Actueel
alle pijlers
Domme column mantelzorg Sabine Uitslag
dinsdag 19 juli 2011 om 22:46
Zie link. Is column van CDA- politicus over mantelzorg.
Duidelijk nog nooit zelf mantelzorg verleend. Zo dom...
http://www.zorgwelzijn.nl ... ardevolle-samenleving.htm
Duidelijk nog nooit zelf mantelzorg verleend. Zo dom...
http://www.zorgwelzijn.nl ... ardevolle-samenleving.htm
woensdag 20 juli 2011 om 04:34
Ik vind ook dat er een kern van waarheid in zit.
De grens is gewoon heel lastig te bepalen; o.a. wanneer spreek je van mantelzorg, wanneer zijn vergoedingen wel of niet van toepassing en op zn plaats, wanneer is extra (professionele) hulp in vorm van thuiszorg vanuit instellingen gewenst, etc etc.
Er zou dus een helder systeem moeten komen waarbij dergelijke grenzen worden gedefinieerd, én waarbij zoveel mogelijk naar de individuele situatie kan worden gekeken. En dat is heel lastig natuurlijk, dat is het altijd namelijk, en vooral wanneer het om gevoelige kwesties gaat zoals dit. Subjectiviteit versus objectiviteit raakt dan weer eens in het geding..
De grens is gewoon heel lastig te bepalen; o.a. wanneer spreek je van mantelzorg, wanneer zijn vergoedingen wel of niet van toepassing en op zn plaats, wanneer is extra (professionele) hulp in vorm van thuiszorg vanuit instellingen gewenst, etc etc.
Er zou dus een helder systeem moeten komen waarbij dergelijke grenzen worden gedefinieerd, én waarbij zoveel mogelijk naar de individuele situatie kan worden gekeken. En dat is heel lastig natuurlijk, dat is het altijd namelijk, en vooral wanneer het om gevoelige kwesties gaat zoals dit. Subjectiviteit versus objectiviteit raakt dan weer eens in het geding..
woensdag 20 juli 2011 om 06:29
overigens vind ik bijv. dit citaat uit haar column echt niet dom:
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]
woensdag 20 juli 2011 om 06:46
Van belang is dus de balans; hoeveel kan de mantelzorger dragen. Wat is de thuissituatie en hoe zijn de onderlinge banden binnen de familie en eveneens de vrienden/kennisenkring. Vandaar is het heel ingewikkeld om hier een lijn in te trekken.
Ondermeer ben ik mantelzorger geweest ten tijde van het ziekte- en sterfteproces van mijn moeder (ze had kanker en ik woonde nog bij mijn moeder destijds). In die tijd waren thuiszorgmogelijkheden nog een stuk ruimer dan tegenwoordig. Overigens kon ik het ook nauwelijks aan omdat ik tegelijkertijd bezig was met het verdriet omdat ze immers binnen afzienbare tijd dood zou gaan.
Toch vonden mijn moeder en ik het juist prettig dat de thuiszorgmedewerkers zo min mogelijk over de vloer kwamen. Met name omdat er steeds wisselingen van de wacht waren, er kwam steeds een andere over de vloer, wat enkel maar voor meer onrust zorgde bij mijn moeder. Ik heb dit toen ook aangegeven bij betreffende zorginstelling.
Daarom zeg ik, iedere situatie staat weer op zichzelf. Het systeem moet dus dusdanig in elkaar steken dat zowel rekening wordt gehouden met mantelzorgers, alsook de zorgbehoevende en de gehele situatie eromheen.
Ondermeer ben ik mantelzorger geweest ten tijde van het ziekte- en sterfteproces van mijn moeder (ze had kanker en ik woonde nog bij mijn moeder destijds). In die tijd waren thuiszorgmogelijkheden nog een stuk ruimer dan tegenwoordig. Overigens kon ik het ook nauwelijks aan omdat ik tegelijkertijd bezig was met het verdriet omdat ze immers binnen afzienbare tijd dood zou gaan.
Toch vonden mijn moeder en ik het juist prettig dat de thuiszorgmedewerkers zo min mogelijk over de vloer kwamen. Met name omdat er steeds wisselingen van de wacht waren, er kwam steeds een andere over de vloer, wat enkel maar voor meer onrust zorgde bij mijn moeder. Ik heb dit toen ook aangegeven bij betreffende zorginstelling.
