Actueel
alle pijlers
Pedo's en uitleg aan kinderen
vrijdag 17 december 2010 om 10:52
Maandag werd de grote ontuchtzaak ook bij het jeugdjournaal besproken. Wat mij betreft terecht. Kinderen vangen toch vaak het een en ander op en dan kunnen ze maar beter een beetje weten hoe het in elkaar steekt dat met allerlei vragen rondlopen.
Er werd duidelijk bij gezegd dat als je vragen had je naar je ouders toe moet gaan om erover te praten. Ook mee eens.
Gisteren stond er even een actualiteitenprogramma op en weer viel er het e.e.a. te horen over de ontuchtzaak. Zuchtend heb ik de TV uitgedaan en me tot mijn kinderen gewend. Nogmaals gezegd dat als ze vragen hebben ze me die altijd kunnen stellen.
Vragen heb ik gekregen, een heleboel zelfs. Zo goed en kwaad als ik kon heb ik geantwoord.
Hoe gaan jullie om met deze actualiteit m.b.t. jullie kinderen? Wat vertel je wel en wat vertel je niet?
Er werd duidelijk bij gezegd dat als je vragen had je naar je ouders toe moet gaan om erover te praten. Ook mee eens.
Gisteren stond er even een actualiteitenprogramma op en weer viel er het e.e.a. te horen over de ontuchtzaak. Zuchtend heb ik de TV uitgedaan en me tot mijn kinderen gewend. Nogmaals gezegd dat als ze vragen hebben ze me die altijd kunnen stellen.
Vragen heb ik gekregen, een heleboel zelfs. Zo goed en kwaad als ik kon heb ik geantwoord.
Hoe gaan jullie om met deze actualiteit m.b.t. jullie kinderen? Wat vertel je wel en wat vertel je niet?
zondag 19 december 2010 om 05:17
quote:Guinevieve schreef op 18 december 2010 @ 18:07:
[...]
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?
Ik denk dat op jouw vragen geen antwoorden zijn hoe vreselijk dat ook is! Want als die er wel waren, was het percentage misbruik niet zo hoog! want ik denk dat elke ouder hun kind waarschuwt voor misbruik en toch komt het nog steeds zo veel voor...
Het moeilijke is namelijk dat kinderen zich makkelijk laten bedreigen, dat ze dingen toch stiekem snel fijn vinden, dat ze niet aanvoelen wat de grens is. Dat is kind eigen. Het enige wat je kan doen is allerlei situaties oefenen in rollenspelen. Maar zelfs dan, zal een kind beïnvloedbaar zijn voor een pedofiel in de directe omgeving, helaas....
[...]
Maar hoe kan je een kind daarover voorlichten? Dat is toch onmogelijk? Ik heb geen reden om iemand uit mijn omgeving te verdenken maar het wrange is natuurlijk dat dat voor moeders van misbruikte kinderen ook zo is/was.
Je kunt toch niet op voorhand kinderen gaan waarschuwen voor iedereen die ze vertrouwen?
Wat voor een beeld van de wereld geef je kinderen dan mee?
Ik denk dat op jouw vragen geen antwoorden zijn hoe vreselijk dat ook is! Want als die er wel waren, was het percentage misbruik niet zo hoog! want ik denk dat elke ouder hun kind waarschuwt voor misbruik en toch komt het nog steeds zo veel voor...
Het moeilijke is namelijk dat kinderen zich makkelijk laten bedreigen, dat ze dingen toch stiekem snel fijn vinden, dat ze niet aanvoelen wat de grens is. Dat is kind eigen. Het enige wat je kan doen is allerlei situaties oefenen in rollenspelen. Maar zelfs dan, zal een kind beïnvloedbaar zijn voor een pedofiel in de directe omgeving, helaas....
zondag 19 december 2010 om 08:00
quote:Sunemom schreef op 18 december 2010 @ 20:36:
Dat moet net zo goed niet. Dat is hartstikke beleefd, maar tegen dat ze 18 zijn weten ze prima hoe het hoort, ook als je als klein kind geen hand hoefde te geven, omdat je ouders het belangrijker vonden dat je leerde op je eigen gevoel richting mensen te vertrouwen dan op volwassen gedragsregels. Mijn kinderen moeten netjes (be)groeten, maar als ze daarbij geen lichamelijk contact wensen dan mag dat, dat is hun eigenheid en op deze leeftijd (5 en 3 jaar) vind ik daar nog helemaal niets onbeleefd aan.
Kan ik mij goed in vinden. Hoewel ik tegelijk ook vind dat bepaalde inhibities die op een fobie duiden vroegtijdig bespreekbaar moeten worden gemaakt, en niet de kans moeten krijgen een geheel eigen leven te gaan leiden. Volwassenen die een kind dwingen hen op een bepaalde manier te begroeten, of op schoot te komen zitten, terwijl het kind daar overduidelijk geen zin in heeft, zijn in mijn beleving echter gezakt voor hun toelatingsexamen voor het pedo-gilde. Vandaar dat ik er maar even een punt van maakte. Want ik zie bij dit soort onderwerpen steeds dat patroon opduiken van symptoombestrijding, waarbij het symptoom is ontleend aan een jeugdtrauma dat wordt geprojecteerd op iets afzichtelijks om het te legitimeren.
Geen zoen willen geven aan die tante met die 'enge' wrat maakt van die tante nog geen pedo.
Dat moet net zo goed niet. Dat is hartstikke beleefd, maar tegen dat ze 18 zijn weten ze prima hoe het hoort, ook als je als klein kind geen hand hoefde te geven, omdat je ouders het belangrijker vonden dat je leerde op je eigen gevoel richting mensen te vertrouwen dan op volwassen gedragsregels. Mijn kinderen moeten netjes (be)groeten, maar als ze daarbij geen lichamelijk contact wensen dan mag dat, dat is hun eigenheid en op deze leeftijd (5 en 3 jaar) vind ik daar nog helemaal niets onbeleefd aan.
Kan ik mij goed in vinden. Hoewel ik tegelijk ook vind dat bepaalde inhibities die op een fobie duiden vroegtijdig bespreekbaar moeten worden gemaakt, en niet de kans moeten krijgen een geheel eigen leven te gaan leiden. Volwassenen die een kind dwingen hen op een bepaalde manier te begroeten, of op schoot te komen zitten, terwijl het kind daar overduidelijk geen zin in heeft, zijn in mijn beleving echter gezakt voor hun toelatingsexamen voor het pedo-gilde. Vandaar dat ik er maar even een punt van maakte. Want ik zie bij dit soort onderwerpen steeds dat patroon opduiken van symptoombestrijding, waarbij het symptoom is ontleend aan een jeugdtrauma dat wordt geprojecteerd op iets afzichtelijks om het te legitimeren.
