Actueel
alle pijlers
Dure depressies
woensdag 13 juni 2007 om 19:15
AMERSFOORT - Mensen die depressief zijn kosten de maatschappij per jaar ongeveer 1,3 miljard euro. Dat bedrag kan omlaag als de overheid meer geld beschikbaar stelt voor het voorkomen van depressie. Dat heeft directeur Jos de Beer van GGZ Nederland woensdag gezegd in een oproep aan het kabinet om preventie hoog op de politieke agenda te plaatsen. De laatste jaren zijn veel programma's ontwikkeld die depressieve mensen helpen hun probleem onder controle te krijgen. Diverse studies tonen aan dat depressiviteit kan worden verholpen en zelfs voorkomen. In Nederland hebben driekwart miljoen mensen last van depressies. Van alle volwassen Nederlanders heeft een op de vijf ooit een depressie gehad. Welke studies? Waar kun je die vinden? Hoe kan het verholpen en zelfs voorkomen worden? Waarom staat dat er niet bij?Weet iemand dat?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
vrijdag 15 juni 2007 om 18:49
Als je bijna sterft aan aids, malaria of gewoon honger dan heb je het niet over depressie inderdaad. Al is het maar omdat eventuele neerslachtigheid volkomen logisch en verklaarbaar is
.De meeste cijfers laten echter zien dat het overal wel voorkomt. De percentages zijn hoger in de landen waar depressie als ziekte erkent wordt.
Over de neuktherapie kun je veel grapjes maken. Over het algemeen is (zeer) laag libido een van de symptomen van een depressie. Denk dat je voor de 200 euro beter een paar sessies bij een goede psychiater kunt nemen.
vrijdag 15 juni 2007 om 18:55
Nou Vent, bij mij krijg je toevallig voor die 200 euro neuktherapie én gebazel uit een psychologieboek (studeer het, maar da's een absolute garantie voor suicidale neigingen aanpraten eigenlijk):P
Ik denk wel dat als je continu bezig bent, je minder snel een depressie ontwikkelt. Van die survivaldingen maken mij ook altijd heel blij. Da's eigenlijk zelfde soort iets als neuken en sporten: je maakt je hoofd leeg, denkt er niet bij na en bent met een zware lichamelijke inspanning bezig. Je eten elke dag zoeken en jagen lijkt me dat ook. Maar dan heb ik het niet over rammelde hongernegergebieden en hele kreperende AIDS-dorpen he.
Ik denk wel dat als je continu bezig bent, je minder snel een depressie ontwikkelt. Van die survivaldingen maken mij ook altijd heel blij. Da's eigenlijk zelfde soort iets als neuken en sporten: je maakt je hoofd leeg, denkt er niet bij na en bent met een zware lichamelijke inspanning bezig. Je eten elke dag zoeken en jagen lijkt me dat ook. Maar dan heb ik het niet over rammelde hongernegergebieden en hele kreperende AIDS-dorpen he.
vrijdag 15 juni 2007 om 19:03
hey hey niet teveel reclame maken he
) Als je ook nog eens medicatie zou mogen voorschrijven zou het wel originele 'brede aanpak' zijn Wat je schrijft over 'bezig' zijn klopt wel. Andere positive factoren in andere landen zijn de hechtere familie banden, contact met natuur, meer zonlicht, en minder schadelijke stoffen. Hier staan echter angsten voor en traumatische ervaringen met oorlog, dood, honger en ziekte tegenover...
vrijdag 15 juni 2007 om 21:57
Risicofactoren voor het ontwikkelen van een depressie zijn onder andere:
-het vóórkomen van depressieve stoornis in de familie
-al eerder een depressie hebben doorgemaakt
-doormaken van een hartinfarct
-doormaken van een CVA
-tekort aan beweging
-tekort aan daglicht
-gebrek aan sociale steun
-verlies van een belangrijke ander
Als het gaat om preventie heeft men het erover om mensen uit de risicogroepen (dus nabestaanden na een overlijden, CVA-patiënten, mensen die eerder depressief waren, mensen met een gebrekkig konvooi) te beschermen. Dat kan dan door bijv. een lotgenotengroep, vriendschapscursus, enz. enz., maar aangezien de meneer waar TO het over heeft werkt voor de GGZ, worden hier waarschijnlijk met name de preventieve cursussen "in de put, uit de put" en "op zoek naar zin" van de GGZ bedoeld. Seks is beweging en kan aldus een preventieve werking hebben, maar is zéker geen behandeling. Ook van sporten (in het bijzonder hardlopen) gaat een preventieve werking uit.
