Actueel
alle pijlers
Ben jij orgaandonor?
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:07
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:43
quote:Buffie schreef op 18 oktober 2016 @ 14:39:
[...]
Nee ik ben geen donor, maar wil dan ook niets ontvangen. Wil ik best ergens vastleggen maar nog niet uitgezocht waar. Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.
[...]
Nee ik ben geen donor, maar wil dan ook niets ontvangen. Wil ik best ergens vastleggen maar nog niet uitgezocht waar. Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.
.
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:47
Nee. En ik wil ook niet ontvangen.
Mijn motivatie niet te willen doneren was in de eerste plaats dat je niet kan bepalen bij wat voor persoon je organen terecht komen.
Tweede maar wellicht nog veel belangrijkere motivatie is dat ik indien mogelijk mijn laatste adem niet wil uitblazen in n ziekenhuis.
Ook als mijn ouders overlijden wil ik dat ze dit in huislijke omgeving kunnen terwijl ik hun hand vast hou. En ik zou er ook absoluut niet tegen kunnen dat ze nog opengesneden worden om organen te oogsten terwijl de artsen onderling met elkaar het weekend doornemen.
Mijn motivatie niet te willen doneren was in de eerste plaats dat je niet kan bepalen bij wat voor persoon je organen terecht komen.
Tweede maar wellicht nog veel belangrijkere motivatie is dat ik indien mogelijk mijn laatste adem niet wil uitblazen in n ziekenhuis.
Ook als mijn ouders overlijden wil ik dat ze dit in huislijke omgeving kunnen terwijl ik hun hand vast hou. En ik zou er ook absoluut niet tegen kunnen dat ze nog opengesneden worden om organen te oogsten terwijl de artsen onderling met elkaar het weekend doornemen.
Shoot first, ask questions later!
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:47
Nee, vroeger wel maar ik ben er anders over gaan denken. Aanvankelijk dacht ik ook altijd 'Natuurlijk ben ik donor, ik ben toch dood, dus alsjeblieft gebruik alles maar'. Nu zie ik het donoren meer als een 'leegroven van een lijk terwijl er niet eens een lijk is'. Je wordt bewust aan apparaten gehouden, terwijl dat zonder orgaandonatie nergens voor nodig zou zijn. Dat staat me heel erg tegen. En het feit dat nabestaanden vervolgens afscheid nemen van een alles behalve complete jou. En nog zo wat andere overwegingen, maar dit is het voornaamste.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:48
quote:Rooss4.0 schreef op 18 oktober 2016 @ 14:43:
[...]
Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.Denk je dat je zomaar een orgaan ontvangt? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er situaties zijn waarbij er zonder jouw medeweten een orgaantransplantatie plaatsvindt, waarna jij weer verder leeft als nooit tevoren.
[...]
Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.Denk je dat je zomaar een orgaan ontvangt? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er situaties zijn waarbij er zonder jouw medeweten een orgaantransplantatie plaatsvindt, waarna jij weer verder leeft als nooit tevoren.
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:49
quote:Rooss4.0 schreef op 18 oktober 2016 @ 14:43:
[...]
Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.Mocht je een orgaan nodig hebben dan kun je toch gewoon tegen de artsen zeggen dat je dat niet wil? Het is bepaald niet zo dat ze op een onbewaakt moment ineens een nier of lever van een ander in je stoppen.
[...]
Volgens mij kan dat niet. Je mag beslissen over wat na je dood maar je mag niet beslissen over wat vóór je dood. Belachelijk hè? Iedereen moet 103 worden. Jammer joh.Mocht je een orgaan nodig hebben dan kun je toch gewoon tegen de artsen zeggen dat je dat niet wil? Het is bepaald niet zo dat ze op een onbewaakt moment ineens een nier of lever van een ander in je stoppen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:50
quote:Asinum schreef op 18 oktober 2016 @ 14:40:
Ja ik ben donor. Natuurlijk zou ik bijna willen zeggen. Ik verbaas me dat mensen géén donor zijn. Wat is je redenatie daar achter?
