Actueel
alle pijlers
Een kind krijgen nog verantwoord?
maandag 6 januari 2020 om 22:44
(Ik weet niet zo goed waar dit te plaatsen qua thema)
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
vrijdag 10 januari 2020 om 17:33
Ik zie eigenlijk zelden mensen de uiterste consequentie trekken uit hun eigen filosofische overwegingen en overtuigingen dus ik denk niet dat je er bang voor hoeft te zijn.kadanz schreef: ↑10-01-2020 16:18Nou, als je geen nieuwe levens laat beginnen dan is dat toch echt het einde van miljoenen jaren leven op aarde. Inclusief planten en dieren (want ook die lijden).
Hoe erg zou dat zijn? Geen idee, een antwoord daarop impliceert dat ik weet heb van enig doel in het leven
Maar dat idee in de praktijk brengen, zoals de antifatalist wil, puur omdat jij denkt dat het een leuk kloppend filosofietje is, is aardig verknipt als je het mij vraagt. Wat denk jij?
Dood maken van bestaand leven hoeft wat mij betreft ook niet, maar ik zal er persoonlijk niet aan bijdragen dat er meer mensen op aarde komen. En de rest van de mensheid draagt er voldoende aan bij dat er minder ander leven op aarde komt.
Op een grotere schaal is het natuurlijjk volstrekt irrelevant, want de aarde draait waarschijnlijk nog wel even door, wie of wat er ook op rondloopt. Of niet. Tot hij ook de weg gaat van alle dingen en sterft. En dan zijn er nog genoeg andere planeten en sterren, enz..
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 10 januari 2020 om 18:45
Denk je niet dat door de eeuwen heen over de hele wereld wellicht meer geleden is dan dat er genot tegenover stond? Ik vraag me dat oprecht af. In de middeleeuwen naar de tandarts, de stank overal, de pest en syfilis en ongewenste zwangerschappen. De weeskinderen die op straat slapen en lijm snuiven en misbruikt worden. De mensen hier die een zwaar leven hebben.
Ik weet het niet hoor, maar als je er dan vanuit gaat dat de wereld vroeg of laat ten onder gaat (en daar ga ik denk ik wel van uit), zou het ons dan alles bij elkaar opgeteld en afgetrokken niet beter bespaard hebben kunnen blijven? Ik durf niet te zeggen of je in de plus of de min uitkomt. Een fijne therapie adviseren vind ik dan ook denigrerend.
vrijdag 10 januari 2020 om 18:54
Ik ook! Veel mooierPuz_n_Boots schreef: ↑10-01-2020 09:58Klopt, mijn dank voor je bijdrage weer, Kadanz! Je hebt 100% gelijk, hoewel ik Bruintjedebeers theorie mooier vond.
vrijdag 10 januari 2020 om 18:59
vrijdag 10 januari 2020 om 19:58
Bruintjedebeer schreef: ↑10-01-2020 18:45Denk je niet dat door de eeuwen heen over de hele wereld wellicht meer geleden is dan dat er genot tegenover stond? Ik vraag me dat oprecht af. In de middeleeuwen naar de tandarts, de stank overal, de pest en syfilis en ongewenste zwangerschappen. De weeskinderen die op straat slapen en lijm snuiven en misbruikt worden. De mensen hier die een zwaar leven hebben.
Ik weet het niet hoor, maar als je er dan vanuit gaat dat de wereld vroeg of laat ten onder gaat (en daar ga ik denk ik wel van uit), zou het ons dan alles bij elkaar opgeteld en afgetrokken niet beter bespaard hebben kunnen blijven? Ik durf niet te zeggen of je in de plus of de min uitkomt. Een fijne therapie adviseren vind ik dan ook denigrerend.
