Actueel
alle pijlers
Bejaarde doodt gehandicapte dochter
woensdag 17 februari 2010 om 15:31
Ik las dit net op de site van Het Parool. En was er wel stil van. Wat een wanhoop moet die moeder hebben gevoeld. En tegelijkertijd: wat ongelooflijk dat ze dit haar dochter aan kon doen.
Dochter gedood omdat ze weg moest
AMSTERDAM - De moeder die ervan verdacht wordt haar gehandicapte dochter Dominique te hebben gedood, is vorige week woensdag tot haar actie gekomen door een brief waarin staat dat de dochter het huis uit moest.
De 83-jarige moeder werd, gezien haar leeftijd, niet meer in staat geacht haar 47-jarige dochter te verzorgen in hun woning aan de Korte Marnixkade. Haar nachtmerrie was dat Dominique naar een tehuis moest.
In het verleden werd Dominique in een instelling mishandeld, zegt Jack Blank, zoon van de moeder.
''Het respect voor mijn moeder is alleen maar toegenomen, kortzichtigheid door buitenstaanders zal wel toenemen,'' aldus Blank die momenteel in het buitenland verblijft.
Gisteravond werd een stille tocht gehouden ter nagedachtenis aan de dochter en ter ondersteuning van de moeder die in de cel zit. Buurtbewoners verzamelden bij café De Clown op het Haarlemmerplein en liepen naar de Korte Marnixkade om bloemen te leggen bij de voordeur van de woning. Het stel was bekend in de buurt. Omwonenden willen kaarten naar de moeder sturen ter ondersteuning.
Zij is opgenomen in het hospitaal van huis van bewaring in Scheveningen. Het openbaar ministerie wil niets over het onderzoek en haar toestand zeggen. (HET PAROOL)
Dochter gedood omdat ze weg moest
AMSTERDAM - De moeder die ervan verdacht wordt haar gehandicapte dochter Dominique te hebben gedood, is vorige week woensdag tot haar actie gekomen door een brief waarin staat dat de dochter het huis uit moest.
De 83-jarige moeder werd, gezien haar leeftijd, niet meer in staat geacht haar 47-jarige dochter te verzorgen in hun woning aan de Korte Marnixkade. Haar nachtmerrie was dat Dominique naar een tehuis moest.
In het verleden werd Dominique in een instelling mishandeld, zegt Jack Blank, zoon van de moeder.
''Het respect voor mijn moeder is alleen maar toegenomen, kortzichtigheid door buitenstaanders zal wel toenemen,'' aldus Blank die momenteel in het buitenland verblijft.
Gisteravond werd een stille tocht gehouden ter nagedachtenis aan de dochter en ter ondersteuning van de moeder die in de cel zit. Buurtbewoners verzamelden bij café De Clown op het Haarlemmerplein en liepen naar de Korte Marnixkade om bloemen te leggen bij de voordeur van de woning. Het stel was bekend in de buurt. Omwonenden willen kaarten naar de moeder sturen ter ondersteuning.
Zij is opgenomen in het hospitaal van huis van bewaring in Scheveningen. Het openbaar ministerie wil niets over het onderzoek en haar toestand zeggen. (HET PAROOL)
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 17:02
Natuurlijk valt het niet goed te praten. Maar ik denk ook niet dat wij in het hoofd van deze geisoleerde mevrouw kunnen kijken die jaar in jaar uit alleen maar voor haar kind zorgde.
En begrip is iets anders dan goedkeuren.
Ik keur moord nooit goed. Maar ik begrijp die moeder wel heel goed.
En ik vind het heel treurig dat haar zelfmoord mislukt is.
Ze wilde gewoon samen gaan.
En begrip is iets anders dan goedkeuren.
Ik keur moord nooit goed. Maar ik begrijp die moeder wel heel goed.
En ik vind het heel treurig dat haar zelfmoord mislukt is.
