Actueel
alle pijlers
Incapabele ouders
donderdag 3 mei 2007 om 19:10
Ik betrap mezelf erop dat ik er steeds minder begrip op kan brengen voor ouders die, om wat voor reden dan ook, keer op keer niet in staat blijken om voor hun kinderen te kunnen zorgen. Twee dagen geleden was op tv een documentaire (bij de EO, geloof ik) over een tienermoeder (hoewel, ze zag eruit als 30) met een zoontje van ongeveer 1 jaar. Je zag hoe elke week weer hulpverleners over de vloer kwamen, die haar elke keer weer op het rechte pad probeerden te krijgen, elke keer probeerden om haar duidelijk te maken dat ze de verantwoordelijkheid heeft voor haar zoon, maar elke keer zonder resultaat.
Ik vond het ontzettend frustrerend om te zien dat die hulpverleners met de beste bedoelingen op hun allervriendelijkst die vrouw probeerden aan te sporen tot een normaal leven, maar dat zij het gewoonweg vertikte en absoluut geen zin had in welke bemoeienis dan ook. Ondertussen kroop de baby in een vieze luier door het supersmerige flatje, lag hij met z'n hoofd naast een radio die keihard aanstond of werd hij hardhandig door zijn moeder door de kamer gezeuld. Dit als moeders niet in bed lag te blowen, wat ze ook bleef doen in het bijzijn van de hulpverleners.
En ja, ik ken alle verhalen van: die vrouw zal het ook niet makkelijk hebben, zelf moeilijke jeugd gehad, foute vrienden, drugsverleden, ongewenst zwanger, noem de hele riedel maar op. Tegenwoordig stel ik echter steeds vaker de vraag: maar daar heeft dat arme kind toch geen reet mee te maken?! Als zij er als volwassene min of meer voor kiest om haar leven te vergooien, prima, maar haal dat kind daar dan zo snel mogelijk weg! Ik vind het ongelofelijk dat die hulpverleners keer op keer, week na week, blijven proberen om (in dit geval) die moeder enig gevoel voor verantwoordelijkheid bij te brengen, terwijl het meer dan duidelijk is dat ze geen enkele verantwoordelijkheid wil nemen voor haar leven!
Ik ben er daarom vóór om kinderen in dergelijke situaties veel eerder onder te brengen in een pleeggezin, en niet eerst weken, maanden of zelfs jaren af te wachten en tegen beter weten in hopen op enige verbetering van de thuissituatie. Volgens mij is het duidelijk dat sommige mensen het ouderschap totaal niet aankunnen, wat tot gevolg heeft dat die kinderen -toch al vaak uit zwakke sociale milieus- met een nóg grotere achterstand aan het leven beginnen.
Wat vinden jullie?
PS: Het zoontje van de moeder uit deze documentaire werd uiteindelijk inderdaad in een pleeggezin geplaatst.
Ik vond het ontzettend frustrerend om te zien dat die hulpverleners met de beste bedoelingen op hun allervriendelijkst die vrouw probeerden aan te sporen tot een normaal leven, maar dat zij het gewoonweg vertikte en absoluut geen zin had in welke bemoeienis dan ook. Ondertussen kroop de baby in een vieze luier door het supersmerige flatje, lag hij met z'n hoofd naast een radio die keihard aanstond of werd hij hardhandig door zijn moeder door de kamer gezeuld. Dit als moeders niet in bed lag te blowen, wat ze ook bleef doen in het bijzijn van de hulpverleners.
En ja, ik ken alle verhalen van: die vrouw zal het ook niet makkelijk hebben, zelf moeilijke jeugd gehad, foute vrienden, drugsverleden, ongewenst zwanger, noem de hele riedel maar op. Tegenwoordig stel ik echter steeds vaker de vraag: maar daar heeft dat arme kind toch geen reet mee te maken?! Als zij er als volwassene min of meer voor kiest om haar leven te vergooien, prima, maar haal dat kind daar dan zo snel mogelijk weg! Ik vind het ongelofelijk dat die hulpverleners keer op keer, week na week, blijven proberen om (in dit geval) die moeder enig gevoel voor verantwoordelijkheid bij te brengen, terwijl het meer dan duidelijk is dat ze geen enkele verantwoordelijkheid wil nemen voor haar leven!
Ik ben er daarom vóór om kinderen in dergelijke situaties veel eerder onder te brengen in een pleeggezin, en niet eerst weken, maanden of zelfs jaren af te wachten en tegen beter weten in hopen op enige verbetering van de thuissituatie. Volgens mij is het duidelijk dat sommige mensen het ouderschap totaal niet aankunnen, wat tot gevolg heeft dat die kinderen -toch al vaak uit zwakke sociale milieus- met een nóg grotere achterstand aan het leven beginnen.
Wat vinden jullie?
