Actueel
alle pijlers
Overdreven of normaal......
zondag 5 februari 2012 om 17:51
Vind jij het overdreven om mee te leven als een kind verdwenen is en uiteindelijk overleden blijkt? Of is het voor jou ver van mijn bed?
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.
anoniem_106423 wijzigde dit bericht op 05-02-2012 20:01
Reden: Was een beetje 'kort door de bocht'
Reden: Was een beetje 'kort door de bocht'
% gewijzigd
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.
zondag 5 februari 2012 om 17:58
Ik vind het heel verdrietig en ontzettend erg voor de nabestaanden.
Verder heb ik zelf geen last van. Op de een of andere manier werkt dat zo. Bij veel mensen, verwacht ik. Kijk eens hoeveel mensen er op aarde van de honger sterven. Je zou kunnen verwachten dat een empathisch persoon nergens anders meer aan denkt. Toch werkt dat niet zo.
Verder heb ik zelf geen last van. Op de een of andere manier werkt dat zo. Bij veel mensen, verwacht ik. Kijk eens hoeveel mensen er op aarde van de honger sterven. Je zou kunnen verwachten dat een empathisch persoon nergens anders meer aan denkt. Toch werkt dat niet zo.
zondag 5 februari 2012 om 17:59
Ik zou wat Fullhouse ook zegt niet meelopen met een tocht. En of het nou voor volwassenen is of voor kinderen, het een kan je meer raken dan het ander.
Als het een kind of situatie is van een forummer hier of iemand die ik irl ken dan is het ook weer anders. Dan zou ik daar wel erg/nog meer mee begaan zijn. Incl irl kaarsjes branden end.
Maar ik zou me die angst zo kunnen voorstellen als je kind, partner, huisdier verdwenen is dat ik wel meeleef. En zon nare afloop raakt mij wel. Wetende dat ze zoveel verdriet hebben.
Als het een kind of situatie is van een forummer hier of iemand die ik irl ken dan is het ook weer anders. Dan zou ik daar wel erg/nog meer mee begaan zijn. Incl irl kaarsjes branden end.
Maar ik zou me die angst zo kunnen voorstellen als je kind, partner, huisdier verdwenen is dat ik wel meeleef. En zon nare afloop raakt mij wel. Wetende dat ze zoveel verdriet hebben.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
zondag 5 februari 2012 om 18:00
zondag 5 februari 2012 om 18:00
Natuurlijk leef je een soort van mee.. Je volgt het nieuws eromheen even.. En ja. ik vind het vreselijk voor de ouders.. Maar ik ga niet zitten huilen (ken het jongetje niet persoonlijk), ga geen condoleance register tekenen etc..
Natuurlijk sta ik bij stil dat het ook mijn kind had kunnen zijn.. maar ga daar niet van wakker liggen..
Er gaan per dag vele duizenden mensen dood, de een op een nog naardere manier dan de ander.. Ik kan niet het leed van de hele wereld op mij dragen..
Natuurlijk sta ik bij stil dat het ook mijn kind had kunnen zijn.. maar ga daar niet van wakker liggen..
Er gaan per dag vele duizenden mensen dood, de een op een nog naardere manier dan de ander.. Ik kan niet het leed van de hele wereld op mij dragen..
zondag 5 februari 2012 om 18:08
Er is zoveel verdriet, er overlijden dagelijks kindjes, na een ongeluk, of een lang ziekbed.
Alleen horen we daar niks over, of het is een klein anoniem berichtje op pagina 9 in de krant.
Het een is niet erger dan het ander, alleen omdat er heel veel publiciteit aan is gegeven. Het is hoe dan ook triest.
Alleen horen we daar niks over, of het is een klein anoniem berichtje op pagina 9 in de krant.
Het een is niet erger dan het ander, alleen omdat er heel veel publiciteit aan is gegeven. Het is hoe dan ook triest.
zondag 5 februari 2012 om 18:17
Overdreven vind ik moeilijk om te zeggen, aangezien ik niet de gevoelens voor een ander kan bepalen.
Ik vind het echt heel naar voor de persoon in kwestie, kind of volwassene is me dan in principe om het even, en vind het ook ontzettend naar voor de nabestaanden en dierbaren van die persoon.
Stille tochten, kaarsjes branden, condoleanceregisters tekenen en dat soort dingen doe ik niet. Huilen ook niet en lig er ook niet wakker van, vind 't alleen oprecht heel naar, dus leef wel een beetje mee, je volgt 't toch in het nieuws.
Het ene verhaal kan je ook meer aangrijpen dan het ander. Er zijn zaken die ik echt heb gevolgd of waar ik (achteraf) wel eens over na heb gedacht, of in stilte een beetje meeleef.
Als een verhaal van een forummer me aangrijpt, brand ik ook in stilte wel eens een kaarsje.
Ik vind het echt heel naar voor de persoon in kwestie, kind of volwassene is me dan in principe om het even, en vind het ook ontzettend naar voor de nabestaanden en dierbaren van die persoon.
Stille tochten, kaarsjes branden, condoleanceregisters tekenen en dat soort dingen doe ik niet. Huilen ook niet en lig er ook niet wakker van, vind 't alleen oprecht heel naar, dus leef wel een beetje mee, je volgt 't toch in het nieuws.
