Actueel
alle pijlers
Kiezen eigen einde
dinsdag 4 februari 2014 om 08:25
Ik las dit net in het AD;
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
woensdag 5 februari 2014 om 00:08
quote:dubiootje schreef op 04 februari 2014 @ 23:55:
Wat een schrijnend verhaal, Catacarax. Inderdaad moeten we niet proberen God te spelen, m.a.w. menen dat we mogen meebeslissen over het leven van anderen. Ik heb dan ook aangegeven dat ik mij buiten deze beslissing houd, ik ga er niet in "bemiddelen" zoals mijn moeder heeft gevraagd. Als je die wens hebt, moet je zelf de stappen nemen om die ten uitvoer te brengen (tenzij je daar niet meer toe in staat bent, maar daar is hier geen sprake van). Ik vind het nogal wat dat het zorgen voor de uitvoering van die beslissing bij mij neergelegd wordt.
Ik denk dat het probleem is dat je van tevoren nooit weet hoe je achteraf over een beslissing zal denken. En deze beslissing is onomkeerbaar. Er valt niet op terug te kijken of spijt van te hebben als die eenmaal is uitgevoerd. Dat geldt voor dit echtpaar, die 27-jarige vrouw maar ook voor jou. Je bent twee jaar verder en ook jij kan niet inschatten hoe je hier over 20 jaar over denkt.Dat klopt Dubio. Toepasselijke nick. Je weet het niet.
Wat een schrijnend verhaal, Catacarax. Inderdaad moeten we niet proberen God te spelen, m.a.w. menen dat we mogen meebeslissen over het leven van anderen. Ik heb dan ook aangegeven dat ik mij buiten deze beslissing houd, ik ga er niet in "bemiddelen" zoals mijn moeder heeft gevraagd. Als je die wens hebt, moet je zelf de stappen nemen om die ten uitvoer te brengen (tenzij je daar niet meer toe in staat bent, maar daar is hier geen sprake van). Ik vind het nogal wat dat het zorgen voor de uitvoering van die beslissing bij mij neergelegd wordt.
Ik denk dat het probleem is dat je van tevoren nooit weet hoe je achteraf over een beslissing zal denken. En deze beslissing is onomkeerbaar. Er valt niet op terug te kijken of spijt van te hebben als die eenmaal is uitgevoerd. Dat geldt voor dit echtpaar, die 27-jarige vrouw maar ook voor jou. Je bent twee jaar verder en ook jij kan niet inschatten hoe je hier over 20 jaar over denkt.Dat klopt Dubio. Toepasselijke nick. Je weet het niet.
woensdag 5 februari 2014 om 00:13
quote:Enn schreef op 04 februari 2014 @ 23:28:
[...]
Het is vaak ook dieptragisch gesteld met het niveau van verzorging en privacy in de verzorgingstehuizen van nu. Niets ten nadele van de soms enorm hardwerkende mensen daar, oprecht niet. Maar er wordt daar momenteel geroeid met de riemen die ze hebben en die riemen hebben ze (zoals ieder bekend) flink ingekort.
Mijn oma en later mijn opa zaten in de jaren '80 in een verzorgingshuis met slaapzalen en een grote eetzaal waar iedereen ingestopt werd.
Mijn vader is vorig jaar opgenomen in een verpleeghuis en er is toch wel wat veranderd, eigen kamer, huiskamers (max 7 personen) met een kookeiland waar iedere dag vers gekookt wordt.
Voldoende verpleging.
Nu zal het niet overal van gelijke kwaliteit zijn maar ik vind enige nuance op zijn plaats.
[...]
Het is vaak ook dieptragisch gesteld met het niveau van verzorging en privacy in de verzorgingstehuizen van nu. Niets ten nadele van de soms enorm hardwerkende mensen daar, oprecht niet. Maar er wordt daar momenteel geroeid met de riemen die ze hebben en die riemen hebben ze (zoals ieder bekend) flink ingekort.
Mijn oma en later mijn opa zaten in de jaren '80 in een verzorgingshuis met slaapzalen en een grote eetzaal waar iedereen ingestopt werd.
Mijn vader is vorig jaar opgenomen in een verpleeghuis en er is toch wel wat veranderd, eigen kamer, huiskamers (max 7 personen) met een kookeiland waar iedere dag vers gekookt wordt.
