Actueel
alle pijlers
Pedo's en uitleg aan kinderen
vrijdag 17 december 2010 om 10:52
Maandag werd de grote ontuchtzaak ook bij het jeugdjournaal besproken. Wat mij betreft terecht. Kinderen vangen toch vaak het een en ander op en dan kunnen ze maar beter een beetje weten hoe het in elkaar steekt dat met allerlei vragen rondlopen.
Er werd duidelijk bij gezegd dat als je vragen had je naar je ouders toe moet gaan om erover te praten. Ook mee eens.
Gisteren stond er even een actualiteitenprogramma op en weer viel er het e.e.a. te horen over de ontuchtzaak. Zuchtend heb ik de TV uitgedaan en me tot mijn kinderen gewend. Nogmaals gezegd dat als ze vragen hebben ze me die altijd kunnen stellen.
Vragen heb ik gekregen, een heleboel zelfs. Zo goed en kwaad als ik kon heb ik geantwoord.
Hoe gaan jullie om met deze actualiteit m.b.t. jullie kinderen? Wat vertel je wel en wat vertel je niet?
Er werd duidelijk bij gezegd dat als je vragen had je naar je ouders toe moet gaan om erover te praten. Ook mee eens.
Gisteren stond er even een actualiteitenprogramma op en weer viel er het e.e.a. te horen over de ontuchtzaak. Zuchtend heb ik de TV uitgedaan en me tot mijn kinderen gewend. Nogmaals gezegd dat als ze vragen hebben ze me die altijd kunnen stellen.
Vragen heb ik gekregen, een heleboel zelfs. Zo goed en kwaad als ik kon heb ik geantwoord.
Hoe gaan jullie om met deze actualiteit m.b.t. jullie kinderen? Wat vertel je wel en wat vertel je niet?
vrijdag 17 december 2010 om 12:00
Uiteindelijk is je doel dat ze nooit in aanraking zullen komen met seksueel misbruik. Dus ik zou er wel feitelijker over zijn. Nu heb je het, vind ik, iets te naief ingepakt, uit angst dat ze bang worden. Het kan best zijn dat ze bang worden, maar vaak duurt die angst maar een tijdje, en vergeten ze het weer. maar de boodschap zullen ze nooit vergeten.
Ik zou ook wat "wat, als" situaties bespreken.
Wat als de buurman je uitnodigt voor een kopje thee, en vraagt of je op schoot wilt zitten, en dat doe je want dat lijkt je gezellig, en wat als hij je dan over je been streelt en je vind dat ergens wel fijn want strelen geeft een fijn gevoel, en wat als hij dan zegt dat dat jullie geheimpje is etc etc.
en dan zo meerdere situaties voorleggen, zodat ze weten hoe ze op dat moment kunnen handelen, maar ook daarna, dat ze het dus altijd kunnen vertellen mocht het wel gebeurd zijn.
Ik zou ook wat "wat, als" situaties bespreken.
Wat als de buurman je uitnodigt voor een kopje thee, en vraagt of je op schoot wilt zitten, en dat doe je want dat lijkt je gezellig, en wat als hij je dan over je been streelt en je vind dat ergens wel fijn want strelen geeft een fijn gevoel, en wat als hij dan zegt dat dat jullie geheimpje is etc etc.
en dan zo meerdere situaties voorleggen, zodat ze weten hoe ze op dat moment kunnen handelen, maar ook daarna, dat ze het dus altijd kunnen vertellen mocht het wel gebeurd zijn.
vrijdag 17 december 2010 om 12:04
quote:Semafoor schreef op 17 december 2010 @ 11:57:
Daarom is het belangrijk om altijd aan je kind te zeggen dat ze altijd aan papa of mama moet zeggen als er iemand aan hun gezeten heeft. Ook als de persoon zegt dat het een geheimpje is, niet mag doorvertellen, andere familieleden bedreigd etc. Een kind moet leren dat er niemand aan hun mag komen en dat altijd aan papa of mama moet zeggen.inderdaad; leren dat je precies het tegenovergestelde moet doen dan wat er van je ge-eist wordt: niet gillen? Zet hem dan juist op een gillen en gil zo hard als je kan; 'dit is niet mijn papa/mama!' Niets aan je ouders vertellen anders vermoord ik die of die? Vertel het juist aan je ouders. Beleefd zijn is prima, maar soms is het goed om eens niet lief, braaf en stil te zijn.
Daarom is het belangrijk om altijd aan je kind te zeggen dat ze altijd aan papa of mama moet zeggen als er iemand aan hun gezeten heeft. Ook als de persoon zegt dat het een geheimpje is, niet mag doorvertellen, andere familieleden bedreigd etc. Een kind moet leren dat er niemand aan hun mag komen en dat altijd aan papa of mama moet zeggen.inderdaad; leren dat je precies het tegenovergestelde moet doen dan wat er van je ge-eist wordt: niet gillen? Zet hem dan juist op een gillen en gil zo hard als je kan; 'dit is niet mijn papa/mama!' Niets aan je ouders vertellen anders vermoord ik die of die? Vertel het juist aan je ouders. Beleefd zijn is prima, maar soms is het goed om eens niet lief, braaf en stil te zijn.
vrijdag 17 december 2010 om 12:07
en vanaf welke leeftijd zouden jullie ze vertellen dat er niemand aan ze mag komen? Mijn zoon, bijna zes wordt ook steeds uithuiziger, BSO, zwemles, spelen bij vriendjes.
