Actueel
alle pijlers
Domme column mantelzorg Sabine Uitslag
dinsdag 19 juli 2011 om 22:46
Zie link. Is column van CDA- politicus over mantelzorg.
Duidelijk nog nooit zelf mantelzorg verleend. Zo dom...
http://www.zorgwelzijn.nl ... ardevolle-samenleving.htm
Duidelijk nog nooit zelf mantelzorg verleend. Zo dom...
http://www.zorgwelzijn.nl ... ardevolle-samenleving.htm
dinsdag 19 juli 2011 om 23:22
Oh wacht, dit zit er natuurlijk ook achter: goedpraten van bezuinigingen op het persoonsgebonden budget.
Deze column staat op dezelfde site van Zorg en Welzijn
quote:'Mantelzorgers in problemen door bezuiniging'
07-06 2011 | 03:53
Bijna de helft van de mantelzorgers voorziet grote problemen door de bezuinigingen op het persoonsgebonden budget (pgb). 45 procent van hen denkt het werk niet te kunnen volhouden in de toekomst. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nationaal Mantelzorgpanel dat dinsdag naar buiten is gebracht.
Vier op de vijf mantelzorgers verwachten dat er zonder pgb geen passend zorgaanbod voorhanden is. Zij maken zich zorgen over hun eigen situatie door de bezuinigingen die staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (WVS) heeft aangekondigd.
Opgenomen
Veel van de respondenten verwachten dat de persoon die zij verzorgen door de maatregelen in een instelling opgenomen moeten worden, of dat ze meer mantelzorg moeten geven of in elk geval meer moeten regelen en betalen.
Familieleden
Het onderzoek is uitgevoerd door Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers en vrijwilligerszorg. Mantelzorgers ondersteunen chronisch zieken, gehandicapten en hulpbehoevenden. Het zijn meestal familieleden, vrienden of bekenden.
http://www.zorgwelzijn.nl ... emen-door-bezuiniging.htm
Deze column staat op dezelfde site van Zorg en Welzijn
quote:'Mantelzorgers in problemen door bezuiniging'
07-06 2011 | 03:53
Bijna de helft van de mantelzorgers voorziet grote problemen door de bezuinigingen op het persoonsgebonden budget (pgb). 45 procent van hen denkt het werk niet te kunnen volhouden in de toekomst. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nationaal Mantelzorgpanel dat dinsdag naar buiten is gebracht.
Vier op de vijf mantelzorgers verwachten dat er zonder pgb geen passend zorgaanbod voorhanden is. Zij maken zich zorgen over hun eigen situatie door de bezuinigingen die staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (WVS) heeft aangekondigd.
Opgenomen
Veel van de respondenten verwachten dat de persoon die zij verzorgen door de maatregelen in een instelling opgenomen moeten worden, of dat ze meer mantelzorg moeten geven of in elk geval meer moeten regelen en betalen.
Familieleden
Het onderzoek is uitgevoerd door Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers en vrijwilligerszorg. Mantelzorgers ondersteunen chronisch zieken, gehandicapten en hulpbehoevenden. Het zijn meestal familieleden, vrienden of bekenden.
http://www.zorgwelzijn.nl ... emen-door-bezuiniging.htm
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 19 juli 2011 om 23:39
Toch typisch dat het zorgen voor naasten als mantelzorg gezien wordt. In veel andere landen woont een alleenstaande ouder bij de kinderen in. Het zorgen voor is vanzelfsprekend. Ik zou er zelf niet aan moeten denken. Toch vind ik het weleens sneu dat die oude man alleen is en bejaardenhuis geen optie is, omdat hij nog te 'goed' is.
dinsdag 19 juli 2011 om 23:40
dinsdag 19 juli 2011 om 23:42
Mijn 84 jarige opa is mantelzorger en ook woordvoerder voor Mezzo, wat in die andere column genoemd wordt. En hij doet wel even meer dan een ontbijtje op bed maken, hij heeft een dagtaak aan de verzorging van mijn zwaar demente oma die in een verzorgingstehuis woont.
Wat uberdom van die Sabine Uitslag. Zonder mantelzorgers als mijn hoogbejaarde opa, lag mijn oma de hele week te kwijlen in een bed zonder te eten, te wassen, zonder schone kleren, kwam ze nooit buiten, werd er nooit therapeutisch met haar gekangaroed, werden er geen koffieochtenden en muziekochtenden in haar verzorgingstehuis georganiseerd, ga zo maar door. Want al die dingen doet mijn opa, inderdaad. Die komt haar voeren, doet haar in bad, begeleidt haar fysiotherapie, gaat met haar wandelen, wast haar kleren, speelt piano voor al haar even demente tehuisgenoten, is Sinterklaas in haar tehuis, ga maar door.
