Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 om 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
dinsdag 27 juni 2017 om 16:03
missie_m schreef: ↑27-06-2017 15:26Het zijn niet mijn woorden. Maar ik begrijp wel wat er bedoeld word met 'de giffabriek'.
Trouw
Het zwarte privilege van Anousha Nzume
opinie
Sylvain Ephimenco– 8:14, 2 mei 2017
[foto:Sylvain Ephimenco © Maartje Geels]
Column
De zwarte Anousha Nzume heeft een boek geschreven over het privilege van blanke Nederlanders in Nederland. Het thema van ‘Hallo witte mensen’ kon zeker op een belangstellende geeuw mijnerzijds rekenen.
Dat heb ik meestal met alle onderwerpen die de diepgang van de gekunstelde hype niet ontstijgen. Bovendien zegt mijn gezond verstand dat in het land dat sinds de Bataven tweeduizend jaar blank is geweest, een vorm van ‘wit privilege’ niet zo verbazingwekkend hoeft te zijn. De korter in Nederland gevestigde gekleurde medeburgers zullen nog even geduld moeten hebben vóór dit privilege is vermorzeld. En wat dat betreft, de Nederlandse geest kennende, ben ik hoopvol gestemd.
Maar nu lees ik in een column van mijn ex-Trouw-collega Elma Drayer dat het boek van Nzume ‘een product is uit het giffabriekje dat identiteitspolitiek heet’. Mijn sensatieklier werd hierdoor aangesproken en ik snelde me naar het elektronische boekenbedrijf om in eerste instantie digitaal wat aan ‘Hallo’ te snuffelen. Dat doe ik altijd als ik een boek eventueel digitaal wil kopen: ik download vrijblijvend de eerste hoofdstukken om te zien of het boek het aanschaffen waarde is. Maar tot mijn verrassing kreeg ik bij mijn vaste leverancier ‘iBooks’ de originele kaft, maar daaronder een totaal ander werk
(‘Dolle Mythes’ van Linda Duits). Ik probeerde het bij Amazon.nl, maar nadat ik de naam van Nzume’s boek had ingetikt verscheen het tegenpamflet ‘Hallo zwarte mensen’ van Jan Dijkgraaf. Wanhopig legde ik mijn lot in handen van Bol.com. Daar kreeg ik eindelijk het boek van Nzume, maar helemaal leeg. Geen wit privilege maar alleen witte bladzijden. Als je het me vraagt, moet dit een censuuractie zijn van de hackers van Poetin.
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
Scherp artikel, iets om over na te denken! Ik ben toch wel heel benieuwd hoe Anousha hier op reageert.
dinsdag 27 juni 2017 om 19:37
Meteen ook maar het artikel van Elma Drayer plaatsen.
De Volkskrant
Elma Drayer: Hallo witte mensen is te zeer product uit het giffabriekje 'identiteitspolitiek'
Door: Elma Drayer 28 april 2017, 11:00
In haar verslaggeverscolumn vroeg Nadia Ezzeroili zich woensdag af of er, na alle media-aandacht voor het pas verschenen boek van theatermaakster Anousha Nzume, 'al witte mensen zijn die zichzelf 's ochtends niet meer in de spiegel durven aan te kijken'. Waarna ze op safari ging in een Amsterdamse 'witteyuppenenclave' - teneinde hun vooroordelen te doorgronden.
Hallo witte mens! Jij bent gewoon niet gewend dat je wordt aangesproken op je huidskleur
Sander Donkers ging er altijd gedachteloos vanuit dat hij veel gemeen heeft met actrice Anousha Nzume, die hij al kent van toen ze nog Anna heette. Niet echt, blijkt als hij haar spreekt naar aanleiding van haar boek 'Hallo witte mensen' waarin ze schrijft over wit privilege. Lees het interview hier. (+)
Nu treft het dat een blik in de spiegel tot mijn ochtendrituelen behoort. En echt, ik kan vele redenen opsommen waarom zulks doorgaans geen pretje is. Maar de media-aandacht voor Nzumes boek Hallo witte mensen had daar de afgelopen dagen geen invloed op. Integendeel. De interviews die ik las werkten voornamelijk op mijn lachspieren.