PS: Het zoontje van de moeder uit deze documentaire werd uiteindelijk inderdaad in een pleeggezin geplaatst.
zaterdag 5 mei 2007 om 13:22
quote:
heb vanochtend ook de docu gezien. ben ook van mening dat er veel eerder ingegrepen had moeten worden en dat dit veel te lang heeft mogen duren.
ik heb zelf gewerkt met tienermoeders, alleen waren dat minderjarige tienermoeders. die hebben in die zin een streepje `voor` want hulpverlening is dat al betrokken. minderjarige tienermoeders hebben namelijk geen recht op de voogdij over hun kindje, dus bureau jeugdzorg is er eigenlijk vanaf het begin al bij betrokken. je kan dus niet je kind onder de arm meenemen als je er geen trek meer in hebt, want dan grijpt jeugdzorg meteen in. kijk, dat had in dit geval voor meer medewerking van moeder gezorgd want ze moet wel.
deze moeder kon blijkbaar gewoon het tehuis verlaten en bij haar ouders in gaan wonen. terwijl bij deze ouders vier (!) Wat ik een beetje vreemd vond was dat de moeder van miranda haar klenzoon op kraamvisite niet mocht aanraken alleen bekijken van miranda:?kinderen uithuisgeplaatst zijn. ik vraag me echt af waarom er geen melding is gedaan door het tehuis waar ze destijds woonde en waar dat jongetje geboren is. Is wel gedaan hoor en dan dat moment dat ze in bed lag en dat kind lag te krijsen op de vloer, nou sorry maar waar ik gewerkt heb gebeurde dat echt niet hoor! dan nam je als hulpverlener dat kind onder je arm en ging je toch stevig met de moeder in gesprek zodra ze uit bed kwam. zeker geen discussie aangaan met iemand die met haar rug naar je toe in bed ligt pfffff. en dat kon dan mss een keer gebeuren, maar niet vaker dan dat hoor. dan was het dag kind en zoek jij het maar verder uit.Ja viel me ook op,de begeleidster zat tegen haar te praten toen ze zelfstandig woonde en Miranda was met haar 2 mobiels in de weer...
Ik vond deze begeleiding veel te tam....
en dan dat ze bij het maatschappelijk werk komt, meteen een huis krijgt toegewezen, hoeft ze verder niets voor te doen en dan wordt er ingeschat dat ze aan 2 uur begeleiding per week voldoende heeft :?. mijn god! dan denk ik toch dat het beter is dat je stap voor stap meer vrijheid krijgt, dan dat het je zo makkelijk wordt aangeboden. waar moet je in godsnaam nog naartoe werken als je alles al hebt en er verder geen eisen aan je gesteld worden.
verder ben ik het eens met ...? er moeten wel toekomstperspectieven aangeboden worden. dus idd een dagbesteding. waarom een uitkering?! ze kan toch werken? als je dit meisje een uitkering geeft komt ze er nooit meer vanaf, waarom zou ze? dus weer naar school, weer aan het werk, kindje naar een kinderdagverblijf. het is toch ook geen doen, de hele dag met je kind in een klein kamertje, dit meisje heeft zelfvertrouwen nodig. ze kan een hoop hoor, maar het wordt haar zo makkelijk gemaakt om niets te doen. waarom zou ze actief mee gaan werken? vraag het me echt af....
verder vond ik haar bij tijd en wijle heel lief hoor, maar een meisje wat nooit heeft meegekregen hoe het werkt gaat het ook in de toekomst niet doen. ze weet niet beter en het wordt haar ook niet geleerd. daarnaast denk ik niet dat ze het wil leren, er is daadwerkelijk geen een hulpverlener geweest die haar goed heeft weten te benaderen, het houdt een keer op.....
verdrietig dat wel, voor haar en nog veel meer voor haar kindje.
oh denk trouwens ook dat zijn eerste pleeggezin een crisispleeggezin was, dat is bijna altijd zo......
heb vanochtend ook de docu gezien. ben ook van mening dat er veel eerder ingegrepen had moeten worden en dat dit veel te lang heeft mogen duren.
ik heb zelf gewerkt met tienermoeders, alleen waren dat minderjarige tienermoeders. die hebben in die zin een streepje `voor` want hulpverlening is dat al betrokken. minderjarige tienermoeders hebben namelijk geen recht op de voogdij over hun kindje, dus bureau jeugdzorg is er eigenlijk vanaf het begin al bij betrokken. je kan dus niet je kind onder de arm meenemen als je er geen trek meer in hebt, want dan grijpt jeugdzorg meteen in. kijk, dat had in dit geval voor meer medewerking van moeder gezorgd want ze moet wel.
deze moeder kon blijkbaar gewoon het tehuis verlaten en bij haar ouders in gaan wonen. terwijl bij deze ouders vier (!) Wat ik een beetje vreemd vond was dat de moeder van miranda haar klenzoon op kraamvisite niet mocht aanraken alleen bekijken van miranda:?kinderen uithuisgeplaatst zijn. ik vraag me echt af waarom er geen melding is gedaan door het tehuis waar ze destijds woonde en waar dat jongetje geboren is. Is wel gedaan hoor en dan dat moment dat ze in bed lag en dat kind lag te krijsen op de vloer, nou sorry maar waar ik gewerkt heb gebeurde dat echt niet hoor! dan nam je als hulpverlener dat kind onder je arm en ging je toch stevig met de moeder in gesprek zodra ze uit bed kwam. zeker geen discussie aangaan met iemand die met haar rug naar je toe in bed ligt pfffff. en dat kon dan mss een keer gebeuren, maar niet vaker dan dat hoor. dan was het dag kind en zoek jij het maar verder uit.Ja viel me ook op,de begeleidster zat tegen haar te praten toen ze zelfstandig woonde en Miranda was met haar 2 mobiels in de weer...