Geen zoen willen geven aan die tante met die 'enge' wrat maakt van die tante nog geen pedo.
zondag 19 december 2010 om 08:37
quote:Dhelia schreef op 18 december 2010 @ 21:18:
Goh Jaap, je argumenteert nu in de stijl van 'roken is niet dodelijk want mijn opa is 99 en rookt als een ketter'. Om het niet-bestaan van een overduidelijke predominantie van misbruik in eigen kring te "onderbouwen" door te verwijzen naar een 'doofpot' elders, en een hyperige periode van hervonden herinneringen, valt me tegen van je... .
Kindermisbruik bestaat al zolang er kinderen zijn. En zolang er kindermisbruik bestaat, vindt het vooral binnen de eigen kring plaats. Al was het maar simpelweg omdat daar het meeste, en vooral ook ongecontroleerde toegang tot kinderen is.
En het valt mij van jou tegen dat je met die 99 jarige opa aan komt zetten om je onvoorwaardelijke geloof in de statistiek nog eens extra in het zonnetje te zetten.
Op twee fronten ga je, mijns inziens, de mist in. Ten eerste dat aspect waarmee ik trachtte je op andere gedachten te brengen: Als de onderzoeker de juiste vragen niet stelt, is de uitkomst van een statistische representatie onbetrouwbaar. Ook als de onderzoeker die vragen wel stelt, maar een bepaalde 'partij' de juiste antwoorden beter weet te verbergen dan de andere, is de statistiek invalide.
Zou je de officiële bronnen raadplegen, en op die manier je statistiek opbouwen, dan zou je bijvoorbeeld bemerken dat er een spectaculaire groei is geweest van het aantal zedenmisdrijven binnen het gezin in de laatste zestig jaar. Die groei wordt echter (vermoedelijk) bijna geheel veroorzaakt door het wegvallen van het taboe op vervolging. Zedenmisdrijven binnen instituten met nauwe banden met de politiek en lokale overheid werden echter onverminderd 'achter gesloten deuren' afgehandeld, en bleven zo buiten de statistieken. Zag onlangs bij Pauw en Witteman iemand die optrad namens de slachtoffers van het kerkelijke misbruik, en juridische actie wordt nog steeds niet overwogen. Zo krachtig is die impuls kennelijk!
De tweede logische fout, volgens mij, is dat kinderen die door hun eigen ouders misbruikt worden, die dans hoe dan ook niet zullen ontspringen. Tenzij we een manier zouden ontdekken om te kunnen voorspellen welke ouders daartoe de neiging hebben, maar dat is op dit moment een totale illusie, helaas. In mijn beleving mede door de chaos binnen het menswetenschappelijke onderzoek na de introductie van het behaviorisme als leidraad.
Dat betekent effectief dat een grotere bemoeienis van 'derden' met de zorg voor kinderen zelfs statistisch de kans spectaculair doet stijgen dat een kind het slachtoffer wordt van misbruik.
Volgens onderzoekers uit de neurologische en biologische hoek, die nog wel eens tot andere conclusies komen dan menswetenschappers, kun je pedoseksualiteit en een neiging tot incest niet één op één uitwisselen. Volgens hen is de inhibitie die mensen ervan weerhoudt incest te plegen groter, en bij de mens normaal van nature aanwezig, terwijl de leeftijdsgebonden inhibitie voornamelijk is aangeleerd, en daarom (normaal) minder sterk.
Maar ook hier is absoluut het laatste woord nog niet over gezegd, wat nog eens onderstreept hoe bizar weinig we echt weten over dit fenomeen, dat toch (terecht!) zulke heftige emoties oproept.
Goh Jaap, je argumenteert nu in de stijl van 'roken is niet dodelijk want mijn opa is 99 en rookt als een ketter'. Om het niet-bestaan van een overduidelijke predominantie van misbruik in eigen kring te "onderbouwen" door te verwijzen naar een 'doofpot' elders, en een hyperige periode van hervonden herinneringen, valt me tegen van je... .
Kindermisbruik bestaat al zolang er kinderen zijn. En zolang er kindermisbruik bestaat, vindt het vooral binnen de eigen kring plaats. Al was het maar simpelweg omdat daar het meeste, en vooral ook ongecontroleerde toegang tot kinderen is.
En het valt mij van jou tegen dat je met die 99 jarige opa aan komt zetten om je onvoorwaardelijke geloof in de statistiek nog eens extra in het zonnetje te zetten.
Op twee fronten ga je, mijns inziens, de mist in. Ten eerste dat aspect waarmee ik trachtte je op andere gedachten te brengen: Als de onderzoeker de juiste vragen niet stelt, is de uitkomst van een statistische representatie onbetrouwbaar. Ook als de onderzoeker die vragen wel stelt, maar een bepaalde 'partij' de juiste antwoorden beter weet te verbergen dan de andere, is de statistiek invalide.
Zou je de officiële bronnen raadplegen, en op die manier je statistiek opbouwen, dan zou je bijvoorbeeld bemerken dat er een spectaculaire groei is geweest van het aantal zedenmisdrijven binnen het gezin in de laatste zestig jaar. Die groei wordt echter (vermoedelijk) bijna geheel veroorzaakt door het wegvallen van het taboe op vervolging. Zedenmisdrijven binnen instituten met nauwe banden met de politiek en lokale overheid werden echter onverminderd 'achter gesloten deuren' afgehandeld, en bleven zo buiten de statistieken. Zag onlangs bij Pauw en Witteman iemand die optrad namens de slachtoffers van het kerkelijke misbruik, en juridische actie wordt nog steeds niet overwogen. Zo krachtig is die impuls kennelijk!
De tweede logische fout, volgens mij, is dat kinderen die door hun eigen ouders misbruikt worden, die dans hoe dan ook niet zullen ontspringen. Tenzij we een manier zouden ontdekken om te kunnen voorspellen welke ouders daartoe de neiging hebben, maar dat is op dit moment een totale illusie, helaas. In mijn beleving mede door de chaos binnen het menswetenschappelijke onderzoek na de introductie van het behaviorisme als leidraad.
Dat betekent effectief dat een grotere bemoeienis van 'derden' met de zorg voor kinderen zelfs statistisch de kans spectaculair doet stijgen dat een kind het slachtoffer wordt van misbruik.