Wat uberdom van die Sabine Uitslag. Zonder mantelzorgers als mijn hoogbejaarde opa, lag mijn oma de hele week te kwijlen in een bed zonder te eten, te wassen, zonder schone kleren, kwam ze nooit buiten, werd er nooit therapeutisch met haar gekangaroed, werden er geen koffieochtenden en muziekochtenden in haar verzorgingstehuis georganiseerd, ga zo maar door. Want al die dingen doet mijn opa, inderdaad. Die komt haar voeren, doet haar in bad, begeleidt haar fysiotherapie, gaat met haar wandelen, wast haar kleren, speelt piano voor al haar even demente tehuisgenoten, is Sinterklaas in haar tehuis, ga maar door.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 19 juli 2011 om 23:49
quote:Chatterly schreef op 19 juli 2011 @ 23:39:
Toch typisch dat het zorgen voor naasten als mantelzorg gezien wordt. In veel andere landen woont een alleenstaande ouder bij de kinderen in. Het zorgen voor is vanzelfsprekend. Ik zou er zelf niet aan moeten denken. Toch vind ik het weleens sneu dat die oude man alleen is en bejaardenhuis geen optie is, omdat hij nog te 'goed' is.
Dat is nou prrecies het punt Chatterly, mantelzorg is niet even zorgen voor een naasten. Een bed bieden en een warme prak, de schone was. Mantelzorg is naasten op een hele intensieve manier verzorgen, en het gaat om mensen met speciale behoeften. Mantelzorgens worden een soort professionals, ik zou het niet een dagje kunnen overnemen. Ze wassen iemand op speciale wijze, soms met takel voor in en uit bed. Ze dienen medicatie toe, kennen het gedrag van hun naasten tot in de detail. Kunnen met ze communiceren, zelfs als de naaste het vermogen heeft verloren om te spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan, het gaan om intensieve special care zorg, die je bijna van een verpleegkundige verwacht.
Daarnaast leven wij dus niet meer in een samenleving, waarbij de ouderen als vanzelfsprekend bij de jongeren wonen. De landen waar jij het over hebt, zijn meestal ook landen met zwakke economieen en minder welvaart. Ze moeten wel. Hier werken in gezinnen de man en de vrouw, kinderen gaan naar school. Ouderen willen een zelfstandig leven, hun eigen huis. En zelfs in de landen, waar het vanzelfsprekend is om met de oudere familie in huis te leven, weten ze zich geen raad met hele zieke familieleden. Daar hebben ze de middelen niet voor. Trek geen vergelijkingen daar waar het echt appels met peren vergelijken is. En bedenk dat mantelzorg een stapje verder gaat dan eten en onderdak verschaffen.
Toch typisch dat het zorgen voor naasten als mantelzorg gezien wordt. In veel andere landen woont een alleenstaande ouder bij de kinderen in. Het zorgen voor is vanzelfsprekend. Ik zou er zelf niet aan moeten denken. Toch vind ik het weleens sneu dat die oude man alleen is en bejaardenhuis geen optie is, omdat hij nog te 'goed' is.
Dat is nou prrecies het punt Chatterly, mantelzorg is niet even zorgen voor een naasten. Een bed bieden en een warme prak, de schone was. Mantelzorg is naasten op een hele intensieve manier verzorgen, en het gaat om mensen met speciale behoeften. Mantelzorgens worden een soort professionals, ik zou het niet een dagje kunnen overnemen. Ze wassen iemand op speciale wijze, soms met takel voor in en uit bed. Ze dienen medicatie toe, kennen het gedrag van hun naasten tot in de detail. Kunnen met ze communiceren, zelfs als de naaste het vermogen heeft verloren om te spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan, het gaan om intensieve special care zorg, die je bijna van een verpleegkundige verwacht.
Daarnaast leven wij dus niet meer in een samenleving, waarbij de ouderen als vanzelfsprekend bij de jongeren wonen. De landen waar jij het over hebt, zijn meestal ook landen met zwakke economieen en minder welvaart. Ze moeten wel. Hier werken in gezinnen de man en de vrouw, kinderen gaan naar school. Ouderen willen een zelfstandig leven, hun eigen huis. En zelfs in de landen, waar het vanzelfsprekend is om met de oudere familie in huis te leven, weten ze zich geen raad met hele zieke familieleden. Daar hebben ze de middelen niet voor. Trek geen vergelijkingen daar waar het echt appels met peren vergelijken is. En bedenk dat mantelzorg een stapje verder gaat dan eten en onderdak verschaffen.
dinsdag 19 juli 2011 om 23:54
quote:Chatterly schreef op 19 juli 2011 @ 23:39:
Toch typisch dat het zorgen voor naasten als mantelzorg gezien wordt. In veel andere landen woont een alleenstaande ouder bij de kinderen in. Het zorgen voor is vanzelfsprekend. Ik zou er zelf niet aan moeten denken. Toch vind ik het weleens sneu dat die oude man alleen is en bejaardenhuis geen optie is, omdat hij nog te 'goed' is.
