Actueel
alle pijlers
Prins Johan Friso bedolven onder lawine
vrijdag 24 februari 2012 om 16:49
quote:Gravinnetje schreef op 24 februari 2012 @ 16:40:
Bah, wat een respectloze, onwetende en volhardend onwetende reacties worden er tussendoor geplaatst zeg. En dan dat herkauwen. Dat hij is gaan skieen zonder rugzak weten we nu wel. Dat het offpiste was maar daarnaast ook een doorgang naar de volgende piste weten we nu ook wel. Dat Jantje van de Hoek gewoon 70 minuten wordt gereanimeerd als daar aanleiding voor is willen sommige niet weten. Etcetera etcetera.
In dit topic wordt de situatie van Prins Friso en zijn naasten besproken. Meest op een respectvolle manier. Dit is voor de meesten van ons een manier om onze emoties te uiten of onze ervaringen te delen. Ik zie veel bijzondere en zeer mooie reacties en ervaringen voorbij komen. Ik vind het prachtig dat dat gedeeld wordt hier, met ons. Laat dit dus een mooi, positief topic blijven en zie het niet als sensatie.
Ik moest huilen toen het vanmiddag bekend werd gemaakt. Mijn man zat klaar om naar zijn werk te gaan en mijn dochter zat naast me en ik had mijn armen om haar heen, we zaten even lekker te kneuteren. Hoe waardevol. En dan hoor je het nieuws dat Mabel dergelijke momenten niet meer zal hebben. Dat er een man in een bed ligt die zich misschien nergens meer van bewust is, of juist alles bewust meemaakt maar er niet uit kan komen. Een moeder die haar kind niet kan bereiken. Een broer die niet meer met zijn broer kan sparren. Tja, noem me een sentimentele gek maar de tranen staan me nu weer hoog. Ondertussen alleen, man aan het werk en kind lekker aan het spelen bij vriendinnetje. Ik heb ze nog, ik koester ze en daarom leef ik met deze hele situatie zo intens mee.
En man gaf nog de opmerking dat het heel triest was maar dat het ook bij Jan van diezelfde Hoek als eerder, kan gebeuren. En ja, was mijn reactie, als ik daar vanaf weet dan vallen dezelfde tranen. Maar gelukkig gebeuren dergelijke dingen niet vaak in mijn omgeving maar als ik er van weet dan leef ik net zo intens mee. Het zal me aan mijn derriere oxideren wat de naam is van het slachtoffer of van het bijbehorende gezin. Dit leed wens je niemand toe en kan je alleen maar je medeleven aan betuigen. En vrees niet, voor die onbekende die het overkomt maar waar ik niet van weet, ook daar laat ik een traan voor.Mooi gezegd!
Bah, wat een respectloze, onwetende en volhardend onwetende reacties worden er tussendoor geplaatst zeg. En dan dat herkauwen. Dat hij is gaan skieen zonder rugzak weten we nu wel. Dat het offpiste was maar daarnaast ook een doorgang naar de volgende piste weten we nu ook wel. Dat Jantje van de Hoek gewoon 70 minuten wordt gereanimeerd als daar aanleiding voor is willen sommige niet weten. Etcetera etcetera.
In dit topic wordt de situatie van Prins Friso en zijn naasten besproken. Meest op een respectvolle manier. Dit is voor de meesten van ons een manier om onze emoties te uiten of onze ervaringen te delen. Ik zie veel bijzondere en zeer mooie reacties en ervaringen voorbij komen. Ik vind het prachtig dat dat gedeeld wordt hier, met ons. Laat dit dus een mooi, positief topic blijven en zie het niet als sensatie.
Ik moest huilen toen het vanmiddag bekend werd gemaakt. Mijn man zat klaar om naar zijn werk te gaan en mijn dochter zat naast me en ik had mijn armen om haar heen, we zaten even lekker te kneuteren. Hoe waardevol. En dan hoor je het nieuws dat Mabel dergelijke momenten niet meer zal hebben. Dat er een man in een bed ligt die zich misschien nergens meer van bewust is, of juist alles bewust meemaakt maar er niet uit kan komen. Een moeder die haar kind niet kan bereiken. Een broer die niet meer met zijn broer kan sparren. Tja, noem me een sentimentele gek maar de tranen staan me nu weer hoog. Ondertussen alleen, man aan het werk en kind lekker aan het spelen bij vriendinnetje. Ik heb ze nog, ik koester ze en daarom leef ik met deze hele situatie zo intens mee.
En man gaf nog de opmerking dat het heel triest was maar dat het ook bij Jan van diezelfde Hoek als eerder, kan gebeuren. En ja, was mijn reactie, als ik daar vanaf weet dan vallen dezelfde tranen. Maar gelukkig gebeuren dergelijke dingen niet vaak in mijn omgeving maar als ik er van weet dan leef ik net zo intens mee. Het zal me aan mijn derriere oxideren wat de naam is van het slachtoffer of van het bijbehorende gezin. Dit leed wens je niemand toe en kan je alleen maar je medeleven aan betuigen. En vrees niet, voor die onbekende die het overkomt maar waar ik niet van weet, ook daar laat ik een traan voor.Mooi gezegd!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
vrijdag 24 februari 2012 om 16:50
quote:martin81 schreef op 24 februari 2012 @ 15:12:
[...]
Kom op zeg, doe even normaal.... Dit soort dingen gebeurt elke dag. Ben je elke dag vreselijk aangeslagen?
En ik snap het ook nog dat je iets meer geinvolveerd bent als je er een gezicht bij weet en iemand (van tv) kent, maar jouw reactie gaat wel heel ver.
Het is een drama voor zijn familie, niet voor jou. Ik vind het een beetje ongepast wanneer mensen proberen om zich het drama toe te eigenen, terwijl ze er niets mee te maken hebben.
Waarom flikker jij niet gewoon even op naar die steen waar je onder vandaan gekropen bent!?
