de Recessie

Het geld dat met miljarden tegelijk door de overheden in de banken is gepompt, heeft zijn weg naar 'de markt' gevonden. Zo is althans de conclusie van velen die de opgaande lijn in de aandelenkoersen van de laatste tijd in ogenschouw nemen.



Wat daarbij dus opvalt, ook al zou dat geen verrassing mogen zijn, is dat de banken het geld dat ze nagenoeg gratis op kunnen halen bij Trichet, Bernanke of lokale overheden, niet gebruiken om de krappe markt voor kredieten aan bedrijven en particulieren een steuntje in de rug te geven. Nee, het komt terecht bij fondsen die beleggen in uiteenlopende waardepapieren.

Vanuit het gezichtspunt van de banken is dit volkomen begrijpelijk. De stijgende koersen op de beurs geven de banken zelf weer 'lucht'. Hun eigen koersen stijgen mee, waardoor ze uit de gevarenzone komen waarin ze verkeerden sinds bleek dat het onderpand van hun waarde op de beurs uit gebakken lucht bestond.

Op het 'sentiment' trekt ook de vraag naar huizen in de VS weer wat aan. En daarmee wordt die gebakken lucht in de kluizen, die grotendeels nog niet is afgeboekt, weer wat meer waard. Het probleem is natuurlijk wel dat de onderliggende systematiek maakt dat die gebundelde hypotheken nog net zo kwetsbaar zijn als voorheen. Voor de banken komt het er op aan die zooi te verkopen vóór de volgende klap. Bij voorkeur aan overheden, als 'aflossing' van al die geleende miljarden, zodat de belastingbetaler uiteindelijk definitief met de rekening blijft zitten.



Dit suggereert een 'double dip', zoals dat in economische kring wordt genoemd. En met het uitblijven van herstel op de markt voor bedrijfsleningen, én de waanzinnige groei van de toch al astronomische staatsschuld in de VS, is dat verre van denkbeeldig.