Voldoende verpleging.
Nu zal het niet overal van gelijke kwaliteit zijn maar ik vind enige nuance op zijn plaats.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 00:13
woensdag 5 februari 2014 om 00:16
quote:Enn schreef op 05 februari 2014 @ 00:13:
Klinkt goed! Nuancering is altijd mooi. Mijn ervaring is het helaas niet en ik heb er nu in korte tijd een aantal mogen zien.Wij ook, en we konden kiezen er was niet eens een wachtlijst, nu is het mogelijk dat dat weer regio gebonden is.
Klinkt goed! Nuancering is altijd mooi. Mijn ervaring is het helaas niet en ik heb er nu in korte tijd een aantal mogen zien.Wij ook, en we konden kiezen er was niet eens een wachtlijst, nu is het mogelijk dat dat weer regio gebonden is.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 00:19
Geen idee maar ik ben oprecht blij voor jou (en je broers/zussen) dat jij/jullie dit gevoel er niet bij hoeven te hebben. Het is/kan allemaal vaak al verdrietig genoeg (zijn). Sterkte ermee.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 5 februari 2014 om 00:22
Fijn HBG. Als ouderen daar gelukkig mee zijn, of mee kunnen leven is dat hartstikke mooi en moeten ze daar vooral voor kiezen. Ik heb moeite met de afkeuring voor mensen die daar niet voor kiezen en daar een oordeel over hebben. Wat weten wij nou. Niet zo heel veel wat dit betreft. Eigenlijk niks. Wel gek om te oordelen over iets waar we niks van weten.
woensdag 5 februari 2014 om 00:25
quote:Enn schreef op 05 februari 2014 @ 00:19:
Geen idee maar ik ben oprecht blij voor jou (en je broers/zussen) dat jij/jullie dit gevoel er niet bij hoeven te hebben. Het is/kan allemaal vaak al verdrietig genoeg (zijn). Sterkte ermee.
Ach nee, het is geen zielig verhaal, pa heeft een mooi leven gehad en zal nog enkele jaren in zijn verpleeghuis doorbrengen heel oud zal hij niet worden, hij is nu in de 80
Bij ons speelt euthanasie niet, pa heeft nooit aangegeven dat hij dat wil.
quote:catacarax schreef op 05 februari 2014 @ 00:22:
Fijn HBG. Als ouderen daar gelukkig mee zijn, of mee kunnen leven is dat hartstikke mooi en moeten ze daar vooral voor kiezen. Ik heb moeite met de afkeuring voor mensen die daar niet voor kiezen en daar een oordeel over hebben. Wat weten wij nou. Niet zo heel veel wat dit betreft. Eigenlijk niks. Wel gek om te oordelen over iets waar we niks van weten.
Mee eens, ben ook een voorstander van een liberale euthanasie wetgeving, het is niet aan een overheid om te bepalen of ik mag sterven.
Een overheid is om de burgers te faciliteren niet om te domineren.
Geen idee maar ik ben oprecht blij voor jou (en je broers/zussen) dat jij/jullie dit gevoel er niet bij hoeven te hebben. Het is/kan allemaal vaak al verdrietig genoeg (zijn). Sterkte ermee.
Ach nee, het is geen zielig verhaal, pa heeft een mooi leven gehad en zal nog enkele jaren in zijn verpleeghuis doorbrengen heel oud zal hij niet worden, hij is nu in de 80
Bij ons speelt euthanasie niet, pa heeft nooit aangegeven dat hij dat wil.
quote:catacarax schreef op 05 februari 2014 @ 00:22:
Fijn HBG. Als ouderen daar gelukkig mee zijn, of mee kunnen leven is dat hartstikke mooi en moeten ze daar vooral voor kiezen. Ik heb moeite met de afkeuring voor mensen die daar niet voor kiezen en daar een oordeel over hebben. Wat weten wij nou. Niet zo heel veel wat dit betreft. Eigenlijk niks. Wel gek om te oordelen over iets waar we niks van weten.
Mee eens, ben ook een voorstander van een liberale euthanasie wetgeving, het is niet aan een overheid om te bepalen of ik mag sterven.