Negatieve verhalen van nabestaande, de manier waarop het gaat etc.
Mocht ik ooit nog van gedachte veranderen dan kan dat maar voor nu voel ik er niets voor.
Ja ik ben donor. Natuurlijk zou ik bijna willen zeggen. Ik verbaas me dat mensen géén donor zijn. Wat is je redenatie daar achter?
Negatieve verhalen van nabestaande, de manier waarop het gaat etc.
Mocht ik ooit nog van gedachte veranderen dan kan dat maar voor nu voel ik er niets voor.
.
dinsdag 18 oktober 2016 om 14:55
quote:tonkje schreef op 18 oktober 2016 @ 14:47:
Nee, vroeger wel maar ik ben er anders over gaan denken. Aanvankelijk dacht ik ook altijd 'Natuurlijk ben ik donor, ik ben toch dood, dus alsjeblieft gebruik alles maar'. Nu zie ik het donoren meer als een 'leegroven van een lijk terwijl er niet eens een lijk is'. Je wordt bewust aan apparaten gehouden, terwijl dat zonder orgaandonatie nergens voor nodig zou zijn. Dat staat me heel erg tegen. En het feit dat nabestaanden vervolgens afscheid nemen van een alles behalve complete jou. En nog zo wat andere overwegingen, maar dit is het voornaamste.
Zonder die apparaten was je al een lijk geweest (ik vind lijk wel een beetje een rotwoord) Ze hangen je aan die apparaten om je organen bruikbaar te houden maar in feite is hetgeen wat jou jou maakt al dood.
Ik hoop niet dat je m'n post als drammerig opvat ofzo, ik respecteer je mening van niet willen geven.
Nee, vroeger wel maar ik ben er anders over gaan denken. Aanvankelijk dacht ik ook altijd 'Natuurlijk ben ik donor, ik ben toch dood, dus alsjeblieft gebruik alles maar'. Nu zie ik het donoren meer als een 'leegroven van een lijk terwijl er niet eens een lijk is'. Je wordt bewust aan apparaten gehouden, terwijl dat zonder orgaandonatie nergens voor nodig zou zijn. Dat staat me heel erg tegen. En het feit dat nabestaanden vervolgens afscheid nemen van een alles behalve complete jou. En nog zo wat andere overwegingen, maar dit is het voornaamste.
Zonder die apparaten was je al een lijk geweest (ik vind lijk wel een beetje een rotwoord) Ze hangen je aan die apparaten om je organen bruikbaar te houden maar in feite is hetgeen wat jou jou maakt al dood.
Ik hoop niet dat je m'n post als drammerig opvat ofzo, ik respecteer je mening van niet willen geven.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:04
ben vanaf mn 18e bloed en orgaandonor. om vrij egoïstische redenen, zoals de meesten. Ik wil zelf graag ontvangen als ik het nodig ben, en dat gaat alleen maar als er donors zijn. Ben dus ook van menig dat iemand die zelf niet wil doneren, ook niets zou hoeven krijgen.
Mocht iemand om welke reden dan ook niet kunnen/mogen doneren dan is dat heel iets anders.
Mocht iemand om welke reden dan ook niet kunnen/mogen doneren dan is dat heel iets anders.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:06
Ik ben geregistreerd orgaandonor en stamceldonor. Ook bloeddonor geweest, maar daardoor viel ik flauw en hadden ze behoorlijk wat werk met me
Ik ben al sinds mijn 18e donor, maar sinds ik kinderen heb, is het me nog duidelijker waarom. Als zij ooit iets nodig zouden hebben, dan wil ik ook dat anderen donor zijn. Vooral stamceldonor is een no brainer, ja je bent een paar dagen onder de pannen, maar je redt er mogelijk een leven mee.