Volgens onderzoekers uit de neurologische en biologische hoek, die nog wel eens tot andere conclusies komen dan menswetenschappers, kun je pedoseksualiteit en een neiging tot incest niet één op één uitwisselen. Volgens hen is de inhibitie die mensen ervan weerhoudt incest te plegen groter, en bij de mens normaal van nature aanwezig, terwijl de leeftijdsgebonden inhibitie voornamelijk is aangeleerd, en daarom (normaal) minder sterk.
Maar ook hier is absoluut het laatste woord nog niet over gezegd, wat nog eens onderstreept hoe bizar weinig we echt weten over dit fenomeen, dat toch (terecht!) zulke heftige emoties oproept.
zondag 19 december 2010 om 08:43
quote:Zamirah schreef op 19 december 2010 @ 00:11:
Klopt wel, ja, wat Dhelia zegt.
Er blijken ook veel pedo's op internet actief, op zoek naar alleenstaande moeders.Dat laatste is dus in tegenspraak met de bevestiging die Dhelia zoekt. Een stiefouder, of vriend, valt niet in de categorie 'familie'. Althans, niet vanuit het biologisch perspectief.
Klopt wel, ja, wat Dhelia zegt.
Er blijken ook veel pedo's op internet actief, op zoek naar alleenstaande moeders.Dat laatste is dus in tegenspraak met de bevestiging die Dhelia zoekt. Een stiefouder, of vriend, valt niet in de categorie 'familie'. Althans, niet vanuit het biologisch perspectief.
zondag 19 december 2010 om 09:08
Wat ik bij mijn dochters (8 en 10, zitten dus precies in de risicoleeftijd van 8-12) probeer toe te passen, is zo veel mogelijk duidelijkheid en bevestigende boodschappen. Ik denk dat het veel lastiger is voor een kind om in een specifieke situatie om te gaan met een algemeen verbod (niet met vreemden meegaan, niet zomaar bij iemand in de auto stappen). En bovendien: wat is een vreemde? Is die buurman die elke dag met zijn lieve hondje voorbij komt een vreemde? Is die politieman in uniform een vreemde? Is de vader van dat klasgenootje een vreemde?
Er zijn heel veel mensen die mijn kinderen kennen met wie ik niet wil dat ze meegaan. Ik heb ze dus een positieve lijst gegeven van ongeveer 7 mensen bij wie ze zonder meer in de auto mogen stappen, van school mogen worden gehaald enz. In alle andere gevallen moeten ze mij altijd eerst bellen. Dit oefen ik regelmatig in concrete situaties: als nu zus of zo zou gebeuren, wat zouden jullie dan doen? "Zeggen dat we eerst jou moeten bellen!"
De hoofdregel is heel duidelijk: ik moet altijd weten waar jullie zijn. Dus als ze de straat uit lopen, bij iemand naar binnen gaan, bij iemand willen gaan spelen, met iemand mee naar huis rijden uit school. EERST MAMA VERTELLEN! Dat probeer ik er echt in te 'rammen'.
Uiteraard is dit nog steeds geen garantie dat ze in een echte situatie zo reageren, want dan spelen er weer heel andere dingen mee. Daardoor blijft het lastig. Garanties zijn er helaas niet
De
Er zijn heel veel mensen die mijn kinderen kennen met wie ik niet wil dat ze meegaan. Ik heb ze dus een positieve lijst gegeven van ongeveer 7 mensen bij wie ze zonder meer in de auto mogen stappen, van school mogen worden gehaald enz. In alle andere gevallen moeten ze mij altijd eerst bellen. Dit oefen ik regelmatig in concrete situaties: als nu zus of zo zou gebeuren, wat zouden jullie dan doen? "Zeggen dat we eerst jou moeten bellen!"
De hoofdregel is heel duidelijk: ik moet altijd weten waar jullie zijn. Dus als ze de straat uit lopen, bij iemand naar binnen gaan, bij iemand willen gaan spelen, met iemand mee naar huis rijden uit school. EERST MAMA VERTELLEN! Dat probeer ik er echt in te 'rammen'.
Uiteraard is dit nog steeds geen garantie dat ze in een echte situatie zo reageren, want dan spelen er weer heel andere dingen mee. Daardoor blijft het lastig. Garanties zijn er helaas niet
De
Ga in therapie!
maandag 20 december 2010 om 22:19
Dhelia, nog even terugkerend naar je rokende opa en statistiek:
De teller voor meneer M. staat nu op 64 slachtoffertjes, als we alleen de kinderen tellen. Daar heb je, bij de gemiddelde samenstelling van het Nederlandse gezin, 32 pedoseksuele vaders voor nodig. En ik ben niet zo thuis in de details, maar volgens mij heeft de gemiddelde pedo-pa doorgaans een favoriet in het gezin, en hebben ze ook voorkeur voor jongens of meisjes?
De teller voor meneer M. staat nu op 64 slachtoffertjes, als we alleen de kinderen tellen. Daar heb je, bij de gemiddelde samenstelling van het Nederlandse gezin, 32 pedoseksuele vaders voor nodig. En ik ben niet zo thuis in de details, maar volgens mij heeft de gemiddelde pedo-pa doorgaans een favoriet in het gezin, en hebben ze ook voorkeur voor jongens of meisjes?
maandag 20 december 2010 om 22:52
quote:jaap schreef op 19 december 2010 @ 08:00:
[...]
Kan ik mij goed in vinden. Hoewel ik tegelijk ook vind dat bepaalde inhibities die op een fobie duiden vroegtijdig bespreekbaar moeten worden gemaakt, en niet de kans moeten krijgen een geheel eigen leven te gaan leiden. Volwassenen die een kind dwingen hen op een bepaalde manier te begroeten, of op schoot te komen zitten, terwijl het kind daar overduidelijk geen zin in heeft, zijn in mijn beleving echter gezakt voor hun toelatingsexamen voor het pedo-gilde. Vandaar dat ik er maar even een punt van maakte. Want ik zie bij dit soort onderwerpen steeds dat patroon opduiken van symptoombestrijding, waarbij het symptoom is ontleend aan een jeugdtrauma dat wordt geprojecteerd op iets afzichtelijks om het te legitimeren.