De witte journalisten (om in jargon te blijven) bleken er alles aan te doen om bij Nzume in het gevlij te komen, de journalisten van kleur vielen bijkans in katzwijm van bewondering. Het was, al met al, van een kritiekloosheid waarvan de meeste auteurs slechts kunnen dromen.
Toch repte ik me nog diezelfde dag naar de boekhandel. Wellicht, nietwaar, zou het boek zelve wél het spectaculaire effect sorteren dat Ezzeroili opperde. Maar nee. Zelfs nadat ik Hallo witte mensen van kaft tot kaft had gelezen, voelde ik geen aanvechting om mijn ochtendrituelen te herzien. Daarvoor is het boek te zeer een product uit het giffabriekje dat identiteitspolitiek heet.
Als gehoorzaam aanhanger van dit ideeëngoed probeert ook Nzume ons wijs te maken dat etniciteit allesbepalend is voor ons aller identiteit. En net als haar geestverwanten wordt ze niet moe erop te wijzen dat witte Nederlanders (m/v) 400 jaar privileges met zich meedragen.
Bij wijze van troost zegt ze er een paar keer bij dat zij dat de witte mens heus niet persoonlijk kwalijk neemt. De werkelijke schuldige is namelijk 'een systeem dat mensen van een bepaalde etniciteit bevoordeelt'.
Merkwaardig genoeg tracht ze tegelijkertijd de mythe van de zogeheten white innocence onderuit te halen: 'het diepgewortelde geloof in de onschuld van wit Nederland'. Jij witte mens, luidt haar boodschap, dient verantwoordelijkheid te nemen 'voor jouw rol in dit institutioneel racistische systeem waar jij, als wit persoon, deel van uitmaakt, onderdeel van bent, voordeel aan ondervindt, actief aan meewerkt als je er niet iets aan doet'.
Die redenering wringt, zou ik zeggen. Je bent schuldig of je bent het niet - het kan niet allebei waar zijn. Maar in Nzumes universum blijkt dat heel goed te kunnen. Aldus keert een logica terug die sinds de afschaffing van het middeleeuwse heksengericht in onbruik was geraakt: het oordeel staat van tevoren vast. Wie wit is, kan per definitie niet deugen.
Een andere consequentie van haar gedachtengoed is dat de mens van kleur in dezen geheel vanzelfsprekend recht van spreken heeft en de rest geheel vanzelfsprekend niet. Zo noemde Nzume het in dit dagblad 'problematisch' dat schrijver-journalist Robert Vuijsje een interviewserie heeft over afkomst, en 'gezien wordt als expert'. Die positie komt volgens haar collega's van kleur toe. Met andere woorden: ze beschouwt Vuijsje niet als een individu, dat al dan niet goeie interviews aflevert. Hij is in haar ogen vóór alles een witte man.
Maar ondervindt Nzume zélf de gevolgen van het essentialisme dat ze propageert, dan piept ze ineens heel anders.
Halverwege Hallo witte mensen vertelt ze hoe het voelt als iemand haar bij wijze van compliment toevoegt dat-ie valt op donkere vrouwen. Terecht vindt ze dit 'exotisme' uiterst beledigend. Waarna ze klaagt: 'Ik ben kennelijk niet de moeite waard om als individu aangesproken te worden. Ik word gereduceerd tot een stereotype. Een clichébeeld. (...) Misschien val ik wel mee of blijk ik andere kanten te hebben. Maar ik word in eerste instantie niet gezien als een autonoom persoon die toevallig bruin is, maar als een bruine vrouw. De kans is groot dat alles wat ik zeg of doe met een gekleurd vergrootglas wordt bekeken, geanalyseerd en beoordeeld. Door een 'witte' blik.'
Ik heb een suggestie, beste mevrouw Nzume. Vervang in bovenstaande passage de term bruin door wit - en omgekeerd. Misschien dringt dan tot u door waarom uw goedbedoelde missie vooralsnog héél weinig kans van slagen heeft.
De Volkskrant
Elma Drayer: Hallo witte mensen is te zeer product uit het giffabriekje 'identiteitspolitiek'
Door: Elma Drayer 28 april 2017, 11:00
In haar verslaggeverscolumn vroeg Nadia Ezzeroili zich woensdag af of er, na alle media-aandacht voor het pas verschenen boek van theatermaakster Anousha Nzume, 'al witte mensen zijn die zichzelf 's ochtends niet meer in de spiegel durven aan te kijken'. Waarna ze op safari ging in een Amsterdamse 'witteyuppenenclave' - teneinde hun vooroordelen te doorgronden.
