Actueel
alle pijlers
Het gevaar van te snel conclusies trekken en aangifte doen
donderdag 29 april 2010 om 00:59
Link met filmpje
"Een vrouw die ruim 20 jaar geleden werd gezien als een incest-slachtoffer in de zogenoemde Bolderkar-affaire, krijgt alsnog een schadevergoeding. De vrouw werd - als klein meisje - onterecht uit huis geplaatst, omdat haar kinderdagverblijf De Bolderkar in Vlaardingen dacht dat ze thuis seksueel werd misbruikt. Hoeveel schadevergoeding ze krijgt, is niet bekend gemaakt." bron: NOS Nieuws
Hier was nota bene zelfs sprake van deskundigen, die veel te snel en ondoordacht concludeerden dat er sprake was geweest van kindermisbruik. Ik kan me die zaak en de hysterie eromheen nog héél goed herinneren.
Tegenwoordig denken zelfs anonieme forummers al conclusies te kunnen trekken op basis van een paar vage uitspraken van mensen die ze niet eens kennen, waarvan ze zelfs niet eens weten of ze wel bestaan.
En de overheid schijnt dat nog toe te juichen ook, en aan te sporen met campagnes die ons er kennelijk aan moeten laten wennen dat het 'normaal' of zelfs 'je burgerplicht' is of zo om voortdurend andere mensen te bespioneren en bij de minste of geringste verdenking aan te geven.
Ik heb het op dit forum al vaker gezegd: juist omdat het zo verschrikkelijk is als iemand z'n kinderen mishandelt of misbruikt en juist omdat kinderen zo kwetsbaar zijn is het van het grootste belang om niet bij de kleinste aanleiding tot mogelijke verdenking al te gaan dreigen en aangeven.
Al was het alleen al omdat mensen dan ook nooit meer om advies durven vragen als ze bang zijn ergens op of over het randje te (zijn ge-)gaan. Gesprekken waarin je met iemand kan proberen te bekijken wat er aan de hand is, of het allemaal wel goed gaat en of er iets zou kunnen of moeten verbeteren (of dat het allemaal wel meevalt, dat kan óók nog namelijk) worden compleet onmogelijk als voortdurend de dreiging boven mensen hun hoofd hangt dat ze alleen al vanwege wat niet hard te maken vermoedens het hulpverlenerscircuit - of erger, het justitiële circuit - ingezogen kunnen worden.
Maar ook omdat te snel en te hard ingrijpen vreselijke gevolgen kan hebben voor de ontwikkeling van een kind (en voor de ten onrechte verdachte ouder), zoals in dit filmpje weer eens duidelijk wordt.
En dan zwijg ik nog maar even over de zaak van Lucia de B., waar ook op basis van allerlei vermoedens en toevalligheden de emoties met de ratio op de loop gingen, de Schiedammer parkmoord en al die kleinere gevallen die het nieuws niet halen maar vreselijk zijn voor de betrokkenen.
"Een vrouw die ruim 20 jaar geleden werd gezien als een incest-slachtoffer in de zogenoemde Bolderkar-affaire, krijgt alsnog een schadevergoeding. De vrouw werd - als klein meisje - onterecht uit huis geplaatst, omdat haar kinderdagverblijf De Bolderkar in Vlaardingen dacht dat ze thuis seksueel werd misbruikt. Hoeveel schadevergoeding ze krijgt, is niet bekend gemaakt." bron: NOS Nieuws
Hier was nota bene zelfs sprake van deskundigen, die veel te snel en ondoordacht concludeerden dat er sprake was geweest van kindermisbruik. Ik kan me die zaak en de hysterie eromheen nog héél goed herinneren.
Tegenwoordig denken zelfs anonieme forummers al conclusies te kunnen trekken op basis van een paar vage uitspraken van mensen die ze niet eens kennen, waarvan ze zelfs niet eens weten of ze wel bestaan.
En de overheid schijnt dat nog toe te juichen ook, en aan te sporen met campagnes die ons er kennelijk aan moeten laten wennen dat het 'normaal' of zelfs 'je burgerplicht' is of zo om voortdurend andere mensen te bespioneren en bij de minste of geringste verdenking aan te geven.
Ik heb het op dit forum al vaker gezegd: juist omdat het zo verschrikkelijk is als iemand z'n kinderen mishandelt of misbruikt en juist omdat kinderen zo kwetsbaar zijn is het van het grootste belang om niet bij de kleinste aanleiding tot mogelijke verdenking al te gaan dreigen en aangeven.
