Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 om 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
zondag 7 mei 2017 om 19:34
Op een uitzondering na (en die persoon is tot op de dag van vandaag een goede vriend van me) kwamen alle mensen die ik tegen kwam op de universiteit uit een veel beter milieu dan ik. Dat maakt dat ik nooit aanneem dat iemand anders uit een slechter milieu komt, dat is onmogelijk, tenzij iemand letterlijk op straat opgegroeid is of in een crackpand. Maar goed, ik weet dat ik daarmee een uitzondering was in de academische wereld en andere mensen maakten me dat ook graag duidelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.
zondag 7 mei 2017 om 19:45
quote:YellowDiamond schreef op 07 mei 2017 @ 18:05:
Voor de geïnteresseerden,is dus geen docu van tegenlicht maar van Andere Tijden:
https://anderetijden.nl/aflevering/158/ ... -en-schip-
In 1958 komen vanuit Indonesië tientallen verstekelingen op het passagiersschip Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland. Ze hebben Nederlandse voorouders, willen weg uit het land van Soekarno, maar zijn hier niet welkom. Na aankomst in Amsterdam worden de verstekelingen gedetineerd. Tot hun woede, want ze voelen zich Nederlander. 37 jongens moeten uiteindelijk terug, maar dan barst in Nederland een ongekend protest los.
Zeer indrukwekkende docu en echt de moeite waard om te kijken.Dank je wel, zeker indrukwekkend.
Voor de geïnteresseerden,is dus geen docu van tegenlicht maar van Andere Tijden:
https://anderetijden.nl/aflevering/158/ ... -en-schip-
In 1958 komen vanuit Indonesië tientallen verstekelingen op het passagiersschip Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland. Ze hebben Nederlandse voorouders, willen weg uit het land van Soekarno, maar zijn hier niet welkom. Na aankomst in Amsterdam worden de verstekelingen gedetineerd. Tot hun woede, want ze voelen zich Nederlander. 37 jongens moeten uiteindelijk terug, maar dan barst in Nederland een ongekend protest los.
Zeer indrukwekkende docu en echt de moeite waard om te kijken.Dank je wel, zeker indrukwekkend.
zondag 7 mei 2017 om 20:04
quote:Het-groepje schreef op 07 mei 2017 @ 18:23:
[...]
Die ervaring heb ik ook.
Daarnaast in de non Profit tijdens de crisis bezuinigingen meegemaakt en zo gek: Om de 1 of andere reden bleef dan van een hele diverse midden management laag alleen een roomblank deel over.Zeer herkenbaar ja maar dan in een profit organisatie. Ook een afdeling die vooral wit en man aannam of jong en blond terwijl de werkzaamheden niet verschilden van andere afdelingen.
[...]
Die ervaring heb ik ook.
Daarnaast in de non Profit tijdens de crisis bezuinigingen meegemaakt en zo gek: Om de 1 of andere reden bleef dan van een hele diverse midden management laag alleen een roomblank deel over.Zeer herkenbaar ja maar dan in een profit organisatie. Ook een afdeling die vooral wit en man aannam of jong en blond terwijl de werkzaamheden niet verschilden van andere afdelingen.
zondag 7 mei 2017 om 20:07
quote:vrouwjagersma schreef op 07 mei 2017 @ 19:34:
Op een uitzondering na (en die persoon is tot op de dag van vandaag een goede vriend van me) kwamen alle mensen die ik tegen kwam op de universiteit uit een veel beter milieu dan ik. Dat maakt dat ik nooit aanneem dat iemand anders uit een slechter milieu komt, dat is onmogelijk, tenzij iemand letterlijk op straat opgegroeid is of in een crackpand. Maar goed, ik weet dat ik daarmee een uitzondering was in de academische wereld en andere mensen maakten me dat ook graag duidelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.
Oh dat herken ik.
Ik ben na het mbo ingestroomd op het tweede jaar hbo.
En daar werd ik met open armen ontvangen, zowel door docenten als leerlingen.
Echt allemaale lieve mensen die heel belangstellend en vriendelijk waren.
Het lag echt aan mezelf, ik voelde me zo'n fraudeur, alsof ze ieder moment erachter zouden komen wat voor smoezelig kind ik eigenlijk was.
Dus ik ben met enorm goede cijfers en na een heel goed beoordeelde stage abrupt gestopt na dat jaar en ben ertussen uit geweest.
Ik voelde me zo niet thuis.
Op een uitzondering na (en die persoon is tot op de dag van vandaag een goede vriend van me) kwamen alle mensen die ik tegen kwam op de universiteit uit een veel beter milieu dan ik. Dat maakt dat ik nooit aanneem dat iemand anders uit een slechter milieu komt, dat is onmogelijk, tenzij iemand letterlijk op straat opgegroeid is of in een crackpand. Maar goed, ik weet dat ik daarmee een uitzondering was in de academische wereld en andere mensen maakten me dat ook graag duidelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.
Oh dat herken ik.
Ik ben na het mbo ingestroomd op het tweede jaar hbo.
En daar werd ik met open armen ontvangen, zowel door docenten als leerlingen.
Echt allemaale lieve mensen die heel belangstellend en vriendelijk waren.
Het lag echt aan mezelf, ik voelde me zo'n fraudeur, alsof ze ieder moment erachter zouden komen wat voor smoezelig kind ik eigenlijk was.
Dus ik ben met enorm goede cijfers en na een heel goed beoordeelde stage abrupt gestopt na dat jaar en ben ertussen uit geweest.
Ik voelde me zo niet thuis.
zondag 7 mei 2017 om 20:09
quote:Sjarel schreef op 07 mei 2017 @ 20:04:
[...]
Zeer herkenbaar ja maar dan in een profit organisatie. Ook een afdeling die vooral wit en man aannam of jong en blond terwijl de werkzaamheden niet verschilden van andere afdelingen.
