Actueel
alle pijlers
Kids, eigen verantwoordelijkheid/zelfredzaamheid tot hoever?
zaterdag 7 maart 2009 om 12:48
Nav het 'Elkaar helpen' topic op de horrorpijler. Waarin Sunshine aangeeft dat zij er echt niet elke ochtend op let dat haar kind (die met het OV reist) zijn portomonnee en/of mobiel bij zich heeft voor geval van nood.
Argument: de huidige maatschappij is overbezorgd wat kids betreft, zo leren ze niet zelfstandig na te denken.
Ik heb geen kids. Ik vind dat kids moeten leren om zelfstandig te zijn en dat ze in bepaalde gevallen 'maar moeten voelen'. Maar in hoeverre kunnen kinderen die verantwoordelijkheid aan?
Zijn ouders te betuttelend?
Argument: de huidige maatschappij is overbezorgd wat kids betreft, zo leren ze niet zelfstandig na te denken.
Ik heb geen kids. Ik vind dat kids moeten leren om zelfstandig te zijn en dat ze in bepaalde gevallen 'maar moeten voelen'. Maar in hoeverre kunnen kinderen die verantwoordelijkheid aan?
Zijn ouders te betuttelend?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 7 maart 2009 om 21:09
Toen ik 5 was, gingen (jonger) zusje en ik alleen met de trein naar opa en oma. Twee haltes verder met de intercity. Eindhalte, dus met strikte instructies dat we in de trein moesten wachten tot opa ons uit de trein kwam halen.
Vond het toen best stoer, maar zou er nu niet aan moeten denken om mijn kinderen hetzelfde te laten doen (nog los van het feit dat het naar opa en oma wat meer dan twee haltes is)
Vond het toen best stoer, maar zou er nu niet aan moeten denken om mijn kinderen hetzelfde te laten doen (nog los van het feit dat het naar opa en oma wat meer dan twee haltes is)
zaterdag 7 maart 2009 om 23:56
Ik vraag me af of het wel echt een trend van nu is: meer begeleiden, meer betuttelen, meer beschermd opvoeden.
Zo ben ik namelijk ook opgevoed. En dat was in de jaren 70 en 80.
Ik werd niet naar school gebracht. Het brengen met de auto heeft volgens mij minder met betuttelen te maken, als meer met luxe. Mijn school was zo vlakbij, een straat verder, mijn ouders waren wel goed maar niet gek. Later ging ik naar de HAVO in een ander dorp, dertien km verderop. Eerste jaar gefietst en latere jaren met de bus. Ik bracht mijn kinderen, met de fiets of snorfiets, tot ze ergens in de brugklas aangaven dat ze met een klasgenoot voortaan naar school wilden fietsen.
Ik doe praktisch gezien voor mijn kinderen de dingen soms hetzelfde en soms anders dan mijn ouders.
Daarom denk ik dat de manier van opvoeden ligt aan opvattingen, het karakter van de ouders en het karakter van hun kind(eren).
Wat ik belangrijk vind, is dat je een opvoeding probeert te hanteren/samen te stellen die je kunt volhouden en die ook bij je kinderen past.
Zo ben ik namelijk ook opgevoed. En dat was in de jaren 70 en 80.
Ik werd niet naar school gebracht. Het brengen met de auto heeft volgens mij minder met betuttelen te maken, als meer met luxe. Mijn school was zo vlakbij, een straat verder, mijn ouders waren wel goed maar niet gek. Later ging ik naar de HAVO in een ander dorp, dertien km verderop. Eerste jaar gefietst en latere jaren met de bus. Ik bracht mijn kinderen, met de fiets of snorfiets, tot ze ergens in de brugklas aangaven dat ze met een klasgenoot voortaan naar school wilden fietsen.
Ik doe praktisch gezien voor mijn kinderen de dingen soms hetzelfde en soms anders dan mijn ouders.
Daarom denk ik dat de manier van opvoeden ligt aan opvattingen, het karakter van de ouders en het karakter van hun kind(eren).
Wat ik belangrijk vind, is dat je een opvoeding probeert te hanteren/samen te stellen die je kunt volhouden en die ook bij je kinderen past.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 8 maart 2009 om 03:31
Jee, als ik dit zo lees dan begin ik echt te denken dat ik wel heel erg betuttelend ben over mijn kinderen.. daar moet verandering in komen. .
