Actueel
alle pijlers
Kids, eigen verantwoordelijkheid/zelfredzaamheid tot hoever?
zaterdag 7 maart 2009 om 12:48
Nav het 'Elkaar helpen' topic op de horrorpijler. Waarin Sunshine aangeeft dat zij er echt niet elke ochtend op let dat haar kind (die met het OV reist) zijn portomonnee en/of mobiel bij zich heeft voor geval van nood.
Argument: de huidige maatschappij is overbezorgd wat kids betreft, zo leren ze niet zelfstandig na te denken.
Ik heb geen kids. Ik vind dat kids moeten leren om zelfstandig te zijn en dat ze in bepaalde gevallen 'maar moeten voelen'. Maar in hoeverre kunnen kinderen die verantwoordelijkheid aan?
Zijn ouders te betuttelend?
Argument: de huidige maatschappij is overbezorgd wat kids betreft, zo leren ze niet zelfstandig na te denken.
Ik heb geen kids. Ik vind dat kids moeten leren om zelfstandig te zijn en dat ze in bepaalde gevallen 'maar moeten voelen'. Maar in hoeverre kunnen kinderen die verantwoordelijkheid aan?
Zijn ouders te betuttelend?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:08
Mijn ouders werkten allebei fulltime. De laatste oppas ging de deur uit toen ik 11 was, vanaf die tijd waren mijn zusje en ik alleen thuis na school. Mijn moeder maakte dan lijstjes voor ons met dingen die we moesten doen: de was, de badkamer en de wc schoonmaken, boodschappen doen etc. Dat deden we dan, tot mijn ouders 's avonds thuiskwamen. Dan kookte mijn moeder, en ging ik aan mijn huiswerk.
Het was 10 kilometer fietsen naar mijn school. Ik had een fiets; als daar iets stuk aan ging had ik pech, want dan moest ik lopen, en dat was best een eind. Gelukkig had ik lieve vriendinnetjes waarbij ik nog wel eens achterop mocht . Het was alleen pech als mijn fiets vlakbij school stukging, want dan was het lopen met dat kreng.
Ik ben eigenlijk nooit iets essentieels vergeten, ik ben ook nooit echt in de problemen gekomen door mijn eigen schuld. Ik wist wat mijn verantwoordelijkheden waren, en als er iets stuk ging had ik pech. Ik zou het niet in mijn hoofd gehaald hebben om andermans ouders bij mijn probleem te betrekken. Niet dat het niet zou kunnen, begrijp me goed, ik zou er alleen niet eens aan gedacht hebben: een kapotte fiets was mijn probleem. Ik heb overigens ook nooit mijn eigen ouders gebeld als mijn fiets weer eens het loodje legde. Dat hadden ze me niet in dank afgenomen: mijn fiets, mijn probleem.
Ik denk dat je als kind heel goed leert omgaan met de grenzen van de hulpvaardigheid van je ouders. Als je ouders geen tijd hebben, doe je dingen zelf: denk je zelf aan je boeken, zorg je zelf dat je lunch bij je hebt, zorg je zelf dat je vervoersprobleem wordt opgelost. Ik denk dus inderdaad dat kinderen veel meer zelfstandigheid en verantwoordelijkheid aankunnen dan ze in sommige gevallen krijgen.
Maar aan de andere kant: is dat nodig? Ik vond al die zelfstandigheid niet altijd prettig. Ik vraag nooit om hulp, omdat ik niet verwacht dat mensen die geven. En ik kijk zelfs een beetje neer op mensen die zomaar verwachten dat anderen voor ze klaar staan. Ik vind dat zwak.
Ik zal mijn kinderen dus minder verantwoordelijkheid geven dan ik zelf heb gehad. Niet omdat ze het niet aan zouden kunnen, maar omdat ze er uiteindelijk leukere mensen van worden.
Het was 10 kilometer fietsen naar mijn school. Ik had een fiets; als daar iets stuk aan ging had ik pech, want dan moest ik lopen, en dat was best een eind. Gelukkig had ik lieve vriendinnetjes waarbij ik nog wel eens achterop mocht . Het was alleen pech als mijn fiets vlakbij school stukging, want dan was het lopen met dat kreng.