Al was het alleen al omdat mensen dan ook nooit meer om advies durven vragen als ze bang zijn ergens op of over het randje te (zijn ge-)gaan. Gesprekken waarin je met iemand kan proberen te bekijken wat er aan de hand is, of het allemaal wel goed gaat en of er iets zou kunnen of moeten verbeteren (of dat het allemaal wel meevalt, dat kan óók nog namelijk) worden compleet onmogelijk als voortdurend de dreiging boven mensen hun hoofd hangt dat ze alleen al vanwege wat niet hard te maken vermoedens het hulpverlenerscircuit - of erger, het justitiële circuit - ingezogen kunnen worden.
Maar ook omdat te snel en te hard ingrijpen vreselijke gevolgen kan hebben voor de ontwikkeling van een kind (en voor de ten onrechte verdachte ouder), zoals in dit filmpje weer eens duidelijk wordt.
En dan zwijg ik nog maar even over de zaak van Lucia de B., waar ook op basis van allerlei vermoedens en toevalligheden de emoties met de ratio op de loop gingen, de Schiedammer parkmoord en al die kleinere gevallen die het nieuws niet halen maar vreselijk zijn voor de betrokkenen.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 29 april 2010 om 01:07
Mensen zijn bang dat ze, wanneer ze niets doen , zoiets als met Savannah is gebeurd op hun naam hebben staan.
Het blijft - bij niet 100% zeker weten - kiezen uit twee kwaden.
Maar ik heb het idee dat doordat klikken o.a. op school al gepromoot wordt ( vooral niks zelf oplossen, ga het maar aan de juf vertellen ) mensen dingen eerder " doorschuiven " ( of afschuiven ; laten zij er maar naar kijken ).en dat dan " verantwoording nemen " vinden.
Het blijft - bij niet 100% zeker weten - kiezen uit twee kwaden.
Maar ik heb het idee dat doordat klikken o.a. op school al gepromoot wordt ( vooral niks zelf oplossen, ga het maar aan de juf vertellen ) mensen dingen eerder " doorschuiven " ( of afschuiven ; laten zij er maar naar kijken ).en dat dan " verantwoording nemen " vinden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 april 2010 om 01:20
quote:Dana schreef op 29 april 2010 @ 00:59:
Gesprekken waarin je met iemand kan proberen te bekijken wat er aan de hand is, of het allemaal wel goed gaat en of er iets zou kunnen of moeten verbeteren (of dat het allemaal wel meevalt, dat kan óók nog namelijk)Euh, dat doet het AMK dus, als er een melding wordt gemaakt. Gesprekken met de mensen zelf, over wat er nu eigenlijk aan de hand is, of wat niet.
Aangifte doen is heel wat anders dan melding maken van zorgen over een kind. Aangifte doe je bij de politie, van een strafbaar feit.
Gesprekken waarin je met iemand kan proberen te bekijken wat er aan de hand is, of het allemaal wel goed gaat en of er iets zou kunnen of moeten verbeteren (of dat het allemaal wel meevalt, dat kan óók nog namelijk)Euh, dat doet het AMK dus, als er een melding wordt gemaakt. Gesprekken met de mensen zelf, over wat er nu eigenlijk aan de hand is, of wat niet.
Aangifte doen is heel wat anders dan melding maken van zorgen over een kind. Aangifte doe je bij de politie, van een strafbaar feit.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 april 2010 om 01:22
Ik sprak zojuist een vriendin die haar onrust uitte over haar overburen. De overbuurvrouw lijkt zwaar overspannen, bij lekker weer staan de ramen open en kan ze letterlijk meegenieten van hoe die vrouw de boel bij elkaar staat te gillen tegen haar kinderen en vandaag zag ze dat de puberzoon buiten de deur gesloten werd voor een paar uur. Het enige dat bij haar op kwam was de politie/kinderbescherming te bellen.
Klikken lijkt inderdaad de norm, klikken om maar zo snel mogelijk van enige verantwoordelijkheid af te zijn, maar eens langs de buurvrouw gaan en vragen hoe het met haar gaat en dat je het gevoel hebt dat ze wel erg op haar tenen loopt en of je haar ergens mee kan helpen of dat je er bent als ze haar hart eens wilt luchten is misschien veel meer effectief. Of de buurjongen binnen vragen voor een kopje thee en eens vragen hoe het gaat wordt hij misschien meer mee geholpen.
