Actueel
alle pijlers
Brandon (18) 3 jaar vastgebonden aan een muur
dinsdag 18 januari 2011 om 17:55
Brandon (18) drie jaar vastgebonden aan muur
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
dinsdag 18 januari 2011 om 18:25
quote:Waldorf114 schreef op 18 januari 2011 @ 18:23:
[...]
Hoe wordt daar door jullie op gereageerd?Wij binden in ieder geval niemand vast aan de muur...we gebruiken ook al tijden geen isoleercel meer. Wat wij doen is fixeren op een menswaardige manier en daarna doorstappen in de activiteit...als het even kan stappen we meteen door in de activiteit zonder te fixeren. Moet wel eerlijk zeggen dat wij altijd met meerdere begeleiders staan..
[...]
Hoe wordt daar door jullie op gereageerd?Wij binden in ieder geval niemand vast aan de muur...we gebruiken ook al tijden geen isoleercel meer. Wat wij doen is fixeren op een menswaardige manier en daarna doorstappen in de activiteit...als het even kan stappen we meteen door in de activiteit zonder te fixeren. Moet wel eerlijk zeggen dat wij altijd met meerdere begeleiders staan..
dinsdag 18 januari 2011 om 18:26
quote:high hopes schreef op 18 januari 2011 @ 18:25:
[...]
Wij binden in ieder geval niemand vast aan de muur...we gebruiken ook al tijden geen isoleercel meer. Wat wij doen is fixeren op een menswaardige manier en daarna doorstappen in de activiteit...als het even kan stappen we meteen door in de activiteit zonder te fixeren. Moet wel eerlijk zeggen dat wij altijd met meerdere begeleiders staan..Ik gaf eerder aan dat agressie niet altijd voorkomen kan worden, maar dat er wel adequaat op gereageerd kan worden. Alleen heb je daar wel competent personeel voor nodig.
[...]
Wij binden in ieder geval niemand vast aan de muur...we gebruiken ook al tijden geen isoleercel meer. Wat wij doen is fixeren op een menswaardige manier en daarna doorstappen in de activiteit...als het even kan stappen we meteen door in de activiteit zonder te fixeren. Moet wel eerlijk zeggen dat wij altijd met meerdere begeleiders staan..Ik gaf eerder aan dat agressie niet altijd voorkomen kan worden, maar dat er wel adequaat op gereageerd kan worden. Alleen heb je daar wel competent personeel voor nodig.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:27
Wat ik niet goed begrijp is dat dit niet eerder is aangekaart bij de organisatie die hiervoor bestemd is (PVP). Deze organisatie bekijkt of de behandelmethode (bijvoorbeeld isoleren, medicijnvoorschrift) geschikt/nodig/verantwoord is.
Ik krijg uit het voorstukje het idee dat zijn moeder niet weet waar ze het moet zoeken, maar ik weet dat er bij deze instelling een vertrouwenspersoon voor aanwezig is. Het is triest dat het nodig is deze jongen drie jaar lang vast te binden, maar ook dat het nodig is via de pers hier verandering in te brengen.
Ik krijg uit het voorstukje het idee dat zijn moeder niet weet waar ze het moet zoeken, maar ik weet dat er bij deze instelling een vertrouwenspersoon voor aanwezig is. Het is triest dat het nodig is deze jongen drie jaar lang vast te binden, maar ook dat het nodig is via de pers hier verandering in te brengen.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:27
Voor pillen moeten ouders/verzorgers toestemming geven, voor het afsluiten van een kamerdeur moeten ouders/verzorgers toestemming geven, laat staan voor het omdoen van een tuigje...Moeder zegt dat de rechter dit bepaalt heeft, dan mag je denken dat hij dus RM had...maar hoe zit het dan met de inspectie?Evt voogden?Gingen de ouders niet op bezoek?Ik ga vanavond zeker even kijken omdat bepaalde dingen voor mij gewoon niet helder zijn...