Ik ben eigenlijk nooit iets essentieels vergeten, ik ben ook nooit echt in de problemen gekomen door mijn eigen schuld. Ik wist wat mijn verantwoordelijkheden waren, en als er iets stuk ging had ik pech. Ik zou het niet in mijn hoofd gehaald hebben om andermans ouders bij mijn probleem te betrekken. Niet dat het niet zou kunnen, begrijp me goed, ik zou er alleen niet eens aan gedacht hebben: een kapotte fiets was mijn probleem. Ik heb overigens ook nooit mijn eigen ouders gebeld als mijn fiets weer eens het loodje legde. Dat hadden ze me niet in dank afgenomen: mijn fiets, mijn probleem.
Ik denk dat je als kind heel goed leert omgaan met de grenzen van de hulpvaardigheid van je ouders. Als je ouders geen tijd hebben, doe je dingen zelf: denk je zelf aan je boeken, zorg je zelf dat je lunch bij je hebt, zorg je zelf dat je vervoersprobleem wordt opgelost. Ik denk dus inderdaad dat kinderen veel meer zelfstandigheid en verantwoordelijkheid aankunnen dan ze in sommige gevallen krijgen.
Maar aan de andere kant: is dat nodig? Ik vond al die zelfstandigheid niet altijd prettig. Ik vraag nooit om hulp, omdat ik niet verwacht dat mensen die geven. En ik kijk zelfs een beetje neer op mensen die zomaar verwachten dat anderen voor ze klaar staan. Ik vind dat zwak.
Ik zal mijn kinderen dus minder verantwoordelijkheid geven dan ik zelf heb gehad. Niet omdat ze het niet aan zouden kunnen, maar omdat ze er uiteindelijk leukere mensen van worden.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:10
Mijn jongens 5 en 8 jaar pakken hun eigen kleding en de viez egaan de wasmand in of naast
Gymtas en zwemtas maken ze zelf klaar.
Judo pak ed is ook hun vrantwoording, ik ga niet zoeken naar banden enzo.
Wel ga ik mee met hun naar zwemmen en sport.
De oudste maakt 's ochtends het brood en de jongste ruimt de tafel af en zo nog meer dingen zoals hun kamers, dat houden ze netjes anders gooi ik wat op de grond lig weg (en doe ik ook echt).
Natuurlijk moet ik de jongste nog weleens helpen en de oudste nog weleens herinneren maar zwemmen zonder handdoek was ook een goede ervaring.
Gymtas en zwemtas maken ze zelf klaar.
Judo pak ed is ook hun vrantwoording, ik ga niet zoeken naar banden enzo.
Wel ga ik mee met hun naar zwemmen en sport.
De oudste maakt 's ochtends het brood en de jongste ruimt de tafel af en zo nog meer dingen zoals hun kamers, dat houden ze netjes anders gooi ik wat op de grond lig weg (en doe ik ook echt).
Natuurlijk moet ik de jongste nog weleens helpen en de oudste nog weleens herinneren maar zwemmen zonder handdoek was ook een goede ervaring.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:12
lekker ding he....heeft de klok horen luiden maar wist niet waar de klepel hing. Sindsdien eten we hier flamango's
Pip, als ik terugdenk aan mijn eigen jeugd rijzen mijn haren te berge...hoe kon mijn moeder dat doen!! Ik moet wel zeggen dat het vroeger relatief veilig was in het dorp waar ik woon, maar mijn dochter mag nu 20 jaar later NIET in het donker alleen over straat. Mijn mannen overigens ook niet.
Ik ging als 11 jarig grietje gezellig met mn twee jaar jongere zusje naar het winkelcentrum, gewoon wat kopen van onze 2 gulden zakgeld. No problem. Mijn 13 jarige zoon mag sinds dit jaar alleen met uitdrukkelijke toestemming en een duidelijk doel naar datzelfde winkelcentrum en hij mag er niet langer blijevn dan nodig is.
Ik moet ook even denken aan het kinderfeestje van mijn 11 jarige een week of vier geleden. Hij wilde graag gaan discozwemmen ( op de vrijdagavond van zeven tot negen, gruwelijk vet cool natuurlijk).
Ik zou ze in de eerste instantie hebben afgezet, en later weer hebben opgehaald. Een van zijn vriendinnen heeft echter suikerziekte en daardoor moest ( en wilde ik) er ook bij blijven dus daar zat moeders in een snikheet stikdonker stinkzwembad, muziek (rapapapa nogwat) op vol vermogen en binnen een half uur was het trouble in paradise. Het meiske met suikerziekte ( 11 jaar, poppie om te zien, echt een kind nog ) was lastig gevallen alsmede nog wat 14-15 jarig vrouwenschoon ( mijn god dat zou verboden moeten worden hoe die meiden zich gedragen....)