Ik ben zo bang dat je ze zo bang maakt. Heb op vakantie ook voorzichtig verteld dat hij met niemand mee mocht lopen en bij me moest blijven. Daar vroeg hij ook al specifiek waarom. Ik heb hem toen verteld dat er soms mensen zijn die kindjes meenemen. Dit heeft wel indruk gemaakt en hij is inderdaad goed bij me gebleven, maar soms krijg ik het idee dat kinderen helemaal geen kind meer kunnen zijn zoals wij dat vroeger waren,met al die angsten.
Ik ben zo bang dat je ze zo bang maakt. Heb op vakantie ook voorzichtig verteld dat hij met niemand mee mocht lopen en bij me moest blijven. Daar vroeg hij ook al specifiek waarom. Ik heb hem toen verteld dat er soms mensen zijn die kindjes meenemen. Dit heeft wel indruk gemaakt en hij is inderdaad goed bij me gebleven, maar soms krijg ik het idee dat kinderen helemaal geen kind meer kunnen zijn zoals wij dat vroeger waren,met al die angsten.
vrijdag 17 december 2010 om 12:07
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.
vrijdag 17 december 2010 om 12:09
De kunst is ook, ~in mijn ogen dan~ om ook in de alledaagse praktijk je kinderen er onbewust "bewust" van te maken dat "nee" zeggen tegen lichamelijk contact prima is, en dat dat mag.
Neem nu eens de situatie dat je op verjaardagsvisite komt, en dat de kinderen iedereen een handje moet geven. D'r zitten altijd tantes een ooms bij die ook willen zoenen.
Verplicht je je kinderen dan om daar in mee te gaan als ze dat niet willen (bah, zoenen met tante toos) of geef je dan aan dat dat prima is dat ze niet willen zoenen met tante toos, maar dat een hand geven wél moet?
Daar begint het mijns inziens al mee.
Als je je kinderen namelijk verplicht om toch te zoenen, terwijl ze dat niet willen, hoe moeten ze dan "nee" zeggen tegen andere vormen van ongewenst contact?
Neem nu eens de situatie dat je op verjaardagsvisite komt, en dat de kinderen iedereen een handje moet geven. D'r zitten altijd tantes een ooms bij die ook willen zoenen.
Verplicht je je kinderen dan om daar in mee te gaan als ze dat niet willen (bah, zoenen met tante toos) of geef je dan aan dat dat prima is dat ze niet willen zoenen met tante toos, maar dat een hand geven wél moet?
Daar begint het mijns inziens al mee.
Als je je kinderen namelijk verplicht om toch te zoenen, terwijl ze dat niet willen, hoe moeten ze dan "nee" zeggen tegen andere vormen van ongewenst contact?
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
vrijdag 17 december 2010 om 12:15
quote:blop schreef op 17 december 2010 @ 12:07:
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.
Ook is het zinvol om te vertellen dat er 2 soorten geheimen zijn.
De geheimen waar je blij van wordt, en de geheimen waar je bang/verdrietig/eng van wordt.
En als je een geheim hebt waar je bang/verdrieting/eng van wordt, dat je die dan het beste kunt vertellen. Dat zou je aan je ouders kunnen vertellen, maar als je dat niet wil, dan kan je dat ook op school of aan een andere volwassenen vertellen die je vertrouwd.
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.
Ook is het zinvol om te vertellen dat er 2 soorten geheimen zijn.
De geheimen waar je blij van wordt, en de geheimen waar je bang/verdrietig/eng van wordt.
En als je een geheim hebt waar je bang/verdrieting/eng van wordt, dat je die dan het beste kunt vertellen. Dat zou je aan je ouders kunnen vertellen, maar als je dat niet wil, dan kan je dat ook op school of aan een andere volwassenen vertellen die je vertrouwd.
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
vrijdag 17 december 2010 om 12:16
eens met jojanneke; ik vind dat ook zo'n dilemma; je wil je kind een mate van fatsoen en beleefdheid bijbrengen maar tegelijkertijd ook leren dat ze de baas zijn over hun eigen lijf en geest. In mijn omgeving 'moeten' alle kindjes een afscheidskusje geven. Lief bedoeld van de ouders maar eigenlijk vind ik dat dergelijke initiatieven van een kind zelf uit moeten komen. Een handje schudden kan wel altijd. Maar zoenen...hoe moet je in hemelsnaam een kind nou uitleggen dat tante toos zoenen móet maar dat je wel moet oppassen dat als 'iemand anders' zomaar, tegen je zin een zoen wil hebben of geven, je dan meteen een knietje in de ballen moet geven...schaf dat verplichte zoenen gewoon af en leer een handje of een handkusje te geven.
vrijdag 17 december 2010 om 12:20
quote:blop schreef op 17 december 2010 @ 12:16:Maar zoenen...hoe moet je in hemelsnaam een kind nou uitleggen dat tante toos zoenen móet maar dat je wel moet oppassen dat als 'iemand anders' zomaar, tegen je zin een zoen wil hebben of geven, je dan meteen een knietje in de ballen moet geven...schaf dat verplichte zoenen gewoon af en leer een handje of een handkusje te geven.Tja, en die iemand anders met kwade bedoelingen kan prima tante Toos zelf zijn, of oom Jaap die bij tante Toos hoort....
