Actueel
alle pijlers
Kiezen eigen einde
dinsdag 4 februari 2014 om 08:25
Ik las dit net in het AD;
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
woensdag 5 februari 2014 om 14:52
quote:Melpomene schreef op 04 februari 2014 @ 17:05:
Mén, ik zie mezelf nog tegen oma aan lullen: joh, je hebt toch nog fijne kinderen, kleinkinderen, een leuke flat! Je bent op zich toch goed gezond!
Ze vond er niets meer aan. "Er gebeurt niets nieuws meer, iedereen kent me ook alleen nog maar als oma, die oude vrouw. Al mijn vriendinnen zijn dood, mijn broers en zussen, mijn tijdsgenoten. Ik vind het goed zo, ik ben 93, het is mooi geweest. Ik kan nu nog op mezelf, maar straks misschien niet meer."
Ze was een vrouw die twee wereldoorlogen had meegemaakt, een eigen bedrijf opgebouwd, keihard had gewerkt, als jong meisje van Drente naar 'Holland' ging om een baantje te zoeken.
Had ik moeten zeggen: "Zie je angst voor het verzorgingstehuis maar onder ogen, oma?" Ik zou me schámen.
Zeker niet.
Aan de andere kant vind ik eigenlijk wel dat Dubiootje gelijk heeft. Maar zou je dat ook zeggen over de 24 jarige zoon van mijn collega, die zelfmoord pleegde?
En wat als een echtpaar dit samen besluit, maar zoals je zo vaak ziet, een van de partners hierin meegaat onder druk van de andere? Hoe weet je of de vrouw in dit verhaal (die duidelijk niet meer wilde) niet zoveel invloed had op haar man dat ze hem niet meesleepte in een zelfgekozen einde. Ze heeft een paar jaar gewacht omdat hij "er nog niet aan toe was". Hoe weten wij dat hij hier niet toe besloten heeft onder druk van zijn vrouw die "echt niet meer kon"?
Het gaat er niet om dat mensen niet zelf mogen kiezen, het gaat er om dat het ook echt een vrijwillige keuze bij je gezonde verstand moet zijn. Daar is geen enkele controle op nu.
Ik kan inderdaad niet oordelen over dit echtpaar, en ik vind het een mooie gedachte, maar ik vraag me ook af hoe je voorkomt dat de een de ander mee de dood in manipuleert.
Mén, ik zie mezelf nog tegen oma aan lullen: joh, je hebt toch nog fijne kinderen, kleinkinderen, een leuke flat! Je bent op zich toch goed gezond!
Ze vond er niets meer aan. "Er gebeurt niets nieuws meer, iedereen kent me ook alleen nog maar als oma, die oude vrouw. Al mijn vriendinnen zijn dood, mijn broers en zussen, mijn tijdsgenoten. Ik vind het goed zo, ik ben 93, het is mooi geweest. Ik kan nu nog op mezelf, maar straks misschien niet meer."
Ze was een vrouw die twee wereldoorlogen had meegemaakt, een eigen bedrijf opgebouwd, keihard had gewerkt, als jong meisje van Drente naar 'Holland' ging om een baantje te zoeken.
Had ik moeten zeggen: "Zie je angst voor het verzorgingstehuis maar onder ogen, oma?" Ik zou me schámen.
Zeker niet.
Aan de andere kant vind ik eigenlijk wel dat Dubiootje gelijk heeft. Maar zou je dat ook zeggen over de 24 jarige zoon van mijn collega, die zelfmoord pleegde?
En wat als een echtpaar dit samen besluit, maar zoals je zo vaak ziet, een van de partners hierin meegaat onder druk van de andere? Hoe weet je of de vrouw in dit verhaal (die duidelijk niet meer wilde) niet zoveel invloed had op haar man dat ze hem niet meesleepte in een zelfgekozen einde. Ze heeft een paar jaar gewacht omdat hij "er nog niet aan toe was". Hoe weten wij dat hij hier niet toe besloten heeft onder druk van zijn vrouw die "echt niet meer kon"?