Resultaat: politie erbij, vier knullen van 14-15 jaar van noord afrikaanse afkomst afgevoerd.
Ik was dus naief genoeg om te denken dat dat soort ongein niet plaatsvind op de vrijdagavond tussen de basisschoolkids maar helaas...een ervaring rijker, een illusie armer.
Ik ging dus vroeger elke vrijdagavond met mijn vriendinnetjes (13 jaar...) alleen op de fiets, in het donker naar datzelfde zwembad. Nooit gedonder gehad
Pip, als ik terugdenk aan mijn eigen jeugd rijzen mijn haren te berge...hoe kon mijn moeder dat doen!! Ik moet wel zeggen dat het vroeger relatief veilig was in het dorp waar ik woon, maar mijn dochter mag nu 20 jaar later NIET in het donker alleen over straat. Mijn mannen overigens ook niet.
Ik ging als 11 jarig grietje gezellig met mn twee jaar jongere zusje naar het winkelcentrum, gewoon wat kopen van onze 2 gulden zakgeld. No problem. Mijn 13 jarige zoon mag sinds dit jaar alleen met uitdrukkelijke toestemming en een duidelijk doel naar datzelfde winkelcentrum en hij mag er niet langer blijevn dan nodig is.
Ik moet ook even denken aan het kinderfeestje van mijn 11 jarige een week of vier geleden. Hij wilde graag gaan discozwemmen ( op de vrijdagavond van zeven tot negen, gruwelijk vet cool natuurlijk).
Ik zou ze in de eerste instantie hebben afgezet, en later weer hebben opgehaald. Een van zijn vriendinnen heeft echter suikerziekte en daardoor moest ( en wilde ik) er ook bij blijven dus daar zat moeders in een snikheet stikdonker stinkzwembad, muziek (rapapapa nogwat) op vol vermogen en binnen een half uur was het trouble in paradise. Het meiske met suikerziekte ( 11 jaar, poppie om te zien, echt een kind nog ) was lastig gevallen alsmede nog wat 14-15 jarig vrouwenschoon ( mijn god dat zou verboden moeten worden hoe die meiden zich gedragen....)
Resultaat: politie erbij, vier knullen van 14-15 jaar van noord afrikaanse afkomst afgevoerd.
Ik was dus naief genoeg om te denken dat dat soort ongein niet plaatsvind op de vrijdagavond tussen de basisschoolkids maar helaas...een ervaring rijker, een illusie armer.
Ik ging dus vroeger elke vrijdagavond met mijn vriendinnetjes (13 jaar...) alleen op de fiets, in het donker naar datzelfde zwembad. Nooit gedonder gehad
zaterdag 7 maart 2009 om 16:14
Parnell ik hoor je.
Mr Nilsson had trouwens wel zo'n moeder die alles deed en het liefst voor 'm dacht. Niet helpen in huis, tas werd ingepakt, brood gesmeerd, ook toen ie ging werken. Zijn ouders deden zelfs de was toen hij op zichzelf woonde.
Ik heb zelden zo'n relaxte, zelfstandige, gedisciplineerde en verantwoordelijke persoon gezien.
Mr Nilsson had trouwens wel zo'n moeder die alles deed en het liefst voor 'm dacht. Niet helpen in huis, tas werd ingepakt, brood gesmeerd, ook toen ie ging werken. Zijn ouders deden zelfs de was toen hij op zichzelf woonde.
Ik heb zelden zo'n relaxte, zelfstandige, gedisciplineerde en verantwoordelijke persoon gezien.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:17
zaterdag 7 maart 2009 om 16:20
quote:HoiPippiLangkous schreef op 07 maart 2009 @ 16:14:
Parnell ik hoor je.
Mr Nilsson had trouwens wel zo'n moeder die alles deed en het liefst voor 'm dacht. Niet helpen in huis, tas werd ingepakt, brood gesmeerd, ook toen ie ging werken. Zijn ouders deden zelfs de was toen hij op zichzelf woonde.
Ik heb zelden zo'n relaxte, zelfstandige, gedisciplineerde en verantwoordelijke persoon gezien.Hier nog zo een. Stiekem vind ik dat rete-irritant. Je zou toch verwachten dat zo'n knuffelopvoeding je op z'n minst minder gedisciplineerd en afhankelijk maakt. Nou, niet dus. En zijn zus is nog erger: die laat zelfs haar boodschappen nog doen door haar mamsje. En verder heeft ze alles prima voor elkaar, en nog een leuk mens ook. Tenenkrommend
Parnell ik hoor je.