Alsof JIJ bepaalt wat iemand wel of niet mag voelen! Zelden zo'n arrogante, zelfingenomen, omhoog gevallen, over het paard getilde, aan hoogmoedswaanzin lijdende, gevoelloze droplul als jij meegemaakt.
En jezelf dan ook nog keer op keer hier etaleren alsof je denkt dat je een zegen voor de mensheid bent. Serieus Martin, jij hebt het EQ van natte dweil. En als een natte dweil kon denken was die nu beledigd geweest.
[...]
Kom op zeg, doe even normaal.... Dit soort dingen gebeurt elke dag. Ben je elke dag vreselijk aangeslagen?
En ik snap het ook nog dat je iets meer geinvolveerd bent als je er een gezicht bij weet en iemand (van tv) kent, maar jouw reactie gaat wel heel ver.
Het is een drama voor zijn familie, niet voor jou. Ik vind het een beetje ongepast wanneer mensen proberen om zich het drama toe te eigenen, terwijl ze er niets mee te maken hebben.
Waarom flikker jij niet gewoon even op naar die steen waar je onder vandaan gekropen bent!?
Alsof JIJ bepaalt wat iemand wel of niet mag voelen! Zelden zo'n arrogante, zelfingenomen, omhoog gevallen, over het paard getilde, aan hoogmoedswaanzin lijdende, gevoelloze droplul als jij meegemaakt.
En jezelf dan ook nog keer op keer hier etaleren alsof je denkt dat je een zegen voor de mensheid bent. Serieus Martin, jij hebt het EQ van natte dweil. En als een natte dweil kon denken was die nu beledigd geweest.
vrijdag 24 februari 2012 om 16:50
Over dat revalideren na een coma: ik heb een tijd terug een programma gezien van de KRO meen ik, waarin Isa Hoes oa over de dood van haar man sprak. Was een heel mooi, integer programma wat over menselijke dramas ging. Daarin zat ook een moeder van een jong jongetje van een jaar of 9, die op een dag op bezoek bij opa en oma door wat oudere kinderen dusdanig in elkaar geslagen was dat hij ernstig hersenletsel had opgelopen en ook in coma lag. Die moeder had haar zoon niet willen opgeven en was uiteindelijk zelfs in Amerika beland waar een of andere superarts een experimentele behandeling ofzo had.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 24 februari 2012 om 16:51
Anyco, je ziet nu wij zijn allemaal mensen die helaas wat kan overkomen.
Maar ik heb net zo gehuild als een gezin waarvan alleen nog de vader leefden. Na een ongeluk was hij zijn hele gezin kwijt.
Dat heeft hier ook zeer zeer veel indruk gemaakt.
Ook het besef dat het opeens over kan zijn.
Het is alleen wel zo dat als je bekend bent dan hoort iedereen je ellende. Maar om nou te vlaggen op half stok. Er zijn meer mensen met ellende.
Maar ik heb net zo gehuild als een gezin waarvan alleen nog de vader leefden. Na een ongeluk was hij zijn hele gezin kwijt.
Dat heeft hier ook zeer zeer veel indruk gemaakt.
Ook het besef dat het opeens over kan zijn.
Het is alleen wel zo dat als je bekend bent dan hoort iedereen je ellende. Maar om nou te vlaggen op half stok. Er zijn meer mensen met ellende.
vrijdag 24 februari 2012 om 16:57
Lieve FV, alsof ik zou vergeten dat jij het oranjelintenidee als eerste geopperd had! Ik snap je gedachte erachter ook heel goed hoor, alleen ik ben niet zo van dat soort massale emoties. Ook niet als Henk van de Hoek tegen een boom rijdt trouwens. Maar je zult mij ook geen lullige grappen op Twitter zien maken of op de koningin hakken omdat ze überhaupt die functie heeft of wat dan ook.
Door het rare geklets van Martin kreeg ik ineens zin om een soort van statement te maken. Niet eens zozeer als ondersteuning van de koninklijke familie (eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat ze er écht wat van zullen vinden, maar ik kan me sowieso niet voorstellen hoe die familie denkt/voelt/leeft), maar als blijk van één gezamenlijk Nederland, en dat zou dan weer wel mooi zijn.
Door het rare geklets van Martin kreeg ik ineens zin om een soort van statement te maken. Niet eens zozeer als ondersteuning van de koninklijke familie (eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat ze er écht wat van zullen vinden, maar ik kan me sowieso niet voorstellen hoe die familie denkt/voelt/leeft), maar als blijk van één gezamenlijk Nederland, en dat zou dan weer wel mooi zijn.
vrijdag 24 februari 2012 om 16:59
@FV: ik begrijp wat je bedoelt met dergelijke hoop. Maar in geval van friso, niet meer onder de 25 jaar, 25 min. onder de sneeuw en dan nog eens 50 mijn reanimatie. Ik weet niet of ik het zou doen als partner, omdat er toch best veel over bekend is. Anderzijds speelt in hun geval geld geen rol, dus de beste technieken kunnen worden toegepast. Maar mocht hij ontwaken, dan is het feit: zwaar hersenletsel niet meer onomkeerbaar, niet van te herstellen. En dan?
vrijdag 24 februari 2012 om 16:59
quote:mara2 schreef op 24 februari 2012 @ 16:51:
Het is alleen wel zo dat als je bekend bent dan hoort iedereen je ellende. Maar om nou te vlaggen op half stok. Er zijn meer mensen met ellende.
Maar die mensen zijn niet de koningin van dit land. Je weet wel, die koningin die al een pot bagger over zich heen krijgt als ze gewoon een kerk gaat bezoeken en zich daarvoor gepast kleedt, die koningin die 3 jaar geleden door een of andere gek bijna met een auto naar gene zijde was geholpen en nu moet leven met het feit dat door die gek die het op haar gemunt had heel veel mensen dood zijn gegaan, die koningin die dit weekend weer gewoon een berg papieren onder d'r neus gedouwd krijgt om te tekenen want het land moet wel door, ook al ligt d'r kind in coma en die koningin die geen scheet kan laten zonder dat de pers erboven op zit en een zekere Wilders weer wat op haar te zeiken heeft.