Daarom zeg ik, iedere situatie staat weer op zichzelf. Het systeem moet dus dusdanig in elkaar steken dat zowel rekening wordt gehouden met mantelzorgers, alsook de zorgbehoevende en de gehele situatie eromheen.
woensdag 20 juli 2011 om 09:52
quote:gaia9 schreef op 20 juli 2011 @ 06:29:
overigens vind ik bijv. dit citaat uit haar column echt niet dom:
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]Nou, dat is juist wel dom. Een yogales afzeggen voor een doodzieke vriendin is namelijk absoluut geen mantelzorg. Dat is gewoon een vriendendienst. Als je echt mantelzorg doet, heb je niet eens tijd om naar yogales te gaan!
overigens vind ik bijv. dit citaat uit haar column echt niet dom:
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]Nou, dat is juist wel dom. Een yogales afzeggen voor een doodzieke vriendin is namelijk absoluut geen mantelzorg. Dat is gewoon een vriendendienst. Als je echt mantelzorg doet, heb je niet eens tijd om naar yogales te gaan!
woensdag 20 juli 2011 om 10:12
Krijg gewoon jeuk van Sabine Uitslag. Ik maak me ontzettend boos over haar superdomme colomn. En dit mens is onderdeel van onze regering. Als zij het op kan brengen om een paar van haar yogalesjes af te zeggen, wil ik haar graag uitnodigen om een week met mij mee te gaan. Zal ik haar laten zien wat mantelzorg inhoudt. Dat is wel iets anders als op zondag een ontbijtje voor je man op bed maken. Ongelooflijk, wat een ontzettend dom wicht.
woensdag 20 juli 2011 om 10:36
quote:gaia9 schreef op 20 juli 2011 @ 06:46:
Van belang is dus de balans; hoeveel kan de mantelzorger dragen. Wat is de thuissituatie en hoe zijn de onderlinge banden binnen de familie en eveneens de vrienden/kennisenkring. Vandaar is het heel ingewikkeld om hier een lijn in te trekken.
Maar sinds wanneer wordt er gekeken naar hoeveel de mantelzorger kan dragen??? De mantelzorger wordt geacht 'het maar eventjes te doen'. In de column wordt gesuggereerd dat iedereen dat er graag 'eventjes' bijdoet en dat de geleverde inspanning niet meer is dan af en toe een ontbijtje maken of een yogalesje afzeggen om een potje te koken. Het gaat totaal voorbij aan hoe het leven van de mantelzorger er werkelijk uitziet met een blijvend invalide naaste waar hij of zij voor zorgt. Zich geroepen voelt om voor te zorgen, omdat het huidige zorgsysteem wel zorg levert, maar niet van dien aard dat je je naaste daar graag 100% aan toevertrouwt. Niet op die tijdstippen of locatie dat jij graag zou willen. En dus loopt de mantelzorger 's nachts om 3 uur bedden te verschonen omdat de partner met hoge dwarslaesie aan de diarree is. Wast hij, voor hij naar eigen betaalde baan gaat, waar hij -door ditzelfde kabinet- geacht wordt om hard te werken en voldoende binnen te brengen om zichzelf en de invalide partner te kunnen onderhouden, een duur huis te kunnen betalen en eventuele kinderen te verzorgen, kleden en opleiden. Wie zorgt er voor de invalide/demente/terminale partner in die tijd? En hoe gaat dat dan? Is bij thuiskomst alles zoals je het zou willen zien, of ligt de partner nog steeds op bed, heeft niet gedronken of in zijn broek geplast?
Het idee dat iemand die 100% zorgt voor een naaste, slechts af en toe een yogalesje inlevert, is zooo dom, zooo kortzichtig.
En wat ik al helemaal niet snap, is hoe een mantelzorger (die 250 euro per jaar krijgt uit 1 of andere pot??) het systeem zou kunnen misbruiken. Er is geen systeem voor mantelzorgers.
Er is wel -nu nog- een PGB. Wat maakt dat er zorg op maar kan worden ingekocht. Zodat de partner in het verhaal hierboven inderdaad ook nog enige uren zelf aan het werk kan, of even weg kan. Da's geen luxe hoor. En van dat geld wordt gewoon iemand anders betaald, de zorgprofessional (ook al zo'n kotswoord). behalve tijd en misschien een beetje 'peace of mind' koopt de mantelzorger daar helemaal niets voor. Want de echte last -het feit dat er een zorgbehoevende invalide, demente of terminale naaste IS- lost een potje van de overheid niet op. Het helpt slechts de praktische zaken iets draaglijker te maken.