Mr Nilsson had trouwens wel zo'n moeder die alles deed en het liefst voor 'm dacht. Niet helpen in huis, tas werd ingepakt, brood gesmeerd, ook toen ie ging werken. Zijn ouders deden zelfs de was toen hij op zichzelf woonde.
Ik heb zelden zo'n relaxte, zelfstandige, gedisciplineerde en verantwoordelijke persoon gezien.Hier nog zo een. Stiekem vind ik dat rete-irritant. Je zou toch verwachten dat zo'n knuffelopvoeding je op z'n minst minder gedisciplineerd en afhankelijk maakt. Nou, niet dus. En zijn zus is nog erger: die laat zelfs haar boodschappen nog doen door haar mamsje. En verder heeft ze alles prima voor elkaar, en nog een leuk mens ook. Tenenkrommend
zaterdag 7 maart 2009 om 16:21
Goed hoor, ze had zelf niet eens door wat die gozertjes nou precies van dr wilden, ze zei alleen dat ze haar topje wilden losmaken.
Ik heb haar toen nog moeten uitleggen wat een strot was , ik zei haar dat als die knullen nog een keer in de buurt kwamen dat ze me moest roepen zodat ik ze de strot kon komen omdraaien.
Ik heb haar toen nog moeten uitleggen wat een strot was , ik zei haar dat als die knullen nog een keer in de buurt kwamen dat ze me moest roepen zodat ik ze de strot kon komen omdraaien.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:34
quote:loomii schreef op 07 maart 2009 @ 16:18:
Parnell, dat vind ik meer de klussen op mogen knappen van een ander, dan leren zelfstandig en zelfredzaam te zijn. Nou ja, ze zullen je later ook wel niet gaan lastig vallen als de rollator een lekke band heeft hè......
Ik weet dat het tegenwoordig not-done is, maar het was niet zo dat ik de klussen van mijn ouders opknapte, we deden wat nodig was om het huishouden draaiende te houden. Het was gewoon niet anders. Mijn ouders hadden allebei geen opleiding afgemaakt en verdienden weinig. Om het hoofd boven water te houden, moesten ze wel fulltime werken; mijn moeder volgde daarbij nog een avond-studie om hogerop te kunnen komen, en mijn vader werkte 's avonds vaak over. In die situatie kon het gewoon niet anders dan dat mijn zusje en ik het huishouden deden en zelf voor onze sores zorgden.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik inderdaad niet de rollator van mijn ouders zou plakken. Daar zorgen ze zelf maar voor, dat dan weer wel. Maar ze zouden het ook nooit vragen, dus dat scheelt weer
Parnell, dat vind ik meer de klussen op mogen knappen van een ander, dan leren zelfstandig en zelfredzaam te zijn. Nou ja, ze zullen je later ook wel niet gaan lastig vallen als de rollator een lekke band heeft hè......
Ik weet dat het tegenwoordig not-done is, maar het was niet zo dat ik de klussen van mijn ouders opknapte, we deden wat nodig was om het huishouden draaiende te houden. Het was gewoon niet anders. Mijn ouders hadden allebei geen opleiding afgemaakt en verdienden weinig. Om het hoofd boven water te houden, moesten ze wel fulltime werken; mijn moeder volgde daarbij nog een avond-studie om hogerop te kunnen komen, en mijn vader werkte 's avonds vaak over. In die situatie kon het gewoon niet anders dan dat mijn zusje en ik het huishouden deden en zelf voor onze sores zorgden.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik inderdaad niet de rollator van mijn ouders zou plakken. Daar zorgen ze zelf maar voor, dat dan weer wel. Maar ze zouden het ook nooit vragen, dus dat scheelt weer
zaterdag 7 maart 2009 om 16:38
zaterdag 7 maart 2009 om 16:43
Oh, zo herkenbaar! Ik heb ook wel eens dingen afgewimpeld die ik echt te erg vond (helpen bij het kopen van een auto, of 'even' naar ons rijden om iets langs te brengen) maar dat zien ze als een afwijzing, echt heel gek. Tegenwoordig laat ik ze maar gewoon: ze worden er blijkbaar blij van. Gekke mensen
zaterdag 7 maart 2009 om 16:44
zaterdag 7 maart 2009 om 16:54
quote:Parnell schreef op 07 maart 2009 @ 16:34:
In die situatie kon het gewoon niet anders dan dat mijn zusje en ik het huishouden deden en zelf voor onze sores zorgden.
