Actueel
alle pijlers
Alimentatiewet moet op de schop
dinsdag 2 februari 2010 om 11:45
'Alimentatiewet moet op de schop'
Uitgegeven: 1 februari 2010 21:59
Laatst gewijzigd: 2 februari 2010 06:35
AMSTERDAM - De alimentatiewet die regelt dat partners na een scheiding een financiële bijdrage krijgen, moet op de schop. De PvdA is geïnteresseerd in een initiatief van een man die het huidige alimentatiestelsel ter discussie stelt en al tienduizend steunbetuigingen heeft.
© NU.nl/Els Bax
Kamerlid Anja Timmer noemde de wet in EénVandaag 'niet meer van deze tijd'.
De PvdA'er is het met de initiatiefnemer Fred Breet eens dat de duur van de betalingen op de schop moet.
"Ik zou willen dat je niet alleen de rechten legt bij de ontvanger. Er moet een prikkel in dat het stopt en dat je dan zelfstandig verder moet. Er staan nu een paar dingen in die niet meer in deze tijd van zelfstandigheid passen", zei Timmer.
Welstand
Breet zet ook zijn vraagtekens bij de hoogte van de alimentatie. Hij is nu 1700 euro van zijn inkomsten van 3200 euro netto kwijt aan alimentatie.
"Mijn ex mag leven in de welstand die ze genoten heeft tijdens ons huwelijk, maar hoe zit het met mijn welstand die ik ook gehad heb."
Werk
De alimentatieregeling is nu twaalf jaar. In het voorstel van Breet zou dat maximaal acht jaar moeten zijn en na verloop van tijd lager moeten worden. Op die manier zouden partners gestimuleerd worden om aan het werk te gaan.
Als Breet veertigduizend handtekeningen verzamelt moet de kamer naar zijn voorstel kijken. Mogelijk gaat de PvdA nu al met het plan aan de slag.
bron: nu.nl
Ik ben het er wel mee eens dat partneralimentatie in veel gevallen niet nodig is. Soms heeft 1 van de partners wel zijn/haar carriere opgeofferd aan de carriere van de ander. Daar mag natuurlijk best iets tegenover staan in geval van scheiding, ook al is dat ook eigen keus natuurlijk. Ik denk dan meer aan een afkoopsom oid, niet aan structureel door je ex onderhouden worden.
Tegenwoordig werken meestal beide partners, en ik zie geen reden dat de 1 na het huwelijk nog steeds zou moeten profiteren van de ander.
En dat zeg ik, als thuisblijfmoeder. Als wij onverhoopt zouden scheiden zou ik toch niet afhankelijk willen zijn van mijn ex! Dan ga ik wel schoonmaken of achter de kassa zitten als ik niks anders kan vinden!
Co-ouderschap zou ook de standaardregeling moeten zijn na een scheiding trouwens, zodat beide ouders evenveel zorg in hun kind investeren.
Uitgegeven: 1 februari 2010 21:59
Laatst gewijzigd: 2 februari 2010 06:35
AMSTERDAM - De alimentatiewet die regelt dat partners na een scheiding een financiële bijdrage krijgen, moet op de schop. De PvdA is geïnteresseerd in een initiatief van een man die het huidige alimentatiestelsel ter discussie stelt en al tienduizend steunbetuigingen heeft.
© NU.nl/Els Bax
Kamerlid Anja Timmer noemde de wet in EénVandaag 'niet meer van deze tijd'.
De PvdA'er is het met de initiatiefnemer Fred Breet eens dat de duur van de betalingen op de schop moet.
"Ik zou willen dat je niet alleen de rechten legt bij de ontvanger. Er moet een prikkel in dat het stopt en dat je dan zelfstandig verder moet. Er staan nu een paar dingen in die niet meer in deze tijd van zelfstandigheid passen", zei Timmer.
Welstand
Breet zet ook zijn vraagtekens bij de hoogte van de alimentatie. Hij is nu 1700 euro van zijn inkomsten van 3200 euro netto kwijt aan alimentatie.
"Mijn ex mag leven in de welstand die ze genoten heeft tijdens ons huwelijk, maar hoe zit het met mijn welstand die ik ook gehad heb."
Werk
De alimentatieregeling is nu twaalf jaar. In het voorstel van Breet zou dat maximaal acht jaar moeten zijn en na verloop van tijd lager moeten worden. Op die manier zouden partners gestimuleerd worden om aan het werk te gaan.