Onze meningen lopen in grote lijnen parallel. Maar Bruintjedebeer, ga jij fluitend door het leven of zou jij het leven eerder als zwaar betitelen? Dat zou je ook in een cijfer kunnen uitdrukken, waarbij 1 het zwaarst is en 9 fluitend.De reden waarom ik dat vraag is omdat ik fair enough ben (maar ook feitelijk waarheid is) toe te geven dat antinatilisten het leven lager beoordelen dan natalisten. Dan KÁN dus ook aan persoonlijke omstandigheden liggen. Feit is dat sommige mensen door puur geluk nu eenmaal fluitender door het leven (kunnen) gaan dan andere mensen. We zijn in die zin allemaal even uniek. Geen enkel leven is hetzelfde of wordt als hetzelfde ervaren, idem voor "genieten" en "lijden".
vrijdag 10 januari 2020 om 20:04
Wat je leest en hoort van vroeger is vaker gericht op de problemen en ellende dan op de leuke en aangename dingen. Het is verkeerd om dan te concluderen dat het leven voornamelijk lijden was. Daarbij komt dat voor jou lijden heel zwaar weegt, maar het voor een ander misschien helemaal niet zo zwaar is en naast dat lijden gewoon genoten kan worden. Je geeft lijden een waardeoordeel en denkt dat jouw bevindingen een gegeven feit zijn. Prima als je geen kind wil vanwege een persoonlijk waardeoordeel van eventueel toekomstig lijden van je kind (wat ik dus een slappe reden vind maar goed, persoonlijke keus), maar om je af te vragen of het niet beter iedereen bespaard had kunnen worden gaat een brug te ver. Jij hebt een probleem met lijden, niet de mensheid.Bruintjedebeer schreef: ↑10-01-2020 18:45Denk je niet dat door de eeuwen heen over de hele wereld wellicht meer geleden is dan dat er genot tegenover stond? Ik vraag me dat oprecht af. In de middeleeuwen naar de tandarts, de stank overal, de pest en syfilis en ongewenste zwangerschappen. De weeskinderen die op straat slapen en lijm snuiven en misbruikt worden. De mensen hier die een zwaar leven hebben.
Ik weet het niet hoor, maar als je er dan vanuit gaat dat de wereld vroeg of laat ten onder gaat (en daar ga ik denk ik wel van uit), zou het ons dan alles bij elkaar opgeteld en afgetrokken niet beter bespaard hebben kunnen blijven? Ik durf niet te zeggen of je in de plus of de min uitkomt. Een fijne therapie adviseren vind ik dan ook denigrerend.
vrijdag 10 januari 2020 om 20:21
Kan het niet zo zijn dat mensen die dit "denken" ergens een tekortkoming hebben? Iets gemist hebben? In een ontkenningsfase zitten? Afgeleid zijn door basale zaken zoals wie de kinderen van de BSO haalt? Uit pure domheid/luiheid zich nooit ergens in hebben verdiept? Of die misschien wel alles "weglachen" in dit leven? Niemand kan het zeggen voor een ander natuurlijk.wittereiger schreef: ↑10-01-2020 20:04Wat je leest en hoort van vroeger is vaker gericht op de problemen en ellende dan op de leuke en aangename dingen. Het is verkeerd om dan te concluderen dat het leven voornamelijk lijden was. Daarbij komt dat voor jou lijden heel zwaar weegt, maar het voor een ander misschien helemaal niet zo zwaar is en naast dat lijden gewoon genoten kan worden. Je geeft lijden een waardeoordeel en denkt dat jouw bevindingen een gegeven feit zijn. Prima als je geen kind wil vanwege een persoonlijk waardeoordeel van eventueel toekomstig lijden van je kind (wat ik dus een slappe reden vind maar goed, persoonlijke keus), maar om je af te vragen of het niet beter iedereen bespaard had kunnen worden gaat een brug te ver. Jij hebt een probleem met lijden, niet de mensheid.
puz_n_boots wijzigde dit bericht op 10-01-2020 20:30
0.25% gewijzigd
vrijdag 10 januari 2020 om 20:28
Daar gaaaaaaaa je weer! Je dedain voor andersdenkenden is gewoon niet te onderdrukken.Puz_n_Boots schreef: ↑10-01-2020 20:21Kan het niet zo zijn dat mensen die dit "denken" ergens een tekortkoming hebben? Iets gemist hebben? In een ontkenningsfase zitten? Afgeleid zijn door basale zaken zoals wie de kinderen van de BSO haalt? Uit pure domheid/luiheid zich nooit ergens in hebben veriept? Of die misschien wel alles "weglachen" in dit leven? Niemand kan het zeggen voor een ander natuurlijk.