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
vrijdag 17 december 2010 om 12:26
quote:jojanneke66 schreef op 17 december 2010 @ 12:20:
[...]
Tja, en die iemand anders met kwade bedoelingen kan prima tante Toos zelf zijn, of oom Jaap die bij tante Toos hoort....ja, precies. Zeker gezien de statistieken die ik enkele posts terug heb gelezen: je hebt blijkbaar meer te vrezen van ome joop dan van een vent die nu met -8 graden in de bosjes zit te schuilen om een kind te zoenen. En daarbij maken pedo's handig gebruik van het gegeven dat kinderen dat kusje hier, kusje daar ingestampt hebben gekregen. 'waarom wil je míj dan geen kusje geven? Dat vind ik niet lief van jou, blablabla'. En kinderen hebben zó ingeprent gekregen dat lief zijn héééééél belangrijk is....
[...]
Tja, en die iemand anders met kwade bedoelingen kan prima tante Toos zelf zijn, of oom Jaap die bij tante Toos hoort....ja, precies. Zeker gezien de statistieken die ik enkele posts terug heb gelezen: je hebt blijkbaar meer te vrezen van ome joop dan van een vent die nu met -8 graden in de bosjes zit te schuilen om een kind te zoenen. En daarbij maken pedo's handig gebruik van het gegeven dat kinderen dat kusje hier, kusje daar ingestampt hebben gekregen. 'waarom wil je míj dan geen kusje geven? Dat vind ik niet lief van jou, blablabla'. En kinderen hebben zó ingeprent gekregen dat lief zijn héééééél belangrijk is....
vrijdag 17 december 2010 om 13:40
quote:blop schreef op 17 december 2010 @ 12:07:
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.Ja en dan koopt kind samen met een oom of tante een cadeautje voor mama's verjaardag en zegt dat het een geheimpje is --> kind in paniek...
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.Ja en dan koopt kind samen met een oom of tante een cadeautje voor mama's verjaardag en zegt dat het een geheimpje is --> kind in paniek...
vrijdag 17 december 2010 om 13:40
quote:blop schreef op 17 december 2010 @ 12:07:
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.Ja en dan koopt kind samen met een oom of tante een cadeautje voor mama's verjaardag en zegt dat het een geheimpje is --> kind in paniek...
nog een toevoeging: een volwassene, anders dan misschien de ouders, mogen nooit of te nimmer een geheimpje hebben met een kind. Een kind mag een geheimpje vertellen aan een volwassene, maar een volwassende NOOIT een geheimpje met een kind hebben. Dat is wat ik zal inprenten. Zodra een volwassene zegt dat iets een geheimpje is tussen hem/haar en mijn kind, op initiatief van de volwassene, dan ALTIJD vertellen.Ja en dan koopt kind samen met een oom of tante een cadeautje voor mama's verjaardag en zegt dat het een geheimpje is --> kind in paniek...
zaterdag 18 december 2010 om 08:42
De Raad van Europa heeft een campagne opgezet rond de "ondergoedregel": kinderen duidelijk maken dat niemand hun aan mag raken op plekken die normaal gesproken met ondergoed bedekt zijn. En dat zij ook niemand op die plekken mogen aanraken (www.ondergoedregel.nl)
Mijn oudste (net 7) leest de Kidsweek junior (kinderkrant) en kijkt het jeugdjournaal. Ik heb 'm bewust gewezen op het artikel in de krant over Amsterdam, en dat samen met hem gelezen.
Ik wil hem of zijn broertje (5) niet bang maken. De kans dat hij ooit tegen een pedo aanloopt is klein; de kans dat hij tegen goedwillende volwassenen aanloopt is veel groter en ik wil hem vertrouwen meegeven in de wereld. De cijfers die al eerder werden genoemd (1 op de 5 geloof ik??) zijn nogal uit hun verband gerukt. Ze hebben wat 'basisregels': nooit zomaar met iemand meegaan, ook al kennen ze die persoon is de hoofdregel. En dan bewust toegelicht niet vanuit de insteek "want die persoon kan enge dingen met je doen" maar vanuit "want dan weten papa en mama niet waar je bent dus je moet dat eerst even tegen ons vertellen". Omdat m.i. het grootste probleem met de eerste uitleg nu juist is dat een kind niet zíet dat die lieve leuke aardige persoon die de pasgeboren poesjes wil laten zien, iets engs van plan is. Terwijl "papa en mama zijn je anders kwijt" heel concreet is en dus begrijpelijk.