Ze wilde gewoon samen gaan.
woensdag 17 februari 2010 om 17:04
quote:Dejavu schreef op 17 februari 2010 @ 16:50:
Ik blijf hier maar over nadenken, maar kom er voor mezelf niet uit. Ik begrijp dat je als je moeder koste wat kost je kind wilt beschermen, maar voor wat eigenlijk?
Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.Ik kan me heel goed voorstellen dat ze er heel bang voor was dat het nog een keer zou gebeuren. Veel groepen zijn heterogeen en vaak zitten er wel medebewoners die agressief zijn. Zeker als je kind weerloos is, kan ik me de angst goed voorstellen dat ze opnieuw mishandeld zou worden
Ik blijf hier maar over nadenken, maar kom er voor mezelf niet uit. Ik begrijp dat je als je moeder koste wat kost je kind wilt beschermen, maar voor wat eigenlijk?
Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.Ik kan me heel goed voorstellen dat ze er heel bang voor was dat het nog een keer zou gebeuren. Veel groepen zijn heterogeen en vaak zitten er wel medebewoners die agressief zijn. Zeker als je kind weerloos is, kan ik me de angst goed voorstellen dat ze opnieuw mishandeld zou worden
woensdag 17 februari 2010 om 17:09
quote:Dejavu schreef op 17 februari 2010 @ 17:01:
[...]
Maar gevoel is maar gevoel. Ze had geen bewijs dat ze niemand meer kon vertrouwen. Er zijn vele mensen in de zorg werkzaam die wél te vertrouwen zijn. Die moeder heeft zich alleen door haar angst laten leiden, niet door de realiteit.
Jij weet niet wat haar realiteit was.
Deze moeder had een totaal andere realiteitszin dan wij allemaal bij elkaar.
Ze had ook nog een zoon. Ik hoorde afgelopen zaterdag dat ze daar bang voor is.
Ze kwam scheermesjes voor hem kopen bij de Etos en was bang weer de verkeerde mee te nemen. De vorige keer was hij zo boos geweest.
We hebben het dus over een 83 jarige vrouw die mesjes koopt voor haar zoon die waarschijnlijk toch ook al 50 is.
Het is geen doorsnee familie. In een normale familie hadden de andere kinderen al lang ingegrepen en gezorgd dat hun moeder er niet zo alleen voor had gestaan.
De moeder had nu een brief ontvangen van de overheid waar in stond dat ze te oud werd om voor haar dochter te zorgen en dat dochter naar een instelling zou moeten. Toen is ze in paniek geraakt.
(Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat dat ook een verhaal kan zijn geweest om te rechtvaardigen dat ze voor de tweede keer in een week scheermesjes kocht. En dochter en moeder waren beiden zwaargewond.......)
[...]
Maar gevoel is maar gevoel. Ze had geen bewijs dat ze niemand meer kon vertrouwen. Er zijn vele mensen in de zorg werkzaam die wél te vertrouwen zijn. Die moeder heeft zich alleen door haar angst laten leiden, niet door de realiteit.
Jij weet niet wat haar realiteit was.
Deze moeder had een totaal andere realiteitszin dan wij allemaal bij elkaar.
Ze had ook nog een zoon. Ik hoorde afgelopen zaterdag dat ze daar bang voor is.
Ze kwam scheermesjes voor hem kopen bij de Etos en was bang weer de verkeerde mee te nemen. De vorige keer was hij zo boos geweest.
We hebben het dus over een 83 jarige vrouw die mesjes koopt voor haar zoon die waarschijnlijk toch ook al 50 is.
Het is geen doorsnee familie. In een normale familie hadden de andere kinderen al lang ingegrepen en gezorgd dat hun moeder er niet zo alleen voor had gestaan.
De moeder had nu een brief ontvangen van de overheid waar in stond dat ze te oud werd om voor haar dochter te zorgen en dat dochter naar een instelling zou moeten. Toen is ze in paniek geraakt.
(Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat dat ook een verhaal kan zijn geweest om te rechtvaardigen dat ze voor de tweede keer in een week scheermesjes kocht. En dochter en moeder waren beiden zwaargewond.......)
woensdag 17 februari 2010 om 17:13
woensdag 17 februari 2010 om 17:13
Wat een afschuwelijk bericht!Ik wordt hier erg verdrietig van.
Ik heb zelf ook een gehandicapte broer die in een rolstoel zit en
niet praten kan.Moet er niet aan denken dat hem iets zou overkomen.En mijn vriend had een nichtje dat ooit sexuel
misbruikt is door een taxichauffeur...bah...zij is op 25jarige
leeftijd aan kanker overleden.Ik denk dat ik zo iemand (degene die anderen sexuel misbruiken)daar zou ik gewoon iedere vinger van zijn hand gaan breken.Ik wordt daar erg kwaad om.Vind het ontzettend laf met name bij iemand die niet praten kan.
Ik heb zelf ook een gehandicapte broer die in een rolstoel zit en
niet praten kan.Moet er niet aan denken dat hem iets zou overkomen.En mijn vriend had een nichtje dat ooit sexuel
misbruikt is door een taxichauffeur...bah...zij is op 25jarige
leeftijd aan kanker overleden.Ik denk dat ik zo iemand (degene die anderen sexuel misbruiken)daar zou ik gewoon iedere vinger van zijn hand gaan breken.Ik wordt daar erg kwaad om.Vind het ontzettend laf met name bij iemand die niet praten kan.
woensdag 17 februari 2010 om 17:57
quote:desteny schreef op 17 februari 2010 @ 17:45:
dieptriest en tegelijkertijd het besef dat er toch wel erg veel mis is,in dit ozo beschaafde land.Waarom dit voorval betrekken op de hele Nederlandse samenleving? Dit lijkt me toch juist een uitzonderlijk geval.
dieptriest en tegelijkertijd het besef dat er toch wel erg veel mis is,in dit ozo beschaafde land.Waarom dit voorval betrekken op de hele Nederlandse samenleving? Dit lijkt me toch juist een uitzonderlijk geval.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 18:10
quote:Dejavu schreef op 17 februari 2010 @ 15:53:
Is de hulpverlening niet goed genoeg, of kon de moeder haar dochter niet loslaten? Misschien is haar dochter in het verleden mishandeld, maar dat wil toch niet zeggen dat alle instellingen dan ook slecht zijn.
Dat de moeder het recht van haar dochter op haar eigen leven ontkent, vind ik echt schokkend.zo eens
Is de hulpverlening niet goed genoeg, of kon de moeder haar dochter niet loslaten? Misschien is haar dochter in het verleden mishandeld, maar dat wil toch niet zeggen dat alle instellingen dan ook slecht zijn.
Dat de moeder het recht van haar dochter op haar eigen leven ontkent, vind ik echt schokkend.zo eens
woensdag 17 februari 2010 om 19:06
Ik kan me het goed indenken, niettemin is het natuurlijk een verschrikkelijk verhaal.
Zelf ben ik ook moeder van een gehandicapt kind, ook totaal afhankelijk en hij kan niet praten.
En dat zeg je nooit van je niet-gehandicapte kind maar ik hoop dat ik hem overleven zal.... Het idee dat ik eerder dood ga dan hij is erg moeilijk.. Wie zorgt er dan voor hem? Wie gaat er dan de barricades op bij problemen met de taxibus, de zorgverlening, het PGB, de indicatie noem maar op.....
En als je kind ooit al is mishandeld of misbruikt kan ik het me helemaal voorstellen dat je liever je kind zelf doodt.
Wat hartverscheurend, zo'n oude vrouw die deze ultieme afgrijselijke daad uit liefde pleegt.
Het schijnt dat 60 procent van de verstandelijk gehandicapten in zijn/haar leven te maken krijgt met sexueel misbruik, in meerdere of mindere mate.. Jeeezus, dat is twee van de drie!
Mijn kind heeft een prachtig lichaam, en het verstand van een peuter en kan niet praten.. Nou, dat is het ideale slachtoffer voor zo'n verwrongen geest. Je kan je er niets bij voorstellen, maar het is de keiharde realiteit, het gebeurt gewoon.
