Actueel
alle pijlers
Bejaarde doodt gehandicapte dochter
woensdag 17 februari 2010 om 15:31
Ik las dit net op de site van Het Parool. En was er wel stil van. Wat een wanhoop moet die moeder hebben gevoeld. En tegelijkertijd: wat ongelooflijk dat ze dit haar dochter aan kon doen.
Dochter gedood omdat ze weg moest
AMSTERDAM - De moeder die ervan verdacht wordt haar gehandicapte dochter Dominique te hebben gedood, is vorige week woensdag tot haar actie gekomen door een brief waarin staat dat de dochter het huis uit moest.
De 83-jarige moeder werd, gezien haar leeftijd, niet meer in staat geacht haar 47-jarige dochter te verzorgen in hun woning aan de Korte Marnixkade. Haar nachtmerrie was dat Dominique naar een tehuis moest.
In het verleden werd Dominique in een instelling mishandeld, zegt Jack Blank, zoon van de moeder.
''Het respect voor mijn moeder is alleen maar toegenomen, kortzichtigheid door buitenstaanders zal wel toenemen,'' aldus Blank die momenteel in het buitenland verblijft.
Gisteravond werd een stille tocht gehouden ter nagedachtenis aan de dochter en ter ondersteuning van de moeder die in de cel zit. Buurtbewoners verzamelden bij café De Clown op het Haarlemmerplein en liepen naar de Korte Marnixkade om bloemen te leggen bij de voordeur van de woning. Het stel was bekend in de buurt. Omwonenden willen kaarten naar de moeder sturen ter ondersteuning.
Zij is opgenomen in het hospitaal van huis van bewaring in Scheveningen. Het openbaar ministerie wil niets over het onderzoek en haar toestand zeggen. (HET PAROOL)
Dochter gedood omdat ze weg moest
AMSTERDAM - De moeder die ervan verdacht wordt haar gehandicapte dochter Dominique te hebben gedood, is vorige week woensdag tot haar actie gekomen door een brief waarin staat dat de dochter het huis uit moest.
De 83-jarige moeder werd, gezien haar leeftijd, niet meer in staat geacht haar 47-jarige dochter te verzorgen in hun woning aan de Korte Marnixkade. Haar nachtmerrie was dat Dominique naar een tehuis moest.
In het verleden werd Dominique in een instelling mishandeld, zegt Jack Blank, zoon van de moeder.
''Het respect voor mijn moeder is alleen maar toegenomen, kortzichtigheid door buitenstaanders zal wel toenemen,'' aldus Blank die momenteel in het buitenland verblijft.
Gisteravond werd een stille tocht gehouden ter nagedachtenis aan de dochter en ter ondersteuning van de moeder die in de cel zit. Buurtbewoners verzamelden bij café De Clown op het Haarlemmerplein en liepen naar de Korte Marnixkade om bloemen te leggen bij de voordeur van de woning. Het stel was bekend in de buurt. Omwonenden willen kaarten naar de moeder sturen ter ondersteuning.
Zij is opgenomen in het hospitaal van huis van bewaring in Scheveningen. Het openbaar ministerie wil niets over het onderzoek en haar toestand zeggen. (HET PAROOL)
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 15:35
Ja, het is echt vreselijk. Maar tegelijk ook een soort van noodsignaal dat de hulp in instellingen echt beter MOET.
Dat je zo'n angst hebt voor dat je gehandicapte kind weer mishandeld wordt, dat je dan liever hebt dat ze dood is dan dat ze daar weer woont, zegt ook heel veel. Helaas.
Dat je zo'n angst hebt voor dat je gehandicapte kind weer mishandeld wordt, dat je dan liever hebt dat ze dood is dan dat ze daar weer woont, zegt ook heel veel. Helaas.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 15:44
quote:Maleficent schreef op 17 februari 2010 @ 15:35:
Ja, het is echt vreselijk. Maar tegelijk ook een soort van noodsignaal dat de hulp in instellingen echt beter MOET.