Het ene verhaal kan je ook meer aangrijpen dan het ander. Er zijn zaken die ik echt heb gevolgd of waar ik (achteraf) wel eens over na heb gedacht, of in stilte een beetje meeleef.
Als een verhaal van een forummer me aangrijpt, brand ik ook in stilte wel eens een kaarsje.
zondag 5 februari 2012 om 18:18
Wat is dan eigenlijk precies meeleven, valt er een goede omschrijving van het begrip te geven die de lading dekt?
Heeft meeleven voor iedereen een andere betekenis?
Betekent het dat je je voelt zoals de ander zich zou voelen, sta je er even bij stil of doe je er echt alles aan om de ander te laten weten dat je meeleeft?
Ik vraag me af hoe iedereen dat voor zichzelf beleeft.
Heeft meeleven voor iedereen een andere betekenis?
Betekent het dat je je voelt zoals de ander zich zou voelen, sta je er even bij stil of doe je er echt alles aan om de ander te laten weten dat je meeleeft?
Ik vraag me af hoe iedereen dat voor zichzelf beleeft.
zondag 5 februari 2012 om 18:20
Ik leef wel mee, ben blij als het goed afloopt en vind het erg als het slecht afloopt. Meer zo van 'het zal je maar gebeuren'. Dat soort dingen kan elk mens/gezin treffen.
Ik brand sowieso elke avond als ik thuis ben een kaarsje, als er iets ergs is gebeurd (privé of wereldnieuws) sta ik daarbij stil. Ook als er iets gebeurd om dankbaar voor te zijn. Ik ben niet gelovig.
Ik ga onbekende nabestaanden niet schrijven en stap ook niet in de trein voor een stille tocht.
Ik brand sowieso elke avond als ik thuis ben een kaarsje, als er iets ergs is gebeurd (privé of wereldnieuws) sta ik daarbij stil. Ook als er iets gebeurd om dankbaar voor te zijn. Ik ben niet gelovig.
Ik ga onbekende nabestaanden niet schrijven en stap ook niet in de trein voor een stille tocht.
zondag 5 februari 2012 om 18:24
quote:Suze02 schreef op 05 februari 2012 @ 17:55:
Ik vind het ontzettend droevig voor de ouders van een overleden kind.
Als ik het bewuste kindje niet ken huil ik niet en ik richt me ook niet in woord tot hen (het tekenen van een condoleance-register doe ik dus niet) maar ik voel het wel in mijn hart.Dit.
Ik vind het ontzettend droevig voor de ouders van een overleden kind.
Als ik het bewuste kindje niet ken huil ik niet en ik richt me ook niet in woord tot hen (het tekenen van een condoleance-register doe ik dus niet) maar ik voel het wel in mijn hart.Dit.
zondag 5 februari 2012 om 18:31
Heel erg. Voor de ouders niet te bevatten dat het juist hun kind moet overkomen. De grond zakt onder hun voeten weg. Wat moet hun leven een groot drama zijn. Maar wat ik op het forum zie is emotioneel exhibitionisme. Niet meer en niet minder.
Kaarsjes, huilende gezichtjes, geveinsd medeleven. Terwijl men de buren niet eens kent huilt men om een jongetje dat tragischerwijs verdrinkt en menniet eens kent.
Kaarsjes, huilende gezichtjes, geveinsd medeleven. Terwijl men de buren niet eens kent huilt men om een jongetje dat tragischerwijs verdrinkt en menniet eens kent.
zondag 5 februari 2012 om 18:32
quote:sugarmiss schreef op 05 februari 2012 @ 18:25:
Ik vind het heel erg voor de nabestaanden. Het moet vreselijk zijn om je kind zo jong te verliesen maar bij persoonlijk doet het helemaal niets. Ik ken het kind en de ouders niet dus mij kan het verder niets schelen.Beetje tegenstrijdig toch?
Ik vind het heel erg voor de nabestaanden. Het moet vreselijk zijn om je kind zo jong te verliesen maar bij persoonlijk doet het helemaal niets. Ik ken het kind en de ouders niet dus mij kan het verder niets schelen.Beetje tegenstrijdig toch?
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 5 februari 2012 om 18:32
zondag 5 februari 2012 om 18:33
quote:willem1959 schreef op 05 februari 2012 @ 18:31:
Heel erg. Voor de ouders niet te bevatten dat het juist hun kind moet overkomen. De grond zakt onder hun voeten weg. Wat moet hun leven een groot drama zijn. Maar wat ik op het forum zie is emotioneel exhibitionisme. Niet meer en niet minder.
Kaarsjes, huilende gezichtjes, geveinsd medeleven. Terwijl men de buren niet eens kent huilt men om een jongetje dat tragischerwijs verdrinkt en menniet eens kent.Ben ik met je eens
Heel erg. Voor de ouders niet te bevatten dat het juist hun kind moet overkomen. De grond zakt onder hun voeten weg. Wat moet hun leven een groot drama zijn. Maar wat ik op het forum zie is emotioneel exhibitionisme. Niet meer en niet minder.
Kaarsjes, huilende gezichtjes, geveinsd medeleven. Terwijl men de buren niet eens kent huilt men om een jongetje dat tragischerwijs verdrinkt en menniet eens kent.Ben ik met je eens
Frankly my dear, I don"t give a damn