Een overheid is om de burgers te faciliteren niet om te domineren.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 01:08
Niet alles gelezen, maar oud worden is echt niet alles!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dood gaan is a part of life, of dit nu gebeurd wls je 70 of 90 bent.. Ook zeggen ze niet voor noks dat dood gaan in je slaap de mooiste dood is!
In maart ga ik starten met een palliatieve cursus, ik vind de dood zo mooi en bijzonder en ben erg benieuwd wat ik daar zal gaan leren!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dood gaan is a part of life, of dit nu gebeurd wls je 70 of 90 bent.. Ook zeggen ze niet voor noks dat dood gaan in je slaap de mooiste dood is!
In maart ga ik starten met een palliatieve cursus, ik vind de dood zo mooi en bijzonder en ben erg benieuwd wat ik daar zal gaan leren!
woensdag 5 februari 2014 om 09:33
quote:dubiootje schreef op 04 februari 2014 @ 10:30:
[...]
Alle vier de zoons en alle tien de kleinkinderen konden wel gezellig Kerst vieren met (o)pa en (o)ma (mooie afsluiting) en stonden er tevreden bij te kijken terwijl ze stierven. Maar de reden waarom ze wilden sterven, was omdat ze niet naar een verzorgingstehuis wilden. Ze hadden zo te horen nog genoeg om voor te leven: een grote betrokken familie, gezellige Kerstvieringen, dansen en vooral: ze waren nog samen.
De vier vijftigers samen hadden, zeker als het vermogen van de ouders werd aangesproken, toch best een groter huis kunnen kopen dan wel hun huis laten aanpassen zodat hun ouders bij hen in konden trekken. Hadden ze nog wat heerlijke jaren samen kunnen hebben...
Zo zie ik het ook.
Iemand die ik ken heeft zijn rolstoelafhankelijke oude schoonmoeder in huis wonen om te voorkomen dat ze naar een verpleeghuis moet. Hij gaf aan dat het niet ideaal is, want ze kunnen nooit met z'n allen tegelijk op vakantie, er moet altijd één persoon thuis zijn en ze moeten vanwege de rolstoel een gelijkvloerse, duurdere grotere woning hebben, hij is nooit echt alleen met zijn vrouw en het is toch een slaapkamer die je zelf niet kunt gebruiken. Maar hij zei tegelijkertijd dat hij het met liefde doet, omdat hij zijn schoonmoeder een verpleeghuis niet wilde aandoen. Ik vond het hartverwarmend te horen dat er nog zulke mensen bestaan die bereid zijn om zelf offers te brengen om het leven van een naaste te verlichten.
[...]
Alle vier de zoons en alle tien de kleinkinderen konden wel gezellig Kerst vieren met (o)pa en (o)ma (mooie afsluiting) en stonden er tevreden bij te kijken terwijl ze stierven. Maar de reden waarom ze wilden sterven, was omdat ze niet naar een verzorgingstehuis wilden. Ze hadden zo te horen nog genoeg om voor te leven: een grote betrokken familie, gezellige Kerstvieringen, dansen en vooral: ze waren nog samen.
De vier vijftigers samen hadden, zeker als het vermogen van de ouders werd aangesproken, toch best een groter huis kunnen kopen dan wel hun huis laten aanpassen zodat hun ouders bij hen in konden trekken. Hadden ze nog wat heerlijke jaren samen kunnen hebben...
Zo zie ik het ook.
Iemand die ik ken heeft zijn rolstoelafhankelijke oude schoonmoeder in huis wonen om te voorkomen dat ze naar een verpleeghuis moet. Hij gaf aan dat het niet ideaal is, want ze kunnen nooit met z'n allen tegelijk op vakantie, er moet altijd één persoon thuis zijn en ze moeten vanwege de rolstoel een gelijkvloerse, duurdere grotere woning hebben, hij is nooit echt alleen met zijn vrouw en het is toch een slaapkamer die je zelf niet kunt gebruiken. Maar hij zei tegelijkertijd dat hij het met liefde doet, omdat hij zijn schoonmoeder een verpleeghuis niet wilde aandoen. Ik vond het hartverwarmend te horen dat er nog zulke mensen bestaan die bereid zijn om zelf offers te brengen om het leven van een naaste te verlichten.
woensdag 5 februari 2014 om 09:45
quote:mirt023 schreef op 05 februari 2014 @ 01:08:
Niet alles gelezen, maar oud worden is echt niet alles!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dood gaan is a part of life, of dit nu gebeurd wls je 70 of 90 bent.. Ook zeggen ze niet voor noks dat dood gaan in je slaap de mooiste dood is!