Als Breet veertigduizend handtekeningen verzamelt moet de kamer naar zijn voorstel kijken. Mogelijk gaat de PvdA nu al met het plan aan de slag.
bron: nu.nl
Ik ben het er wel mee eens dat partneralimentatie in veel gevallen niet nodig is. Soms heeft 1 van de partners wel zijn/haar carriere opgeofferd aan de carriere van de ander. Daar mag natuurlijk best iets tegenover staan in geval van scheiding, ook al is dat ook eigen keus natuurlijk. Ik denk dan meer aan een afkoopsom oid, niet aan structureel door je ex onderhouden worden.
Tegenwoordig werken meestal beide partners, en ik zie geen reden dat de 1 na het huwelijk nog steeds zou moeten profiteren van de ander.
En dat zeg ik, als thuisblijfmoeder. Als wij onverhoopt zouden scheiden zou ik toch niet afhankelijk willen zijn van mijn ex! Dan ga ik wel schoonmaken of achter de kassa zitten als ik niks anders kan vinden!
Co-ouderschap zou ook de standaardregeling moeten zijn na een scheiding trouwens, zodat beide ouders evenveel zorg in hun kind investeren.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:03
Ik zou het prima vinden als de tijdsduur omlaag gaat en het bedrag ook per jaar, omdat ik inderdaad vind dat de vrouw werk moet gaan zoeken. Maar het afschaffen, daar ben ik het niet mee eens. Vaak wordt toch samen de keuze gemaakt dat de vrouw het grootste deel van de zorgtaak van de kinderen op zich neemt. Ik heb bij mijn vriend wel aangegeven dat ik wil trouwen, juist i.v.m. met deze alimentatie en omdat ik van hem hou natuurlijk. Bij ons is het wel een apart geval. Mijn vriend was gokverslaafd en heeft een hoge schuld. Die betalen we nu samen af (leg wel alles vast) en dat betekent dat we de komende jaren heel weinig te besteden hebben. Ik zou het dus slecht trekken als hij over zeg 10 jaar zou zeggen;:" Nou schat, ik ben van mijn schulden af, ik heb een goede baan en ik heb een ander." Dan heb ik niet kunnen sparen door hem. Maar goed, dit is een verhaal apart natuurlijk.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:26
Ben ik voor. Partneralimentatie, zoals deze nu is, vind ik belachelijk. Er zijn natuurlijk inderdaad uitzonderingen van vrouwen die alles hebben opgegeven voor de carierre van hun partner, maar als ik rondkijk zie ik ook heel veel vrouwen die gewoon niet gaan werken omdat ze toch wel onderhouden worden. Waar is de zelfstandigheid?
Mijn stiefvader heeft jarenlang bijna zijn gehele salaris af moeten staan aan zijn ex voor partner en kinderalimentatie. Mijn stiefvader had een hele goede baan en een riant salaris, maar daar bleef niks meer van over. Mevrouw had een baan op hetzelfde niveau en een zelfde salaris. Zij leefde het goede leven met reisjes naar het luxe oorden in het buitenland etc. terwijl wij in een flat drie hoog achter zaten. Deze mevrouw woonde ook jaren lang stiekem samen, maar niet officieel hoor, want dan raakte ze haar alimentatie kwijt! Ze is ook gewoon gestopt met werken "om voor de kinderen te zorgen" terwijl deze voorheen ook gewoon naar de opvang konden.
Er kan te veel gesjoemeld worden met deze regeling zoals deze nu is en het maakt het de vrouw te gemakkelijk om niet te hoeven werken en onafhankelijk te worden. Plus, hoe kom je nou werkelijk los van je partner als hij je 12 jaar na dato nog onderhoudt? Dat wil je toch niet? Als een relatie voorbij is, is deze voorbij. Dan houden je plichten tegenover je ex op (niet tegenover je kinderen!).
Mijn stiefvader heeft jarenlang bijna zijn gehele salaris af moeten staan aan zijn ex voor partner en kinderalimentatie. Mijn stiefvader had een hele goede baan en een riant salaris, maar daar bleef niks meer van over. Mevrouw had een baan op hetzelfde niveau en een zelfde salaris. Zij leefde het goede leven met reisjes naar het luxe oorden in het buitenland etc. terwijl wij in een flat drie hoog achter zaten. Deze mevrouw woonde ook jaren lang stiekem samen, maar niet officieel hoor, want dan raakte ze haar alimentatie kwijt! Ze is ook gewoon gestopt met werken "om voor de kinderen te zorgen" terwijl deze voorheen ook gewoon naar de opvang konden.