Het gaat er niet om dat mensen niet zelf mogen kiezen, het gaat er om dat het ook echt een vrijwillige keuze bij je gezonde verstand moet zijn. Daar is geen enkele controle op nu.
Ik kan inderdaad niet oordelen over dit echtpaar, en ik vind het een mooie gedachte, maar ik vraag me ook af hoe je voorkomt dat de een de ander mee de dood in manipuleert.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 5 februari 2014 om 16:26
quote:dubiootje schreef op 05 februari 2014 @ 14:36:
Fijn dat je mijn punt snapt, Francelle Ik voel me een beetje roepende in de woestijn met mijn aandringen op een zorgvuldige procedure bij vrijwillige levensbeëindiging. Alsof ik vind dat mensen niet zelf mogen besluiten dat ze niet meer verder willen.
Ik denk dat het komt omdat men dit verhaal teveel romantiseert, het klinkt ook wel ontroerend, twee oude mensen die aan ' t einde van hun leven vinden dat het zo wel goed is en er dan samen een eind aan maken.
Maar in real life zijn er maar heel weinig mensen die hetzelfde zouden doen hoor. De meeste mensen proberen er uiteindelijk toch weer het beste van te maken en dat is ook bewonderenswaardig te noemen, niet dan?
Fijn dat je mijn punt snapt, Francelle Ik voel me een beetje roepende in de woestijn met mijn aandringen op een zorgvuldige procedure bij vrijwillige levensbeëindiging. Alsof ik vind dat mensen niet zelf mogen besluiten dat ze niet meer verder willen.
Ik denk dat het komt omdat men dit verhaal teveel romantiseert, het klinkt ook wel ontroerend, twee oude mensen die aan ' t einde van hun leven vinden dat het zo wel goed is en er dan samen een eind aan maken.
Maar in real life zijn er maar heel weinig mensen die hetzelfde zouden doen hoor. De meeste mensen proberen er uiteindelijk toch weer het beste van te maken en dat is ook bewonderenswaardig te noemen, niet dan?
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 16:58
Dit vandaag in het ad: http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... gekozen-dood-ouders.dhtml
Dus toch echt de gruwel van het bejaardentehuis als ik het zo lees
Dus toch echt de gruwel van het bejaardentehuis als ik het zo lees
woensdag 5 februari 2014 om 17:11
quote:dubiootje schreef op 05 februari 2014 @ 14:36:
Fijn dat je mijn punt snapt, Francelle Ik voel me een beetje roepende in de woestijn met mijn aandringen op een zorgvuldige procedure bij vrijwillige levensbeëindiging. Alsof ik vind dat mensen niet zelf mogen besluiten dat ze niet meer verder willen.
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.
Fijn dat je mijn punt snapt, Francelle Ik voel me een beetje roepende in de woestijn met mijn aandringen op een zorgvuldige procedure bij vrijwillige levensbeëindiging. Alsof ik vind dat mensen niet zelf mogen besluiten dat ze niet meer verder willen.
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 18:48
quote:hollebollegijs schreef op 05 februari 2014 @ 17:11:
[...]
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.Jezus wat erg HBG, onvoorstelbaar zoiets.
[...]
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.Jezus wat erg HBG, onvoorstelbaar zoiets.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 18:54
Bij Stichting Einder weet ik het niet, maar bij de Levenseindekliniek zijn het ook deze mensen die daar geholpen worden.
Van de totaal 133 keer euthanasie in 2013 ging het 24 keer om dementerenden, 23 keer om mensen met een opeenstapeling van ouderdomsklachten en 9 keer om psychiatrische patienten.
Van de totaal 133 keer euthanasie in 2013 ging het 24 keer om dementerenden, 23 keer om mensen met een opeenstapeling van ouderdomsklachten en 9 keer om psychiatrische patienten.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 20:58
quote:hollebollegijs schreef op 05 februari 2014 @ 17:11:
[...]