Ik ben al sinds mijn 18e donor, maar sinds ik kinderen heb, is het me nog duidelijker waarom. Als zij ooit iets nodig zouden hebben, dan wil ik ook dat anderen donor zijn. Vooral stamceldonor is een no brainer, ja je bent een paar dagen onder de pannen, maar je redt er mogelijk een leven mee.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:40
Ja, ik ben orgaandonor en stamceldonor.
Ik heb daar nooit over getwijfeld. Ik ben ook niet bang voor de spookverhalen of je nog een bewustzijn zou hebben of dat er geen goed afscheid zou zijn. Mijn man werkt op de ic en ziet dus heel erg vaak hoe hiermee wordt omgegaan. En voor mij is hersendood ook dood.
Ik heb daar nooit over getwijfeld. Ik ben ook niet bang voor de spookverhalen of je nog een bewustzijn zou hebben of dat er geen goed afscheid zou zijn. Mijn man werkt op de ic en ziet dus heel erg vaak hoe hiermee wordt omgegaan. En voor mij is hersendood ook dood.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:47
Ik was het, maar ik heb pas mijn 'ja' in een 'nee' veranderd.
Ik heb verhalen gelezen hoe pijnlijk het voor je nabestaanden is, dat ze snel afscheid van je moeten nemen omdat jouw organen snel geoogst moeten worden.
Ik heb nu een jong kind, ik wil niet dat hij snel afscheid van mij moet nemen. Egoïstisch eigenlijk, maar ik sluit niet uit dat mijn 'nee' ooit weer een 'ja' wordt als hij wat groter is en ik dit met hem kan bespreken.
Ik heb verhalen gelezen hoe pijnlijk het voor je nabestaanden is, dat ze snel afscheid van je moeten nemen omdat jouw organen snel geoogst moeten worden.
Ik heb nu een jong kind, ik wil niet dat hij snel afscheid van mij moet nemen. Egoïstisch eigenlijk, maar ik sluit niet uit dat mijn 'nee' ooit weer een 'ja' wordt als hij wat groter is en ik dit met hem kan bespreken.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:50
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:51
Ik niet. Het maakt mij op zich niet uit maar vriend vind het een soort schending van het lichaam (hij is lichtelijk gelovig) Hij is degene die dan achterblijft dus voor hem dan maar Nee.
Mocht hij eerder gaan kan ik het altijd nog veranderen.
Ik vind het ook een beslissing die meer impact heeft op de nabestaanden dan jouzelf. Je bent dood en merkt er niets meer van Maar als je nabestaanden het echt niet willen... nou ja dan maar niet.
Hij zou het ook zo lang mogelijk uitstellen , en misschien wel weigeren, als hij een orgaan nodig zou hebben.
Ik zeg misschien want hoe stellig hij is het lijkt mij dat als je een paar keer per week aan de dialyse moet dat je misschien wel van gedachten verandert.
Mocht hij eerder gaan kan ik het altijd nog veranderen.
Ik vind het ook een beslissing die meer impact heeft op de nabestaanden dan jouzelf. Je bent dood en merkt er niets meer van Maar als je nabestaanden het echt niet willen... nou ja dan maar niet.
Hij zou het ook zo lang mogelijk uitstellen , en misschien wel weigeren, als hij een orgaan nodig zou hebben.
Ik zeg misschien want hoe stellig hij is het lijkt mij dat als je een paar keer per week aan de dialyse moet dat je misschien wel van gedachten verandert.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:56
Ja, ik heb mij geregistreerd als orgaandonor. Mijn man ook. En bij onze kinderen zouden wij ook toestemming geven.
Ik vind het een fijn idee dat iemand dankzij een orgaan van mij nog jaren verder kan leven. Dat gun ik iedereen.
Over afscheid en doodgaan in een ziekenhuis doen wij niet zo moeilijk. Heel nuchter eigenlijk: zodra je in aanmerking komt om te doneren, vinden wij dat je eigenlijk al zo goed als dood bent. Wat wil je dan nog aan afscheid nemen? Iemand is niet meer bij kennis, beweegt niet. Er klopt slechts kunstmatig een hart. Dat zegt mij niks meer.
