Geslacht van Zweeds kind blijft geheim

quote:Thyra schreef op 01 juli 2009 @ 09:28:En verschillen mogen er zijn en mogen gezien worden, maar níet op basis van geslacht.

Maar sommige verschillen hebben nu eenmaal met het geslacht te maken.

Zaak is om te zorgen dat de vooroordelen je zicht op deze verschillen niet belemmeren.

Maar verder maak ik me daar hélemaal niet druk over hoor

Dat denk ik niet Ivy, want dan zouden er niet zoveel uitzonderingen zijn.



Ik ben nog nooit een typering tegengekomen die niet minstens voor net zoveel mannen als voor vrouwen in mijn omgeving gold.

Ik vind het prima om te zeggen 'jij bent niet zo goed in wiskunde' Maar ik heb problemen met 'jij bent niet zo goed in wiskunde, en dat is ook niet zo gek, want jij bent een vrouw'.



Ik heb niets tegen 'jij bent goed in het knippen van haar' en wél tegen 'jij bent goed in het knippen van haar, en dat is vreemd want je bent een man en geen homo'.

quote:Thyra schreef op 01 juli 2009 @ 09:32:

Ik vind het prima om te zeggen 'jij bent niet zo goed in wiskunde' Maar ik heb problemen met 'jij bent niet zo goed in wiskunde, en dat is ook niet zo gek, want jij bent een vrouw'.



Dan zitten je vooroordelen dus in de weg.



Feit blijft wel dat bijvoorbeeld jongens anders spelen dan meisjes. Hoe hard ik ook mijn best heb gedaan om Zoon niet in aanraking te laten komen met geweren enz. Hij nooit zo iets kado heeft gekregen van een ander of er bij een ander kind mee heeft gespeeld, het trekt.

En ik zie het echt bijna alle jongetjes doen op school (en geloof me, dit zijn bijna allemaal kinderen zonder geweren thuis ).

Meisjes zie ik zelden zo spelen. Jongens zijn fysiek, moeten elkaar steeds aanraken, stoeien, enz.

Meisjes zijn anders fysiek.



Ik denk niet dat dat iets met opvoeding of aangeleerd gedrag te maen heeft, ik denk dat dat echt al in het kind zit en geslachtsbepaald is. Of je mee gaat in die ontwikkeling is natuurlijk een tweede.

Interessante discussie dit. Ik heb zelf nog geen kinderen dus in die zin geen vergelijkingsmateriaal (wel neefjes en nichtjes en kinderen van vrienden enzo). Ik herinner me dat mijn moeder wel eens verteld heeft dat mijn broer op de kleuterschool graag in een jurk naar school wou (want dat deed mijn zus ook). Mijn moeder vond dat prima. Volgens mij werd hij daar toen niet om uitgelachen (maar ja, vroegâh hè?? ). Ik herinner me ook een kennis die twee meiden en een zoon had, die de jongste was. Zijn zussen vonden het geweldig om met hem aan zijn haar te frunniken enzo, en hij vond dat ook leuk. Als mams echter boodschappen ging doen, moesten van haar alle speldjes en de ketting weer af. Het knulletje was nog geen 3 en vond dat echt heel erg!! Dat vond ik dan weer jammer en onnodig.



Natuurlijk moet je in de maatschappij passen, maar ik vind het jammer dat veel kinderen niet de gelegenheid krijgen om te ontdekken wat ze écht willen en leuk vinden, omdat ze al zo snel in de rollen worden gedwongen die 'de maatschappij' ze oplegt. Waarom vinden we mannen belachelijk als ze in bloemetjesjurken lopen? Ik geef toe, ik zie mijn vriend er liever ook niet in, , maar als we onze zonen nu écht vrij zouden kunnen laten, zouden we misschien wel allemaal écht vrijer in onze keuzes worden.

quote:Thyra schreef op 01 juli 2009 @ 09:28:

Ik vind dat schadelijk, omdat het ervoor zorgt dat relaties niet gelijkwaardig zijn. Verschillen zijn niet erg, maar bekijk die verschillen op basis van persoon, en niet op basis van geslacht. Omdat je dan boeken krijgt als 'mannen komen van mars, vrouwen van venus' en dat dat de grootste onzin is en buitengewoon schadelijk voor relaties.