Het was ook niet de bedoeling om te suggereren dat het gemakzucht van je ouders was. Maar het lijkt me best heftig voor twee kinderen van 11 en jonger om dagelijks na school naar huis te moeten om daar samen het huishouden te doen.
Aan de andere kant, de ouders van een vriendin van me hebben hun koters grotendeels het huishouden draaiende laten houden (zonder duidelijke instructies uiteraard, dat was dan weer te kleinburgerlijk) omdat ze het te druk hadden met vrije expressie, vlierbessenwijn maken en de zonnewende. Dan lijkt me jullie situatie een stuk prettiger.
Ik ben het gewoon niet gewend zo, ik hoefde nooit wat te doen thuis. Behalve bami maken, want dat lukte mijn moeder nooit.
(moeder die bami maakt --> )
In die situatie kon het gewoon niet anders dan dat mijn zusje en ik het huishouden deden en zelf voor onze sores zorgden.
Het was ook niet de bedoeling om te suggereren dat het gemakzucht van je ouders was. Maar het lijkt me best heftig voor twee kinderen van 11 en jonger om dagelijks na school naar huis te moeten om daar samen het huishouden te doen.
Aan de andere kant, de ouders van een vriendin van me hebben hun koters grotendeels het huishouden draaiende laten houden (zonder duidelijke instructies uiteraard, dat was dan weer te kleinburgerlijk) omdat ze het te druk hadden met vrije expressie, vlierbessenwijn maken en de zonnewende. Dan lijkt me jullie situatie een stuk prettiger.
Ik ben het gewoon niet gewend zo, ik hoefde nooit wat te doen thuis. Behalve bami maken, want dat lukte mijn moeder nooit.
(moeder die bami maakt --> )
zaterdag 7 maart 2009 om 18:26
Telefoon.
Neef; ik zou toch om 1900 uur bij jou komen, huiswerk maken?
Ik; jaaaa?
Neef: ik kom morgen
Ik: o? Ik heb morgen andere plannen
Neef: wat dan?
Ik: dat gaat je niks aan. Waarom kom je vandaag niet dan?
Neef: heel verhaal over kapotte pc, moet nog eten en heeft een verjaardag en blabla.
Ik; het is jóuw huiswerk...........
Neef: oké, ik kom wel
Neef; ik zou toch om 1900 uur bij jou komen, huiswerk maken?
Ik; jaaaa?
Neef: ik kom morgen
Ik: o? Ik heb morgen andere plannen
Neef: wat dan?
Ik: dat gaat je niks aan. Waarom kom je vandaag niet dan?
Neef: heel verhaal over kapotte pc, moet nog eten en heeft een verjaardag en blabla.
Ik; het is jóuw huiswerk...........
Neef: oké, ik kom wel
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 7 maart 2009 om 18:33
Het valt mij wel op dat veel kinderen langer kind zijn/ meer betutteld worden / minder zelfstandig zijn dan ik (en vriendinnen) vroeger waren. Mijn ouders lieten mij gerust even een uurtje alleen thuis om samen te fietsen toen ik 12 was. Dat vond ik heerlijk! Ik zie nu veel voorbeelden in mijn omgeving waar dat echt ondenkbaar is. Ik wandelde vroeger ook zelf naar de lagere school met buurkindjes. Op een drukke straat stond een klaar-over en verder kon er niks gebeuren. Terwijl nu de meeste kinderen met de auto of fiets gebracht worden. Dus ik denk dat de maatschappij wel veranderd is.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 7 maart 2009 om 18:59
Dat het gewoon niet in je opkomt om hulp te vragen, ook niet bij zaken waar je als kind echt hulp bij nodig hebt. En dat dat zolang doorspeelt, herkenbaar hoor.
Ik geloof dat ik vanaf een jaar of 10 alleen naar de tandarts ging, toen kregen we er 1 bij ons in het dorp. Daarvoor 1 of 2 keer met m'n pa en verder met broers en zussen mee. Met z'n allen met de bus.
Toen ik in de 6e klas zat ging ik alleen naar het consultatiebureau voor de inentingen. Ik was nog jarig ook.
Ik geloof dat ik vanaf een jaar of 10 alleen naar de tandarts ging, toen kregen we er 1 bij ons in het dorp. Daarvoor 1 of 2 keer met m'n pa en verder met broers en zussen mee. Met z'n allen met de bus.
Toen ik in de 6e klas zat ging ik alleen naar het consultatiebureau voor de inentingen. Ik was nog jarig ook.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