Dat je zo'n angst hebt voor dat je gehandicapte kind weer mishandeld wordt, dat je dan liever hebt dat ze dood is dan dat ze daar weer woont, zegt ook heel veel. Helaas.
Ja, het is echt vreselijk. Maar tegelijk ook een soort van noodsignaal dat de hulp in instellingen echt beter MOET.
Dat je zo'n angst hebt voor dat je gehandicapte kind weer mishandeld wordt, dat je dan liever hebt dat ze dood is dan dat ze daar weer woont, zegt ook heel veel. Helaas.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 17 februari 2010 om 15:53
Is de hulpverlening niet goed genoeg, of kon de moeder haar dochter niet loslaten? Misschien is haar dochter in het verleden mishandeld, maar dat wil toch niet zeggen dat alle instellingen dan ook slecht zijn.
Dat de moeder het recht van haar dochter op haar eigen leven ontkent, vind ik echt schokkend.
Dat de moeder het recht van haar dochter op haar eigen leven ontkent, vind ik echt schokkend.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 15:57
Sorry hoor, maar 84 jaar of niet.
Uit liefde voor dochter of niet.
Het is niet haar keuze. Wat deze moeder heeft gedaan is moord en dit kan echt niet.
Hoe weten wij nou wat die dochter wilde?
Er zijn veel meervoudig gehandicapten die het reuze naar hun zin hebben in een instelling. En die kans is nou van deze vrouw afgepakt.
Ik vind het inderdaad hartverscheurend. Maar vooral voor de dochter.
Uit liefde voor dochter of niet.
Het is niet haar keuze. Wat deze moeder heeft gedaan is moord en dit kan echt niet.
Hoe weten wij nou wat die dochter wilde?
Er zijn veel meervoudig gehandicapten die het reuze naar hun zin hebben in een instelling. En die kans is nou van deze vrouw afgepakt.
Ik vind het inderdaad hartverscheurend. Maar vooral voor de dochter.
woensdag 17 februari 2010 om 16:20
quote:Kalliope schreef op 17 februari 2010 @ 16:10:
Doet me een beetje denken aan de film "Il y a longtemps que je t'aime".
Verder: Inderdaad, alleen ging het toen om een kind met een zeer progressieve ziekte, die alleen maar meer en meer pijn zou krijgen en in een kasplantje zou veranderen.
Doet me een beetje denken aan de film "Il y a longtemps que je t'aime".
Verder: Inderdaad, alleen ging het toen om een kind met een zeer progressieve ziekte, die alleen maar meer en meer pijn zou krijgen en in een kasplantje zou veranderen.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 16:26
Ja Abslute Einstein, in de ideale wereld hebben gehandicapten een heerlijke tijd in een instelling. Maar helaas worden er ook heel erg veel mishandeld en/of sexueel misbruikt. Dat is ook precies de reden dat wij geen gebruik maken van logeerhuizen en dat soort opvangmogelijkheden. Ons kind kan niet praten, dus makkelijk slachtoffer he?
Natuurlijk is het het allerergste voor de dochter. Maar het zou toch verdomme mogelijk moeten zijn dat je je gehandicapte kind in alle vertrouwen achter kunt laten ergens? Nou ja, helaas is dat niet zo.
O, en ik beschuldig dan ook absoluut niet alleen maar mensen die daar werken. Ik hoorde laatst een geval in een logeerhuis waar een ouder verstandelijk gehandicapt kind een aantal jongere verstandelijk gehandicapte kindjes misbruikt heeft. Ik zal je vertellen dat dat 1 van mijn grootste nachtmerries is, juist omdat mijn kind niet kan praten. Omdat ik hem wil beschermen heb ik hem dus het allerliefste thuis slapen. Trouwens, ik sta niet voor mezelf in als ik er ooit achter kom dat iemand mijn kind mishandeld en/of misbruikt. Echt niet. Dat is een soort oerkracht die je voelt als je een kind hebt die zichzelf niet kan verweren denk ik.