Mensen mogen anders zijn, maar op het moment dat ze afwijken van de norm van hun geslacht lopen ze daar tegenaan. Terwijl ik denk dat tussen mannen onderling en vrouwen onderling veel grotere verschillen zitten dan tussen 'de man' en 'de vrouw'.





Dat ervaar ik zo ongeveer hetzelfde. Ik merk het ook bij mijzelf, ik ben niet "typisch vrouwelijk", heb veel "mannelijke" kenmerken (niet fysiek ) . Dus dat relativeert het vanzelf. Ik vind het ook tenenkrommend, dat soort boeken. Beledigend zelfs op een bepaalde manier.



Mijn dochter speelt met alles (deed ik ook trouwens). Meisjesdingen, jongensdingen, boeit niet. Ze speelt graag met jongens en meisjes, heeft lang jongens geprefereerd maar ze is meisjes ook leuk gaan vinden. Ze is wel dol op roze, vlinders en bloemen. Al sinds ze heel klein was. Terwijl ik niet van roze hield (is ondertussen bijgetrokken na zoveel jaar exposure therapy).



Ik ben benieuwd hoe ze zich zal ontwikkelen, voor mijn gevoel kan dat alle kanten op. Ik hoop dat ze gestimuleerd zal worden, welke kant het ook opgaat. Ik vind het zelf ook jammer, dat er zoveel signalen zijn van buitenaf waardoor kinderen ophouden met die gebieden te ontwikkelen. Echt zonde.

quote:IvyRosa schreef op 01 juli 2009 @ 09:36:



Meisjes zie ik zelden zo spelen. Jongens zijn fysiek, moeten elkaar steeds aanraken, stoeien, enz.

Meisjes zijn anders fysiek.





Ik ken een heel aantal meisjes die dit ook hebben. En ook juist wat meer terughoudende jongetjes.



Ik begrijp wat je bedoelt want als ik moet zeggen wie meer zo stoeit, dan zeg ik ook jongens. Maar ook daar heb je al snel weer de mogelijkheid dat het om kopieergedrag gaat (de meeste mama's haken geen pootje maar zijn lief en knuffelig die ik ken en het zijn vaak de vaders die lekker lopen te stoeien).



Mijn dochter en een paar vriendinnen van haar stoeien graag. Wel voorzichtiger dan jongens (ik hoor sneller "au!" en "mama!!" dan wanneer ik jongens zie stoeien). Als een vader meedoet hierin, dan is het gillen, wegrennen, uitdagen en een beetje stoeien. Wel typisch "meisjesgedrag" trouwens. Het interessante vind ik ervan dat als ik meedoe als vrouw, ze veel aanvallender zijn, minder gillen, plotseling sterker zijn enz.



Ik heb het gevoel dat veel simpelweg gekopieerd wordt en is.

Ivy, op basis van spelende kinderen kun je toch nóóit zeggen of het wel of niet aangeboren is? Juist niet zou ik zeggen.



Tegen de tijd dat ze een jaar of 4 zijn is de rol al behoorlijk duidelijk hoor. Nog even verder en ze zitten er nog vaster in.



En dat is niet zo gek, als je kijkt waar kinderen mee opgevoed worden. De meeste kinderen groeien toch op in een huishouden waar vader werkt, moeder zorgt en misschien een beetje werkt, of ze zien dat overal om zich heen. Zelfs Nijntje heeft een papa met een aktentas en een moeder met een schortje voor. Kijk eens naar tekenfilms, boekjes, programma's op tv, videoclips. Kinderen worden vanaf het moment dat ze geboren zijn in hun genderrol geduwd, al dan niet bewust. Zal ik zelf onbewust ook doen hoor, ik denk namelijk dat je dat niet helemaal kunt voorkomen. Maar het heeft wél effect.



Alleen al het feit dat tegen meisjes meer gepraat wordt én dat er gezegd wordt dat meisjes communiciatief vaardiger zijn en beter in talen. Tja, ik zie daar wel een verband. En reken maar dat als je tegen een baby meer praat dan tegen de andere baby dat het taalcentrum in de hersenen verschillend ontwikkeld.



Daarbij, al die evolutietheorieen 'vrouwen waren beter in verzamelen en bleven bij de grot en daarom zijn ze nu beter in overzicht houden en zijn ze huiselijker' en 'mannen jaagden op mammoeten en waren veel van huis en daarom wil een man zich nu niet binden en is zijn ruimtelijk inzicht beter' doet wat mij betreft behoorlijk tekort aan de mens van tegenwoordig. Lijkt me dat we dát wel ontgroeid zijn.