In maart ga ik starten met een palliatieve cursus, ik vind de dood zo mooi en bijzonder en ben erg benieuwd wat ik daar zal gaan leren!
Niet alles gelezen, maar oud worden is echt niet alles!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dood gaan is a part of life, of dit nu gebeurd wls je 70 of 90 bent.. Ook zeggen ze niet voor noks dat dood gaan in je slaap de mooiste dood is!
In maart ga ik starten met een palliatieve cursus, ik vind de dood zo mooi en bijzonder en ben erg benieuwd wat ik daar zal gaan leren!
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
woensdag 5 februari 2014 om 10:59
quote:catacarax schreef op 05 februari 2014 @ 00:22:
Fijn HBG. Als ouderen daar gelukkig mee zijn, of mee kunnen leven is dat hartstikke mooi en moeten ze daar vooral voor kiezen. Ik heb moeite met de afkeuring voor mensen die daar niet voor kiezen en daar een oordeel over hebben. Wat weten wij nou. Niet zo heel veel wat dit betreft. Eigenlijk niks. Wel gek om te oordelen over iets waar we niks van weten.
Nogmaals, ik oordeel niet over deze mensen, maar ik schets wel wat mogelijke scenario's. Wij weten niet of die aan de hand waren, maar de mensen die de juiste pillencocktail adviseerden ook niet. Dáár gaat het mij om.
Ik vind het trouwens ook een doodeng idee dat mensen zo'n cocktail zelf bij de apotheek of het Kruidvat zou gaan halen op advies van een onopgeleide, ongecontroleerde zelfbenoemd "counselor", en zonder begeleiding van een arts. De hier beschreven ervaring (ik weet even niet meer wie het schreef) van de moeder die tien minuten lang met de dood worstelde zou je niemand toewensen. Dit was volgens mij zelfs onder begeleiding van een arts. Dit risico is uiteraard veel groter risico als er geen medische begeleiding is en als er door een leek een medicijnencocktail wordt geadviseerd.
Fijn HBG. Als ouderen daar gelukkig mee zijn, of mee kunnen leven is dat hartstikke mooi en moeten ze daar vooral voor kiezen. Ik heb moeite met de afkeuring voor mensen die daar niet voor kiezen en daar een oordeel over hebben. Wat weten wij nou. Niet zo heel veel wat dit betreft. Eigenlijk niks. Wel gek om te oordelen over iets waar we niks van weten.
Nogmaals, ik oordeel niet over deze mensen, maar ik schets wel wat mogelijke scenario's. Wij weten niet of die aan de hand waren, maar de mensen die de juiste pillencocktail adviseerden ook niet. Dáár gaat het mij om.
Ik vind het trouwens ook een doodeng idee dat mensen zo'n cocktail zelf bij de apotheek of het Kruidvat zou gaan halen op advies van een onopgeleide, ongecontroleerde zelfbenoemd "counselor", en zonder begeleiding van een arts. De hier beschreven ervaring (ik weet even niet meer wie het schreef) van de moeder die tien minuten lang met de dood worstelde zou je niemand toewensen. Dit was volgens mij zelfs onder begeleiding van een arts. Dit risico is uiteraard veel groter risico als er geen medische begeleiding is en als er door een leek een medicijnencocktail wordt geadviseerd.
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 11:02
quote:a_nick_is_crini schreef op 05 februari 2014 @ 09:45:
[...]
Wat is daar raar aan? Dat de dood nog steeds een taboe is, wil niet zeggen dat er ook veel mooie en bijzondere aspecten aan zitten. Ik kan me voorstellen dat werken met mensen die in een terminale fase zijn bijvoorbeeld heel intens en bijzonder kan zijn. Vaak vallen de "maskers" dan af en laten mensen zien hoe ze echt zijn. De dood hoort ook nog gewoon bij het leven hoor.