Ik vond deze begeleiding veel te tam....
en dan dat ze bij het maatschappelijk werk komt, meteen een huis krijgt toegewezen, hoeft ze verder niets voor te doen en dan wordt er ingeschat dat ze aan 2 uur begeleiding per week voldoende heeft :?. mijn god! dan denk ik toch dat het beter is dat je stap voor stap meer vrijheid krijgt, dan dat het je zo makkelijk wordt aangeboden. waar moet je in godsnaam nog naartoe werken als je alles al hebt en er verder geen eisen aan je gesteld worden.
verder ben ik het eens met ...? er moeten wel toekomstperspectieven aangeboden worden. dus idd een dagbesteding. waarom een uitkering?! ze kan toch werken? als je dit meisje een uitkering geeft komt ze er nooit meer vanaf, waarom zou ze? dus weer naar school, weer aan het werk, kindje naar een kinderdagverblijf. het is toch ook geen doen, de hele dag met je kind in een klein kamertje, dit meisje heeft zelfvertrouwen nodig. ze kan een hoop hoor, maar het wordt haar zo makkelijk gemaakt om niets te doen. waarom zou ze actief mee gaan werken? vraag het me echt af....
verder vond ik haar bij tijd en wijle heel lief hoor, maar een meisje wat nooit heeft meegekregen hoe het werkt gaat het ook in de toekomst niet doen. ze weet niet beter en het wordt haar ook niet geleerd. daarnaast denk ik niet dat ze het wil leren, er is daadwerkelijk geen een hulpverlener geweest die haar goed heeft weten te benaderen, het houdt een keer op.....
verdrietig dat wel, voor haar en nog veel meer voor haar kindje.
oh denk trouwens ook dat zijn eerste pleeggezin een crisispleeggezin was, dat is bijna altijd zo......
zaterdag 5 mei 2007 om 13:29
quote:
quote: ElleMichelle reageerde
Ik snap ook niet dat het tehuis voor tienermoeders waar ze eerst woonde geen creche heeft.Moet ze voorkomen,gaat de hulpverleenster en haar kind mee,mag het kind niet naar binnen,die hulpverleenster zal dat toch wel weten,nee dus:?als ze een creche hadden konden die tienermoeders op zoek naar werk,naar het arbeidsbureau,uitzendbureau etc is toch geen doen als ze steeds hun kind mee moeten nemen op gesprek:(
Het zal wel weer te kort door de bocht zijn, maar waarom moeten De Instanties het nou weer regelen? Ik zou denken: een tehuis met tienermoeders, daar zijn vast meer dames in huis die best even een uurtje op het kind van een ander kunnen passen terwijl die naar arbiedsbureau/uitzendbureau/sollicitatie gaat.
Stimuleer je tegelijk de zelfredzaamheid, en je belast De Instanties niet met het iets moeten regelen dat de dames onderling misschien best kunnen oplossen. Hebben De Instanties weer tijd en geld over voor andere dingen die de dames níet zelf kunnen regelen. Ik schreef ook dat men een creche heel goedkoop kan opzetten zie vorige stuk met 1 vaste kracht en verder de moeders om tourbeurt.Miranda kon amper voor haar eigen kind zorgen laat staan dat ze er op nog 1 moet passen zonder toezicht,bij de creche is de vaste kracht de hoofdverantwoordelijke en passen de moeders onder toezicht op...
quote: ElleMichelle reageerde
Ik snap ook niet dat het tehuis voor tienermoeders waar ze eerst woonde geen creche heeft.Moet ze voorkomen,gaat de hulpverleenster en haar kind mee,mag het kind niet naar binnen,die hulpverleenster zal dat toch wel weten,nee dus:?als ze een creche hadden konden die tienermoeders op zoek naar werk,naar het arbeidsbureau,uitzendbureau etc is toch geen doen als ze steeds hun kind mee moeten nemen op gesprek:(
Het zal wel weer te kort door de bocht zijn, maar waarom moeten De Instanties het nou weer regelen? Ik zou denken: een tehuis met tienermoeders, daar zijn vast meer dames in huis die best even een uurtje op het kind van een ander kunnen passen terwijl die naar arbiedsbureau/uitzendbureau/sollicitatie gaat.
Stimuleer je tegelijk de zelfredzaamheid, en je belast De Instanties niet met het iets moeten regelen dat de dames onderling misschien best kunnen oplossen. Hebben De Instanties weer tijd en geld over voor andere dingen die de dames níet zelf kunnen regelen. Ik schreef ook dat men een creche heel goedkoop kan opzetten zie vorige stuk met 1 vaste kracht en verder de moeders om tourbeurt.Miranda kon amper voor haar eigen kind zorgen laat staan dat ze er op nog 1 moet passen zonder toezicht,bij de creche is de vaste kracht de hoofdverantwoordelijke en passen de moeders onder toezicht op...
zaterdag 5 mei 2007 om 13:33
quote:
quote: Dhelia reageerde
quote: ElleMichelle reageerde
Ik snap ook niet dat het tehuis voor tienermoeders waar ze eerst woonde geen creche heeft.Moet ze voorkomen,gaat de hulpverleenster en haar kind mee,mag het kind niet naar binnen,die hulpverleenster zal dat toch wel weten,nee dus:?als ze een creche hadden konden die tienermoeders op zoek naar werk,naar het arbeidsbureau,uitzendbureau etc is toch geen doen als ze steeds hun kind mee moeten nemen op gesprek:(
Het zal wel weer te kort door de bocht zijn, maar waarom moeten De Instanties het nou weer regelen? Ik zou denken: een tehuis met tienermoeders, daar zijn vast meer dames in huis die best even een uurtje op het kind van een ander kunnen passen terwijl die naar arbiedsbureau/uitzendbureau/sollicitatie gaat.
Stimuleer je tegelijk de zelfredzaamheid, en je belast De Instanties niet met het iets moeten regelen dat de dames onderling misschien best kunnen oplossen. Hebben De Instanties weer tijd en geld over voor andere dingen die de dames níet zelf kunnen regelen. Ik schreef ook dat men een creche heel goedkoop kan opzetten zie vorige stuk met 1 vaste kracht en verder de moeders om tourbeurt.Miranda kon amper voor haar eigen kind zorgen laat staan dat ze er op nog 1 moet passen zonder toezicht,bij de creche is de vaste kracht de hoofdverantwoordelijke en passen de moeders onder toezicht op...
