Zwanger
alle pijlers
Zwangerschapsbehandeling/wat zeg je op je werk?
zondag 12 augustus 2012 om 21:27
Wij willen graag een tweede kindje en zijn onder behandeling hiervoor bij een gynaecoloog. Hierdoor moet ik regelmatig naar het ziekenhuis voor echo's (zo'n 3 keer in de week/2 weken in het midden van de cyclus.
Ik vind het lastig hoe ik hier op het werk mee moet omgaan. Ik heb een heel goed contact met mijn leidinggevende, maar dat contact is voor 98% zakelijk. Ik heb er dus ook niet zo'n goed gevoel bij om dit aan hem mee te delen, ik vind het nogal prive.
Afspraken in het zkh zijn vaak 's ochtends en soms heb ik geluk en kan ik voor werktijd of moet ik op mijn vrije dag. Maar soms moet ik om bijv 9.50 uur en ben ik dus zo'n drie kwartier weg.
Wat zouden jullie doen/zeggen?
Ik vind het lastig hoe ik hier op het werk mee moet omgaan. Ik heb een heel goed contact met mijn leidinggevende, maar dat contact is voor 98% zakelijk. Ik heb er dus ook niet zo'n goed gevoel bij om dit aan hem mee te delen, ik vind het nogal prive.
Afspraken in het zkh zijn vaak 's ochtends en soms heb ik geluk en kan ik voor werktijd of moet ik op mijn vrije dag. Maar soms moet ik om bijv 9.50 uur en ben ik dus zo'n drie kwartier weg.
Wat zouden jullie doen/zeggen?
zondag 12 augustus 2012 om 21:34
Ik herken de situatie omdat mijn collegaatje in hetzelfde traject van behandelingen zit. Zij heeft het open op de afdeling uitgesproken.
Ik denk dat er weinig andere opties zijn eigenlijk. Je bent best vaak even weg, zonder uitleg gaan collega's zich afvragen wat er mis is, en krijg je misschien rare roddels.
Ik denk dat er weinig andere opties zijn eigenlijk. Je bent best vaak even weg, zonder uitleg gaan collega's zich afvragen wat er mis is, en krijg je misschien rare roddels.
zondag 12 augustus 2012 om 21:37
Ik herken de situatie ook. Vanaf de eerste behandeling ben ik er open en eerlijk over geweest, hoe privé ik de situatie ook vond. Ik zag er geen heil in om elke keer met een smoesje aan te komen. Achteraf heb ik geen spijt gehad van mijn beslissing. Doordat mijn leidinggevende en collega's ervan af wisten hadden zij ook begrip voor de situatie en waren zij ook tot steun.
zondag 12 augustus 2012 om 21:39
Eens met Gizz. Een oudcollega van me had ook behandelingen om zwanger te raken en zij was er erg open over. Regelmatig was ze even weg, maar (mede doordat) ze zo open was over de reden vond niemand het erg om haar werk over te nemen.
Je leidinggevende is ook gewoon een mens en zal er waarschijnlijk geen probleem mee hebben als je een een aantal keer even naar het ziekenhuis moet.
Sterkte! Ik hoop voor je dat je een mooie baby zal overhouden aan alle behandelingen!
Je leidinggevende is ook gewoon een mens en zal er waarschijnlijk geen probleem mee hebben als je een een aantal keer even naar het ziekenhuis moet.
Sterkte! Ik hoop voor je dat je een mooie baby zal overhouden aan alle behandelingen!
zondag 12 augustus 2012 om 21:40
zondag 12 augustus 2012 om 21:42
Ik ben er toen gewoon eerlijk over geweest. Werkte toen wel bij een relatief klein bedrijf, waar de sfeer zowieso heel open was. Ik heb bijna alle afspraken in de 'tijd van de baas' kunnen doen. Los daarvan kwam ik vrij veel aan van de hormonenkuren, en was ik ook niet meer altijd mijn stabiele zelf.... Enige verklaring daarvoor vond ik wel op zijn plaats
Ik vond het ook heel prettig dat mijn collegas het wistten, hoefde ik niet op eieren te lopen.
Succes!!
Ik vond het ook heel prettig dat mijn collegas het wistten, hoefde ik niet op eieren te lopen.
Succes!!
zondag 12 augustus 2012 om 21:45
Ik heb drie jaar van die behandelingen achter de rug en heb niets verteld op het werk. Heb zoveel mogelijk ingehaald en leidinggevende verteld dat ik medisch niet in orde was en daardoor regelmatig op korte termijn weg moest. Dat was voldoende, voor mij was het prettig dat mijn collega's er niet vanaf wisten. De behandelingen zijn al zo intensief en spannend dat ik de 'rust' (want geen vragen) heel prettig vond. Daar was ik dotjemol de collega en verder niks.
Succes en sterkte in deze tijd!!
Succes en sterkte in deze tijd!!
zondag 12 augustus 2012 om 22:35
Ik heb gekozen voor openheid, de ene collega weet wel meer dan de ander, maar ze weten wel dat we er mee bezig zijn.
Ik ervaar wel dat hoe langer het duurt (nu meer dan 2 jaar in de medische molen) hoe minder begrip er voor is.
Ik had geen keus, omdat ik niet zomaar even weg kan onder werktijd.
Maar als je het niet hoeft te vertellen, zou ik het ook niet doen.
Succes, hoop voor een snel positief resultaat!
Ik ervaar wel dat hoe langer het duurt (nu meer dan 2 jaar in de medische molen) hoe minder begrip er voor is.
Ik had geen keus, omdat ik niet zomaar even weg kan onder werktijd.
Maar als je het niet hoeft te vertellen, zou ik het ook niet doen.