Van belang is dus de balans; hoeveel kan de mantelzorger dragen. Wat is de thuissituatie en hoe zijn de onderlinge banden binnen de familie en eveneens de vrienden/kennisenkring. Vandaar is het heel ingewikkeld om hier een lijn in te trekken.
Maar sinds wanneer wordt er gekeken naar hoeveel de mantelzorger kan dragen??? De mantelzorger wordt geacht 'het maar eventjes te doen'. In de column wordt gesuggereerd dat iedereen dat er graag 'eventjes' bijdoet en dat de geleverde inspanning niet meer is dan af en toe een ontbijtje maken of een yogalesje afzeggen om een potje te koken. Het gaat totaal voorbij aan hoe het leven van de mantelzorger er werkelijk uitziet met een blijvend invalide naaste waar hij of zij voor zorgt. Zich geroepen voelt om voor te zorgen, omdat het huidige zorgsysteem wel zorg levert, maar niet van dien aard dat je je naaste daar graag 100% aan toevertrouwt. Niet op die tijdstippen of locatie dat jij graag zou willen. En dus loopt de mantelzorger 's nachts om 3 uur bedden te verschonen omdat de partner met hoge dwarslaesie aan de diarree is. Wast hij, voor hij naar eigen betaalde baan gaat, waar hij -door ditzelfde kabinet- geacht wordt om hard te werken en voldoende binnen te brengen om zichzelf en de invalide partner te kunnen onderhouden, een duur huis te kunnen betalen en eventuele kinderen te verzorgen, kleden en opleiden. Wie zorgt er voor de invalide/demente/terminale partner in die tijd? En hoe gaat dat dan? Is bij thuiskomst alles zoals je het zou willen zien, of ligt de partner nog steeds op bed, heeft niet gedronken of in zijn broek geplast?
Het idee dat iemand die 100% zorgt voor een naaste, slechts af en toe een yogalesje inlevert, is zooo dom, zooo kortzichtig.
En wat ik al helemaal niet snap, is hoe een mantelzorger (die 250 euro per jaar krijgt uit 1 of andere pot??) het systeem zou kunnen misbruiken. Er is geen systeem voor mantelzorgers.
Er is wel -nu nog- een PGB. Wat maakt dat er zorg op maar kan worden ingekocht. Zodat de partner in het verhaal hierboven inderdaad ook nog enige uren zelf aan het werk kan, of even weg kan. Da's geen luxe hoor. En van dat geld wordt gewoon iemand anders betaald, de zorgprofessional (ook al zo'n kotswoord). behalve tijd en misschien een beetje 'peace of mind' koopt de mantelzorger daar helemaal niets voor. Want de echte last -het feit dat er een zorgbehoevende invalide, demente of terminale naaste IS- lost een potje van de overheid niet op. Het helpt slechts de praktische zaken iets draaglijker te maken.
woensdag 20 juli 2011 om 10:36
vlinder, het definiëren wat precies mantelzorg is, is een aparte discussie. Dat begrijp ik. Dat is niet hetgeen waar ik het over heb namelijk en waar ik op doel met die quote.
Bovendien heeft de één meer tijd dan de ander. En de tijd die een zorgbehoevende vergt verschilt natuurlijk ook per situatie. Ik heb destijds ook grotendeels mn dingen gewoon kunnen doen, er bleef genoeg tijd over voor de zorg thuis.
Ik vind haar voorbeelden ook nogal kriebelig hoor, echter, kijk ik nu naar de essentie. Ik vind dat ze gelijk heeft wat betreft het feit dat wat betreft de discussie mantelzorg inderdaad de nadruk verschuift naar kwantiteit van zorg, en de waarde/kwaliteit die een mantelzorger kan bieden uit het oog wordt verloren.
En, voor de mantelzorger zelf, dat het namelijk iets heel waardevols is als je die hulp kunt geven.
Bovendien, eveneens uit ervaring weet ik dat zorgbehoevenden vaak meer waarde hechten aan zorg/bezoek van mantelzorgers dan een professional waar ze bijvoorbeeld minder een band mee hebben.
Niet dat ieder dit zomaar moet kunnen, het mantelzorgen, ik weet waar ik het over heb (lees mijn vorige post), dus ik weet ook absoluut hoe zwaar het kan zijn!