Ik vind het een fijn idee dat iemand dankzij een orgaan van mij nog jaren verder kan leven. Dat gun ik iedereen.
Over afscheid en doodgaan in een ziekenhuis doen wij niet zo moeilijk. Heel nuchter eigenlijk: zodra je in aanmerking komt om te doneren, vinden wij dat je eigenlijk al zo goed als dood bent. Wat wil je dan nog aan afscheid nemen? Iemand is niet meer bij kennis, beweegt niet. Er klopt slechts kunstmatig een hart. Dat zegt mij niks meer.
dinsdag 18 oktober 2016 om 15:59
Stel je bent in de bloei van je leven. Super gelukkig met partner en eventueel (kleine) kinderen. En je hoort nu dat je een nieuwe lever nodig is om verder te leven, dan kiezen de "Nee ik hoef ook geen orgaan terug" ervoor om dood te gaan en hun partner en kinderen met een groot verdriet achter te laten?
Heeft dat dan ook met religie te maken?
Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het graag begrijpen!
Heeft dat dan ook met religie te maken?
Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het graag begrijpen!
dinsdag 18 oktober 2016 om 16:01
quote:Asinum schreef op 18 oktober 2016 @ 15:59:
Stel je bent in de bloei van je leven. Super gelukkig met partner en eventueel (kleine) kinderen. En je hoort nu dat je een nieuwe lever nodig is om verder te leven, dan kiezen de "Nee ik hoef ook geen orgaan terug" ervoor om dood te gaan en hun partner en kinderen met een groot verdriet achter te laten?
Heeft dat dan ook met religie te maken?
Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het graag begrijpen!goeie vraag, zou ik ook wel willen weten
Stel je bent in de bloei van je leven. Super gelukkig met partner en eventueel (kleine) kinderen. En je hoort nu dat je een nieuwe lever nodig is om verder te leven, dan kiezen de "Nee ik hoef ook geen orgaan terug" ervoor om dood te gaan en hun partner en kinderen met een groot verdriet achter te laten?
Heeft dat dan ook met religie te maken?
Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het graag begrijpen!goeie vraag, zou ik ook wel willen weten
dinsdag 18 oktober 2016 om 16:05
Natuurlijk. Het is voor mij volkomen vanzelfsprekend dat je niet iemand (eerder) dood laat gaan als je het kunt voorkomen.
Gelukkig denkt iedereen die ooit over mijn dooie huls mag beslissen er net zo over, en ik vind het een mooi idee dat er nog iets goeds voortkomt uit een droevige situatie als ik degene ben die de beslissing moet nemen (en dat heb ik helaas al eens moeten doen).
Mijn ervaring is ook dat er zeer zorgvuldig en tactisch gehandeld wordt in dit soort situaties.
Gelukkig denkt iedereen die ooit over mijn dooie huls mag beslissen er net zo over, en ik vind het een mooi idee dat er nog iets goeds voortkomt uit een droevige situatie als ik degene ben die de beslissing moet nemen (en dat heb ik helaas al eens moeten doen).
Mijn ervaring is ook dat er zeer zorgvuldig en tactisch gehandeld wordt in dit soort situaties.
dinsdag 18 oktober 2016 om 16:47
Tot ongeveer een jaar geleden was het voor mij heel eenvoudig; natuurlijk was ik donor. Als ik mijn organen niet meer nodig heb, mag een ander ze hebben. Maar een jaar geleden ben ik van gedachten veranderd. Het wordt een beetje zweverig verhaal, jullie zijn gewaarschuwd
Ik kreeg kanker (ben inmiddels genezen, maar toen wist ik nog niet dat dat zou gebeuren) en ging me toen op een heel andere manier met de dood en doodgaan bezig houden, en wat er gebeurt met het bewustzijn, of er iets is na de dood en wat dan. Na veel lezen en onderzoeken kwam ik steeds meer aanwijzingen tegen (ik zeg bewust -niet- bewijzen!) dat het tegen al mijn verwachtingen in toch wel eens zou kunnen zijn dat er 'iets', een soort bewustzijn of ziel of hoe je het wilt noemen, bestaat dat doorgaat na de dood.