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.
Wat een afschuwelijk verhaal, hbg. Ik hoop voor jou dat jij niet degene was die haar heeft gevonden. Hoe dan ook een choquerende gebeurtenis. Als zo'n poging slaagt, zul je er nooit achterkomen of het een impulsieve beslissing was en of die wens van voorbijgaande aard was. Dat is nu net het probleem met zelfmoord: dat het onomkeerbaar is.
Stichting De Einder weigert dus geen hulp. Dat vind ik niet kunnen. Ik vind euthanasie voor dementerenden zoals blijkbaar in de Levenseindekliniek gebeurt, ook zeer dubieus. Zelfs als je nog niet zwaar dement bent, is het moeilijk de gevolgen van je beslissing te overzien. Daarnaast is het makkelijk voor een partner of familie om de demente te manipuleren of onder druk te zetten. Je kunt in zo'n situatie toch nauwelijks over zelfbeschikking spreken.
[...]
Dat schrijf ik ook, mensen die zwaar overspannen of depressief zijn kunnen geen weloverwogen beslissing nemen.
In dat geval zou je hulp kunnen weigeren.
Overigens vraag ik me af of zulke mensen hulp vragen bij een vereniging als Stichting De Einder vermoedelijk zullen die in een impulsieve bui voor de trein springen of zichzelf ophangen.
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.
Wat een afschuwelijk verhaal, hbg. Ik hoop voor jou dat jij niet degene was die haar heeft gevonden. Hoe dan ook een choquerende gebeurtenis. Als zo'n poging slaagt, zul je er nooit achterkomen of het een impulsieve beslissing was en of die wens van voorbijgaande aard was. Dat is nu net het probleem met zelfmoord: dat het onomkeerbaar is.
Stichting De Einder weigert dus geen hulp. Dat vind ik niet kunnen. Ik vind euthanasie voor dementerenden zoals blijkbaar in de Levenseindekliniek gebeurt, ook zeer dubieus. Zelfs als je nog niet zwaar dement bent, is het moeilijk de gevolgen van je beslissing te overzien. Daarnaast is het makkelijk voor een partner of familie om de demente te manipuleren of onder druk te zetten. Je kunt in zo'n situatie toch nauwelijks over zelfbeschikking spreken.
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 21:27
quote:hollebollegijs schreef op 05 februari 2014 @ 17:11:
[...]
[...]
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.Was dat de moeder van je kinderen? Gecondoleerd.
[...]
[...]
Ik heb wel eens geschreven over mijn ex die zichzelf heeft opgehangen, niemand iets gemerkt, geen signalen en na een avond stappen touw om haar nek en het trapgat ingedoken.
Ik denk dat een zelfmoordpil een oplossing is, mits aan bepaalde voorwaardes en niet verkrijgbaar met het gemak van een pakje kauwgom.Was dat de moeder van je kinderen? Gecondoleerd.
woensdag 5 februari 2014 om 22:04
quote:rtie schreef op 05 februari 2014 @ 21:27:
[...]
Was dat de moeder van je kinderen? Gecondoleerd.
Nee, dan had ik nu met 2 kinderen in een dorp gewoond.
Ik heb met die vriendin van 1994 tot 2001 een relatie gehad, ze had wel 2 kinderen maar die waren niet van mij.
Het contact was wel wat verwaterd maar ik ben op de condoleance en de crematie geweest ook voor de kinderen die aan hun eigen vader weinig hebben.
Ik heb haar ook niet gevonden, dat heeft een collega van haar werk gedaan, ze was niet komen opdagen en ze vertrouwden het niet dus die is met een ladder (van de buren) door het slaapkamer raam geklommen en vond haar in het trapgat.
[...]
Was dat de moeder van je kinderen? Gecondoleerd.
Nee, dan had ik nu met 2 kinderen in een dorp gewoond.