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Hij kan zichzelf absoluut niet beschermen.
Dus ja, doodgaan is erg, misbruik of mishandeling is in mijn ogen nog verschrikkelijker.
Je kunt je kind nou eenmaal niet echt beschermen op dat gebied.
En daarom ben ik al jaren bezig om een goede plek te creeeren voor mijn kind, ik ga niet zitten afwachten.
Want doodgaan kan ik me nog lang niet permiteren.
Ik ben niet paranoide, maar wel realistish.
Geloof niet dat ik het zou kunnen, maar als je wanhopig bent...
Zelf ben ik ook moeder van een gehandicapt kind, ook totaal afhankelijk en hij kan niet praten.
En dat zeg je nooit van je niet-gehandicapte kind maar ik hoop dat ik hem overleven zal.... Het idee dat ik eerder dood ga dan hij is erg moeilijk.. Wie zorgt er dan voor hem? Wie gaat er dan de barricades op bij problemen met de taxibus, de zorgverlening, het PGB, de indicatie noem maar op.....
En als je kind ooit al is mishandeld of misbruikt kan ik het me helemaal voorstellen dat je liever je kind zelf doodt.
Wat hartverscheurend, zo'n oude vrouw die deze ultieme afgrijselijke daad uit liefde pleegt.
Het schijnt dat 60 procent van de verstandelijk gehandicapten in zijn/haar leven te maken krijgt met sexueel misbruik, in meerdere of mindere mate.. Jeeezus, dat is twee van de drie!
Mijn kind heeft een prachtig lichaam, en het verstand van een peuter en kan niet praten.. Nou, dat is het ideale slachtoffer voor zo'n verwrongen geest. Je kan je er niets bij voorstellen, maar het is de keiharde realiteit, het gebeurt gewoon.
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Hij kan zichzelf absoluut niet beschermen.
Dus ja, doodgaan is erg, misbruik of mishandeling is in mijn ogen nog verschrikkelijker.
Je kunt je kind nou eenmaal niet echt beschermen op dat gebied.
En daarom ben ik al jaren bezig om een goede plek te creeeren voor mijn kind, ik ga niet zitten afwachten.
Want doodgaan kan ik me nog lang niet permiteren.
Ik ben niet paranoide, maar wel realistish.
Geloof niet dat ik het zou kunnen, maar als je wanhopig bent...
woensdag 17 februari 2010 om 19:31
woensdag 17 februari 2010 om 19:37
quote:NewWoman schreef op 17 februari 2010 @ 19:06:
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Wat erg!
Ik ben daar ook heel bang voor. Mijn zoontje zit nu nog op een medisch kinderdagverblijf en dat gaat er allemaal heel gezellig aan toe. Maar wij hebben een buurjongen die meervoudig complex gehandicapt is, en die heeft hem dus al eens aan de haren gepakt en schudden en niet meer los willen laten, en de tweede keer in het gezicht gepakt en op de straat gesmeten. En alleen omdat mijn zoon dus even naar de rolstoel staat te kijken. Die kan zich ook niet verweren, tenminste hij kan wel zelf weglopen, maar hij snapt het gewoon niet. En ik kon hem een keer net op tijd wegtrekken omdat buurjongen keikard op hem in wilde rijden met de rolstoel.
Dus ik denk dat het echt vaak gebeurd hoor, dat gehandicapten elkaar mishandelen, en de leiding die kan ook niet op alle plekken tegelijk zijn.
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Wat erg!
Ik ben daar ook heel bang voor. Mijn zoontje zit nu nog op een medisch kinderdagverblijf en dat gaat er allemaal heel gezellig aan toe. Maar wij hebben een buurjongen die meervoudig complex gehandicapt is, en die heeft hem dus al eens aan de haren gepakt en schudden en niet meer los willen laten, en de tweede keer in het gezicht gepakt en op de straat gesmeten. En alleen omdat mijn zoon dus even naar de rolstoel staat te kijken. Die kan zich ook niet verweren, tenminste hij kan wel zelf weglopen, maar hij snapt het gewoon niet. En ik kon hem een keer net op tijd wegtrekken omdat buurjongen keikard op hem in wilde rijden met de rolstoel.