Er kan te veel gesjoemeld worden met deze regeling zoals deze nu is en het maakt het de vrouw te gemakkelijk om niet te hoeven werken en onafhankelijk te worden. Plus, hoe kom je nou werkelijk los van je partner als hij je 12 jaar na dato nog onderhoudt? Dat wil je toch niet? Als een relatie voorbij is, is deze voorbij. Dan houden je plichten tegenover je ex op (niet tegenover je kinderen!).
dinsdag 2 februari 2010 om 12:30
quote:Annickaatje schreef op 02 februari 2010 @ 12:26:
Hmmmm, ik zit ook gewoon achter de kassa en ben al 18 jaar samen met mijn mannetje , en zwanger van de derde.....
Nou ja, als we dan gaan scheiden heb ik iig al een bijpassend baantje....
Haha, niks mis met achter de kassa zitten hoor, maar ik ben WO opgeleid, en zou het toch wel een beetje zonde vinden als ik daar niks meer mee zou kunnen! Dat is een baan om geld mee te verdienen, en (voor mij) geen baan omdat ik het ook fijn vind om te werken.
Ik ben overigens zeker van plan om weer te gaan werken. We wonen nu in het buitenland (voor de carriere van mijn man) en ik kan en wil hier niet werken. Als we weer in NL wonen ga ik gewoon weer een baan zoeken.
Hmmmm, ik zit ook gewoon achter de kassa en ben al 18 jaar samen met mijn mannetje , en zwanger van de derde.....
Nou ja, als we dan gaan scheiden heb ik iig al een bijpassend baantje....
Haha, niks mis met achter de kassa zitten hoor, maar ik ben WO opgeleid, en zou het toch wel een beetje zonde vinden als ik daar niks meer mee zou kunnen! Dat is een baan om geld mee te verdienen, en (voor mij) geen baan omdat ik het ook fijn vind om te werken.
Ik ben overigens zeker van plan om weer te gaan werken. We wonen nu in het buitenland (voor de carriere van mijn man) en ik kan en wil hier niet werken. Als we weer in NL wonen ga ik gewoon weer een baan zoeken.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:32
Van mij mag partneralimentatie worden afgeschaft als "default".
partners moeten wel de mogelijkheid krijgen om afspraken te maken wanneer een van de twee de carriere opgeeft in het belang van de ander, maar ik vind het niet meer van deze tijd dat na het eindigen van een relatie beide partners fiancieel zouden moeten kunnen doorleven als tijdens de relatie.
Op het moment dat een van de partners minder is gaan werken vanwege de zorg voor kinderen, kan dit ook worden opgenomen in de kinderalimentatie, plus een eenmalige afkoopsom voor gemist pensioen en gat in CV door carrierebreuk. Ik vind het raar om een ex-partner nog jarenlang te moeten onderhouden. Juist door de relatie kan de vrouw ook de keuze maken om minder te werken en toch comfortabel te leven. Als en relatie eindigt, moet de man weer zijn eigen huishouden runnen en zijn deel van de zorg op zich nemen of betaald uitbesteden. De vrouw zal dan een andere manier moeten vinden om zichzelf van voldoende inkomen te voorzien.
Als beide ouders van menig waren dat het belangrijk voor de kinderen is dat ze door de ouders worden opgevoedt, zal daar wel een vergoeding van de man tegenover moete staan, als hij niet bereid is om zelf die zorg op zich te nemen. Maar dat kan in de vorm van KA in plaats van PA.
Dat betekent in mijn ogen trouwens niet perse dat de meneer die met dit voorstel komt in totaal minder aan zijn gezin zou gaan betalen, omdat zijn kinderen wel in dezelfde welstand moeten kunnen blijven leven. het lijkt me dan allen wel logisch dat dat ophoudt als de kinderen volwassen zijn en de zorg niet meer nodig hebben.
partners moeten wel de mogelijkheid krijgen om afspraken te maken wanneer een van de twee de carriere opgeeft in het belang van de ander, maar ik vind het niet meer van deze tijd dat na het eindigen van een relatie beide partners fiancieel zouden moeten kunnen doorleven als tijdens de relatie.
Op het moment dat een van de partners minder is gaan werken vanwege de zorg voor kinderen, kan dit ook worden opgenomen in de kinderalimentatie, plus een eenmalige afkoopsom voor gemist pensioen en gat in CV door carrierebreuk. Ik vind het raar om een ex-partner nog jarenlang te moeten onderhouden. Juist door de relatie kan de vrouw ook de keuze maken om minder te werken en toch comfortabel te leven. Als en relatie eindigt, moet de man weer zijn eigen huishouden runnen en zijn deel van de zorg op zich nemen of betaald uitbesteden. De vrouw zal dan een andere manier moeten vinden om zichzelf van voldoende inkomen te voorzien.