Geen zoen willen geven aan die tante met die 'enge' wrat maakt van die tante nog geen pedo.Nee een tante met een enge wrat is geen pedo, maar een kind dat verplicht die tante een knuffel en een kus moet geven, omdat mama zegt dat het hoort en goed is zal in een andere situatie ook eerder die link leggen. Mama zegt dat ik goed naar 'oom/opa/papa/broer/de meester/de juf' moet luisteren, als dat dan toevallig iemand is die andere bedoelingen heeft en hij/zij zegt tegen het kind ja maar mama vind het goed hoort, het is heel normaal, zal dat kind dat veel sneller accepteren dan wanneer een kind altijd in zijn/haar grenzen gerespecteerd wordt en weet dat mama/papa dat niet zou zeggen, omdat het 'goed' vinden bij het kind ligt en niet bij de volwassene.
[...]
Kan ik mij goed in vinden. Hoewel ik tegelijk ook vind dat bepaalde inhibities die op een fobie duiden vroegtijdig bespreekbaar moeten worden gemaakt, en niet de kans moeten krijgen een geheel eigen leven te gaan leiden. Volwassenen die een kind dwingen hen op een bepaalde manier te begroeten, of op schoot te komen zitten, terwijl het kind daar overduidelijk geen zin in heeft, zijn in mijn beleving echter gezakt voor hun toelatingsexamen voor het pedo-gilde. Vandaar dat ik er maar even een punt van maakte. Want ik zie bij dit soort onderwerpen steeds dat patroon opduiken van symptoombestrijding, waarbij het symptoom is ontleend aan een jeugdtrauma dat wordt geprojecteerd op iets afzichtelijks om het te legitimeren.
Geen zoen willen geven aan die tante met die 'enge' wrat maakt van die tante nog geen pedo.Nee een tante met een enge wrat is geen pedo, maar een kind dat verplicht die tante een knuffel en een kus moet geven, omdat mama zegt dat het hoort en goed is zal in een andere situatie ook eerder die link leggen. Mama zegt dat ik goed naar 'oom/opa/papa/broer/de meester/de juf' moet luisteren, als dat dan toevallig iemand is die andere bedoelingen heeft en hij/zij zegt tegen het kind ja maar mama vind het goed hoort, het is heel normaal, zal dat kind dat veel sneller accepteren dan wanneer een kind altijd in zijn/haar grenzen gerespecteerd wordt en weet dat mama/papa dat niet zou zeggen, omdat het 'goed' vinden bij het kind ligt en niet bij de volwassene.
dinsdag 21 december 2010 om 02:08
quote:dubiootje schreef op 19 december 2010 @ 09:08:
Ik heb ze dus een positieve lijst gegeven van ongeveer 7 mensen bij wie ze zonder meer in de auto mogen stappen, van school mogen worden gehaald enz.
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
Ik heb ze dus een positieve lijst gegeven van ongeveer 7 mensen bij wie ze zonder meer in de auto mogen stappen, van school mogen worden gehaald enz.
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
dinsdag 21 december 2010 om 12:28
quote:Rary schreef op 21 december 2010 @ 02:08:
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
Je ziet het niet aan iemand af. Kijk nog eens allemaal naar die foto van 'M'. Juist nu hij zonder 'balkje' is afgebeeld in de Telegraaf en elders, zie ik geen overduidelijke kenmerken waarvan ik denk: 'Brrrrr! Wat een pedo!'
Wie wel eens naar Thailand of de Philipijnen vliegt, en zich bewust is van het feit dat vele pedo's daarheen gaan om zich met kinderen te 'vermaken', zal onwillekeurig wel eens het vliegtuig hebben rondgekeken, op zoek naar zwaarlijvige, zwetende, ietwat in zichzelf gekeerde, alleen reizende mannen. 'M', en zijn lachende echtgenoot zouden je vermoedelijk niet zijn opgevallen.
Om die reden is het zo extreem belangrijk dat je kinderen niet zozeer vertelt wie ze wel, en wie ze niet moeten vertrouwen, maar hoe ze moeten handelen als er iets gebeurt wat niet door de beugel kan. 'NEE!', zeggen. De aandacht trekken van anderen, bij voorkeur volwasenen, zonodig door te schreeuwen, en daar geen schroom voor te hebben. Weglopen. En als 'NEE!' niet helpt: Bijten, schoppen, krabben, slaan. Bij voorkeur gericht schoppen of slaan, en HARD!
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
Je ziet het niet aan iemand af. Kijk nog eens allemaal naar die foto van 'M'. Juist nu hij zonder 'balkje' is afgebeeld in de Telegraaf en elders, zie ik geen overduidelijke kenmerken waarvan ik denk: 'Brrrrr! Wat een pedo!'
Wie wel eens naar Thailand of de Philipijnen vliegt, en zich bewust is van het feit dat vele pedo's daarheen gaan om zich met kinderen te 'vermaken', zal onwillekeurig wel eens het vliegtuig hebben rondgekeken, op zoek naar zwaarlijvige, zwetende, ietwat in zichzelf gekeerde, alleen reizende mannen. 'M', en zijn lachende echtgenoot zouden je vermoedelijk niet zijn opgevallen.
Om die reden is het zo extreem belangrijk dat je kinderen niet zozeer vertelt wie ze wel, en wie ze niet moeten vertrouwen, maar hoe ze moeten handelen als er iets gebeurt wat niet door de beugel kan. 'NEE!', zeggen. De aandacht trekken van anderen, bij voorkeur volwasenen, zonodig door te schreeuwen, en daar geen schroom voor te hebben. Weglopen. En als 'NEE!' niet helpt: Bijten, schoppen, krabben, slaan. Bij voorkeur gericht schoppen of slaan, en HARD!
dinsdag 21 december 2010 om 12:32
quote:Rary schreef op 21 december 2010 @ 02:08:
[...]
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
[...]
En toch.... krijg ik zooooo ontzettend de kriebels van je post! omdat ik nu al zooooo vaak gehoord hebt dat het dus die ene hele goede vriend van de familie was, de stiefvader, de oom, whatever.... weet ik veel welke man. ik geloof best dat jij die 7 man vertrouwt, maar helaas vertrouwde eerdere ouders ook die 7 man....
dinsdag 21 december 2010 om 12:35
quote:jaap schreef op 21 december 2010 @ 12:28:
[...]