Mijn oudste is 8 maar daar doe ik alles nog voor, behalve dan zijn kamer opruimen.. Maar broodjes smeren, tassen inpakken, hem achter zijn broek aanzitten vanwege huiswerk, meefietsen naar school (moet ook echt wel, stukkie fietsen over hele drukke weg) zijn kleding klaarleggen, soms zelfs zijn haren wassen onder de douche (oooh het is echt slecht met me gesteld he?) en hem brengen/halen naar vriendjes/sporten etc.. Vanaf maandag wordt dat allemaal anders, het roer gaat om!
Dochter van bijna 7 gaat wel soms alleen een boodschapje doen, vind ze leuk. Wel onder strikte voorwaarden - welke route ze móet lopen/fietsen want veilig- en direkt weer terug naar huis.. Maar ook voor haar doe ik werkelijk alles.
Is nie goe nie. Mamma gaat het eens even allemaal goed omgooien, t zijn potjandorie geen kleuters meer..
Ben zelf net zo opgevoed trouwens, betutteld en verzorgend, zelfs mijn kamer werd nog voor me opgeruimd en wekelijks schoongemaakt.. geloof wel tot ik een jaar of 14 was ofzo? Echt bizar eigenlijk. Maar ik vond het wel best eigenlijk, liet het me lekker aanleunen. En ben nu een Heel Verantwoordelijk en gestructureerd typje dus er is vast hoop..
Mijn oudste is 8 maar daar doe ik alles nog voor, behalve dan zijn kamer opruimen.. Maar broodjes smeren, tassen inpakken, hem achter zijn broek aanzitten vanwege huiswerk, meefietsen naar school (moet ook echt wel, stukkie fietsen over hele drukke weg) zijn kleding klaarleggen, soms zelfs zijn haren wassen onder de douche (oooh het is echt slecht met me gesteld he?) en hem brengen/halen naar vriendjes/sporten etc.. Vanaf maandag wordt dat allemaal anders, het roer gaat om!
Dochter van bijna 7 gaat wel soms alleen een boodschapje doen, vind ze leuk. Wel onder strikte voorwaarden - welke route ze móet lopen/fietsen want veilig- en direkt weer terug naar huis.. Maar ook voor haar doe ik werkelijk alles.
Is nie goe nie. Mamma gaat het eens even allemaal goed omgooien, t zijn potjandorie geen kleuters meer..
Ben zelf net zo opgevoed trouwens, betutteld en verzorgend, zelfs mijn kamer werd nog voor me opgeruimd en wekelijks schoongemaakt.. geloof wel tot ik een jaar of 14 was ofzo? Echt bizar eigenlijk. Maar ik vond het wel best eigenlijk, liet het me lekker aanleunen. En ben nu een Heel Verantwoordelijk en gestructureerd typje dus er is vast hoop..
zondag 8 maart 2009 om 08:11
Bam, lekker zo laten joh.
Grappig dat jij ook zo 'verwend' bent en nu zo verantwoord, gestructureerd en lekker relaxed bent . Zou dat dé opvoedkundige truc zijn? Gewoon die kids een beetje achter de broek aanzitten, weinig tot geen klusjes laten doen en hun bammetjes smeren. Krijg je heel relaxte, zelfstandige volwassenen van
Ik merk zelf dat ik ook vrij snel de neiging heb om iets voor anderen te doen, vooral voor de volwassen neven en nichten. Meehelpen met de grote schoonmaak, huiswerk maken, Tante HPL doet het wel Het voelt toch ook lekker?
Grappig dat jij ook zo 'verwend' bent en nu zo verantwoord, gestructureerd en lekker relaxed bent . Zou dat dé opvoedkundige truc zijn? Gewoon die kids een beetje achter de broek aanzitten, weinig tot geen klusjes laten doen en hun bammetjes smeren. Krijg je heel relaxte, zelfstandige volwassenen van
Ik merk zelf dat ik ook vrij snel de neiging heb om iets voor anderen te doen, vooral voor de volwassen neven en nichten. Meehelpen met de grote schoonmaak, huiswerk maken, Tante HPL doet het wel Het voelt toch ook lekker?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 8 maart 2009 om 10:24
Ik heb hier twee pubers in huis en de zelfredzaamheid is er, maar meer dan eens niet op de manier waarop ik dat graag gezien zou hebben, ik probeer me daar bij neer te leggen, loslaten, loslaten, loslaten.
Dat is iets wat ze zelf wel heel goed kunnen, loslaten.
Letterlijk. Ze laten alles los en neervallen op plekken waar het niet hoort te liggen, het huis ziet er regelmatig uit als een slagveld, en ja, heel veel tijd besteed ik wel aan het opruimen van de zooi.
Ook ik ben alleenstaande moeder met een meer dan de helft van fulltime baan, en heb er ook de energie niet voor om voor drie personen te lopen ruimen.