Ik heb met die vriendin van 1994 tot 2001 een relatie gehad, ze had wel 2 kinderen maar die waren niet van mij.
Het contact was wel wat verwaterd maar ik ben op de condoleance en de crematie geweest ook voor de kinderen die aan hun eigen vader weinig hebben.
Ik heb haar ook niet gevonden, dat heeft een collega van haar werk gedaan, ze was niet komen opdagen en ze vertrouwden het niet dus die is met een ladder (van de buren) door het slaapkamer raam geklommen en vond haar in het trapgat.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 22:10
Ze was toen dus ook al je ex, hbg. Niettemin choquerend om zoiets te horen over iemand met wie je zo lang samen bent geweest. Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe iemand zo ver komt die alleen de zorg voor kinderen heeft. Hoe zijn die kinderen terechtgekomen? Wat een trieste bedoening
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 22:14
quote:dubiootje schreef op 05 februari 2014 @ 22:10:
Ze was toen dus ook al je ex, hbg. Niettemin choquerend om zoiets te horen over iemand met wie je zo lang samen bent geweest. Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe iemand zo ver komt die alleen de zorg voor kinderen heeft. Hoe zijn die kinderen terechtgekomen? Wat een trieste bedoening
Kinderen waren al het huis uit (zelfmoord was in 2011)
Waren vrij jong het huis uit.
Zover ik kan beoordelen gaat het goed met de kinderen.
Ze heeft voor ieder kind een afscheidsbrief achtergelaten, de inhoud ken ik niet.
Ze was toen dus ook al je ex, hbg. Niettemin choquerend om zoiets te horen over iemand met wie je zo lang samen bent geweest. Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe iemand zo ver komt die alleen de zorg voor kinderen heeft. Hoe zijn die kinderen terechtgekomen? Wat een trieste bedoening
Kinderen waren al het huis uit (zelfmoord was in 2011)
Waren vrij jong het huis uit.
Zover ik kan beoordelen gaat het goed met de kinderen.
Ze heeft voor ieder kind een afscheidsbrief achtergelaten, de inhoud ken ik niet.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 7 februari 2014 om 10:02
quote:venco schreef op 04 februari 2014 @ 10:40:
Zelfdoding d.m.v. pillen is niet zo mooi als ze het hier brengen. Mijn moeder schreeuwde het uit van de pijn voordat ze wegzakte. Ze heeft verschrikkelijk geleden.
Ik begrijp werkelijk niet dat ze dit in een landelijke krant plaatsen... In het ziekenhuis krijg je geen eten of drinken meer dacht je dat dat een pijnloze dood is ondanks de morfine?
Zelfdoding d.m.v. pillen is niet zo mooi als ze het hier brengen. Mijn moeder schreeuwde het uit van de pijn voordat ze wegzakte. Ze heeft verschrikkelijk geleden.
Ik begrijp werkelijk niet dat ze dit in een landelijke krant plaatsen... In het ziekenhuis krijg je geen eten of drinken meer dacht je dat dat een pijnloze dood is ondanks de morfine?
vrijdag 7 februari 2014 om 10:16
quote:dubiootje schreef op 04 februari 2014 @ 19:15:
[...]
Ben jij dan ook voor een zelfmoordpil, zodat iedereen laagdrempelig zelfmoord kan plegen?
Zou je dat dan niet liever voor je 20 jarige zoon willen dan dat hij zich ophangt of voor de trein springt?
Als alle psychische hulp niet helpt kun je moeilijk iemand vastbinden zodat hij het niet kan doen.Ik heb met ouders gesproken waarvan hun zoon al bij 10 jarige leeftijd steeds zei dat hij dood wilde.Alle hulp heeft niet gebaten.En met 20 jaar reed hij in volle vaart tegen een boom.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
[...]
Ben jij dan ook voor een zelfmoordpil, zodat iedereen laagdrempelig zelfmoord kan plegen?
Zou je dat dan niet liever voor je 20 jarige zoon willen dan dat hij zich ophangt of voor de trein springt?