Hallo witte mens! Jij bent gewoon niet gewend dat je wordt aangesproken op je huidskleur
Sander Donkers ging er altijd gedachteloos vanuit dat hij veel gemeen heeft met actrice Anousha Nzume, die hij al kent van toen ze nog Anna heette. Niet echt, blijkt als hij haar spreekt naar aanleiding van haar boek 'Hallo witte mensen' waarin ze schrijft over wit privilege. Lees het interview hier. (+)
Nu treft het dat een blik in de spiegel tot mijn ochtendrituelen behoort. En echt, ik kan vele redenen opsommen waarom zulks doorgaans geen pretje is. Maar de media-aandacht voor Nzumes boek Hallo witte mensen had daar de afgelopen dagen geen invloed op. Integendeel. De interviews die ik las werkten voornamelijk op mijn lachspieren.
De witte journalisten (om in jargon te blijven) bleken er alles aan te doen om bij Nzume in het gevlij te komen, de journalisten van kleur vielen bijkans in katzwijm van bewondering. Het was, al met al, van een kritiekloosheid waarvan de meeste auteurs slechts kunnen dromen.
Toch repte ik me nog diezelfde dag naar de boekhandel. Wellicht, nietwaar, zou het boek zelve wél het spectaculaire effect sorteren dat Ezzeroili opperde. Maar nee. Zelfs nadat ik Hallo witte mensen van kaft tot kaft had gelezen, voelde ik geen aanvechting om mijn ochtendrituelen te herzien. Daarvoor is het boek te zeer een product uit het giffabriekje dat identiteitspolitiek heet.
Als gehoorzaam aanhanger van dit ideeëngoed probeert ook Nzume ons wijs te maken dat etniciteit allesbepalend is voor ons aller identiteit. En net als haar geestverwanten wordt ze niet moe erop te wijzen dat witte Nederlanders (m/v) 400 jaar privileges met zich meedragen.
Bij wijze van troost zegt ze er een paar keer bij dat zij dat de witte mens heus niet persoonlijk kwalijk neemt. De werkelijke schuldige is namelijk 'een systeem dat mensen van een bepaalde etniciteit bevoordeelt'.
Merkwaardig genoeg tracht ze tegelijkertijd de mythe van de zogeheten white innocence onderuit te halen: 'het diepgewortelde geloof in de onschuld van wit Nederland'. Jij witte mens, luidt haar boodschap, dient verantwoordelijkheid te nemen 'voor jouw rol in dit institutioneel racistische systeem waar jij, als wit persoon, deel van uitmaakt, onderdeel van bent, voordeel aan ondervindt, actief aan meewerkt als je er niet iets aan doet'.
Die redenering wringt, zou ik zeggen. Je bent schuldig of je bent het niet - het kan niet allebei waar zijn. Maar in Nzumes universum blijkt dat heel goed te kunnen. Aldus keert een logica terug die sinds de afschaffing van het middeleeuwse heksengericht in onbruik was geraakt: het oordeel staat van tevoren vast. Wie wit is, kan per definitie niet deugen.
Een andere consequentie van haar gedachtengoed is dat de mens van kleur in dezen geheel vanzelfsprekend recht van spreken heeft en de rest geheel vanzelfsprekend niet. Zo noemde Nzume het in dit dagblad 'problematisch' dat schrijver-journalist Robert Vuijsje een interviewserie heeft over afkomst, en 'gezien wordt als expert'. Die positie komt volgens haar collega's van kleur toe. Met andere woorden: ze beschouwt Vuijsje niet als een individu, dat al dan niet goeie interviews aflevert. Hij is in haar ogen vóór alles een witte man.
Maar ondervindt Nzume zélf de gevolgen van het essentialisme dat ze propageert, dan piept ze ineens heel anders.