[...]
Wat is daar raar aan? Dat de dood nog steeds een taboe is, wil niet zeggen dat er ook veel mooie en bijzondere aspecten aan zitten. Ik kan me voorstellen dat werken met mensen die in een terminale fase zijn bijvoorbeeld heel intens en bijzonder kan zijn. Vaak vallen de "maskers" dan af en laten mensen zien hoe ze echt zijn. De dood hoort ook nog gewoon bij het leven hoor.
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 11:50
quote:mirt023 schreef op 05 februari 2014 @ 01:08:
Niet alles gelezen, maar oud worden is echt niet alles!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dat zegt mijn vader ook regelmatig, vooral op momenten dat hij pijn heeft (er komt een operatie aan die dat moet verhelpen). Mijn moeder ook trouwens. En vervolgens hebben ze evengoed weer vrolijke momenten waarop ze genieten van het zonnetje en knuffelen met hun kleinkinderen.
Feit is dat het er niet leuker op wordt naarmate je ouder wordt. Alles wat het niet meer doet en wat je niet meer kan, komt niet meer terug. Mensen vallen weg, je raakt steeds geïsoleerder, afhankelijker, minder valide. Daar lijkt me inderdaad weinig leuks aan. Dan nog is het heel persoonlijk hoe mensen ermee omgaan en kan dat, zoals ik zei, per dag of per moment ook nog eens verschillen. Als buitenstaander en zeker als counselor die de persoon niet kent, kun je heel moeilijk beoordelen of die persoon echt aan sterven toe is.
Niet alles gelezen, maar oud worden is echt niet alles!
2 weken geleden vertelde een cliënt het volgende;
Ze wensen het je toe dat oud worden, maar ik kan je zeggen er is geen bal aan!
Dat zegt mijn vader ook regelmatig, vooral op momenten dat hij pijn heeft (er komt een operatie aan die dat moet verhelpen). Mijn moeder ook trouwens. En vervolgens hebben ze evengoed weer vrolijke momenten waarop ze genieten van het zonnetje en knuffelen met hun kleinkinderen.
Feit is dat het er niet leuker op wordt naarmate je ouder wordt. Alles wat het niet meer doet en wat je niet meer kan, komt niet meer terug. Mensen vallen weg, je raakt steeds geïsoleerder, afhankelijker, minder valide. Daar lijkt me inderdaad weinig leuks aan. Dan nog is het heel persoonlijk hoe mensen ermee omgaan en kan dat, zoals ik zei, per dag of per moment ook nog eens verschillen. Als buitenstaander en zeker als counselor die de persoon niet kent, kun je heel moeilijk beoordelen of die persoon echt aan sterven toe is.
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 12:56
quote:dubiootje schreef op 05 februari 2014 @ 11:50:
[...]
kun je heel moeilijk beoordelen of die persoon echt aan sterven toe is.De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindend
[...]
kun je heel moeilijk beoordelen of die persoon echt aan sterven toe is.De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindend
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 5 februari 2014 om 13:10
quote:dubiootje schreef op 05 februari 2014 @ 10:59:
[...]
Nogmaals, ik oordeel niet over deze mensen, maar ik schets wel wat mogelijke scenario's. Wij weten niet of die aan de hand waren, maar de mensen die de juiste pillencocktail adviseerden ook niet. Dáár gaat het mij om.
Ik vind het trouwens ook een doodeng idee dat mensen zo'n cocktail zelf bij de apotheek of het Kruidvat zou gaan halen op advies van een onopgeleide, ongecontroleerde zelfbenoemd "counselor", en zonder begeleiding van een arts. De hier beschreven ervaring (ik weet even niet meer wie het schreef) van de moeder die tien minuten lang met de dood worstelde zou je niemand toewensen. Dit was volgens mij zelfs onder begeleiding van een arts. Dit risico is uiteraard veel groter risico als er geen medische begeleiding is en als er door een leek een medicijnencocktail wordt geadviseerd.
Ik ben het zo met jou eens Dubiootje, ik denk ook gelijk aan allerlei andere scenario's. Scenario's waarbij de motieven niet geheel zuiver zijn. En dat hoeft bij deze mensen niet zo te zijn natuurlijk, we hebben te weinig info om daarover te kunnen oordelen.