Als ze eenmaal naar school gaan of werk hebben, kunnen ze naar een gewone creche, fiks gesubsidieerd. Voor dat ene uurtje zo af en toe tussendoor kunnen ze vast zelf wel een oplossing verzinnen. Je hoeft ze nou ook weer niet álles uit handen te nemen.
quote: Dhelia reageerde
quote: ElleMichelle reageerde
Ik snap ook niet dat het tehuis voor tienermoeders waar ze eerst woonde geen creche heeft.Moet ze voorkomen,gaat de hulpverleenster en haar kind mee,mag het kind niet naar binnen,die hulpverleenster zal dat toch wel weten,nee dus:?als ze een creche hadden konden die tienermoeders op zoek naar werk,naar het arbeidsbureau,uitzendbureau etc is toch geen doen als ze steeds hun kind mee moeten nemen op gesprek:(
Het zal wel weer te kort door de bocht zijn, maar waarom moeten De Instanties het nou weer regelen? Ik zou denken: een tehuis met tienermoeders, daar zijn vast meer dames in huis die best even een uurtje op het kind van een ander kunnen passen terwijl die naar arbiedsbureau/uitzendbureau/sollicitatie gaat.
Stimuleer je tegelijk de zelfredzaamheid, en je belast De Instanties niet met het iets moeten regelen dat de dames onderling misschien best kunnen oplossen. Hebben De Instanties weer tijd en geld over voor andere dingen die de dames níet zelf kunnen regelen. Ik schreef ook dat men een creche heel goedkoop kan opzetten zie vorige stuk met 1 vaste kracht en verder de moeders om tourbeurt.Miranda kon amper voor haar eigen kind zorgen laat staan dat ze er op nog 1 moet passen zonder toezicht,bij de creche is de vaste kracht de hoofdverantwoordelijke en passen de moeders onder toezicht op...
Als ze eenmaal naar school gaan of werk hebben, kunnen ze naar een gewone creche, fiks gesubsidieerd. Voor dat ene uurtje zo af en toe tussendoor kunnen ze vast zelf wel een oplossing verzinnen. Je hoeft ze nou ook weer niet álles uit handen te nemen.
zaterdag 5 mei 2007 om 13:50
Als ze eenmaal naar school gaan of werk hebben, kunnen ze naar een gewone creche, fiks gesubsidieerd. Voor dat ene uurtje zo af en toe tussendoor kunnen ze vast zelf wel een oplossing verzinnen. Je hoeft ze nou ook weer niet álles uit handen te nemen.
Er zit wel verschil in een officieel gesubsidieerde en geregistreerd kinderdagverblijf dan een interne creche die veel scholen voor volwassen onderwijs,sportscholen,ziekenhuis ed hebben.
Een kinderdagverblijf is voor de studerende of werkende ouder.De creche is voor een kortstondige opvang van 1 a 2 uur als de ouder een taalcursus,een sportles of een afspraak bij de gynocoloog heeft en is gratis.Wordt ook meestal door vrijwilligers gerund en soms door een betaalde kracht.
Als die tienermoeders serieus naar werk zoeken,is dat niet af en toe een uurtje,daarbij komt dat ze dan weer naar een afspraak bij die instantie moeten en dan weer bij een ander.
vaste opvang voor die kinderen is dan heel belangrijk....
Er zit wel verschil in een officieel gesubsidieerde en geregistreerd kinderdagverblijf dan een interne creche die veel scholen voor volwassen onderwijs,sportscholen,ziekenhuis ed hebben.
Een kinderdagverblijf is voor de studerende of werkende ouder.De creche is voor een kortstondige opvang van 1 a 2 uur als de ouder een taalcursus,een sportles of een afspraak bij de gynocoloog heeft en is gratis.Wordt ook meestal door vrijwilligers gerund en soms door een betaalde kracht.
Als die tienermoeders serieus naar werk zoeken,is dat niet af en toe een uurtje,daarbij komt dat ze dan weer naar een afspraak bij die instantie moeten en dan weer bij een ander.
vaste opvang voor die kinderen is dan heel belangrijk....
zaterdag 5 mei 2007 om 14:00
quote:Als ze eenmaal naar school gaan of werk hebben, kunnen ze naar een gewone creche, fiks gesubsidieerd. Voor dat ene uurtje zo af en toe tussendoor kunnen ze vast zelf wel een oplossing verzinnen. Je hoeft ze nou ook weer niet álles uit handen te nemen.
Er zit wel verschil in een officieel gesubsidieerde en geregistreerd kinderdagverblijf dan een interne creche die veel scholen voor volwassen onderwijs,sportscholen,ziekenhuis ed hebben.
Een kinderdagverblijf is voor de studerende of werkende ouder.De creche is voor een kortstondige opvang van 1 a 2 uur als de ouder een taalcursus,een sportles of een afspraak bij de gynocoloog heeft en is gratis.Wordt ook meestal door vrijwilligers gerund en soms door een betaalde kracht.
Als die tienermoeders serieus naar werk zoeken,is dat niet af en toe een uurtje,daarbij komt dat ze dan weer naar een afspraak bij die instantie moeten en dan weer bij een ander.
vaste opvang voor die kinderen is dan heel belangrijk....
Dat zal allemaal best, maar daarmee nog steeds niet iets dat ze niet zelf kunnen regelen. Als ze een baan aankunnen, moeten ze dit ook aankunnen. Ze hebben nou eenmaal een kind, dus moeten ze ook leren voor dit soort situaties oplossingen te vinden. En dat leer je ze niet door het maar aan De Instanties over te laten. Laat ze zelf maar iets bedenken.
