Actueel
alle pijlers
Geld krijgen van ouders??
dinsdag 22 juli 2008 om 09:43
Tja, waarom zou je als ouders, als je het tenminste niet breed hebt, je kinderen niet mee laten genieten. Als ik het breed zou hebben, zou ik mijn kinderen later graag mee willen laten genieten. Een vriend van mij is er zo één (28 jaar). Vrijstaand huis gekregen, rijdt een nieuw audi, loopt in de duurste kleding rond. En dat hij dat betaalt van zijn baan, dat kan niet. Hij is er ook open over. En weet je, je merkt het niet aan hem, dat hij zo verwend is. Hij denkt altijd aan een ander. Neemt zijn vrienden mee naar het vakantiehuis van zijn vader en is absoluut niet snobistisch. Is gewoon een leuke vent. En ik gun het hem dat het hem zo makkelijk wordt gemaakt. Aan dat geld komt nooit meer een einde. Heerlijk toch.
Als ik ooit eens geld nodig mocht hebben, dan krijg ik het. Gelukkig redden we het met z'n tweetjes, maar ik weet dat ik er om zou kunnen vragen mocht het nodig zijn. Ze hebben het niet al te breed, maar moeders komt af en toe een bloemetje brengen of trakteert op een weekendje landal omdat ze dat zo gezellig vind.
Als ik ooit eens geld nodig mocht hebben, dan krijg ik het. Gelukkig redden we het met z'n tweetjes, maar ik weet dat ik er om zou kunnen vragen mocht het nodig zijn. Ze hebben het niet al te breed, maar moeders komt af en toe een bloemetje brengen of trakteert op een weekendje landal omdat ze dat zo gezellig vind.
dinsdag 22 juli 2008 om 09:45
Ik noem het huis van mijn ouders nog steeds thuis. En ik heb er nog nooit gewoond.
Op een of andere manier vind ik bij mijn ouders het ook gewoon een thuis.
En ik heb ook tijden gehad dat ik bij mijn ouders bijna iedere avond at. Omdat ik het inderdaad even financieel niet meer redde, omdat ik de tantarts moest betalen.
Daar zijn ouders toch voor?
Mensen waar je op terug kan vallen als het even niet zo lekker gaat.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 22 juli 2008 om 09:46
Ben het wel eens met Barbabella.
Ik krijg ook weleens wat toegestopt door mijn ouders. Ben verder volledig zelfstandig. Heb een goede baan, leuk huis en ben enorm self supporting.
Maar mijn ouders vinden het gewoon leuk om mij af en toe iets extra's (nieuwe schoenen oid) te geven.
Overigens vertel ik dat ook gewoon tegenover iedereen en zal het niet achterhouden. Vind het alleen maar hartstikke leuk.
Heb overigens vanaf mijn 14de altijd bijbaantjes e.d. gehad; dus ben zeer zelfstandig opgevoed en heb zeer goed met geld leren omgaan.
Ik krijg ook weleens wat toegestopt door mijn ouders. Ben verder volledig zelfstandig. Heb een goede baan, leuk huis en ben enorm self supporting.
Maar mijn ouders vinden het gewoon leuk om mij af en toe iets extra's (nieuwe schoenen oid) te geven.
Overigens vertel ik dat ook gewoon tegenover iedereen en zal het niet achterhouden. Vind het alleen maar hartstikke leuk.
Heb overigens vanaf mijn 14de altijd bijbaantjes e.d. gehad; dus ben zeer zelfstandig opgevoed en heb zeer goed met geld leren omgaan.
dinsdag 22 juli 2008 om 09:47
Verder ben ik het op zich wel eens met Barbarella dat er niets mis mee hoeft te zijn. Maar ik merk ook wel dat ik me erger als die kennis te makkelijk over (andermans) geld doet of inderdaad doet alsof ze haar zaakjes zelf regelt terwijl haar ouders de grote rekeningen betalen. Volgens mij niet uit jaloezie, maar meer met het idee dat ze daar dan gewoon eerlijk in moet zijn.