Ja, er zijn meer mensen met ellende. Maar Bea heeft er ook niet om gevraagd om toevallig geboren te worden uit een koningin, net zo min dat Friso dat heeft. En juist omdát ze koningin is, kan ze niet eens met deze tragedie omgaan zoals jij en ik dat zouden kunnen.
Het is toch helemaal niet zo raar gedacht om die vrouw gewoon eens wat terug te geven voor wat zij voor dit land allemaal doet of moet doen?
Het is alleen wel zo dat als je bekend bent dan hoort iedereen je ellende. Maar om nou te vlaggen op half stok. Er zijn meer mensen met ellende.
Maar die mensen zijn niet de koningin van dit land. Je weet wel, die koningin die al een pot bagger over zich heen krijgt als ze gewoon een kerk gaat bezoeken en zich daarvoor gepast kleedt, die koningin die 3 jaar geleden door een of andere gek bijna met een auto naar gene zijde was geholpen en nu moet leven met het feit dat door die gek die het op haar gemunt had heel veel mensen dood zijn gegaan, die koningin die dit weekend weer gewoon een berg papieren onder d'r neus gedouwd krijgt om te tekenen want het land moet wel door, ook al ligt d'r kind in coma en die koningin die geen scheet kan laten zonder dat de pers erboven op zit en een zekere Wilders weer wat op haar te zeiken heeft.
Ja, er zijn meer mensen met ellende. Maar Bea heeft er ook niet om gevraagd om toevallig geboren te worden uit een koningin, net zo min dat Friso dat heeft. En juist omdát ze koningin is, kan ze niet eens met deze tragedie omgaan zoals jij en ik dat zouden kunnen.
Het is toch helemaal niet zo raar gedacht om die vrouw gewoon eens wat terug te geven voor wat zij voor dit land allemaal doet of moet doen?
Am Yisrael Chai!
vrijdag 24 februari 2012 om 17:03
Het is vreselijk voor de familie, maar dat hier mensen op de bank gaan zitten huilen laat zien in wat voor een lijpe wereld wij leven.
Mensen passeren hun hulpbehoevende buurvrouw zonder haar gedag te zeggen. Van enige interactie met de naaste omgeving is geen sprake meer. Ikke ikke ikke. En als je dan op je smartphone hoor hoe het met Friso is gesteld, Friso, die je alleen maar uit de krant kent, en de laatste keer was tijdens de geboorte van zijn kinderen, om die grote onbekende Friso zakken alle vivavrouwen huilend op de bank. Wars van ieder gevoel voor realiteit deelt men hier uitentreuren mede hoe zielig men zelf is.
Mensen passeren hun hulpbehoevende buurvrouw zonder haar gedag te zeggen. Van enige interactie met de naaste omgeving is geen sprake meer. Ikke ikke ikke. En als je dan op je smartphone hoor hoe het met Friso is gesteld, Friso, die je alleen maar uit de krant kent, en de laatste keer was tijdens de geboorte van zijn kinderen, om die grote onbekende Friso zakken alle vivavrouwen huilend op de bank. Wars van ieder gevoel voor realiteit deelt men hier uitentreuren mede hoe zielig men zelf is.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:03
quote:felice71 schreef op 24 februari 2012 @ 16:49:
[...]
Mooi gezegd!Daar wil ik mij volkomen bij aansluiten.!
En even zeggen, dat ik ''blij'', ben, (in hoeverre van toepassing), dat ik niet de enige ben, die van het nieuws, een traan moest laten
[...]
Mooi gezegd!Daar wil ik mij volkomen bij aansluiten.!
En even zeggen, dat ik ''blij'', ben, (in hoeverre van toepassing), dat ik niet de enige ben, die van het nieuws, een traan moest laten
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 24 februari 2012 om 17:03
quote:mara2 schreef op 24 februari 2012 @ 16:49:
Dames bedankt voor de goede en duidenlijk uitleg.
Het lijkt me zo moeilijke he waar doe je goed aan ??
Maar ook heftig want als je stopt met de beademing of voeding enzo dan zouden ze eigenlijk komen te overlijden. Mochten ze gebruiken maken van deze zaken.
Eigenlijk houdt je iemand in leven die onder normale omstandigheden het niet eens zo redden....
Dat is dan weer de andere kant van onze tijd waar alles kan of veel kan. Ook mensen die normaal zouden overlijden kun je in leven houden hierdoor... Maar je krijgt door deze zaken wel de keuze als mens wat ga je doen hoe wil je verder.
Over andermans leven heavy hoor....
IK vraag me dan af waar ligt de grens ?? Hoe ga je met mensen die weinig kans op herstel hebben om ?? Als ze zonder voeding/beademing enzo niet zouden kunnen leven...
Dan is onze moderne tijd ook een moeilijke en gecompliceerd.
Wat een strijd moet dan zijn voor de famlie...
In Amerika was dit aan de orde in Frontline (ik geloof dat het zo heet), te vergelijken met Zembla (reportages). Dat de moderne technieken ervoor hebben gezorgd dat zoveel mensen ernstige trauma's/letsels overleven. Maar dat er een groeiende groep tussen het wal en schip raakt; ze gaan niet dood, maar verkeren eindeloos lang in vegetatieve toestand. Of overleven met zulk zwaar letsels, dat een beetje normaal leven zonder pijn en ernstige beperkingen niet mogelijk is. Zij zijn eigenlijk slachtoffers van de moderne technieken en kennis, iets waar medici mee worstelen. Doe je er in veel gevallen wel goed aan?