Als het gaat om mensen die lijden aan een depressieve episode, zijn belangrijke adviezen juist om niet te bagatelliseren, niet proberen over te halen om tóch iets te doen (dus géén schop onder de kont). Een "Major Depression" gaat niet over door te doen alsof er niets aan de hand is. Die mensen hebben minder eetlust, slapen slechter of veel méér, hebben nergens zin in, voelen zich schuldig, nutteloos, waardeloos, hebben moeite zich te concentreren en beslissingen te nemen, hebben wellicht terugkerende gedachten over de dood. Om deze mensen te behandelen is cognitieve gedragstherapie even succesvol gebleken als antidepressieve medicatie. Nadeel van AD is dat het bijwerkingen heeft (de nieuwe generatie SSRI's heeft bijvoorbeeld vooral misselijkheid als bijwerking, daar ben je blij mee als je eetlust toch al minder was), en therapie heeft dat natuurlijk veel minder. Vaak wordt voor een combinatie gekozen, omdat in therapie ook gewerkt kan worden aan het wegnemen van sommige risicofactoren.
-het vóórkomen van depressieve stoornis in de familie
-al eerder een depressie hebben doorgemaakt
-doormaken van een hartinfarct
-doormaken van een CVA
-tekort aan beweging
-tekort aan daglicht
-gebrek aan sociale steun
-verlies van een belangrijke ander
Als het gaat om preventie heeft men het erover om mensen uit de risicogroepen (dus nabestaanden na een overlijden, CVA-patiënten, mensen die eerder depressief waren, mensen met een gebrekkig konvooi) te beschermen. Dat kan dan door bijv. een lotgenotengroep, vriendschapscursus, enz. enz., maar aangezien de meneer waar TO het over heeft werkt voor de GGZ, worden hier waarschijnlijk met name de preventieve cursussen "in de put, uit de put" en "op zoek naar zin" van de GGZ bedoeld. Seks is beweging en kan aldus een preventieve werking hebben, maar is zéker geen behandeling. Ook van sporten (in het bijzonder hardlopen) gaat een preventieve werking uit.
Als het gaat om mensen die lijden aan een depressieve episode, zijn belangrijke adviezen juist om niet te bagatelliseren, niet proberen over te halen om tóch iets te doen (dus géén schop onder de kont). Een "Major Depression" gaat niet over door te doen alsof er niets aan de hand is. Die mensen hebben minder eetlust, slapen slechter of veel méér, hebben nergens zin in, voelen zich schuldig, nutteloos, waardeloos, hebben moeite zich te concentreren en beslissingen te nemen, hebben wellicht terugkerende gedachten over de dood. Om deze mensen te behandelen is cognitieve gedragstherapie even succesvol gebleken als antidepressieve medicatie. Nadeel van AD is dat het bijwerkingen heeft (de nieuwe generatie SSRI's heeft bijvoorbeeld vooral misselijkheid als bijwerking, daar ben je blij mee als je eetlust toch al minder was), en therapie heeft dat natuurlijk veel minder. Vaak wordt voor een combinatie gekozen, omdat in therapie ook gewerkt kan worden aan het wegnemen van sommige risicofactoren.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:12
Ik had ook een SSRI en ondervond geen bijwerkingen. Veel mensen komen aan, maar ik heb sowieso een slechte relatie met eten: als ik me ziek voel, dan eet ik niet meer. Een vriendin van me zwol echt op, maar guess what: ze was zo blij als ik weet niet wat, ook al was ze stukken dikker.
Sporten helpt echt. Ik heb het gezien bij mijn moeder, die wilde ook niet meer opstaan.
Een major depression is de zwaarste vorm, dan zijn AD's echt aan te raden. Helaas hebben de SSRI's wel de neiging de depressie eerst te verergeren. Ik schreef elders dat benzodiazepines (Xanax en co) daarin kunnen helpen, maar die zijn wel verslavend. Goede begeleiding is wat er mist in de eerste weken (4 tot 6 weken duurt het voordat ze aanslaan), vind ik dan.