Het zal zeker in Nederland minder vanzelfsprekend zijn dan in andere landen. Maar uit de commentaren op de website waar de blog geplaatst is, kreeg ik het idee dat het feit dat wij 'langdurig zorgen voor een naaste' een naam gegeven hebben, het daarmee ineens niet meer vanzelfsprekend is. Ik denk dat het voor veel mensen, ook in Nederland, wel voelt als iets vanzelfsprekends. Of je het dan gewoon 'langdurig zorgen voor een ander' noemt of 'mantelzorg' zegt op zich niets over de vanzelfsprekendheid. Hoop dat ik duidelijk ben, het is al laat
Overigens hoop ik maar, dat als mijn ouders, andere familieleden of vrienden langdurig hulp nodig hebben, ik in staat zal zijn om die zorg te leveren. Ik heb enorme bewondering voor mensen die dit jaar in, jaar uit doen.
Toch typisch dat het zorgen voor naasten als mantelzorg gezien wordt. In veel andere landen woont een alleenstaande ouder bij de kinderen in. Het zorgen voor is vanzelfsprekend. Ik zou er zelf niet aan moeten denken. Toch vind ik het weleens sneu dat die oude man alleen is en bejaardenhuis geen optie is, omdat hij nog te 'goed' is.
Het zal zeker in Nederland minder vanzelfsprekend zijn dan in andere landen. Maar uit de commentaren op de website waar de blog geplaatst is, kreeg ik het idee dat het feit dat wij 'langdurig zorgen voor een naaste' een naam gegeven hebben, het daarmee ineens niet meer vanzelfsprekend is. Ik denk dat het voor veel mensen, ook in Nederland, wel voelt als iets vanzelfsprekends. Of je het dan gewoon 'langdurig zorgen voor een ander' noemt of 'mantelzorg' zegt op zich niets over de vanzelfsprekendheid. Hoop dat ik duidelijk ben, het is al laat
Overigens hoop ik maar, dat als mijn ouders, andere familieleden of vrienden langdurig hulp nodig hebben, ik in staat zal zijn om die zorg te leveren. Ik heb enorme bewondering voor mensen die dit jaar in, jaar uit doen.
dinsdag 19 juli 2011 om 23:58
quote:fashionvictim schreef op 19 juli 2011 @ 23:42:
Mijn 84 jarige opa is mantelzorger en ook woordvoerder voor Mezzo, wat in die andere column genoemd wordt. En hij doet wel even meer dan een ontbijtje op bed maken, hij heeft een dagtaak aan de verzorging van mijn zwaar demente oma die in een verzorgingstehuis woont.
Wat een uberdom wicht, die Sabine Uitslag. Zonder mantelzorgers als mijn hoogbejaarde opa, lag mijn oma de hele week te kwijlen in een bed zonder te eten, te wassen, zonder schone kleren, kwam ze nooit buiten, werd er nooit therapeutisch met haar gekangaroed, werden er geen koffieochtenden en muziekochtenden in haar verzorgingstehuis georganiseerd, ga zo maar door. Want al die dingen doet mijn opa, inderdaad. Die komt haar voeren, doet haar in bad, begeleidt haar fysiotherapie, gaat met haar wandelen, wast haar kleren, speelt piano voor al haar even demente tehuisgenoten, is Sinterklaas in haar tehuis, ga maar door.? Snap je punt wel n.a.v. die rare column. Maar nu zet je de reguliere zorg wel even in een hoek. Hoezo zou je oma niet gewassen, aangekleed of gevoed worden zonder je opa?
Mijn 84 jarige opa is mantelzorger en ook woordvoerder voor Mezzo, wat in die andere column genoemd wordt. En hij doet wel even meer dan een ontbijtje op bed maken, hij heeft een dagtaak aan de verzorging van mijn zwaar demente oma die in een verzorgingstehuis woont.