Was vaak ook een direct gevolg van het first in last out idee.
Maar toch
[...]
Zeer herkenbaar ja maar dan in een profit organisatie. Ook een afdeling die vooral wit en man aannam of jong en blond terwijl de werkzaamheden niet verschilden van andere afdelingen.
Was vaak ook een direct gevolg van het first in last out idee.
Maar toch
zondag 7 mei 2017 om 20:13
quote:Het-groepje schreef op 07 mei 2017 @ 20:07:
[...]
Oh dat herken ik.
Ik ben na het mbo ingestroomd op het tweede jaar hbo.
En daar werd ik met open armen ontvangen, zowel door docenten als leerlingen.
Echt allemaale lieve mensen die heel belangstellend en vriendelijk waren.
Het lag echt aan mezelf, ik voelde me zo'n fraudeur, alsof ze ieder moment erachter zouden komen wat voor smoezelig kind ik eigenlijk was.
Dus ik ben met enorm goede cijfers en na een heel goed beoordeelde stage abrupt gestopt na dat jaar en ben ertussen uit geweest.
Ik voelde me zo niet thuis.
Impostor syndrome. Het schijnt dat er heel veel mensen zijn die hetzelfde hebben. Het is stom dat je soms geremd wordt in wat je wél kunt, omdat je denk dat je het toch niet echt goed kunt
Het is hier offtopic, maar het is iets waar ik echt erg mee gezeten heb en, als ik slecht in mijn vel zit en iemand zegt iets verkeerds, dan is dat gevoel weer helemaal terug.
[...]
Oh dat herken ik.
Ik ben na het mbo ingestroomd op het tweede jaar hbo.
En daar werd ik met open armen ontvangen, zowel door docenten als leerlingen.
Echt allemaale lieve mensen die heel belangstellend en vriendelijk waren.
Het lag echt aan mezelf, ik voelde me zo'n fraudeur, alsof ze ieder moment erachter zouden komen wat voor smoezelig kind ik eigenlijk was.
Dus ik ben met enorm goede cijfers en na een heel goed beoordeelde stage abrupt gestopt na dat jaar en ben ertussen uit geweest.
Ik voelde me zo niet thuis.
Impostor syndrome. Het schijnt dat er heel veel mensen zijn die hetzelfde hebben. Het is stom dat je soms geremd wordt in wat je wél kunt, omdat je denk dat je het toch niet echt goed kunt
Het is hier offtopic, maar het is iets waar ik echt erg mee gezeten heb en, als ik slecht in mijn vel zit en iemand zegt iets verkeerds, dan is dat gevoel weer helemaal terug.
zondag 7 mei 2017 om 20:21
quote:Het-groepje schreef op 07 mei 2017 @ 20:09:
[...]
Was vaak ook een direct gevolg van het first in last out idee.
Maar tochBij ons ook maar toch waren er wat onregelmatigheden bij het afspiegelen. Of die manager die niet goed genoeg zou zijn. Kan zijn maar ik had het gevoel dat het vergrootglas bij hem net wat groter was dan andere managers die duidelijker niet functioneerden.
[...]
Was vaak ook een direct gevolg van het first in last out idee.
Maar tochBij ons ook maar toch waren er wat onregelmatigheden bij het afspiegelen. Of die manager die niet goed genoeg zou zijn. Kan zijn maar ik had het gevoel dat het vergrootglas bij hem net wat groter was dan andere managers die duidelijker niet functioneerden.
zondag 7 mei 2017 om 20:29
quote:Sjarel schreef op 07 mei 2017 @ 20:21:
[...]
Bij ons ook maar toch waren er wat onregelmatigheden bij het afspiegelen. Of die manager die niet goed genoeg zou zijn. Kan zijn maar ik had het gevoel dat het vergrootglas bij hem net wat groter was dan andere managers die duidelijker niet functioneerden.
Precies dit.
Letterlijk types die huilend onder de druk bezweken wel houden en competente mensen niet.
Mensen die al aangaven niks van de nieuwe opdrachten te snappen en zich ook echt niet te gaan houden aan nieuwe werkafspraken verkiezen boven mensen die al jaren op die manier werkten met goed resultaat. Etc.
[...]
Bij ons ook maar toch waren er wat onregelmatigheden bij het afspiegelen. Of die manager die niet goed genoeg zou zijn. Kan zijn maar ik had het gevoel dat het vergrootglas bij hem net wat groter was dan andere managers die duidelijker niet functioneerden.
Precies dit.
Letterlijk types die huilend onder de druk bezweken wel houden en competente mensen niet.
Mensen die al aangaven niks van de nieuwe opdrachten te snappen en zich ook echt niet te gaan houden aan nieuwe werkafspraken verkiezen boven mensen die al jaren op die manier werkten met goed resultaat. Etc.
zondag 7 mei 2017 om 20:33
quote:Anna37Returns schreef op 07 mei 2017 @ 18:21:
[...]
Het is ook niet alleen de BBC. Black history month bestaat in de UK al vanaf 1987. De UK heeft een National Curriculum waarin ook behoorlijk wat over koloniale geschiedenis, migratie en meertaligheid is opgenomen, waardoor iedereen in de schoolcarriere hier kennis van kan nemen. Er is iha meer bewustzijn en kennis van dit soort dingen.