Dat zeg ik....
dinsdag 22 juli 2008 om 09:48
dinsdag 22 juli 2008 om 09:50
:
Geen enkele cent vanaf mijn 15e niet meer. Word je snel volwassen van joh. De oude Sloggy's van mij moeder krijg ik nog wel
O, dus omdat ik wel is wat toegestopt krijg van mijn ouders ben ik niet volwassen of in ieder geval minder snel geworden dan jij?
Lijkt me niet echt iets met geld alleen te maken hebben
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 22 juli 2008 om 09:51
:
Geen enkele cent vanaf mijn 15e niet meer. Word je snel volwassen van joh. De oude Sloggy's van mij moeder krijg ik nog wel
Whaha, mijn moeder komt ook nog wel eens met afdankertjes uit de jaren 70. Die wil ze dan niet wegdoen, maar ook niet meer in haar kast hangen..."en toen dacht ik, misschien kun jij er nog wat mee?"
(mijn moeder is 15 cm korter, 10 kilo zwaarder en heeft een compleet andere smaak
).
Dat zeg ik....
dinsdag 22 juli 2008 om 09:55
dinsdag 22 juli 2008 om 09:57
Mijn vriend en ik werken allebei, hebben dit altijd gedaan (ook bijbaantjes tijdens onze studie), betalen ons huis en de auto en alle vakanties zelf en toch krijgen we beiden geld toegestopt van onze ouders.
Bij mijn ouders gaat het zelfs om grote bedragen, maar hun redenatie is: we kunnen zelf alles doen wat we leuk vinden, dus waarom niet nu al een deel van ons geld overdragen aan de kinderen?
Ik realiseer me dat ik in een uitermate luxe positie verkeer met mijn vriend; waarschijnlijk zullen wij nooit geldproblemen hebben. Naar vrienden toe ben ik daar open over, zonder er te koop mee te lopen (afgezien van die ene keer dan, toen ik de hele club mee uit eten heb genomen
)
Maar ik hou mijn hand niet op, moet ik het mijn ouders dan weigeren puur om het principe? Eens met Bar_Ba_Bella, wat is het probleem precies?
Bij mijn ouders gaat het zelfs om grote bedragen, maar hun redenatie is: we kunnen zelf alles doen wat we leuk vinden, dus waarom niet nu al een deel van ons geld overdragen aan de kinderen?
Ik realiseer me dat ik in een uitermate luxe positie verkeer met mijn vriend; waarschijnlijk zullen wij nooit geldproblemen hebben. Naar vrienden toe ben ik daar open over, zonder er te koop mee te lopen (afgezien van die ene keer dan, toen ik de hele club mee uit eten heb genomen
)Maar ik hou mijn hand niet op, moet ik het mijn ouders dan weigeren puur om het principe? Eens met Bar_Ba_Bella, wat is het probleem precies?
dinsdag 22 juli 2008 om 10:00
Ik dop mijn boontjes ook bijna allemaal zelf. Ik studeer nog en heb geen recht op studiefinanciering meer, omdat ik al 1 diploma heb. Daarom krijg ik nog een maandelijkse bijdrage van mijn ouders, maar ik betaal de rest zelf incl. collegegeld. Tijdens mijn studie hebben mijn ouders mij financieel altijd een beetje gesteund (wordt ook van de IB-groep verwacht), maar ik heb altijd zelf gewerkt en gespaard voor extra's (kleding, kamer inrichting, vakanties etc.).
Nu ik samenwoon krijgen we soms vlees of andere boodschappen van schoonouders en we eten er 1x in de week. Dit is een traditie in die familie. Maar als het er niet was zouden we ons ook goed redden. Ik voel me dus niet afhankelijk van hen. Zij willen het graag en het is gezellig. Maar afhankelijk voel ik me er niet door.