Halverwege Hallo witte mensen vertelt ze hoe het voelt als iemand haar bij wijze van compliment toevoegt dat-ie valt op donkere vrouwen. Terecht vindt ze dit 'exotisme' uiterst beledigend. Waarna ze klaagt: 'Ik ben kennelijk niet de moeite waard om als individu aangesproken te worden. Ik word gereduceerd tot een stereotype. Een clichébeeld. (...) Misschien val ik wel mee of blijk ik andere kanten te hebben. Maar ik word in eerste instantie niet gezien als een autonoom persoon die toevallig bruin is, maar als een bruine vrouw. De kans is groot dat alles wat ik zeg of doe met een gekleurd vergrootglas wordt bekeken, geanalyseerd en beoordeeld. Door een 'witte' blik.'
Ik heb een suggestie, beste mevrouw Nzume. Vervang in bovenstaande passage de term bruin door wit - en omgekeerd. Misschien dringt dan tot u door waarom uw goedbedoelde missie vooralsnog héél weinig kans van slagen heeft.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 27 juni 2017 om 19:53
Snibbig en hatelijk door Seada Nourhussen.
Trouw
Noem me mevrouw Nourhussen, Sylvain
Seada Nourhussen– 9:32, 4 mei 2017
[foto:Seada Nourhussen. © Maartje Geels]
column
Eergisterochtend kreeg ik een bericht: ‘Hij heeft het weer over je.’ Ik had een bijdrage willen leveren aan het 4 mei-debat, omdat ik dacht aan die keer dat ik op die datum tegen achten op een Amsterdams terras zat met mijn broer. Wij waren de enige zwarte mensen, zoals nu wel vaker het geval is binnen de witgewassen Ring.
De muziek was luid, er werden bestellingen geroepen. Mijn broer, zoon van vluchtelingen zonder persoonlijke relatie tot de Tweede Wereldoorlog, vroeg aan de serveerster of de muziek om 8 uur twee minuten uit mocht. Ze keek hem met open mond aan en liep verward weg.
De heer Sylvain Ephimenco
Maar door het berichtje in de ochtend ben ik gedwongen het over de heer Sylvain Ephimenco te hebben. Wat spijtig is, want ik negeer hem graag. Ik vind zijn columns voorspelbaar. Vooral als hij weer een pijnlijke poging doet over racisme te schrijven; zijn conclusies ontstijgen niet het niveau van het gemiddelde reaguursel. Ephimenco verwoordt het eloquent, maar zijn bevindingen komen evengoed neer op kinderachtige omdraaiingen van het kaliber ‘wat je zegt ben je zelf.’ Wie racisme aankaart, wakkert volgens hem alleen maar nóg meer racisme aan. Stelt u zich voor: ‘Dokter, ik heb racisme gekregen van mensen die tegen racisme strijden.’ Op het fenomeen wit privilege kwam Ephimenco deze week met de briljante repliek ‘zwart privilege’. Ja, je verzint het niet. Hij reageerde daarmee op het spraakmakende racismehandboek ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume.
En in die krakkemikkige betogen word ik door hem weleens meegenomen. Daar reageer ik nooit op. Na ruim vijf jaar ben ik namelijk moe van de simplistische kniereflexen die in dit land voor argumenten door moeten gaan in wat ‘het racismedebat’ is gaan heten. De niet-aflatende stroom withete reacties van collega’s op ‘Hallo witte mensen’ is daar een treurig voorbeeld van. Vooral de Volkskrant zit erg in de maag met Nzume’s boek: de krant heeft er de afgelopen twee weken bijna dagelijks één of meer boze columns en ingezonden brieven aan gewijd. Het lijkt haast een redactionele lijn. In plaats van dankbaarheid dat een zwarte vrouw de moeite neemt om een racismegids samen te stellen voor witte mensen – ik zou er geen geduld voor hebben –, was er collectieve verontwaardiging: hoe dúrft die vrouw ons iets uit te leggen!
Eigenlijk schreef de heer Ephimenco, zelf ook geen inboorling, eens net zo iets over mij én Sylvana Simons – hij noemt ons merkwaardig genoeg graag in één adem. Deze keer muntte hij het fantasiebegrip ‘defensief racisme’. Dat is volgens hem geen ‘diepgeworteld racisme’, maar enkel begrijpelijke wraak van een groep witte Nederlanders die zich verraden voelen door ‘vrouwen die hier als emigrant of vluchteling uit Suriname (Simons, SN) of Ethiopië (ik, SN) zijn gekomen, hun kansen hebben gekregen en zich nu tegen de ontvangende samenleving lijken te keren door zich als activisten van het antiracisme te gedragen.’