Bovendien heeft de één meer tijd dan de ander. En de tijd die een zorgbehoevende vergt verschilt natuurlijk ook per situatie. Ik heb destijds ook grotendeels mn dingen gewoon kunnen doen, er bleef genoeg tijd over voor de zorg thuis.
Ik vind haar voorbeelden ook nogal kriebelig hoor, echter, kijk ik nu naar de essentie. Ik vind dat ze gelijk heeft wat betreft het feit dat wat betreft de discussie mantelzorg inderdaad de nadruk verschuift naar kwantiteit van zorg, en de waarde/kwaliteit die een mantelzorger kan bieden uit het oog wordt verloren.
En, voor de mantelzorger zelf, dat het namelijk iets heel waardevols is als je die hulp kunt geven.
Bovendien, eveneens uit ervaring weet ik dat zorgbehoevenden vaak meer waarde hechten aan zorg/bezoek van mantelzorgers dan een professional waar ze bijvoorbeeld minder een band mee hebben.
Niet dat ieder dit zomaar moet kunnen, het mantelzorgen, ik weet waar ik het over heb (lees mijn vorige post), dus ik weet ook absoluut hoe zwaar het kan zijn!
woensdag 20 juli 2011 om 10:41
en oh ja: hoeveel vrienden en familie 'verdwijnen' opeens uit je leven wanneer het oordel 'blijvende invaliditeit' eenmaal is gegeven? Uit ervaring weet ik dat de enkeling die dan nog overblijft, zelfs als diegene puur voor de sociale contacten komt, goud waard is. De zorgbehoevende vereenzaamt snel, ant kan niet meekomen in deze snelle 'ieder voor zich' maatschappij. Maar hoe denk je dat de mantelzorger eraf komt? In hoeveel banen kun je je eigen uren indelen? Hoeveel bazen verlenen je met veel genoegen uitgebreid zorgverlof? Hoeveel vrienden luisteren graag naar je verhalen over de kwijl van je partner, of de houding om diegene op te tillen zodat je hem naar de wc kunt helpen?
In onze maatschappij loop je al een potentiële 'achterstand' op wanneer je minder gaat werken om voor een gezond kind te zorgen. Hoe denk je dat de maatschappij kijkt naar iemand die volledige zorg verleent, nog onbetaald ook, uit de goedheid van zijn hart? Ik zal je een hint geven: yogalesjes met vriendinnen zijn iets waar je alleen maar van kunt dromen. Sowieso mag je in je handjes knijpen wanneer je als zorger zelf ook nog wat vrienden over zou houden.
De vraag is niet en was al nooit hoeveel de mantelzorger kan dragen. Zelfs vroeger niet. De vraag is hoeveel zorg de patient nodig heeft. En daar leef je dan voor, om die te leveren (zo goed en zo kwaad als het soms kan).
In onze maatschappij loop je al een potentiële 'achterstand' op wanneer je minder gaat werken om voor een gezond kind te zorgen. Hoe denk je dat de maatschappij kijkt naar iemand die volledige zorg verleent, nog onbetaald ook, uit de goedheid van zijn hart? Ik zal je een hint geven: yogalesjes met vriendinnen zijn iets waar je alleen maar van kunt dromen. Sowieso mag je in je handjes knijpen wanneer je als zorger zelf ook nog wat vrienden over zou houden.
De vraag is niet en was al nooit hoeveel de mantelzorger kan dragen. Zelfs vroeger niet. De vraag is hoeveel zorg de patient nodig heeft. En daar leef je dan voor, om die te leveren (zo goed en zo kwaad als het soms kan).
woensdag 20 juli 2011 om 10:52
woensdag 20 juli 2011 om 11:30
quote:gaia9 schreef op 20 juli 2011 @ 06:29:
overigens vind ik bijv. dit citaat uit haar column echt niet dom:
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]
O ik vind dit ook juist wel heel erg dom, op de laatste zin na, dat je dan van onschatbare waarde bent.
Verder: volgens mij beschouwt het gros van de mantelzorgers het wel degelijk als vanzelfsprekend om die zorg aan hun dierbare te verlenen.
En een lesje yoga af zeggen om een keertje te koken, het spijt me hoor, dat vind ik écht geen mantelzorg.
overigens vind ik bijv. dit citaat uit haar column echt niet dom:
"Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld. Maar mijn boodschap is dat het juist hartstikke waardevol is als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin. Veel mensen hebben het zo nog niet bekeken. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is!" [quote: Sabine Uitslag ]
O ik vind dit ook juist wel heel erg dom, op de laatste zin na, dat je dan van onschatbare waarde bent.