Om die reden is het zo extreem belangrijk dat je kinderen niet zozeer vertelt wie ze wel, en wie ze niet moeten vertrouwen, maar hoe ze moeten handelen als er iets gebeurt wat niet door de beugel kan. 'NEE!', zeggen. De aandacht trekken van anderen, bij voorkeur volwasenen, zonodig door te schreeuwen, en daar geen schroom voor te hebben. Weglopen. En als 'NEE!' niet helpt: Bijten, schoppen, krabben, slaan. Bij voorkeur gericht schoppen of slaan, en HARD!En dit is hartstikke waar, althans voor die enge man uit de bosjes die je van je fiets trekt. Dan heeft heel hard gillen, wegrennen enz misschien nut (in de meeste bosrijke plekken, waar je van je fiets gerukt wordt wordt je niet gehoord, maar dat terzijde). Maar voor de huisvriend, papa, meester, enz helpt dit allemaal geen zier. Die gaan veel geraffineerder te werk. Een kind wordt in 'bekende' kring vaak niet van de een op de andere dag verkracht, daar gaan hele subtiele 'spelletjes' aan vooraf, het kind krijgt het gevoel eraan meegewerkt te hebben, het zelf ook leuk gevonden te hebben enz. Dan schreeuw je niet meer...
[...]
Om die reden is het zo extreem belangrijk dat je kinderen niet zozeer vertelt wie ze wel, en wie ze niet moeten vertrouwen, maar hoe ze moeten handelen als er iets gebeurt wat niet door de beugel kan. 'NEE!', zeggen. De aandacht trekken van anderen, bij voorkeur volwasenen, zonodig door te schreeuwen, en daar geen schroom voor te hebben. Weglopen. En als 'NEE!' niet helpt: Bijten, schoppen, krabben, slaan. Bij voorkeur gericht schoppen of slaan, en HARD!En dit is hartstikke waar, althans voor die enge man uit de bosjes die je van je fiets trekt. Dan heeft heel hard gillen, wegrennen enz misschien nut (in de meeste bosrijke plekken, waar je van je fiets gerukt wordt wordt je niet gehoord, maar dat terzijde). Maar voor de huisvriend, papa, meester, enz helpt dit allemaal geen zier. Die gaan veel geraffineerder te werk. Een kind wordt in 'bekende' kring vaak niet van de een op de andere dag verkracht, daar gaan hele subtiele 'spelletjes' aan vooraf, het kind krijgt het gevoel eraan meegewerkt te hebben, het zelf ook leuk gevonden te hebben enz. Dan schreeuw je niet meer...
dinsdag 21 december 2010 om 14:11
quote:Sunemom schreef op 21 december 2010 @ 12:35:
En dit is hartstikke waar, althans voor die enge man uit de bosjes die je van je fiets trekt. Dan heeft heel hard gillen, wegrennen enz misschien nut (in de meeste bosrijke plekken, waar je van je fiets gerukt wordt wordt je niet gehoord, maar dat terzijde). Maar voor de huisvriend, papa, meester, enz helpt dit allemaal geen zier. Die gaan veel geraffineerder te werk. Een kind wordt in 'bekende' kring vaak niet van de een op de andere dag verkracht, daar gaan hele subtiele 'spelletjes' aan vooraf, het kind krijgt het gevoel eraan meegewerkt te hebben, het zelf ook leuk gevonden te hebben enz. Dan schreeuw je niet meer...
Daarom moet je, als ouder, duidelijk maken wat 'goed' en 'niet goed' is. En ook duidelijk proberen te maken dat een kind, zo mogelijk, eerst heel duidelijk 'NEE!' moet zeggen. Dus ook 'NEE pappa!', als dat aan de orde zou zijn.
Die grens is niet voor iedereen gelijk. De één zal zich aan Dhelia's 'ondergoed-regel' willen conformeren. De ander woont de hele zomer in een naturistenkamp, en hanteert andere regels. Of juist strengere dan de 'ondergoed-therapeuten'. Belangrijk is dat 'NEE!', met de opdracht om dergelijke incidenten te rapporteren bij mamma of pappa.
En dit is hartstikke waar, althans voor die enge man uit de bosjes die je van je fiets trekt. Dan heeft heel hard gillen, wegrennen enz misschien nut (in de meeste bosrijke plekken, waar je van je fiets gerukt wordt wordt je niet gehoord, maar dat terzijde). Maar voor de huisvriend, papa, meester, enz helpt dit allemaal geen zier. Die gaan veel geraffineerder te werk. Een kind wordt in 'bekende' kring vaak niet van de een op de andere dag verkracht, daar gaan hele subtiele 'spelletjes' aan vooraf, het kind krijgt het gevoel eraan meegewerkt te hebben, het zelf ook leuk gevonden te hebben enz. Dan schreeuw je niet meer...
Daarom moet je, als ouder, duidelijk maken wat 'goed' en 'niet goed' is. En ook duidelijk proberen te maken dat een kind, zo mogelijk, eerst heel duidelijk 'NEE!' moet zeggen. Dus ook 'NEE pappa!', als dat aan de orde zou zijn.
Die grens is niet voor iedereen gelijk. De één zal zich aan Dhelia's 'ondergoed-regel' willen conformeren. De ander woont de hele zomer in een naturistenkamp, en hanteert andere regels. Of juist strengere dan de 'ondergoed-therapeuten'. Belangrijk is dat 'NEE!', met de opdracht om dergelijke incidenten te rapporteren bij mamma of pappa.
dinsdag 21 december 2010 om 14:18
quote:jaap schreef op 21 december 2010 @ 14:11:
[...]
Daarom moet je, als ouder, duidelijk maken wat 'goed' en 'niet goed' is. En ook duidelijk proberen te maken dat een kind, zo mogelijk, eerst heel duidelijk 'NEE!' moet zeggen. Dus ook 'NEE pappa!', als dat aan de orde zou zijn.
Die grens is niet voor iedereen gelijk. De één zal zich aan Dhelia's 'ondergoed-regel' willen conformeren. De ander woont de hele zomer in een naturistenkamp, en hanteert andere regels. Of juist strengere dan de 'ondergoed-therapeuten'. Belangrijk is dat 'NEE!', met de opdracht om dergelijke incidenten te rapporteren bij mamma of pappa.
Maar als de eerste 10 keer die nee helemaal niet in een kind opkomt (want zo subtiel begint het vaak wel) en het kind geniet van de aandacht, dan komt wanneer die grens wordt overschreden die nee ook niet zo snel in het kind op. Goed en fout zijn hierin heel moeilijk, want een kind dat datgene wat gebeurd ergens ook als fijn ervaart zal zichzelf net zo fout vinden als de dader, loyaliteit gaat heel ver bij kinderen.
