Actueel
alle pijlers
Modelkinderen tussen de criminelen
zaterdag 7 maart 2009 om 12:15
In het NRC van vrijdag 6 maart, op de Buitenland pagina (5), een schokkend verhaal over tieners in de VS die onschuldig naar de gevangenis werden gestuurd. Twee rechters in het district Wilkes-Barre hadden het op een akkoordje gegooid met de lokale geprivatiseerde gevangenis. Ze kregen miljoenen aan steekpenningen voor het aanleveren van jeugdige gevangenen.
Hoewel de situatie in Nederland anders is, zijn er duidelijk partijen die gebaat zijn bij méér veroordelingen en 'onder toezicht plaatsing', omdat hun baan ervan afhangt. In hoeverre kunnen we er zeker van zijn dat de huidige trend van sneller en dieper ingrijpen in de privé sfeer bij vermoedens van kindermishandeling niet (mede) gemotiveerd wordt door eigenbelang? Hoe zijn onderzoeksinstellingen en adviesorganen van de overheid op dit gebied tevens betrokken bij, en belanghebbende partij in de uitvoering?
Op geen enkele manier wil ik de ernst van kindermishandeling bagatelliseren, of de integriteit van mensen die oprecht en vanuit betrokkenheid strijden voor het het terugdringen van de gruwelijke wijze waarop jongeren soms worden mishandeld en misbruikt. Integendeel! Daar kan niet genoeg aandacht aan worden geschonken.
Mijn zorg is dat de gedoodverfde oplossingen steeds vaker in het nieuws komen als 'van de drup in de regen'-verhalen. Hoe denken jullie hierover?
Hoewel de situatie in Nederland anders is, zijn er duidelijk partijen die gebaat zijn bij méér veroordelingen en 'onder toezicht plaatsing', omdat hun baan ervan afhangt. In hoeverre kunnen we er zeker van zijn dat de huidige trend van sneller en dieper ingrijpen in de privé sfeer bij vermoedens van kindermishandeling niet (mede) gemotiveerd wordt door eigenbelang? Hoe zijn onderzoeksinstellingen en adviesorganen van de overheid op dit gebied tevens betrokken bij, en belanghebbende partij in de uitvoering?
Op geen enkele manier wil ik de ernst van kindermishandeling bagatelliseren, of de integriteit van mensen die oprecht en vanuit betrokkenheid strijden voor het het terugdringen van de gruwelijke wijze waarop jongeren soms worden mishandeld en misbruikt. Integendeel! Daar kan niet genoeg aandacht aan worden geschonken.
Mijn zorg is dat de gedoodverfde oplossingen steeds vaker in het nieuws komen als 'van de drup in de regen'-verhalen. Hoe denken jullie hierover?
zondag 8 maart 2009 om 13:54
zondag 8 maart 2009 om 14:23
quote:Dhelia schreef op 08 maart 2009 @ 13:54:
Jaap, we leven in Nederland... Dus nu nog graag iets van onderbouwing welke instanties welke rechters in welke gevallen daar onterecht toe zouden laten besluiten. Waarbij je verdisconteert dat het Amerikaanse systeem met de geprivatiseerde gevangenissen haaks staat op het Nederlandse systeem.
Dhelia, ik begrijp dat je betrokken bent, en maar wat graag wil geloven dat Nederlanders anders zijn dan Amerikanen. Maar probeer mij nou niet door de strot te duwen dat ik beweer dat de situatie in Nederland identiek is. Er zijn wel verschillende partijen en belangenorganisaties in ons land die gepleit hebben voor het privatiseren van gevangenissen, maar zover is het nog niet.
Zodra je echter in ogenschouw neemt dat een gevangenis feitelijk gekwalificeerd kan (zou moeten) worden als 'opgelegde zorg', verandert het perspectief. Want 'opgelegde zorg' is in opmars in ons land, met name in de door mij genoemde context van zorg voor minderjarigen. En dan valt de belangenverstrengeling wel op.