Verder: volgens mij beschouwt het gros van de mantelzorgers het wel degelijk als vanzelfsprekend om die zorg aan hun dierbare te verlenen.
En een lesje yoga af zeggen om een keertje te koken, het spijt me hoor, dat vind ik écht geen mantelzorg.
woensdag 20 juli 2011 om 11:57
quote:gaia9 schreef op 20 juli 2011 @ 10:36:
vlinder, het definiëren wat precies mantelzorg is, is een aparte discussie. Het gaat mij niet om de definitie, heb ik het ook niet over gehad, maar om hoe ongelooflijk groot dom hert je bent als je dit soort pijnlijke colomns schrijft. Uiteraard snap ik het verschil tussen een vriendendienst en mantelzorg, gelukkig de meeste mensen. Maar ik vind het schokkend dat een dame met haar achtergrond die o.a. mij vertegenwoordigd in de regering dit duidelijk helemaal niet weet en hier dan over gaat blaten op het internet.
vlinder, het definiëren wat precies mantelzorg is, is een aparte discussie. Het gaat mij niet om de definitie, heb ik het ook niet over gehad, maar om hoe ongelooflijk groot dom hert je bent als je dit soort pijnlijke colomns schrijft. Uiteraard snap ik het verschil tussen een vriendendienst en mantelzorg, gelukkig de meeste mensen. Maar ik vind het schokkend dat een dame met haar achtergrond die o.a. mij vertegenwoordigd in de regering dit duidelijk helemaal niet weet en hier dan over gaat blaten op het internet.
woensdag 20 juli 2011 om 12:45
quote:_Morena_ schreef op 20 juli 2011 @ 11:27:
Wat een dom naief gansje, heeft er duidelijk nooit mee te maken gehad.
Bedoel je mij of Sabine Uitslag? Gezien de volgorde/inhoud van de posts en omdat je niet schrijft over wie je het hebt, vraag ik het maar even na. Mocht je het over mij hebben, vermeld het er even bij.
En indien het laatste het geval is, dan zou ik zeggen: lees mijn post van 6:46 uur, dan kun je lezen waar ik o.a. mee te maken heb gehad.
Wat een dom naief gansje, heeft er duidelijk nooit mee te maken gehad.
Bedoel je mij of Sabine Uitslag? Gezien de volgorde/inhoud van de posts en omdat je niet schrijft over wie je het hebt, vraag ik het maar even na. Mocht je het over mij hebben, vermeld het er even bij.
En indien het laatste het geval is, dan zou ik zeggen: lees mijn post van 6:46 uur, dan kun je lezen waar ik o.a. mee te maken heb gehad.
woensdag 20 juli 2011 om 13:09
quote:gaia9 schreef op 20 juli 2011 @ 04:34:
Ik vind ook dat er een kern van waarheid in zit.
De grens is gewoon heel lastig te bepalen; o.a. wanneer spreek je van mantelzorg, wanneer zijn vergoedingen wel of niet van toepassing en op zn plaats, wanneer is extra (professionele) hulp in vorm van thuiszorg vanuit instellingen gewenst, etc etc.
Er zou dus een helder systeem moeten komen waarbij dergelijke grenzen worden gedefinieerd, én waarbij zoveel mogelijk naar de individuele situatie kan worden gekeken. ..
Dat wat jij hierboven beschrijft heet kwantificeren van de zorg. Iets wat je zelf in je volgende opmerking juist weer laakbaar vindt.
En dat bestaat dus ook al.
Waarom Sabine zo moeilijk doet over mantelzorg is me niet duidelijk. Mantelzorg wordt behalve dmv het mantelzorg compliment, niet vergoed.
Nou zijn er mensen die het PGB gebruiken om familie in te huren. Het kan zijn dat ze dat onterecht vindt, en dat het uit naastenliefde zou moeten gebeuren. Maar mensen met een PGB hebben een allemaal een indicatie gekregen, daarin staat heel specifiek waar ze recht op hebben en wat ze nodig hebben. Het is dus al gekwantificeerd. En gekwantificeerd als meer dan 'reguliere' zorg voor elkaar. Zo'n indicatie krijg je echt niet zomaar.
Het behoeft geen uitleg dat " ontbijtje maken' niet tot de lijst van mogelijke zorg behoort.
Daarnaast gaat er nog een andere vergelijking scheef. Als Sabine een ontbijtje maakt voor haar 'lief' is dat heel leuk en zegt hij dank je wel, of tenminste, dat hoop je dan voor haar.