Natuurlijk is het het allerergste voor de dochter. Maar het zou toch verdomme mogelijk moeten zijn dat je je gehandicapte kind in alle vertrouwen achter kunt laten ergens? Nou ja, helaas is dat niet zo.
O, en ik beschuldig dan ook absoluut niet alleen maar mensen die daar werken. Ik hoorde laatst een geval in een logeerhuis waar een ouder verstandelijk gehandicapt kind een aantal jongere verstandelijk gehandicapte kindjes misbruikt heeft. Ik zal je vertellen dat dat 1 van mijn grootste nachtmerries is, juist omdat mijn kind niet kan praten. Omdat ik hem wil beschermen heb ik hem dus het allerliefste thuis slapen. Trouwens, ik sta niet voor mezelf in als ik er ooit achter kom dat iemand mijn kind mishandeld en/of misbruikt. Echt niet. Dat is een soort oerkracht die je voelt als je een kind hebt die zichzelf niet kan verweren denk ik.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 16:31
quote:Maleficent schreef op 17 februari 2010 @ 16:26:
Ja Abslute Einstein, in de ideale wereld hebben gehandicapten een heerlijke tijd in een instelling. Maar helaas worden er ook heel erg veel mishandeld en/of sexueel misbruikt. Dat is ook precies de reden dat wij geen gebruik maken van logeerhuizen en dat soort opvangmogelijkheden. Ons kind kan niet praten, dus makkelijk slachtoffer he?
Natuurlijk is het het allerergste voor de dochter. Maar het zou toch verdomme mogelijk moeten zijn dat je je gehandicapte kind in alle vertrouwen achter kunt laten ergens? Nou ja, helaas is dat niet zo.
O, en ik beschuldig dan ook absoluut niet alleen maar mensen die daar werken. Ik hoorde laatst een geval in een logeerhuis waar een ouder verstandelijk gehandicapt kind een aantal jongere verstandelijk gehandicapte kindjes misbruikt heeft. Ik zal je vertellen dat dat 1 van mijn grootste nachtmerries is, juist omdat mijn kind niet kan praten. Omdat ik hem wil beschermen heb ik hem dus het allerliefste thuis slapen. Trouwens, ik sta niet voor mezelf in als ik er ooit achter kom dat iemand mijn kind mishandeld en/of misbruikt. Echt niet. Dat is een soort oerkracht die je voelt als je een kind hebt die zichzelf niet kan verweren denk ik.
Maleficent, ik snap je punt maar al te goed. Ik vind het ook echt een duivels dilemma waar je als ouder dan in zit.
Maar kun je het je dan voorstellen dat je als ouder je kind zoiets aan zou doen? Is de dood dan niet veel erger dan (eventuele) mishandeling?
Ja Abslute Einstein, in de ideale wereld hebben gehandicapten een heerlijke tijd in een instelling. Maar helaas worden er ook heel erg veel mishandeld en/of sexueel misbruikt. Dat is ook precies de reden dat wij geen gebruik maken van logeerhuizen en dat soort opvangmogelijkheden. Ons kind kan niet praten, dus makkelijk slachtoffer he?
Natuurlijk is het het allerergste voor de dochter. Maar het zou toch verdomme mogelijk moeten zijn dat je je gehandicapte kind in alle vertrouwen achter kunt laten ergens? Nou ja, helaas is dat niet zo.
O, en ik beschuldig dan ook absoluut niet alleen maar mensen die daar werken. Ik hoorde laatst een geval in een logeerhuis waar een ouder verstandelijk gehandicapt kind een aantal jongere verstandelijk gehandicapte kindjes misbruikt heeft. Ik zal je vertellen dat dat 1 van mijn grootste nachtmerries is, juist omdat mijn kind niet kan praten. Omdat ik hem wil beschermen heb ik hem dus het allerliefste thuis slapen. Trouwens, ik sta niet voor mezelf in als ik er ooit achter kom dat iemand mijn kind mishandeld en/of misbruikt. Echt niet. Dat is een soort oerkracht die je voelt als je een kind hebt die zichzelf niet kan verweren denk ik.