Een voorbeeld: Donner heeft, met steun van de gehele Tweede Kamer, bij wet de 'opvoedkundige tik' tot strafbaar feit verheven. Ik ken geen ouders die nooit een 'opvoedkundige tik' hebben gegeven. Zelfs van degenen die van zichzelf stellen dat nooit te hebben gedaan hoor ik van hun kinderen andere verhalen.
Zonder gedogen, zou nagenoeg elke ouder nu in de gevangenis behoren te zitten, en hun kinderen in een instelling die de opvoedkundige taken van de ouders overneemt.
De wettige basis voor een ongelimiteerde 'zorg-vraag' is er, het enige wat limiterend werkt is de opsporing en de stemming onder de rechtsprekende macht, die zonder objectieve criteria, maar met een economisch belang, tot een oordeel moeten komen.
Nou noem ik dit aspect, omdat het concreet is, en het ook duidelijk is (voor wie de ontwikkeling met interesse heeft gevolgd) hoe de lobby om tot deze wetgeving te komen heeft gewerkt.
Zoals ik al aanhaalde, via hetgeen op de website van No Kidding als advies wordt aangeboden, is het criterium voor de burger nu 'het eigen gevoel'. Nu de 'vraag' het aanbod nog overtreft, zal het nog wel even duren voor andere criteria de 'markt' gaan domineren, maar dat is een kwestie van tijd.
Jaap, we leven in Nederland... Dus nu nog graag iets van onderbouwing welke instanties welke rechters in welke gevallen daar onterecht toe zouden laten besluiten. Waarbij je verdisconteert dat het Amerikaanse systeem met de geprivatiseerde gevangenissen haaks staat op het Nederlandse systeem.
Dhelia, ik begrijp dat je betrokken bent, en maar wat graag wil geloven dat Nederlanders anders zijn dan Amerikanen. Maar probeer mij nou niet door de strot te duwen dat ik beweer dat de situatie in Nederland identiek is. Er zijn wel verschillende partijen en belangenorganisaties in ons land die gepleit hebben voor het privatiseren van gevangenissen, maar zover is het nog niet.
Zodra je echter in ogenschouw neemt dat een gevangenis feitelijk gekwalificeerd kan (zou moeten) worden als 'opgelegde zorg', verandert het perspectief. Want 'opgelegde zorg' is in opmars in ons land, met name in de door mij genoemde context van zorg voor minderjarigen. En dan valt de belangenverstrengeling wel op.
Een voorbeeld: Donner heeft, met steun van de gehele Tweede Kamer, bij wet de 'opvoedkundige tik' tot strafbaar feit verheven. Ik ken geen ouders die nooit een 'opvoedkundige tik' hebben gegeven. Zelfs van degenen die van zichzelf stellen dat nooit te hebben gedaan hoor ik van hun kinderen andere verhalen.
Zonder gedogen, zou nagenoeg elke ouder nu in de gevangenis behoren te zitten, en hun kinderen in een instelling die de opvoedkundige taken van de ouders overneemt.
De wettige basis voor een ongelimiteerde 'zorg-vraag' is er, het enige wat limiterend werkt is de opsporing en de stemming onder de rechtsprekende macht, die zonder objectieve criteria, maar met een economisch belang, tot een oordeel moeten komen.
Nou noem ik dit aspect, omdat het concreet is, en het ook duidelijk is (voor wie de ontwikkeling met interesse heeft gevolgd) hoe de lobby om tot deze wetgeving te komen heeft gewerkt.
Zoals ik al aanhaalde, via hetgeen op de website van No Kidding als advies wordt aangeboden, is het criterium voor de burger nu 'het eigen gevoel'. Nu de 'vraag' het aanbod nog overtreft, zal het nog wel even duren voor andere criteria de 'markt' gaan domineren, maar dat is een kwestie van tijd.
zondag 8 maart 2009 om 15:15
De link tussen de corrupte rechters in de VS, en de Nederlandse 'onder toezicht plaatsing' en vervolgens de lobby circuits vind ik niet heel sterk.