Toen mijn oma mijn opa bij bijna alles moest helpen, slingerde hij de hele dag alleen maar krachttermen naar haar hoofd. Een gevolg van de hersenbeschadiging die hij had opgelopen bij een ongeluk. Veel mensen die zorgbehoeftig zijn hebben een extra moeilijke gebruiksaanwijzing. Dankbaarheid is (misschien maar goed ook) helemaal niet vanzelfsprekend. En dan wil de moed en de naastenliefde je wel eens in de schoenen zakken.
Ik vind ook dat er een kern van waarheid in zit.
De grens is gewoon heel lastig te bepalen; o.a. wanneer spreek je van mantelzorg, wanneer zijn vergoedingen wel of niet van toepassing en op zn plaats, wanneer is extra (professionele) hulp in vorm van thuiszorg vanuit instellingen gewenst, etc etc.
Er zou dus een helder systeem moeten komen waarbij dergelijke grenzen worden gedefinieerd, én waarbij zoveel mogelijk naar de individuele situatie kan worden gekeken. ..
Dat wat jij hierboven beschrijft heet kwantificeren van de zorg. Iets wat je zelf in je volgende opmerking juist weer laakbaar vindt.
En dat bestaat dus ook al.
Waarom Sabine zo moeilijk doet over mantelzorg is me niet duidelijk. Mantelzorg wordt behalve dmv het mantelzorg compliment, niet vergoed.
Nou zijn er mensen die het PGB gebruiken om familie in te huren. Het kan zijn dat ze dat onterecht vindt, en dat het uit naastenliefde zou moeten gebeuren. Maar mensen met een PGB hebben een allemaal een indicatie gekregen, daarin staat heel specifiek waar ze recht op hebben en wat ze nodig hebben. Het is dus al gekwantificeerd. En gekwantificeerd als meer dan 'reguliere' zorg voor elkaar. Zo'n indicatie krijg je echt niet zomaar.
Het behoeft geen uitleg dat " ontbijtje maken' niet tot de lijst van mogelijke zorg behoort.
Daarnaast gaat er nog een andere vergelijking scheef. Als Sabine een ontbijtje maakt voor haar 'lief' is dat heel leuk en zegt hij dank je wel, of tenminste, dat hoop je dan voor haar.
Toen mijn oma mijn opa bij bijna alles moest helpen, slingerde hij de hele dag alleen maar krachttermen naar haar hoofd. Een gevolg van de hersenbeschadiging die hij had opgelopen bij een ongeluk. Veel mensen die zorgbehoeftig zijn hebben een extra moeilijke gebruiksaanwijzing. Dankbaarheid is (misschien maar goed ook) helemaal niet vanzelfsprekend. En dan wil de moed en de naastenliefde je wel eens in de schoenen zakken.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 20 juli 2011 om 13:17
woensdag 20 juli 2011 om 13:22
woensdag 20 juli 2011 om 13:27
quote:ondernemer schreef op 20 juli 2011 @ 13:17:
Als mensen iets dom vinden, kan dat ook betekenen dat ze het gewoon niet begrijpen.
Ik begrijp de weerstand wel. Het is een gevoelig onderwerp. Weet ik maar al te goed, want ik maak mij ook zorgen wat betreft die politieke standpunten. Het is gewoon cruciaal dat individuele situaties niet uit het oog worden verloren. Dat is bij mijn moeder ook gebeurd namelijk, om plaatsvervangende schaamte van te krijgen zo vreselijk!
Vandaar is goed lezen van belang voordat we dingen gaan roepen.
Misschien schrijf ik niet duidelijk. Afijn, ik heb gezegd wat ik ervan vind en daar blijf ik bij.
Als mensen iets dom vinden, kan dat ook betekenen dat ze het gewoon niet begrijpen.
Ik begrijp de weerstand wel. Het is een gevoelig onderwerp. Weet ik maar al te goed, want ik maak mij ook zorgen wat betreft die politieke standpunten. Het is gewoon cruciaal dat individuele situaties niet uit het oog worden verloren. Dat is bij mijn moeder ook gebeurd namelijk, om plaatsvervangende schaamte van te krijgen zo vreselijk!
Vandaar is goed lezen van belang voordat we dingen gaan roepen.
Misschien schrijf ik niet duidelijk. Afijn, ik heb gezegd wat ik ervan vind en daar blijf ik bij.