Ik ben in de UK behoorlijk wat mensen met een migratie en vooral vluchtelingenachtergrond tegengekomen, die gekozen hebben vanuit NL naar de UK te gaan. Ze vertellen vaak dat ze iha minder tegen vooronderstellingen aanlopen. Zoals bijv. een ziekenhuisapotheker die in NL telkens -ongetwijfeld zonder nare bedoelingen - voor schoonmaker aan werd gezien in het ziekenhuis. Het helpt als mensen even op pauze hebben leren drukken voor zichzelf voordat ze aannames doen, die niet onbegrijpelijk zijn, maar wel vervelend zijn voor degenen die ze dag in dag uit meemaken.Mijn broer woont ook in UK en hij geeft dat ook aan. Ik moet zeggen dat ik het zelf ook wel merk als ik bij hem ben. We zien elkaar natuurlijk niet regelmatig, dus als we elkaar zien gaan we eigenlijk altijd met elkaar uit eten, de stad in, dat soort dingen. Ook ik merk echt een enorm verschil met hoe we bijv. in restaurants bij hem of bij mij benaderd worden, en sowieso overal eigenlijk wel. Mensen hebben een veel opener houding bij hem, je wordt gewoon aardig gedag gezegd, vriendelijk behandeld en geholpen in winkels enzo, dat verschil is zelfs best groot, vind ik zelf. Ik schrik er eigenlijk elke keer als ik bij hem ben weer van, moet dan echt even schakelen.
[...]
Het is ook niet alleen de BBC. Black history month bestaat in de UK al vanaf 1987. De UK heeft een National Curriculum waarin ook behoorlijk wat over koloniale geschiedenis, migratie en meertaligheid is opgenomen, waardoor iedereen in de schoolcarriere hier kennis van kan nemen. Er is iha meer bewustzijn en kennis van dit soort dingen.
Ik ben in de UK behoorlijk wat mensen met een migratie en vooral vluchtelingenachtergrond tegengekomen, die gekozen hebben vanuit NL naar de UK te gaan. Ze vertellen vaak dat ze iha minder tegen vooronderstellingen aanlopen. Zoals bijv. een ziekenhuisapotheker die in NL telkens -ongetwijfeld zonder nare bedoelingen - voor schoonmaker aan werd gezien in het ziekenhuis. Het helpt als mensen even op pauze hebben leren drukken voor zichzelf voordat ze aannames doen, die niet onbegrijpelijk zijn, maar wel vervelend zijn voor degenen die ze dag in dag uit meemaken.Mijn broer woont ook in UK en hij geeft dat ook aan. Ik moet zeggen dat ik het zelf ook wel merk als ik bij hem ben. We zien elkaar natuurlijk niet regelmatig, dus als we elkaar zien gaan we eigenlijk altijd met elkaar uit eten, de stad in, dat soort dingen. Ook ik merk echt een enorm verschil met hoe we bijv. in restaurants bij hem of bij mij benaderd worden, en sowieso overal eigenlijk wel. Mensen hebben een veel opener houding bij hem, je wordt gewoon aardig gedag gezegd, vriendelijk behandeld en geholpen in winkels enzo, dat verschil is zelfs best groot, vind ik zelf. Ik schrik er eigenlijk elke keer als ik bij hem ben weer van, moet dan echt even schakelen.
Am Yisrael Chai!
zondag 7 mei 2017 om 20:34
quote:YellowDiamond schreef op 07 mei 2017 @ 18:05:
Voor de geïnteresseerden,is dus geen docu van tegenlicht maar van Andere Tijden:
https://anderetijden.nl/aflevering/158/ ... -en-schip-
In 1958 komen vanuit Indonesië tientallen verstekelingen op het passagiersschip Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland. Ze hebben Nederlandse voorouders, willen weg uit het land van Soekarno, maar zijn hier niet welkom. Na aankomst in Amsterdam worden de verstekelingen gedetineerd. Tot hun woede, want ze voelen zich Nederlander. 37 jongens moeten uiteindelijk terug, maar dan barst in Nederland een ongekend protest los.
Zeer indrukwekkende docu en echt de moeite waard om te kijken.Dank je wel voor de tip, ga hem zeker bekijken.
Voor de geïnteresseerden,is dus geen docu van tegenlicht maar van Andere Tijden:
https://anderetijden.nl/aflevering/158/ ... -en-schip-
In 1958 komen vanuit Indonesië tientallen verstekelingen op het passagiersschip Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland. Ze hebben Nederlandse voorouders, willen weg uit het land van Soekarno, maar zijn hier niet welkom. Na aankomst in Amsterdam worden de verstekelingen gedetineerd. Tot hun woede, want ze voelen zich Nederlander. 37 jongens moeten uiteindelijk terug, maar dan barst in Nederland een ongekend protest los.
Zeer indrukwekkende docu en echt de moeite waard om te kijken.Dank je wel voor de tip, ga hem zeker bekijken.
Am Yisrael Chai!
zondag 7 mei 2017 om 20:38
quote:MaryCrawley schreef op 07 mei 2017 @ 18:53:
Ik kwam net toevallig deze comic tegen, over waarom je soms automatisch defensief reageert op nieuwe/andere informatie die jouw (onbewuste) wereldbeeld betwist. Heel simpel en toegankelijk uitgelegd en volgens mij behoorlijk van toepassing op deze discussie:
http://theoatmeal.com/comics/believeIk heb geen enkel gevoel bij de voorbeelden die gegeven werden (een aantal wist ik ook al, zoals die slaventanden en Napoleon en Jezus) maar ik vind het inderdaad wel een goede comic die heel helder uitlegt hoe dat werkt. Ik wist bijvoorbeeld dan weer niet dat je hersens op die manier reageren op dergelijke informatie. Heel leuk en leerzaam, dank!
Ik kwam net toevallig deze comic tegen, over waarom je soms automatisch defensief reageert op nieuwe/andere informatie die jouw (onbewuste) wereldbeeld betwist. Heel simpel en toegankelijk uitgelegd en volgens mij behoorlijk van toepassing op deze discussie:
http://theoatmeal.com/comics/believeIk heb geen enkel gevoel bij de voorbeelden die gegeven werden (een aantal wist ik ook al, zoals die slaventanden en Napoleon en Jezus) maar ik vind het inderdaad wel een goede comic die heel helder uitlegt hoe dat werkt. Ik wist bijvoorbeeld dan weer niet dat je hersens op die manier reageren op dergelijke informatie. Heel leuk en leerzaam, dank!