Als beide ouders van menig waren dat het belangrijk voor de kinderen is dat ze door de ouders worden opgevoedt, zal daar wel een vergoeding van de man tegenover moete staan, als hij niet bereid is om zelf die zorg op zich te nemen. Maar dat kan in de vorm van KA in plaats van PA.
Dat betekent in mijn ogen trouwens niet perse dat de meneer die met dit voorstel komt in totaal minder aan zijn gezin zou gaan betalen, omdat zijn kinderen wel in dezelfde welstand moeten kunnen blijven leven. het lijkt me dan allen wel logisch dat dat ophoudt als de kinderen volwassen zijn en de zorg niet meer nodig hebben.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:32
Ik ben het ermee eens dat de regeling op de schop moet. Vrouwen moeten anno 2010 zelfstandiger worden en doorwerken, ook als er kinderen komen. En laat stellen die kinderen willen maar op voorhand afspraken maken over afkoopsommen en bijdragen in de kosten van de kinderen. Nu worden persoonlijke keuzes te veel op de man en in veel gevallen op de staat afgewenteld (aanvullen door of geheel in de bijstand).
Ik ben nog altijd voorstander van een nieuw product, de scheidingsverzekering.
Ik ben nog altijd voorstander van een nieuw product, de scheidingsverzekering.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:47
quote:Franje schreef op 02 februari 2010 @ 12:03:
Ik heb bij mijn vriend wel aangegeven dat ik wil trouwen, juist i.v.m. met deze alimentatie en omdat ik van hem hou natuurlijk. Bij ons is het wel een apart geval. Mijn vriend was gokverslaafd en heeft een hoge schuld.Tip: huwelijkse voorwaarden.
Ik heb bij mijn vriend wel aangegeven dat ik wil trouwen, juist i.v.m. met deze alimentatie en omdat ik van hem hou natuurlijk. Bij ons is het wel een apart geval. Mijn vriend was gokverslaafd en heeft een hoge schuld.Tip: huwelijkse voorwaarden.
Ga in therapie!
dinsdag 2 februari 2010 om 12:49
quote:Ikbenanoniem schreef op 02 februari 2010 @ 12:32:
Ik ben het ermee eens dat de regeling op de schop moet. Vrouwen moeten anno 2010 zelfstandiger worden en doorwerken, ook als er kinderen komen. En laat stellen die kinderen willen maar op voorhand afspraken maken over afkoopsommen en bijdragen in de kosten van de kinderen. Nu worden persoonlijke keuzes te veel op de man en in veel gevallen op de staat afgewenteld (aanvullen door of geheel in de bijstand).
Ik ben nog altijd voorstander van een nieuw product, de scheidingsverzekering. En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
Ik ben het ermee eens dat de regeling op de schop moet. Vrouwen moeten anno 2010 zelfstandiger worden en doorwerken, ook als er kinderen komen. En laat stellen die kinderen willen maar op voorhand afspraken maken over afkoopsommen en bijdragen in de kosten van de kinderen. Nu worden persoonlijke keuzes te veel op de man en in veel gevallen op de staat afgewenteld (aanvullen door of geheel in de bijstand).
Ik ben nog altijd voorstander van een nieuw product, de scheidingsverzekering. En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:51
quote:sharra schreef op 02 februari 2010 @ 11:45:
En dat zeg ik, als thuisblijfmoeder. Als wij onverhoopt zouden scheiden zou ik toch niet afhankelijk willen zijn van mijn ex! Dan ga ik wel schoonmaken of achter de kassa zitten als ik niks anders kan vinden!
[/fgcolor]Dat kan je makkelijk zeggen, maar in de praktijk zal dit nooit werken. Jij zult met je WO opleiding nevernooit achter de kassa terecht komen of gaan schoonmaken. En ik spreek uit ervaring voor wat betreft het zoeken naar werk. Ik heb een diploma op HBO niveau - niet eens een officieel erkend HBO diploma en voor de meest simpele administratieve functies kom ik niet eens in aanmerking want te hoog opgeleid. Hell, voor een functie in een kledingwinkel ben ik al afgewezen.
En dat zeg ik, als thuisblijfmoeder. Als wij onverhoopt zouden scheiden zou ik toch niet afhankelijk willen zijn van mijn ex! Dan ga ik wel schoonmaken of achter de kassa zitten als ik niks anders kan vinden!