Gezien de impact van hun beslissingen is duidelijk dat rechters potentieel gevoelig zijn voor corruptie. Dit kan omkoping zijn door verdachte, slachtoffers, politiek, of wat anders.
Dat er in Nederland vaak een band is tussen de aandragers van een problem, en de oplossers ervan ben ik het wel mee eens. Huiselijk geweld is nu politiek 'hot', en jaap gebruikt dat voorbeeld omdat het nog een beetje te linken is met de amerikaanse rechters, maar het is veel breder. Neem de millieulobby of de discriminatielobby. Het werkt trouwens twee kanten op, onderzoeks en adviesbureaus geven graag hun eigen werk een politiek interessant kleurtje om de subsidie binnen te laten stromen. Onderzoek naar het paargedrag van de grijze muis is kansloos, maar voor onderzoek naar de invloed van global warming op het paargedrag van de grijze muis is wel geld beschikbaar.
Ondanks de 'complottoon' van jaap, denk ik dat de meeste mensen oprecht denken dat ze met hun werk een positieve bijdragen leveren aan de samenleving.
Eenvoudige oplossing hiervoor is er niet. Het geloof in 'de maakbare samenleving' maakt alles een politiek probleem wat politieke oplossingen vraagt. De politiek moet verstandig met overheidsgeld omgaan, en de journalistiek moet alles nog een goed checken. Meer is er niet.
Gezien de impact van hun beslissingen is duidelijk dat rechters potentieel gevoelig zijn voor corruptie. Dit kan omkoping zijn door verdachte, slachtoffers, politiek, of wat anders.
Dat er in Nederland vaak een band is tussen de aandragers van een problem, en de oplossers ervan ben ik het wel mee eens. Huiselijk geweld is nu politiek 'hot', en jaap gebruikt dat voorbeeld omdat het nog een beetje te linken is met de amerikaanse rechters, maar het is veel breder. Neem de millieulobby of de discriminatielobby. Het werkt trouwens twee kanten op, onderzoeks en adviesbureaus geven graag hun eigen werk een politiek interessant kleurtje om de subsidie binnen te laten stromen. Onderzoek naar het paargedrag van de grijze muis is kansloos, maar voor onderzoek naar de invloed van global warming op het paargedrag van de grijze muis is wel geld beschikbaar.
Ondanks de 'complottoon' van jaap, denk ik dat de meeste mensen oprecht denken dat ze met hun werk een positieve bijdragen leveren aan de samenleving.
Eenvoudige oplossing hiervoor is er niet. Het geloof in 'de maakbare samenleving' maakt alles een politiek probleem wat politieke oplossingen vraagt. De politiek moet verstandig met overheidsgeld omgaan, en de journalistiek moet alles nog een goed checken. Meer is er niet.
zondag 8 maart 2009 om 15:45
quote:jaap schreef op 08 maart 2009 @ 14:23:
[...]
Dhelia, ik begrijp dat je betrokken bent, en maar wat graag wil geloven dat Nederlanders anders zijn dan Amerikanen. Maar probeer mij nou niet door de strot te duwen dat ik beweer dat de situatie in Nederland identiek is. Er zijn wel verschillende partijen en belangenorganisaties in ons land die gepleit hebben voor het privatiseren van gevangenissen, maar zover is het nog niet.
Als je dat artikel over de situatie in de VS goed zou hebben gelezen, zou je hebben gezien dat die situatie daar is ontstaan doordat de gevangenissen geprivatiseerd zijn. Hoe meer gedetineerden en hoe langer ze blijven, hoe meer geld. Geld dat deels naar rechters geschoven werd opdat zij maar meer en langere straffen oplegden.
