Actueel
alle pijlers
Echt hoor, het zijn goedzakken
woensdag 22 juli 2009 om 11:13
Pitbulls scheuren kind aan stukken
CATANIA - Een Italiaanse jongen van zes jaar oud is gedood en aan stukken gescheurd door drie pitbulls.
De ouders van de jongen waren uren op zoek naar hun kind en deden vervolgens de gruwelijke ontdekking. De jongen had de pitbulls gevoerd in hun hok, wat hij ook al eerder had gedaan. Deze keer werden de honden echter agressief, mogelijk omdat zij jongen hadden gekregen. De beesten hebben delen van de aan flarden gescheurde jongen begraven.
Het incident gebeurde in een probleemwijk van Acireale vlakbij de stad Catania op Sicilië.
CATANIA - Een Italiaanse jongen van zes jaar oud is gedood en aan stukken gescheurd door drie pitbulls.
De ouders van de jongen waren uren op zoek naar hun kind en deden vervolgens de gruwelijke ontdekking. De jongen had de pitbulls gevoerd in hun hok, wat hij ook al eerder had gedaan. Deze keer werden de honden echter agressief, mogelijk omdat zij jongen hadden gekregen. De beesten hebben delen van de aan flarden gescheurde jongen begraven.
Het incident gebeurde in een probleemwijk van Acireale vlakbij de stad Catania op Sicilië.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 23 juli 2009 om 10:17
quote:Nastik schreef op 23 juli 2009 @ 10:06:
[...]
Weet je, ik zal ook niet ontkennen dat er heel veel tijd, verantwoordelijkheden, voorzichtigheid en oplettendheid kost om hond en kind op een leuke manier samen te laten gaan. Maar ik krijg heel veel liefde van mijn honden en mijn kind ook, ze kan ze knuffelen, op hun kop rossen, ze geven er niet om. Ze heeft vrienden voor het leven.
Ikzelf ben ook midden in dierenland opgegroeid, samen met een Pitbull. Zij was de beste vriendin die ik wensen kon. Mijn ouders hebben altijd gehamerd op respect voor het dier.
Mijn dochter heeft, net als ikzelf, een eigen pony. Ook in die hobby schuilt gevaar. Maar als je dat in je achterhoofd houd, ook heel veel plezier en liefde. En daar gaat het mij om.
Ik had mijn dieren nooit willen missen, en zou het mijn dochter ook nooit willen ontzeggen. Ik kan mijn kind (voor mijn gevoel) niet behoeden voor alle gevaren in de wereld. Dan moeten we op de Mt Blanc gaan wonen. En dan nog zou ze eraf kunnen vallen.
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
[...]
Weet je, ik zal ook niet ontkennen dat er heel veel tijd, verantwoordelijkheden, voorzichtigheid en oplettendheid kost om hond en kind op een leuke manier samen te laten gaan. Maar ik krijg heel veel liefde van mijn honden en mijn kind ook, ze kan ze knuffelen, op hun kop rossen, ze geven er niet om. Ze heeft vrienden voor het leven.
Ikzelf ben ook midden in dierenland opgegroeid, samen met een Pitbull. Zij was de beste vriendin die ik wensen kon. Mijn ouders hebben altijd gehamerd op respect voor het dier.
Mijn dochter heeft, net als ikzelf, een eigen pony. Ook in die hobby schuilt gevaar. Maar als je dat in je achterhoofd houd, ook heel veel plezier en liefde. En daar gaat het mij om.
Ik had mijn dieren nooit willen missen, en zou het mijn dochter ook nooit willen ontzeggen. Ik kan mijn kind (voor mijn gevoel) niet behoeden voor alle gevaren in de wereld. Dan moeten we op de Mt Blanc gaan wonen. En dan nog zou ze eraf kunnen vallen.
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
donderdag 23 juli 2009 om 10:24
quote:Yraatje schreef op 23 juli 2009 @ 10:13:
[...]
Tja... ik denk dat ik, als ik zo zou redeneren als jij, mijn kind (als ik dat zou hebben) bij niemand in huis zou laten die een huisdier zou hebben.
Ik zou mijn kind namelijk niet alleen laten bij een hond, maar ook niet bij een kat, konijn, rat of wat voor dier dan ook..... Een dier blijft een dier... hoe schattig het er ook uit ziet...
En een kind blijft een kind, hoe schattig het er ook uit ziet. Een kind overziet ook niet altijd de daden van zijn/haar acties en dus moet je soms het dier ook beschermen tegen een kind...