[/fgcolor]Dat kan je makkelijk zeggen, maar in de praktijk zal dit nooit werken. Jij zult met je WO opleiding nevernooit achter de kassa terecht komen of gaan schoonmaken. En ik spreek uit ervaring voor wat betreft het zoeken naar werk. Ik heb een diploma op HBO niveau - niet eens een officieel erkend HBO diploma en voor de meest simpele administratieve functies kom ik niet eens in aanmerking want te hoog opgeleid. Hell, voor een functie in een kledingwinkel ben ik al afgewezen.
anoniem_53183 wijzigde dit bericht op 02-02-2010 12:55
Reden: ik lig niet in een scheiding ;-)
Reden: ik lig niet in een scheiding ;-)
% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2010 om 12:56
quote:traincha2 schreef op 02 februari 2010 @ 12:49:
[...]
En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
Rot voor je moeder Traincha. Is dat i.v.m. ziekte van je vader waar je over schreef?
De "oude" regels aangaande alimentatie zijn ooit ingesteld met het idee dat de man hoofdkostwinner is. Bij veel oudere stellen is dat ook nog steeds het geval. Sterker nog, bij veel stellen is dat ook nog het geval. En dat is het probleem.
Voor oudere vrouwen denk ik dat er een goede overgangsregeling moet komen. Omdat de nu geldende regels er zijn om hen te beschermen. Voor vrouwen van na pakweg 1965 zijn er voldoende ontwikkelingsmogelijkheden en ook mogelijkheden om te werken.
Hebben ze bij de afbouw van partnertoeslag AOW bij stellen waarbij de man 65 is en de partner jonger ook niet gekeken naar het "bouwjaar" van de vrouw?
[...]
En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
Rot voor je moeder Traincha. Is dat i.v.m. ziekte van je vader waar je over schreef?
De "oude" regels aangaande alimentatie zijn ooit ingesteld met het idee dat de man hoofdkostwinner is. Bij veel oudere stellen is dat ook nog steeds het geval. Sterker nog, bij veel stellen is dat ook nog het geval. En dat is het probleem.
Voor oudere vrouwen denk ik dat er een goede overgangsregeling moet komen. Omdat de nu geldende regels er zijn om hen te beschermen. Voor vrouwen van na pakweg 1965 zijn er voldoende ontwikkelingsmogelijkheden en ook mogelijkheden om te werken.
Hebben ze bij de afbouw van partnertoeslag AOW bij stellen waarbij de man 65 is en de partner jonger ook niet gekeken naar het "bouwjaar" van de vrouw?
dinsdag 2 februari 2010 om 12:58
Ik vind het een lastige discussie.
Ik ben op zich ook wel voor een aanpassing. Niet in alle gevallen geeft nl een van beiden echt de carriere op. Vaak heeft bv de vrouw weinig opleiding en carriereperspectief en verdient een stuk minder waardoor de keuze voor wie minder gaat werken een logische is.
Er mag dan in geval van scheiding ook wel gekeken worden naar het opleidingsniveau en het salaris vóór het huwelijk (of voor het minder gaan werken) en dit met een indexering als uitgangspunt nemen.
En de duur moet wel in verhouding staan tot de duur van het huwelijk (geen idee of daar nu al rekening mee gehouden wordt, dacht het niet). Want het is natuurlijk belachelijk om na 2 jaar huwelijk 12 jaar recht te hebben op alimentatie. Welke flitsende carriere heb je gemist in die 2 jaar dan...
Helemaal afschaffen ben ik geen voorstander van.
Ik ben op zich ook wel voor een aanpassing. Niet in alle gevallen geeft nl een van beiden echt de carriere op. Vaak heeft bv de vrouw weinig opleiding en carriereperspectief en verdient een stuk minder waardoor de keuze voor wie minder gaat werken een logische is.
Er mag dan in geval van scheiding ook wel gekeken worden naar het opleidingsniveau en het salaris vóór het huwelijk (of voor het minder gaan werken) en dit met een indexering als uitgangspunt nemen.
En de duur moet wel in verhouding staan tot de duur van het huwelijk (geen idee of daar nu al rekening mee gehouden wordt, dacht het niet). Want het is natuurlijk belachelijk om na 2 jaar huwelijk 12 jaar recht te hebben op alimentatie. Welke flitsende carriere heb je gemist in die 2 jaar dan...