Maar op deze manier worden oude mensen nog kwetsbaarder dan ze al zijn. En dat staat me tegen, zo gemakkelijk kan het dus gaan.
[...]
Nogmaals, ik oordeel niet over deze mensen, maar ik schets wel wat mogelijke scenario's. Wij weten niet of die aan de hand waren, maar de mensen die de juiste pillencocktail adviseerden ook niet. Dáár gaat het mij om.
Ik vind het trouwens ook een doodeng idee dat mensen zo'n cocktail zelf bij de apotheek of het Kruidvat zou gaan halen op advies van een onopgeleide, ongecontroleerde zelfbenoemd "counselor", en zonder begeleiding van een arts. De hier beschreven ervaring (ik weet even niet meer wie het schreef) van de moeder die tien minuten lang met de dood worstelde zou je niemand toewensen. Dit was volgens mij zelfs onder begeleiding van een arts. Dit risico is uiteraard veel groter risico als er geen medische begeleiding is en als er door een leek een medicijnencocktail wordt geadviseerd.
Ik ben het zo met jou eens Dubiootje, ik denk ook gelijk aan allerlei andere scenario's. Scenario's waarbij de motieven niet geheel zuiver zijn. En dat hoeft bij deze mensen niet zo te zijn natuurlijk, we hebben te weinig info om daarover te kunnen oordelen.
Maar op deze manier worden oude mensen nog kwetsbaarder dan ze al zijn. En dat staat me tegen, zo gemakkelijk kan het dus gaan.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 13:19
quote:hollebollegijs schreef op 05 februari 2014 @ 12:56:
[...]
De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindendEen weigering van een arts om mee te werken kan ook andere redenen hebben, bijvoorbeeld omdat hij vindt dat de patient nog niet uitbehandeld is, ingeval van psychische klachten.
En dan zal de ene arts daar anders over oordelen dan de andere. Ik vind het een heel grijs gebied.
[...]
De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindendEen weigering van een arts om mee te werken kan ook andere redenen hebben, bijvoorbeeld omdat hij vindt dat de patient nog niet uitbehandeld is, ingeval van psychische klachten.
En dan zal de ene arts daar anders over oordelen dan de andere. Ik vind het een heel grijs gebied.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 13:22
quote:Scamp schreef op 05 februari 2014 @ 13:14:
Puur op het artikel in de OP:
Prachtig, zo zou ik het ook willen
Nou ik dus niet, ik denk dat ik op zoek zou gaan naar een goed verzorgingstehuis, en ik ging daar lekker samen met mijn man de boel onveilig maken.
Samen met de scootmobiel door de gangen racen enzo.
Puur op het artikel in de OP:
Prachtig, zo zou ik het ook willen
Nou ik dus niet, ik denk dat ik op zoek zou gaan naar een goed verzorgingstehuis, en ik ging daar lekker samen met mijn man de boel onveilig maken.
Samen met de scootmobiel door de gangen racen enzo.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 5 februari 2014 om 13:27
quote:dubiootje schreef op 04 februari 2014 @ 10:45:
[...]
O, bah zeg Ik vraag me trouwens af hoe het AD hieraan komt. Blijkbaar is er nu een strafrechtelijk onderzoek ingesteld, misschien gegevens van de rechtbank? Ik hoop maar dat de zoons niet zelf naar de krant zijn gestapt...Ongeveer twee weken geleden heeft de overlijdensadvertentie van het echtpaar in de Leeuwarder Courant gestaan. Naar aanleiding daarvan heeft er vorige week een artikel in de LC gestaan. Dat zal het AD opgepikt hebben denk ik.
[...]
O, bah zeg Ik vraag me trouwens af hoe het AD hieraan komt. Blijkbaar is er nu een strafrechtelijk onderzoek ingesteld, misschien gegevens van de rechtbank? Ik hoop maar dat de zoons niet zelf naar de krant zijn gestapt...Ongeveer twee weken geleden heeft de overlijdensadvertentie van het echtpaar in de Leeuwarder Courant gestaan. Naar aanleiding daarvan heeft er vorige week een artikel in de LC gestaan. Dat zal het AD opgepikt hebben denk ik.
woensdag 5 februari 2014 om 13:38
Voor mij zou een verpleeghuis echt de hel zijn, hoe goed het personeel ook de best doet. Ze zijn gebonden aan zoveel regels en protocollen en door de bezuinigingen wordt het alleen maar erger, dat het een achteruitgang is vergeleken met thuiswonen.