Er zit wel verschil in een officieel gesubsidieerde en geregistreerd kinderdagverblijf dan een interne creche die veel scholen voor volwassen onderwijs,sportscholen,ziekenhuis ed hebben.
Een kinderdagverblijf is voor de studerende of werkende ouder.De creche is voor een kortstondige opvang van 1 a 2 uur als de ouder een taalcursus,een sportles of een afspraak bij de gynocoloog heeft en is gratis.Wordt ook meestal door vrijwilligers gerund en soms door een betaalde kracht.
Als die tienermoeders serieus naar werk zoeken,is dat niet af en toe een uurtje,daarbij komt dat ze dan weer naar een afspraak bij die instantie moeten en dan weer bij een ander.
vaste opvang voor die kinderen is dan heel belangrijk....
Dat zal allemaal best, maar daarmee nog steeds niet iets dat ze niet zelf kunnen regelen. Als ze een baan aankunnen, moeten ze dit ook aankunnen. Ze hebben nou eenmaal een kind, dus moeten ze ook leren voor dit soort situaties oplossingen te vinden. En dat leer je ze niet door het maar aan De Instanties over te laten. Laat ze zelf maar iets bedenken.
zaterdag 5 mei 2007 om 15:12
Wat iemand hierboven schreef over het tekort aan pleeggezinnen is idd de vinger op de zere plek....op de school waar ik werk zat een meisje dat echt absoluut niet meer in die thuissituatie kon blijven, en ze had al wel bij vriendinnetjes gelogeerd en een paar keer een paar weken bij een crisisopvanggezin gezeten, maar er was gewoon geen plek te vinden waar ze voor langere tijd terechtkon. Die zit nu in de gevangenis....niet omdat ze iets misdaan heeft maar omdat ze daar in elk geval een dak boven d'r hoofd heeft. Droevig.
Tja wat doe je ertegen? Meer kindertehuizen, aangezien er gewoon echt niet genoeg pleeggezinnen zijn? Ik ben er niet voor om het dan toch nog maar thuis te proberen met intensieve begeleiding van jeugdzorg, je moet er dan bij wijze van spreken 24 uur per dag naast gaan zitten om te voorkomen dat het misgaat. Dat is niks. Kinderen moeten eerder dan dat nu het geval is uit huis geplaatst kunnen worden en naar een stabiele veilige omgeving kunnen. Zijn er geen pleeggezinnen dan in godsnaam maar een tehuis. Daar hoor je ook niet altijd de meest geweldige verhalen over maar we moeten toch iets...
Tja wat doe je ertegen? Meer kindertehuizen, aangezien er gewoon echt niet genoeg pleeggezinnen zijn? Ik ben er niet voor om het dan toch nog maar thuis te proberen met intensieve begeleiding van jeugdzorg, je moet er dan bij wijze van spreken 24 uur per dag naast gaan zitten om te voorkomen dat het misgaat. Dat is niks. Kinderen moeten eerder dan dat nu het geval is uit huis geplaatst kunnen worden en naar een stabiele veilige omgeving kunnen. Zijn er geen pleeggezinnen dan in godsnaam maar een tehuis. Daar hoor je ook niet altijd de meest geweldige verhalen over maar we moeten toch iets...
zaterdag 5 mei 2007 om 15:14
Dat zal allemaal best, maar daarmee nog steeds niet iets dat ze niet zelf kunnen regelen. Als ze een baan aankunnen, moeten ze dit ook aankunnen. Ze hebben nou eenmaal een kind, dus moeten ze ook leren voor dit soort situaties oplossingen te vinden. En dat leer je ze niet door het maar aan De Instanties over te laten. Laat ze zelf maar iets bedenken. Ja dat deden ze dus in deze documentaire ook met alle gevolg van dien...
zaterdag 5 mei 2007 om 15:19
Onderstaand stukje heb ik gekopieerd uit een archief wat op internet staatStel: je bent zelf pleegouder en vangt jarenlang kinderen van anderen op in je gezin. En dan gebeurt het ondenkbare: je eigen zoon komt onder toezicht te staan (OTS). Daar is uiteraard een hele moeilijke periode aan voorafgegaan. En het is nog steeds moeilijk. Want volwassen worden in leeftijd is iets anders dan onafhankelijk kunnen functioneren in onze maatschappij. Aan het woord is Sophie, de moeder van Luc."Eigenlijk begon Luc’s leven gemakkelijk. Als baby was hij vriendelijk en gezellig. Op de basisschool liep het niet zo lekker. Hij was slim genoeg, maar sociaal en emotioneel liep hij achter bij leeftijdsgenoten. Luc was een jaar of tien toen bij hem de diagnose ADHD werd gesteld. Hij leefde in een fantasiewereld. Anderen vonden hem raar en begrepen hem niet. Vaak werd hij gepest. Onbeheerste woedeaanvallen - zonder reden - bepaalden soms zijn leven. SchuldigVoor ons gezin werd het zo zwaar dat Luc na lang wikken en wegen uithuis geplaatst moest worden in een centrum voor Kinder- en Jeugdpsychiatrie. Wij voelden ons ellendig en schuldig. Maar we moesten ook constateren dat de andere kinderen tot rust kwamen en eindelijk de nodige aandacht kregen. In het internaat bleek Luc het best naar zijn zin te hebben. Hij werd rustiger (ook door de medicijnen). Hij leerde inzicht te krijgen in zijn handicap en hoe hij ermee om moest gaan. Na een jaar of twee bleek hij "uitbehandeld" te zijn. Luc werd overgeplaatst naar een ander instituut. Opnieuw zagen wij hem opbloeien