Helemaal afschaffen ben ik geen voorstander van.
dinsdag 2 februari 2010 om 12:59
Ik vind dat de wederzijdse zorgplicht moet eindigen bij het einde van het huwelijk. Momenteel is de wet verder niet zo slecht: partneralimentatie wordt toegekend als de alimentatiegerechtigde onvoldoende inkomsten heeft of deze naar verwachting niet redelijkerwijs kan verwerven. Met andere woorden: je hebt geen baan en zal er waarschijnlijk ook niet snel één vinden.
Het probleem is dat rechters dit in de praktijk niet als uitgangspunt nemen, maar de maximale termijn als standaard hanteren (dus 12 jaar, "tenzij"). Dat "tenzij" moet door de alimentatieplichtige bewezen worden. Dat wil zeggen dat de betalende partij moet aantonen dat de ontvanger wel kan werken, maar daar bijvoorbeeld geen moeite voor doet. Dat is natuurlijk niet makkelijk aan te tonen.
In andere landen gaan rechters ervan uit dat iedereen zijn eigen broek moet kunnen ophouden "tenzij". Als er dus goede redenen zijn (ziekte, handicap, ziekte of structurele problemen met een kind) waarom iemand geen baan kan zoeken, kan de partneralimentatie voor langere tijd worden toegekend. Als de betrokkene een zwakke positie heeft op de arbeidsmarkt (bv. door een gat in het cv of lage opleiding) wordt partneralimentatie voor een korte periode toegekend om die persoon in de gelegenheid te stellen zich bij te scholen en werk te zoeken. Daarna is het gewoon schluss.
Het probleem is dat rechters dit in de praktijk niet als uitgangspunt nemen, maar de maximale termijn als standaard hanteren (dus 12 jaar, "tenzij"). Dat "tenzij" moet door de alimentatieplichtige bewezen worden. Dat wil zeggen dat de betalende partij moet aantonen dat de ontvanger wel kan werken, maar daar bijvoorbeeld geen moeite voor doet. Dat is natuurlijk niet makkelijk aan te tonen.
In andere landen gaan rechters ervan uit dat iedereen zijn eigen broek moet kunnen ophouden "tenzij". Als er dus goede redenen zijn (ziekte, handicap, ziekte of structurele problemen met een kind) waarom iemand geen baan kan zoeken, kan de partneralimentatie voor langere tijd worden toegekend. Als de betrokkene een zwakke positie heeft op de arbeidsmarkt (bv. door een gat in het cv of lage opleiding) wordt partneralimentatie voor een korte periode toegekend om die persoon in de gelegenheid te stellen zich bij te scholen en werk te zoeken. Daarna is het gewoon schluss.
Ga in therapie!
dinsdag 2 februari 2010 om 13:00
quote:traincha2 schreef op 02 februari 2010 @ 12:49:
[...]
En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
Dan moet je dus gewoon recht houden op partneralimentatie. Iemand van 62 heeft nl aanzienlijk minder kansen op de arbeidsmarkt.
En de duur van het huwelijk is in mijn ogen ook niet geheel onbelangrijk.
Rot voor je moeder trouwens.
[...]
En als je na een huwelijk van 40 jaar en op 62 jarige leeftijd gaat scheiden? Ik heb het dus over mijn moeder.
Dan moet je dus gewoon recht houden op partneralimentatie. Iemand van 62 heeft nl aanzienlijk minder kansen op de arbeidsmarkt.
En de duur van het huwelijk is in mijn ogen ook niet geheel onbelangrijk.
Rot voor je moeder trouwens.
dinsdag 2 februari 2010 om 13:03
quote:Ikbenanoniem schreef op 02 februari 2010 @ 12:56:
[...]
Rot voor je moeder Traincha. Is dat i.v.m. ziekte van je vader waar je over schreef?
De "oude" regels aangaande alimentatie zijn ooit ingesteld met het idee dat de man hoofdkostwinner is. Bij veel oudere stellen is dat ook nog steeds het geval. Sterker nog, bij veel stellen is dat ook nog het geval. En dat is het probleem.
Voor oudere vrouwen denk ik dat er een goede overgangsregeling moet komen. Omdat de nu geldende regels er zijn om hen te beschermen. Voor vrouwen van na pakweg 1965 zijn er voldoende ontwikkelingsmogelijkheden en ook mogelijkheden om te werken.
Hebben ze bij de afbouw van partnertoeslag AOW bij stellen waarbij de man 65 is en de partner jonger ook niet gekeken naar het "bouwjaar" van de vrouw?Ja, dat klopt Ikbenanoniem. Het kon niet langer meer. Nu weet ik verder niks van alimentatie, maar ik kan me wel vinden in wat jij zegt over dat er voor vrouwen die zo rond 1965 genoeg mogelijkheden zijn.
