Actueel
alle pijlers
Kinderen in instelling in Hoenderloo mishandelt
vrijdag 9 november 2018 om 09:11
Gisteren in het nieuws dat kinderen in deze instelling mishandelt worden omdat ze voor straf urenlang in de zelfde houding aan tafel moeten zitten zonder iets te zeggen. Terwijl leeftijdsgenootjes om hen heen wel praten en bewegen.
Deze straf is pure mishandeling.
De instelling doet het af als dat het incidenteel wel eens voor gevallen is. Maar het blijkt al jaren lang te gebeuren.
Voorheen werden kinder die bij de William schtikkerstichting terecht kwamen jaren lang mishandelt.
Hoe kan dit.
Er zullen vast ouders en kinderen geklaagd hebben.
Heeft jeugdzorg in Nederland niet gewoon veel te veel macht.
Worden er niet veel te weinig vraagtekens gezet bij de werkwijze van jeugdzorg?
Deze straf is pure mishandeling.
De instelling doet het af als dat het incidenteel wel eens voor gevallen is. Maar het blijkt al jaren lang te gebeuren.
Voorheen werden kinder die bij de William schtikkerstichting terecht kwamen jaren lang mishandelt.
Hoe kan dit.
Er zullen vast ouders en kinderen geklaagd hebben.
Heeft jeugdzorg in Nederland niet gewoon veel te veel macht.
Worden er niet veel te weinig vraagtekens gezet bij de werkwijze van jeugdzorg?
sugarmiss wijzigde dit bericht op 09-11-2018 09:47
1.29% gewijzigd
vrijdag 9 november 2018 om 21:21
Ik weet niet hoe dit meisje voor haar strafblad begeleid is, hoe haar opvoeding was en uit wat voor gezin zij kwam. Begrenzing hoeft niet hetzelfde te zijn als een straf. Verder beschrijf je als wat ik kort aangaf, dat het mede afhangt van omgeving en dagbesteding.lemoos2 schreef: ↑09-11-2018 20:55Borderline zwakbegaafden herhalen de reden van hun straf (herhaling, herhaling) maar begrijpen de samenhang actie-> reactie niet. Dan heeft straffen ook geen nut (buiten het doel ‘samenleving beveiligen’). Dan is het vele malen zinvoller om met die mensen te werken aan het herkennen van eigen wensen, grenzen en behoeftes. Juist omdat ze dit zelf vaak niet onder woorden kunnen brengen of adequaat kunnen uiten. Makkelijk te manipuleren zijn. Dan ga je werken aan een soort basis weerbaarheid zodat ze niet langer een makkelijke prooi zijn voor randdebielen met een normaal IQ.
Klein voorbeeld: meisje op het randje van zwakbegaafd. Hele toestand met loverboys. Ook al een strafblad wegens mishandeling (in opdracht van). Onder die façade van de ‘gangsterbitch’ zit een heel labiel meisje dat graag aardig gevonden wil worden. No questions asked. Wat ze moet doen voor die ‘vrienden’ voelt niet goed. Maar vrienden hebben voelt wel goed. En vrienden helpen elkaar. Dus zal het wel kloppen. Want die mensen die ‘waarschuwen’ of zeggen dat ze fout bezig is, die wilden geen vrienden met haar zijn. Dan helpt het niet als je zo’n meisje wegzet als een psychopaat zonder inlevingsvermogen. Want dat heeft ze wel degelijk alleen op een veel lager niveau dan wat je zou verwachten op basis van voorkomen. Lang verhaal kort, zij heeft een plekje gekregen waar ze wordt beschermd tegen aasgieren, samenleving niet te maken krijgt met iemand die een mes tussen je ribben steekt èn het meisje behandeld werd. Dit was voor haar geen ‘straf’ (als in: geen jeugdgevangenis). Ze heeft er geleerd om te luisteren naar haar gevoel, wat voelt goed. Hoe kun je zeggen of duidelijk maken dat je iets niet fijn vindt. Uiteindelijk heeft ze een begeleid wonen appartement gekregen, een dagbesteding en een eigen hond. En door dat extra toezicht (financiën, regelzaken), dagbesteding (structuur, niet meer rondzwerven met schimmige figuren in de nachtelijke uurtjes) en het hondje (andere sociale contacten, zorgbehoefte vervullen) is die basisbehoefte ‘aardig gevonden worden’ ook vervuld. Met die mevrouw die ze altijd tegen komt op het hondenuitlaatuurtje kan ze lekker beppen over haar hondje. Met haar vriendin van de dagbesteding doet ze leuke uitjes. Met de hulpverlener kan ze zorgen bespreken. En die mensen geven haar ook dat fijne gevoel zonder dat ze haar pijn doen (prostitutie) of haar in enge situaties plaatsen (drugsrunner, iemand ineen beuken).