Dus ik denk dat het echt vaak gebeurd hoor, dat gehandicapten elkaar mishandelen, en de leiding die kan ook niet op alle plekken tegelijk zijn.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 19:40
quote:NewWoman schreef op 17 februari 2010 @ 19:06:
Ik kan me het goed indenken, niettemin is het natuurlijk een verschrikkelijk verhaal.
Zelf ben ik ook moeder van een gehandicapt kind, ook totaal afhankelijk en hij kan niet praten.
En dat zeg je nooit van je niet-gehandicapte kind maar ik hoop dat ik hem overleven zal.... Het idee dat ik eerder dood ga dan hij is erg moeilijk.. Wie zorgt er dan voor hem? Wie gaat er dan de barricades op bij problemen met de taxibus, de zorgverlening, het PGB, de indicatie noem maar op.....
En als je kind ooit al is mishandeld of misbruikt kan ik het me helemaal voorstellen dat je liever je kind zelf doodt.
Wat hartverscheurend, zo'n oude vrouw die deze ultieme afgrijselijke daad uit liefde pleegt.
Het schijnt dat 60 procent van de verstandelijk gehandicapten in zijn/haar leven te maken krijgt met sexueel misbruik, in meerdere of mindere mate.. Jeeezus, dat is twee van de drie!
Mijn kind heeft een prachtig lichaam, en het verstand van een peuter en kan niet praten.. Nou, dat is het ideale slachtoffer voor zo'n verwrongen geest. Je kan je er niets bij voorstellen, maar het is de keiharde realiteit, het gebeurt gewoon.
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Hij kan zichzelf absoluut niet beschermen.
Dus ja, doodgaan is erg, misbruik of mishandeling is in mijn ogen nog verschrikkelijker.
Je kunt je kind nou eenmaal niet echt beschermen op dat gebied.
En daarom ben ik al jaren bezig om een goede plek te creeeren voor mijn kind, ik ga niet zitten afwachten.
Want doodgaan kan ik me nog lang niet permiteren.
Ik ben niet paranoide, maar wel realistish.
Geloof niet dat ik het zou kunnen, maar als je wanhopig bent...even geen woorden... knuf
Ik kan me het goed indenken, niettemin is het natuurlijk een verschrikkelijk verhaal.
Zelf ben ik ook moeder van een gehandicapt kind, ook totaal afhankelijk en hij kan niet praten.
En dat zeg je nooit van je niet-gehandicapte kind maar ik hoop dat ik hem overleven zal.... Het idee dat ik eerder dood ga dan hij is erg moeilijk.. Wie zorgt er dan voor hem? Wie gaat er dan de barricades op bij problemen met de taxibus, de zorgverlening, het PGB, de indicatie noem maar op.....
En als je kind ooit al is mishandeld of misbruikt kan ik het me helemaal voorstellen dat je liever je kind zelf doodt.
Wat hartverscheurend, zo'n oude vrouw die deze ultieme afgrijselijke daad uit liefde pleegt.
Het schijnt dat 60 procent van de verstandelijk gehandicapten in zijn/haar leven te maken krijgt met sexueel misbruik, in meerdere of mindere mate.. Jeeezus, dat is twee van de drie!
Mijn kind heeft een prachtig lichaam, en het verstand van een peuter en kan niet praten.. Nou, dat is het ideale slachtoffer voor zo'n verwrongen geest. Je kan je er niets bij voorstellen, maar het is de keiharde realiteit, het gebeurt gewoon.
En het kan ook gewoon door groepsgenoten worden gedaan he, mijn zoontje is een jaar geleden in zijn oor geknipt, en afgelopen zomer twee keer gekrabt, diepe bloederige krabben en 's avonds zag ik de blauwe bijtplekken op zijn been.