In NL is het systeem niet geprivatiseerd, zoals je zelf ook al stelt. Of de cellen nou leegstaan of overvol zijn, niemand die daardoor een cent meer of minder gaat verdienen. Die perverse prikkel om de cellen maar zo vol mogelijk te krijgen, ís er dus niet. Dus waarom jij nou blijft beweren dat Nederlanders hetzelfde zijn als Amerikanen en dús hetzelfde probleem zich voordoet, terwijl de oorzaak in het systeem zit, waarvan we beiden stellen dat dat verschillend is, ontgaat me nog steeds.quote:Een voorbeeld: Donner heeft, met steun van de gehele Tweede Kamer, bij wet de 'opvoedkundige tik' tot strafbaar feit verheven.
O? Ik ben redelijk thuis in de strafwet, maar geef eens aan waar dat dan staat? '
quote:De wettige basis voor een ongelimiteerde 'zorg-vraag' is er, het enige wat limiterend werkt is de opsporing en de stemming onder de rechtsprekende macht, die zonder objectieve criteria, maar met een economisch belang, tot een oordeel moeten komen..
Welk economisch belang in hemelsnaam?? Je gooit het hier even in de discussie alsof het volkomen helder is, maar ik ben niet alleen redelijk thuis in de strafwet, maar ook in de rechtspraak. Ik zie geen enkel economisch belang bij de ene uitspraak boven de andere, nog los van het feit dat rechters bovendien veel te verknocht zijn aan hun onafhankelijkheid om ook maar iets anders dan hun eigen visie toe te laten.
quote:Nou noem ik dit aspect, omdat het concreet is,
Niet concreet, maar feitelijk onjuist.
Jaap, je beweert van alles maar het is allemaal even irrelevant...
[...]
Dhelia, ik begrijp dat je betrokken bent, en maar wat graag wil geloven dat Nederlanders anders zijn dan Amerikanen. Maar probeer mij nou niet door de strot te duwen dat ik beweer dat de situatie in Nederland identiek is. Er zijn wel verschillende partijen en belangenorganisaties in ons land die gepleit hebben voor het privatiseren van gevangenissen, maar zover is het nog niet.
Als je dat artikel over de situatie in de VS goed zou hebben gelezen, zou je hebben gezien dat die situatie daar is ontstaan doordat de gevangenissen geprivatiseerd zijn. Hoe meer gedetineerden en hoe langer ze blijven, hoe meer geld. Geld dat deels naar rechters geschoven werd opdat zij maar meer en langere straffen oplegden.
In NL is het systeem niet geprivatiseerd, zoals je zelf ook al stelt. Of de cellen nou leegstaan of overvol zijn, niemand die daardoor een cent meer of minder gaat verdienen. Die perverse prikkel om de cellen maar zo vol mogelijk te krijgen, ís er dus niet. Dus waarom jij nou blijft beweren dat Nederlanders hetzelfde zijn als Amerikanen en dús hetzelfde probleem zich voordoet, terwijl de oorzaak in het systeem zit, waarvan we beiden stellen dat dat verschillend is, ontgaat me nog steeds.quote:Een voorbeeld: Donner heeft, met steun van de gehele Tweede Kamer, bij wet de 'opvoedkundige tik' tot strafbaar feit verheven.
O? Ik ben redelijk thuis in de strafwet, maar geef eens aan waar dat dan staat? '
quote:De wettige basis voor een ongelimiteerde 'zorg-vraag' is er, het enige wat limiterend werkt is de opsporing en de stemming onder de rechtsprekende macht, die zonder objectieve criteria, maar met een economisch belang, tot een oordeel moeten komen..