Hetzelfde geldt voor spelen buiten. Spelen buiten mag. Een straat verderop ook. Maar als ze ergens binnen gaan spelen, moeten ze het even laten weten, omdat ik ze anders niet kan zien.
Leuke geheimpjes mogen ze voor zich houden, en vervelende of verdrietige geheimpjes mogen ze áltijd aan papa of mama vertellen en daarvan hebben we beloofd dat we nóóit boos zullen worden. En later als ze gaan msn'en e.d. dan staat de computer in de woonkamer. Geen webcams in hun eigen kamer!
Mijn oudste (net 7) leest de Kidsweek junior (kinderkrant) en kijkt het jeugdjournaal. Ik heb 'm bewust gewezen op het artikel in de krant over Amsterdam, en dat samen met hem gelezen.
Ik wil hem of zijn broertje (5) niet bang maken. De kans dat hij ooit tegen een pedo aanloopt is klein; de kans dat hij tegen goedwillende volwassenen aanloopt is veel groter en ik wil hem vertrouwen meegeven in de wereld. De cijfers die al eerder werden genoemd (1 op de 5 geloof ik??) zijn nogal uit hun verband gerukt. Ze hebben wat 'basisregels': nooit zomaar met iemand meegaan, ook al kennen ze die persoon is de hoofdregel. En dan bewust toegelicht niet vanuit de insteek "want die persoon kan enge dingen met je doen" maar vanuit "want dan weten papa en mama niet waar je bent dus je moet dat eerst even tegen ons vertellen". Omdat m.i. het grootste probleem met de eerste uitleg nu juist is dat een kind niet zíet dat die lieve leuke aardige persoon die de pasgeboren poesjes wil laten zien, iets engs van plan is. Terwijl "papa en mama zijn je anders kwijt" heel concreet is en dus begrijpelijk.
Hetzelfde geldt voor spelen buiten. Spelen buiten mag. Een straat verderop ook. Maar als ze ergens binnen gaan spelen, moeten ze het even laten weten, omdat ik ze anders niet kan zien.
Leuke geheimpjes mogen ze voor zich houden, en vervelende of verdrietige geheimpjes mogen ze áltijd aan papa of mama vertellen en daarvan hebben we beloofd dat we nóóit boos zullen worden. En later als ze gaan msn'en e.d. dan staat de computer in de woonkamer. Geen webcams in hun eigen kamer!
zaterdag 18 december 2010 om 09:09
Die regels zijn hier ook Dhelia.
Nooit meegaan met iemand zonder toestemming van papa of mama. Altijd vertellen waar je gaat spelen.
Ik heb ze ook verteld dat ze geen smoesjes van vreemden moeten geloven. Dat als ik ze om de een of andere reden niet op kan halen nooit een vreemde op ze af zou sturen.
PC en TV zijn afwezig op de slaapkamers en komen er wat mij betreft ook niet in.
Meer kan ik nu niet doen denk ik.
Nooit meegaan met iemand zonder toestemming van papa of mama. Altijd vertellen waar je gaat spelen.
Ik heb ze ook verteld dat ze geen smoesjes van vreemden moeten geloven. Dat als ik ze om de een of andere reden niet op kan halen nooit een vreemde op ze af zou sturen.
PC en TV zijn afwezig op de slaapkamers en komen er wat mij betreft ook niet in.
Meer kan ik nu niet doen denk ik.
zaterdag 18 december 2010 om 15:32
quote:Dhelia schreef op 18 december 2010 @ 08:42:
De kans dat hij ooit tegen een pedo aanloopt is klein; de kans dat hij tegen goedwillende volwassenen aanloopt is veel groter en ik wil hem vertrouwen meegeven in de wereld. De cijfers die al eerder werden genoemd (1 op de 5 geloof ik??) zijn nogal uit hun verband gerukt.
Die kans is dus niet klein..., en de cijfers kloppen. ik werk in de jeugdhulpverlening en heb jongeren in trajecten zitten bij HSM (hulp na seksueel misbruik). 1 op de 5 heeft een ongewenste ervaring op het seksueel vlak gehad voor hun 16e jaar. Dat is wel breed, dit gaat van aanranden/ongewenst betasten tot dus volledig misbruik.
En het grootste deel van de daders zit dus in de directe omgeving, met name in de familie of goede vrienden van de familie.
De kans dat hij ooit tegen een pedo aanloopt is klein; de kans dat hij tegen goedwillende volwassenen aanloopt is veel groter en ik wil hem vertrouwen meegeven in de wereld. De cijfers die al eerder werden genoemd (1 op de 5 geloof ik??) zijn nogal uit hun verband gerukt.
Die kans is dus niet klein..., en de cijfers kloppen. ik werk in de jeugdhulpverlening en heb jongeren in trajecten zitten bij HSM (hulp na seksueel misbruik). 1 op de 5 heeft een ongewenste ervaring op het seksueel vlak gehad voor hun 16e jaar. Dat is wel breed, dit gaat van aanranden/ongewenst betasten tot dus volledig misbruik.