En eens met Feliciaatje. Daarbij, ik denk oprecht dat bij jongens stoeien meer aangemoedigd wordt, omdát mensen er vanuit gaan dat ze fysieker zijn en meisjes worden toch vaak gezien als teer en die moeten toch vooral rustiger doen.



Als er van nature al verschillen zijn worden die door onze maatschappij tot enorme verschillen gemaakt.

Ik geloof direct dat er verschillen zijn gebaseerd op biologie, instincten die daarmee samenhangen enz. Ik denk alleen dat maatschappij, cultuur en opvoeding het teveel benadrukken en het zo vervormen. Als je instinctief zus en zo bent hoeft dat niet te betekenen dat je dus gelimiteerd wordt. Je kunt ook stellen dat je vanuit "sekse-instinct" sterk bent op bepaalde vlakken en dat het dus interessant is om andere gebieden ook te stimuleren. Tunnelvisie begrijp ik niet goed hierin, het lijkt mij juist handig om meerdere bronnen te hebben waar je uit kunt putten als mens, of dat nu instinctief is of aangeleerd. Want in feite is heel veel aangeleerd, beetje vreemd om te stellen dat bepaalde aangeleerde dingen heel normaal zijn binnen een sekse en andere weer niet omdat die "horen" bij de andere sekse.

Ik speelde vroeger zowel met poppen als met autootjes (poging tot feministische opvoeding). Ook klom ik regelmatig in bomen.



Resultaat is dat ik vrij mannelijk ben voor een vrouw, bijv. ik doe 'mannelijk' werk. Vooral op mijn werk merk ik wel eens vooroordelen (hoezo emancipatie voltooid?).



Toch wilde ik als kind ook vrouwelijke dingen doen en vond het heel erg dat ik niet op ballet mocht en geen lang haar had. Nu heb ik lang haar, draag ik veel vrouwelijke kleding en zit op dansles (compensatie?).



Sexeneutraal opvoeden goed idee, maar vlak de maatschappij niet helemaal uit. Als je kind een buitenstaander is wordt het ongelukkig.

In sommige culturen dragen mannen trouwens jurken (weliswaar geen bloemetjesjurken). Of een geruite rok.

Nu weer op de relatiepijler, een lijstje eigenschappen van mannen, waaronder : mannen zijn geilerds en mannen zijn jagers.



En daarbij een lijst excuses waarom het écht niet zo'n ramp is wanneer mannen naar de hoeren gaan of vreemdgaan en dat je nóóit van je man kunt zeggen dat hij dat niet doet, want het blijft een man.



Dát is nou juist wat ik bedoel. Hoeveel relaties groeien er niet volkomen scheef door dit soort seksekolder.

En hoe vrouwvriendelijk is het fenomeen hoeren?

Boeiend dit.



Mijn zoon groeit op bij mij. Hij heeft nauwelijks mannenvoorbeelden in de zin van een vader die stoeit enzo. De keren dat ik met hem stoei zijn zelden, maar ik doe het wel. Ik ga liever een puzzel met hem doen of een boekje lezen.



Toch zie ik duidelijk 'jongensgedrag' bij hem. Het interessant vinden van boormachines komt echt niet omdat ik elke dag met een boormachine in de handen sta. Integendeel, ik doe geen 'mannendingen', behalve de container bij de weg zetten dan. Je zult mij niet zien met een kettingzaag om de heg bij te werken, maar zodra de heg bij de buurvrouw gedaan wordt, hangt meneer bij wijze van kwijlend voor de ramen en wil hij geen moment missen. Hij zwijmelt weg bij de aanblik van de tractor.



Mijn zoon zou dus juist alleen maar vrouwengedrag kunnen kopieren, omdat dat is wat hij ziet, maar heeft juist de mannendingen die hij laat zien.

Als jongens automatisch het mannengedrag van hun vader zouden kopieren en op die manier 'man' worden, zou dat toch ook betekenen dat jongens die opgroeien met alleen een moeder, ook een soort vrouwen worden. Of ben ik dan te kort door de bocht?



Ik geloof echt dat kinderen een persoon zijn, een individu, waar je niet al te veel invloed meer op hebt. Natuurlijk worden kinderen gevormd door hun opvoeding, door de dingen die ze meemaken gaandeweg hun leven, maar een groot deel is al gevormd.