Badinerende bejegeningen
Nu neem ik Sylvain Ephimenco op dit vlak niet serieus. Hij is, net zoals de gekrenkte stukjesschrijvers in de Volkskrant, irrelevant in het racismedossier. Waar ik wel bezwaar tegen maak, zijn zijn badinerende bejegeningen: ‘Lieve collega’, ‘Seada’ en als laatste dieptepunt was er eergisteren ‘onze eigen zwarte Seada Nourhussen.’ U zou daaruit kunnen concluderen dat we elkaar kennen; dat is niet zo.
Dus meneer Ephimenco, wij dienen elkaar niet te tutoyeren, met de voornaam of met lieflijke aanheffen aan te spreken alsof we met elkaar geknikkerd hebben. Schrijf zo vaak over mij als u wil, maar noem me dan bij mijn naam: mevrouw Nourhussen.
missie_m wijzigde dit bericht op 28-06-2017 00:54
0.52% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 27 juni 2017 om 20:19
Nee hoor. Anouscha reageerde helemaal niet snibbig en hatelijk.
Bovenstaand artikel is helemaal niet geschreven door Anouscha Nzume maar door Seada Nourhussen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 27 juni 2017 om 20:59
Goed stuk!missie_m schreef: ↑27-06-2017 19:53Snibbig en hatelijk.
Trouw
Noem me mevrouw Nourhussen, Sylvain
Seada Nourhussen– 9:32, 4 mei 2017
[foto:Seada Nourhussen. © Maartje Geels]
column
Eergisterochtend kreeg ik een bericht: ‘Hij heeft het weer over je.’ Ik had een bijdrage willen leveren aan het 4 mei-debat, omdat ik dacht aan die keer dat ik op die datum tegen achten op een Amsterdams terras zat met mijn broer. Wij waren de enige zwarte mensen, zoals nu wel vaker het geval is binnen de witgewassen Ring.
De muziek was luid, er werden bestellingen geroepen. Mijn broer, zoon van vluchtelingen zonder persoonlijke relatie tot de Tweede Wereldoorlog, vroeg aan de serveerster of de muziek om 8 uur twee minuten uit mocht. Ze keek hem met open mond aan en liep verward weg.
De heer Sylvain Ephimenco
Maar door het berichtje in de ochtend ben ik gedwongen het over de heer Sylvain Ephimenco te hebben. Wat spijtig is, want ik negeer hem graag. Ik vind zijn columns voorspelbaar. Vooral als hij weer een pijnlijke poging doet over racisme te schrijven; zijn conclusies ontstijgen niet het niveau van het gemiddelde reaguursel. Ephimenco verwoordt het eloquent, maar zijn bevindingen komen evengoed neer op kinderachtige omdraaiingen van het kaliber ‘wat je zegt ben je zelf.’ Wie racisme aankaart, wakkert volgens hem alleen maar nóg meer racisme aan. Stelt u zich voor: ‘Dokter, ik heb racisme gekregen van mensen die tegen racisme strijden.’ Op het fenomeen wit privilege kwam Ephimenco deze week met de briljante repliek ‘zwart privilege’. Ja, je verzint het niet. Hij reageerde daarmee op het spraakmakende racismehandboek ‘Hallo witte mensen’ van Anousha Nzume.
En in die krakkemikkige betogen word ik door hem weleens meegenomen. Daar reageer ik nooit op. Na ruim vijf jaar ben ik namelijk moe van de simplistische kniereflexen die in dit land voor argumenten door moeten gaan in wat ‘het racismedebat’ is gaan heten. De niet-aflatende stroom withete reacties van collega’s op ‘Hallo witte mensen’ is daar een treurig voorbeeld van. Vooral de Volkskrant zit erg in de maag met Nzume’s boek: de krant heeft er de afgelopen twee weken bijna dagelijks één of meer boze columns en ingezonden brieven aan gewijd. Het lijkt haast een redactionele lijn. In plaats van dankbaarheid dat een zwarte vrouw de moeite neemt om een racismegids samen te stellen voor witte mensen – ik zou er geen geduld voor hebben –, was er collectieve verontwaardiging: hoe dúrft die vrouw ons iets uit te leggen!
