We hebben een leuke eengezinswoning, allebei een vaste baan en auto.



2,5 jaar geleden heb ik mezelf de keus gegeven; of gaan voor een kindje (wilde altijd jong moeder worden) of met de opleiding beginnen waar ik zo lang van droom. Omdat ik mezelf niet gelukkig zag worden in de huidige baan en ik wist dat er anders niks meer van zou komen, toch voor de opleiding gekozen. Op financieel gebied is het ook wel leuk =)



Nu een jaar verder nog steeds rammelende eierstokken. Het einde van de opleiding is in zicht! In de vakantie besproken om de pilstrips op te maken en in februari te starten. Maar nu ik weer met school begonnen ben, en ik zie wat er nog allemaal moet gebeuren voor de opleiding twijfel ik of dit wel een goed plan is. Het laatste jaar is het zwaarst zeggen ze. En ik wil niet door de zwangerschap/misselijkheid/ziekte in een verlenging terecht komen of stoppen met de opleiding....



Nu een goede vriendin vertelde weer zwanger te zijn word ik heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand. Hoe denken jullie hierover? Het kan ook maar zo een jaar of meer duren voor ik zwanger word....

@tijgermeid: lastige situatie! Ik herken het in de zin dat je een keuze moet maken tussen luisteren naar je gevoel en je verstand, heel vervelend. Je kan natuurlijk (helaas) niet voorspellen hoe je je zult voelen tijdens je zwangerschap. Ik zou zeggen dat je beter eerst je studie af kan maken, voordat een kleintje dit te lastig maakt. Maar misschien kan je eens met een studieadviseur praten. Ik las laatst dat er heel weinig rekening gehouden wordt met moeders, maar misschien is er toch een mouw aan te passen. En het ligt er waarschijnlijk ook aan hoe makkelijk je leert en kunt plannen mbt schoolwerk. En hoe flexibel je man is.

Oh dat afvallen gewoon door geen snoep meer in huis te halen, kleinere porties te eten, geen alcohol te drinken en ik fiets elke dag 25km en zo lang ik dat doe weeg ik 67 en als ik daarmee stop (zoals nu) en ik heb veel etentjes wordt het dus (kennelijk) 74. Geen ramp bij mijn lengte (1.72), maar wil weer naar die 67. Mijn BMI is nu nl. precies 25.0 en ik wil niet op het randje beginnen met zwanger worden (ivm eventuele complicaties e.d.).



Ik ga dus niks speciaals doen, alleen de ongezonde dingen laten staan en niet teveel pasta opscheppen enzo. Oh en in het weekend lopen man en ik samen hard dus sporten doe ik wel genoeg ik heb een eetstoornis gehad en was al jaren stabiel dus dat ik nu was aangekomen was echt even de combinatie van stop sport (door blessure), ongezond eten (door verhuizen, huwelijksreis en afstuderen) en vooral veel eten en wijntjes (teveel uit eten geweest). Daar hoeft onze baby niet onder te lijden



@Understatement: ja dat met die 3-4x de huur verdienen is zó irritant. Zaten wij ook mee maar wij mochten met ons spaargeld een bankgarantie afgeven. Dus zo hebben we het missende bedrag gecompenseerd.



@kamers: wij gaan niet verhuizen naar een woonhuis, blijven lekker hier. We denken dat we op een gegeven moment wel de stad uit willen verhuizen, maar op dit moment hebben we het hier nog teveel naar ons zin. Ons appartement ligt echt op een toplocatie en is heel licht. We hebben het hier voorlopig nog heel fijn en de 3de kamer is ruim zat om eventueel zelfs 2 kinderen (tijdelijk) te laten delen. Onze huur is laag dus zo kunnen we lekker sparen voor een koopwoning.



@lilapie: jeetje woon je ook helemaal in het noorden? Hoe ben je daar terechtgekomen als ik vragen mag?

@tijgermeid: lastig. Voor mijn studie moet ik alleen nog stages lopen, dus voor je gevoel ben je al een klein beetje aan het werk (onbetaald dan ). Dat kan in ieder geval in deeltijd, dus wie weet is er ook wel iets mogelijk bij jouw opleiding?

@voetjesinhetzand: in onze geschiedenis qua eten lijken we blijkbaar ook op elkaar. Alleen weet ik natuurlijk niet welke kant jij op bent gegaan. Belangrijkste is natuurlijk dat we nu gezond zijn! En dat je 25 km per dag fietst, lekker hoor. Ik trein vooral wat af. Mag ik je iets offtopic vragen over jullie huurregeling? Ik kan dat missende bedrage namelijk ook wel opvullen met mijn spaargeld, maar ik heb het idee dat woningcorporaties niet verder kijken als je toch al niet voldoende verdient. Hoe hebben jullie dit opgelost? Of huren jullie misschien niet bij een van de grote corporaties?



@ lilapie: Ik ben ook wel benieuwd hoe je in Zweden terecht bent gekomen! Ik ken trouwens een Zweeds meisje dat Aida heet en weet niet of dat een typisch Zweedse naam is eigenlijk, maar ik vind hem wel mooi.

@understatement: ik heb boulimia gehad en nu na veel therapie enzo al bijna een vol jaar helemaal genezen verklaard (het gaat al 3 jaar goed). Nooit overgewicht gehad en nooit mager geweest, maar wel extreem ongezond gedrag (dagen niks eten, eetbuien, veel teveel sporten, laxeren, braken) en ik heb nog steeds mijn psych op stand by mocht ik ook een terugval krijgen (bijvoorbeeld bij snel veranderend lichaam door zwangerschap). Gelukkig vatte ik deze 7kg eigenlijk heel goed op, ik dacht alleen maar: tja, kan gebeuren. Terwijl ik nu zwaarder ben dan ik ooit ben geweest. Dus volgens mij gaat het er heel goed mee. Maar voor de toekomstige baby vind ik het niet goed dus.



@understatement: nee wij huren niet bij een grote corporatie! Je moet er echt geluk mee hebben. Denk dat het ook helpt dat wij de makelaar via-via kennen