Misschien zijn er ook wel mensen die het leven ten diepste en ten volste ervaren, met alle vreugde en verdriet die daarbij horen, met al het vallen en opkrabbelen, en die daar toch voldoening uit halen.
Misschien zijn de mensen die niet kunnen accepteren dat verdriet en rouw bij het leven horen, of die het idee dat hun leven wellicht nergens toe dient alleen kunnen verdragen door zichzelf op het schild van een of ander ‘hoger inzicht’ te hijsen, wel degenen met de tekortkomingen?
Of misschien moet je gewoon niet zo generaliseren?
vrijdag 10 januari 2020 om 20:36
Verwar je mij misschien met iemand anders? Ik herken me niet in wat jij zegt namelijk.wittereiger schreef: ↑10-01-2020 20:04Wat je leest en hoort van vroeger is vaker gericht op de problemen en ellende dan op de leuke en aangename dingen. Het is verkeerd om dan te concluderen dat het leven voornamelijk lijden was. Daarbij komt dat voor jou lijden heel zwaar weegt, maar het voor een ander misschien helemaal niet zo zwaar is en naast dat lijden gewoon genoten kan worden. Je geeft lijden een waardeoordeel en denkt dat jouw bevindingen een gegeven feit zijn. Prima als je geen kind wil vanwege een persoonlijk waardeoordeel van eventueel toekomstig lijden van je kind (wat ik dus een slappe reden vind maar goed, persoonlijke keus), maar om je af te vragen of het niet beter iedereen bespaard had kunnen worden gaat een brug te ver. Jij hebt een probleem met lijden, niet de mensheid.
vrijdag 10 januari 2020 om 20:40
Ik had hier op gereageerd, nogal uitgebreid, maar had geen zin het hier te delen.Puz_n_Boots schreef: ↑10-01-2020 19:58
De reden waarom ik dat vraag is omdat ik fair enough ben (maar ook feitelijk waarheid is) toe te geven dat antinatilisten het leven lager beoordelen dan natalisten. Dan KÁN dus ook aan persoonlijke omstandigheden liggen. Feit is dat sommige mensen door puur geluk nu eenmaal fluitender door het leven (kunnen) gaan dan andere mensen. We zijn in die zin allemaal even uniek. Geen enkel leven is hetzelfde of wordt als hetzelfde ervaren, idem voor "genieten" en "lijden".
Samengevat: Ik geniet op dit moment best van het leven. Ik merk dat ik een beter geheugen heb voor leuke dingen dan voor nare dingen. Al met al geef ik mijn leven tot nu toe een kleine 8 denk ik. Ruim voldoende tot goed.
Had ik het kunnen missen? Natuurlijk wel.
vrijdag 10 januari 2020 om 20:44
In mijn leven zijn lijden en vreugde twee kanten van dezelfde medaille zeg maar.Bruintjedebeer schreef: ↑10-01-2020 20:36Verwar je mij misschien met iemand anders? Ik herken me niet in wat jij zegt namelijk.
Ik denk dat het voor veel mensen op de wereld (in de toekomst) misschien anders ligt.
vrijdag 10 januari 2020 om 21:11
Toegegeven, misschien dacht ik tijdens het schrijven iets te veel aan Puz. Zij voelde zich dan ook aangesproken.Bruintjedebeer schreef: ↑10-01-2020 20:36Verwar je mij misschien met iemand anders? Ik herken me niet in wat jij zegt namelijk.