Meer dan eens discussies hierover.
Dit heeft volgens mij ook sterk te maken met zelfstandigheid: de verantwoordelijkheid te nemen in ook je steentje bijdragen aan een huishouden van drie personen.
Hoe werkt dat bij jullie, andere alleenstaande buitenshuis werkende moeders?
Dat is iets wat ze zelf wel heel goed kunnen, loslaten.
Letterlijk. Ze laten alles los en neervallen op plekken waar het niet hoort te liggen, het huis ziet er regelmatig uit als een slagveld, en ja, heel veel tijd besteed ik wel aan het opruimen van de zooi.
Ook ik ben alleenstaande moeder met een meer dan de helft van fulltime baan, en heb er ook de energie niet voor om voor drie personen te lopen ruimen.
Meer dan eens discussies hierover.
Dit heeft volgens mij ook sterk te maken met zelfstandigheid: de verantwoordelijkheid te nemen in ook je steentje bijdragen aan een huishouden van drie personen.
Hoe werkt dat bij jullie, andere alleenstaande buitenshuis werkende moeders?
zondag 8 maart 2009 om 10:25
quote:HoiPippiLangkous schreef op 07 maart 2009 @ 19:01:
Alleen naar school lopen: check
Alleen naar het meer om te zwemmen: check
Ooh, het is meer een vergelijking tussen de jeugd van tegenwoordig en Tante HPZ.
Je vroeg naar vroege zelfstandigheid.
Dat je bij 12 jaar vanalles alleen moet doen, lijkt mij niet meer dan logisch. Dat je moeder in de brugklas je lunch komt brengen is egniecool. (Maar die gebruik ik wel als strafmaatregel )
Alleen naar school lopen: check
Alleen naar het meer om te zwemmen: check
Ooh, het is meer een vergelijking tussen de jeugd van tegenwoordig en Tante HPZ.
Je vroeg naar vroege zelfstandigheid.
Dat je bij 12 jaar vanalles alleen moet doen, lijkt mij niet meer dan logisch. Dat je moeder in de brugklas je lunch komt brengen is egniecool. (Maar die gebruik ik wel als strafmaatregel )
zondag 8 maart 2009 om 10:39
Sja, dat op de plek waar je staat vanalles loslaten, dat is een kwestie van inzicht volgens mij. Dat komt vanzelf (maar die van mij zijn nog geen tieners), al dan niet door leeftijd, of door eindeloos zelfde riedeltje herhalen.
Zo heb ik: plassenhandenwassentandenpoetsen, tassjaaljasdicht, en nog meer van die matra's, elke gotganse dag, ik kan ze niet eens opnoemen hier, zo vanzelf gaat dat.
En bij opruimen moet je leren structuur aan te brengen. Dus er gewoon naast gaan zitten en zeggen waar het moet, waarom het die plek heeft, en dat het makkelijker is terug te vinden als het een vaste plek heeft.
(Zo heeft zooi bij mij ook een vaste plek: in gehele huis )
Hier ook met regelmaat een Enorme Bende. Niet eens zo zeer de schuld van de kinderen (hoewel zij natuurlijk ook een behoorlijke inbreng hebben in chaos scheppen). Gewoonweg tijd tekort voro teveel taken in dezelfde tijd.
Ik merk dat als zij er niet zijn, het huis in no time geheel aan kant, klaar en gestreken is. Ik meer oog heb voor mezelf en anderen om me heen. Ik, al dan niet met auto, overal naartoe kan reizen en me niks veel moeite kost. Maar ja, de deur uitkomen is hier een uur werk. Als ik slechts mezelf heb ben ik binenn 10 minuten al onderweg.
Als ze er zijn dan
1, willen ze terecht aandacht, dus mijn aandacht gaat uit naar hen, maar ik kan mezelf niet in 2en delen, dus het huis (ofzo) blijft liggen/achter
2, heb ik gewoonweg niet altijd de puf met slechts 24u in een dag, fulltime werk, en helaas nog gebroken nachten.
Tot woendagavond gaat het prima en gestructureerd. En op zaterdag begin ik gewoon weer geheel opnieuw.
Ik ben trouwens blij dat ze allebei een eigen kamer hebben (en ik dan niet, maar soit). Zo kan ik, de zooi van hen gewoon naar binnen bezemen en de deur dicht trekken, en is het nun probleem.
Zo heb ik: plassenhandenwassentandenpoetsen, tassjaaljasdicht, en nog meer van die matra's, elke gotganse dag, ik kan ze niet eens opnoemen hier, zo vanzelf gaat dat.