Ik vind het heel goed om in te grijpen als iets uit de hand loopt, ik heb ook de politie gebeld toen mijn buurmeisje door haar vriendje in elkaar getremd werd, maar soms is het beter om eerst eens van dichterbij te bekijken wat er aan de hand is dan onmiddellijk van alle kanten grote hulp in te schakelen.
Klikken lijkt inderdaad de norm, klikken om maar zo snel mogelijk van enige verantwoordelijkheid af te zijn, maar eens langs de buurvrouw gaan en vragen hoe het met haar gaat en dat je het gevoel hebt dat ze wel erg op haar tenen loopt en of je haar ergens mee kan helpen of dat je er bent als ze haar hart eens wilt luchten is misschien veel meer effectief. Of de buurjongen binnen vragen voor een kopje thee en eens vragen hoe het gaat wordt hij misschien meer mee geholpen.
Ik vind het heel goed om in te grijpen als iets uit de hand loopt, ik heb ook de politie gebeld toen mijn buurmeisje door haar vriendje in elkaar getremd werd, maar soms is het beter om eerst eens van dichterbij te bekijken wat er aan de hand is dan onmiddellijk van alle kanten grote hulp in te schakelen.
donderdag 29 april 2010 om 01:38
Helemaal mee eens, Maia. Ik heb nu zelf zoiets aan de hand (een kind - zit bij mijn zoon van 9 in de klas - die ineens de afgelopen maanden allerlei kinderen uit de klas pest en fysiek te grazen neemt, al die ouders spelen het steeds via de leerkracht of de directie, mopperen er enorm over met elkaar op schoolplein en wordt van mus tot olifant en vandaag is mijn zoon door dat jongetje 'te grazen genomen'. Is niet leuk. Maar het lijkt mij nogal duidelijk dat dat kind niet goed in zijn vel zit. Zou ik dan óók via directie en leerkracht mijn ongenoegen moeten uiten? Kom op zeg. Ik bel morgen zijn moeder op en vraag wanneer ze tijd heeft voor een bakkie en ga tijdens de koffie 's vragen hoe 't gaat allemaal en of ik wat kan betekenen. Dat haar zoon duidelijk niet goed in z'n vel zit.
Dat het hele schoolplein ervan overtuigd is dat hij thuis mishandeld wordt.. en niet 1 die polshoogte neemt ofzo he.. om kotsmisselijk van te worden!
Dat het hele schoolplein ervan overtuigd is dat hij thuis mishandeld wordt.. en niet 1 die polshoogte neemt ofzo he.. om kotsmisselijk van te worden!
donderdag 29 april 2010 om 01:41
Lijkt me een goede manier, Bambi, uiteraard kan er later iets heel anders of juist ernstiger aan de hand zijn, en uiteraard kan er dan een melding worden gedaan zodat de juiste personen de situatie kunnen bekijken en er zonodig mee aan de slag kunnen gaan. Maar die eerste stappen, toenaderig zoeken tot de ouders in jouw geval, lijken me toch wel onmisbaar voordat er aangifte wordt gedaan of geroddeld wordt op het schoolplein.
donderdag 29 april 2010 om 02:05
quote:juist omdat het zo verschrikkelijk is als iemand z'n kinderen mishandelt of misbruikt en juist omdat kinderen zo kwetsbaar zijn is het van het grootste belang om niet bij de kleinste aanleiding tot mogelijke verdenking al te gaan dreigen en aangeven
Eens met Dana.
quote:ik heb het idee dat doordat klikken o.a. op school al gepromoot wordt [..] mensen dingen eerder " doorschuiven " ( of afschuiven ; laten zij er maar naar kijken ).en dat dan " verantwoording nemen " vinden.En eens met BgBianca.
Eens met Dana.
quote:ik heb het idee dat doordat klikken o.a. op school al gepromoot wordt [..] mensen dingen eerder " doorschuiven " ( of afschuiven ; laten zij er maar naar kijken ).en dat dan " verantwoording nemen " vinden.En eens met BgBianca.
donderdag 29 april 2010 om 04:05
Ik kan nu even de link niet vinden, maar pas stond er op oudersonline een heel stuk over een familie die van die gesprekken hadden gehad met het AMK. Iemand had een paar keer anomiem gebeld en de vader beschuldigd van seksueel misbruik.