Nu ik samenwoon krijgen we soms vlees of andere boodschappen van schoonouders en we eten er 1x in de week. Dit is een traditie in die familie. Maar als het er niet was zouden we ons ook goed redden. Ik voel me dus niet afhankelijk van hen. Zij willen het graag en het is gezellig. Maar afhankelijk voel ik me er niet door.
dinsdag 22 juli 2008 om 10:01
Ik denk dat het een kwestie is van hoe je met de kwestie geld-krijgen-van-je-ouders omgaat. Ben je daar eerlijk in, ook naar buiten toe, dan is dat toch prima. Maar als je jezelf voor geen meter kunt redden en voor allerleid dingen moet terugvallen op je ouders, maar naar buiten toe jezelf heel groot voordoet, dan val je voor mij gigantisch door de mand. Verder kan ik het me heel goed voorstellen dat je als ouder zijnde je kinderen of kleinkinderen graag van het leven ziet genieten.
Ik moet zelf wel toegeven, dat ik soms wat verdrietig en moedeloos word van het gemak waarmee sommige mensen leven. Ik kom uit een arm gezin. Er was nauwelijks geld. Mijn studie ben ik nog aan het afbetalen. Dure dingen heb ik nog nooit gehad. Ik ben zelf op laagbetaald werk begonnen, om maar aan de slag te zijn. En steeds als je dan een beetje spaargeld hebt opgebouwd, gebeurd er weer iets waardoor je weer vanaf 0 kunt beginnen.
Als ik dan mensen zie die -tig studies hebben verkloot, nu een minimaal baantje hebben maar wel een nieuwe auto hebben en een huis dat mooier is ingericht dan het mijne, met dank aan de ouders, ja, dan moet ik soms wel eens even slikken.
En als die mensen dan ook nog eens doen alsof het doodnormaal is dat zij het zo ruim hebben, dan heb ik wel zoiets van "barst maar".
Ik moet zelf wel toegeven, dat ik soms wat verdrietig en moedeloos word van het gemak waarmee sommige mensen leven. Ik kom uit een arm gezin. Er was nauwelijks geld. Mijn studie ben ik nog aan het afbetalen. Dure dingen heb ik nog nooit gehad. Ik ben zelf op laagbetaald werk begonnen, om maar aan de slag te zijn. En steeds als je dan een beetje spaargeld hebt opgebouwd, gebeurd er weer iets waardoor je weer vanaf 0 kunt beginnen.
Als ik dan mensen zie die -tig studies hebben verkloot, nu een minimaal baantje hebben maar wel een nieuwe auto hebben en een huis dat mooier is ingericht dan het mijne, met dank aan de ouders, ja, dan moet ik soms wel eens even slikken.
En als die mensen dan ook nog eens doen alsof het doodnormaal is dat zij het zo ruim hebben, dan heb ik wel zoiets van "barst maar".
dinsdag 22 juli 2008 om 10:07
Ik krijg niks van mijn ouders. En dat heb ik ook helemaal niet nodig. Maar wel tot ergernis van mijn vriend. Die vindt namelijk dat ik word achtergesteld bij mijn broer en zus. Eerst wilde ik dat helemaal niet horen maar de laatste tijd zie ik wel wat hij bedoelt. Als hij het aankaart krijgen we vaak woorden want ik wil dat dan niet horen. Het zijn wel mijn ouders en daarover geen verkeerd woord. Zelfs niet van mijn vriend die al bijna 10 jaar bij de familie hoort.
Maar ik zie het ook en het steekt soms wel een beetje. Niet dat ik zo nodig ook wat wil krijgen en het gaat ook niet om geld, maar ik zie de verschillen. Toen ik mijn huis kocht kreeg ik twee lampjes (hele mooie hoor, ik had ze ook zelf uitgezocht), mijn zus krijgt een wasmachine én droger.
Ook met kleine dingen. Ben ik bij mijn broer en zie ik daar iets leuks op de kast staan, "Van ma gekregen". Steeds vaker van dat soort dingen. Een autoradio, bijdrage voor vakanties, kleding etc.
Mijn vriend vindt dat lullig voor mij en is er erg boos over. Zeker omdat ik altijd de eerste ben die met kadootjes of attenties bij hun voor de deur sta. Hebben we een leuke verjaardag gehad, dan krijgen ze van mij de week daarna een ingebonden fotoboek dat ik dan heb laten afdrukken. Daar ben ik dan de hele week druk mee geweest en het kost me 55 euro. Ik vind dat niet erg, vind het gewoon leuk om te maken en leuk om te geven.