En daarom geloof ik ook echt dat er mannen en vrouwen vanuit hun hele biologische gestel van elkaar verschillen. Hun manier van omgaan, hun ideeen, hun gedachtengangen. Natuurlijk is een groot deel ook bepaald door de rolpatronen van de maatschappij, maar dat is niet voor niets. Ooit zijn die rolpatronen ontstaan, omdat de ene rol nu beter bij de meeste mannen paste dan de andere.



Neemt niet weg dat ik het eens ben met het kijken naar individuen en niet mensen in hokjes te plaatsen, omdat ze nu eenmaal vrouw of man zijn en dat is iets wat nog altijd vaak gebeurd.



Dat bijvoorbeeld kinderen vaker bij de moeder blijven dan bij de vader, is niet iets wat opgelegd wordt. Ik denk dat niet veel moeders zouden zeggen, jammer dat ze bij mij moeten blijven, ik had liever gehad dat ze naar hun vader zouden gaan. Die ouders maken nl ook wel de beslissing om de kinderen bij de vader op te laten groeien. Waar ook niets mis mee is.

Net als dat er ook meiden zijn die een technisch beroep kiezen of jongens een verzorgend beroep. Die aantallen zijn echter niet alleen klein omdat dat zo maatschappelijk bepaald is, maar ook omdat mensen kiezen voor iets wat hun aanspreekt en dicht bij ze ligt.



Ik was ook niet goed in wiskunde, maar heb nooit gemerkt in de klas dat ik achtergesteld werd of minder aandacht zou krijgen 'omdat ik nu eenmaal als meisje sowieso minder goed zou zijn'.



Feit is wel en dat ben ik ook absoluut met je eens, dat carrieres en salarissen niet altijd even eerlijk zijn. Dat daar wel op geslacht veroordeeld wordt. Dat vrouwen minder kansen hebben en minder salaris verdienen voor hetzelfde werk als wanneer een man het zou doen.



Maar dat vrouwen of mannen achtergesteld worden of beperkt worden in het dagelijks leven door de stereotypes die jij noemt, vind ik niet.



Ik heb een eigen bedrijf waarin ook typische 'mannenklussen' moeten gebeuren. Ik kan het niet, vind het niets en doe het dus ook niet. Misschien heeft het te maken met mijn opvoeding, maar dat betwijfel ik, want mijn moeder doet namelijk wel heel makkelijk die klussen, dus het ligt bij mij. Ik ben er te tuttig voor om met een boormachine aan de slag te gaan, of een stop te verwisselen (want als de dood voor stroom). Het boeit me ook niet, ik bel er iemand voor die er wel verstand van heeft.

Ik ben een meisje-meisje, houd van hakken, make up, tutten, mooie kleren. Dat is niet het voorbeeld wat ik van huis uit heb gekregen. Mijn moeder is praktisch, houdt van makkelijke kleding zodat je goed kan poetsen en aanpakken, draagt nooit make up, nooit hoge hakken of rokken.



Bovendien komen stereotypen niet uit de lucht vallen. Die komen ergens vandaan, zijn gebaseerd op iets.

Er zijn uitzonderingen, maar daar is ook niets mis mee en die moeten ook alle kansen krijgen om zich te ontwikkelen op de manier die bij hun past.



Als ik het hier trouwens heb over mannen- en vrouwengedrag enz, bedoel ik het stereotype gedrag.



En nu moet ik dringend aan de poets.

Het grappige eraan Thyra vind ik dat mijn beide lange relaties juist met mannen waren die dit nooit hebben gedaan, ook beiden er compleet geen behoefte aan hadden en hebben. En dat er genoeg vrouwen een scheve schaats rijden. Gek.

Ik denk Ine, dat kinderen met maar 1 ouder genoeg informatie uit de maatschappij krijgen om zich te gedragen naar hun sekse.



En het is niet erg als meisjes een verzorgend beroep kiezen en jongens iets technisch, als dat bij ze past. Máár, hoe sterk moet je als puber in je schoenen staan om toe te geven dat je eigenlijk gewoon heel graag de verpleging in gaat of kapper wilt worden, als jongen.....?