En het grootste deel van de daders zit dus in de directe omgeving, met name in de familie of goede vrienden van de familie.
zaterdag 18 december 2010 om 15:43
quote:Rary schreef op 18 december 2010 @ 15:32:
[...]
Die kans is dus niet klein..., en de cijfers kloppen. ik werk in de jeugdhulpverlening en heb jongeren in trajecten zitten bij HSM (hulp na seksueel misbruik). 1 op de 5 heeft een ongewenste ervaring op het seksueel vlak gehad voor hun 16e jaar. Dat is wel breed, dit gaat van aanranden/ongewenst betasten tot dus volledig misbruik.
En het grootste deel van de daders zit dus in de directe omgeving, met name in de familie of goede vrienden van de familie.
Ik weet niet of je mijn andere bijdragen ook hebt gelezen maar ik ben evenmin geheel onbekend met de materie... En het grootste deel van die "1 op de 5" heeft een ongewenste ervaring binnen de eigen groep. De ene tiener ongewenst met de andere tiener. Het grootste deel van het misbruik van kind door volwassene, zit in de huiselijke sfeer.
De kans dat een willekeurig kind in aanraking komt met een willekeurige pedo is stukken minder dan de enorme mediahijgerigheid ons soms wil doen geloven.
[...]
Die kans is dus niet klein..., en de cijfers kloppen. ik werk in de jeugdhulpverlening en heb jongeren in trajecten zitten bij HSM (hulp na seksueel misbruik). 1 op de 5 heeft een ongewenste ervaring op het seksueel vlak gehad voor hun 16e jaar. Dat is wel breed, dit gaat van aanranden/ongewenst betasten tot dus volledig misbruik.
En het grootste deel van de daders zit dus in de directe omgeving, met name in de familie of goede vrienden van de familie.
Ik weet niet of je mijn andere bijdragen ook hebt gelezen maar ik ben evenmin geheel onbekend met de materie... En het grootste deel van die "1 op de 5" heeft een ongewenste ervaring binnen de eigen groep. De ene tiener ongewenst met de andere tiener. Het grootste deel van het misbruik van kind door volwassene, zit in de huiselijke sfeer.
De kans dat een willekeurig kind in aanraking komt met een willekeurige pedo is stukken minder dan de enorme mediahijgerigheid ons soms wil doen geloven.
zaterdag 18 december 2010 om 15:56
quote:blop schreef op 17 december 2010 @ 11:54:
ik ben van plan, als het qua leeftijd zover is, zoveel mogelijk te vertellen wat je als kind allemaal kan doen tégen pedo's en kinderlokkers. Ze leren dat je niet willoos en hulpeloos hoeft te zijn maar altijd mag, nee, MOET schreeuwen en gillen als iemand iets tegen je wil probeert te doen. Niet bang maken met wat pedo's ze allemaal aan kunnen doen, maar wat je als kind zelf allemaal kan doen om het juist niet te laten gebeuren...
Ik hoop dat ik weerbaarheid kan overbrengen in plaats van angst.Even een reactie op dit bericht; wees er voorzichtig mee om een kind te vertellen wat het MOET doen, vertel liever wat ze KUNNEN doen. Door namelijk te zeggen dat ze bv moeten schreeuwen, kan het gebeuren ze je iets niet durven te vertellen omdat ze niet geschreeuwd hebben. Het kan dan zijn dat ze denken dat je boos op ze wordt, juist omdat ze niet geschreeuwd hebben. Ze zijn bijvoorbeeld te bang geweest om te gaan schreeuwen ("verlamd" van angst) of ze hebben er simpelweg niet bij stilgestaan om te gaan schreeuwen. Later beseffen ze mogelijk dat je gezegd hebt dat ze moeten schreeuwen. Ze kunnen dan de schuld bij zichzelf gaan leggen: "Ik heb immers niet geschreeuwd" en bang zijn dat je boos op ze wordt.
ik ben van plan, als het qua leeftijd zover is, zoveel mogelijk te vertellen wat je als kind allemaal kan doen tégen pedo's en kinderlokkers. Ze leren dat je niet willoos en hulpeloos hoeft te zijn maar altijd mag, nee, MOET schreeuwen en gillen als iemand iets tegen je wil probeert te doen. Niet bang maken met wat pedo's ze allemaal aan kunnen doen, maar wat je als kind zelf allemaal kan doen om het juist niet te laten gebeuren...
Ik hoop dat ik weerbaarheid kan overbrengen in plaats van angst.Even een reactie op dit bericht; wees er voorzichtig mee om een kind te vertellen wat het MOET doen, vertel liever wat ze KUNNEN doen. Door namelijk te zeggen dat ze bv moeten schreeuwen, kan het gebeuren ze je iets niet durven te vertellen omdat ze niet geschreeuwd hebben. Het kan dan zijn dat ze denken dat je boos op ze wordt, juist omdat ze niet geschreeuwd hebben. Ze zijn bijvoorbeeld te bang geweest om te gaan schreeuwen ("verlamd" van angst) of ze hebben er simpelweg niet bij stilgestaan om te gaan schreeuwen. Later beseffen ze mogelijk dat je gezegd hebt dat ze moeten schreeuwen. Ze kunnen dan de schuld bij zichzelf gaan leggen: "Ik heb immers niet geschreeuwd" en bang zijn dat je boos op ze wordt.
zaterdag 18 december 2010 om 16:08
quote:Dhelia schreef op 18 december 2010 @ 15:43:
[...]