[...]
Rot voor je moeder Traincha. Is dat i.v.m. ziekte van je vader waar je over schreef?
De "oude" regels aangaande alimentatie zijn ooit ingesteld met het idee dat de man hoofdkostwinner is. Bij veel oudere stellen is dat ook nog steeds het geval. Sterker nog, bij veel stellen is dat ook nog het geval. En dat is het probleem.
Voor oudere vrouwen denk ik dat er een goede overgangsregeling moet komen. Omdat de nu geldende regels er zijn om hen te beschermen. Voor vrouwen van na pakweg 1965 zijn er voldoende ontwikkelingsmogelijkheden en ook mogelijkheden om te werken.
Hebben ze bij de afbouw van partnertoeslag AOW bij stellen waarbij de man 65 is en de partner jonger ook niet gekeken naar het "bouwjaar" van de vrouw?Ja, dat klopt Ikbenanoniem. Het kon niet langer meer. Nu weet ik verder niks van alimentatie, maar ik kan me wel vinden in wat jij zegt over dat er voor vrouwen die zo rond 1965 genoeg mogelijkheden zijn.
dinsdag 2 februari 2010 om 13:04
dinsdag 2 februari 2010 om 13:04
quote:DTJ schreef op 02 februari 2010 @ 13:00:
[...]
Rot voor je moeder trouwens.Het is wel rot, maar ze ervaart het zelf als een stuk herwonnen vrijheid, maar ik zal dit topic verder niet vervuilen met de scheidingsperikelen van mijn ouders. Op de psyche pijler staat een uitgebreider topic over mijn vader.
[...]
Rot voor je moeder trouwens.Het is wel rot, maar ze ervaart het zelf als een stuk herwonnen vrijheid, maar ik zal dit topic verder niet vervuilen met de scheidingsperikelen van mijn ouders. Op de psyche pijler staat een uitgebreider topic over mijn vader.
dinsdag 2 februari 2010 om 13:12
Lijkt mij prima om de 12 jaar te verlagen, naar bijvoorbeeld 5 jaar. Helemaal afschaffen is wellicht ook geen goed idee, al is het maar om degene met zorgtaak te beschermen. Duur verkorten zorgt er in elk geval voor dat degene met werk ook beschermd wordt!quote:dubiootje schreef op 02 februari 2010 @ 13:04:
DTJ, als het huwelijk minder dan 5 jaar heeft geduurd en er geen kinderen uit voortgekomen zijn, kan de duur van de partneralimentatie maximaal zo lang zijn als de duur van het huwelijk. In de andere gevallen is de maximale duur 12 jaar (wat bij uitzondering verlengd kan worden).
@dubiootje: hoe zit het wanneer er wel kinderen zijn? Geldt dan ook de 12 jaar regeling?
En in het algemeen - hoe toon je aan dat de partner zonder inkomen wel kan werken wanneer deze nu bijstand ontvangt en dus geen medische redenen heeft om niet te werken?
DTJ, als het huwelijk minder dan 5 jaar heeft geduurd en er geen kinderen uit voortgekomen zijn, kan de duur van de partneralimentatie maximaal zo lang zijn als de duur van het huwelijk. In de andere gevallen is de maximale duur 12 jaar (wat bij uitzondering verlengd kan worden).
@dubiootje: hoe zit het wanneer er wel kinderen zijn? Geldt dan ook de 12 jaar regeling?
En in het algemeen - hoe toon je aan dat de partner zonder inkomen wel kan werken wanneer deze nu bijstand ontvangt en dus geen medische redenen heeft om niet te werken?
dinsdag 2 februari 2010 om 13:12
Ik ben allereerst vóór een afschaffing van de automatische gemeenschap van goederen. Laat iedereen maar naar de notaris gaan voor huwelijkse voorwaarden, om zich goed voor te laten lichten. Wanneer iemand na die voorlichting tóch voor gemeenschap van goederen wil kiezen, laat dát dan maar vastleggen in de huwelijkse voorwaarden. Ik heb namelijk het idee dat veel mensen een huwelijk in gemeenschap van goederen aangaan zonder precies te weten wat het inhoudt.
Partneralimentatie zou dan ook naar de huwelijkse voorwaarden moeten. Ik kan goed me voorstellen dat mensen kiezen om daarvan af te zien. Ik zou zelf nooit partneralimentatie willen ontvangen en zou daar best voor willen tekenen. Iemand die bijvoorbeeld na het krijgen van kinderen parttime wil gaan werken, kan dan wél kiezen voor partneralimentatie.