Je kunt je kind een berg eigenwaarde meegeven, je kunt je kind handvaten geven wat het zou kunnen doen als ze in een situatie komen die ze niet vertrouwen/prettig vinden, maar vooral geef een kind vertrouwen en hoop da het de 'goede' keuzes nooit hoeft te maken.
[...]
Daarom moet je, als ouder, duidelijk maken wat 'goed' en 'niet goed' is. En ook duidelijk proberen te maken dat een kind, zo mogelijk, eerst heel duidelijk 'NEE!' moet zeggen. Dus ook 'NEE pappa!', als dat aan de orde zou zijn.
Die grens is niet voor iedereen gelijk. De één zal zich aan Dhelia's 'ondergoed-regel' willen conformeren. De ander woont de hele zomer in een naturistenkamp, en hanteert andere regels. Of juist strengere dan de 'ondergoed-therapeuten'. Belangrijk is dat 'NEE!', met de opdracht om dergelijke incidenten te rapporteren bij mamma of pappa.
Maar als de eerste 10 keer die nee helemaal niet in een kind opkomt (want zo subtiel begint het vaak wel) en het kind geniet van de aandacht, dan komt wanneer die grens wordt overschreden die nee ook niet zo snel in het kind op. Goed en fout zijn hierin heel moeilijk, want een kind dat datgene wat gebeurd ergens ook als fijn ervaart zal zichzelf net zo fout vinden als de dader, loyaliteit gaat heel ver bij kinderen.
Je kunt je kind een berg eigenwaarde meegeven, je kunt je kind handvaten geven wat het zou kunnen doen als ze in een situatie komen die ze niet vertrouwen/prettig vinden, maar vooral geef een kind vertrouwen en hoop da het de 'goede' keuzes nooit hoeft te maken.
dinsdag 21 december 2010 om 14:43
quote:Sunemom schreef op 21 december 2010 @ 14:18:
Maar als de eerste 10 keer die nee helemaal niet in een kind opkomt (want zo subtiel begint het vaak wel) en het kind geniet van de aandacht, dan komt wanneer die grens wordt overschreden die nee ook niet zo snel in het kind op. Goed en fout zijn hierin heel moeilijk, want een kind dat datgene wat gebeurd ergens ook als fijn ervaart zal zichzelf net zo fout vinden als de dader, loyaliteit gaat heel ver bij kinderen.
Je kunt je kind een berg eigenwaarde meegeven, je kunt je kind handvaten geven wat het zou kunnen doen als ze in een situatie komen die ze niet vertrouwen/prettig vinden, maar vooral geef een kind vertrouwen en hoop da het de 'goede' keuzes nooit hoeft te maken.Een honderd-procent garantie krijg je nooit. De eerste defensieve lijn moet liggen op het andere niveau: De potentiële dader overtuigen dat hij met z'n fikken van kinderen afblijft! Daarin moeten we ook niet zover gaan dat we een 'cordon sanitaire' om mannen als potentiële daders leggen, of krampachtig allerlei regeltjes gaan lopen dicteren vanuit een stoffig Europees kantoor, maar stel ik mij meer voor dat er eens wat nuchterder over deze zaken wordt gesproken, nagedacht en (vooral) onderzoek naar wordt verricht. Wat ik hier voorstel, is mijn 'best effort'. Naast, zoals ik eerder al schreef, zoveel mogelijk zelf de zorg voor je kind op je nemen.
Maar als de eerste 10 keer die nee helemaal niet in een kind opkomt (want zo subtiel begint het vaak wel) en het kind geniet van de aandacht, dan komt wanneer die grens wordt overschreden die nee ook niet zo snel in het kind op. Goed en fout zijn hierin heel moeilijk, want een kind dat datgene wat gebeurd ergens ook als fijn ervaart zal zichzelf net zo fout vinden als de dader, loyaliteit gaat heel ver bij kinderen.
Je kunt je kind een berg eigenwaarde meegeven, je kunt je kind handvaten geven wat het zou kunnen doen als ze in een situatie komen die ze niet vertrouwen/prettig vinden, maar vooral geef een kind vertrouwen en hoop da het de 'goede' keuzes nooit hoeft te maken.Een honderd-procent garantie krijg je nooit. De eerste defensieve lijn moet liggen op het andere niveau: De potentiële dader overtuigen dat hij met z'n fikken van kinderen afblijft! Daarin moeten we ook niet zover gaan dat we een 'cordon sanitaire' om mannen als potentiële daders leggen, of krampachtig allerlei regeltjes gaan lopen dicteren vanuit een stoffig Europees kantoor, maar stel ik mij meer voor dat er eens wat nuchterder over deze zaken wordt gesproken, nagedacht en (vooral) onderzoek naar wordt verricht. Wat ik hier voorstel, is mijn 'best effort'. Naast, zoals ik eerder al schreef, zoveel mogelijk zelf de zorg voor je kind op je nemen.
dinsdag 21 december 2010 om 19:09
quote:jaap schreef op 21 december 2010 @ 14:43:
[...]
Een honderd-procent garantie krijg je nooit. De eerste defensieve lijn moet liggen op het andere niveau: De potentiële dader overtuigen dat hij met z'n fikken van kinderen afblijft! Daarin moeten we ook niet zover gaan dat we een 'cordon sanitaire' om mannen als potentiële daders leggen, of krampachtig allerlei regeltjes gaan lopen dicteren vanuit een stoffig Europees kantoor, maar stel ik mij meer voor dat er eens wat nuchterder over deze zaken wordt gesproken, nagedacht en (vooral) onderzoek naar wordt verricht. Wat ik hier voorstel, is mijn 'best effort'. Naast, zoals ik eerder al schreef, zoveel mogelijk zelf de zorg voor je kind op je nemen.
Potentiële daders overtuig je niet even, zeker niet aangezien je geen idee hebt wie de potentiële daders zijn. Daarbij kun je dan net zo goed vrouwen weren, want ook vrouwen kunnen dader zijn en ook vrouwelijke daders hebben de neiging kinderen op te zoeken.
En natuurlijk helpt het om zoveel mogelijk zelf voor je kidneren te zorgen (dan had dit in elk geval niet op een kinderdagverblijf plaatsgevonden), maar dan nog vinden daders echt wel een ingang naar een kind. Scouting, sportclubs, hulpouder op school enz. Als je graag toegang tot kinderen wil krijg je het helaas vaak ook wel.