Als dit mijn geliefde is, had ik liever gehad dat ze voor die 50 min. waren gestopt. Dan had ik niet in die positie gezeten, waarin je kiest voor doorgaan met behandelen of behandeling staken.
Dames bedankt voor de goede en duidenlijk uitleg.
Het lijkt me zo moeilijke he waar doe je goed aan ??
Maar ook heftig want als je stopt met de beademing of voeding enzo dan zouden ze eigenlijk komen te overlijden. Mochten ze gebruiken maken van deze zaken.
Eigenlijk houdt je iemand in leven die onder normale omstandigheden het niet eens zo redden....
Dat is dan weer de andere kant van onze tijd waar alles kan of veel kan. Ook mensen die normaal zouden overlijden kun je in leven houden hierdoor... Maar je krijgt door deze zaken wel de keuze als mens wat ga je doen hoe wil je verder.
Over andermans leven heavy hoor....
IK vraag me dan af waar ligt de grens ?? Hoe ga je met mensen die weinig kans op herstel hebben om ?? Als ze zonder voeding/beademing enzo niet zouden kunnen leven...
Dan is onze moderne tijd ook een moeilijke en gecompliceerd.
Wat een strijd moet dan zijn voor de famlie...
In Amerika was dit aan de orde in Frontline (ik geloof dat het zo heet), te vergelijken met Zembla (reportages). Dat de moderne technieken ervoor hebben gezorgd dat zoveel mensen ernstige trauma's/letsels overleven. Maar dat er een groeiende groep tussen het wal en schip raakt; ze gaan niet dood, maar verkeren eindeloos lang in vegetatieve toestand. Of overleven met zulk zwaar letsels, dat een beetje normaal leven zonder pijn en ernstige beperkingen niet mogelijk is. Zij zijn eigenlijk slachtoffers van de moderne technieken en kennis, iets waar medici mee worstelen. Doe je er in veel gevallen wel goed aan?
Als dit mijn geliefde is, had ik liever gehad dat ze voor die 50 min. waren gestopt. Dan had ik niet in die positie gezeten, waarin je kiest voor doorgaan met behandelen of behandeling staken.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:05
quote:fashionvictim schreef op 24 februari 2012 @ 16:50:
Over dat revalideren na een coma: ik heb een tijd terug een programma gezien van de KRO meen ik, waarin Isa Hoes oa over de dood van haar man sprak. Was een heel mooi, integer programma wat over menselijke dramas ging. Daarin zat ook een moeder van een jong jongetje van een jaar of 9, die op een dag op bezoek bij opa en oma door wat oudere kinderen dusdanig in elkaar geslagen was dat hij ernstig hersenletsel had opgelopen en ook in coma lag. Die moeder had haar zoon niet willen opgeven en was uiteindelijk zelfs in Amerika beland waar een of andere superarts een experimentele behandeling ofzo had.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.Jij hebt het over Jelte uit Biddinghuizen. Die heeft stamceltherapie gehad en zuurstoftherapie in Amerika. Hij is van exact dezelfde leeftijd als mijn oudste dus dat voorval maakte daardoor nog even wat meer indruk dan anders.
Over dat revalideren na een coma: ik heb een tijd terug een programma gezien van de KRO meen ik, waarin Isa Hoes oa over de dood van haar man sprak. Was een heel mooi, integer programma wat over menselijke dramas ging. Daarin zat ook een moeder van een jong jongetje van een jaar of 9, die op een dag op bezoek bij opa en oma door wat oudere kinderen dusdanig in elkaar geslagen was dat hij ernstig hersenletsel had opgelopen en ook in coma lag. Die moeder had haar zoon niet willen opgeven en was uiteindelijk zelfs in Amerika beland waar een of andere superarts een experimentele behandeling ofzo had.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.Jij hebt het over Jelte uit Biddinghuizen. Die heeft stamceltherapie gehad en zuurstoftherapie in Amerika. Hij is van exact dezelfde leeftijd als mijn oudste dus dat voorval maakte daardoor nog even wat meer indruk dan anders.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:06
quote:Kastanjez schreef op 24 februari 2012 @ 16:57:
Lieve FV, alsof ik zou vergeten dat jij het oranjelintenidee als eerste geopperd had! Ik snap je gedachte erachter ook heel goed hoor, alleen ik ben niet zo van dat soort massale emoties. Ook niet als Henk van de Hoek tegen een boom rijdt trouwens. Maar je zult mij ook geen lullige grappen op Twitter zien maken of op de koningin hakken omdat ze überhaupt die functie heeft of wat dan ook.
Door het rare geklets van Martin kreeg ik ineens zin om een soort van statement te maken. Niet eens zozeer als ondersteuning van de koninklijke familie (eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat ze er écht wat van zullen vinden, maar ik kan me sowieso niet voorstellen hoe die familie denkt/voelt/leeft), maar als blijk van één gezamenlijk Nederland, en dat zou dan weer wel mooi zijn.
ja, dat laatste, zo bedoelde ik dat ook. Het is de laatste jaren best duidelijk, vind ik, dat Bea zich zorgen maakt om het land en dat haar dat aangrijpt. En ik kan me ook niet voorstellen hoe die familie leeft en denkt, maar wat men altijd zegt is dat de koningin het koninginneschap echt heel serieus op neemt, vandaag zeiden ze het ook weer, dat men verwacht dat ze heel snel weer aan het werk zal gaan omdat ze haar taak heel serieus neemt. Dat vind ik nogal wat, gezien de situatie waar ze in zit.
En laten we eerlijk zijn, Bea kan ook niet gewoon een wandelingetje gaan maken, en dat de buurvrouw dan zegt "goh buuf, als we wat voor je kunnen doen, zeg je het maar, he?"