Eigenlijk schreef de heer Ephimenco, zelf ook geen inboorling, eens net zo iets over mij én Sylvana Simons – hij noemt ons merkwaardig genoeg graag in één adem. Deze keer muntte hij het fantasiebegrip ‘defensief racisme’. Dat is volgens hem geen ‘diepgeworteld racisme’, maar enkel begrijpelijke wraak van een groep witte Nederlanders die zich verraden voelen door ‘vrouwen die hier als emigrant of vluchteling uit Suriname (Simons, SN) of Ethiopië (ik, SN) zijn gekomen, hun kansen hebben gekregen en zich nu tegen de ontvangende samenleving lijken te keren door zich als activisten van het antiracisme te gedragen.’
Badinerende bejegeningen
Nu neem ik Sylvain Ephimenco op dit vlak niet serieus. Hij is, net zoals de gekrenkte stukjesschrijvers in de Volkskrant, irrelevant in het racismedossier. Waar ik wel bezwaar tegen maak, zijn zijn badinerende bejegeningen: ‘Lieve collega’, ‘Seada’ en als laatste dieptepunt was er eergisteren ‘onze eigen zwarte Seada Nourhussen.’ U zou daaruit kunnen concluderen dat we elkaar kennen; dat is niet zo.
Dus meneer Ephimenco, wij dienen elkaar niet te tutoyeren, met de voornaam of met lieflijke aanheffen aan te spreken alsof we met elkaar geknikkerd hebben. Schrijf zo vaak over mij als u wil, maar noem me dan bij mijn naam: mevrouw Nourhussen.
Zwart privilege, het is toch om te huilen zo dom.
woensdag 28 juni 2017 om 09:25
Klopt, je hebt gelijk, dat was Seada Nourhussen over dat kei-goede artikel van Ephimenco over 'het boek' van Anouscha Nzume waarin de schrijver in een klein moment én heel terecht de naam noemde van Seada.
Seada schrijft hatelijk en snibbbig en is op-de-man. Het gaat niet echt over het onderwerp. Zij verwijt de schrijver een kinderlijke mentaliteit 'wat je zegt ben je zelf" maar doet dat juist zelf.
De schrijver noemde in ieder geval de reden waarom hij schrijft wat hij schrijft.
En hij is niet de enige met die mening. Bij anderen vergeleken is hij zelfs redelijk mild in zijn mening.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 28 juni 2017 om 12:22
Zolang een niet-witte de witte ergens van probeert te overtuigen, blijft het een welles-nietes discussie. Aan de niet-witte activisten heb ik maar 1 boodschap: ga voor waar je voor staat en laat een tegengeluid je niet van je stuk brengen. Kom aub met een concrete aanpak van het probleem en ga de-escalerend te werk. Het komt nogal dom over wanneer je steeds aandacht geeft aan mensen die het levende probleem verwerpen. Steeds weer. Zo ezelachtig. Oorlog is niet het antwoord. Focus op de aanpak en laat de losers voor wat ze zijn.
woensdag 28 juni 2017 om 16:49
Hij legt wel netjes en duidelijk uit waarom hij dat zo vind. Maar zo'n raak punt is natuurlijk niet bevorderlijk voor het boek. Daar is de uitgever vast niet blij mee. Maar mag het dan niet gezegd worden? Het moet juist gezegd worden want we zijn tegen racisme en tegen discriminatie. Zie een klein stukje uit zijn column:
klein stukje uit column Sylvain Ephimenco:
................
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 28 juni 2017 om 17:03
Inderdaad, om te huilen zo dom die omdraaiing. Heel goed weerwoord van seada! Al is het waar wat bossanova zegt: Wat een verspilde energie.missie_m schreef: ↑28-06-2017 16:49
Hij legt wel netjes en duidelijk uit waarom hij dat zo vind. Maar zo'n raak punt is natuurlijk niet bevorderlijk voor het boek. Daar is de uitgever vast niet blij mee. Maar mag het dan niet gezegd worden? Het moet juist gezegd worden want we zijn tegen racisme en tegen discriminatie. Zie een klein stukje uit zijn column:
klein stukje uit column Sylvain Ephimenco:
................