En bij opruimen moet je leren structuur aan te brengen. Dus er gewoon naast gaan zitten en zeggen waar het moet, waarom het die plek heeft, en dat het makkelijker is terug te vinden als het een vaste plek heeft.
(Zo heeft zooi bij mij ook een vaste plek: in gehele huis )
Hier ook met regelmaat een Enorme Bende. Niet eens zo zeer de schuld van de kinderen (hoewel zij natuurlijk ook een behoorlijke inbreng hebben in chaos scheppen). Gewoonweg tijd tekort voro teveel taken in dezelfde tijd.
Ik merk dat als zij er niet zijn, het huis in no time geheel aan kant, klaar en gestreken is. Ik meer oog heb voor mezelf en anderen om me heen. Ik, al dan niet met auto, overal naartoe kan reizen en me niks veel moeite kost. Maar ja, de deur uitkomen is hier een uur werk. Als ik slechts mezelf heb ben ik binenn 10 minuten al onderweg.
Als ze er zijn dan
1, willen ze terecht aandacht, dus mijn aandacht gaat uit naar hen, maar ik kan mezelf niet in 2en delen, dus het huis (ofzo) blijft liggen/achter
2, heb ik gewoonweg niet altijd de puf met slechts 24u in een dag, fulltime werk, en helaas nog gebroken nachten.
Tot woendagavond gaat het prima en gestructureerd. En op zaterdag begin ik gewoon weer geheel opnieuw.
Ik ben trouwens blij dat ze allebei een eigen kamer hebben (en ik dan niet, maar soit). Zo kan ik, de zooi van hen gewoon naar binnen bezemen en de deur dicht trekken, en is het nun probleem.
zondag 8 maart 2009 om 10:56
Herkenbaar dus. Kjong.
Het punt is wel dat ik me regelmatig een enorme z*kerd voel als ik ze er voortdurend op loop te wijzen hun spullen op te ruimen.
Voor schoolspullen en sportzaken die wekelijks kwijt zijn, doe ik geen enkele moeite meer om mee te zoeken, ik heb ze meer dan eens een vaste plek geadviseerd.
Bij huissleutels kwijt weer wel, bovendien geeft dat me een onveilig gevoel als de verblijfplaats ervan niet bekend is.
En, zelf ben ik ook een rommelig type deep-down, maar ik ga er bij mezelf tegenin omdat een opgeruimd huis zoveel luchtiger leeft. Ik weet: ze hebben het dus van geen vreemde.
Die van de brood-trommel-breng-dreiging wordt hier ook gebezigd. (bruglas en havo-3, dus dit werkt wel).
Het punt is wel dat ik me regelmatig een enorme z*kerd voel als ik ze er voortdurend op loop te wijzen hun spullen op te ruimen.
Voor schoolspullen en sportzaken die wekelijks kwijt zijn, doe ik geen enkele moeite meer om mee te zoeken, ik heb ze meer dan eens een vaste plek geadviseerd.
Bij huissleutels kwijt weer wel, bovendien geeft dat me een onveilig gevoel als de verblijfplaats ervan niet bekend is.
En, zelf ben ik ook een rommelig type deep-down, maar ik ga er bij mezelf tegenin omdat een opgeruimd huis zoveel luchtiger leeft. Ik weet: ze hebben het dus van geen vreemde.
Die van de brood-trommel-breng-dreiging wordt hier ook gebezigd. (bruglas en havo-3, dus dit werkt wel).
zondag 8 maart 2009 om 14:01
quote:Ooh, het is meer een vergelijking tussen de jeugd van tegenwoordig en Tante HPZ.quote:
Fout
Je vroeg naar vroege zelfstandigheid.
Dat je bij 12 jaar vanalles alleen moet doen, lijkt mij niet meer dan logisch. Dat je moeder in de brugklas je lunch komt brengen is egniecool. (Maar die gebruik ik wel als strafmaatregel )
Alleen naar school al vanaf de kleuterschool
Alleen naar het meer om te zwemen vanaf klas 5.
Brood nabrengen deed mijn moeder niet. T
Fout
Je vroeg naar vroege zelfstandigheid.
Dat je bij 12 jaar vanalles alleen moet doen, lijkt mij niet meer dan logisch. Dat je moeder in de brugklas je lunch komt brengen is egniecool. (Maar die gebruik ik wel als strafmaatregel )
Alleen naar school al vanaf de kleuterschool
Alleen naar het meer om te zwemen vanaf klas 5.