Je kunt een kind niet in een kooitje stoppen. Ik heb een hele grote angst voor wat mijn kinderen kan overkomen, heb ook gegronde redenen voor die angst, maar daar mogen mijn kinderen niet onder lijden, zij leven een normaal leventje met peuterspeelzaal, school, sportclubjes, spelen bij vriendjes enz en dat moet kunnen, ja dat is een risico, maar leven is een risico.
[...]
Een honderd-procent garantie krijg je nooit. De eerste defensieve lijn moet liggen op het andere niveau: De potentiële dader overtuigen dat hij met z'n fikken van kinderen afblijft! Daarin moeten we ook niet zover gaan dat we een 'cordon sanitaire' om mannen als potentiële daders leggen, of krampachtig allerlei regeltjes gaan lopen dicteren vanuit een stoffig Europees kantoor, maar stel ik mij meer voor dat er eens wat nuchterder over deze zaken wordt gesproken, nagedacht en (vooral) onderzoek naar wordt verricht. Wat ik hier voorstel, is mijn 'best effort'. Naast, zoals ik eerder al schreef, zoveel mogelijk zelf de zorg voor je kind op je nemen.
Potentiële daders overtuig je niet even, zeker niet aangezien je geen idee hebt wie de potentiële daders zijn. Daarbij kun je dan net zo goed vrouwen weren, want ook vrouwen kunnen dader zijn en ook vrouwelijke daders hebben de neiging kinderen op te zoeken.
En natuurlijk helpt het om zoveel mogelijk zelf voor je kidneren te zorgen (dan had dit in elk geval niet op een kinderdagverblijf plaatsgevonden), maar dan nog vinden daders echt wel een ingang naar een kind. Scouting, sportclubs, hulpouder op school enz. Als je graag toegang tot kinderen wil krijg je het helaas vaak ook wel.
Je kunt een kind niet in een kooitje stoppen. Ik heb een hele grote angst voor wat mijn kinderen kan overkomen, heb ook gegronde redenen voor die angst, maar daar mogen mijn kinderen niet onder lijden, zij leven een normaal leventje met peuterspeelzaal, school, sportclubjes, spelen bij vriendjes enz en dat moet kunnen, ja dat is een risico, maar leven is een risico.
dinsdag 21 december 2010 om 19:53
Om even in te gaan op het kinderlokker onderwerp. Ik heb ooit bij Dr. Phil dit in een aflevering gezien:
http://www.youtube.com/watch?v=1wMHyrtr6UU
Ik heb dit vervolgens samen met mijn kinderen gekeken en hen, zonder hen bang te maken verteld wat ze in bepaalde situaties zelf kunnen doen en dit ook met hen (en dit vind Dr. Phil dus heel belangrijk) met hen geoefend. Probeer maar eens een kind dat zoals in het filmpje op te pakken......dat gaat haast niet.
Je moet kinderen geen angst aanpraten maar ze wel leren hoe ze (hopelijk) in bepaalde situaties enigzins grip op de situatie krijgen en hulp kunnen krijgen.
Die van mij kennen bijv. ons telefoonnummer en adres al jaren uit hun hoofd. Je zult ze eens kwijtraken in een pretpark of zo (al kun je dan ook een briefje of bandje met de NAW gegevens meegeven natuurlijk.
Over die zieke pedo's........laat ik daar maar niet over beginnen, is voor mij een onbegrijpelijk iets. Vreselijk.
http://www.youtube.com/watch?v=1wMHyrtr6UU
Ik heb dit vervolgens samen met mijn kinderen gekeken en hen, zonder hen bang te maken verteld wat ze in bepaalde situaties zelf kunnen doen en dit ook met hen (en dit vind Dr. Phil dus heel belangrijk) met hen geoefend. Probeer maar eens een kind dat zoals in het filmpje op te pakken......dat gaat haast niet.
Je moet kinderen geen angst aanpraten maar ze wel leren hoe ze (hopelijk) in bepaalde situaties enigzins grip op de situatie krijgen en hulp kunnen krijgen.
Die van mij kennen bijv. ons telefoonnummer en adres al jaren uit hun hoofd. Je zult ze eens kwijtraken in een pretpark of zo (al kun je dan ook een briefje of bandje met de NAW gegevens meegeven natuurlijk.
Over die zieke pedo's........laat ik daar maar niet over beginnen, is voor mij een onbegrijpelijk iets. Vreselijk.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
dinsdag 21 december 2010 om 22:02
Sunemom, het feit dat je niet weet wie het zijn die met plannen rondlopen een kind iets aan te doen hoeft geen belemmering te zijn. Althans, als je mijn zienswijze van moraliteit overneemt. Het is niet zo dat een pedofiel gedwongen is zijn impulsen te volgen. Hij (of zij) heeft een keuze. Daar moet dus aan worden geappeleerd. Het geweten van betrokkene moet worden gemobiliseerd. En dat is wat ik ook tegen heb op uitlokking, wat in de VS nogal in zwang is. Daarbij wordt de betrokkene juist verleid. Ik vind dat moreel verwerpelijk. En ik vraag mij echt oprecht af of dat het probleem niet groter maakt, inplaats van kleiner.
Mijn voorstel is dus juist het tegenovergestelde: Maak, daar waar de kans groot is dat je dergelijke mensen treft, op ondubbelzinnige wijze duidelijk wat voor gevolgen het heeft als ze hun lusten botvieren op minderjarigen, en wat je daarvan vindt. En met 'je' bedoel ik niet persé het betrokken individu, maar daartoe geschoolde deskundigen die begrijpen wat deze mensen bezielt, en hoe je ze moet bereiken. Degenen die inmiddels in de 'inner circle' zitten, of er commercieel brood in zien, zijn daardoor niet te bereiken. Maar het begint een keer met een 'onschuldige google-opdracht', en een bezoek aan een legale site met jong uitziende jongens of meisjes van net achttien, stel ik mij zo voor.
Mijn voorstel is dus juist het tegenovergestelde: Maak, daar waar de kans groot is dat je dergelijke mensen treft, op ondubbelzinnige wijze duidelijk wat voor gevolgen het heeft als ze hun lusten botvieren op minderjarigen, en wat je daarvan vindt. En met 'je' bedoel ik niet persé het betrokken individu, maar daartoe geschoolde deskundigen die begrijpen wat deze mensen bezielt, en hoe je ze moet bereiken. Degenen die inmiddels in de 'inner circle' zitten, of er commercieel brood in zien, zijn daardoor niet te bereiken. Maar het begint een keer met een 'onschuldige google-opdracht', en een bezoek aan een legale site met jong uitziende jongens of meisjes van net achttien, stel ik mij zo voor.
woensdag 22 december 2010 om 14:21
Oprah winfrey heeft ook een hele goede aflevering over pedo's. Ze gaat in die aflevering in gesprek met 4 pedo's. Zij vertelden allemaal hoe manipulatief en geraffineerd ze te werk gingen, zowel bij ouders als kinderen. Ook zeiden ze alle 4 een grote liefde gevoeld te hebben voor die kinderen en dachten dat die kinderen het ook fijn vonden.