Wat een uberdom wicht, die Sabine Uitslag. Zonder mantelzorgers als mijn hoogbejaarde opa, lag mijn oma de hele week te kwijlen in een bed zonder te eten, te wassen, zonder schone kleren, kwam ze nooit buiten, werd er nooit therapeutisch met haar gekangaroed, werden er geen koffieochtenden en muziekochtenden in haar verzorgingstehuis georganiseerd, ga zo maar door. Want al die dingen doet mijn opa, inderdaad. Die komt haar voeren, doet haar in bad, begeleidt haar fysiotherapie, gaat met haar wandelen, wast haar kleren, speelt piano voor al haar even demente tehuisgenoten, is Sinterklaas in haar tehuis, ga maar door.? Snap je punt wel n.a.v. die rare column. Maar nu zet je de reguliere zorg wel even in een hoek. Hoezo zou je oma niet gewassen, aangekleed of gevoed worden zonder je opa?
woensdag 20 juli 2011 om 00:15
quote:hekje schreef op 19 juli 2011 @ 23:58:
[...]
? Snap je punt wel n.a.v. die rare column. Maar nu zet je de reguliere zorg wel even in een hoek. Hoezo zou je oma niet gewassen, aangekleed of gevoed worden zonder je opa?Nou, omdat mijn opa dat al ruim 6 jaar dagelijks doet, misschien? Dat personeel heeft echt geen tijd om alle bewoners met hun takellift de douche in te takelen en te douchen, of alle bewoners hap voor hap te voeren, en er zijn ook bewoners die helemaal geen familie hebben en mijn oma heeft dat wel.
[...]
? Snap je punt wel n.a.v. die rare column. Maar nu zet je de reguliere zorg wel even in een hoek. Hoezo zou je oma niet gewassen, aangekleed of gevoed worden zonder je opa?Nou, omdat mijn opa dat al ruim 6 jaar dagelijks doet, misschien? Dat personeel heeft echt geen tijd om alle bewoners met hun takellift de douche in te takelen en te douchen, of alle bewoners hap voor hap te voeren, en er zijn ook bewoners die helemaal geen familie hebben en mijn oma heeft dat wel.
Am Yisrael Chai!
woensdag 20 juli 2011 om 00:21
Als zij dat al ziet als mantelzorg, mag ze een weekje met ons meelopen met een demente schoonvader in een gesloten verpleeginrichting. Nee, een ontbijtje op bed zit er inderdaad niet in. Dat wordt voor ons een beetje krap in de tijd met allebei een baan, een kind van 2 en 3 bejaarde ouders. En dan zit mijn schoonvader nog in een verpleeghuis waar wij niets dan lof over hebben en waar de verzorgsters zich uit de naad werken. Was het maar een keertje ontbijt op bed brengen .
Ze mag dan wel een discussie op gang brengen, maar in haar column doet ze heel veel mensen heel ernstig tekort.
Ik hoop voor haar dat ze niet mee hoeft te maken dat je ineens compleet verantwoordelijk gesteld wordt voor een direct familielid. Met alle administratieve, medische en sociale shit. En nog es de complete familie over je heen krijgen omdat dementie toch niet zo erg is dat je je vader in een gesloten inrichting opsluit wat zo ver weg is voor een bezoekje (verpleeghuis bij ons in de woonplaats omdat we dan de mantelzorg kunnen verlenen die nodig is) zonder te beseffen dat wij er minimaal 2x per week naar toegaan om te zorgen dat schoonvader nog enigszins kwaliteit van leven heeft.....
En wat betreft de zorg in andere landen: A: mensen worden daar minder oud, ze gaan sneller dood aan aandoeningen waarvoor je hier in leven gehouden wordt, B: de zorg wordt niet met vreugde ontvangen en C: als familie die zorg niet geven kan, rot je gewoon weg met je handicap/dementie whatever.
Ze mag dan wel een discussie op gang brengen, maar in haar column doet ze heel veel mensen heel ernstig tekort.
Ik hoop voor haar dat ze niet mee hoeft te maken dat je ineens compleet verantwoordelijk gesteld wordt voor een direct familielid. Met alle administratieve, medische en sociale shit. En nog es de complete familie over je heen krijgen omdat dementie toch niet zo erg is dat je je vader in een gesloten inrichting opsluit wat zo ver weg is voor een bezoekje (verpleeghuis bij ons in de woonplaats omdat we dan de mantelzorg kunnen verlenen die nodig is) zonder te beseffen dat wij er minimaal 2x per week naar toegaan om te zorgen dat schoonvader nog enigszins kwaliteit van leven heeft.....