Am Yisrael Chai!
zondag 7 mei 2017 om 20:41
quote:vrouwjagersma schreef op 07 mei 2017 @ 19:34:
Op een uitzondering na (en die persoon is tot op de dag van vandaag een goede vriend van me) kwamen alle mensen die ik tegen kwam op de universiteit uit een veel beter milieu dan ik. Dat maakt dat ik nooit aanneem dat iemand anders uit een slechter milieu komt, dat is onmogelijk, tenzij iemand letterlijk op straat opgegroeid is of in een crackpand. Maar goed, ik weet dat ik daarmee een uitzondering was in de academische wereld en andere mensen maakten me dat ook graag duidelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.Op de een of andere manier werd ik erg geraakt door de manier waarop je het vetgedrukte zei. Een soort combi van hele zakelijke nuchterheid, maar tegelijk enorm kwetsbaar ofzo. Weet ook niet precies waarom ik dit dan ook nog aan jouzelf vertel, maar kweenie, misschien om je te laten weten dat het gezien is ofzo.
Op een uitzondering na (en die persoon is tot op de dag van vandaag een goede vriend van me) kwamen alle mensen die ik tegen kwam op de universiteit uit een veel beter milieu dan ik. Dat maakt dat ik nooit aanneem dat iemand anders uit een slechter milieu komt, dat is onmogelijk, tenzij iemand letterlijk op straat opgegroeid is of in een crackpand. Maar goed, ik weet dat ik daarmee een uitzondering was in de academische wereld en andere mensen maakten me dat ook graag duidelijk.
Alsnog had ik wel profijt van mijn huidskleur. Zolang ik niets aantrek met een panterprint en mijn mond dicht houd, lijkt het allemaal nog wel redelijk.Op de een of andere manier werd ik erg geraakt door de manier waarop je het vetgedrukte zei. Een soort combi van hele zakelijke nuchterheid, maar tegelijk enorm kwetsbaar ofzo. Weet ook niet precies waarom ik dit dan ook nog aan jouzelf vertel, maar kweenie, misschien om je te laten weten dat het gezien is ofzo.
Am Yisrael Chai!
zondag 7 mei 2017 om 20:44
quote:fashionvictim schreef op 07 mei 2017 @ 20:41:
[...]
Op de een of andere manier werd ik erg geraakt door de manier waarop je het vetgedrukte zei. Een soort combi van hele zakelijke nuchterheid, maar tegelijk enorm kwetsbaar ofzo. Weet ook niet precies waarom ik dit dan ook nog aan jouzelf vertel, maar kweenie, misschien om je te laten weten dat het gezien is ofzo.Dat is lief van je. Je omschrijft het eigenlijk precies goed.
[...]
Op de een of andere manier werd ik erg geraakt door de manier waarop je het vetgedrukte zei. Een soort combi van hele zakelijke nuchterheid, maar tegelijk enorm kwetsbaar ofzo. Weet ook niet precies waarom ik dit dan ook nog aan jouzelf vertel, maar kweenie, misschien om je te laten weten dat het gezien is ofzo.Dat is lief van je. Je omschrijft het eigenlijk precies goed.
zondag 7 mei 2017 om 20:50
quote:MaryCrawley schreef op 07 mei 2017 @ 19:14:
[...]
Natuurlijk wekt George Washington niet precies hetzelfde gevoel op bij een Nederlander als een Amerikaan. Maar het principe herkende ik wel meteen
Ja, het principe herken ik ook. Dat was wat ik eerder in dit topic probeerde te beschrijven, dat onaangenaam ijle gevoel als je wereldbeeld wankelt.
[...]
Natuurlijk wekt George Washington niet precies hetzelfde gevoel op bij een Nederlander als een Amerikaan. Maar het principe herkende ik wel meteen
Ja, het principe herken ik ook. Dat was wat ik eerder in dit topic probeerde te beschrijven, dat onaangenaam ijle gevoel als je wereldbeeld wankelt.
zondag 7 mei 2017 om 21:20
zondag 7 mei 2017 om 22:42
quote:alkemade schreef op 07 mei 2017 @ 21:20:
Deze al eens gedaan?
http://www.lookdifferent.org/what-can-i-doHaha ik heb net de gender test gedaan en bij mij kwam er uit dat ik vrouwen iets meer associeer met wetenschap en mannen met "softe" vakken, terwijl de meeste mensen dat andersom hebben.
Deze al eens gedaan?
http://www.lookdifferent.org/what-can-i-doHaha ik heb net de gender test gedaan en bij mij kwam er uit dat ik vrouwen iets meer associeer met wetenschap en mannen met "softe" vakken, terwijl de meeste mensen dat andersom hebben.
maandag 8 mei 2017 om 07:04
quote:simbalabimba schreef op 06 mei 2017 @ 12:55:
[...]
Ja, een compleet ander voorbeeld is me wel duidelijk ja. Je hebt het hier over een leeftijds- ( en dus, meestal wel ja) interesseverschil.Precies, helemaal met Simba eens. Dit voorbeeld heeft met leeftijd en interesseverschil te maken.
[...]
Ja, een compleet ander voorbeeld is me wel duidelijk ja. Je hebt het hier over een leeftijds- ( en dus, meestal wel ja) interesseverschil.Precies, helemaal met Simba eens. Dit voorbeeld heeft met leeftijd en interesseverschil te maken.
LOEP ME MAAR aub.
maandag 8 mei 2017 om 11:43
quote:orkenflow schreef op 07 mei 2017 @ 20:50:
[...]
Ja, het principe herken ik ook. Dat was wat ik eerder in dit topic probeerde te beschrijven, dat onaangenaam ijle gevoel als je wereldbeeld wankelt.