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
woensdag 28 juni 2017 om 17:40
Ephimenco is wel grappig slim in dat columnpje, "Als ik haar opmerking als referentie neem", natuurlijk, laten we voor het gemak de context waarin de opmerking geplaatst is aan de kant schuiven, wat doet die ertoe? Context is white privilege, met als kern 'collectief (onbewust) racisme'. Dit idee en lokaal feit is voor veel mensen niet meer dan dat, maar de minderheid, die in sommige grote Europese steden de meerderheid vormt, ervaart dat idee ook aan den lijve, voor die groep is het behalve een idee of wetenswaardigheid ook een werkelijkheid en ervaring in negatieve zin. Het is de wereld waarin zij leven. Dat hoeft niet de waarheid voor iedereen te zijn, maar het is wel de werkelijkheid voor veel mensen.
woensdag 28 juni 2017 om 19:51
Géén verdraaiing maar een heel goed voorbeeld. Een spiegel om te laten zien "kijk eens als het andersom zou gebeuren", Daarom schrijft hij ook:Het-groepje schreef: ↑28-06-2017 17:03Inderdaad, om te huilen zo dom die omdraaiing. Heel goed weerwoord van seada! Al is het waar wat bossanova zegt: Wat een verspilde energie.
Draai dit nu eens om:
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 28 juni 2017 om 19:57
Genoeg over de rake column van Sylvain Ephimenco. Laten we het dan hebben over bovenstaande column. Pagina terug staat die helemaal.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 28 juni 2017 om 20:06
woensdag 28 juni 2017 om 20:15
Het-groepje schreef: ↑28-06-2017 20:06De situatie IS niet omgedraaid. Dus die hele gedachtengang slaat nergens op.
Misschien zie je iets over het hoofd? of omdat je zijn gedachtengang niet kan volgen?
klein stukje uit column Sylvain Ephimenco:
................
Uit teleurstelling en ook nieuwsgierigheid besloot ik alle interviews te lezen die Nzume de laatste dagen aan kranten heeft gegeven. In de Volkskrant van 22 april begreep ik wat Drayer met ‘giffabriek’ bedoelde. In dat interview hekelde Nzume de Volkskrant en zijn medewerker en schrijver Robert Vuijsje, die een vervloekte witte huid bezit: “Ik vind het problematisch dat iemand als Robert Vuijsje in de Volkskrant zo’n interviewserie maakt met mensen van kleur.” Overigens was de verdediging van Vuijsje die in een brief zijn joodse, Egyptische en Palestijnse afkomst aanvoerde, pathetisch en stigmabevestigend. Draai dit nu eens om: als ik in een volgend stukje tegen het feit protesteer dat onze eigen zwarte Seada Nourhussen voor Trouw interviews met blanke mensen afneemt, wat ben ik dan? Juist, een gore racist die voor haatzaaien terecht een klacht aan zijn broek zou moeten krijgen.
Is Nzume een racist? Als ik haar opmerking als referentie neem, zeker. Ik heb me natuurlijk afgevraagd waarom een zwarte schrijfster zonder de gevolgen te ondervinden zich zo discriminerend mag uitlaten. Het antwoord is: zwart privilege! Een mechanisme dat maakt dat als je een donkere huid bezit je blanke medemensen over één kam mag scheren en vol op het orgel de wij/zij-retoriek mag hanteren.
LOEP ME MAAR aub.
donderdag 29 juni 2017 om 08:10
Ik vind het allebei dom. Dat zou hetzelfde zijn als je zegt dat je geen Marokkaanse man wil want die zijn allemaal crimineel. Of geen witte man want dat zijn racisten. En of jij of Sylvana het zegt maakt niets uit.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zaterdag 15 juli 2017 om 14:58
Precies, als een blanke dat zou zeggen is het een racist. Als Sylvana een column schrijft met de titel :
Sylvana Simons in 2001: ‘Zwarte mannen zijn gewelddadiger’
'Als je op zwarte mannen valt heb je echt een probleem'
dan moeten we niet zeuren. Schrijft Anouscha een boek waarin ze één grote bevolkingsgroep (de blanken) over een negatieve kam scheert dan mag je daar als blanke niets van vinden en al helemaal niets over zeggen. Als Nadia Ezzeroili ná de media aandacht van dat boek zich in haar column afvraagt of er 'al witte mensen zijn die zichzelf 's ochtends niet meer in de spiegel durven aan te kijken'. Dan vind ik dat walgelijke haatzaaierij en racistisch.