Succes, hoop voor een snel positief resultaat!
maandag 13 augustus 2012 om 06:52
Tataaa: allereerst succes gewenst met de behandeling.
Ik heb het destijds wel verteld aan mijn leidinggevende. Puur om geen "stress" over mijn verzuim te hebben.
Heb aangegeven dat ik ze altijd vragen mocht stellen en dat ik niet wilde dat het een enorm ding ging worden. Ofwel dat er niet continu over gesproken hoeft te worden of dat men rekening moest gaan houden met mij. Ofwel dat ik zo normaal mogelijk wilde doen maar dat ik helaas wel eens onder werktijd verhinderd zou zijn. Dit is goed uitgepakt en ben nog steeds blij het zo te hebben gedaan destijds (wilde eigenlijk ook niets vertellen). Scheelde mij een hoop smoesjes.
Ik heb het destijds wel verteld aan mijn leidinggevende. Puur om geen "stress" over mijn verzuim te hebben.
Heb aangegeven dat ik ze altijd vragen mocht stellen en dat ik niet wilde dat het een enorm ding ging worden. Ofwel dat er niet continu over gesproken hoeft te worden of dat men rekening moest gaan houden met mij. Ofwel dat ik zo normaal mogelijk wilde doen maar dat ik helaas wel eens onder werktijd verhinderd zou zijn. Dit is goed uitgepakt en ben nog steeds blij het zo te hebben gedaan destijds (wilde eigenlijk ook niets vertellen). Scheelde mij een hoop smoesjes.
maandag 13 augustus 2012 om 07:38
Wat een geluk heb ik dan zeg, ik heb tussen de middag altijd pauze (royaal wat betreft tijd) en ik kan mijn eigen tijd een beetje indelen. De pauze kan dus best n half uurtje eerder of later zonder dat er vragen gesteld worden. De ziekenhuis bezoekjes zijn vaak maar 5 min en gelukkig proberen ze er in het ziekenhuis rekening mee te houden. Ik wil ook proberen om het zo lang mogelijk niet te vertellen, mocht het dadelijk echt niet meer te plannen zijn, dan denk ik dat het ik toch met mijn baas bespreek, al is het maar om zelf geen stress te hebben.
maandag 13 augustus 2012 om 09:14
Tataa, doen waar je je goed bij voelt. Als jij je traject wat betreft kinderwens niet op je werk wilt vertellen, moet je dat niet doen.
Een ieder moet voor zichzelf bepalen wat goed voelt.
'Gewoon eerlijk zijn', klinkt makkelijk, maar voor mij zou dat niet werken.
Ik heb mijn leidinggevende verteld dat ik vanwege onze kinderwens af en toe wat eerder weg zou gaan of later zou beginnen, maar dat ik die uren altijd in zou gaan halen. En gezegd dat ik er verder niet over wil praten op het werk, omdat werk een fijne afleiding is, waar ik even niet geconfronteerd wordt met alle ellende, verdriet en alles wat dit traject me brengt.
Leidinggevende heeft er nooit over gesproken, alleen als ik er zelf over begon.
Collega's heb ik niet ingelicht, om dezelfde reden als Dotjemol. Het is al spannend en vermoeiend zat, zonder alle steunbetuigingen van collega's (hoe goed bedoeld ook..).
En zoals Eva ook schrijft, als het langer duurt, is het begrip toch vaak minder, of de interesse minder, en dat doet zeer.
Tegen collega's zei ik gewoon dat ik vandaag wat later begin, en vanmiddag wat langer blijf. En dan meteen over tot de orde van de dag, dus meteen ergens anders over beginnen. Nooit geen roddel gehoord, geen vragen.
Succes Tataa!!
Een ieder moet voor zichzelf bepalen wat goed voelt.
'Gewoon eerlijk zijn', klinkt makkelijk, maar voor mij zou dat niet werken.
Ik heb mijn leidinggevende verteld dat ik vanwege onze kinderwens af en toe wat eerder weg zou gaan of later zou beginnen, maar dat ik die uren altijd in zou gaan halen. En gezegd dat ik er verder niet over wil praten op het werk, omdat werk een fijne afleiding is, waar ik even niet geconfronteerd wordt met alle ellende, verdriet en alles wat dit traject me brengt.
Leidinggevende heeft er nooit over gesproken, alleen als ik er zelf over begon.
Collega's heb ik niet ingelicht, om dezelfde reden als Dotjemol. Het is al spannend en vermoeiend zat, zonder alle steunbetuigingen van collega's (hoe goed bedoeld ook..).
En zoals Eva ook schrijft, als het langer duurt, is het begrip toch vaak minder, of de interesse minder, en dat doet zeer.
Tegen collega's zei ik gewoon dat ik vandaag wat later begin, en vanmiddag wat langer blijf. En dan meteen over tot de orde van de dag, dus meteen ergens anders over beginnen. Nooit geen roddel gehoord, geen vragen.
Succes Tataa!!
maandag 13 augustus 2012 om 21:29
Nogmaals bedankt voor alle steunbetuigingen.
Heb nig niks verteld en kon toevallig wat roosters ruilen, morgen vindt namelijk de eerste inseminatie plaats. Heel spannend, hopelijk meteen de laatste keer zodat smoesjes voortaan verleden tijd zijn (ben realistisch genoeg dat het deze keer (ook) niet kan lukken hoor).
Heb nig niks verteld en kon toevallig wat roosters ruilen, morgen vindt namelijk de eerste inseminatie plaats. Heel spannend, hopelijk meteen de laatste keer zodat smoesjes voortaan verleden tijd zijn (ben realistisch genoeg dat het deze keer (ook) niet kan lukken hoor).