Brood nabrengen deed mijn moeder niet. T
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 8 maart 2009 om 14:11
quote:misschicken schreef op 08 maart 2009 @ 10:42:
http://www.youtube.com/watch?v=ESe-AysF9mw
Leuk liedje voor je Kjong!
Leuk is die he? Op sommige dagen ook zooo herkenbaar.
Titel van het liedje is overigens 'get a job'.
http://www.youtube.com/watch?v=ESe-AysF9mw
Leuk liedje voor je Kjong!
Leuk is die he? Op sommige dagen ook zooo herkenbaar.
Titel van het liedje is overigens 'get a job'.
zondag 8 maart 2009 om 14:22
Geen idee, Langkous, of dát misschien de methode is.. Ik ging op mijn 17e al het huis uit (ouders verhuisden 200 km verderop en ik wilde niet mee) dus sindsdien moest ik het ook allemaal ook wel zelf doen, word je ook wel snel zelfstandig van natuurlijk. Maar ik kijk het hier nog even aan, zolang ze wel uit zichzelf aanbieden om tafels te dekken of de kliko aan de weg te zetten ben ik ook wel tevreden over mijn nageslacht. En ik hou gewoon iets teveel van het moederen..
zondag 8 maart 2009 om 14:46
maandag 9 maart 2009 om 09:44
Het doel van de opvoeding moet juist zijn dat je jezelf als ouder 'overbodig' maakt.
Dus het stimuleren van zelfstandigheid is één van je belangrijkste taken als opvoeder. Het is heel fijn om te zien dat je kind steeds meer zelfstandig gaat ondernemen, een eigen mening vormt, idealen krijgt. Dat kun je het beste bereiken door niet bovenop je kind te zitten, maar het liefdevol te sturen en te ondersteunen en elk stapje naar zelfstandigheid toe te juichen. En het is ook belangrijk dat ouders weten hoe de ontwikkeling van kinderen in het algemeen verloopt, dat zij op de hoogte zijn van wat je werkelijk van een kind op een bepaalde leeftijd kunt verwachten. Kinderen tot 12 jaar worden voor de wet handelingsonbekwaam geacht, dat is niet voor niets zo geregeld, je kunt kinderen tot die leeftijd niet met verantwoordelijkheden belasten als ware het volwassenen. Kinderen tussen 12 en 16 jaar hebben 'gedeelde' verantwoordelijkheid met de ouders: de ouders zijn wel eindverantwoordelijk voor de handelingen van hun kinderen en draaien bijvoorbeeld financieel volledig op voor de schade die hun kinderen hebben aangericht.
Ik ben van mening dat ouders hun kind pas 'los' moeten laten als het kan zwemmen. Het is een natuurlijk proces, kinderen willen als het goed is graag zelfstandig worden, dus zodra ze maar een mogelijkheid zien om iets zelf te doen, doen ze het en vinden ze het fijn als jij dat aanmoedigt. Aan de andere kant moeten kinderen grenzen voelen tot waar zij mogen experimenteren met die zelfstandigheid omdat zij nog niet de volledige gevolgen van hun handelingen kunnen overzien. Dat is soms lastig in te schatten, daar zul je wel eens mee de fout in gaan, en dat zullen je kinderen je niet altijd in dank afnemen, maar het is wel noodzakelijk dat die grenzen er zijn. Het biedt ze een veilig kader waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.
Dus het stimuleren van zelfstandigheid is één van je belangrijkste taken als opvoeder. Het is heel fijn om te zien dat je kind steeds meer zelfstandig gaat ondernemen, een eigen mening vormt, idealen krijgt. Dat kun je het beste bereiken door niet bovenop je kind te zitten, maar het liefdevol te sturen en te ondersteunen en elk stapje naar zelfstandigheid toe te juichen. En het is ook belangrijk dat ouders weten hoe de ontwikkeling van kinderen in het algemeen verloopt, dat zij op de hoogte zijn van wat je werkelijk van een kind op een bepaalde leeftijd kunt verwachten. Kinderen tot 12 jaar worden voor de wet handelingsonbekwaam geacht, dat is niet voor niets zo geregeld, je kunt kinderen tot die leeftijd niet met verantwoordelijkheden belasten als ware het volwassenen. Kinderen tussen 12 en 16 jaar hebben 'gedeelde' verantwoordelijkheid met de ouders: de ouders zijn wel eindverantwoordelijk voor de handelingen van hun kinderen en draaien bijvoorbeeld financieel volledig op voor de schade die hun kinderen hebben aangericht.