en vooruit gaan. Na verloop van tijd viel hij echter weer terug in zijn oude patroon.Opnieuw overplaatsenTot onze grote schrik kregen we te horen dat men zijn handicap verkeerd had ingeschat. Luc zou door negatief gedrag voortdurend de andere jongeren belemmeren in hun ontwikkeling en de groepssfeer verpesten. Opnieuw werd Luc overgeplaatst. Hij reageerde overstuur en ook wij waren totaal van slag. Er werd ons verzekerd dat hij in een nieuw op te starten groep zou komen, die kon voldoen aan de behoeftes van Luc. Er was echter één groot struikelblok: tot onze verbijstering kon Luc alleen geplaatst worden als we instemden met een OTS!KeuzeWat voor een keuze was dat? Als we zouden weigeren, belemmerden we Luc in zijn verdere ontwikkeling. Het alternatief was namelijk een jarenlange wachtlijst, die we thuis moesten overbruggen. We konden niet anders dan toestemmen. Luc kreeg een voogd toegewezen met wie wij al goed contact hadden in onze rol als pleegouder. Naïef als we waren dachten we dat kinderen met een OTS extra zorg en bescherming kregen. Maar voor Luc bleek OTS geen enkele garantie voor veiligheid.PispaalLater bleek dat hij vanaf het begin van de plaatsing de ‘pispaal’ van de groep was. Pas na een maand of acht bleek dat hij al die tijd ernstig werd mishandeld en gechanteerd door groepsgenoten. De details zijn te erg voor woorden. Doodsbang verzweeg hij alles. Toen alles uiteindelijk uitkwam, werden de daders opgepakt. De leiding wist al die tijd zogenaamd van niets. Van Luc begrepen we wat het verblijf in dit instituut betekende: simpelweg overleven.KlachtWe besloten een klacht in te dienen. We werden uitgenodigd voor een gesprek en ontvingen een brief met excuses. Maar daar heb je weinig aan met problemen als onderbezetting en groot verloop van personeel. Waar wij al jaren bang voor waren gebeurde: Luc was niet meer gemotiveerd en maakte ons verwijten. Regelmatig liep hij weg en ging zwerven. Luc, een vrolijke, vriendelijke en betrokken jongen, was somber, hard en onverschillig geworden. Hij wilde bewijzen dat hij niemand nodig had en zich uitstekend zelf kon redden. Omdat het geen enkele zin had om hem tegen zijn zin vast te houden, stemden wij in met ontslag.BaanMet de nodige moeite kreeg Luc’s voogd het voor elkaar om hem in een KTC (kamertrainingscentrum) te plaatsen. Daar leek hij zich eerst aan te passen. Hij vond zelfs een baan. De bedrijfsleider van de zaak waar hij werkte, wilde hem een kans geven omdat hij bekend was met ADHD-problematiek. Na een maand of twee barstte de bom. De leiding van het KTC was ten einde raad. Luc vertoonde onaangepast gedrag, accepteerde geen leiding, ging voortdurend in discussie over huisregels, had een dreigende houding naar de leiding toe en noem maar op. OpgepaktOnze vrees werd waarheid: Luc werd door de politie opgepakt en vastgezet. Zijn zogenaamd zelfverdiende scooter was van heling afkomstig. Van de ene op de andere dag stond hij weer op straat. Vlak voor zijn achttiende verjaardag. Zijn OTS werd niet meer verlengd. We gaven hem een fijne verjaardag met taart en cadeautjes, maar inwendig huilde ik. In mijn wanhoop schreef ik een brief aan minister E. Borst. Er kwam een telefonische reactie waarin men de situatie betreurde en zelfs onze toestemming vroeg om de inhoud van mijn brief te mogen gebruiken voor een symposium. Een oplossing was er echter niet.Angst voor toekomstAlle moeite, verdriet, frustraties en spanningen, al die jaren, waren voor niets geweest. Het enige dat overblijft, is angst voor zijn toekomst. Inmiddels zijn we een half jaar verder. Luc’s situatie is uitzichtlozer dan ooit. Af en toe krijgt hij opvang in een centrum voor daklozen, totdat hij daar weer geschorst wordt. Soms komt hij thuis om uit te rusten, te douchen en eens goed te eten. Maar als na enkele dagen de spanningen oplaaien, vertrekt hij weer. Hoe is het mogelijk dat een kind met een OTS vanwege zijn handicap op zijn achttiende verjaardag volledig wordt losgelaten? Waarom moeten we nu zelf op zoek gaan naar een oplossing? We vinden dat Luc een veilige plek verdient, waar hij kan zijn, wie hij is.Ondanks alles vinden wij hem een origineel en prachtig mens, die met zijn humor en warme belangstelling betrokken is bij het lot van zijn medemens. Zelf moet hij in de kou staan. We zijn ervan overtuigd dat hij graag ‘anders’ zou willen zijn: net zoals andere jongeren van zijn leeftijd."
zaterdag 5 mei 2007 om 15:35
Ook ik heb dit ooit eens meegemaakt.
Een jongen met ADHD die geplaatst werd op een gesloten instelling.Deze rustige jongen kwam tussen zeer moeilijk opvoedbare jongens terecht.
Hij hoorde hier niet te zitten,hij werd ook de pispaal van de groep omdatde andere jongens zo over hem heen konden walsen.Elke keer als ik er werkte kwam hij naast me zitten of staan,hij zocht bescherming,zolang hij in mijn buurt was deden de andere jongens hem niets.