In dit stuk wordt de time out ook aangestipt voor wie interesse heeft.
http://www.methodieken.nl/cms/methoden_show.asp
Dat was trouwens niet waar ik als eerste aan dacht, ik dacht meer aan agressie.
vrijdag 9 november 2018 om 21:23
Waar staat de time out? Geen zin om de hele lap te lezen.miekemv schreef: ↑09-11-2018 21:21Ik weet niet hoe dit meisje voor haar strafblad begeleid is, hoe haar opvoeding was en uit wat voor gezin zij kwam. Begrenzing hoeft niet hetzelfde te zijn als een straf. Verder beschrijf je als wat ik kort aangaf, dat het mede afhangt van omgeving en dagbesteding.
In dit stuk wordt de time out ook aangestipt voor wie interesse heeft.
http://www.methodieken.nl/cms/methoden_show.asp
Dat was trouwens niet waar ik als eerste aan dacht, ik dacht meer aan agressie.
Agressie heeft ook geen straf nodig.
vrijdag 9 november 2018 om 21:27
In het aangedragen stuk staat
Niet zelden ook vinden kinderen en jongeren zelf een bepaalde begrenzer ‘goed werken’, zeker ook als ze daar dan zelf een rol in kunnen spelen (bijv. een ‘time out’). Begrenzingen moeten ook zeer direct volgen op het gedrag (niet uitstellen tot later) en vragen om een redelijk alternatief: wat niet kan is dan duidelijk, maar wat kan wel???
Wat je al zei dus.
vrijdag 9 november 2018 om 21:28
Agressie heeft misschien wel een time out nodig, jij blijft het hardnekkig zien als straf. Het is bijvoorbeeld soms ook mogelijk dit van tevoren af te spreken met een bewoner/client.
vrijdag 9 november 2018 om 21:30
Een time out is een oprechte time out als de leerling/cliënt zèlf kan bepalen wanneer de time out genoeg time out is geweest. Zolang ik er een tijdsduur aan hang is het gewoon uitsluiting met een mooi naampje.
En wordt ook gewoon als straf en uitsluiting ervaren.
anoniem_356538 wijzigde dit bericht op 09-11-2018 21:32
5.45% gewijzigd
vrijdag 9 november 2018 om 21:36
Ik denk dat sommige kinderen gewoon pech hebben in het leven, wordt je bij kut ouders geboren dan heb je vette pech, kom je daarna in een instelling dan gaat het vaak gewoon verder, er zijn mensen die daar werken en als er een goeie tussen zit heb je mazzel maar meestal gewoon pech.
Dat leren die kinderen ook al jong.
Het zal altijd zo blijven. Helaas...
Dat leren die kinderen ook al jong.
Het zal altijd zo blijven. Helaas...
vrijdag 9 november 2018 om 21:40
De jeugdhulpverlening is een enorme chaos. Gekloot met die aanbestedingen, constant wisselende doelgroep, geen opbouw expertise meer, verlies expertise, geen vaste contracten dus voortdurend wisselende teams (verloop van minimaal 1 team per jaar), onmacht, onvermogen, geen inhoud maar vorm, door dit alles afknappen en er uit stappen en een paar rotte appels. Het is gewoon een puinzooi en zoveel jonge mensen die je af ziet branden en hun idealen ziet verliezen.MissMaran schreef: ↑09-11-2018 21:36Ik denk dat sommige kinderen gewoon pech hebben in het leven, wordt je bij kut ouders geboren dan heb je vette pech, kom je daarna in een instelling dan gaat het vaak gewoon verder, er zijn mensen die daar werken en als er een goeie tussen zit heb je mazzel maar meestal gewoon pech.
Dat leren die kinderen ook al jong.
Het zal altijd zo blijven. Helaas...
Verschrikkelijk als je kind in zoiets terecht komt en je kan je afvragen of het gros van de kinderen er nou echt beter van wordt en niet slechter. Maar er is geen alternatief. Het draait namelijk allemaal om geld en protocollen, de menselijkheid is verdwenen.
vrijdag 9 november 2018 om 21:41
Waaruit concludeer je dat? Daar heb je helemaal geen reden voor.
Bedoel je dat organisaties zich niet aan hun eigen visie houden? Volgens mij ben ik steeds duidelijk geweest over mijn standpunt over wat zich daar heeft afgespeeld.
vrijdag 9 november 2018 om 21:42
Jij zegt steeds: staat in de visie/protocol van de organisatie.
Precies voor mij geen reden om het dus maar te doen.
vrijdag 9 november 2018 om 21:54
Dat je zelf na moet denken over het waarom je iets doet ipv het doen, omdat het protocol is (wat ik heel vaak zie en tegenkom. Net als de enorme behoefte aan protocollen).