En wat betreft de zorg in andere landen: A: mensen worden daar minder oud, ze gaan sneller dood aan aandoeningen waarvoor je hier in leven gehouden wordt, B: de zorg wordt niet met vreugde ontvangen en C: als familie die zorg niet geven kan, rot je gewoon weg met je handicap/dementie whatever.
woensdag 20 juli 2011 om 00:26
quote:fashionvictim schreef op 20 juli 2011 @ 00:15:
[...]
Nou, omdat mijn opa dat al ruim 6 jaar dagelijks doet, misschien? Dat personeel heeft echt geen tijd om alle bewoners met hun takellift de douche in te takelen en te douchen, of alle bewoners hap voor hap te voeren, en er zijn ook bewoners die helemaal geen familie hebben en mijn oma heeft dat wel.Wat triest. Wij worden gebeld als mijn schoonvader niet goed eet, en dan vertellen ze ook wat ze doen om hem wel te laten eten (hap voor hap). Mijn schoonvader is, pardon me, echt een enorme zeikerd en geen makkelijk man in de omgang, maar zelfs hij is tevreden in het verpleeghuis. Ze bellen echt wel een paar x in de week om ons op de hoogte te houden en te vertellen waar hij ontevreden over is. We kunnen ook altijd een gesprek met de arts /psycholoog aanvragen als we vragen hebben over zijn welzijn of verzorging.
[...]
Nou, omdat mijn opa dat al ruim 6 jaar dagelijks doet, misschien? Dat personeel heeft echt geen tijd om alle bewoners met hun takellift de douche in te takelen en te douchen, of alle bewoners hap voor hap te voeren, en er zijn ook bewoners die helemaal geen familie hebben en mijn oma heeft dat wel.Wat triest. Wij worden gebeld als mijn schoonvader niet goed eet, en dan vertellen ze ook wat ze doen om hem wel te laten eten (hap voor hap). Mijn schoonvader is, pardon me, echt een enorme zeikerd en geen makkelijk man in de omgang, maar zelfs hij is tevreden in het verpleeghuis. Ze bellen echt wel een paar x in de week om ons op de hoogte te houden en te vertellen waar hij ontevreden over is. We kunnen ook altijd een gesprek met de arts /psycholoog aanvragen als we vragen hebben over zijn welzijn of verzorging.
woensdag 20 juli 2011 om 00:35
quote:_avril_ schreef op 19 juli 2011 @ 23:49:
[...]
Dat is nou prrecies het punt Chatterly, mantelzorg is niet even zorgen voor een naasten. Een bed bieden en een warme prak, de schone was. Mantelzorg is naasten op een hele intensieve manier verzorgen, en het gaat om mensen met speciale behoeften. Mantelzorgens worden een soort professionals, ik zou het niet een dagje kunnen overnemen. Ze wassen iemand op speciale wijze, soms met takel voor in en uit bed. Ze dienen medicatie toe, kennen het gedrag van hun naasten tot in de detail. Kunnen met ze communiceren, zelfs als de naaste het vermogen heeft verloren om te spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan, het gaan om intensieve special care zorg, die je bijna van een verpleegkundige verwacht.
Daarnaast leven wij dus niet meer in een samenleving, waarbij de ouderen als vanzelfsprekend bij de jongeren wonen. De landen waar jij het over hebt, zijn meestal ook landen met zwakke economieen en minder welvaart. Ze moeten wel. Hier werken in gezinnen de man en de vrouw, kinderen gaan naar school. Ouderen willen een zelfstandig leven, hun eigen huis. En zelfs in de landen, waar het vanzelfsprekend is om met de oudere familie in huis te leven, weten ze zich geen raad met hele zieke familieleden. Daar hebben ze de middelen niet voor. Trek geen vergelijkingen daar waar het echt appels met peren vergelijken is. En bedenk dat mantelzorg een stapje verder gaat dan eten en onderdak verschaffen.Ben het met je eens hoor. Maar soms voel ik me best een egoist dat ik niet méér wil kan doen. Mijn vader is best manipulatief en ik als 50 jarige laat mijn oren er naar hangen. Als ik heel eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om mantelzorger te zijn. Maar om de thuiszorg nou alles te laten doen! Er wordt best op mjn gemoed gewerkt en ik baal ervan dat ik dat toelaat. Als ik dan de mensen in andere landen liefdevol voor hun naasten zie zorgen, realiseer ik me dat ik faal als liefhebbende dochter. Maar daar gaat de discussie niet over. Sorry, maar soms is de zorg me gewoon te veel.
[...]