Nou, het AMK ging de hele boel napluizen, gesprekken met school, huisarts, buren, etc. houden, zonder dat die mensen ervan af wisten. Opeens stond er bij hun elke week een sociaal werkster op de stoep en werd er een heel dossier over hun aangelegd zonder dat ze ervan af wisten.
De moeder vertrouwde de vader niet meer, de vader durfde niet meer samen met zijn dochtertje te douchen uit angst dat iemand iets zou denken, etc.
Achteraf, na behoorlijke tijd, werd erkend dat er waarschijnlijk niets aan de hand was.
Maar ja, het was voor die familie dus heel erg vervelend en belastend. En veel mensen denken toch: waar rook is, is vuur. Dus je goede naam heb je niet zomaar weer terug als vader.
Ik vind ook dat je niet zomaar meteen alles moet spelen via autoriteiten, maar ja, ik snap ook dat het soms heel lastig is om gesprekken over dit soort onderwerpen te hebben.
Nou, het AMK ging de hele boel napluizen, gesprekken met school, huisarts, buren, etc. houden, zonder dat die mensen ervan af wisten. Opeens stond er bij hun elke week een sociaal werkster op de stoep en werd er een heel dossier over hun aangelegd zonder dat ze ervan af wisten.
De moeder vertrouwde de vader niet meer, de vader durfde niet meer samen met zijn dochtertje te douchen uit angst dat iemand iets zou denken, etc.
Achteraf, na behoorlijke tijd, werd erkend dat er waarschijnlijk niets aan de hand was.
Maar ja, het was voor die familie dus heel erg vervelend en belastend. En veel mensen denken toch: waar rook is, is vuur. Dus je goede naam heb je niet zomaar weer terug als vader.
Ik vind ook dat je niet zomaar meteen alles moet spelen via autoriteiten, maar ja, ik snap ook dat het soms heel lastig is om gesprekken over dit soort onderwerpen te hebben.
anoniem_6377ea1e4de9a wijzigde dit bericht op 29-04-2010 04:06
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
donderdag 29 april 2010 om 06:12
Hier een topic op dit forum van november vorig jaar dat wel binnen het kader van dit topic past, naar mijn idee.
TO heeft in dat topic te maken met AMK/Jeugdzorg, omdat er aangifte tegen haar was gedaan door een (voor haar) anonieme persoon in haar omgeving. Er bleek niets aan de hand te zijn, maar toch werd er door Jeugdzorg aangedrongen op hulpverlening. Toen TO in het topic aangaf daar niet in mee te willen gaan en zelf via school al e.e.a. geregeld had, vond men over het algemeen dat TO beter wel mee kon werken met Jeugdzorg, omdat Jeugdzorg dat weleens verdacht zou kunnen vinden.
De frikkerigheid van sommige reacties daar was bar en boos, in mijn ogen.
Enfin, dit dus aan Dana, om eventueel na te lezen.
TO heeft in dat topic te maken met AMK/Jeugdzorg, omdat er aangifte tegen haar was gedaan door een (voor haar) anonieme persoon in haar omgeving. Er bleek niets aan de hand te zijn, maar toch werd er door Jeugdzorg aangedrongen op hulpverlening. Toen TO in het topic aangaf daar niet in mee te willen gaan en zelf via school al e.e.a. geregeld had, vond men over het algemeen dat TO beter wel mee kon werken met Jeugdzorg, omdat Jeugdzorg dat weleens verdacht zou kunnen vinden.
De frikkerigheid van sommige reacties daar was bar en boos, in mijn ogen.
Enfin, dit dus aan Dana, om eventueel na te lezen.
donderdag 29 april 2010 om 08:02
quote:Poezewoes schreef op 29 april 2010 @ 01:20:
Aangifte doen is heel wat anders dan melding maken van zorgen over een kind. Aangifte doe je bij de politie, van een strafbaar feit.
En ook bij de politie doe je in eerste instantie een melding, en niet gelijk aangifte.
Tegenover topics over onterechte meldingen, staan topics over mensen die weten dat een kind mishandeld wordt en niet ingrijpen "want ze willen zich er niet mee bemoeien" o.i.d.
Het is maar de vraag wat je wilt: voorkomen dat een gezin onnodig in de schijnwerpers van de hulpverlening komt, of voorkomen dat een kind verpest wordt voor de rest van zijn leven...
Instanties gaan over het algemeen heel integer om met dit soort meldingen. Op één melding gaat echt niet het hele register aan maatregelen open (al was het alleen maar omdat er ook de nodige bewust valse meldingen tussen zal zitten). De politie haalt niet meteen de vader in handboeien uit het gezin.