Ik weet niet of je mijn andere bijdragen ook hebt gelezen maar ik ben evenmin geheel onbekend met de materie... En het grootste deel van die "1 op de 5" heeft een ongewenste ervaring binnen de eigen groep. De ene tiener ongewenst met de andere tiener. Het grootste deel van het misbruik van kind door volwassene, zit in de huiselijke sfeer.
De kans dat een willekeurig kind in aanraking komt met een willekeurige pedo is stukken minder dan de enorme mediahijgerigheid ons soms wil doen geloven.
Nee had je andere bijdragen nog niet gelezen.
En mijn punt was dus ook juist dat een willekeurig kind met een willekeurige peda in aanraking komt, mega klein is.
Dus dat daar het gevaar niet zit, maar juist wel in de directe omgeving/huiselijke sfeer.
[...]
Ik weet niet of je mijn andere bijdragen ook hebt gelezen maar ik ben evenmin geheel onbekend met de materie... En het grootste deel van die "1 op de 5" heeft een ongewenste ervaring binnen de eigen groep. De ene tiener ongewenst met de andere tiener. Het grootste deel van het misbruik van kind door volwassene, zit in de huiselijke sfeer.
De kans dat een willekeurig kind in aanraking komt met een willekeurige pedo is stukken minder dan de enorme mediahijgerigheid ons soms wil doen geloven.
Nee had je andere bijdragen nog niet gelezen.
En mijn punt was dus ook juist dat een willekeurig kind met een willekeurige peda in aanraking komt, mega klein is.
Dus dat daar het gevaar niet zit, maar juist wel in de directe omgeving/huiselijke sfeer.
zaterdag 18 december 2010 om 18:07
quote:Rary schreef op 18 december 2010 @ 16:08:
[...]
Nee had je andere bijdragen nog niet gelezen.
En mijn punt was dus ook juist dat een willekeurig kind met een willekeurige peda in aanraking komt, mega klein is.
Dus dat daar het gevaar niet zit, maar juist wel in de directe omgeving/huiselijke sfeer.
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?
[...]
Nee had je andere bijdragen nog niet gelezen.
En mijn punt was dus ook juist dat een willekeurig kind met een willekeurige peda in aanraking komt, mega klein is.
Dus dat daar het gevaar niet zit, maar juist wel in de directe omgeving/huiselijke sfeer.
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?
zaterdag 18 december 2010 om 18:55
quote:Guinevieve schreef op 18 december 2010 @ 18:07:
[...]
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?Ik geef mijn kinderen heel duidelijk mee dat ze lichamelijk contact met elke volwassene mogen weigeren. Dat zij mogen bepalen of iets wel of niet gebeurd, dat het hun lijf is, ook als opa/papa/de meester/juf enz je vraagt iets te doen, te laten zien, hem/haar aan te raken. Dat zij dat mogen beslissen. En dat is niet iets wat we ze dagelijks vertellen ofzo, maar we stralen het wel uit als opa en oma langskomen en ze willen de een wel knuffelen en zoenen en de ander niet dan mag dat, netjes gedag zeggen hoort, maar zoenen enz hoeft niet, dat mag.
[...]
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?Ik geef mijn kinderen heel duidelijk mee dat ze lichamelijk contact met elke volwassene mogen weigeren. Dat zij mogen bepalen of iets wel of niet gebeurd, dat het hun lijf is, ook als opa/papa/de meester/juf enz je vraagt iets te doen, te laten zien, hem/haar aan te raken. Dat zij dat mogen beslissen. En dat is niet iets wat we ze dagelijks vertellen ofzo, maar we stralen het wel uit als opa en oma langskomen en ze willen de een wel knuffelen en zoenen en de ander niet dan mag dat, netjes gedag zeggen hoort, maar zoenen enz hoeft niet, dat mag.
zaterdag 18 december 2010 om 19:11
quote:jojanneke66 schreef op 17 december 2010 @ 12:09:
De kunst is ook, ~in mijn ogen dan~ om ook in de alledaagse praktijk je kinderen er onbewust "bewust" van te maken dat "nee" zeggen tegen lichamelijk contact prima is, en dat dat mag.
Neem nu eens de situatie dat je op verjaardagsvisite komt, en dat de kinderen iedereen een handje moet geven. D'r zitten altijd tantes een ooms bij die ook willen zoenen.
Verplicht je je kinderen dan om daar in mee te gaan als ze dat niet willen (bah, zoenen met tante toos) of geef je dan aan dat dat
prima is dat ze niet willen zoenen met tante toos, maar dat een hand geven wél moet?
Daar begint het mijns inziens al mee.
Als je je kinderen namelijk verplicht om toch te zoenen, terwijl ze dat niet willen, hoe moeten ze dan "nee" zeggen tegen andere vormen van ongewenst contact?En als ze ook geen hand willen geven? Hoe leg je dan uit dat dat moet?