The disappearance of a sense of responsibility is the most far-reaching consequence of submission to authority.”
― Stanley Milgram
vrijdag 9 november 2018 om 22:03
Helemaal mee eens!sugarmiss schreef: ↑09-11-2018 10:05Nou het antwoord waarom dit soort misstanden jarenlang kan blijven bestaan is dus duidelijk.
Ouders hebben het zelf verkloot. Hoe durven ze kritiek te hebben op professionele opvoeders en de straf valt wel mee.
Dat het niet mag van de wet. Volgens deskundigen schadelijk is voor kinderen en dus mishandeling is doet er allemaal niet toe.
Dat in minstens 1 geval er onterecht straf is gegeven want wat kan je er nu aan doen dat je een lekke band hebt doet er ook niet toe.
Bewondering voor de medewerkers van de instelling die dit uitvoeren is volkomen onterecht.
Hoe kan je nou bewondering hebben Voir mensen die kinderen mishandelen.
Ik werk zelf in een instelling en heb al veel gezien. Dit mag en kan absoluut niet!!
Zo'n kwetsbare jeugd daar moet je ten alle tijden zeer doordacht en behoedzaam mee omgaan.
vrijdag 9 november 2018 om 22:07
Ik vind ook dat je zelf moet blijven nadenken ten alle tijde en heel vaak is het maatwerk.Nemaìn’ schreef: ↑09-11-2018 21:54Dat je zelf na moet denken over het waarom je iets doet ipv het doen, omdat het protocol is (wat ik heel vaak zie en tegenkom. Net als de enorme behoefte aan protocollen).
The disappearance of a sense of responsibility is the most far-reaching consequence of submission to authority.”
― Stanley Milgram
Maar ik begrijp dat jij een oerwoud aan protocollen hebt?
Ik denk als er geen protocollen zijn iedereen maar wat doet. Dat is weer het andere uiterste.
vrijdag 9 november 2018 om 22:09
Als je een goede visie hebt, die goed doorleeft wordt heb je nauwelijks protocollen nodig. Dan kunnen mensen namelijk zelf nadenken en zelf afwegen wat de meest passende opties zijn.
Ik heb godzijdank maar heel weinig protocollen, mijn samenwerkingspartner verzuipt er in. En zo grappig, daar gaat ook het meeste mis.
vrijdag 9 november 2018 om 22:18
Misschien hebben wij allebei een verschillend beeld en uitvoering bij een protocol.Nemaìn’ schreef: ↑09-11-2018 22:09Als je een goede visie hebt, die goed doorleeft wordt heb je nauwelijks protocollen nodig. Dan kunnen mensen namelijk zelf nadenken en zelf afwegen wat de meest passende opties zijn.
Ik heb godzijdank maar heel weinig protocollen, mijn samenwerkingspartner verzuipt er in. En zo grappig, daar gaat ook het meeste mis.
Ik denk dat een visie wel uitgewerkt moet zijn zodat medewerkers weten wat van hen verwacht wordt, hoe de instelling werkt, ook niet onbelangrijk voor nieuwe medewerkers. Maar ook de verwachtingen naar buiten toe, dat is het transparant zijn en waar een instelling op kan worden aangesproken.
vrijdag 9 november 2018 om 22:25
Deze week hadden wij op het werk een dingetje: een kind moest gesloten geplaatst worden en moeder was het er niet mee eens. Na veel vijven en zessen ging moeder haar kind toch brengen maar ze wilde voor ze haar kind achterliet van de instelling horen wat de procedures en protocollen waren die gingen gelden op het moment dat haar kind weer het gedrag zou laten zien dat maakte dat de kinderrechter vond dat het nodig was dat ze voor 3 maanden gesloten zou gaan. Die &%(&^% inrichting kon het niet uitleggen en moeder heeft, ondanks dat ze wist dat het tegen de wet was en zij dus strafbaar was op het moment dat ze de keuze maakte, haar kind weer meegenomen. En ik zeg je: ik snap het nog ook.miekemv schreef: ↑09-11-2018 22:18Misschien hebben wij allebei een verschillend beeld en uitvoering bij een protocol.