Misschien heeft ze achter gesloten deuren wel driedubbele dikke schijt aan haar onderdanen en kan het haar gestolen worden, maar die indruk heb ik niet, zeker de laatste jaren niet. Zij komt ook overal weer opdraven als ergens in het land weer eens iets ergs gebeurd is, dan moet ze ook mensen een knuffel gaan geven, een bemoedigend woord toespreken, en dat doet ze steengoed, vind ik. Destijds in Apeldoorn, in Alphen aan de Rijn, bij de Bijlmerramp, in Volendam, noem het allemaal maar op.
Als mens denk ik dan: het zou fijn zijn als dat ook eens wederkerig zou zijn. Ook al is dat vergezocht en kan dat helemaal niet.
Lieve FV, alsof ik zou vergeten dat jij het oranjelintenidee als eerste geopperd had! Ik snap je gedachte erachter ook heel goed hoor, alleen ik ben niet zo van dat soort massale emoties. Ook niet als Henk van de Hoek tegen een boom rijdt trouwens. Maar je zult mij ook geen lullige grappen op Twitter zien maken of op de koningin hakken omdat ze überhaupt die functie heeft of wat dan ook.
Door het rare geklets van Martin kreeg ik ineens zin om een soort van statement te maken. Niet eens zozeer als ondersteuning van de koninklijke familie (eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat ze er écht wat van zullen vinden, maar ik kan me sowieso niet voorstellen hoe die familie denkt/voelt/leeft), maar als blijk van één gezamenlijk Nederland, en dat zou dan weer wel mooi zijn.
ja, dat laatste, zo bedoelde ik dat ook. Het is de laatste jaren best duidelijk, vind ik, dat Bea zich zorgen maakt om het land en dat haar dat aangrijpt. En ik kan me ook niet voorstellen hoe die familie leeft en denkt, maar wat men altijd zegt is dat de koningin het koninginneschap echt heel serieus op neemt, vandaag zeiden ze het ook weer, dat men verwacht dat ze heel snel weer aan het werk zal gaan omdat ze haar taak heel serieus neemt. Dat vind ik nogal wat, gezien de situatie waar ze in zit.
En laten we eerlijk zijn, Bea kan ook niet gewoon een wandelingetje gaan maken, en dat de buurvrouw dan zegt "goh buuf, als we wat voor je kunnen doen, zeg je het maar, he?"
Misschien heeft ze achter gesloten deuren wel driedubbele dikke schijt aan haar onderdanen en kan het haar gestolen worden, maar die indruk heb ik niet, zeker de laatste jaren niet. Zij komt ook overal weer opdraven als ergens in het land weer eens iets ergs gebeurd is, dan moet ze ook mensen een knuffel gaan geven, een bemoedigend woord toespreken, en dat doet ze steengoed, vind ik. Destijds in Apeldoorn, in Alphen aan de Rijn, bij de Bijlmerramp, in Volendam, noem het allemaal maar op.
Als mens denk ik dan: het zou fijn zijn als dat ook eens wederkerig zou zijn. Ook al is dat vergezocht en kan dat helemaal niet.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 24 februari 2012 om 17:06
vrijdag 24 februari 2012 om 17:07
quote:fashionvictim schreef op 24 februari 2012 @ 16:30:
[...]
Ik was degene die op het idee kwam, en zoals ik al zei: ik zat gewoon wat te mijmeren over hoe leuk en fijn het toch zou zijn als Beatrix ipv die eeuwige strontkar die ze over zich heen krijgt, een keer een massaal betoon van medeleven zou krijgen. Ik zei er direct al bij dat dat nooit zou gebeuren, want dat de eeuwige azijnpissers in dit land natúúrlijk weer zouden gaan roepen dat Jopie van de buren vorige week ook een ongeluk heeft gehad en voor hem wordt ook niet gevlagd, dus ik weet dat dat idee niet haalbaar is en nooit van de grond zou komen.
Maar als mens, als moeder, als zus, als vrouw van, leef ik mee met deze familie en zou ik het zo geweldig vinden als Bea eens zou zien dat die ondankbare klotebaan die ze vaak genoeg heeft, ook een positieve keerzijde heeft. Dat ze zou voelen dat het volk, haar onderdanen, ondanks dat ze altijd op haar lopen te zeiken, haar waardeert en haar dit niet gunt. En dat Mabel zou zien dat we niet alleen huilend van het lachen grappen maken over dat zij die wijf van die lange, zij sliepten samen, was, maar dat we beseffen dat zij haar man, en de vader van haar kinderen kwijt is.
Natuurlijk beseffen ze dat nu ook wel, en zullen er inderdaad postzakken vol veel sterkte kaartjes op de verschillende paleizen afgeleverd worden, maar het leek me zo mooi als dat eens massaal gedaan wordt. Ik weet best dat dat een utopie is, maar een mens mag toch dromen? Ik zou dat zelf namelijk een fijn land vinden om in te wonen, een land waar mensen spontaan een eerbetoon aan hun koningin in haar diepste verdriet brengen. Maar ik weet heus wel dat NL dat niet is, zo'n soort land.Jammer hè. Wat ben jij toch een geweldig wijf.
[...]
Ik was degene die op het idee kwam, en zoals ik al zei: ik zat gewoon wat te mijmeren over hoe leuk en fijn het toch zou zijn als Beatrix ipv die eeuwige strontkar die ze over zich heen krijgt, een keer een massaal betoon van medeleven zou krijgen. Ik zei er direct al bij dat dat nooit zou gebeuren, want dat de eeuwige azijnpissers in dit land natúúrlijk weer zouden gaan roepen dat Jopie van de buren vorige week ook een ongeluk heeft gehad en voor hem wordt ook niet gevlagd, dus ik weet dat dat idee niet haalbaar is en nooit van de grond zou komen.
