'Vriendinnendag"

Het schijnt vandaag vriendinnendag te zijn.

Doen jullie daar wat mee of vinden jullie het maar commercieel geleuter?



Zelf heb ik geen (echte) vriendinnen en dat vind ik prima. Heb mn gezin en mn werk en dat vind ik al druk zat. Ik doe dus uberhaupt niets aan deze dag maar ben gewoon nieuwsgierig of de dames met een vriendin zich hier iets van aantrekken en op deze dag iets bijzonders doen voor of met hun vriendin.

Ik ben zeker geen slaaf van mijn gezin maar ik ben gewoon het liefste bij hun. Niet omdat dat van hun moet maar ik wil het zelf. En moeders is al vaak genoeg gewieberd want ik werk fulltime. En in mijn spaarzame vrije tijd wil ik wat leuks doen met mijn gezin. Sorry maar ik zie de noodzaak van een vriendin echt niet in. Dat jullie wel graag vriendinnen hebben wil niet zeggen dat dit voor iedereen geldt. Mijn ouders hebben ook geen vrienden en hebben daar ook nooit behoefte aan gehad. Zal wel een familietrekje zijn



Daarbij schreef ik al eerder dat ik gerust wel eens een avondje uitga als mn dochter op bed ligt. Ook zit ik op ballet en zumba waar ik genoeg meiden ontmoet. Maar ik hou het contact bewust oppervlakkig omdat ik niet wil dat ze me gaan claimen.

Sorry Ailien, het is niet zo negatief bedoeld als het er staat. En ik zeg ook niet dat alle vriendinnen claimen. Helaas was dat bij de vriendinnen die ik vroeger had wel zo. Zij verwachtten echt dat ik om de haverklap belde en dat mijn hele wereld om hun moest draaien. Een vriendin waar ik echt veel om gaf heeft daarom het contact verbroken omdat zij zich door mij tekortgedaan voelde toen ik haar zei dat ik naast haar ook nog een eigen leven had en ruimte nodig had. Ik heb daar heel lang heel veel verdriet van gehad.

Een andere vriendin waar ik 18 jaar mee bevriend was ging daar wat relaxter mee om. Ik dacht ook echt dat onze vriendschap nooit kapot zou kunnen gaan. Maar dat kon dus wel omdat ik op een gegeven moment een gezin had en zij niet. Zij was daar jaloers op en ik kon niets meer goed doen bij haar. Wat ik ook deed, ze voelde zich altijd tekortgedaan. En het was echt niet zo dat we elkaar ineens niet meer zagen. Bovendien sprak ze achter mijn rug om met andere mensen over dingen die ik haar in vertrouwen had verteld. Uiteindelijk begon ik er tegenop te zien haar te bellen of af te spreken omdat ze altijd wel ergens boos over was. Daarom heb ik uiteindelijk het contact verbroken omdat het vertrouwde gevoel wat ik bij haar had was verdwenen. Dit is nu 2 jaar geleden.



Sinds die tijd ben ik gewoon voor mezelf een beetje klaar met het vriendinnengedoe. Ik geef hun ook niet de schuld, natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt. Maar kennelijk ben ik dus gewoon niet zo geschikt voor het onderhouden van een vriendschap. Vandaar dat ik nu gewoon wat oppervlakkiger ben in mijn contacten, dan zijn er ook niet zulke hoge verwachtingen waarvan ik weet dat ik er niet aan kan voldoen.