Partneralimentatie zou dan ook naar de huwelijkse voorwaarden moeten. Ik kan goed me voorstellen dat mensen kiezen om daarvan af te zien. Ik zou zelf nooit partneralimentatie willen ontvangen en zou daar best voor willen tekenen. Iemand die bijvoorbeeld na het krijgen van kinderen parttime wil gaan werken, kan dan wél kiezen voor partneralimentatie.
dinsdag 2 februari 2010 om 13:50
quote:Ikbenelfje schreef op 02 februari 2010 @ 13:12:
Lijkt mij prima om de 12 jaar te verlagen, naar bijvoorbeeld 5 jaar. Helemaal afschaffen is wellicht ook geen goed idee, al is het maar om degene met zorgtaak te beschermen. Duur verkorten zorgt er in elk geval voor dat degene met werk ook beschermd wordt!
Ik denk dat een nieuwe alimentatiewetgeving ertoe gaat leiden dat minder vaak voor het traditionele kostwinnersmodel wordt gekozen. Idealiter hoeft er niemand beschermd te worden en kan iedereen gewoon zijn eigen broek ophouden,"tenzij".
[...]
@dubiootje: hoe zit het wanneer er wel kinderen zijn? Geldt dan ook de 12 jaar regeling?
Ja.
En in het algemeen - hoe toon je aan dat de partner zonder inkomen wel kan werken wanneer deze nu bijstand ontvangt en dus geen medische redenen heeft om niet te werken?
Dat is dus de vraag, hoe toon je dat aan? De bewijslast moet andersom komen te liggen: de alimentatieverzoeker moet aantonen dat hij/zij niet in het eigen onderhoud kan voorzien, inclusief sollicitatie- en afwijzingsbrieven.
Een nieuwe alimentatiewetgeving moet wel gepaard gaan met goede en betaalbare kinderopvangvoorzieningen, zodat dit geen belemmering hoeft te zijn om te gaan werken.
Lijkt mij prima om de 12 jaar te verlagen, naar bijvoorbeeld 5 jaar. Helemaal afschaffen is wellicht ook geen goed idee, al is het maar om degene met zorgtaak te beschermen. Duur verkorten zorgt er in elk geval voor dat degene met werk ook beschermd wordt!
Ik denk dat een nieuwe alimentatiewetgeving ertoe gaat leiden dat minder vaak voor het traditionele kostwinnersmodel wordt gekozen. Idealiter hoeft er niemand beschermd te worden en kan iedereen gewoon zijn eigen broek ophouden,"tenzij".
[...]
@dubiootje: hoe zit het wanneer er wel kinderen zijn? Geldt dan ook de 12 jaar regeling?
Ja.
En in het algemeen - hoe toon je aan dat de partner zonder inkomen wel kan werken wanneer deze nu bijstand ontvangt en dus geen medische redenen heeft om niet te werken?
Dat is dus de vraag, hoe toon je dat aan? De bewijslast moet andersom komen te liggen: de alimentatieverzoeker moet aantonen dat hij/zij niet in het eigen onderhoud kan voorzien, inclusief sollicitatie- en afwijzingsbrieven.
Een nieuwe alimentatiewetgeving moet wel gepaard gaan met goede en betaalbare kinderopvangvoorzieningen, zodat dit geen belemmering hoeft te zijn om te gaan werken.
Ga in therapie!
dinsdag 2 februari 2010 om 13:51
Als 1 van de twee partners fulltime voor de kinderen zorgt na de scheiding (in geval van weekendvaders) mag daar van mij ook wel iets tegenover staan. Dan heb je als zorger een taak die voortkomt uit het huwelijk, als de verdeling 50/50 geweest was had de andere partner ook geld moeten betalen voor kinderopvang.
En Traincha: waarschijnlijk heb je gelijk, over dat ik voor veel banen te hoog opgeleid ben. Maar via een uitzendbureau heb ik tot nu toe altijd wel aan een schoonmaakbaantje oid kunnen komen. Ook na mijn afstuderen. Niet ideaal, verdient niet super maar is wel werk.
En Traincha: waarschijnlijk heb je gelijk, over dat ik voor veel banen te hoog opgeleid ben. Maar via een uitzendbureau heb ik tot nu toe altijd wel aan een schoonmaakbaantje oid kunnen komen. Ook na mijn afstuderen. Niet ideaal, verdient niet super maar is wel werk.