Ik ben van mening dat ouders hun kind pas 'los' moeten laten als het kan zwemmen. Het is een natuurlijk proces, kinderen willen als het goed is graag zelfstandig worden, dus zodra ze maar een mogelijkheid zien om iets zelf te doen, doen ze het en vinden ze het fijn als jij dat aanmoedigt. Aan de andere kant moeten kinderen grenzen voelen tot waar zij mogen experimenteren met die zelfstandigheid omdat zij nog niet de volledige gevolgen van hun handelingen kunnen overzien. Dat is soms lastig in te schatten, daar zul je wel eens mee de fout in gaan, en dat zullen je kinderen je niet altijd in dank afnemen, maar het is wel noodzakelijk dat die grenzen er zijn. Het biedt ze een veilig kader waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.
maandag 9 maart 2009 om 10:33
quote:nell schreef op 09 maart 2009 @ 09:44:
Het doel van de opvoeding moet juist zijn dat je jezelf als ouder 'overbodig' maakt.
Dus het stimuleren van zelfstandigheid is één van je belangrijkste taken als opvoeder. Het is heel fijn om te zien dat je kind steeds meer zelfstandig gaat ondernemen, een eigen mening vormt, idealen krijgt. Dat kun je het beste bereiken door niet bovenop je kind te zitten, maar het liefdevol te sturen en te ondersteunen en elk stapje naar zelfstandigheid toe te juichen. En het is ook belangrijk dat ouders weten hoe de ontwikkeling van kinderen in het algemeen verloopt, dat zij op de hoogte zijn van wat je werkelijk van een kind op een bepaalde leeftijd kunt verwachten. Kinderen tot 12 jaar worden voor de wet handelingsonbekwaam geacht, dat is niet voor niets zo geregeld, je kunt kinderen tot die leeftijd niet met verantwoordelijkheden belasten als ware het volwassenen. Kinderen tussen 12 en 16 jaar hebben 'gedeelde' verantwoordelijkheid met de ouders: de ouders zijn wel eindverantwoordelijk voor de handelingen van hun kinderen en draaien bijvoorbeeld financieel volledig op voor de schade die hun kinderen hebben aangericht.
Ik ben van mening dat ouders hun kind pas 'los' moeten laten als het kan zwemmen. Het is een natuurlijk proces, kinderen willen als het goed is graag zelfstandig worden, dus zodra ze maar een mogelijkheid zien om iets zelf te doen, doen ze het en vinden ze het fijn als jij dat aanmoedigt. Aan de andere kant moeten kinderen grenzen voelen tot waar zij mogen experimenteren met die zelfstandigheid omdat zij nog niet de volledige gevolgen van hun handelingen kunnen overzien. Dat is soms lastig in te schatten, daar zul je wel eens mee de fout in gaan, en dat zullen je kinderen je niet altijd in dank afnemen, maar het is wel noodzakelijk dat die grenzen er zijn. Het biedt ze een veilig kader waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.
mee eens.
mijn kinderen worden ook verschillend behandeld op grond van hun capaciteiten en karakters. Een uniforme aanpak lijkt eerlijk maar werkt niet.
Het doel van de opvoeding moet juist zijn dat je jezelf als ouder 'overbodig' maakt.
Dus het stimuleren van zelfstandigheid is één van je belangrijkste taken als opvoeder. Het is heel fijn om te zien dat je kind steeds meer zelfstandig gaat ondernemen, een eigen mening vormt, idealen krijgt. Dat kun je het beste bereiken door niet bovenop je kind te zitten, maar het liefdevol te sturen en te ondersteunen en elk stapje naar zelfstandigheid toe te juichen. En het is ook belangrijk dat ouders weten hoe de ontwikkeling van kinderen in het algemeen verloopt, dat zij op de hoogte zijn van wat je werkelijk van een kind op een bepaalde leeftijd kunt verwachten. Kinderen tot 12 jaar worden voor de wet handelingsonbekwaam geacht, dat is niet voor niets zo geregeld, je kunt kinderen tot die leeftijd niet met verantwoordelijkheden belasten als ware het volwassenen. Kinderen tussen 12 en 16 jaar hebben 'gedeelde' verantwoordelijkheid met de ouders: de ouders zijn wel eindverantwoordelijk voor de handelingen van hun kinderen en draaien bijvoorbeeld financieel volledig op voor de schade die hun kinderen hebben aangericht.