Eerst zag ik het probleem niet zo maar de laatste tijd valt het mij ook steeds vaker op en om eerlijk te zijn, leuk vind ik het niet.
Maar ik zie het ook en het steekt soms wel een beetje. Niet dat ik zo nodig ook wat wil krijgen en het gaat ook niet om geld, maar ik zie de verschillen. Toen ik mijn huis kocht kreeg ik twee lampjes (hele mooie hoor, ik had ze ook zelf uitgezocht), mijn zus krijgt een wasmachine én droger.
Ook met kleine dingen. Ben ik bij mijn broer en zie ik daar iets leuks op de kast staan, "Van ma gekregen". Steeds vaker van dat soort dingen. Een autoradio, bijdrage voor vakanties, kleding etc.
Mijn vriend vindt dat lullig voor mij en is er erg boos over. Zeker omdat ik altijd de eerste ben die met kadootjes of attenties bij hun voor de deur sta. Hebben we een leuke verjaardag gehad, dan krijgen ze van mij de week daarna een ingebonden fotoboek dat ik dan heb laten afdrukken. Daar ben ik dan de hele week druk mee geweest en het kost me 55 euro. Ik vind dat niet erg, vind het gewoon leuk om te maken en leuk om te geven.
Eerst zag ik het probleem niet zo maar de laatste tijd valt het mij ook steeds vaker op en om eerlijk te zijn, leuk vind ik het niet.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 22 juli 2008 om 10:12
Ik kreeg vroeger heel veel en nu nog steeds eigenlijk.
Mijn ouders hebben altijd voor me gespaard dus toen ik op mezelf ging kreeg ik een spaarpotje mee en ook al het witgoed voor in mn huisje, Nu heb ik het even niet zo breed en helpt mn moeder me met extra dingetjes. Eigenlijk is het altijd zo geweest, toen ik bijvoorbeeld mn rijbewijs haalde kreeg ik een autootje. Ik ben enig kind, misschien komt het ook daar door. Desalniettemin kan ik prima met geld omgaan en spaar ik zelf ook. Het is echt niet zo dat ik denk: dat regel ik wel even met moeders. Mijn ouders waren overigens niet rijk ofzo, we hadden het gewoon goed maar bulkten niet van het geld. En ik weet ook dat wanneer mn moeder komt te overlijden er geen enorme erfenis is. Ook mijn moeder heeft liever dat ik het bij leven krijg dan wanneer ze er niet meer is.
Ik ken trouwens zat meiden die huizen krijgen van hun ouders of om de drie jaar een andere auto, het kan dus altijd "erger".
Mijn ouders hebben altijd voor me gespaard dus toen ik op mezelf ging kreeg ik een spaarpotje mee en ook al het witgoed voor in mn huisje, Nu heb ik het even niet zo breed en helpt mn moeder me met extra dingetjes. Eigenlijk is het altijd zo geweest, toen ik bijvoorbeeld mn rijbewijs haalde kreeg ik een autootje. Ik ben enig kind, misschien komt het ook daar door. Desalniettemin kan ik prima met geld omgaan en spaar ik zelf ook. Het is echt niet zo dat ik denk: dat regel ik wel even met moeders. Mijn ouders waren overigens niet rijk ofzo, we hadden het gewoon goed maar bulkten niet van het geld. En ik weet ook dat wanneer mn moeder komt te overlijden er geen enorme erfenis is. Ook mijn moeder heeft liever dat ik het bij leven krijg dan wanneer ze er niet meer is.
Ik ken trouwens zat meiden die huizen krijgen van hun ouders of om de drie jaar een andere auto, het kan dus altijd "erger".
dinsdag 22 juli 2008 om 10:18
Volgens mij is zoiets pas een probleem als je daardoor boven je stand gaat leven: als je ouders bv. je hypotheek betalen en jij zou die zelf niet op kunnen brengen, dan zou ik mij daar niet prettig bij voelen, en ik denk dat 't ook niet verstandig is.