Dat stuk van het topic heb ik even gemist denk ik, sorry, maar dat is inderdaad precies hetzelfde. Mooie woordkeus ook!
Ik zou verwachten dat Internet zou helpen om wat meer daaraan gewend te zijn, want door alle beschikbare informatie moet je wereldbeeld op jonge leeftijd toch al regelmatig flink door elkaar geschud zijn. Kijk alleen maar naar invloedrijke bloggers en vloggers uit alle werelddelen.
Toch vraag ik me af of dat echt zo is, of in ieder geval minder dan verwacht. De tegenbeweging (anti-globalisering en vroeger was alles beter zeg maar) is verrekte sterk.
[...]
Ja, het principe herken ik ook. Dat was wat ik eerder in dit topic probeerde te beschrijven, dat onaangenaam ijle gevoel als je wereldbeeld wankelt.
Dat stuk van het topic heb ik even gemist denk ik, sorry, maar dat is inderdaad precies hetzelfde. Mooie woordkeus ook!
Ik zou verwachten dat Internet zou helpen om wat meer daaraan gewend te zijn, want door alle beschikbare informatie moet je wereldbeeld op jonge leeftijd toch al regelmatig flink door elkaar geschud zijn. Kijk alleen maar naar invloedrijke bloggers en vloggers uit alle werelddelen.
Toch vraag ik me af of dat echt zo is, of in ieder geval minder dan verwacht. De tegenbeweging (anti-globalisering en vroeger was alles beter zeg maar) is verrekte sterk.
maandag 8 mei 2017 om 12:36
quote:quiaquia schreef op 06 mei 2017 @ 21:51:
[...]
Studies van niet westerse antropologen?
Heb je daar een link van of wat namen/ termen waarop ik verder kan zoeken?
Ik noemde cultureel antropologen. Niet westerse antropologie is eigenlijk een contaminatie.
Voorheen (ik weet niet hoe het nu is) had je de studie 'sociologie van niet westerse samenlevingen' gegeven aan de GU (wat nu UvA is) en 'culturele antropologie' aan de VU.
Kwam op hetzelfde neer.
Grote overlap met 'gewone' sociologie.
Zoals Ruud Koopmans (socioloog) eigenlijk antropologisch onder zoek doet.
En Fortuyn, als socioloog, ook zo zijn ideeën had over culturele vermenging.
Bekende antropologen die zich bezig houden met en publiceren over huidige culturele vraagstukken zijn bv Werdmöller, Willem de Blécourt en Ton Dekker.
Ook André Köbben. Een echte antropoloog, die aanvankelijk het 'oude' antropologische werk deed: onderzoek bij uitheemse volken, is zich uiteindelijk gaan richten op de verhoudingen in de Ned. samenleving.
Beroemde antropologen als Margaret Mead bestaan vermoedelijk niet meer. Globalisering!
Tegenwoordig verdwijnen de meeste antropologen in andere vakgebieden of hooguit in instituten als het Meertens bureau.
[...]
Studies van niet westerse antropologen?
Heb je daar een link van of wat namen/ termen waarop ik verder kan zoeken?
Ik noemde cultureel antropologen. Niet westerse antropologie is eigenlijk een contaminatie.
Voorheen (ik weet niet hoe het nu is) had je de studie 'sociologie van niet westerse samenlevingen' gegeven aan de GU (wat nu UvA is) en 'culturele antropologie' aan de VU.
Kwam op hetzelfde neer.
Grote overlap met 'gewone' sociologie.
Zoals Ruud Koopmans (socioloog) eigenlijk antropologisch onder zoek doet.
En Fortuyn, als socioloog, ook zo zijn ideeën had over culturele vermenging.
Bekende antropologen die zich bezig houden met en publiceren over huidige culturele vraagstukken zijn bv Werdmöller, Willem de Blécourt en Ton Dekker.
Ook André Köbben. Een echte antropoloog, die aanvankelijk het 'oude' antropologische werk deed: onderzoek bij uitheemse volken, is zich uiteindelijk gaan richten op de verhoudingen in de Ned. samenleving.
Beroemde antropologen als Margaret Mead bestaan vermoedelijk niet meer. Globalisering!
Tegenwoordig verdwijnen de meeste antropologen in andere vakgebieden of hooguit in instituten als het Meertens bureau.
dinsdag 27 juni 2017 om 15:21
Het zijn niet mijn woorden.
The Post
Chris Aalberts met Boeken: ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume
Zelden schoot een boek zijn doel zo voorbij
09-05-2017, 20:16 Tags: Aalberts met boeken, Anousha Nzume
Het meest gepolariseerde debat in Nederland is ongetwijfeld dat over racisme. Is Nederland een racistisch land? Al bij mijn aankondiging van deze recensie zitten allerlei twitteraars in de gordijnen: er zou in Nederland geen racisme bestaan. Dat is precies wat een groep Nederlanders anders ziet: iedereen achter het protest tegen Zwarte Piet, Sylvana Simons en haar politieke partij Artikel 1, DENK en nu ook Anousha Nzume, die een boek schreef met de provocerende titel Hallo witte mensen. Vier vragen en een eindoordeel.
Waar gaat het over?
Dit boek bevat uiteenlopende discussies over racisme in Nederland. Nzume komt met drie belangrijke termen: wit, wit privilege en institutioneel racisme. De eerste twee termen worden in de eerste helft van dit boek helder uitgelegd. Nzume wil dat witte mensen zichzelf niet ‘blank’ noemen omdat die term koloniale associaties met zich meebrengt. Wit privilege is het feit dat sommige dingen in het leven makkelijker gaan als je wit bent. Je bent bijvoorbeeld nooit onderwerp van etnische profilering en wordt nooit aangesproken op je afkomst. Laat staan dat je de opmerking krijgt dat je moet “oprotten naar je eigen land.” Institutioneel racisme is het systeem wat dit witte privilege steeds weer reproduceert. Deze laatste term blijft in vergelijking met de andere twee vaag.