Hij kan zichzelf absoluut niet beschermen.
Dus ja, doodgaan is erg, misbruik of mishandeling is in mijn ogen nog verschrikkelijker.
Je kunt je kind nou eenmaal niet echt beschermen op dat gebied.
En daarom ben ik al jaren bezig om een goede plek te creeeren voor mijn kind, ik ga niet zitten afwachten.
Want doodgaan kan ik me nog lang niet permiteren.
Ik ben niet paranoide, maar wel realistish.
Geloof niet dat ik het zou kunnen, maar als je wanhopig bent...even geen woorden... knuf
woensdag 17 februari 2010 om 20:18
quote:Maleficent schreef op 17 februari 2010 @ 19:37:
[...]
Dus ik denk dat het echt vaak gebeurd hoor, dat gehandicapten elkaar mishandelen, en de leiding die kan ook niet op alle plekken tegelijk zijn.
Precies, de leiding vond het ook heel erg, maar inderdaad die hebben ook geen ogen voor en achter.
We weten wie het gedaan heeft, en dat jochie kan je het ook niet aanrekenen eigenlijk, dat maakt het ook zo lastig.
Maar ik zie toch ook verhalen in de krant af en toe dat taxichauffeurs, en zelfs groepsleiding hun handen niet thuis kunnen houden.
Het gebeurt wel en vaak door mensen van wie je het niet verwacht.
Dus nee, ik wil niet paranoide zijn maar ik hou mijn ogen goed open.
Je kind loslaten is altijd lastig maar je gehandicapte, niet weerbare kind kan je nooit loslaten. Je kan als ouder nooit achterover leunen.
En als er mensen denken dat het allemaal zoooo goed geregeld is in Nederland.... Wake up!
Dan weet je waarschijnlijk niet waarover je het hebt.
Ik geef mijn kind ook aan een taxibus chauffeur mee elke dag, en dat is echt niet makkelijk. Mijn kind kan me niet vertellen wat er allemaal gebeurt op zo'n dag, helemaal niets.
En ik kan je vertellen dat toen ik de blauwe tandafdrukken op zijn been ontdekte, dat het voelde als een emmer ijswater in mijn nek.
Dejavu schreef: Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.
Juist, en ze had ook geen enkele reden om te denken dat het NIET weer zou gebeuren... Ze was in ieder geval haar naiviteit wel verloren..
[...]
Dus ik denk dat het echt vaak gebeurd hoor, dat gehandicapten elkaar mishandelen, en de leiding die kan ook niet op alle plekken tegelijk zijn.
Precies, de leiding vond het ook heel erg, maar inderdaad die hebben ook geen ogen voor en achter.
We weten wie het gedaan heeft, en dat jochie kan je het ook niet aanrekenen eigenlijk, dat maakt het ook zo lastig.
Maar ik zie toch ook verhalen in de krant af en toe dat taxichauffeurs, en zelfs groepsleiding hun handen niet thuis kunnen houden.
Het gebeurt wel en vaak door mensen van wie je het niet verwacht.
Dus nee, ik wil niet paranoide zijn maar ik hou mijn ogen goed open.
Je kind loslaten is altijd lastig maar je gehandicapte, niet weerbare kind kan je nooit loslaten. Je kan als ouder nooit achterover leunen.
En als er mensen denken dat het allemaal zoooo goed geregeld is in Nederland.... Wake up!
Dan weet je waarschijnlijk niet waarover je het hebt.
Ik geef mijn kind ook aan een taxibus chauffeur mee elke dag, en dat is echt niet makkelijk. Mijn kind kan me niet vertellen wat er allemaal gebeurt op zo'n dag, helemaal niets.
En ik kan je vertellen dat toen ik de blauwe tandafdrukken op zijn been ontdekte, dat het voelde als een emmer ijswater in mijn nek.