Als ik zelf een nieuwe auto kan betalen en mijn ouders kopen een nieuwe auto voor me, en ik gebruik dat geld om op vakantie te gaan, of om te investeren, dan is dat misschien niet eerlijk tegenover anderen die niets krijgen, maar ook niet echt een probleem lijkt mij.
dinsdag 22 juli 2008 om 10:31
Ik ben heel volwassen en zelfstandig en kan mezelf in principe prima redden, maar ik ben blij dat mijn ouders af en toe bijspringen. Dat hóeft niet, ze zijn het niet verplicht en ik verwacht het niet van ze, maar ze vinden het fijn en doen het graag en uit zichzelf. Ik krijg dus vrij veel van mijn ouders, geen geld, maar wel dingen als een wasmachine of een reparatie aan onze auto.
Dat maakt mij niet minder zelfstandig, ik ben ook niet minder trots op wat ik zelf doe. We zijn in korte tijd enorm achteruit gegaan qua inkomen en zouden zonder mijn ouders echt in de problemen zijn gekomen.
Ik vind dat niet 'zielig' en ik voel het ook niet als afhankelijk zijn. We zouden ons zonder hun uiteindelijk ook wel redden, maar hun redenatie is 'wij hebben het geld, houden genoeg over en wij kunnen niet genieten van wat wij hebben als we weten dat jullie nauwelijks rond kunnen komen en elke dag moeten hopen dat de wasmachine het niet begeeft'. Lijkt me niet zo'n hele bizarre redenatie.
Dat maakt mij niet minder zelfstandig, ik ben ook niet minder trots op wat ik zelf doe. We zijn in korte tijd enorm achteruit gegaan qua inkomen en zouden zonder mijn ouders echt in de problemen zijn gekomen.
Ik vind dat niet 'zielig' en ik voel het ook niet als afhankelijk zijn. We zouden ons zonder hun uiteindelijk ook wel redden, maar hun redenatie is 'wij hebben het geld, houden genoeg over en wij kunnen niet genieten van wat wij hebben als we weten dat jullie nauwelijks rond kunnen komen en elke dag moeten hopen dat de wasmachine het niet begeeft'. Lijkt me niet zo'n hele bizarre redenatie.
dinsdag 22 juli 2008 om 10:35
ik WIL niet eens bijdragen van anderen. Alleen als ik echt in hoge nood zit door onverwachte uitgaven in de maand. Voor de rest wil ik zoveel mogelijk zelfstandig zijn, vooral financieel gezien. Als ik ergens geen geld voor heb, gaat het gewoon niet door. Simpel! Dan wacht ik wel, tot ik weer wat geld heb en wel mee kan met de rest. Ja, soms moet ik hiervoor dingen afzeggen met vrienden (avondje stappen of een dagje uit bijv.), maar dat moet dan maar. Ik weiger om te 'lenen' bij ouders, bank of waar dan ook. Ook al zou ik het 'met de warme hand toegestopt krijgen'.
dinsdag 22 juli 2008 om 10:36
En ik snap ook nooit zo goed wat voor last andere mensen ervan zouden hebben als iemand iets of veel van zijn ouders krijgt. Wat maakt jou dat nou uit? Ik vraag me uberhaupt af waarom je zo let op waar iemand anders zijn spullen en geld vandaan krijgt en waarom je bijhoudt wat een ander allemaal zelf gekocht en wat hij gekregen heeft.
Heb je gewoon niets beters om je druk om te maken? Of voel je je ver verheven boven mensen die sommige dingen 'zomaar' krijgen?
Is het beter of knapper als je zelf een auto koopt dan wanneer je er 1 krijgt? Als je gewoon zelfstandig bent, hard werkt en goed je best doet ben je toch gewoon trots op jezelf, of je nu alles zelf betaald of niet?
Heb je gewoon niets beters om je druk om te maken? Of voel je je ver verheven boven mensen die sommige dingen 'zomaar' krijgen?
Is het beter of knapper als je zelf een auto koopt dan wanneer je er 1 krijgt? Als je gewoon zelfstandig bent, hard werkt en goed je best doet ben je toch gewoon trots op jezelf, of je nu alles zelf betaald of niet?