Nzume bespreekt vervolgens allerlei fenomenen die van deze termen zijn afgeleid. Het gaat bijvoorbeeld over stereotypen, over witte mensen die racisme aan de kaak stellen, over Zwarte Piet, over het Nederlandse koloniale verleden en over culturele toe-eigening door witte mensen. Al die thema’s zijn allemaal even controversieel.
Wie schreef dit?
Anousha Nzume is half-Russisch en half-Kameroens. Ze is vooral bekend als actrice en programmamaker en roert zich de laatste jaren in het racisme-debat. Dit boek is daar het resultaat van. Critici melden dat ze eigenlijk Anna Steijn heet, de naam van haar stiefvader. Dat is een beetje flauw, want waarom Nzume niet mag beslissen de naam van haar biologische vader te voeren is een raadsel. Ook is het een raadsel waarom Nzume de voornaam uit haar paspoort zou moeten voeren (dat doet uw recensent ook niet).
Was dit boek nodig?
Helder redeneren is moeilijk. Dit boek is gebaseerd op een niet te falsifiëren cirkelredenering en in dat opzicht is dit boek – precies zoals critici verwachten – eigenlijk geheel overbodig. Het schiet zijn doel voorbij. De cirkelredenering bestaat uit drie stappen.
Stap 1: Nzume zegt allerlei vormen van racisme te ervaren. Volgens haar gaat dit verder dan haar eigen ervaringen. Ze noemt immers ook voorbeelden van anderen. Zo werd Nzume ooit versierd door een jongen die alleen maar dol was op vrouwen met een donkere huidskleur. Bij alle voorbeelden die Nzume noemt zou in theorie sprake kunnen zijn van racisme. Er kan sprake zijn van racistische intenties, maar ook van onbedoeld racisme wat door de daders niet zo is bedoeld. Het zit dan in het systeem. Het kan echter ook zo zijn dat dit alles geen racisme is en dat Nzume dit ten onrechte zo ervaart. De vraag is dus hoe we kunnen weten dat er daadwerkelijk sprake is van racisme.
Stap 2: Nzume heeft een probleem want er zijn ook mensen met andere ervaringen. Er zijn mensen die zeggen dat Nederland juist helemaal niet racistisch is. Al die voorbeelden van Nzume zijn volgens die tegenstanders het gevolg van haar eigen overgevoeligheid. De vraag is dus wie er gelijk heeft. Nzume heeft hier een mooie oplossing voor gevonden die ook de kern van het boek is. Op pagina 91 schrijft ze: “Door over je eigen persoonlijke ervaringen te praten (…) ondermijn je de ervaringen van mensen van kleur. Want, je weet niet hoe het is. Want. Je. Bent. Wit.” De ervaringen van mensen van kleur mogen dus op zichzelf niet ter discussie worden gesteld. Die van witte mensen kennelijk wel. Terwijl de ene ervaring potentieel even subjectief is als de andere.
Stap 3: Nzume lijkt zich te realiseren dat dit niet zal overtuigen en dus haalt ze de wetenschap erbij. Wetenschap kan persoonlijke ervaringen immers objectiveren. Gelukkig zegt de wetenschap ook dat er sprake is van racisme. Gloria Wekker bijvoorbeeld. Daar gaat Nzume weer de fout in: juist in dit soort wetenschap wordt een scherp onderscheid gemaakt tussen taal en werkelijkheid. De analyse gaat vaak over wát er gezegd wordt (iemand zegt dát er racisme is) en niet over of de taal de werkelijkheid ook echt beschrijft (er ís racisme). Nzume doet precies wat geen enkele student in de sociale wetenschappen mag en wat geen enkele wetenschapper op dit terrein hard kan maken: dat op basis van uitspraken (ik voel racisme) gesteld kan worden dat die uitspraken waar zijn (er is racisme).
Dit geldt overigens ook voor de tegenpartij. Als heel veel witte Nederlanders zeggen dat racisme in Nederland niet bestaat, is dat geen bewijs. Ook niet als ze ergens een onderzoekje opsnorren wat hun mening onderbouwt.
Voegt het iets toe?
Discussie over racisme wordt met de bovenstaande redenering op zichzelf onmogelijk gemaakt want alleen het perspectief van mensen van kleur geldt. Als witte mens moet je van Nzume zwijgen over je ervaringen, want “je kunt niet weten hoe het is”. Dat klopt natuurlijk wat betreft de ervaringen van mensen van kleur, maar waarom ervaringen van witte mensen minder geldig zijn is niet helder. Over welke ervaringen het dichtst bij de werkelijkheid staan zegt het allemaal al helemaal niets. Het is in de redenering van Nzume onmogelijk te bewijzen dat zij ongelijk heeft. Dat is fundamenteel onwetenschappelijk, hoeveel Gloria Wekkers je ook aanhaalt en of je je boek nou uitgeeft bij een uitgeverij die gelieerd is aan de Universiteit van Amsterdam of niet.
In het gesprek over racisme moeten alle stemmen gehoord worden en moeten ze allemaal even serieus worden genomen. Het is niet moeilijk te zien dat de stem van veel Nederlanders van kleur in een debat als dat over Zwarte Piet niet erg serieus wordt genomen. Dat moet anders, maar Nzume’s oplossing om witte stemmen irrelevant te verklaren levert geen oplossing op. Sterker nog: het onbegrip wordt er alleen maar door versterkt.
Eindoordeel
De moed van Nzume om dit thema aan de orde te stellen is prijzenswaardig maar op haar manier kent de racisme-discussie alleen maar verliezers.