Ik begrijp ook wat Elma Drayer bedoelde met de uitspraak 'giffabriek'.
Sylvana Simons in 2001: ‘Zwarte mannen zijn gewelddadiger’
'Als je op zwarte mannen valt heb je echt een probleem'
dan moeten we niet zeuren. Schrijft Anouscha een boek waarin ze één grote bevolkingsgroep (de blanken) over een negatieve kam scheert dan mag je daar als blanke niets van vinden en al helemaal niets over zeggen. Als Nadia Ezzeroili ná de media aandacht van dat boek zich in haar column afvraagt of er 'al witte mensen zijn die zichzelf 's ochtends niet meer in de spiegel durven aan te kijken'. Dan vind ik dat walgelijke haatzaaierij en racistisch.
Ik begrijp ook wat Elma Drayer bedoelde met de uitspraak 'giffabriek'.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 16 juli 2017 om 19:53
Eigenlijk is het feit alleen al dat Anousha Nzume (Anna Steijn van geboorte) zo ontzettend mag afgeven op blanken en ook meteen alle blanken over één kam mag scheren behoorlijk apart.
Dat mag een blank iemand bijvoorbeeld absoluut niet.
Dus ja, er kan echt wel degelijk zwart privilege.
Dat mag een blank iemand bijvoorbeeld absoluut niet.
Dus ja, er kan echt wel degelijk zwart privilege.
havermout1 wijzigde dit bericht op 16-07-2017 20:01
0.86% gewijzigd
Let’s go Brandon!
zondag 16 juli 2017 om 20:10
Precies, alsof het alleen maar blanken zijn die rare opmerkingen maken. Toen ik hier een tijdje geleden voorbeelden noemde en schreef dat ook blonde vrouwen en blanke mensen de huid vol gescholden kregen (zie alleen maar eens de wantoestanden in het Haags zwembad) kreeg ik de wind van voren. Mijn post paste natuurlijk niet bij het 'aanprijzen' van het boek, want het boek moet 'kloppen', en dat doet het niet.
LOEP ME MAAR aub.
maandag 17 juli 2017 om 09:16
maandag 17 juli 2017 om 13:12
2Italy2 schreef: ↑17-07-2017 09:16Mss kan Braboneger ook wat zinnings zeggen over Nzume.
https://youtu.be/J6gdEwPZEvw
...en door wie word hij uitgescholden?
LOEP ME MAAR aub.
maandag 17 juli 2017 om 13:31
2Italy2 schreef: ↑17-07-2017 09:16Mss kan Braboneger ook wat zinnings zeggen over Nzume.
https://youtu.be/J6gdEwPZEvw
"Sylvana, jij was mijn negerin, weet-u-wel. Een powervrouw was je. Maar ge begint zo'n jankert te worden, man ! Je jankt overal over. En dan word je weer bedreigd, en racistisch behandeld. En gediscrimineerd. Oh, man. Het is allemaal zo zwaar op de maag, man. Tjonge jongen. Weet je hoe vaak ik uitgescholden wordt? Door 'collega-negers'. Ik zou verkaasd zijn. En ze zouden me nog wel te grazen nemen. Man, man. Je mag helemaal niks meer zeggen tegenwoordig. En als je niet racistisch uitgescholden wordt, dan hoor je er niet meer bij. We worden allemaal wel eens uitgescholden, joh. Pfff. Stel je niet zo aan. Ik wordt notabene uitgescholden en gediscrimineerd door de mensen die mijn eigen huidskleur hebben. Hoe krom wil je het hebben? Sylvana mijn boodschap aan jou is: loop niet zo te bitchen ! Je bent een miepert, zo noemen we dat in Brabant. Geef je mening of een statement over Zwarte Piet als-u-da wil, maar daar komen nu eenmaal reacties op. En als u-da-nie-wil, dan moet u 'm houwen."
(En hij zegt ook nog: Sylvana Simons. Goh, veel S'en
)
.