Cognitieve therapie is de beste therapie voor de zware depressies. Alleen, in mijn geval en vast vele andere gevallen, was ik niet gemotiveerd om te gaan praten. Ik was nergens toe in staat en heb van nature al weinig zelfdiscipline. Uiteindelijk ben ik met een SSRI en angstremmende medicatie (die ik kort heb geslikt want werd er ziek van) en analystische therapie. Dat laatste werkt niet, is uit onderzoek gebleken. En ook uit mijn ervaringen blijkt dat het niets doet. Iemand met een depressie heeft zeer negatieve gedachten en schuldgevoelens, ze denken aan de dood. Gedragsveranderende therapie helpt danhet beste (ik zie cognitieve therapie ook als de schop onder de kont-therapie). Analystische therapie gaat over het graven in je jeugd, maar als er geen major life events te vinden zijn, doet dat vrij weinig. Ik werd er ziek van dat het heel de tijd om mijn familie ging, terwijl ik -afgezien van de ernstige problemen met mijn broer- helemaal geen wrok koesterde jegens mijn ouders. Daar ben ik ook mee gestopt. Ook met de pillen trouwens. Mijn familie zit vol met depressievelingen en mensen met angststoornissen, dus kans op recidive is groot. Maar vooralsnog voel ik me prima, op wat faalangstige gedachten na en angst voor de toekomst. Veel van die dingen heeft iedereen, dus vind ik therapie vooralsnog niet nodig.
Ik denk wel dat de diagnose depressie veel te makkelijk wordt gesteld tegenwoordig. Een dip is géén depressie, en ook een lichte depressieve periode valt niet onder de major depression. Dan heeft Compli wel een punt met zijn neuken. En hij bedoelt denk ik niet alleen neuken, maar gewoon lcihamelijk plezier (die je ook uit sport kunt halen) in het algemeen.
Sporten helpt echt. Ik heb het gezien bij mijn moeder, die wilde ook niet meer opstaan.
Een major depression is de zwaarste vorm, dan zijn AD's echt aan te raden. Helaas hebben de SSRI's wel de neiging de depressie eerst te verergeren. Ik schreef elders dat benzodiazepines (Xanax en co) daarin kunnen helpen, maar die zijn wel verslavend. Goede begeleiding is wat er mist in de eerste weken (4 tot 6 weken duurt het voordat ze aanslaan), vind ik dan.
Cognitieve therapie is de beste therapie voor de zware depressies. Alleen, in mijn geval en vast vele andere gevallen, was ik niet gemotiveerd om te gaan praten. Ik was nergens toe in staat en heb van nature al weinig zelfdiscipline. Uiteindelijk ben ik met een SSRI en angstremmende medicatie (die ik kort heb geslikt want werd er ziek van) en analystische therapie. Dat laatste werkt niet, is uit onderzoek gebleken. En ook uit mijn ervaringen blijkt dat het niets doet. Iemand met een depressie heeft zeer negatieve gedachten en schuldgevoelens, ze denken aan de dood. Gedragsveranderende therapie helpt danhet beste (ik zie cognitieve therapie ook als de schop onder de kont-therapie). Analystische therapie gaat over het graven in je jeugd, maar als er geen major life events te vinden zijn, doet dat vrij weinig. Ik werd er ziek van dat het heel de tijd om mijn familie ging, terwijl ik -afgezien van de ernstige problemen met mijn broer- helemaal geen wrok koesterde jegens mijn ouders. Daar ben ik ook mee gestopt. Ook met de pillen trouwens. Mijn familie zit vol met depressievelingen en mensen met angststoornissen, dus kans op recidive is groot. Maar vooralsnog voel ik me prima, op wat faalangstige gedachten na en angst voor de toekomst. Veel van die dingen heeft iedereen, dus vind ik therapie vooralsnog niet nodig.