Dejavu schreef: Tegen eventuele mishandeling en misbruik. Die moeder had geen enkel bewijs dat die dochter dat weer zou overkomen. Misschien had haar dochter nog jarenlang met veel plezier in een tehuis geleefd. Die moeder heeft haar die mogelijkheid niet willen geven, is alleen maar uitgegaan van het ergst mogelijke.
Juist, en ze had ook geen enkele reden om te denken dat het NIET weer zou gebeuren... Ze was in ieder geval haar naiviteit wel verloren..
woensdag 17 februari 2010 om 20:28
Alle respect en sterkte van mij!
Ik snap het zo goed dat je als moeder je kind wil overleven als het zwaar gehandicapt is.
Misschien gaat mijn vergelijking wel helemaal manco hoor maar waarom zijn mensen wel (terecht) helemaal overstuur als een jong kind als wees achterblijft?
Een zwaar gehandicapt iemand is ook een klein kind. Ja, en die kan ook in een tehuis. Net als die wees.
Maar je wil het niet. En terecht.
Jij bente diegene die je kind het beste kent en weet wat goed voor hem is. Jij bent zijn vertrouwde baken in een wereld van onduidelijkheid...Ik snap het al heb ik er godzijdank niet mee te maken.
Wat betreft de scheermesjes. Dat is niet zeker he? Ik bedacht me dat ter plekke. En die zoon spoort natuurlijk ook niet. Blijft lekker in het buitenland zitten terwijl zijn zus dood is en zijn oude moeder in de bak zit...Klinkt niet heel betrokken.
Ik snap het zo goed dat je als moeder je kind wil overleven als het zwaar gehandicapt is.
Misschien gaat mijn vergelijking wel helemaal manco hoor maar waarom zijn mensen wel (terecht) helemaal overstuur als een jong kind als wees achterblijft?
Een zwaar gehandicapt iemand is ook een klein kind. Ja, en die kan ook in een tehuis. Net als die wees.
Maar je wil het niet. En terecht.
Jij bente diegene die je kind het beste kent en weet wat goed voor hem is. Jij bent zijn vertrouwde baken in een wereld van onduidelijkheid...Ik snap het al heb ik er godzijdank niet mee te maken.
Wat betreft de scheermesjes. Dat is niet zeker he? Ik bedacht me dat ter plekke. En die zoon spoort natuurlijk ook niet. Blijft lekker in het buitenland zitten terwijl zijn zus dood is en zijn oude moeder in de bak zit...Klinkt niet heel betrokken.
woensdag 17 februari 2010 om 20:39
"Misschien gaat mijn vergelijking wel helemaal manco hoor maar waarom zijn mensen wel (terecht) helemaal overstuur als een jong kind als wees achterblijft?"
Hier slaat het me wel even koud om het hart. Ik moet opeens denken aan die depressieve ouders die hun kleine kinderen besluiten mee te nemen in hun zelfmoord. Zij hebben misschien wel diezelfde overweging: ze willen hun kind niet onbeschermd achterlaten. Is daar dan ook begrip voor op te brengen?
Hier slaat het me wel even koud om het hart. Ik moet opeens denken aan die depressieve ouders die hun kleine kinderen besluiten mee te nemen in hun zelfmoord. Zij hebben misschien wel diezelfde overweging: ze willen hun kind niet onbeschermd achterlaten. Is daar dan ook begrip voor op te brengen?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 17 februari 2010 om 20:45
quote:Dejavu schreef op 17 februari 2010 @ 20:39:
Hier slaat het me wel even koud om het hart. Ik moet opeens denken aan die depressieve ouders die hun kleine kinderen besluiten mee te nemen in hun zelfmoord. Zij hebben misschien wel diezelfde overweging: ze willen hun kind niet onbeschermd achterlaten. Is daar dan ook begrip voor op te brengen?Ik denk dat dat heel wat anders is. Daar liggen vaak relationele redenen onder. Vrouw wil scheiden en dreigt dat hij de kinderen niet meer mag zien. Man heeft een andere vriendin en die wil geen kinderen. Wraak omdat 1 van de 2 bedrogen is.