Een kat/ konijn/ rat richt een koop minder schade aan als het mis gaat dan een hond.
Wij leren onze kinderen ook hoe ze met dieren om moeten gaan, hoe ze kunnen herkennen dat het dier geen zin meer in ze heeft, respect te hebben voor ze, etc.
Als mijn zoon niet allergisch was geweest hadden we al lang weer katten gehad, en dan hadden ze vast ook wel eens een haal over een neus gekregen, maar dat is toch een hoop minder risico dan een hondebeet.
Maar ja, het joch is allergisch, dus nu hebben we vissen . Die doen helemaal niks gevaarlijks
[...]
Tja... ik denk dat ik, als ik zo zou redeneren als jij, mijn kind (als ik dat zou hebben) bij niemand in huis zou laten die een huisdier zou hebben.
Ik zou mijn kind namelijk niet alleen laten bij een hond, maar ook niet bij een kat, konijn, rat of wat voor dier dan ook..... Een dier blijft een dier... hoe schattig het er ook uit ziet...
En een kind blijft een kind, hoe schattig het er ook uit ziet. Een kind overziet ook niet altijd de daden van zijn/haar acties en dus moet je soms het dier ook beschermen tegen een kind...
Een kat/ konijn/ rat richt een koop minder schade aan als het mis gaat dan een hond.
Wij leren onze kinderen ook hoe ze met dieren om moeten gaan, hoe ze kunnen herkennen dat het dier geen zin meer in ze heeft, respect te hebben voor ze, etc.
Als mijn zoon niet allergisch was geweest hadden we al lang weer katten gehad, en dan hadden ze vast ook wel eens een haal over een neus gekregen, maar dat is toch een hoop minder risico dan een hondebeet.
Maar ja, het joch is allergisch, dus nu hebben we vissen . Die doen helemaal niks gevaarlijks
donderdag 23 juli 2009 om 10:36
quote:tilalia2 schreef op 23 juli 2009 @ 10:17:
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Ik denk dat dat het is. Ik ben waanzinnig dol op mijn beesten. Ik begrijp ook echt wel dat niet iedereen die liefde deelt, hoor!
En misschien is het daarom vreemd dat ik er zoveel tijd en moeite insteek.
Maar het is ook echt niet zo dat ik hier in huis de hele dag op mijn hoede ben, of kind en hond achter hekken plaats, helemaal niet. Ik werk 3 dagen in de week buitenshuis (en kom tussen de middag thuis eten en de honden uitlaten) en dan zit mini op de creche, als we thuiskomen is het dan vaak eten en naar bed. Of even tv kijken. De andere 2 halve dagen werken we samen (als gastmama en kind) buitenshuis. Als dochter in de woonkamer zit te spelen liggen de honden meestal op hun plek, lopen door de kamer. Er zijn voor iedereen duidelijke regels; kindje mag niet met hondenbakken spelen, of in de bench zitten, de honden mogen niet aan kindjes speelgoed komen of met elkaar spelen als zij op de grond zit.
Iedereen heeft zijn eigen plaatsje. Daarnaast is er altijd ruimte om met elkaar te spelen en te knuffelen.
Ik zou kindje gewoon nooit alleen met speelgoed en honden in de woonkamer laten om bijv. de was op te hangen. Dan gaat ze even in de box of mee. Als ik een blokje met de honden omga, plan ik dat rond haar middagslaapje.
Het is voor mij niet zo moeilijk, je moet het er alleen dierengek genoeg voor zijn.
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Ik denk dat dat het is. Ik ben waanzinnig dol op mijn beesten. Ik begrijp ook echt wel dat niet iedereen die liefde deelt, hoor!
En misschien is het daarom vreemd dat ik er zoveel tijd en moeite insteek.
Maar het is ook echt niet zo dat ik hier in huis de hele dag op mijn hoede ben, of kind en hond achter hekken plaats, helemaal niet. Ik werk 3 dagen in de week buitenshuis (en kom tussen de middag thuis eten en de honden uitlaten) en dan zit mini op de creche, als we thuiskomen is het dan vaak eten en naar bed. Of even tv kijken. De andere 2 halve dagen werken we samen (als gastmama en kind) buitenshuis. Als dochter in de woonkamer zit te spelen liggen de honden meestal op hun plek, lopen door de kamer. Er zijn voor iedereen duidelijke regels; kindje mag niet met hondenbakken spelen, of in de bench zitten, de honden mogen niet aan kindjes speelgoed komen of met elkaar spelen als zij op de grond zit.