Ik denk wel dat de diagnose depressie veel te makkelijk wordt gesteld tegenwoordig. Een dip is géén depressie, en ook een lichte depressieve periode valt niet onder de major depression. Dan heeft Compli wel een punt met zijn neuken. En hij bedoelt denk ik niet alleen neuken, maar gewoon lcihamelijk plezier (die je ook uit sport kunt halen) in het algemeen.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:16
vrijdag 15 juni 2007 om 22:40
Ach, ik ken genoeg mensen die ontzettend veel nare dingen hebben meegemaakt en niet depressief zijn. Terwijl ik ook mensen ken die niks hebben meegemaakt en toch depressief zijn. Ik denk dat het hebben van een ruggegraad ook mee speelt. Mensen in de westerse wereld zijn gewoon verwend en kunnen niet veel hebben. Hebben ze 1 keer tegenslag dan hangen ze zichzelf gelijk op.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:44
Je houdt alleen geen rekening met de erfelijkheidsfactor. Ooit is depressie misschien zo ontstaan, maar het is nu vaak een erfelijke factor. Sommige mensen missen de gevoeligheid voor een depressie, en die krijgen er niet mee te maken. Veel mensen krijgen echter zomaar een depressie. Je hangt je niet zomaar op als je iets niet kunt krijgen, daar zit meer achter. Een chronisch laagzelfbeeld, erfelijk belast zijn, vervelende voorvallen in het leven die als trigger werken.
vrijdag 15 juni 2007 om 23:03
Doofus, wat een dom gelul.
Ik heb jaren geleden een ernstige depressie gehad en er was helemaal geen aanleiding toe, alles liep op rolletjes. Bij ons zit serotoninetekort in de familie. Heb het overwonnen met AD's, ben daar een half jaar later mee gestopt en nooit weer gehad, godzijdank, want dat gun je je ergste vijand niet.
Nu heb ik het laatste jaar dingen meegemaakt waar de honden geen brood van lusten, maar ik ben niet in de depressie geschoten. Hooguit dipperig en dat is normaal na alles wat er gebeurd is in mijn leven.
Depressie is een ernstige ziekte, en wat jij zegt slaat kan nog wal.
Ik heb jaren geleden een ernstige depressie gehad en er was helemaal geen aanleiding toe, alles liep op rolletjes. Bij ons zit serotoninetekort in de familie. Heb het overwonnen met AD's, ben daar een half jaar later mee gestopt en nooit weer gehad, godzijdank, want dat gun je je ergste vijand niet.
Nu heb ik het laatste jaar dingen meegemaakt waar de honden geen brood van lusten, maar ik ben niet in de depressie geschoten. Hooguit dipperig en dat is normaal na alles wat er gebeurd is in mijn leven.
Depressie is een ernstige ziekte, en wat jij zegt slaat kan nog wal.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 16 juni 2007 om 01:10
In het begin als je aan het wennen nog bent is de lust inderdaad minder, maar ieder gevoel vlakt dan een beetje af. Als je eenmaal gestabiliseerd bent komt het allemaal weer terug. Tenminste dat is mijn ervaring en ik heb het meer gehoord. Maar ik denk ook dat het ligt aan hoe zwaar je doses zijn..........
zaterdag 16 juni 2007 om 02:37
Vind ik ook nogal cru. Geen ruggegraat, één keer tegenslag en mensen hangen zich op. Je wilt je punt wel heel graag duidelijk maken, lijkt het.
Depressie is inderdaad zoals anderen al aangaven 'simpelweg' een ziekte en daar vraagt niemand om dat te krijgen. Het is net als met andere ziektes. Je krijgt het of je krijgt het niet en als je het wel krijgt, viel je blijkbaar in een risicogroep die de aanleiding ervoor heeft gegeven.
Jammer dat er nog steeds mensen zijn die denken dat als je maar genoeg ruggegraat toont je nooit depressief zal worden.
Depressie is inderdaad zoals anderen al aangaven 'simpelweg' een ziekte en daar vraagt niemand om dat te krijgen. Het is net als met andere ziektes. Je krijgt het of je krijgt het niet en als je het wel krijgt, viel je blijkbaar in een risicogroep die de aanleiding ervoor heeft gegeven.
Jammer dat er nog steeds mensen zijn die denken dat als je maar genoeg ruggegraat toont je nooit depressief zal worden.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 16 juni 2007 om 02:41
Zus, een schop onder de kont ervaar ik als te horen krijgen hoe het niet moet maar niet vertellen hoe het wel moet en zeker niet ermee helpen.