Als alle psychische hulp niet helpt kun je moeilijk iemand vastbinden zodat hij het niet kan doen.Ik heb met ouders gesproken waarvan hun zoon al bij 10 jarige leeftijd steeds zei dat hij dood wilde.Alle hulp heeft niet gebaten.En met 20 jaar reed hij in volle vaart tegen een boom.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
zaterdag 8 februari 2014 om 02:01
quote:ElleMichelle schreef op 07 februari 2014 @ 10:16:
[...]
Zou je dat dan niet liever voor je 20 jarige zoon willen dan dat hij zich ophangt of voor de trein springt?
Als alle psychische hulp niet helpt kun je moeilijk iemand vastbinden zodat hij het niet kan doen.Ik heb met ouders gesproken waarvan hun zoon al bij 10 jarige leeftijd steeds zei dat hij dood wilde.Alle hulp heeft niet gebaten.En met 20 jaar reed hij in volle vaart tegen een boom.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
Mijn vraag ging over laagdrempelige mogelijkheden voor zelfmoord. En nee, ik zou zeer zeker niet willen dat die ter beschikking stonden van mijn 20-jarige zoon. Jij wel dan? Zonder enige medische begeleiding (dus wie zegt dat de dosering juist is voor hem, misschien ligt hij wel uren te creperen of gaat hij helemaal niet dood)? Zonder toetsing vooraf of hij wel een echte en aanhoudende doodswens heeft? Zonder dat behandelmogelijkheden worden voorgesteld?
Afscheid nemen kan net zo goed als je jezelf tegen een boom doodrijdt of voor een trein gooit. Ik zie het verschil niet zo.
[...]
Zou je dat dan niet liever voor je 20 jarige zoon willen dan dat hij zich ophangt of voor de trein springt?
Als alle psychische hulp niet helpt kun je moeilijk iemand vastbinden zodat hij het niet kan doen.Ik heb met ouders gesproken waarvan hun zoon al bij 10 jarige leeftijd steeds zei dat hij dood wilde.Alle hulp heeft niet gebaten.En met 20 jaar reed hij in volle vaart tegen een boom.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
Mijn vraag ging over laagdrempelige mogelijkheden voor zelfmoord. En nee, ik zou zeer zeker niet willen dat die ter beschikking stonden van mijn 20-jarige zoon. Jij wel dan? Zonder enige medische begeleiding (dus wie zegt dat de dosering juist is voor hem, misschien ligt hij wel uren te creperen of gaat hij helemaal niet dood)? Zonder toetsing vooraf of hij wel een echte en aanhoudende doodswens heeft? Zonder dat behandelmogelijkheden worden voorgesteld?
Afscheid nemen kan net zo goed als je jezelf tegen een boom doodrijdt of voor een trein gooit. Ik zie het verschil niet zo.
Ga in therapie!
zaterdag 8 februari 2014 om 02:02
zaterdag 8 februari 2014 om 09:15
quote:ElleMichelle schreef op 07 februari 2014 @ 10:16:
[...]
.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
Dat vind ik dus ook, stel je hebt alle medische trajecten doorlopen en niets helpt wie ben ik, of is een overheid om iemand het recht op sterven te onthouden.
Wat ik wel altijd een lastige discussie vind is de vraag wanneer zijn er geen behandelingen meer mogelijk en moet je iemand "loslaten"
[...]
.Als mensen levenslang zo depressief kunnen zijn en hun dood het geluk voor hen betekend gun hun dan dat geluk van rust en afscheid nemen.Gun het het afscheid kunnen nemen boven de geheime onverwachte dood.
Dat vind ik dus ook, stel je hebt alle medische trajecten doorlopen en niets helpt wie ben ik, of is een overheid om iemand het recht op sterven te onthouden.
Wat ik wel altijd een lastige discussie vind is de vraag wanneer zijn er geen behandelingen meer mogelijk en moet je iemand "loslaten"
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