De kunst is ook, ~in mijn ogen dan~ om ook in de alledaagse praktijk je kinderen er onbewust "bewust" van te maken dat "nee" zeggen tegen lichamelijk contact prima is, en dat dat mag.
Neem nu eens de situatie dat je op verjaardagsvisite komt, en dat de kinderen iedereen een handje moet geven. D'r zitten altijd tantes een ooms bij die ook willen zoenen.
Verplicht je je kinderen dan om daar in mee te gaan als ze dat niet willen (bah, zoenen met tante toos) of geef je dan aan dat dat
prima is dat ze niet willen zoenen met tante toos, maar dat een hand geven wél moet?
Daar begint het mijns inziens al mee.
Als je je kinderen namelijk verplicht om toch te zoenen, terwijl ze dat niet willen, hoe moeten ze dan "nee" zeggen tegen andere vormen van ongewenst contact?En als ze ook geen hand willen geven? Hoe leg je dan uit dat dat moet?
zaterdag 18 december 2010 om 19:48
NRC-Next kwam afgelopen week met een 'Zweedse' oplossing: Een rigide etiquette voor mannen in de omgang met kinderen. Zo was het verdacht als je, als man, een meisje ouder dan acht toestond om bij je op schoot te kruipen. Afdrogen van kinderen na het bad of de douche zou voor mannen verboden moeten zijn. Luiers verschonen vermoedelijk ook?
Die steriele regelgeving, die suggereert dat degenen die hier aan het woord zijn zicht hebben op het probleem vanuit een wetenschappelijke invalshoek, illustreert slechts hun onmacht en eigen frustraties. Het is volkomen menselijk dat je wordt bevangen door walging en razernij bij het lezen van zo'n verhaal over dit homo-echtpaar. Maar hou als menswetenschapper je mond als je niks beters te melden hebt dan dat.
Hoe je pedofilie het best kunt bestrijden, dat is al eeuwen bekend. Maar het is in strijd met economische en emancipatoire dogma's die in onze samenleving prioriteit hebben. Het uitbesteden van de zorg voor je kinderen aan (relatieve) vreemden, zoals paters, nonnen, kinderverzorgsters of -verzorgers, is bedelen om moeilijkheden. Homofilie komt daarbij veel voor, zoals de verhalen uit de Katholieke kerk inmiddels overvloedig aantonen. Maar ook dat is in conflict met de consensus, waar homo's in onze samenleving bijna louter worden beschouwd als bedreigde doelgroep, en het taboe is om over bedreigingen uit die hoek te spreken.
Om de zorgvuldig opgebouwde dogma's die zo'n centrale functie hebben in onze samenleving niet te ondermijnen, zullen we nog wel een tijdje doormodderen met symptoombestrijding en meer toezicht, meer regels en strengere straffen, inplaats van de koe bij de horens te vatten.
Blijf ik kinderen wel ouderwets waarschuwen voor de 'candyman'. En ouderwets aandringen op zorg in eigen beheer.
Die steriele regelgeving, die suggereert dat degenen die hier aan het woord zijn zicht hebben op het probleem vanuit een wetenschappelijke invalshoek, illustreert slechts hun onmacht en eigen frustraties. Het is volkomen menselijk dat je wordt bevangen door walging en razernij bij het lezen van zo'n verhaal over dit homo-echtpaar. Maar hou als menswetenschapper je mond als je niks beters te melden hebt dan dat.
Hoe je pedofilie het best kunt bestrijden, dat is al eeuwen bekend. Maar het is in strijd met economische en emancipatoire dogma's die in onze samenleving prioriteit hebben. Het uitbesteden van de zorg voor je kinderen aan (relatieve) vreemden, zoals paters, nonnen, kinderverzorgsters of -verzorgers, is bedelen om moeilijkheden. Homofilie komt daarbij veel voor, zoals de verhalen uit de Katholieke kerk inmiddels overvloedig aantonen. Maar ook dat is in conflict met de consensus, waar homo's in onze samenleving bijna louter worden beschouwd als bedreigde doelgroep, en het taboe is om over bedreigingen uit die hoek te spreken.
Om de zorgvuldig opgebouwde dogma's die zo'n centrale functie hebben in onze samenleving niet te ondermijnen, zullen we nog wel een tijdje doormodderen met symptoombestrijding en meer toezicht, meer regels en strengere straffen, inplaats van de koe bij de horens te vatten.
Blijf ik kinderen wel ouderwets waarschuwen voor de 'candyman'. En ouderwets aandringen op zorg in eigen beheer.
zaterdag 18 december 2010 om 20:13
quote:Dhelia schreef op 18 december 2010 @ 19:51:
Enige benadering vanuit wetenschappelijke invalshoek'zou ook jou anders niet misstaan, Jaap. Een kind heeft statistisch gezien meer te vrezen van zorg in eigen beheer dan van de candyman.