Dus, iemand wel 'aanvallen' op wat die persoon verkeerd doet, vertellen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met dat negatieve gedoe e.d. is voor mij de spreekwoordelijke schop onder de kont en daar heb ik persoonlijk nooit iets mee gekund. Ik hang er een andere betekenis aan maar ik ben wel voor positieve stimulering. Daarmee laat je degene zien dat je wilt helpen door handvatten aan te reiken of die persoon mee te helpen die drempel over te stappen om weer actie te ondernemen.
Dus, iemand wel 'aanvallen' op wat die persoon verkeerd doet, vertellen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met dat negatieve gedoe e.d. is voor mij de spreekwoordelijke schop onder de kont en daar heb ik persoonlijk nooit iets mee gekund. Ik hang er een andere betekenis aan maar ik ben wel voor positieve stimulering. Daarmee laat je degene zien dat je wilt helpen door handvatten aan te reiken of die persoon mee te helpen die drempel over te stappen om weer actie te ondernemen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 16 juni 2007 om 03:08
Even onderscheid maken:
Een depressie is wat anders als depressiviteit. Een depressie kan iedereen overkomen. Depressiviteit is een aandoening, waarbij mensen voordurend in staat van depressie verkeren of daar veelvuldig in vervallen.
Het eerste is goed te bestrijden, het tweede moeilijker. In het eerste geval spreekt met van iemand die gedeprimeerd is, in het andere geval van iemand die depressief is.
Iemand die gedeprimeerd is, is gebaat bij een schop onder de kont, meer sporten, sexen etc. Iemand die depressief is heeft behandeling nodig in de vorm van therapie en/of medicatie.
Burn out is in de meeste gevallen een vorm van depressie, vandaar de behandelprogramma's die nadruk leggen op reactivatie. Een langdurige burn out kan leiden tot, of wijzen op depressiviteit. Wat dan weer vraagt om medicatie en/of therapie.
Een depressie is wat anders als depressiviteit. Een depressie kan iedereen overkomen. Depressiviteit is een aandoening, waarbij mensen voordurend in staat van depressie verkeren of daar veelvuldig in vervallen.
Het eerste is goed te bestrijden, het tweede moeilijker. In het eerste geval spreekt met van iemand die gedeprimeerd is, in het andere geval van iemand die depressief is.
Iemand die gedeprimeerd is, is gebaat bij een schop onder de kont, meer sporten, sexen etc. Iemand die depressief is heeft behandeling nodig in de vorm van therapie en/of medicatie.
Burn out is in de meeste gevallen een vorm van depressie, vandaar de behandelprogramma's die nadruk leggen op reactivatie. Een langdurige burn out kan leiden tot, of wijzen op depressiviteit. Wat dan weer vraagt om medicatie en/of therapie.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 16 juni 2007 om 10:49
Hoi Complicated,
Nee, een expert ben ik niet, maar door mijn eigen ervaring ben ik me
wel wat meer in het fenomeen depressie gaan verdiepen. En één van de
kenmerken van een (vitale) depressie is juist vaak dat de zin in sex
sterk is verminderd of ontbreekt. Ja, en even zin maken gaat dan helaas
niet zo makkelijk. En tuurlijk zijn er ook depressies waarbij iemand
wel nog zin in sex heeft, in dat geval: lekker doen! Het is in ieder
geval gezond dus het zou best een positieve uitwerking kunnen hebben.
Helaas ken ik een persoon die ook een depressie heeft en wel veel zin
in sex. Hij heeft ook veel sex maar voelt zich helaas niet beter.
Uiteraard weet ik niet hoe hij zich zou voelen zonder sex, misschien
nog slechter, maar ik wil hiermee zeggen dat er in de meeste gevallen
wel meer voor nodig is om een depressie te genezen dan "een potje flink
neuken".
En ik kan inderdaad gelukkig weer lachen; ik ben dan ook blij dat die
rotte periode inmiddels weer een jaar achter me ligt. Ik geef toe dat
mijn reactie op jouw posting wat kort door de bocht was, maar eerlijk
gezegd lokte jullie manier van schrijven dit een beetje bij me uit.
Groetjes, Muis