Ik ben van mening dat ouders hun kind pas 'los' moeten laten als het kan zwemmen. Het is een natuurlijk proces, kinderen willen als het goed is graag zelfstandig worden, dus zodra ze maar een mogelijkheid zien om iets zelf te doen, doen ze het en vinden ze het fijn als jij dat aanmoedigt. Aan de andere kant moeten kinderen grenzen voelen tot waar zij mogen experimenteren met die zelfstandigheid omdat zij nog niet de volledige gevolgen van hun handelingen kunnen overzien. Dat is soms lastig in te schatten, daar zul je wel eens mee de fout in gaan, en dat zullen je kinderen je niet altijd in dank afnemen, maar het is wel noodzakelijk dat die grenzen er zijn. Het biedt ze een veilig kader waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.
mee eens.
mijn kinderen worden ook verschillend behandeld op grond van hun capaciteiten en karakters. Een uniforme aanpak lijkt eerlijk maar werkt niet.
maandag 9 maart 2009 om 12:51
Ik was zelf nogal vrijgevochen en zelfstandig, dus liet al snel niet meer toe dat ik betutteld werd. Mijn ouders hadden geen auto, maar ik kon wel meerijen met mensen uit de straat. Die waren 's morgens altijd gigantisch laat, dus nadat ik door hen 3x te laat was gekomen weigerde ik nog langer mee te rijden. Ik vond het onzin om gehaald en gebracht te worden ook, ik was toch geen kleine baby meer.Dus lopen. was een kwartiertje, en inderdaad met klaar-overs op alle "gevaarlijke" oversteekpunten. Helaas zijn de klaarovers bijna overal wegbezuinigd, en is het verkeer ook wel iets drukker, dus vraag me af of het nu wel verstandig zou zijn om een 8-jarige alleen te laten lopen. Het jaar daarop ging ik trouwens alleen fietsen. Mijn moeder heeft nooit mijn brood klaargemaakt, en als ik mijn gymspullen vergeten was o.id, dan was dat vooral mijn eigen probleem. Soms vroeg ze wel "heb je alles".
Naar sportclubjes e.d werden we wel gehaald en gebracht, zeker als het donker was. vanaf een jaar of 9 ging ik ook alleen met de trein naar opa en oma. was een klein half uurtje met de trein, naar het eindpunt en opa en oma stonden dan op het perron. Mijn moeder vond dat best eng, maar ze lieten mij dat wel doen. Ik denk dat het ook iets typisch voor moeders is, nog steds maakt ze zich grote zorgenals ik alleen op vakantie ga, als ze weet dat ik na het stappen alleen naar huis fiets in de enge "grote stad" (ouders wonen in een dorp). Ben de 30 ruim gepasseerd.
Naar sportclubjes e.d werden we wel gehaald en gebracht, zeker als het donker was. vanaf een jaar of 9 ging ik ook alleen met de trein naar opa en oma. was een klein half uurtje met de trein, naar het eindpunt en opa en oma stonden dan op het perron. Mijn moeder vond dat best eng, maar ze lieten mij dat wel doen. Ik denk dat het ook iets typisch voor moeders is, nog steds maakt ze zich grote zorgenals ik alleen op vakantie ga, als ze weet dat ik na het stappen alleen naar huis fiets in de enge "grote stad" (ouders wonen in een dorp). Ben de 30 ruim gepasseerd.
maandag 9 maart 2009 om 12:59
bij ons is het vader die bezorgder is dan ik over de meiden. We sturen ze weleens om een boodschap en dan staat hij na een kwartiertje aan het raam te loeren, en te mompelen ' t bevalt me niks..dit duurt te lang..'
(zaterdagochtend, rondje kaasboer-bakker-AH)
dan gaat hij zitten frunniken met de krant en doen of hij leest, en als dan de bel gaan dan VLIEGT hij overeind om open te doen
'hoe ging het? wat was er? was er wat?'
Kind: 'pa-haaap..jeezes, er was gewoon een rij bij de appie, DUH op zaterdag!'
(zaterdagochtend, rondje kaasboer-bakker-AH)
dan gaat hij zitten frunniken met de krant en doen of hij leest, en als dan de bel gaan dan VLIEGT hij overeind om open te doen
'hoe ging het? wat was er? was er wat?'
Kind: 'pa-haaap..jeezes, er was gewoon een rij bij de appie, DUH op zaterdag!'
donderdag 12 maart 2009 om 00:11
Leuk topic.
Ga ik nog iets verder ..... hoe oud moet een kind zijn om de verantwoordelijkheid aan te kunnen om op een ander kind te letten?
Voorbeeld: op een verjaardag gaan er diverse kinderen (waaronder mijn kind van 10 jaar) naar buiten om in de speeltuin te spelen. Mijn jongste kind (6 jaar) mocht van mij niet mee, omdat ik de grotere kinderen niet de verantwoording wil geven om op haar te letten.