Maar als mens, als moeder, als zus, als vrouw van, leef ik mee met deze familie en zou ik het zo geweldig vinden als Bea eens zou zien dat die ondankbare klotebaan die ze vaak genoeg heeft, ook een positieve keerzijde heeft. Dat ze zou voelen dat het volk, haar onderdanen, ondanks dat ze altijd op haar lopen te zeiken, haar waardeert en haar dit niet gunt. En dat Mabel zou zien dat we niet alleen huilend van het lachen grappen maken over dat zij die wijf van die lange, zij sliepten samen, was, maar dat we beseffen dat zij haar man, en de vader van haar kinderen kwijt is.
Natuurlijk beseffen ze dat nu ook wel, en zullen er inderdaad postzakken vol veel sterkte kaartjes op de verschillende paleizen afgeleverd worden, maar het leek me zo mooi als dat eens massaal gedaan wordt. Ik weet best dat dat een utopie is, maar een mens mag toch dromen? Ik zou dat zelf namelijk een fijn land vinden om in te wonen, een land waar mensen spontaan een eerbetoon aan hun koningin in haar diepste verdriet brengen. Maar ik weet heus wel dat NL dat niet is, zo'n soort land.Jammer hè. Wat ben jij toch een geweldig wijf.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:12
quote:fashionvictim schreef op 24 februari 2012 @ 16:50:
Over dat revalideren na een coma: ik heb een tijd terug een programma gezien van de KRO meen ik, waarin Isa Hoes oa over de dood van haar man sprak. Was een heel mooi, integer programma wat over menselijke dramas ging. Daarin zat ook een moeder van een jong jongetje van een jaar of 9, die op een dag op bezoek bij opa en oma door wat oudere kinderen dusdanig in elkaar geslagen was dat hij ernstig hersenletsel had opgelopen en ook in coma lag. Die moeder had haar zoon niet willen opgeven en was uiteindelijk zelfs in Amerika beland waar een of andere superarts een experimentele behandeling ofzo had.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.Helemaal eens. Als iemand, die zoveel voor je betekend, iets dergelijks overkomt, vestig je in eerste instantie toch alle hoop op alles wat nog wèl mogelijk is. Misschien is het inderdaad hopen tegen beter weten in, maar je wilt toch alle eventuele mogelijkheden weten toch? Ik kan me in ieder geval echt niet voorstellen dat mensen denken: "oh, doet ie 't niet meer? OK, nou ja, stekker eruit dan maar".
Over dat revalideren na een coma: ik heb een tijd terug een programma gezien van de KRO meen ik, waarin Isa Hoes oa over de dood van haar man sprak. Was een heel mooi, integer programma wat over menselijke dramas ging. Daarin zat ook een moeder van een jong jongetje van een jaar of 9, die op een dag op bezoek bij opa en oma door wat oudere kinderen dusdanig in elkaar geslagen was dat hij ernstig hersenletsel had opgelopen en ook in coma lag. Die moeder had haar zoon niet willen opgeven en was uiteindelijk zelfs in Amerika beland waar een of andere superarts een experimentele behandeling ofzo had.
Anyway, het fijne weet ik er niet meer van, maar wat ik wel weet is dat dat jochie weer bij was gekomen en nu dagelijks verpleegd wordt door zijn ouders en dus ook thuis woont, maar ook nog steeds iets "beter" wordt. Waar de prognoses waren dat hij nooit meer iets zou kunnen en dat de stekker er uit moest, bleek er dus nog wel iets van hoop te zijn.
Ik kan me voorstellen dat je als familie, zeker nu het nog zo kort geleden is, eerder vasthoudt aan dergelijke hoop, dan aan de berichten die zeggen dat het hopeloos is.
Ik hoorde trouwens op de radio dat er in Engeland een van de beste klinieken ter wereld voor dit soort patienten zit, daar zaten mensen te speculeren dat omdat Mabel en Friso sowieso al in Engeland wonen of Mabel hem daarheen zou brengen.Helemaal eens. Als iemand, die zoveel voor je betekend, iets dergelijks overkomt, vestig je in eerste instantie toch alle hoop op alles wat nog wèl mogelijk is. Misschien is het inderdaad hopen tegen beter weten in, maar je wilt toch alle eventuele mogelijkheden weten toch? Ik kan me in ieder geval echt niet voorstellen dat mensen denken: "oh, doet ie 't niet meer? OK, nou ja, stekker eruit dan maar".
vrijdag 24 februari 2012 om 17:13
quote:fashionvictim schreef op 24 februari 2012 @ 17:06:
[...]
ja, dat laatste, zo bedoelde ik dat ook. Het is de laatste jaren best duidelijk, vind ik, dat Bea zich zorgen maakt om het land en dat haar dat aangrijpt. En ik kan me ook niet voorstellen hoe die familie leeft en denkt, maar wat men altijd zegt is dat de koningin het koninginneschap echt heel serieus op neemt, vandaag zeiden ze het ook weer, dat men verwacht dat ze heel snel weer aan het werk zal gaan omdat ze haar taak heel serieus neemt. Dat vind ik nogal wat, gezien de situatie waar ze in zit.
En laten we eerlijk zijn, Bea kan ook niet gewoon een wandelingetje gaan maken, en dat de buurvrouw dan zegt "goh buuf, als we wat voor je kunnen doen, zeg je het maar, he?"
Misschien heeft ze achter gesloten deuren wel driedubbele dikke schijt aan haar onderdanen en kan het haar gestolen worden, maar die indruk heb ik niet, zeker de laatste jaren niet. Zij komt ook overal weer opdraven als ergens in het land weer eens iets ergs gebeurd is, dan moet ze ook mensen een knuffel gaan geven, een bemoedigend woord toespreken, en dat doet ze steengoed, vind ik. Destijds in Apeldoorn, in Alphen aan de Rijn, bij de Bijlmerramp, in Volendam, noem het allemaal maar op.
Als mens denk ik dan: het zou fijn zijn als dat ook eens wederkerig zou zijn. Ook al is dat vergezocht en kan dat helemaal niet.