Ik snap ze wel.
Ik snap ze wel.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 5 februari 2014 om 14:29
quote:hollebollegijs schreef op 05 februari 2014 @ 12:56:
[...]
De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindend
Die vraag zag ik natuurlijk aankomen Mijn wedervraag is: bieden wij (als maatschappij) mensen die niet meer willen leven de mogelijkheid om er volkomen op eigen houtje uit te stappen? Een zelfmoordpil, laagdrempelige info over een vrij verkrijgbare medicijnencocktail, dat komt wat mij betreft op hetzelfde neer.
Soms kunnen mensen zelf niet eens goed beoordelen of ze een echte doodswens hebben of gewoon "overal vanaf willen zijn". Dat gevoel heb ik zelf ook wel gehad toen het me allemaal te veel werd, en ik denk dat veel mensen zulke periodes in hun leven meemaken. Die periodes kunnen best lang duren en je kan dan heel diep zitten. Wat als je op zulke momenten toegang hebt tot de mogelijkheid om een zootje pillen in te nemen, zodat je het gevecht met het leven niet meer hoeft te voeren, niemand meer tot last bent, geen pijn meer hoeft te hebben, geen problemen meer hoeft op te lossen, je niet meer somber en ellendig hoeft te voelen...?
Willen we als maatschappij de stap naar een vrijwillige dood makkelijk maken voor iedereen? Ook voor mensen die zich in een kwetsbare positie/periode bevinden? Of mensen die niet in staat zijn die beslissing te nemen? Dit is namelijk wel wat de Stichting De Einder doet. Die gaat uit van de "autonomie van de cliënt met een doodswens". De doodswens wordt besproken en er wordt advies en begeleiding gegeven. De wens wordt niet in twijfel getrokken.
[...]
De kernvraag is: moet de buitenwereld beoordelen of iemand echt aan sterven toe is?
Ik denk dat de betreffende persoon dat zelf moet beoordelen.
Natuurlijk is er een grijs gebied, bij iemand die zwaar overspannen is de vraag natuurlijk of het een roep om aandacht is of een daadwerkelijke wens is of een roep om aandacht.
Verder vind ik het wel een goede zaak dat een arts kan weigeren er aan mee te werken, voor sommige is de eed van Hippocrates bindend
Die vraag zag ik natuurlijk aankomen Mijn wedervraag is: bieden wij (als maatschappij) mensen die niet meer willen leven de mogelijkheid om er volkomen op eigen houtje uit te stappen? Een zelfmoordpil, laagdrempelige info over een vrij verkrijgbare medicijnencocktail, dat komt wat mij betreft op hetzelfde neer.
Soms kunnen mensen zelf niet eens goed beoordelen of ze een echte doodswens hebben of gewoon "overal vanaf willen zijn". Dat gevoel heb ik zelf ook wel gehad toen het me allemaal te veel werd, en ik denk dat veel mensen zulke periodes in hun leven meemaken. Die periodes kunnen best lang duren en je kan dan heel diep zitten. Wat als je op zulke momenten toegang hebt tot de mogelijkheid om een zootje pillen in te nemen, zodat je het gevecht met het leven niet meer hoeft te voeren, niemand meer tot last bent, geen pijn meer hoeft te hebben, geen problemen meer hoeft op te lossen, je niet meer somber en ellendig hoeft te voelen...?
Willen we als maatschappij de stap naar een vrijwillige dood makkelijk maken voor iedereen? Ook voor mensen die zich in een kwetsbare positie/periode bevinden? Of mensen die niet in staat zijn die beslissing te nemen? Dit is namelijk wel wat de Stichting De Einder doet. Die gaat uit van de "autonomie van de cliënt met een doodswens". De doodswens wordt besproken en er wordt advies en begeleiding gegeven. De wens wordt niet in twijfel getrokken.
Ga in therapie!
woensdag 5 februari 2014 om 14:36