Dat is nou prrecies het punt Chatterly, mantelzorg is niet even zorgen voor een naasten. Een bed bieden en een warme prak, de schone was. Mantelzorg is naasten op een hele intensieve manier verzorgen, en het gaat om mensen met speciale behoeften. Mantelzorgens worden een soort professionals, ik zou het niet een dagje kunnen overnemen. Ze wassen iemand op speciale wijze, soms met takel voor in en uit bed. Ze dienen medicatie toe, kennen het gedrag van hun naasten tot in de detail. Kunnen met ze communiceren, zelfs als de naaste het vermogen heeft verloren om te spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan, het gaan om intensieve special care zorg, die je bijna van een verpleegkundige verwacht.
Daarnaast leven wij dus niet meer in een samenleving, waarbij de ouderen als vanzelfsprekend bij de jongeren wonen. De landen waar jij het over hebt, zijn meestal ook landen met zwakke economieen en minder welvaart. Ze moeten wel. Hier werken in gezinnen de man en de vrouw, kinderen gaan naar school. Ouderen willen een zelfstandig leven, hun eigen huis. En zelfs in de landen, waar het vanzelfsprekend is om met de oudere familie in huis te leven, weten ze zich geen raad met hele zieke familieleden. Daar hebben ze de middelen niet voor. Trek geen vergelijkingen daar waar het echt appels met peren vergelijken is. En bedenk dat mantelzorg een stapje verder gaat dan eten en onderdak verschaffen.Ben het met je eens hoor. Maar soms voel ik me best een egoist dat ik niet méér wil kan doen. Mijn vader is best manipulatief en ik als 50 jarige laat mijn oren er naar hangen. Als ik heel eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om mantelzorger te zijn. Maar om de thuiszorg nou alles te laten doen! Er wordt best op mjn gemoed gewerkt en ik baal ervan dat ik dat toelaat. Als ik dan de mensen in andere landen liefdevol voor hun naasten zie zorgen, realiseer ik me dat ik faal als liefhebbende dochter. Maar daar gaat de discussie niet over. Sorry, maar soms is de zorg me gewoon te veel.
woensdag 20 juli 2011 om 00:37
Ik ben het met Sabine eens dat het af en toe fijn kan zijn om iets voor een ander te doen, maar dat vind ik geen mantelzorg. Dat is gewoon sociaal zijn!
Ik denk dat zij in haar omgeving nog nooit de verzorging van een zieke of oudere heeft meegemaakt. Ontbijt maken voor geliefde mantelzorg?! Het is bijna grappig.
Ik heb mij al eens geergerd (sorry, lukt niet om puntjes te zetten) aan haar op tv, maar dit slaat alles!
Ik denk dat zij in haar omgeving nog nooit de verzorging van een zieke of oudere heeft meegemaakt. Ontbijt maken voor geliefde mantelzorg?! Het is bijna grappig.
Ik heb mij al eens geergerd (sorry, lukt niet om puntjes te zetten) aan haar op tv, maar dit slaat alles!
woensdag 20 juli 2011 om 00:52
Lieve Sabine,
Naar aanleiding van een stukje in je column, wil ik je geheugen wel even opfrissen.
Het gaat om dit stukje;
"Wat ik overal lees en hoor is dat de groep mantelzorgers heel groot is en dat ze het enorm zwaar hebben. Maar hoe ging dat ‘vroeger’ dan? Was het, toen er nog geen computer, skype, robot-stofzuiger en wasmachine was, dan niet nog veel zwaarder?"
Vroeger, Sabine, gingen veel van die mensen gewoon dood. Toen werden mensen niet zo oud, en kinderen met een handicap bleven voor eeuwig kinderen. De zorg was toen ook nog niet zo goed als nu.
Dat is natuurlijk ook een optie. Maar ik ga er maar vanuit dat je dat niet zou willen.
En of het zwaarder was? Niet vanwege het ontbreken van een wasmachine in ieder geval. Maar goed, daarvoor moet je weten wat mantelzorg inhoudt, en dat is je tot nu toe in ieder geval nog niet gelukt. Gezien je voorbeeld over ontbijtjes enzo.
Veel succes verder, en lees tijdens het zomer reces eens wat over de zorg en haar geschiedenis, heel informatief kan ik je vertellen.
Naar aanleiding van een stukje in je column, wil ik je geheugen wel even opfrissen.
Het gaat om dit stukje;
"Wat ik overal lees en hoor is dat de groep mantelzorgers heel groot is en dat ze het enorm zwaar hebben. Maar hoe ging dat ‘vroeger’ dan? Was het, toen er nog geen computer, skype, robot-stofzuiger en wasmachine was, dan niet nog veel zwaarder?"