Maar wat ze alle 4 ook zeiden, als het kind heel duidelijk zou hebben gezegd, nee dit wil ik niet, echt niet, ik vind dit niet fijn, je doet me pijn o.i.d. zouden ze er meteen mee gestopt zijn. Dat vond ik het bizarre eraan.
Maar wat ze alle 4 ook zeiden, als het kind heel duidelijk zou hebben gezegd, nee dit wil ik niet, echt niet, ik vind dit niet fijn, je doet me pijn o.i.d. zouden ze er meteen mee gestopt zijn. Dat vond ik het bizarre eraan.
woensdag 22 december 2010 om 18:09
quote:Rary schreef op 22 december 2010 @ 14:21:
Oprah winfrey heeft ook een hele goede aflevering over pedo's. Ze gaat in die aflevering in gesprek met 4 pedo's. Zij vertelden allemaal hoe manipulatief en geraffineerd ze te werk gingen, zowel bij ouders als kinderen. Ook zeiden ze alle 4 een grote liefde gevoeld te hebben voor die kinderen en dachten dat die kinderen het ook fijn vonden.
Maar wat ze alle 4 ook zeiden, als het kind heel duidelijk zou hebben gezegd, nee dit wil ik niet, echt niet, ik vind dit niet fijn, je doet me pijn o.i.d. zouden ze er meteen mee gestopt zijn. Dat vond ik het bizarre eraan.
Geen idee natuurlijk of deze 4 het meenden, maar dat valt ook onder het kopje manipuleren wat mij betreft. Hiermee leggen ze net zo goed schuld bij het kind en buiten zichzelf, het kind heeft geen nee gezegd.
Ik weet dat ervaringen geen wetenschappelijk bewijs zijn of iets dergelijks, maar ik heb zelf ervaring met meerdere daders en ik ken veel mensen met ervaringen van langdurig misbruik en ik ken niemand waar de dader onder de indruk was van een nee van z'n slachtoffertjes. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar smeken om te stoppen hielp geen barst.
Die aflevering heb ik ook voor een deel gezien (ik vond het te confronterend om hun kant van het verhaal volledig te horen, het zijn twee afleveringen) en die is wel heel goed om meer inzicht te krijgen in hoe ver het manipuleren gaat inderdaad. Ook ouders worden 'voorbereid' als het ware. Alles wordt vanuit een vertrouwensband gedaan.
Oprah winfrey heeft ook een hele goede aflevering over pedo's. Ze gaat in die aflevering in gesprek met 4 pedo's. Zij vertelden allemaal hoe manipulatief en geraffineerd ze te werk gingen, zowel bij ouders als kinderen. Ook zeiden ze alle 4 een grote liefde gevoeld te hebben voor die kinderen en dachten dat die kinderen het ook fijn vonden.
Maar wat ze alle 4 ook zeiden, als het kind heel duidelijk zou hebben gezegd, nee dit wil ik niet, echt niet, ik vind dit niet fijn, je doet me pijn o.i.d. zouden ze er meteen mee gestopt zijn. Dat vond ik het bizarre eraan.
Geen idee natuurlijk of deze 4 het meenden, maar dat valt ook onder het kopje manipuleren wat mij betreft. Hiermee leggen ze net zo goed schuld bij het kind en buiten zichzelf, het kind heeft geen nee gezegd.
Ik weet dat ervaringen geen wetenschappelijk bewijs zijn of iets dergelijks, maar ik heb zelf ervaring met meerdere daders en ik ken veel mensen met ervaringen van langdurig misbruik en ik ken niemand waar de dader onder de indruk was van een nee van z'n slachtoffertjes. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar smeken om te stoppen hielp geen barst.
Die aflevering heb ik ook voor een deel gezien (ik vond het te confronterend om hun kant van het verhaal volledig te horen, het zijn twee afleveringen) en die is wel heel goed om meer inzicht te krijgen in hoe ver het manipuleren gaat inderdaad. Ook ouders worden 'voorbereid' als het ware. Alles wordt vanuit een vertrouwensband gedaan.
woensdag 22 december 2010 om 21:41
Sunemom, niet alle pedoseksuelen zullen identiek zijn in hun behoeften, fantasieën of uitvoering. Maar degenen die zoveel waarde hechten aan dat opkweken van vertrouwen, die lijken toch iets van een geweten te bezitten dat gesust dient te worden, alvorens men zich bevestigd voelt. Die groep kun je lozen als je als kind duidelijk 'NEE!' zegt. En dat is dan al weer winst. Deze groep is wellicht ook bereikbaar voor vroegtijdige interventie waarin een duidelijk 'NEE!' doorklinkt.
De agressieve, impulsieve pedoseksueel, of de vader die de hand aan zijn dochter slaat na zich jarenlang te hebben ingehouden, die zal 'NEE!' wellicht niet horen. Dus die moet dan maar voelen! Tussen de benen, en HARD! En krab 'm z'n ogen uit! Zoiets. Althans, dat zou ik mijn dochter adviseren.
De agressieve, impulsieve pedoseksueel, of de vader die de hand aan zijn dochter slaat na zich jarenlang te hebben ingehouden, die zal 'NEE!' wellicht niet horen. Dus die moet dan maar voelen! Tussen de benen, en HARD! En krab 'm z'n ogen uit! Zoiets. Althans, dat zou ik mijn dochter adviseren.
donderdag 23 december 2010 om 04:45
Sunemon, ik kan me indenken dat het confronterend is, maar je moet beide afleveringen echt helemaal zien.
Ik vind niet dat ze het buiten zichzelf leggen, maar dat ze inzicht geven in hun gevoelens en waarom ze het deden...
maar idd, zoals je zei, geeft het een inzicht in hoeverre ze manipuleren! En dat gaat ver!
Ik vind niet dat ze het buiten zichzelf leggen, maar dat ze inzicht geven in hun gevoelens en waarom ze het deden...
maar idd, zoals je zei, geeft het een inzicht in hoeverre ze manipuleren! En dat gaat ver!