Ik denk dat een visie wel uitgewerkt moet zijn zodat medewerkers weten wat van hen verwacht wordt, hoe de instelling werkt, ook niet onbelangrijk voor nieuwe medewerkers. Maar ook de verwachtingen naar buiten toe, dat is het transparant zijn en waar een instelling op kan worden aangesproken.
vrijdag 9 november 2018 om 22:30
Ik ook hoor, maar je visie uit kunnen leggen is wat anders dan protocollen op kunnen lepelen.alkemade schreef: ↑09-11-2018 22:25Deze week hadden wij op het werk een dingetje: een kind moest gesloten geplaatst worden en moeder was het er niet mee eens. Na veel vijven en zessen ging moeder haar kind toch brengen maar ze wilde voor ze haar kind achterliet van de instelling horen wat de procedures en protocollen waren die gingen gelden op het moment dat haar kind weer het gedrag zou laten zien dat maakte dat de kinderrechter vond dat het nodig was dat ze voor 3 maanden gesloten zou gaan. Die &%(&^% inrichting kon het niet uitleggen en moeder heeft, ondanks dat ze wist dat het tegen de wet was en zij dus strafbaar was op het moment dat ze de keuze maakte, haar kind weer meegenomen. En ik zeg je: ik snap het nog ook.
Bijvoorbeeld: sloop je iets: protocol: gaat van je zakgeld/kleedgeld af.
Dat geldt altijd voor iedereen, ook voor de kinderen die van de pis gaan uit angst, ook voor de kinderen die geen geld of kleding van thuis krijgen.
Dat is een protocol. Er gebeurt A, we doen B en C. Altijd en overal. Als we van het protocol af willen wijken consulteren we de psychiater/orthopedagoog/leidinggevende. Zelf denken is niet gewenst, want het protocol is leidend.
Het is ook protocol dat je deelneemt aan het dagprogramma. En tsja, je moeder heeft je net gezegd je nooit meer te willen zien is vervelend, maar het dagprogramma moet doorlopen worden.
En zo hangt vaak de hele dag vol van de protocollen en ‘zo doen we het altijd!’s’.
Een protocol is fijn bij medische handelingen, fysiek ingrijpen etc. De rest is gewoon logisch en gezond nadenken.
vrijdag 9 november 2018 om 22:32
Oja, die pràchtige protocollen voor de inspectie. En niemand leeft ze na, of half, of niet goed of ze weten niet eens dat ze bestaan.miekemv schreef: ↑09-11-2018 22:18Misschien hebben wij allebei een verschillend beeld en uitvoering bij een protocol.
Ik denk dat een visie wel uitgewerkt moet zijn zodat medewerkers weten wat van hen verwacht wordt, hoe de instelling werkt, ook niet onbelangrijk voor nieuwe medewerkers. Maar ook de verwachtingen naar buiten toe, dat is het transparant zijn en waar een instelling op kan worden aangesproken.
En als je dan een domme fout of een verkeerde inschatting maakt kan je je beroepen op het protocol of het ontbreken van het protocol.
vrijdag 9 november 2018 om 22:35
Nou in dit geval ging het moeder meer om wat de reactie zou zijn als kind weer weg zou lopen, contact zou maken met niet de beste vrienden, grenzen ging opzoeken. Dat is visie en niet procedure of protocol en als je in je instelling allemaal HBOers hebt werken dan mag je verwachten dat zij dat kunnen vertellen aan een bezorgde ouder. Dus ik snapte moeder echt heel prima.Nemaìn’ schreef: ↑09-11-2018 22:30Ik ook hoor, maar je visie uit kunnen leggen is wat anders dan protocollen op kunnen lepelen.
Bijvoorbeeld: sloop je iets: protocol: gaat van je zakgeld/kleedgeld af.
Dat geldt altijd voor iedereen, ook voor de kinderen die van de pis gaan uit angst, ook voor de kinderen die geen geld of kleding van thuis krijgen.
Dat is een protocol. Er gebeurt A, we doen B en C. Altijd en overal. Als we van het protocol af willen wijken consulteren we de psychiater/orthopedagoog/leidinggevende. Zelf denken is niet gewenst, want het protocol is leidend.
Het is ook protocol dat je deelneemt aan het dagprogramma. En tsja, je moeder heeft je net gezegd je nooit meer te willen zien is vervelend, maar het dagprogramma moet doorlopen worden.
En zo hangt vaak de hele dag vol van de protocollen en ‘zo doen we het altijd!’s’.
Een protocol is fijn bij medische handelingen, fysiek ingrijpen etc. De rest is gewoon logisch en gezond nadenken.
vrijdag 9 november 2018 om 22:37
Werken er echt allemaal hbo’ ers? Bij ons is het overgrote deel mbo’ er.alkemade schreef: ↑09-11-2018 22:35Nou in dit geval ging het moeder meer om wat de reactie zou zijn als kind weer weg zou lopen, contact zou maken met niet de beste vrienden, grenzen ging opzoeken. Dat is visie en niet procedure of protocol en als je in je instelling allemaal HBOers hebt werken dan mag je verwachten dat zij dat kunnen vertellen aan een bezorgde ouder. Dus ik snapte moeder echt heel prima.
Voor weglopen is er weer wel een protocol. Voor de rest neem ik aan dat ze samen met moeder afspraken maken.