En ja, vaak kun je ook zelf al een hoop. Maar als er écht iets mis is in een gezin, krijg je daar als goedwillende buitenstaander geen vinger achter. Nog los van het feit dat niet iedereen alle ouders van klasgenootjes van kinderen zo goed kent dat je ze even belt voor een kopje koffie...
Aangifte doen is heel wat anders dan melding maken van zorgen over een kind. Aangifte doe je bij de politie, van een strafbaar feit.
En ook bij de politie doe je in eerste instantie een melding, en niet gelijk aangifte.
Tegenover topics over onterechte meldingen, staan topics over mensen die weten dat een kind mishandeld wordt en niet ingrijpen "want ze willen zich er niet mee bemoeien" o.i.d.
Het is maar de vraag wat je wilt: voorkomen dat een gezin onnodig in de schijnwerpers van de hulpverlening komt, of voorkomen dat een kind verpest wordt voor de rest van zijn leven...
Instanties gaan over het algemeen heel integer om met dit soort meldingen. Op één melding gaat echt niet het hele register aan maatregelen open (al was het alleen maar omdat er ook de nodige bewust valse meldingen tussen zal zitten). De politie haalt niet meteen de vader in handboeien uit het gezin.
En ja, vaak kun je ook zelf al een hoop. Maar als er écht iets mis is in een gezin, krijg je daar als goedwillende buitenstaander geen vinger achter. Nog los van het feit dat niet iedereen alle ouders van klasgenootjes van kinderen zo goed kent dat je ze even belt voor een kopje koffie...
donderdag 29 april 2010 om 08:13
quote:Dhelia schreef op 29 april 2010 @ 08:02:
[...]
Tegenover topics over onterechte meldingen, staan topics over mensen die weten dat een kind mishandeld wordt en niet ingrijpen "want ze willen zich er niet mee bemoeien" o.i.d.
Het is maar de vraag wat je wilt: voorkomen dat een gezin onnodig in de schijnwerpers van de hulpverlening komt, of voorkomen dat een kind verpest wordt voor de rest van zijn leven...
[..]
Dat is zo, dat er voor- en nadelen aan verbonden zijn. Zoals bij alles. Blijft staan dat het in mijn ogen belangrijk is om zelf in eerste instantie integer te zijn, alvorens te gaan roepen dat er mishandeling plaatsvindt of (anoniem) melding te doen zonder daar even bij stil gestaan te hebben.
Het gaat in dit topic, naar mijn idee, niet zo zeer om het te pas ingrijpen van de omgeving in een situatie van mishandeling, maar om het te onpas/lukraak beschuldigen zonder veel nadenken.
En verder nog wel de opmerking dat niet ieder kind dat mishandeld wordt 'voor de rest van zijn leven verpest wordt'. Niet dat 'dus' mishandeling niet gemeld hoeft te worden, maar toch graag iets meer vertrouwen in diezelfde kinderen
[...]
Tegenover topics over onterechte meldingen, staan topics over mensen die weten dat een kind mishandeld wordt en niet ingrijpen "want ze willen zich er niet mee bemoeien" o.i.d.
Het is maar de vraag wat je wilt: voorkomen dat een gezin onnodig in de schijnwerpers van de hulpverlening komt, of voorkomen dat een kind verpest wordt voor de rest van zijn leven...
[..]
Dat is zo, dat er voor- en nadelen aan verbonden zijn. Zoals bij alles. Blijft staan dat het in mijn ogen belangrijk is om zelf in eerste instantie integer te zijn, alvorens te gaan roepen dat er mishandeling plaatsvindt of (anoniem) melding te doen zonder daar even bij stil gestaan te hebben.
Het gaat in dit topic, naar mijn idee, niet zo zeer om het te pas ingrijpen van de omgeving in een situatie van mishandeling, maar om het te onpas/lukraak beschuldigen zonder veel nadenken.
En verder nog wel de opmerking dat niet ieder kind dat mishandeld wordt 'voor de rest van zijn leven verpest wordt'. Niet dat 'dus' mishandeling niet gemeld hoeft te worden, maar toch graag iets meer vertrouwen in diezelfde kinderen
donderdag 29 april 2010 om 08:28
quote:Omen schreef op 29 april 2010 @ 08:13:
[...]