The Post
Chris Aalberts met Boeken: ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume
Zelden schoot een boek zijn doel zo voorbij
09-05-2017, 20:16 Tags: Aalberts met boeken, Anousha Nzume
Het meest gepolariseerde debat in Nederland is ongetwijfeld dat over racisme. Is Nederland een racistisch land? Al bij mijn aankondiging van deze recensie zitten allerlei twitteraars in de gordijnen: er zou in Nederland geen racisme bestaan. Dat is precies wat een groep Nederlanders anders ziet: iedereen achter het protest tegen Zwarte Piet, Sylvana Simons en haar politieke partij Artikel 1, DENK en nu ook Anousha Nzume, die een boek schreef met de provocerende titel Hallo witte mensen. Vier vragen en een eindoordeel.
Waar gaat het over?
Dit boek bevat uiteenlopende discussies over racisme in Nederland. Nzume komt met drie belangrijke termen: wit, wit privilege en institutioneel racisme. De eerste twee termen worden in de eerste helft van dit boek helder uitgelegd. Nzume wil dat witte mensen zichzelf niet ‘blank’ noemen omdat die term koloniale associaties met zich meebrengt. Wit privilege is het feit dat sommige dingen in het leven makkelijker gaan als je wit bent. Je bent bijvoorbeeld nooit onderwerp van etnische profilering en wordt nooit aangesproken op je afkomst. Laat staan dat je de opmerking krijgt dat je moet “oprotten naar je eigen land.” Institutioneel racisme is het systeem wat dit witte privilege steeds weer reproduceert. Deze laatste term blijft in vergelijking met de andere twee vaag.
Nzume bespreekt vervolgens allerlei fenomenen die van deze termen zijn afgeleid. Het gaat bijvoorbeeld over stereotypen, over witte mensen die racisme aan de kaak stellen, over Zwarte Piet, over het Nederlandse koloniale verleden en over culturele toe-eigening door witte mensen. Al die thema’s zijn allemaal even controversieel.
Wie schreef dit?
Anousha Nzume is half-Russisch en half-Kameroens. Ze is vooral bekend als actrice en programmamaker en roert zich de laatste jaren in het racisme-debat. Dit boek is daar het resultaat van. Critici melden dat ze eigenlijk Anna Steijn heet, de naam van haar stiefvader. Dat is een beetje flauw, want waarom Nzume niet mag beslissen de naam van haar biologische vader te voeren is een raadsel. Ook is het een raadsel waarom Nzume de voornaam uit haar paspoort zou moeten voeren (dat doet uw recensent ook niet).
Was dit boek nodig?
Helder redeneren is moeilijk. Dit boek is gebaseerd op een niet te falsifiëren cirkelredenering en in dat opzicht is dit boek – precies zoals critici verwachten – eigenlijk geheel overbodig. Het schiet zijn doel voorbij. De cirkelredenering bestaat uit drie stappen.
Stap 1: Nzume zegt allerlei vormen van racisme te ervaren. Volgens haar gaat dit verder dan haar eigen ervaringen. Ze noemt immers ook voorbeelden van anderen. Zo werd Nzume ooit versierd door een jongen die alleen maar dol was op vrouwen met een donkere huidskleur. Bij alle voorbeelden die Nzume noemt zou in theorie sprake kunnen zijn van racisme. Er kan sprake zijn van racistische intenties, maar ook van onbedoeld racisme wat door de daders niet zo is bedoeld. Het zit dan in het systeem. Het kan echter ook zo zijn dat dit alles geen racisme is en dat Nzume dit ten onrechte zo ervaart. De vraag is dus hoe we kunnen weten dat er daadwerkelijk sprake is van racisme.
Stap 2: Nzume heeft een probleem want er zijn ook mensen met andere ervaringen. Er zijn mensen die zeggen dat Nederland juist helemaal niet racistisch is. Al die voorbeelden van Nzume zijn volgens die tegenstanders het gevolg van haar eigen overgevoeligheid. De vraag is dus wie er gelijk heeft. Nzume heeft hier een mooie oplossing voor gevonden die ook de kern van het boek is. Op pagina 91 schrijft ze: “Door over je eigen persoonlijke ervaringen te praten (…) ondermijn je de ervaringen van mensen van kleur. Want, je weet niet hoe het is. Want. Je. Bent. Wit.” De ervaringen van mensen van kleur mogen dus op zichzelf niet ter discussie worden gesteld. Die van witte mensen kennelijk wel. Terwijl de ene ervaring potentieel even subjectief is als de andere.
Stap 3: Nzume lijkt zich te realiseren dat dit niet zal overtuigen en dus haalt ze de wetenschap erbij. Wetenschap kan persoonlijke ervaringen immers objectiveren. Gelukkig zegt de wetenschap ook dat er sprake is van racisme. Gloria Wekker bijvoorbeeld. Daar gaat Nzume weer de fout in: juist in dit soort wetenschap wordt een scherp onderscheid gemaakt tussen taal en werkelijkheid. De analyse gaat vaak over wát er gezegd wordt (iemand zegt dát er racisme is) en niet over of de taal de werkelijkheid ook echt beschrijft (er ís racisme). Nzume doet precies wat geen enkele student in de sociale wetenschappen mag en wat geen enkele wetenschapper op dit terrein hard kan maken: dat op basis van uitspraken (ik voel racisme) gesteld kan worden dat die uitspraken waar zijn (er is racisme).
Dit geldt overigens ook voor de tegenpartij. Als heel veel witte Nederlanders zeggen dat racisme in Nederland niet bestaat, is dat geen bewijs. Ook niet als ze ergens een onderzoekje opsnorren wat hun mening onderbouwt.
Voegt het iets toe?