En ik denk idd dat er geen moeders zijn die zeggen 'wat erg dat mijn kinderen bij mij moeten blijven' maar ik denk wél dat er heel veel vaders zijn die ernstig tekort gedaan worden omdat ze neergezet worden als tweederangsopvoeders die goed zijn om in het weekend mee naar de mac te gaan.

quote:Feliciaatje schreef op 01 juli 2009 @ 11:38:

Het grappige eraan Thyra vind ik dat mijn beide lange relaties juist met mannen waren die dit nooit hebben gedaan, ook beiden er compleet geen behoefte aan hadden en hebben. En dat er genoeg vrouwen een scheve schaats rijden. Gek.



Tja, misschien omdat wij niet zo vast zitten in dat soort patronen in onze relatie, mijn man en ik, maar ik herken maar zó weinig van de typisch mannelijke/vrouwelijke eigenschappen die we zouden moeten hebben.



Vrouwen zouden altijd te laat zijn en altijd moeten plassen, dat is bij ons mijn man.

Mannen zouden moeite hebben met luisteren en altijd praktische oplossing aandragen, dat ben ik dus bij ons thuis.

Mannen zouden agressiever zijn en vrouwen meer timide. Ook al weer omgekeerd.

Vrouwen zouden gevoeliger zijn, mannen nuchterder, weer omgekeerd.

Mannen zouden van nature minder goed met baby's kunnen omgaan (het wordt voor vaders pas leuk als ze kunnen voetballen), en vrouwen zou het vanzelfsprekend afgaan, bij ons was het precies hetzelfde, we moesten beiden wennen, waren beiden onwennig.

Mijn man houdt niet van sport op tv, ik hou niet van zwijmelfilms.

Volgens mijn man was ik niet anders toen ik zwanger was en heb ik géén last van mijn hormonen als ik ongesteld moet worden (ik dacht zelf ook al van niet, maar goed, wie weet zie ik het niet goed) enzovoorts, enzovoorts.

Mijn huilt als hij verdrietig is, dat schijnt ook niet zo te horen als man, want niet stoer.



Verder ben ik op sommige vlakken wél beter in het huishouden, al is hij op andere vlakken beter, en onthou ik dingen beter (donderdag tandarts, vrijdag verjaardag van oma, even kaartje sturen) en zet mijn man altijd het vuilnis buiten en doet de meeste klussen in huis en denkt eraan dat de auto een beurt moet. Maar we werken evenveel, zorgen evenveel en doen gewoon waar we goed in zijn.



Ik herken echt zo ontzettend niets van al die relaties die je leest in boeken als mars en venus, standaard films en dergelijke. Daarom verbaas ik me er altijd over als mensen daar echt zo aan hangen......



Net als het hele proces van daten en versieren. Niet bellen, hard to get spelen, dit wel doen, dat niet, anders vind hij je niet leuk, als hij niet zó snel reageert is hij niet geinteresseerd....

Allemaal onderdeel van ál die aannames over sekse verschillen.

Ik heb in de klas wel gemerkt dat meisjes achtergesteld werden. Onze scheikunde leraar zei bijvoorbeeld bij het uitdelen van de cijfers als het een meisje betrof die een onvoldoende had er altijd bij "maar meisjes zijn nu eenmaal slechter in scheikunde".

quote:Thyra schreef op 01 July 2009 @ 09:28:

En hoe vaak moeders de voogdij over de kinderen krijgen omdat ze toevallig een vagina hebben.





Interessante discussie. Ik ben het grotendeels eens met Thyra en Feliciaatje.



Mbt de bovenstaande opmerking van Thyra: Een belangrijke afweging voor de rechter bij de toewijzing van kinderen na scheiding is de rolverdeling vóór de scheiding. Als de moeder voornamelijk voor de kindren zorgde (wat vaak zo is) is het utigangspunt dat dit na de scheiding zo blijft.



Het verbaast me in dit verband dat er in discussies vaak benadrukt wordt dat vrouwen in hun relatie hun economische zelfstandigheid moeten bewaren, omdat er zo veel relaties stuk gaan en in verband met de opbouw van pensioenrechten e.d. Je hoort echter nooit dat mannen hun recht om in gelijke mate als de moeders voor hun kinderen te zorgen moeten opeisen, omdat veel relaties tegenwoordig stuk lopen en de moeder anders na een scheiding ook meer aanspraak kunnen maken op de verzorging van de kinderen.



Wat dat betreft mogen mannen ook wel geemancipeerd worden onderhand.

Ik vind het echt interessant, vooral omdat ik bij mijn zoon juist zo duidelijk zie dat ik geen invloed heb op wat hij leuk vindt.