Let wel:
er moet een zeer drukke weg overgestoken worden enm'n kind is van zichzelf vrij druk (als ze links iets leuks ziet, rent ze er gelijk naar toe, zonder verder op te letten ... laat ik het zo maar zeggen, dus kan ook zo de weg op lopen) en is een flinke klim/klauteraar.
Mijn dochtertje heeft even gehuild, maar door het verleggen van de aandacht was het al vrij snel over.
Niet iedereen was het met me eens en vonden dat ze best mee kon. De oudsten (13 jaar) konden best wel goed op haar letten.
Wat vinden jullie hiervan?
Ga ik nog iets verder ..... hoe oud moet een kind zijn om de verantwoordelijkheid aan te kunnen om op een ander kind te letten?
Voorbeeld: op een verjaardag gaan er diverse kinderen (waaronder mijn kind van 10 jaar) naar buiten om in de speeltuin te spelen. Mijn jongste kind (6 jaar) mocht van mij niet mee, omdat ik de grotere kinderen niet de verantwoording wil geven om op haar te letten.
Let wel:
er moet een zeer drukke weg overgestoken worden enm'n kind is van zichzelf vrij druk (als ze links iets leuks ziet, rent ze er gelijk naar toe, zonder verder op te letten ... laat ik het zo maar zeggen, dus kan ook zo de weg op lopen) en is een flinke klim/klauteraar.
Mijn dochtertje heeft even gehuild, maar door het verleggen van de aandacht was het al vrij snel over.
Niet iedereen was het met me eens en vonden dat ze best mee kon. De oudsten (13 jaar) konden best wel goed op haar letten.
Wat vinden jullie hiervan?
donderdag 12 maart 2009 om 00:22
Ik denk dat kinderen van 13 dat best kunnen , letten op een jonger kind . Nou is de ene 13 jarige de andere niet , maar over het algemeen genomen ; ja .
Wat mij zo enorm verbaast zijn de topics " welk land / camping / huisje voor een kind van zoveel jaar " ........ alsof dat ene r*k uitmaakt voor zo'n kind . Waar willen die ouders ze mee omringen of voor behoeden vraag ik me dan af . Drie stenen , twee zandkorrels en een plasje water ...meer is er niet nodig voor zo'n hummel om de tijd van zijn leven te hebben . Alsof zo'n kind wat krijgt als hij in de afwasteil moet omdat er geen babybad is . Voor mij valt dat toch ook wel onder erg beschermend zijn .
Wat mij zo enorm verbaast zijn de topics " welk land / camping / huisje voor een kind van zoveel jaar " ........ alsof dat ene r*k uitmaakt voor zo'n kind . Waar willen die ouders ze mee omringen of voor behoeden vraag ik me dan af . Drie stenen , twee zandkorrels en een plasje water ...meer is er niet nodig voor zo'n hummel om de tijd van zijn leven te hebben . Alsof zo'n kind wat krijgt als hij in de afwasteil moet omdat er geen babybad is . Voor mij valt dat toch ook wel onder erg beschermend zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 maart 2009 om 06:37
Ik vind het ver gaan hoor, het ene kind de verantwoordelijkheid geven voor het ander.
Het gaat er niet alleen om of het die verantwoordelijkheid wel aankna, ik kan me ook zo voorstellen dat je geen trek hebt in het kleine zusje. Ga jij met je vriendjes weg, moet er een kleintje mee waar jij nog op moet letten ook. Waarom ga je dan zelf niet vraag ik me af?
Het gaat er niet alleen om of het die verantwoordelijkheid wel aankna, ik kan me ook zo voorstellen dat je geen trek hebt in het kleine zusje. Ga jij met je vriendjes weg, moet er een kleintje mee waar jij nog op moet letten ook. Waarom ga je dan zelf niet vraag ik me af?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 14 maart 2009 om 22:41
quote:HoiPippiLangkous schreef op 12 maart 2009 @ 06:37:
Waarom ga je dan zelf niet vraag ik me af?
Omdat we dus op een verjaardag zaten.
De jongste was al vrij snel afgeleid, want ze was het enige kind dat nog binnen was en kreeg dus alle aandacht van de volwassenen. En dat vond ze natuurlijk giga-leuk!
Waarom ga je dan zelf niet vraag ik me af?
Omdat we dus op een verjaardag zaten.
De jongste was al vrij snel afgeleid, want ze was het enige kind dat nog binnen was en kreeg dus alle aandacht van de volwassenen. En dat vond ze natuurlijk giga-leuk!