Iedereen heeft zijn eigen plaatsje. Daarnaast is er altijd ruimte om met elkaar te spelen en te knuffelen.
Ik zou kindje gewoon nooit alleen met speelgoed en honden in de woonkamer laten om bijv. de was op te hangen. Dan gaat ze even in de box of mee. Als ik een blokje met de honden omga, plan ik dat rond haar middagslaapje.
Het is voor mij niet zo moeilijk, je moet het er alleen dierengek genoeg voor zijn.
donderdag 23 juli 2009 om 10:40
Ik vind dat je je kind ondergeschikt maakt aan je honden als ik het zo lees Nastik.
Wat als ze wat groter wordt, geen middagslaapjes meer doet, in de peuterpuberteit komt en zich lekker nisk aantrekt van dat 'iedereen heeft zijn plaatsje, niet meer in de box gaat etc.
Wat als ze wat groter wordt, geen middagslaapjes meer doet, in de peuterpuberteit komt en zich lekker nisk aantrekt van dat 'iedereen heeft zijn plaatsje, niet meer in de box gaat etc.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 23 juli 2009 om 11:21
quote:Digitalis schreef op 22 juli 2009 @ 22:31:
Domheid en verblind zijn Tilalia, kan er niets anders van maken. Ik neem zelf meer risico's met mezelf dan met anderen. Omdat als ik door mijn eigen stomme schuld om 't leven kom, ik de volledige verantwoordelijkheid had. Dat wil ik niet voor een ander bepalen (dus niet met een passagier met 240 over de snelweg). Zo ook met dieren. Ik heb angstige maar nieuwsgierige kameraadjes nooit gedwongen mijn kraai leuk te vinden ('t is nogal imposant, klein meisje met grote zwarte vogel die luistert in een christelijk dorp) of te aaien. Want het was een onvoorspelbaar beest en pikte naar ogen en jatte ringen enzo. Dat krijg je er niet uit, instinct. Terwijl het beestje wel tam was en ontzettend intelligent.
Jij duivel
Geheel off topic, maar wat gaaf een kraai, zou ik nog wel willen
Domheid en verblind zijn Tilalia, kan er niets anders van maken. Ik neem zelf meer risico's met mezelf dan met anderen. Omdat als ik door mijn eigen stomme schuld om 't leven kom, ik de volledige verantwoordelijkheid had. Dat wil ik niet voor een ander bepalen (dus niet met een passagier met 240 over de snelweg). Zo ook met dieren. Ik heb angstige maar nieuwsgierige kameraadjes nooit gedwongen mijn kraai leuk te vinden ('t is nogal imposant, klein meisje met grote zwarte vogel die luistert in een christelijk dorp) of te aaien. Want het was een onvoorspelbaar beest en pikte naar ogen en jatte ringen enzo. Dat krijg je er niet uit, instinct. Terwijl het beestje wel tam was en ontzettend intelligent.
Jij duivel
Geheel off topic, maar wat gaaf een kraai, zou ik nog wel willen
donderdag 23 juli 2009 om 11:21
donderdag 23 juli 2009 om 11:24
quote:Netje-67 schreef op 22 juli 2009 @ 22:42:
Met op je hoede zijn is ook niets mis, dat ben ik namelijk ook altijd. Maar als je mij tegen zou komen en je zou mijn hond steken met een mes omdat die enthousiast naar je toeloopt, heb je toch echt met mij een probleem en zal je de strijd niet ongeschonden verlaten....Ik geloof ook niet dat Digi elke hond die bij haar in de buurt komt zomaar neersteekt
Met op je hoede zijn is ook niets mis, dat ben ik namelijk ook altijd. Maar als je mij tegen zou komen en je zou mijn hond steken met een mes omdat die enthousiast naar je toeloopt, heb je toch echt met mij een probleem en zal je de strijd niet ongeschonden verlaten....Ik geloof ook niet dat Digi elke hond die bij haar in de buurt komt zomaar neersteekt
donderdag 23 juli 2009 om 11:33
donderdag 23 juli 2009 om 11:34
quote:kadushi schreef op 23 juli 2009 @ 00:46:
Nee, ik geloof niet dat een koningspoedel ooit een kind zou vermoorden. Echt niet, dat zit gewoon niet in zo'n beest. Hij heeft er de genen niet voor. Kun je het tegendeel bewijzen? Dat zou ik graag willen zien.