De invloed van de maatschappij op hem is voor zover ik zie, niet groot. Hij is meestal samen met mij thuis, we hebben heel weinig kinderen in de buurt, dus hij speelt meestal alleen of met mij.

Daarnaast hebben we nog wel veel contact met de directe buurvrouw, een single oudere dame.



Zoon heeft dus verder, behalve dan met zijn opa, geen contact met mannen als in een voorbeeld.



Wat betreft opleiding, denk ik wel dat je gelijk hebt. Ik heb het niet zo gevoeld, omdat ik niet technisch onderlegd ben en dus geen 'afwijkende' keuze heb gemaakt. Integendeel , HBO-V.



Wat betreft huishouden, heb ik ook wel verschil gezien. Ik verhuur appartementen en moet dus veel schoonmaken. In het begin deed mijn ex dat, nu doe ik het. Hij bakte er niet veel van, echt niet. Hij zag veel dingen gewoon niet en maakte zich er heel makkelijk vanaf. Wat dat betreft pasten wij perfect in het stereotype plaatje .

Maar ik denk echt dat stereotypen ergens vandaan komen, ergens op gebaseerd zijn. Het kan niet zo zijn dat al die eigenschappen die jij bijvoorbeeld noemt, alleen maar opgelegd wordt, omdat de maatschappij dat zo in hokjes duwt.



En nu moet ik echt wat gaan doen, anders moet ik het vanavond alsnog doen.

Probleem bij dit soort man/vrouw-discussies is dat de sexe-specifieke karaktertrekken gebaseerd zijn op gemiddeldes in grote groepen. Als je een grote groep jongens vergelijkt met een grote groep meisjes, zullen de jongens gemiddeld wrsch wat fysieker spelen dan de meisjes. Maar dat zegt verder niets over een individueel kind.

Mijn jongste (zoon) is erg fysiek in zijn contacten, zowel knuffelsgewijs als gevechtsgewijs. Vooral bij het meer agressieve gedrag wordt vaak gezegd: ja, typisch een jongen hè. Mijn oudste (ook een zoon) is echt het tegenovergestelde. Totaal niet fysiek ingesteld. Die krijgt uit dat soort opmerkingen dus duidelijk de boodschap mee dat hij 'geen echte jongen' is.

Ikzelf was vroeger ook nogal snel van het erop slaan, niet echt ladylike. Heb ik ook veel commentaar op gekregen.



Ik heb ook weinig invloed op de interesses van mijn kinderen, mijn kinderen ontkrachten samen juist al die vooroordelen en dat vind ik wel heel mooi om te zien.

Helemaal eens met Vitosky, vraag me ook altijd af waarom gescheiden vrouwen zo miepen op hun ex 'hij heeft nooit tijd voor zijn kind'. Nee, gek zeg, voordat jullie scheidden bleef jij 5 dagen per week thuis en werkte hij 40+ uur, en nu moet hij omdat jullie gescheiden zijn opeens 20 uur gaan werken en voor de kinderen zorgen...

quote:Thyra schreef op 01 juli 2009 @ 10:18:

Ivy, op basis van spelende kinderen kun je toch nóóit zeggen of het wel of niet aangeboren is? Juist niet zou ik zeggen.



Juist wel, want ik ken mijn eigen opvoeding



Ik heb altijd poppen aangeboden (net als theeserviesjes, kooksetjes enz), Zoon heeft ze één keer aangeraakt, om aan de kant te gooien zodat hij beter bij zijn auto's kan.

Werkelijk altijd heb ik gedacht en was ik overtuigd van het feit dat seksetyperend gedrag aangeleerd was.

Die hypothese zie ik nu mooi onderuit gaan. Jongens zijn gewoon anders. Denken anders. Doen anders. Reageren anders.

(waarbij uitzonderingen natuurlijk weer de regel bevestigen).



En ja, een groot deel is ook aangeleerd. Zoon vond nagellak prachtig, totdat iemand zei dat dat voor meisjes was. Erg jammer, ik vond het zo schattig staan



Mijn Zoon zit in een omgeving op school waarin vooral het zachte, het lieve, het rustige wordt gewaardeerd. Vooral door de opvoeders. Je zou dan verwachten dat jongens zich hieraan conformeren, dit overnemen.

En als ik dan eens van een afstand op het schoolplein kijk, dan zie ik bij de meeste jongetjes hier werkelijk helemaal nets van terug.