Ik ben toen zo kwaad geworden op de betreffende instanties en heb op een dag net zolang gebeld en iedereen uitgekafferd,het hielp niet ze hadden nergens anders plek.Totdat ik op een gegeven moment niet meer kon,ik viel in tranen uit en riep dat de hulpverlening waardeloos was en als ze dat jochie niet vandaag uit de instelling weghaalden en ergens plaatsten waar hij hoorde ik de media op zou zoeken en zou vertellen hoe waardeloos ze waren.De betreffende deed 1 telefoontje en toen was het oke,het jochie zou deze dag nog in een crisesgezin geplaatst worden.
De volgende dag heb ik opgebeld dat ik per staande voet ontslag nam..en dat was goed.
Brabantdame dat meisje moet weg uit die gevangenis,ze hoort daar niet,ze zal er alleen maar slechter uitkomen dan toen ze erin kwam...
Een jongen met ADHD die geplaatst werd op een gesloten instelling.Deze rustige jongen kwam tussen zeer moeilijk opvoedbare jongens terecht.
Hij hoorde hier niet te zitten,hij werd ook de pispaal van de groep omdatde andere jongens zo over hem heen konden walsen.Elke keer als ik er werkte kwam hij naast me zitten of staan,hij zocht bescherming,zolang hij in mijn buurt was deden de andere jongens hem niets.
Ik ben toen zo kwaad geworden op de betreffende instanties en heb op een dag net zolang gebeld en iedereen uitgekafferd,het hielp niet ze hadden nergens anders plek.Totdat ik op een gegeven moment niet meer kon,ik viel in tranen uit en riep dat de hulpverlening waardeloos was en als ze dat jochie niet vandaag uit de instelling weghaalden en ergens plaatsten waar hij hoorde ik de media op zou zoeken en zou vertellen hoe waardeloos ze waren.De betreffende deed 1 telefoontje en toen was het oke,het jochie zou deze dag nog in een crisesgezin geplaatst worden.
De volgende dag heb ik opgebeld dat ik per staande voet ontslag nam..en dat was goed.
Brabantdame dat meisje moet weg uit die gevangenis,ze hoort daar niet,ze zal er alleen maar slechter uitkomen dan toen ze erin kwam...
zaterdag 5 mei 2007 om 18:28
Moeten jullie dit eens lezen van de uithuisplaatsing van Leander
http://www.marcvandelft.nl/submenu200.html
http://www.marcvandelft.nl/submenu200.html
zaterdag 5 mei 2007 om 20:53
ja shocking hoor die site ;(
maareh t word mij niet duidelijk wat er precies gebeurd is hoor, jullie? hele verhalen over wat jeugdzorg fout heeft gedaan, maar niets over waarom ze blijkbaar tot de conclusie zijn gekomen dat het kind uithuisgeplaatst moest worden. jeugdzorg, amk en de raad doen alles fout, maar er is niets gebeurd van haar kant???
voordat we hierover kunnen oordelen moeten we toch het hele verhaal kennen...
maareh t word mij niet duidelijk wat er precies gebeurd is hoor, jullie? hele verhalen over wat jeugdzorg fout heeft gedaan, maar niets over waarom ze blijkbaar tot de conclusie zijn gekomen dat het kind uithuisgeplaatst moest worden. jeugdzorg, amk en de raad doen alles fout, maar er is niets gebeurd van haar kant???
voordat we hierover kunnen oordelen moeten we toch het hele verhaal kennen...
zondag 6 mei 2007 om 22:48
Ik vind het ook belachelijk. Heb deze docu niet gezien, wel laatst een over twee ouders die een baby hadden. Beide ouders hadden een psychiatrische stoornis en vanaf dag 1 zat de jeugdzorg erop. In de docu werd met name benadrukt hoe geweldig het wel niet voor de ouders was dat zij een kind hadden gekregen. Werd er erg boos over. Pa was zwaar contactgestoord, hem moest verteld en uitgelegd worden dat je tegen een kind moet praten! Luiers verschonen etc. etc. niks begrepen ze ervan. Die mensen kunnen zichzelf niet eens staande houden en zouden dan een kind op moeten voeden?!.
Vind het erg sneu voor het kind dat het zo zwaar belast ter wereld komt. Maar ja, wat doe je eraan?
Vind het erg sneu voor het kind dat het zo zwaar belast ter wereld komt. Maar ja, wat doe je eraan?
dinsdag 15 april 2014 om 15:05
quote:Alan.Partridge schreef op 03 mei 2007 @ 21:22:
[...]
Om je eerste vraag te beantwoorden: ja, ik besef natuurlijk hoe verwarrend en belastend het moet zijn om als kind weggehaald te worden bij je moeder. Daarom ben ik er ook geen voorstander van om het kind langer dan nodig door te laten modderen bij de disfunctionele ouders thuis, maar om het zo jong mogelijk in een pleeggezin te laten opnemen. Natuurlijk is een kind geen plantje dat je kunt verpotten; een kind heeft rust, stabiliteit en regelmaat nodig. Maar als een kind dat al niet bij zijn eigen ouders kan krijgen, zal er toch echt iets moeten gebeuren. Ik vind niet dat je een kind na een paar maanden pleeggezin weer terug moet laten gaan naar zijn moeder, omdat dat (zoals je al zei) gewoon te onrustig is en het kind problemen kan krijgen met hechten. Laat het kind minimaal tot zijn/haar zestiende bij pleegouders, zodat het grootste gedeelte van de opvoeding in elk geval in een stabiele omgeving heeft plaatsgevonden.
Dat inderdaad!