Ook hoor ik nooit over waakhonden die kinderen doden. Het zijn altijd die vechtmachines.Whoehahahahahaha heb jij even een verkeerd beeld van een koningspoedel. Ik heb niks met poedels en al helemaal niet als ze als poedel geschoren zijn, maar het zijn geen doetjes, integendeel.
Nee, ik geloof niet dat een koningspoedel ooit een kind zou vermoorden. Echt niet, dat zit gewoon niet in zo'n beest. Hij heeft er de genen niet voor. Kun je het tegendeel bewijzen? Dat zou ik graag willen zien.
Ook hoor ik nooit over waakhonden die kinderen doden. Het zijn altijd die vechtmachines.Whoehahahahahaha heb jij even een verkeerd beeld van een koningspoedel. Ik heb niks met poedels en al helemaal niet als ze als poedel geschoren zijn, maar het zijn geen doetjes, integendeel.
donderdag 23 juli 2009 om 11:39
quote:tilalia2 schreef op 23 juli 2009 @ 10:17:
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Ik ben ook een dierenmens, heb een halve dierentuin thuis, maar ik praat ook niet over houden van. Ben er wel gek op, maar ik vertel de hond niet dat ik van hem hou
Kindje daar zeg ik maar niks over. Al een keer fikse aanvaring over gehad met de buurvrouw die haar hond dus zo noemt EN behandelt. Brrrrrr.
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Ik ben ook een dierenmens, heb een halve dierentuin thuis, maar ik praat ook niet over houden van. Ben er wel gek op, maar ik vertel de hond niet dat ik van hem hou
Kindje daar zeg ik maar niks over. Al een keer fikse aanvaring over gehad met de buurvrouw die haar hond dus zo noemt EN behandelt. Brrrrrr.
donderdag 23 juli 2009 om 11:44
quote:tilalia2 schreef op 23 juli 2009 @ 10:17:
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Oh, dat vind ik ook vreselijk hoor.. Ik hou echt wel van mijn hond, maar dan wel als houden van een hond...
Ik vind het ook vreselijk als mensen tegen mijn hond gaan zeggen (als ze iets niet mag van mij)"Dat mag niet van je mammie"... Ehm.... ik weet dat honden op hun baasjes kunnen lijken.. maarre... de laatste keer dat ik in de spiegel keek leek ik niet zó erg op mijn hond qua uiterlijk... Het blijft natuurlijk een dier.. Ik ben het baasje (okee.. vrouwtje.. maar vind ik ook raar staan, dus ben gewoon het baasje ) en niet meer dan dat...
[...]
Wellicht ben ik dan minder een dierenmens, want ik vind dieren alleen maar leuk. Ik was best gehecht aan onze katten, maar 'houden van', 'vrienden voor het leven', nee, dat zit niet in mijn straatje. Vrienden ben je met mensen, niet met dieren. Dieren geven gezelschap, en dat is leuk, er beweegt eens iets in huis, da's ook leuk, maar liefde krijgen van een dier? Nee, het blijft een dier.
Mijn broer en schoonzus hebben, naast een zwik andere dieren, een hond. En die noemen ze 'hun kindje'. Ten eerste vind ik dat al een blaartrekkende uitspraak (Ieuw! Een dier is je kindje! Ieuw!), ten tweede vind ik zo'n uitspraak een diepe belediging voor hun eigen kinderen. Lekker dan, dat een gekocht DIER gelijkgesteld wordt met hun bloedeigen kinderen.
Oh, dat vind ik ook vreselijk hoor.. Ik hou echt wel van mijn hond, maar dan wel als houden van een hond...
Ik vind het ook vreselijk als mensen tegen mijn hond gaan zeggen (als ze iets niet mag van mij)"Dat mag niet van je mammie"... Ehm.... ik weet dat honden op hun baasjes kunnen lijken.. maarre... de laatste keer dat ik in de spiegel keek leek ik niet zó erg op mijn hond qua uiterlijk... Het blijft natuurlijk een dier.. Ik ben het baasje (okee.. vrouwtje.. maar vind ik ook raar staan, dus ben gewoon het baasje ) en niet meer dan dat...
donderdag 23 juli 2009 om 11:47
quote:tilalia2 schreef op 23 juli 2009 @ 10:24:
[...]