Discussie over racisme wordt met de bovenstaande redenering op zichzelf onmogelijk gemaakt want alleen het perspectief van mensen van kleur geldt. Als witte mens moet je van Nzume zwijgen over je ervaringen, want “je kunt niet weten hoe het is”. Dat klopt natuurlijk wat betreft de ervaringen van mensen van kleur, maar waarom ervaringen van witte mensen minder geldig zijn is niet helder. Over welke ervaringen het dichtst bij de werkelijkheid staan zegt het allemaal al helemaal niets. Het is in de redenering van Nzume onmogelijk te bewijzen dat zij ongelijk heeft. Dat is fundamenteel onwetenschappelijk, hoeveel Gloria Wekkers je ook aanhaalt en of je je boek nou uitgeeft bij een uitgeverij die gelieerd is aan de Universiteit van Amsterdam of niet.
In het gesprek over racisme moeten alle stemmen gehoord worden en moeten ze allemaal even serieus worden genomen. Het is niet moeilijk te zien dat de stem van veel Nederlanders van kleur in een debat als dat over Zwarte Piet niet erg serieus wordt genomen. Dat moet anders, maar Nzume’s oplossing om witte stemmen irrelevant te verklaren levert geen oplossing op. Sterker nog: het onbegrip wordt er alleen maar door versterkt.
Eindoordeel
De moed van Nzume om dit thema aan de orde te stellen is prijzenswaardig maar op haar manier kent de racisme-discussie alleen maar verliezers.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 27 juni 2017 om 15:26
Het zijn niet mijn woorden. Maar ik begrijp wel wat er bedoeld word met 'de giffabriek'.
Trouw
Het zwarte privilege van Anousha Nzume
opinie
Sylvain Ephimenco– 8:14, 2 mei 2017
[foto:Sylvain Ephimenco © Maartje Geels]
Column
De zwarte Anousha Nzume heeft een boek geschreven over het privilege van blanke Nederlanders in Nederland. Het thema van ‘Hallo witte mensen’ kon zeker op een belangstellende geeuw mijnerzijds rekenen.
Dat heb ik meestal met alle onderwerpen die de diepgang van de gekunstelde hype niet ontstijgen. Bovendien zegt mijn gezond verstand dat in het land dat sinds de Bataven tweeduizend jaar blank is geweest, een vorm van ‘wit privilege’ niet zo verbazingwekkend hoeft te zijn. De korter in Nederland gevestigde gekleurde medeburgers zullen nog even geduld moeten hebben vóór dit privilege is vermorzeld. En wat dat betreft, de Nederlandse geest kennende, ben ik hoopvol gestemd.
Maar nu lees ik in een column van mijn ex-Trouw-collega Elma Drayer dat het boek van Nzume ‘een product is uit het giffabriekje dat identiteitspolitiek heet’. Mijn sensatieklier werd hierdoor aangesproken en ik snelde me naar het elektronische boekenbedrijf om in eerste instantie digitaal wat aan ‘Hallo’ te snuffelen. Dat doe ik altijd als ik een boek eventueel digitaal wil kopen: ik download vrijblijvend de eerste hoofdstukken om te zien of het boek het aanschaffen waarde is. Maar tot mijn verrassing kreeg ik bij mijn vaste leverancier ‘iBooks’ de originele kaft, maar daaronder een totaal ander werk
(‘Dolle Mythes’ van Linda Duits). Ik probeerde het bij Amazon.nl, maar nadat ik de naam van Nzume’s boek had ingetikt verscheen het tegenpamflet ‘Hallo zwarte mensen’ van Jan Dijkgraaf. Wanhopig legde ik mijn lot in handen van Bol.com. Daar kreeg ik eindelijk het boek van Nzume, maar helemaal leeg. Geen wit privilege maar alleen witte bladzijden. Als je het me vraagt, moet dit een censuuractie zijn van de hackers van Poetin.
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
Trouw
Het zwarte privilege van Anousha Nzume
opinie
Sylvain Ephimenco– 8:14, 2 mei 2017
[foto:Sylvain Ephimenco © Maartje Geels]
Column
De zwarte Anousha Nzume heeft een boek geschreven over het privilege van blanke Nederlanders in Nederland. Het thema van ‘Hallo witte mensen’ kon zeker op een belangstellende geeuw mijnerzijds rekenen.
Dat heb ik meestal met alle onderwerpen die de diepgang van de gekunstelde hype niet ontstijgen. Bovendien zegt mijn gezond verstand dat in het land dat sinds de Bataven tweeduizend jaar blank is geweest, een vorm van ‘wit privilege’ niet zo verbazingwekkend hoeft te zijn. De korter in Nederland gevestigde gekleurde medeburgers zullen nog even geduld moeten hebben vóór dit privilege is vermorzeld. En wat dat betreft, de Nederlandse geest kennende, ben ik hoopvol gestemd.
Maar nu lees ik in een column van mijn ex-Trouw-collega Elma Drayer dat het boek van Nzume ‘een product is uit het giffabriekje dat identiteitspolitiek heet’. Mijn sensatieklier werd hierdoor aangesproken en ik snelde me naar het elektronische boekenbedrijf om in eerste instantie digitaal wat aan ‘Hallo’ te snuffelen. Dat doe ik altijd als ik een boek eventueel digitaal wil kopen: ik download vrijblijvend de eerste hoofdstukken om te zien of het boek het aanschaffen waarde is. Maar tot mijn verrassing kreeg ik bij mijn vaste leverancier ‘iBooks’ de originele kaft, maar daaronder een totaal ander werk
(‘Dolle Mythes’ van Linda Duits). Ik probeerde het bij Amazon.nl, maar nadat ik de naam van Nzume’s boek had ingetikt verscheen het tegenpamflet ‘Hallo zwarte mensen’ van Jan Dijkgraaf. Wanhopig legde ik mijn lot in handen van Bol.com. Daar kreeg ik eindelijk het boek van Nzume, maar helemaal leeg. Geen wit privilege maar alleen witte bladzijden. Als je het me vraagt, moet dit een censuuractie zijn van de hackers van Poetin.
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
LOEP ME MAAR aub.