Let wel..het is natuurlijk te bezópen voor woorden om iemand 24/7 vast te binden
Let wel..het is natuurlijk te bezópen voor woorden om iemand 24/7 vast te binden
dinsdag 18 januari 2011 om 18:27
dinsdag 18 januari 2011 om 18:29
Mwah, ik heb ook wel moeite om dit klakkeloos voor waar aan te nemen...doodgewoon omdat ik me niet voor kan stellen dat je hier, als groepsleider, mee kunt dealen. Ik zou het niet over mn hart kunnen verkrijgen om zo met bewoners om te gaan...dat er nóóit iemand ingegrepen heeft...daarom denk ik, hoop ik, wil ik, wens ik, dat dit verhaal wat genuanceerder ligt...dat hoop ik echt!
dinsdag 18 januari 2011 om 18:30
dinsdag 18 januari 2011 om 18:30
dinsdag 18 januari 2011 om 18:31
quote:Zespri79 schreef op 18 januari 2011 @ 18:19:
[...]
Nou zo raar is dat niet tegenwoordig in de zorg hoor. Ken er ook een aantal die al jaren niet meer buiten zijn geweest...Op bed liggen en familie niet aanwezig is , nooit komt of t op hun manier niet aandurven. En wij verzorgenden er geen tijd meer voor hebben , worden er vrijwilligers ingeschakeld , die ook al zowat bejaard zijn en onmogelijk een 120kg zware meneer(met 5kinderen en weet niet hoeveel kleinkinderen die een stuk sterker zijn dan de 66jarige vrijwilliger) een ommetje om kunnen duwen.Ik doe dat ook regelmatig met bewoners. Gewoon een kort ommetje maken (ivm epilepsie mag ikzelf niet alleen gaan alleen ommetjes maken), mensen fleuren er van op.
[...]
Nou zo raar is dat niet tegenwoordig in de zorg hoor. Ken er ook een aantal die al jaren niet meer buiten zijn geweest...Op bed liggen en familie niet aanwezig is , nooit komt of t op hun manier niet aandurven. En wij verzorgenden er geen tijd meer voor hebben , worden er vrijwilligers ingeschakeld , die ook al zowat bejaard zijn en onmogelijk een 120kg zware meneer(met 5kinderen en weet niet hoeveel kleinkinderen die een stuk sterker zijn dan de 66jarige vrijwilliger) een ommetje om kunnen duwen.Ik doe dat ook regelmatig met bewoners. Gewoon een kort ommetje maken (ivm epilepsie mag ikzelf niet alleen gaan alleen ommetjes maken), mensen fleuren er van op.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:34
ik ga kijken omdat ik graag wil weten hoe het zit. Zoals High hopes al schrijft. Er moet voor de kleinste dingen een middel en maatregel aangevraagd worden en dan moet familie toestemming, In uiterste nood mag er een nood M&M komen maar die moet dan weer goedgekeurd worden door hogerhand. En ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit is gebeurd
Als het gebeurd zonder toestemming vraag ik me oprecht af hoe dit kan en waarom er niemand aan de bel heeft getrokken. Want daar had ik geen drie jaar mee gewacht
Bedoel er kan altijd sprake zijn van agressie maar dan moet je kijken hoe je dit kunt voorkomen en dan is vastbinden geen optie
Als het gebeurd zonder toestemming vraag ik me oprecht af hoe dit kan en waarom er niemand aan de bel heeft getrokken. Want daar had ik geen drie jaar mee gewacht
Bedoel er kan altijd sprake zijn van agressie maar dan moet je kijken hoe je dit kunt voorkomen en dan is vastbinden geen optie
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 18 januari 2011 om 18:34
Triest dit. Mijn zoon heeft ook een agressieve stoornis. Dankzij de één op één begeleiding gaat het tot nu toe vrij goed. Hij is verder een aardige, gezellige jongen, maar als iets hem triggert, is hij gewoonweg gevaarlijk. Ik werk niet en ben thuis altijd in zijn buurt. Zo kan ik bijtijds signaleren wanneer het mis dreigt te gaan, waardoor ik hem uit de situatie kan halen. Dat heb ik moeten leren. Toen hij vijf was, zat ik onder de blauwe plekken omdat hij me steeds onverwacht aanviel. Inmiddels weet ik welke situaties we moeten voorkomen, maar dat is lang niet altijd voldoende. De grote vraag is, hoe lang ik dat volhou (hij wordt sterker dan ik). Als het thuis niet meer gaat, kom je in de hulpverlening terecht, waar zo'n intensieve begeleiding simpelweg niet mogelijk is. Natuurlijk zouden wij ons er niet bij neerleggen als hij zou worden vastgebonden, maar de vraag blijft dan wel, welke alternatieven je als ouder hebt.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:39