Een kat/ konijn/ rat richt een koop minder schade aan als het mis gaat dan een hond.
Dat klopt ongetwijfeld, maaaaaaaaaaaaar... ik bescherm niet alleen mijn kinderen tegen onverwachte acties van mijn dieren, maar ook mijn dieren tegen onverwachte acties van mijn kinderen...
Wij leren onze kinderen ook hoe ze met dieren om moeten gaan, hoe ze kunnen herkennen dat het dier geen zin meer in ze heeft, respect te hebben voor ze, etc.
Als mijn zoon niet allergisch was geweest hadden we al lang weer katten gehad, en dan hadden ze vast ook wel eens een haal over een neus gekregen, maar dat is toch een hoop minder risico dan een hondebeet.
Maar ja, het joch is allergisch, dus nu hebben we vissen . Die doen helemaal niks gevaarlijks Ben ik niet met je eens... stop maar eens een stel piranha's in een (weliswaar groot) aquarium... die aai je ook niet zomaar
[...]
Een kat/ konijn/ rat richt een koop minder schade aan als het mis gaat dan een hond.
Dat klopt ongetwijfeld, maaaaaaaaaaaaar... ik bescherm niet alleen mijn kinderen tegen onverwachte acties van mijn dieren, maar ook mijn dieren tegen onverwachte acties van mijn kinderen...
Wij leren onze kinderen ook hoe ze met dieren om moeten gaan, hoe ze kunnen herkennen dat het dier geen zin meer in ze heeft, respect te hebben voor ze, etc.
Als mijn zoon niet allergisch was geweest hadden we al lang weer katten gehad, en dan hadden ze vast ook wel eens een haal over een neus gekregen, maar dat is toch een hoop minder risico dan een hondebeet.
Maar ja, het joch is allergisch, dus nu hebben we vissen . Die doen helemaal niks gevaarlijks Ben ik niet met je eens... stop maar eens een stel piranha's in een (weliswaar groot) aquarium... die aai je ook niet zomaar
donderdag 23 juli 2009 om 12:02
donderdag 23 juli 2009 om 12:05
quote:robo schreef op 23 juli 2009 @ 12:01:
Yraatje, nee, hij slobbert gewoon zonder bestek zijn natte brokken van zijn bord, echt VIES om bij te zitten!
Gatver... dat vind ik dan ook weer niet zo smakelijk...
Mijn hond is wel een hond. Hond is een dier. Dieren hebben geen tafelmanieren. Dieren horen dus niet aan tafel.
Sowieso hou ik niet van schooierende honden. Dus als wij eten mag ze niet naast ons zitten. Ze moet dan op haar kleed of in de bench (niet met de deur dicht hoor.. ze vindt het wel een fijne plek..), maar niet naast ons...
Yraatje, nee, hij slobbert gewoon zonder bestek zijn natte brokken van zijn bord, echt VIES om bij te zitten!
Gatver... dat vind ik dan ook weer niet zo smakelijk...
Mijn hond is wel een hond. Hond is een dier. Dieren hebben geen tafelmanieren. Dieren horen dus niet aan tafel.
Sowieso hou ik niet van schooierende honden. Dus als wij eten mag ze niet naast ons zitten. Ze moet dan op haar kleed of in de bench (niet met de deur dicht hoor.. ze vindt het wel een fijne plek..), maar niet naast ons...
donderdag 23 juli 2009 om 14:18
quote:robo schreef op 23 juli 2009 @ 12:01:
Yraatje, nee, hij slobbert gewoon zonder bestek zijn natte brokken van zijn bord, echt VIES om bij te zitten!
Eh, bah! Nee, zo gek ben ik nou ook weer niet met ze. Ze mogen wel altijd zelf hun kluifje van de dierenwinkel naar huis dragen.
Maar `kindje` , neuh. Daar heb ik er maar 1 van. Een kindje. Ik noem ze weleens `vriendje`.
Yraatje, nee, hij slobbert gewoon zonder bestek zijn natte brokken van zijn bord, echt VIES om bij te zitten!
Eh, bah! Nee, zo gek ben ik nou ook weer niet met ze. Ze mogen wel altijd zelf hun kluifje van de dierenwinkel naar huis dragen.
Maar `kindje` , neuh. Daar heb ik er maar 1 van. Een kindje. Ik noem ze weleens `vriendje`.
donderdag 23 juli 2009 om 19:01