@Puz, je vind het moeilijk hè, om inhoudelijk in te gaan op andersdenkenden. Je haalt uit, maar mij hou je niet voor de gek.
vrijdag 10 januari 2020 om 21:41
Waarom heb jij het zo nodig om mensen met een andere mening te zien als dom of lui of in ontkenning?Puz_n_Boots schreef: ↑10-01-2020 20:21Kan het niet zo zijn dat mensen die dit "denken" ergens een tekortkoming hebben? Iets gemist hebben? In een ontkenningsfase zitten? Afgeleid zijn door basale zaken zoals wie de kinderen van de BSO haalt? Uit pure domheid/luiheid zich nooit ergens in hebben verdiept? Of die misschien wel alles "weglachen" in dit leven? Niemand kan het zeggen voor een ander natuurlijk.
Kan het niet gewoon allemaal naast elkaar bestaan?
Jij vindt het lijden blijkbaar belangrijker dan wat dan ook, anderen hebben een ander belangrijkste punt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2020 om 07:16
Dit is erger dan discussiëren met een born-again-christenPuz_n_Boots schreef: ↑10-01-2020 20:21Kan het niet zo zijn dat mensen die dit "denken" ergens een tekortkoming hebben? Iets gemist hebben? In een ontkenningsfase zitten? Afgeleid zijn door basale zaken zoals wie de kinderen van de BSO haalt? Uit pure domheid/luiheid zich nooit ergens in hebben verdiept? Of die misschien wel alles "weglachen" in dit leven? Niemand kan het zeggen voor een ander natuurlijk.
Ik zou zeggen, ga eens langs op een willekeurige filosofie-faculteit en ga in debat met mensen die niets anders doen dan denken over het leven. Kun jij je visie te verdedigen op een filosofisch forum, filosofieforum.nl bijvoorbeeld? Of hebben ook zij het licht niet gezien?
zaterdag 11 januari 2020 om 07:53
Helemaal mee eens. Stuitend hoe Puz andersdenkenden/-ervarenden in het dom of lui hoekje probeert te duwen. Ik word er gewoon pissig van. Lijden is voor mij zeker een onderdeel van leven, maar niet het hoofdbestanddeel. Ik accepteer dat het voor Puz anders is, maar dat lijkt andersom niet te kunnen zonder dat er getwijfeld wordt aan mijn verstand etc. Nare instelling vind ik dat.Griebus67 schreef: ↑10-01-2020 20:28Daar gaaaaaaaa je weer! Je dedain voor andersdenkenden is gewoon niet te onderdrukken.
Misschien zijn er ook wel mensen die het leven ten diepste en ten volste ervaren, met alle vreugde en verdriet die daarbij horen, met al het vallen en opkrabbelen, en die daar toch voldoening uit halen.
Misschien zijn de mensen die niet kunnen accepteren dat verdriet en rouw bij het leven horen, of die het idee dat hun leven wellicht nergens toe dient alleen kunnen verdragen door zichzelf op het schild van een of ander ‘hoger inzicht’ te hijsen, wel degenen met de tekortkomingen?
Of misschien moet je gewoon niet zo generaliseren?
zaterdag 11 januari 2020 om 09:30
De gemiddelde filosofiestudent zal haar waarschijnlijk doorverwijzen naar psychologiestudenten, als ze niet in slaap vallen van de flinterdunne puberale oprispingenkadanz schreef: ↑11-01-2020 07:16Dit is erger dan discussiëren met een born-again-christen
Ik zou zeggen, ga eens langs op een willekeurige filosofie-faculteit en ga in debat met mensen die niets anders doen dan denken over het leven. Kun jij je visie te verdedigen op een filosofisch forum, filosofieforum.nl bijvoorbeeld? Of hebben ook zij het licht niet gezien?
zaterdag 11 januari 2020 om 10:11
Een filosofie die haar averechtse consequenties afwimpelt met 'ach, niemand is zo dom om deze filosofie te volgen' is natuurlijk niet veel meer dan een mislukt gedachtenexperiment.merano schreef: ↑10-01-2020 17:33Ik zie eigenlijk zelden mensen de uiterste consequentie trekken uit hun eigen filosofische overwegingen en overtuigingen dus ik denk niet dat je er bang voor hoeft te zijn.