Maleficent, ik snap je punt maar al te goed. Ik vind het ook echt een duivels dilemma waar je als ouder dan in zit.
Maar kun je het je dan voorstellen dat je als ouder je kind zoiets aan zou doen? Is de dood dan niet veel erger dan (eventuele) mishandeling?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 16:35
Nee, ik zou mijn kind nooit dood kunnen maken, natuurlijk niet. Ik zou met hand en tand proberen voor elkaar te krijgen dat ik hem toch thuis kon houden, met thuiszorg, met mantelzorg, of wat dan ook.
Ik weet er gewoon wat meer vanaf omdat ik iemand ken die er veel inside informatie van heeft. Vaak wordt het wordt onderling geregeld en niet naar buiten gebracht. Vooral als er sprake is van misbruik onder patiënten. Meestal wordt er dan 1 overgeplaatst. Maar dan is de ander wel beschadigd. Hij raadde mij in ieder geval af om gebruik te maken van logeeradressen.
Ik weet er gewoon wat meer vanaf omdat ik iemand ken die er veel inside informatie van heeft. Vaak wordt het wordt onderling geregeld en niet naar buiten gebracht. Vooral als er sprake is van misbruik onder patiënten. Meestal wordt er dan 1 overgeplaatst. Maar dan is de ander wel beschadigd. Hij raadde mij in ieder geval af om gebruik te maken van logeeradressen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 16:37
Iedereen mag zijn eigen mening natuurlijk hebben over wat moeder dochter heeft aangedaan, laat ik dat voorop stellen.
Ik woon bij deze mensen in de buurt en kende ze dus van de straat. IEDEREEN hier in de buurt die ik spreek snapt de moeder. Ik ook.
Het beeld dat ik al 20 jaar zie is een roerend beeld van een moeder die letterlijk haar dochter dag en nacht met zich mee zeulde. De dochter was superzwaar gehandicapt en kon heel erg lastig zijn.
Ze heeft in een instelling gezeten maar is daar mishandelt en misbruikt (ik spreek nu wel over jaaaaaaren geleden).
Moeder wilde maar één ding; haar kind nooit meer uit handen geven.
De liefde en het geduld die deze moeder had voor haar kind verdient een prijs.
Dat het zo af is gelopen is zwaar tragisch. Voor iedereen.
Ik woon bij deze mensen in de buurt en kende ze dus van de straat. IEDEREEN hier in de buurt die ik spreek snapt de moeder. Ik ook.
Het beeld dat ik al 20 jaar zie is een roerend beeld van een moeder die letterlijk haar dochter dag en nacht met zich mee zeulde. De dochter was superzwaar gehandicapt en kon heel erg lastig zijn.
Ze heeft in een instelling gezeten maar is daar mishandelt en misbruikt (ik spreek nu wel over jaaaaaaren geleden).
Moeder wilde maar één ding; haar kind nooit meer uit handen geven.
De liefde en het geduld die deze moeder had voor haar kind verdient een prijs.
Dat het zo af is gelopen is zwaar tragisch. Voor iedereen.
woensdag 17 februari 2010 om 16:50
Het rare is misschien wel dat ik er dus best begrip voor heb. Hoe erg het ook is voor de dochter. Mijn man en ik zagen het gisteren op televisie.
Misschien kan je er pas over oordelen als je het zelf meemaakt. Het is zo makkelijk om te zeggen dat jij zoiets nooit zou doen. Maar ga er maar aanstaan om een gehandicapte volwassene te verzorgen, terwijl je zelf al zo oud bent. Je gaat denken dat jij de enige bent die dat kan, omdat je kind mishandeld is in een instelling. In die rol groei je dan ook. Dan wordt het verschrikkelijk moeilijk om je kind weer los te laten. En dan komt er dus iemand en die zegt dat je niet meer voor je kind mag zorgen. Ik denk dat die moeder daar heel erg bang van is geworden. Niet goed te praten misschien, maar door alles wat er is gebeurd, wel te begrijpen.