Ik vind de post van Lolapaloeza helemaal niet zo raar. Tuurlijk is het hartverscheurend dat deze jongen al 3 vast zit aan de muur en niet meer buiten is geweest. Absoluut. Maar wat als hij iemand zo hard in de nek slaat dat diegene voor het leven gehandicapt is? Ik ken zo iemand. Ze was een jonge, vrolijke, levendige meid die haar kinderdroom om in de psycho-geriatrie te werken had waargemaakt. Ze kreeg een klap en fietst nu op een driewieler. Ze kan niet meer werken en heeft zelf vrijwilligers nodig om wat leuks met haar te doen.
Ik heb zelf een opleiding gedaan om in de zorg te werken en heb het niet afgemaakt. Ik kon het niet. De druk was te hoog en ik vond het gewoon vreselijk om te zien dat er geen tijd was voor mensen. Ik heb stage gelopen in de instelling waar Jolanda Venema gezeten heeft. In die tijd is er ook iemand aangevallen door een patient die 2 op 1 begeleiding had. Die was een behoorlijke tijd uit de running...
Echt, ik hoop dat er een oplossing komt en dat deze jongen weer op een menswaardige manier verzorgd kan worden maar het moet wel veilig zijn voor hemzelf en voor de mensen die met hem moeten werken.
En dat zijn moeder inderdaad niet eerder aan de bel heeft getrokken.... Misschien uit wanhoop en onwetentheid?
Ik heb zelf een opleiding gedaan om in de zorg te werken en heb het niet afgemaakt. Ik kon het niet. De druk was te hoog en ik vond het gewoon vreselijk om te zien dat er geen tijd was voor mensen. Ik heb stage gelopen in de instelling waar Jolanda Venema gezeten heeft. In die tijd is er ook iemand aangevallen door een patient die 2 op 1 begeleiding had. Die was een behoorlijke tijd uit de running...
Echt, ik hoop dat er een oplossing komt en dat deze jongen weer op een menswaardige manier verzorgd kan worden maar het moet wel veilig zijn voor hemzelf en voor de mensen die met hem moeten werken.
En dat zijn moeder inderdaad niet eerder aan de bel heeft getrokken.... Misschien uit wanhoop en onwetentheid?
dinsdag 18 januari 2011 om 18:41
Het staat buiten kijf dat dit een zeer schrijnende situatie voor deze jongen is. Ik verbaas me wel over het gemak waarmee er negatief gesproken wordt over de hulpverlening. Groepsbegeleiding in de verstandelijk gehandicaptenzorg zetten zich vask met hart en ziel in voor hun bewoners. Zijn ontzettend begaan en willen vanuit hun hart en ziel de best mogelijke zorg bieden. Bij veel clienten is op allerlei opleidingsniveaus deskundigen betrokken. Bij het instellen van zulke extremen maatregelen is naar alle waarschijnlijkheid minimaal een gedragswetenschapper betrokken en zal moeten worden getoetst aan kwaliteitsnormen. Het zal voor niemand 'the easy way' zijn om deze maatregel in te stellen. Hulpverleners zien de kwaliteit van zorg achteruit gaan door bezuinigingen. In de verstandelijk gehandicaptenzorg is nog ontzettend veel winst te behalen, absoluut. Met deze post wil ik absoluut niet zeggen deze maatregel te ondersteunen. Ik probeer hiermee een lans te breken voor de betreffende hulpverleners en de oordelen te nuanceren.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:42
In Nederland zitten 10 tot 20 mensen in dezelfde situatie als Brandon. Inspectie van de Gezondheidszorg is daarvan op de hoogte.
bron: rtlnieuws.nl
Hieruit blijkt volgens mij dat er geen eenvoudige oplossing is. Wij als leken kunnen alles verzinnen over hoe dit anders moet (en het MOET anders), maar in de praktijk kunnen er zo veel haken en ogen aan zitten, dat het goede niet uitvoerbaar blijkt.