Welk economisch belang in hemelsnaam?? Je gooit het hier even in de discussie alsof het volkomen helder is, maar ik ben niet alleen redelijk thuis in de strafwet, maar ook in de rechtspraak. Ik zie geen enkel economisch belang bij de ene uitspraak boven de andere, nog los van het feit dat rechters bovendien veel te verknocht zijn aan hun onafhankelijkheid om ook maar iets anders dan hun eigen visie toe te laten.
quote:Nou noem ik dit aspect, omdat het concreet is,
Niet concreet, maar feitelijk onjuist.
Jaap, je beweert van alles maar het is allemaal even irrelevant...
zondag 8 maart 2009 om 16:03
Dat van die 'complottoon', dat laat ik maar even passeren. Ik heb het niet over een complot gehad, anders dan in de inleiding, waar er daadwerkelijk sprake is van een aantoonbaar complot, wat tot strafvervolging van twee magistraten in de VS heeft geleid.
Waar ik op wijs, is dat er een 'economisch belang' is van bepaalde groepen in de 'zorg', die zich in een dusdanige positie hebben weten te nestelen dat ze de vraag naar hun produkt kunnen beïnvloeden. Dit is 'onzuiver', en een invitatie voor wetgeving die de burger niets te bieden heeft, behalve extra lasten. En, zoals de statistieken aantonen, een snel slechter wordende situatie met betrekking tot de zorg. Dubbel fout, dus.
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. Op het moment dat de bevolking er genoeg van krijgt, heeft de politiek (en de beroepsgroep) het nakijken, en is de kans groot dat het antwoord komt van maatschappelijke stromingen die er geen moeite mee hebben het kind met het badwater weg te gooien. Regeren is anticiperen, en niet reageren.
Het beeld kan met gemak breder worden getrokken, zoals je aangeeft, al wordt het snel vager als we het uitsluitend over de subsidie-verdeling voor projecten gaan hebben. Daar ontbreekt de continuïteit, en daarmee de drijvende kracht van het carriere-perspectief, wat in het door mij aangehaalde voorbeeld wel heel nadrukkelijk aanwezig is.
Populisten als Wilders en Verdonk pleiten regelmatig voor minder ambtenaren. De enige effectieve manier om dat te bereiken is óf taken geheel afstoten, óf sterk vereenvoudigde wetgeving.
Veel kiezers laten zich hier echter wel een rad voor ogen draaien als ze denken dat zij daar beter van worden als ze niet werkzaam zijn bij de overheid. Héél veel banen in de private sector vervallen dan ook. Iedereen die in zijn of haar functie regelmatig met ambtenaren contact heeft, moet dan vrezen voor de eigen baan. Maar ook anderen, die daar weer achter zitten om toe te zien op de uitvoering van bepaalde wettelijke bepalingen binnen het bedrijf, zijn dan niet meer nodig. Plus wat daar aan automatisering, administratie en archivering bij komt.
Waar ik op wijs, is dat er een 'economisch belang' is van bepaalde groepen in de 'zorg', die zich in een dusdanige positie hebben weten te nestelen dat ze de vraag naar hun produkt kunnen beïnvloeden. Dit is 'onzuiver', en een invitatie voor wetgeving die de burger niets te bieden heeft, behalve extra lasten. En, zoals de statistieken aantonen, een snel slechter wordende situatie met betrekking tot de zorg. Dubbel fout, dus.
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. Op het moment dat de bevolking er genoeg van krijgt, heeft de politiek (en de beroepsgroep) het nakijken, en is de kans groot dat het antwoord komt van maatschappelijke stromingen die er geen moeite mee hebben het kind met het badwater weg te gooien. Regeren is anticiperen, en niet reageren.
Het beeld kan met gemak breder worden getrokken, zoals je aangeeft, al wordt het snel vager als we het uitsluitend over de subsidie-verdeling voor projecten gaan hebben. Daar ontbreekt de continuïteit, en daarmee de drijvende kracht van het carriere-perspectief, wat in het door mij aangehaalde voorbeeld wel heel nadrukkelijk aanwezig is.