Dat is het probleem van statistiek, Dhelia. Tot de recente onthullingen over de 'misstanden' binnen de Katholieke kerk aan de haal gingen met het kerkelijke establishment, waren het slechts geruchten, die niet in de statistiek zijn terug te vinden. Onderzoekers hebben sinds de jaren zeventig en tachtig gericht gezocht naar gevallen van zedenmisbruik binnen het gezin, waarbij op zeker moment zelfs sprake was van geïnduceerd geheugen: mensen vertoonden bepaald gedrag dat in verband werd gebracht met zedelijk misbruik, waarna therapeuten 'onderdrukte' herinneringen opvisten die misbruik 'bewezen'. Zozeer zelfs, dat de 'slachtoffers' er zelf in geloofden. Ook nadat het onomstotelijke bewijs was geleverd dat die herinneringen gefantaseerd waren, danwel waren aangepraat door de therapeut in kwestie.
In mijn ogen is dit een van de meest opvallende argumenten tegen het gebruik van statistiek als bewijs voor een wetenschappelijke these. Wat overigens niet wegneemt dat je in zoverre gelijk hebt, dat de misbruiker doorgaans iemand is die het vertrouwen van de ouders heeft. Maar dat is niet in strijd met wat ik schreef.
Enige benadering vanuit wetenschappelijke invalshoek'zou ook jou anders niet misstaan, Jaap. Een kind heeft statistisch gezien meer te vrezen van zorg in eigen beheer dan van de candyman.
Dat is het probleem van statistiek, Dhelia. Tot de recente onthullingen over de 'misstanden' binnen de Katholieke kerk aan de haal gingen met het kerkelijke establishment, waren het slechts geruchten, die niet in de statistiek zijn terug te vinden. Onderzoekers hebben sinds de jaren zeventig en tachtig gericht gezocht naar gevallen van zedenmisbruik binnen het gezin, waarbij op zeker moment zelfs sprake was van geïnduceerd geheugen: mensen vertoonden bepaald gedrag dat in verband werd gebracht met zedelijk misbruik, waarna therapeuten 'onderdrukte' herinneringen opvisten die misbruik 'bewezen'. Zozeer zelfs, dat de 'slachtoffers' er zelf in geloofden. Ook nadat het onomstotelijke bewijs was geleverd dat die herinneringen gefantaseerd waren, danwel waren aangepraat door de therapeut in kwestie.
In mijn ogen is dit een van de meest opvallende argumenten tegen het gebruik van statistiek als bewijs voor een wetenschappelijke these. Wat overigens niet wegneemt dat je in zoverre gelijk hebt, dat de misbruiker doorgaans iemand is die het vertrouwen van de ouders heeft. Maar dat is niet in strijd met wat ik schreef.
zaterdag 18 december 2010 om 20:36
quote:jaap schreef op 18 december 2010 @ 19:11:
[...]
En als ze ook geen hand willen geven? Hoe leg je dan uit dat dat moet?Dat moet net zo goed niet. Dat is hartstikke beleefd, maar tegen dat ze 18 zijn weten ze prima hoe het hoort, ook als je als klein kind geen hand hoefde te geven, omdat je ouders het belangrijker vonden dat je leerde op je eigen gevoel richting mensen te vertrouwen dan op volwassen gedragsregels. Mijn kinderen moeten netjes (be)groeten, maar als ze daarbij geen lichamelijk contact wensen dan mag dat, dat is hun eigenheid en op deze leeftijd (5 en 3 jaar) vind ik daar nog helemaal niets onbeleefd aan.
[...]
En als ze ook geen hand willen geven? Hoe leg je dan uit dat dat moet?Dat moet net zo goed niet. Dat is hartstikke beleefd, maar tegen dat ze 18 zijn weten ze prima hoe het hoort, ook als je als klein kind geen hand hoefde te geven, omdat je ouders het belangrijker vonden dat je leerde op je eigen gevoel richting mensen te vertrouwen dan op volwassen gedragsregels. Mijn kinderen moeten netjes (be)groeten, maar als ze daarbij geen lichamelijk contact wensen dan mag dat, dat is hun eigenheid en op deze leeftijd (5 en 3 jaar) vind ik daar nog helemaal niets onbeleefd aan.
zaterdag 18 december 2010 om 21:18
Goh Jaap, je argumenteert nu in de stijl van 'roken is niet dodelijk want mijn opa is 99 en rookt als een ketter'. Om het niet-bestaan van een overduidelijke predominantie van misbruik in eigen kring te "onderbouwen" door te verwijzen naar een 'doofpot' elders, en een hyperige periode van hervonden herinneringen, valt me tegen van je... .
Kindermisbruik bestaat al zolang er kinderen zijn. En zolang er kindermisbruik bestaat, vindt het vooral binnen de eigen kring plaats. Al was het maar simpelweg omdat daar het meeste, en vooral ook ongecontroleerde toegang tot kinderen is.
Kindermisbruik bestaat al zolang er kinderen zijn. En zolang er kindermisbruik bestaat, vindt het vooral binnen de eigen kring plaats. Al was het maar simpelweg omdat daar het meeste, en vooral ook ongecontroleerde toegang tot kinderen is.