Dat iemand een tijdje aan een tuig zit is schrijnend, maar niet per se onmenselijk. Het kan namelijk levensbedreigende situaties voorkomen.
Dat het al 3 jaar duurt, is wel onmenselijk.
Dat een rechter slechts 1x per half jaar wil komen kijken of dit nog nodig is, zie ik ook niet zitten. Dat zou minimaal per maand moeten zijn. Maar ja, rechters hebben het ook druk. (Nee, daarmee wil ik het niet goedpraten, slechts aangeven hoe het zo fout geregeld kan zijn).
bron: rtlnieuws.nl
Hieruit blijkt volgens mij dat er geen eenvoudige oplossing is. Wij als leken kunnen alles verzinnen over hoe dit anders moet (en het MOET anders), maar in de praktijk kunnen er zo veel haken en ogen aan zitten, dat het goede niet uitvoerbaar blijkt.
Dat iemand een tijdje aan een tuig zit is schrijnend, maar niet per se onmenselijk. Het kan namelijk levensbedreigende situaties voorkomen.
Dat het al 3 jaar duurt, is wel onmenselijk.
Dat een rechter slechts 1x per half jaar wil komen kijken of dit nog nodig is, zie ik ook niet zitten. Dat zou minimaal per maand moeten zijn. Maar ja, rechters hebben het ook druk. (Nee, daarmee wil ik het niet goedpraten, slechts aangeven hoe het zo fout geregeld kan zijn).
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
dinsdag 18 januari 2011 om 18:42
dinsdag 18 januari 2011 om 18:45
quote:roermondse schreef op 18 januari 2011 @ 18:33:
zespri: wat erg zeg, dat dat bij jou in de insteling ook gebeurt, moet er niet aan denken dat mijn lieve oma zoiets zou overkomen, wegens tijdgebrek...
Niet alleen tijdgebrek van het personeel! Ook tijdgebrek/desinteresse van de familie.
Als tiener heb ik vrijwilligerswerk gedaan in een verpleeghuis. Ik deed daar bardienst. Ik schonk dan koffie en thee voor mensen die hun familielid wilden bezoeken en zo in een restaurant-achtige setting wat konden drinken psycho-geriatrie dus gesloten afdelingen). Ik stond daar op eerste kerstdag en er kwam NIEMAND! Het zat bij de ingang en ik kon gewoon zien dat er niemand kwam. Niet om iemand op te halen en niet om iemand te bezoeken. Wat een klote eerste kerstdag was dat zeg! Ik was helemaal ontdaan toen ik thuis kwam...
zespri: wat erg zeg, dat dat bij jou in de insteling ook gebeurt, moet er niet aan denken dat mijn lieve oma zoiets zou overkomen, wegens tijdgebrek...
Niet alleen tijdgebrek van het personeel! Ook tijdgebrek/desinteresse van de familie.
Als tiener heb ik vrijwilligerswerk gedaan in een verpleeghuis. Ik deed daar bardienst. Ik schonk dan koffie en thee voor mensen die hun familielid wilden bezoeken en zo in een restaurant-achtige setting wat konden drinken psycho-geriatrie dus gesloten afdelingen). Ik stond daar op eerste kerstdag en er kwam NIEMAND! Het zat bij de ingang en ik kon gewoon zien dat er niemand kwam. Niet om iemand op te halen en niet om iemand te bezoeken. Wat een klote eerste kerstdag was dat zeg! Ik was helemaal ontdaan toen ik thuis kwam...