Populisten als Wilders en Verdonk pleiten regelmatig voor minder ambtenaren. De enige effectieve manier om dat te bereiken is óf taken geheel afstoten, óf sterk vereenvoudigde wetgeving.
Veel kiezers laten zich hier echter wel een rad voor ogen draaien als ze denken dat zij daar beter van worden als ze niet werkzaam zijn bij de overheid. Héél veel banen in de private sector vervallen dan ook. Iedereen die in zijn of haar functie regelmatig met ambtenaren contact heeft, moet dan vrezen voor de eigen baan. Maar ook anderen, die daar weer achter zitten om toe te zien op de uitvoering van bepaalde wettelijke bepalingen binnen het bedrijf, zijn dan niet meer nodig. Plus wat daar aan automatisering, administratie en archivering bij komt.
zondag 8 maart 2009 om 16:08
quote:jaap schreef op 08 maart 2009 @ 16:03:
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. .
Begin dan eerst eens die belangenverstrengeling helder te maken, want dat heb je nog steeds niet...
Om je (incorrecte, maar dat terzijde...) voorbeeld van kindermishandeling eens te gebruiken: in hoeverre heeft een groepering als No Kidding er belang bij om ouders achter de tralies te krijgen? Wat schieten zij ermee op? En hoe weten zij een rechter zo ver te krijgen dat die daadwerkelijk de ouder achter de tralies zet? En wat heeft dat te maken met de kinderen achter tralies uit je openingspost?
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. .
Begin dan eerst eens die belangenverstrengeling helder te maken, want dat heb je nog steeds niet...
Om je (incorrecte, maar dat terzijde...) voorbeeld van kindermishandeling eens te gebruiken: in hoeverre heeft een groepering als No Kidding er belang bij om ouders achter de tralies te krijgen? Wat schieten zij ermee op? En hoe weten zij een rechter zo ver te krijgen dat die daadwerkelijk de ouder achter de tralies zet? En wat heeft dat te maken met de kinderen achter tralies uit je openingspost?
zondag 8 maart 2009 om 18:52
quote:jaap schreef op 08 maart 2009 @ 16:03:
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. Op het moment dat de bevolking er genoeg van krijgt, heeft de politiek (en de beroepsgroep) het nakijken, en is de kans groot dat het antwoord komt van maatschappelijke stromingen die er geen moeite mee hebben het kind met het badwater weg te gooien. Regeren is anticiperen, en niet reageren.
Dit bewustzijn is er allang, en de weerzin tegen de subsidiefabrieken groeit en groeit. Uiteindelijk zal de demografische druk zodanig zijn dat de bevolking deze verspilling van arbeid niet meer accepteert.
Inderdaad wel jammer voor de mensen die direct of indirect voor de subsidiefabrieken werken.
Het zou mooi zijn als via deze discussie het bewustzijn zou groeien dat dit soort belangenverstrengeling een bedreiging is voor de politieke mores. Op het moment dat de bevolking er genoeg van krijgt, heeft de politiek (en de beroepsgroep) het nakijken, en is de kans groot dat het antwoord komt van maatschappelijke stromingen die er geen moeite mee hebben het kind met het badwater weg te gooien. Regeren is anticiperen, en niet reageren.
Dit bewustzijn is er allang, en de weerzin tegen de subsidiefabrieken groeit en groeit. Uiteindelijk zal de demografische druk zodanig zijn dat de bevolking deze verspilling van arbeid niet meer accepteert.
Inderdaad wel jammer voor de mensen die direct of indirect voor de subsidiefabrieken werken.
zondag 8 maart 2009 om 19:03
Dhelia, jij denkt inderdaad in complotten. Ik niet.