Vroeger, Sabine, gingen veel van die mensen gewoon dood. Toen werden mensen niet zo oud, en kinderen met een handicap bleven voor eeuwig kinderen. De zorg was toen ook nog niet zo goed als nu.
Dat is natuurlijk ook een optie. Maar ik ga er maar vanuit dat je dat niet zou willen.
En of het zwaarder was? Niet vanwege het ontbreken van een wasmachine in ieder geval. Maar goed, daarvoor moet je weten wat mantelzorg inhoudt, en dat is je tot nu toe in ieder geval nog niet gelukt. Gezien je voorbeeld over ontbijtjes enzo.
Veel succes verder, en lees tijdens het zomer reces eens wat over de zorg en haar geschiedenis, heel informatief kan ik je vertellen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 20 juli 2011 om 00:58
Vreselijk,wat een verschrikkelijke column... Je zou er Uitslag van krijgen..
Ze snapt volgens mij geen bal van wat mantelzorgers allemaal doen..
Dat ze maar eens een tijdje meeloopt met mantelzorgers.. ik wed dat haar column datn helemaal anders in elkaar steekt.
Ze snapt volgens mij geen bal van wat mantelzorgers allemaal doen..
Dat ze maar eens een tijdje meeloopt met mantelzorgers.. ik wed dat haar column datn helemaal anders in elkaar steekt.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
woensdag 20 juli 2011 om 01:13
Tja en 'vroeger' hadden de vrouwen geen baan buitenshuis. En woonden ze meestal in de buurt van hun ouders.
Dan was het óók zwaar om te zorgen voor zieke ouders (die overigens op relatief jonge leeftijd al naar het bejaardentehuis konden) maar toen hadden ze geen baan die eronder ging leiden als ze meer zorg op zich namen.
Hoewel... dat mensen vroeg in het bejaardentehuis konden is misschien maar een korte periode geweest, in de tijd dat het al niet meer gebruikelijk was om je ouders in huis te nemen.
Weet iig dat mijn overgrootvader naar bejaardentehuis ging toen hij nog helemaal 'goed' was. Zijn vrouw was overleden en als man kon hij niet voor zichzelf zorgen.
Dan was het óók zwaar om te zorgen voor zieke ouders (die overigens op relatief jonge leeftijd al naar het bejaardentehuis konden) maar toen hadden ze geen baan die eronder ging leiden als ze meer zorg op zich namen.
Hoewel... dat mensen vroeg in het bejaardentehuis konden is misschien maar een korte periode geweest, in de tijd dat het al niet meer gebruikelijk was om je ouders in huis te nemen.
Weet iig dat mijn overgrootvader naar bejaardentehuis ging toen hij nog helemaal 'goed' was. Zijn vrouw was overleden en als man kon hij niet voor zichzelf zorgen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 20 juli 2011 om 01:16
quote:lolapaloeza schreef op 20 juli 2011 @ 00:52:
Lieve Sabine,
Naar aanleiding van een stukje in je column, wil ik je geheugen wel even opfrissen.
Het gaat om dit stukje;
"Wat ik overal lees en hoor is dat de groep mantelzorgers heel groot is en dat ze het enorm zwaar hebben. Maar hoe ging dat ‘vroeger’ dan? Was het, toen er nog geen computer, skype, robot-stofzuiger en wasmachine was, dan niet nog veel zwaarder?"
Vroeger, Sabine, gingen veel van die mensen gewoon dood. Toen werden mensen niet zo oud, en kinderen met een handicap bleven voor eeuwig kinderen. De zorg was toen ook nog niet zo goed als nu.
Dat is natuurlijk ook een optie. Maar ik ga er maar vanuit dat je dat niet zou willen.
En of het zwaarder was? Niet vanwege het ontbreken van een wasmachine in ieder geval. Maar goed, daarvoor moet je weten wat mantelzorg inhoudt, en dat is je tot nu toe in ieder geval nog niet gelukt. Gezien je voorbeeld over ontbijtjes enzo.
Veel succes verder, en lees tijdens het zomer reces eens wat over de zorg en haar geschiedenis, heel informatief kan ik je vertellen.
Ik kan Sabine wel vertellen hoe dat vroeger ging, in de tijd van mijn ouders. Toen waren de gezinnen groot en bleef er meestal 1 dochter, vaak de jongste, ongetrouwd bij haar ouders inwonen. Zij hielp bij de verzorging van de jongste kinderen en de eventuele gebrekkige familieleden. Als de ouders aftakelden, kwam de zorg als vanzelfsprekend op haar schouders terecht. Zij droeg haar lot lijdzaam, vaak ging er een enorm (maar verborgen) eenzaamheidsdrama schuil achter zo'n onvrijwillig kinderloos en ongetrouwd bestaan.