En verder nog wel de opmerking dat niet ieder kind dat mishandeld wordt 'voor de rest van zijn leven verpest wordt'. Niet dat 'dus' mishandeling niet gemeld hoeft te worden, maar toch graag iets meer vertrouwen in diezelfde kinderen Helaas is het zo lastig in schatten welk kind wel en welk kind niet op latere leeftijd ernstig beschadigd blijkt door mishandeling vroeger...
Verder uiteraard eens met Dhelia
[...]
En verder nog wel de opmerking dat niet ieder kind dat mishandeld wordt 'voor de rest van zijn leven verpest wordt'. Niet dat 'dus' mishandeling niet gemeld hoeft te worden, maar toch graag iets meer vertrouwen in diezelfde kinderen Helaas is het zo lastig in schatten welk kind wel en welk kind niet op latere leeftijd ernstig beschadigd blijkt door mishandeling vroeger...
Verder uiteraard eens met Dhelia
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 april 2010 om 08:33
quote:Poezewoes schreef op 29 april 2010 @ 08:28:
[...]
Helaas is het zo lastig in schatten welk kind wel en welk kind niet op latere leeftijd ernstig beschadigd blijkt door mishandeling vroeger...
Verder uiteraard eens met Dhelia
Het gaat uitdrukkelijk niet om een inschatting vooraf en ik ga ervan uit dat je dat toch wel begrepen had. Maar bij deze dan nog maar die speciale toevoeging voor diegenen die dat erin willen lezen.
[...]
Helaas is het zo lastig in schatten welk kind wel en welk kind niet op latere leeftijd ernstig beschadigd blijkt door mishandeling vroeger...
Verder uiteraard eens met Dhelia
Het gaat uitdrukkelijk niet om een inschatting vooraf en ik ga ervan uit dat je dat toch wel begrepen had. Maar bij deze dan nog maar die speciale toevoeging voor diegenen die dat erin willen lezen.
donderdag 29 april 2010 om 09:06
De Bolderkar-affaire was een gevalletje massahysterie van de crecheleiding. Uitendelijk zijn van dertien (!!) kinderen de ouders beschuldigd van sexueel misbruik! Er zijn daarbij verhoormethodes toegepast die voornamelijk de fantasie van kleine kinderen hebben geprikkeld in plaats van hun geheugen. Het is onbegrijpelijk dat deze affaire überhaupt heeft kunnen ontstaan; waarschijnlijk is hier sprake geweest van een combinatie van tunnelvisie, 'group think' en domme bemoeizucht.
Op zich is er niets mis mee dat mensen (vermoedens van) misstanden en misbruik ergens kunnen melden. Het vergt echter wel enige vaardigheden bij sommige instanties om deze meldingen op hun waarde te kunnen schatten.
Op zich is er niets mis mee dat mensen (vermoedens van) misstanden en misbruik ergens kunnen melden. Het vergt echter wel enige vaardigheden bij sommige instanties om deze meldingen op hun waarde te kunnen schatten.
donderdag 29 april 2010 om 10:25
Ik vind een leerkracht bijv. veel meer de aangewezen persoon, om mishandeling te "ondekken' c.q. te herkennen. ipv een buurtbewoner/buschauffeur/passanten (sire). Daar zou veel meer aandacht naar toe kunnen op de pabo ofzo.
Het lijkt me zelfs niet eens zo'n slecht idee om alleen meldingen van school uit 'serieus' te nemen, om dergelijke misverstanden te voorkomen.
Ieder kind in Nederland gaat naar school en als er gedrags-veranderingen of vaker 'onverklaarbare' lichamelijk letsel geconstateerd kunnen worden is het daar wel.
Bijna iedere school heeft volgens mij wel een (geschoolde)vertrouwens persoon rond lopen die ongedwongen een gesprek aan kan gaan met betreffend kind en zo een heleboel informatie kan verzamelen.
Lijkt mij allemaal een stuk efficienter en veiliger.
Het lijkt me zelfs niet eens zo'n slecht idee om alleen meldingen van school uit 'serieus' te nemen, om dergelijke misverstanden te voorkomen.
Ieder kind in Nederland gaat naar school en als er gedrags-veranderingen of vaker 'onverklaarbare' lichamelijk letsel geconstateerd kunnen worden is het daar wel.
Bijna iedere school heeft volgens mij wel een (geschoolde)vertrouwens persoon rond lopen die ongedwongen een gesprek aan kan gaan met betreffend kind en zo een heleboel informatie kan verzamelen.
Lijkt mij allemaal een stuk efficienter en veiliger.