Dood maken van bestaand leven hoeft wat mij betreft ook niet, maar ik zal er persoonlijk niet aan bijdragen dat er meer mensen op aarde komen. En de rest van de mensheid draagt er voldoende aan bij dat er minder ander leven op aarde komt.
Op een grotere schaal is het natuurlijjk volstrekt irrelevant, want de aarde draait waarschijnlijk nog wel even door, wie of wat er ook op rondloopt. Of niet. Tot hij ook de weg gaat van alle dingen en sterft. En dan zijn er nog genoeg andere planeten en sterren, enz..
Verder kan ik je goed volgen hoor, het is een prima persoonlijke overweging om geen extra leven op aarde te zetten en de aarde is er zelf ook prima toe in staat om overvloedig leven een halt toe te roepen als het de spuigaten uitloopt.
zaterdag 11 januari 2020 om 11:22
Als het gaat over euthanasie is het heel normaal om discussies te voeren of het niet beter is voor bv zwaar demente bejaarden of anderen die uitzichtloos lijden om niet meer te leven. Maar zelfbeschikkingsrecht is een groot goed in onze maatschappij, dus we nemen ook allemaal waarborgen in de wet op zodat niemand zonder meer over het leven van een ander kan beslissen als deze dat zelf niet meer kan.wittereiger schreef: ↑10-01-2020 20:04[...]
Prima als je geen kind wil vanwege een persoonlijk waardeoordeel van eventueel toekomstig lijden van je kind (wat ik dus een slappe reden vind maar goed, persoonlijke keus), maar om je af te vragen of het niet beter iedereen bespaard had kunnen worden gaat een brug te ver. [...]
Kinderen krijgen is bij uitstek voor willloze anderen beslissen. Maar daarvoor bestaan geen regels en daarbij van mag je je kennelijk niet eens afvragen of er voldoende kans is dat de persoon die jij of je buurvrouw op de wereld zet over 80 jaar blij is dat hij ooit geboren. Als je een negatief beeld van het leven en de toekomst hebt is dat een slappe reden om zelf geen kinderen te krijgen (Waarom heb je überhaupt een reden nodig om iets niet te doen; je hebt alleen een verdomd goede reden nodig om het wel te doen, toch?).
En je enkel maar afvragen of het lijden niet beter aan iedereen bespaard kan worden is volgens jou al een brug te ver.
Volgens mij is het juist raar dat we met zijn allen nooit nadenken over de vraag of en wanneer het krijgen van kinderen nog verantwoord is. We stellen als maatschappij ook geen enkele eis aan (toekomstige) ouders. Geen afdwingbare eisen en geen morele eisen. De vrijheid om een ander wezen in de wereld te zetten is zo onbeperkt dat je er kennelijk niet eens over mag discussieren.
Terwijl het voeren van die discussie alleen al van nut is om een aantal maatschappelijk breder gedeelde criteria te ontwikkelen. Een meetlat waar je die beslissing langs kunt leggen al zijn die normen niet afdwingbaar. Dan zou je kind je daarop later ook makkelijker kunnen aanspreken, als je door jouw gedrag zijn wereld en toekomstig geluk naar de gallemiezen hebt geholpen.
Om terug te komen op de OP waarin TO vooral twijfelt vanwege oorlogen klimaatverandering crises en milieu: Voor de mensen die hier "team kinderen krijgen" zijn, Voelen jullie je heel verantwoordelijk voor het geluk van je kind gedurende zijn hele leven, en doen of laten jullie ook veel om de kans te vergroten dat je (toekomstig) kind hier nog minstens 80 gelukkige jaren heeft?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 11 januari 2020 om 12:19
Ik heb het idee dat ik je niet altijd helemaal kan volgen en ik weet niet of dat aan jouw manier van schrijven ligt of aan een gebrek in lezen bij mij.merano schreef: ↑11-01-2020 11:22Als het gaat over euthanasie is het heel normaal om discussies te voeren of het niet beter is voor bv zwaar demente bejaarden of anderen die uitzichtloos lijden om niet meer te leven. Maar zelfbeschikkingsrecht is een groot goed in onze maatschappij, dus we nemen ook allemaal waarborgen in de wet op zodat niemand zonder meer over het leven van een ander kan beslissen als deze dat zelf niet meer kan.