[...]
ja, dat laatste, zo bedoelde ik dat ook. Het is de laatste jaren best duidelijk, vind ik, dat Bea zich zorgen maakt om het land en dat haar dat aangrijpt. En ik kan me ook niet voorstellen hoe die familie leeft en denkt, maar wat men altijd zegt is dat de koningin het koninginneschap echt heel serieus op neemt, vandaag zeiden ze het ook weer, dat men verwacht dat ze heel snel weer aan het werk zal gaan omdat ze haar taak heel serieus neemt. Dat vind ik nogal wat, gezien de situatie waar ze in zit.
En laten we eerlijk zijn, Bea kan ook niet gewoon een wandelingetje gaan maken, en dat de buurvrouw dan zegt "goh buuf, als we wat voor je kunnen doen, zeg je het maar, he?"
Misschien heeft ze achter gesloten deuren wel driedubbele dikke schijt aan haar onderdanen en kan het haar gestolen worden, maar die indruk heb ik niet, zeker de laatste jaren niet. Zij komt ook overal weer opdraven als ergens in het land weer eens iets ergs gebeurd is, dan moet ze ook mensen een knuffel gaan geven, een bemoedigend woord toespreken, en dat doet ze steengoed, vind ik. Destijds in Apeldoorn, in Alphen aan de Rijn, bij de Bijlmerramp, in Volendam, noem het allemaal maar op.
Als mens denk ik dan: het zou fijn zijn als dat ook eens wederkerig zou zijn. Ook al is dat vergezocht en kan dat helemaal niet.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:14
quote:Zoebie schreef op 24 februari 2012 @ 15:59:
[...]
Nee het wordt niet moeilijker naarmate je het uitstelt. Als het besef komt, en dat komt er, dan neem je dat besluit. Mijn zusje was er op het laatst ook niet meer. Praten kon ze al niet meer vanaf dat ze bij was uit de coma. Alleen ja en nee knikken. Zelfs haar gevoel was uitgeschakeld. Ze kon niet meer huilen maar ook niet meer lachen. Alleen maar steeds dezelfde gezichtsuitdrukking. Hoe raar is het dat je voelt dat iemand verdriet heeft en ze kan het niet uiten. Geen tranen ook. De laatste traan was voor Nienke, mijn meiske toen ik ook tegen mijn zusje heb gezegd dat ze naar Nienke moest gaan. Ik heb gejankt toen er een traan uit haar ooghoek viel.
Zoals ik al zei, groei je er naar toe. Mijn hart huilt voor jou......
[...]
Nee het wordt niet moeilijker naarmate je het uitstelt. Als het besef komt, en dat komt er, dan neem je dat besluit. Mijn zusje was er op het laatst ook niet meer. Praten kon ze al niet meer vanaf dat ze bij was uit de coma. Alleen ja en nee knikken. Zelfs haar gevoel was uitgeschakeld. Ze kon niet meer huilen maar ook niet meer lachen. Alleen maar steeds dezelfde gezichtsuitdrukking. Hoe raar is het dat je voelt dat iemand verdriet heeft en ze kan het niet uiten. Geen tranen ook. De laatste traan was voor Nienke, mijn meiske toen ik ook tegen mijn zusje heb gezegd dat ze naar Nienke moest gaan. Ik heb gejankt toen er een traan uit haar ooghoek viel.
Zoals ik al zei, groei je er naar toe. Mijn hart huilt voor jou......
vrijdag 24 februari 2012 om 17:15
Mooi omschreven FV.
Ieder ander had zich in dit geval afgemeld bij zijn werkgever. Niemand verwacht dat er gewoon weer gewerkt wordt als je kind kritiek ligt.
Maar zij komt terug om te werken. Dat zegt genoeg denk ik.
Alhoewel ik echt geen fan ben, heb ik groot respect voor onze koningin. Ze levert degelijk werk en is erg toegewijd. Dat kun je van veel gekozen volksvertegenwoordigers niet zeggen. En die kosten ook geld.
Ieder ander had zich in dit geval afgemeld bij zijn werkgever. Niemand verwacht dat er gewoon weer gewerkt wordt als je kind kritiek ligt.
Maar zij komt terug om te werken. Dat zegt genoeg denk ik.
Alhoewel ik echt geen fan ben, heb ik groot respect voor onze koningin. Ze levert degelijk werk en is erg toegewijd. Dat kun je van veel gekozen volksvertegenwoordigers niet zeggen. En die kosten ook geld.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:16
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.
*do not underestimate the power of stupidity*
vrijdag 24 februari 2012 om 17:17
jeane_avril, dat is een beetje wat ik ook bedoel.
Is het gewoon soms niet beter als er voor je beslist wordt.
Men gaat maar door met behandelen omdat men er altijd van uit gaat dat het goed komt. Maar dat komt het niet altijd.
En dan idd belanden mensen in een bepaalde situatie.
Terwijl men normaal zou komen te overlijden.
Het lijkt wel of niemand het nog gewoon durft te zeggen laat iemand gaan. Je bent al bezig om iemand terug te halen met reanimatie. Zeker bij 50 minuten bezig. Tuurlijk als geliefde wil je dat op dat moment.
Tuurlijk je witl niemand verliezen maar daardoor moet je soms ook onmensenlijke keuzes maken...
Ik vind de morderne tijd niet altijd een verrijking zeker niet in deze situaties. Waar het bijna onmensenlijk is want nu ben jij een soort van God die beslist om de stekker eruit te doen.
Alleen maar omdat we nu het vermogen hebben om iets onnatuurlijks te rekken. Onnatuurlijk omdat de persoon onder normale omstandigheden zou overlijden. Dan heb ik het niet over 4 minuten reanimatie. Maar 50 bijna een uur.
Er zijn natuurlijk verschrillen daarin....
Prachtige dat mensen lange tijden te gemoet gaan van revalideren ook naar Amerika gaan daarvoor. Maar dat moet je ook maar op kunnen brengen en durven.