Een andere optie was dat er een huishoudster of dienstbode was die inwoonde bij een familie - en die vaak al net zo eenzaam en ongewild kinderloos en ongehuwd was. Op zo'n vrouw kon 24 uur per dag een beroep gedaan worden, zij was immers de sloof die het huishouden runde en de zorgtaken verrichtte. Soms trouwde zo'n vrouw uiteindelijk trouwens met de man des huizes, als hij weduwnaar was geworden. Dat veranderde meestal weinig aan haar praktische taken als huissloof, maar gaf in ieder geval meer status, als getrouwde mevrouw zijnde.
Lieve Sabine,
Naar aanleiding van een stukje in je column, wil ik je geheugen wel even opfrissen.
Het gaat om dit stukje;
"Wat ik overal lees en hoor is dat de groep mantelzorgers heel groot is en dat ze het enorm zwaar hebben. Maar hoe ging dat ‘vroeger’ dan? Was het, toen er nog geen computer, skype, robot-stofzuiger en wasmachine was, dan niet nog veel zwaarder?"
Vroeger, Sabine, gingen veel van die mensen gewoon dood. Toen werden mensen niet zo oud, en kinderen met een handicap bleven voor eeuwig kinderen. De zorg was toen ook nog niet zo goed als nu.
Dat is natuurlijk ook een optie. Maar ik ga er maar vanuit dat je dat niet zou willen.
En of het zwaarder was? Niet vanwege het ontbreken van een wasmachine in ieder geval. Maar goed, daarvoor moet je weten wat mantelzorg inhoudt, en dat is je tot nu toe in ieder geval nog niet gelukt. Gezien je voorbeeld over ontbijtjes enzo.
Veel succes verder, en lees tijdens het zomer reces eens wat over de zorg en haar geschiedenis, heel informatief kan ik je vertellen.
Ik kan Sabine wel vertellen hoe dat vroeger ging, in de tijd van mijn ouders. Toen waren de gezinnen groot en bleef er meestal 1 dochter, vaak de jongste, ongetrouwd bij haar ouders inwonen. Zij hielp bij de verzorging van de jongste kinderen en de eventuele gebrekkige familieleden. Als de ouders aftakelden, kwam de zorg als vanzelfsprekend op haar schouders terecht. Zij droeg haar lot lijdzaam, vaak ging er een enorm (maar verborgen) eenzaamheidsdrama schuil achter zo'n onvrijwillig kinderloos en ongetrouwd bestaan.
Een andere optie was dat er een huishoudster of dienstbode was die inwoonde bij een familie - en die vaak al net zo eenzaam en ongewild kinderloos en ongehuwd was. Op zo'n vrouw kon 24 uur per dag een beroep gedaan worden, zij was immers de sloof die het huishouden runde en de zorgtaken verrichtte. Soms trouwde zo'n vrouw uiteindelijk trouwens met de man des huizes, als hij weduwnaar was geworden. Dat veranderde meestal weinig aan haar praktische taken als huissloof, maar gaf in ieder geval meer status, als getrouwde mevrouw zijnde.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 20 juli 2011 om 01:30
quote:iris1969 schreef op 19 juli 2011 @ 23:09:
Precies, mijn moeder zorgde jarenlang voor haar oude dementerende moeder zodat deze niet naar een bejaardentehuis hoefde, maar in haar eigen bed kon sterven. Dat is echt meer dan een kopje thee voor iemand zetten.
Ik denk inderdaad dat het niet gaat om wát je doet, maar juist om wáárom je het doet. De mantelzorger zorgt; de thuiszorg zorgt. Maar de intentie verschilt, en maakt het verschil. Vooral voor de zorgontvanger. Wodt het kopje thee gezet omdat het in de voorschriften staat? Om je te behoeden voor uitdroging? Of wordt het kopje thee gezet uit pure liefde.
Precies, mijn moeder zorgde jarenlang voor haar oude dementerende moeder zodat deze niet naar een bejaardentehuis hoefde, maar in haar eigen bed kon sterven. Dat is echt meer dan een kopje thee voor iemand zetten.
Ik denk inderdaad dat het niet gaat om wát je doet, maar juist om wáárom je het doet. De mantelzorger zorgt; de thuiszorg zorgt. Maar de intentie verschilt, en maakt het verschil. Vooral voor de zorgontvanger. Wodt het kopje thee gezet omdat het in de voorschriften staat? Om je te behoeden voor uitdroging? Of wordt het kopje thee gezet uit pure liefde.