Kinderen krijgen is bij uitstek voor willloze anderen beslissen. Maar daarvoor bestaan geen regels en daarbij van mag je je kennelijk niet eens afvragen of er voldoende kans is dat de persoon die jij of je buurvrouw op de wereld zet over 80 jaar blij is dat hij ooit geboren. Als je een negatief beeld van het leven en de toekomst hebt is dat een slappe reden om zelf geen kinderen te krijgen (Waarom heb je überhaupt een reden nodig om iets niet te doen; je hebt alleen een verdomd goede reden nodig om het wel te doen, toch?).
En je enkel maar afvragen of het lijden niet beter aan iedereen bespaard kan worden is volgens jou al een brug te ver.
Volgens mij is het juist raar dat we met zijn allen nooit nadenken over de vraag of en wanneer het krijgen van kinderen nog verantwoord is. We stellen als maatschappij ook geen enkele eis aan (toekomstige) ouders. Geen afdwingbare eisen en geen morele eisen. De vrijheid om een ander wezen in de wereld te zetten is zo onbeperkt dat je er kennelijk niet eens over mag discussieren.
Terwijl het voeren van die discussie alleen al van nut is om een aantal maatschappelijk breder gedeelde criteria te ontwikkelen. Een meetlat waar je die beslissing langs kunt leggen al zijn die normen niet afdwingbaar. Dan zou je kind je daarop later ook makkelijker kunnen aanspreken, als je door jouw gedrag zijn wereld en toekomstig geluk naar de gallemiezen hebt geholpen.
Om terug te komen op de OP waarin TO vooral twijfelt vanwege oorlogen klimaatverandering crises en milieu: Voor de mensen die hier "team kinderen krijgen" zijn, Voelen jullie je heel verantwoordelijk voor het geluk van je kind gedurende zijn hele leven, en doen of laten jullie ook veel om de kans te vergroten dat je (toekomstig) kind hier nog minstens 80 gelukkige jaren heeft?
Allereerst, ik ben voor discussiëren. Van mij mag, of misschien moet, alles onder de loep gelegd en kritisch bekeken worden.
Natuurlijk mag je je afvragen of een ander in de toekomst blij zal zijn met zijn of haar leven. Maar daar moet het bij blijven, bij afvragen. Tenzij het over je eigen eventuele nageslacht gaat, dan mag je er over beslissen.
Als je een negatief beeld van het leven en de toekomst hebt en dat de stellige reden is om geen kind op de wereld te zetten, zou ik een psycholoog aanraden. Is de reden geen zin in kinderen, dan vind ik dat een veel sterker argument om niet aan kinderen te beginnen. Dat is mijn mening en wat een ander uiteindelijk beslist is helemaal aan de ander en ik sta ze niet in de weg. Maar ik heb er wel een probleem mee als die persoon die het leven en de toekomst niet ziet zitten voor het eigen nageslacht, haar of zijn mening als maatstaf neemt voor al het nageslacht.
Ik ben niet team kinderen, of team kinderloos. Ik ben voor volgen van wat je diep vanbinnen wil. Wil je kinderen, ga ervoor. Wil je geen kinderen, ook goed. De uitzondering is de groep mensen die zodanig beperkt is waardoor er discussie ontstaat of ze in staat zullen zijn om kinderen te bieden wat ze nodig hebben. Het grijze gebied. Maar dat is een andere discussie. Verder is iedereen vrij om zelf te beslissen en dat is maar goed ook.