Is het gewoon soms niet beter als er voor je beslist wordt.
Men gaat maar door met behandelen omdat men er altijd van uit gaat dat het goed komt. Maar dat komt het niet altijd.
En dan idd belanden mensen in een bepaalde situatie.
Terwijl men normaal zou komen te overlijden.
Het lijkt wel of niemand het nog gewoon durft te zeggen laat iemand gaan. Je bent al bezig om iemand terug te halen met reanimatie. Zeker bij 50 minuten bezig. Tuurlijk als geliefde wil je dat op dat moment.
Tuurlijk je witl niemand verliezen maar daardoor moet je soms ook onmensenlijke keuzes maken...
Ik vind de morderne tijd niet altijd een verrijking zeker niet in deze situaties. Waar het bijna onmensenlijk is want nu ben jij een soort van God die beslist om de stekker eruit te doen.
Alleen maar omdat we nu het vermogen hebben om iets onnatuurlijks te rekken. Onnatuurlijk omdat de persoon onder normale omstandigheden zou overlijden. Dan heb ik het niet over 4 minuten reanimatie. Maar 50 bijna een uur.
Er zijn natuurlijk verschrillen daarin....
Prachtige dat mensen lange tijden te gemoet gaan van revalideren ook naar Amerika gaan daarvoor. Maar dat moet je ook maar op kunnen brengen en durven.
vrijdag 24 februari 2012 om 17:17
quote:willem1959 schreef op 24 februari 2012 @ 17:03:
Het is vreselijk voor de familie, maar dat hier mensen op de bank gaan zitten huilen laat zien in wat voor een lijpe wereld wij leven.
Mensen passeren hun hulpbehoevende buurvrouw zonder haar gedag te zeggen. Van enige interactie met de naaste omgeving is geen sprake meer. Ikke ikke ikke. En als je dan op je smartphone hoor hoe het met Friso is gesteld, Friso, die je alleen maar uit de krant kent, en de laatste keer was tijdens de geboorte van zijn kinderen, om die grote onbekende Friso zakken alle vivavrouwen huilend op de bank. Wars van ieder gevoel voor realiteit deelt men hier uitentreuren mede hoe zielig men zelf is.Ach Jaap Willem, je kletst uit je nek of je hebt mijn stukje niet goed gelezen. Ik huil voor iedereen in zo'n situatie. En mijn hulpbehoevende buurvrouw krijgt gewoon mijn hulp. En schrik niet, ook mijn hulpbehoevende over- over- over- over- buurvrouw/man.
Het is vreselijk voor de familie, maar dat hier mensen op de bank gaan zitten huilen laat zien in wat voor een lijpe wereld wij leven.
Mensen passeren hun hulpbehoevende buurvrouw zonder haar gedag te zeggen. Van enige interactie met de naaste omgeving is geen sprake meer. Ikke ikke ikke. En als je dan op je smartphone hoor hoe het met Friso is gesteld, Friso, die je alleen maar uit de krant kent, en de laatste keer was tijdens de geboorte van zijn kinderen, om die grote onbekende Friso zakken alle vivavrouwen huilend op de bank. Wars van ieder gevoel voor realiteit deelt men hier uitentreuren mede hoe zielig men zelf is.Ach Jaap Willem, je kletst uit je nek of je hebt mijn stukje niet goed gelezen. Ik huil voor iedereen in zo'n situatie. En mijn hulpbehoevende buurvrouw krijgt gewoon mijn hulp. En schrik niet, ook mijn hulpbehoevende over- over- over- over- buurvrouw/man.
gravinnetje wijzigde dit bericht op 24-02-2012 18:29
Reden: Japie en Willumpie verward....
Reden: Japie en Willumpie verward....
% gewijzigd
vrijdag 24 februari 2012 om 17:22
quote:mind_game schreef op 24 februari 2012 @ 17:16:
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.
Maar dat is toch ook de boodschap wat in de media werkt gegeven. Ik denk dat elk mens weet alleen al 50 minuten reanimatie dat is toch al aan het randje. Iemand terug halen die zonder die hulp zou komen te overlijden...
Die artsen hadden toch ook een hele andere verwachting ??
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.
Maar dat is toch ook de boodschap wat in de media werkt gegeven. Ik denk dat elk mens weet alleen al 50 minuten reanimatie dat is toch al aan het randje. Iemand terug halen die zonder die hulp zou komen te overlijden...
Die artsen hadden toch ook een hele andere verwachting ??
vrijdag 24 februari 2012 om 17:44
quote:mind_game schreef op 24 februari 2012 @ 17:16:
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten. is het zo raar dat mensen toch een beetje hoop houden, misschien tegen beter weten in?
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten. is het zo raar dat mensen toch een beetje hoop houden, misschien tegen beter weten in?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 24 februari 2012 om 17:44
quote:mind_game schreef op 24 februari 2012 @ 17:16:
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.Ik denk dat het in het geval van Friso ook een kwestie is om niet te veel gespeculeer op de wereld te hebben. Dat ze hebben gewacht totdat ze echt zekerheid hadden. 50 Minuten gereamineerd hebben ze ook nu pas bekend gemaakt.
Vooropgesteld het is vreselijk voor Friso als de nabestaanden!
Maar ik verbaas me over het feit dat iedereen nu de ernst pas doorziet. Iemand met een dergelijk letsel veroorzaakt door zuurstofgebrek moet na een periode van 48 a 72 uur echt wel reactie geven op prikkels. Na het weekend was het voor mij helaas wel duidelijk dat dit einde verhaal was gezien de berichten.Ik denk dat het in het geval van Friso ook een kwestie is om niet te veel gespeculeer op de wereld te hebben. Dat ze hebben gewacht totdat ze echt zekerheid hadden. 50 Minuten gereamineerd hebben ze ook nu pas bekend gemaakt.