Natúúrlijk heeft 'No Kidding' er baat bij als er véél aandacht is voor kindermishandeling. En wanneer is er veel aandacht voor kindermishandeling? Als er veel gevallen van kindermishandeling zijn. Daarom schreef ik eerder al: Als morgen iedereen ophield zijn kind te mishandelen, konden we er accuut honderdduizend werklozen bijschrijven. Ruime definities van wat mishandeling is, is daarom in het belang van organisaties en individuen die hun brood verdienen aan de 'zorg' cq opvang van slachtoffers. Dat is toch niet zo moeilijk te begrijpen?
Voor dat 'ophouden zijn kind te mishandelen' kun je ook lezen: Als de definities en wettelijke bepalingen duidelijker, restrictiever, zouden zijn.
Dat laatste zou onmenselijk zijn als daardoor meer kinderen het slachtoffer zouden worden van mishandeling, maar het omgekeerde is het geval, als je de statistieken erbij haalt. Daarbij geven 'vriend en vijand' toe dat de wet die bijvoorbeeld de 'opvoedkundige tik' verbiedt, véél te ruim geformuleerd is. In de toelichting stelde Donner dat dit met opzet was, om de rechter meer armslag te geven om in onduidelijke gevallen kinderen bij ouders weg te kunnen halen, of ouders te kunnen veroordelen. En daar heb je het. Dat gemak werkt twee kanten op. Die dynamiek aantonen is niet zo eenvoudig, want hoe doe je dat? Dan moet je in het hoofd van de rechter kunnen kijken. En in dat van de 'getuigen deskundigen'. Bij dat van de Officier van Justitie. Of van de opsporings-instantie die het geval bij Justitie aanleverde. Of van de klikspaan/informant die het geval signaleerde.
Maar de zwakke schakel is die ruime wetgeving, die de ruimte schept voor willekeur en 'eigen weg' op diverse niveaus. En de werknemers op elk van die niveaus hebben een economisch belang bij meer 'gevallen', en ontmoeten elkaar regelmatig 'ambtshalve' en in 'overlegorganen'.
Natúúrlijk heeft 'No Kidding' er baat bij als er véél aandacht is voor kindermishandeling. En wanneer is er veel aandacht voor kindermishandeling? Als er veel gevallen van kindermishandeling zijn. Daarom schreef ik eerder al: Als morgen iedereen ophield zijn kind te mishandelen, konden we er accuut honderdduizend werklozen bijschrijven. Ruime definities van wat mishandeling is, is daarom in het belang van organisaties en individuen die hun brood verdienen aan de 'zorg' cq opvang van slachtoffers. Dat is toch niet zo moeilijk te begrijpen?
Voor dat 'ophouden zijn kind te mishandelen' kun je ook lezen: Als de definities en wettelijke bepalingen duidelijker, restrictiever, zouden zijn.
Dat laatste zou onmenselijk zijn als daardoor meer kinderen het slachtoffer zouden worden van mishandeling, maar het omgekeerde is het geval, als je de statistieken erbij haalt. Daarbij geven 'vriend en vijand' toe dat de wet die bijvoorbeeld de 'opvoedkundige tik' verbiedt, véél te ruim geformuleerd is. In de toelichting stelde Donner dat dit met opzet was, om de rechter meer armslag te geven om in onduidelijke gevallen kinderen bij ouders weg te kunnen halen, of ouders te kunnen veroordelen. En daar heb je het. Dat gemak werkt twee kanten op. Die dynamiek aantonen is niet zo eenvoudig, want hoe doe je dat? Dan moet je in het hoofd van de rechter kunnen kijken. En in dat van de 'getuigen deskundigen'. Bij dat van de Officier van Justitie. Of van de opsporings-instantie die het geval bij Justitie aanleverde. Of van de klikspaan/informant die het geval signaleerde.
Maar de zwakke schakel is die ruime wetgeving, die de ruimte schept voor willekeur en 'eigen weg' op diverse niveaus. En de werknemers op elk van die niveaus hebben een economisch belang bij meer 'gevallen', en ontmoeten elkaar regelmatig 'ambtshalve' en in 'overlegorganen'.