Ik voel me gedeeltelijk verantwoordelijk voor het geluk van mijn kind. Naar mijn beste kunnen voed ik haar op en natuurlijk hoop ik dat haar leven veel geluk zal kennen, maar ik ga er vanuit dat ze ook zal lijden. Ik heb een rol als ouder om haar te helpen om te gaan met lijden als dat zich voordoet, maar ik heb het niet in de hand. Het is aan haarzelf hoe ze er als volwassene mee om zal gaan.
zaterdag 11 januari 2020 om 12:34
Het lijkt me heel moeilijk zo'n meetlat waarlangs je je ouders kunt beoordelen. Voor je het weet vel je een oordeel over het leven van een ander. Is geboren worden in een achterstandswijk minder waard? Is een bewust alleenstaande moeder aansprakelijk? Een werkende moeder minder gewenst? Kan je je vader kwalijk nemen dat je zijn lage IQ hebt geërfd? Of juist je moeder verwijten dat ze geen betere partij heeft gekozen?
Zeg het maar Merano!
Bovendien, je ouders aansprakelijk stellen voor het feit dat jij leeft is even onwerkelijk als ouders die tegen jou zeggen: als het leven dat we je hebben gegeven niet bevalt, geef het dan terug.
Daar sta je dan met een mond vol tanden.
Zeg het maar Merano!
Bovendien, je ouders aansprakelijk stellen voor het feit dat jij leeft is even onwerkelijk als ouders die tegen jou zeggen: als het leven dat we je hebben gegeven niet bevalt, geef het dan terug.
Daar sta je dan met een mond vol tanden.
zaterdag 11 januari 2020 om 14:13
Mss moet ik toch een andere studie overwegen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2020 om 14:14
Zo zeg, dat scheelt mij een hoop typen. Thx.wittereiger schreef: ↑11-01-2020 12:19Ik heb het idee dat ik je niet altijd helemaal kan volgen en ik weet niet of dat aan jouw manier van schrijven ligt of aan een gebrek in lezen bij mij.
Allereerst, ik ben voor discussiëren. Van mij mag, of misschien moet, alles onder de loep gelegd en kritisch bekeken worden.
Natuurlijk mag je je afvragen of een ander in de toekomst blij zal zijn met zijn of haar leven. Maar daar moet het bij blijven, bij afvragen. Tenzij het over je eigen eventuele nageslacht gaat, dan mag je er over beslissen.
Als je een negatief beeld van het leven en de toekomst hebt en dat de stellige reden is om geen kind op de wereld te zetten, zou ik een psycholoog aanraden. Is de reden geen zin in kinderen, dan vind ik dat een veel sterker argument om niet aan kinderen te beginnen. Dat is mijn mening en wat een ander uiteindelijk beslist is helemaal aan de ander en ik sta ze niet in de weg. Maar ik heb er wel een probleem mee als die persoon die het leven en de toekomst niet ziet zitten voor het eigen nageslacht, haar of zijn mening als maatstaf neemt voor al het nageslacht.
Ik ben niet team kinderen, of team kinderloos. Ik ben voor volgen van wat je diep vanbinnen wil. Wil je kinderen, ga ervoor. Wil je geen kinderen, ook goed. De uitzondering is de groep mensen die zodanig beperkt is waardoor er discussie ontstaat of ze in staat zullen zijn om kinderen te bieden wat ze nodig hebben. Het grijze gebied. Maar dat is een andere discussie. Verder is iedereen vrij om zelf te beslissen en dat is maar goed ook.
Ik voel me gedeeltelijk verantwoordelijk voor het geluk van mijn kind. Naar mijn beste kunnen voed ik haar op en natuurlijk hoop ik dat haar leven veel geluk zal kennen, maar ik ga er vanuit dat ze ook zal lijden. Ik heb een rol als ouder om haar te helpen om te gaan met lijden als dat zich voordoet, maar ik heb het niet in de hand. Het is aan haarzelf hoe ze er als volwassene mee om zal gaan.
Ik sluit me hierbij aan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 11 januari 2020 om 15:56
Dat heeft dan ook niemand beweerd.Bruintjedebeer schreef: ↑11-01-2020 13:38Een prachtige post Merano!
De antianatalistische (of zoiets) filosofen zijn niet de eerste de besten hoor. Dat je het niet met ze eens bent, wil niet zeggen dat deze filosofie door de eerste de beste student zo maar even onderuit geschoffeld kan worden.