Hier slaat het me wel even koud om het hart. Ik moet opeens denken aan die depressieve ouders die hun kleine kinderen besluiten mee te nemen in hun zelfmoord. Zij hebben misschien wel diezelfde overweging: ze willen hun kind niet onbeschermd achterlaten. Is daar dan ook begrip voor op te brengen?Ik denk dat dat heel wat anders is. Daar liggen vaak relationele redenen onder. Vrouw wil scheiden en dreigt dat hij de kinderen niet meer mag zien. Man heeft een andere vriendin en die wil geen kinderen. Wraak omdat 1 van de 2 bedrogen is.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 20:49
Ik ken veel mensen in de zorg en ik heb daar ook wel extreme verhalen gehoord hoor. Een bewoner die zo boos is dat hij een wastafel van de muur trekt. Een bewonder die met een spade op het hoofd slaat van een begeleider. Een begeleider die niet meer kan werken omdat een bewoner aan het hoofd ging hangen en trekken en niet meer los liet. Een bewoner die zo agressief wordt dat ze hem met 5 man moeten overmeesteren, zo sterk.
Het zijn niet alleen maar leuke lieve, gezellige Corky's natuurlijk.
Het zijn niet alleen maar leuke lieve, gezellige Corky's natuurlijk.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 februari 2010 om 20:50
Ik bedoelde het niet zo.
Ik bedoel het andersom.
Ik ken helaas een aantal gevallen van kleine kinderen die hun moeder hebben verloren. Dat vind ik altijd het meest treurige dat er bestaat.
In mijn ogen hebben kleine kindjes hun moeder zo hard nodig en is het zo'n hel voor een kind om zonder moeder op te groeien.
Iedereen snapt die tragiek. Iedereen snapt dat het één van de ergste dingen is, een jonge moeder die dood gaat.
Bij Dominique zou het ongeveer hetzelfde zijn in mijn ogen. Zij was ook een klein kind dat zonder moeder verder had gemoeten. Net zo tragisch.
Hiermee wil ik totaal niet zeggen dat je kind doden dan de manier is hoor!
Maar ik wil een paralel trekken in hoe ernstig het alleen achter blijven kan zijn en hoe erg ik snap dat je als moeder van een zwaar gehandicapt kind hoopt je kind te overleven. Hoe verdrietig ook.....
Ik bedoel het andersom.
Ik ken helaas een aantal gevallen van kleine kinderen die hun moeder hebben verloren. Dat vind ik altijd het meest treurige dat er bestaat.
In mijn ogen hebben kleine kindjes hun moeder zo hard nodig en is het zo'n hel voor een kind om zonder moeder op te groeien.
Iedereen snapt die tragiek. Iedereen snapt dat het één van de ergste dingen is, een jonge moeder die dood gaat.
Bij Dominique zou het ongeveer hetzelfde zijn in mijn ogen. Zij was ook een klein kind dat zonder moeder verder had gemoeten. Net zo tragisch.
Hiermee wil ik totaal niet zeggen dat je kind doden dan de manier is hoor!
Maar ik wil een paralel trekken in hoe ernstig het alleen achter blijven kan zijn en hoe erg ik snap dat je als moeder van een zwaar gehandicapt kind hoopt je kind te overleven. Hoe verdrietig ook.....
woensdag 17 februari 2010 om 20:51
woensdag 17 februari 2010 om 20:53
New Woman en Maleficent, ik vind het echt heel heftig wat jullie en jullie kinderen moeten doorstaan. En ik snap jullie overwegingen heel goed.
Maar toch blijf ik maar moeite houden met het volgende: is het verlangen om hulpeloze gehandicapten te beschermen dan zwaarwegender dan hun recht op leven? Zij hebben toch ook individuele rechten?
Maar toch blijf ik maar moeite houden met het volgende: is het verlangen om hulpeloze gehandicapten te beschermen dan zwaarwegender dan hun recht op leven? Zij hebben toch ook individuele rechten?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