Misschien kan je er pas over oordelen als je het zelf meemaakt. Het is zo makkelijk om te zeggen dat jij zoiets nooit zou doen. Maar ga er maar aanstaan om een gehandicapte volwassene te verzorgen, terwijl je zelf al zo oud bent. Je gaat denken dat jij de enige bent die dat kan, omdat je kind mishandeld is in een instelling. In die rol groei je dan ook. Dan wordt het verschrikkelijk moeilijk om je kind weer los te laten. En dan komt er dus iemand en die zegt dat je niet meer voor je kind mag zorgen. Ik denk dat die moeder daar heel erg bang van is geworden. Niet goed te praten misschien, maar door alles wat er is gebeurd, wel te begrijpen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 16:50
Ik blijf hier maar over nadenken, maar kom er voor mezelf niet uit. Ik begrijp dat je als je moeder koste wat kost je kind wilt beschermen, maar voor wat eigenlijk?
Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.
Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 16:54
Maleficent, jouw standpunt begrijp ik ook. Zeker als het om een gehandicapte gaat met een heel moeilijk karakter, zoals Neele aangaf. Waarvan de kans groot is, dat daar weinig begrip voor zal zijn. Waar niet snel van gehouden zal worden. Als moeder lijkt het me heel moeilijk dat je kind zonder liefde zal leven. Alleen als een last zal worden gezien, die irritatie en misschien dus zelfs wel agressie oproept.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 16:55
woensdag 17 februari 2010 om 16:58
Verschrikkelijk dat dit zo ver heeft moeten komen.
Kan me de daad van de moeder wel voorstellen (al keur ik het niet goed!)
Deze vrouw heeft haar kind willen behoeden van opnieuw mishandeling en misbruik. En dat gebeurd nog steeds wel in de gehandicapten zorg. Niet dat begeleiders dat doen, maar medebewoners. En zeker als je kind dan een makkelijk slachtoffer word. Want agressieve clienten meppen elkaar meestal niet maar pakken de weerloze clienten. Begeleiders doen hun best het te voorkomen, maar je kunt het niet altijd voor zijn.
Kan me de daad van de moeder wel voorstellen (al keur ik het niet goed!)
Deze vrouw heeft haar kind willen behoeden van opnieuw mishandeling en misbruik. En dat gebeurd nog steeds wel in de gehandicapten zorg. Niet dat begeleiders dat doen, maar medebewoners. En zeker als je kind dan een makkelijk slachtoffer word. Want agressieve clienten meppen elkaar meestal niet maar pakken de weerloze clienten. Begeleiders doen hun best het te voorkomen, maar je kunt het niet altijd voor zijn.
woensdag 17 februari 2010 om 17:01
quote:Maleficent schreef op 17 februari 2010 @ 16:55:
Ik denk dat die mishandeling en het misbruik er enorm hebben ingehakt bij de moeder. En dat ze het gevoel heeft gekregen niemand meer kon vertrouwen.
Dat is een ander uitgangspunt dan dat ze haar kind niet meer een fijn leven gunde.Maar gevoel is maar gevoel. Ze had geen bewijs dat ze niemand meer kon vertrouwen. Er zijn vele mensen in de zorg werkzaam die wél te vertrouwen zijn. Die moeder heeft zich alleen door haar angst laten leiden, niet door de realiteit.
Ik denk dat die mishandeling en het misbruik er enorm hebben ingehakt bij de moeder. En dat ze het gevoel heeft gekregen niemand meer kon vertrouwen.
Dat is een ander uitgangspunt dan dat ze haar kind niet meer een fijn leven gunde.Maar gevoel is maar gevoel. Ze had geen bewijs dat ze niemand meer kon vertrouwen. Er zijn vele mensen in de zorg werkzaam die wél te vertrouwen zijn. Die moeder heeft zich alleen door haar angst laten leiden, niet door de realiteit.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