Misschien jammer voor de moeder als ze haar leven gebeterd heeft en haar kind terug wil, maar ik vind dat de rechten van de meest kwetsbare partij (het kind) toch belangrijker.
[...]
Om je eerste vraag te beantwoorden: ja, ik besef natuurlijk hoe verwarrend en belastend het moet zijn om als kind weggehaald te worden bij je moeder. Daarom ben ik er ook geen voorstander van om het kind langer dan nodig door te laten modderen bij de disfunctionele ouders thuis, maar om het zo jong mogelijk in een pleeggezin te laten opnemen. Natuurlijk is een kind geen plantje dat je kunt verpotten; een kind heeft rust, stabiliteit en regelmaat nodig. Maar als een kind dat al niet bij zijn eigen ouders kan krijgen, zal er toch echt iets moeten gebeuren. Ik vind niet dat je een kind na een paar maanden pleeggezin weer terug moet laten gaan naar zijn moeder, omdat dat (zoals je al zei) gewoon te onrustig is en het kind problemen kan krijgen met hechten. Laat het kind minimaal tot zijn/haar zestiende bij pleegouders, zodat het grootste gedeelte van de opvoeding in elk geval in een stabiele omgeving heeft plaatsgevonden.
Dat inderdaad!
Misschien jammer voor de moeder als ze haar leven gebeterd heeft en haar kind terug wil, maar ik vind dat de rechten van de meest kwetsbare partij (het kind) toch belangrijker.
dinsdag 15 april 2014 om 15:26
Ik verbaas mij er elke keer weer over hoe gemakkelijk mensen erover denken om een kind op de wereld te zetten. Ook mensen die totaal niet in staat zijn om een kind te onderhouden en op te voeden.
Los van het bovenstaande valt het mij op het Viva-forum ook op hoeveel vrouwen/meisjes er zijn die per ongeluk van de één of andere scharrel of ex zwanger raken en dan toch ervoor kiezen om het kind te krijgen. Vervolgens komen de financiële en andere problemen om de hoek kijken. Als je aan een kind begint dan doe je dat toch doordacht? Het is 2014! Een kind is toch niet zomaar iets dat je "per ongeluk" krijgt?
Los van het bovenstaande valt het mij op het Viva-forum ook op hoeveel vrouwen/meisjes er zijn die per ongeluk van de één of andere scharrel of ex zwanger raken en dan toch ervoor kiezen om het kind te krijgen. Vervolgens komen de financiële en andere problemen om de hoek kijken. Als je aan een kind begint dan doe je dat toch doordacht? Het is 2014! Een kind is toch niet zomaar iets dat je "per ongeluk" krijgt?
dinsdag 15 april 2014 om 16:37
Een pleegouder worden is niet zo simpel..
Wij hebben een aantal jaren terug ook eens informatie ingewonnen, maar toen ze aangaven dat het pleegkind een eigen kamer nodig heeft, hebben we afgehaakt. Die ruimte hebben we niet, en we dachten aan crisesopvang, kleine baby's die tijdelijk een onderkomen nodig hadden. Maar het kwam er toen op neer dat we ontspoorde pubers konden opvangen, en dat terwijl onze kinderen toen een stuk jonger waren dan nu. We hebben ons toen teruggetrokken, en zoveel met ons.
Pleeggezin vinden voor kinderen is dus erg moeilijl.
Wij hebben een aantal jaren terug ook eens informatie ingewonnen, maar toen ze aangaven dat het pleegkind een eigen kamer nodig heeft, hebben we afgehaakt. Die ruimte hebben we niet, en we dachten aan crisesopvang, kleine baby's die tijdelijk een onderkomen nodig hadden. Maar het kwam er toen op neer dat we ontspoorde pubers konden opvangen, en dat terwijl onze kinderen toen een stuk jonger waren dan nu. We hebben ons toen teruggetrokken, en zoveel met ons.
Pleeggezin vinden voor kinderen is dus erg moeilijl.
dinsdag 15 april 2014 om 16:43
quote:Crique schreef op 15 april 2014 @ 15:50:
[...]
Het mag dan 2014 zijn, maar kijk eens naar de datum van de OP.
En dan naar de naam van deze peiler
In 2007 waren er ook voorbehoedmiddelen en legale abortus.
De topics over per ongeluk zwanger worden lees ik ook nog steeds in 2014. Dus helemaal actueel.
[...]
Het mag dan 2014 zijn, maar kijk eens naar de datum van de OP.
En dan naar de naam van deze peiler
In 2007 waren er ook voorbehoedmiddelen en legale abortus.
De topics over per ongeluk zwanger worden lees ik ook nog steeds in 2014. Dus helemaal actueel.
dinsdag 15 april 2014 om 18:36
Oud topic, dus die speelt niet meer?
Op dit moment speelt er weer een topic over een moeder die het even niet meer ziet zitten omdat ze zelf autistisch is en te weinig aanpassingsvermogen heeft daardoor. En allerlei instanties zien zich genoodzaakt zich met haar en haar kinderen te bemoeien omdat ze er zo'n zooitje van heeft gemaakt in het verleden dat ze een kind bij haar weggehaald hebben.
Wat zij moest ook kinderen hebben....
Op dit moment speelt er weer een topic over een moeder die het even niet meer ziet zitten omdat ze zelf autistisch is en te weinig aanpassingsvermogen heeft daardoor. En allerlei instanties zien zich genoodzaakt zich met haar en haar kinderen te bemoeien omdat ze er zo'n zooitje van heeft gemaakt in het verleden dat ze een kind bij haar weggehaald hebben.
Wat zij moest ook kinderen hebben....
woensdag 16 april 2014 om 21:06