Ik was al heel lang een bijna-atheïst, vond het niet logisch dat er na dit leven nog iets zou zijn en geloofde al helemaal niet in reïncarnatie. Ik ben ook helemaal niet blij met de mogelijkheid dat er na dit leven nog iets is, in tegendeel. Ik vind dit ene leven al een bezoeking en hoop dat ik het mis heb en dat dood ook echt betekent dat er aan alle bewustzijn een eind komt (daarom wil ik zelf ook geen orgaan ontvangen).
Maar geheel tegen mijn zin zie ik mij nu geconfronteerd met de mogelijkheid dat het bewustzijn toch doorgaat. En dat betekent dat je misschien wel heel akelige en pijnlijke dingen ervaart als je organen worden uitgenomen. En ik weet wel dat dat gedaan wordt als je hersendood bent, en niets meer kunt ervaren. Maar daar twijfel ik nu ook aan. Ik geloof wel dat hersendood ook echt 'dood' is, maar ik ben er niet zo zeker van dat de huidige criteria voor hersendood wel kloppen. Deze zijn gebaseerd op hersenactiviteit die door de huidige apparatuur wordt aangegeven. Maar over 10 jaar is er betere apparatuur en blijkt misschien wel dat er toch nog hersenactiviteit is voorbij het punt waarvan nu wordt gedacht dat het ophoudt. En misschien blijkt wel dat de huidige criteria wel kloppen, ik weet het niet.
Geen donor meer dus. Mocht ik ooit het ultieme bewijs krijgen dat dood ook echt dood is, word ik meteen weer donor!
Ik kreeg kanker (ben inmiddels genezen, maar toen wist ik nog niet dat dat zou gebeuren) en ging me toen op een heel andere manier met de dood en doodgaan bezig houden, en wat er gebeurt met het bewustzijn, of er iets is na de dood en wat dan. Na veel lezen en onderzoeken kwam ik steeds meer aanwijzingen tegen (ik zeg bewust -niet- bewijzen!) dat het tegen al mijn verwachtingen in toch wel eens zou kunnen zijn dat er 'iets', een soort bewustzijn of ziel of hoe je het wilt noemen, bestaat dat doorgaat na de dood.
Ik was al heel lang een bijna-atheïst, vond het niet logisch dat er na dit leven nog iets zou zijn en geloofde al helemaal niet in reïncarnatie. Ik ben ook helemaal niet blij met de mogelijkheid dat er na dit leven nog iets is, in tegendeel. Ik vind dit ene leven al een bezoeking en hoop dat ik het mis heb en dat dood ook echt betekent dat er aan alle bewustzijn een eind komt (daarom wil ik zelf ook geen orgaan ontvangen).
Maar geheel tegen mijn zin zie ik mij nu geconfronteerd met de mogelijkheid dat het bewustzijn toch doorgaat. En dat betekent dat je misschien wel heel akelige en pijnlijke dingen ervaart als je organen worden uitgenomen. En ik weet wel dat dat gedaan wordt als je hersendood bent, en niets meer kunt ervaren. Maar daar twijfel ik nu ook aan. Ik geloof wel dat hersendood ook echt 'dood' is, maar ik ben er niet zo zeker van dat de huidige criteria voor hersendood wel kloppen. Deze zijn gebaseerd op hersenactiviteit die door de huidige apparatuur wordt aangegeven. Maar over 10 jaar is er betere apparatuur en blijkt misschien wel dat er toch nog hersenactiviteit is voorbij het punt waarvan nu wordt gedacht dat het ophoudt. En misschien blijkt wel dat de huidige criteria wel kloppen, ik weet het niet.
Geen donor meer dus. Mocht ik ooit het ultieme bewijs krijgen dat dood ook echt dood is, word ik meteen weer donor!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
