Actueel
alle pijlers
Reiskosten belast: belachelijk!
vrijdag 25 mei 2012 om 09:56
Van dit soort uitspraken gaan echt mijn haren overeind staan:
Kunduzpartner GroenLinks bestempelt forenzen als de 'happy few' en vindt het pendelen een overbodige en milieubelastende luxe. Volgens Kamerlid Ineke van Gent moeten forenzen dan ook dichter bij hun werk gaan wonen of thuiswerken.
Hoezo happy few??? Alsof mensen voor hun lol elke dag 1,5 uur in de trein zitten of in de auto stappen om op hun werk te komen.
Ik mag in deze tijden blij zijn dát ik een baan heb gevonden en ja die is in Amsterdam. En ik woon in Rotterdam
En dan vinden zij het voor mij een soort luxe dat ik die afstand elke dag moet afleggen?? Zijn ze gek geworden of zo? Wat is daar in godsnaam luxe aan?
Weet je wat luxe is: lekker op de fiets naar je werk kunnen!
Oplossing: iedereen moet maar naar zijn werk verhuizen
Oke, lekker handig....nog meer mensen richting de grote steden
Nog meer mensen richting Amsterdam waar er al woningnood is en de prijzen niet te betalen zijn.
Leegloop in de kleine dorpen en het platteland.
Dat ze auto km's gingen belasten vond ik al erg, maar dat je nu ook over je OV abonnement dat door je werkgever betaald wordt belasting moet gaan betalen, vind ik echt helemaal van de zotte.
Wat willen ze nou eigenlijk?? iedereen weer de auto in?
Ik kan hier echt zo boos van worden!!
Kunduzpartner GroenLinks bestempelt forenzen als de 'happy few' en vindt het pendelen een overbodige en milieubelastende luxe. Volgens Kamerlid Ineke van Gent moeten forenzen dan ook dichter bij hun werk gaan wonen of thuiswerken.
Hoezo happy few??? Alsof mensen voor hun lol elke dag 1,5 uur in de trein zitten of in de auto stappen om op hun werk te komen.
Ik mag in deze tijden blij zijn dát ik een baan heb gevonden en ja die is in Amsterdam. En ik woon in Rotterdam
En dan vinden zij het voor mij een soort luxe dat ik die afstand elke dag moet afleggen?? Zijn ze gek geworden of zo? Wat is daar in godsnaam luxe aan?
Weet je wat luxe is: lekker op de fiets naar je werk kunnen!
Oplossing: iedereen moet maar naar zijn werk verhuizen
Oke, lekker handig....nog meer mensen richting de grote steden
Nog meer mensen richting Amsterdam waar er al woningnood is en de prijzen niet te betalen zijn.
Leegloop in de kleine dorpen en het platteland.
Dat ze auto km's gingen belasten vond ik al erg, maar dat je nu ook over je OV abonnement dat door je werkgever betaald wordt belasting moet gaan betalen, vind ik echt helemaal van de zotte.
Wat willen ze nou eigenlijk?? iedereen weer de auto in?
Ik kan hier echt zo boos van worden!!
vrijdag 25 mei 2012 om 11:57
vrijdag 25 mei 2012 om 11:59
Ik zoek al 4 jaar naar een baan in mijn woonplaats. Twee jaar geleden had ik er eentje gevonden, maar door de bezuinigingen was er geen geld meer voor mij en werd mijn contract niet verlengd. Nu ben ik weer afhankelijk van OV of auto. Verhuizen is geen optie want dan moet mijn vriend meer reiskosten maken. En dan heb ik het nog niet eens over ons huis dat verkocht zou moeten worden.
Ik ben blij dat ik een baan heb waarmee ik die lastenverzwaring kan betalen en ik leverde sowieso al in op reiskosten (die 19 cent is natuurlijk een schijntje), dus dit kan er ook nog wel bij.
Ik ben blij dat ik een baan heb waarmee ik die lastenverzwaring kan betalen en ik leverde sowieso al in op reiskosten (die 19 cent is natuurlijk een schijntje), dus dit kan er ook nog wel bij.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:00
Crisis en ze bezuinigen zoveel dat het ook crisis blijft.
Consumentenvertrouwen is gedaalt tot t nulpunt. Vakantie geld gaat linearecta in de gaten of naar de spaarrekening 'voor het geval dat'. Particulieren bezuinigen op luxeproducten en wat voor maatregelen worden genomen? Maatregelen die de koopkracht nog harder aantasten. Ik rekende me rijk met een koophuis en alsnog 500+ euro per maand sparen maar met deze achtelijke maatregelen kunnen we het sparen wel vergeten en onze plannen, waar we voor gespaard hebben, voor een groot deel ook. Een kind durf ik nu al helemaal niet aan te beginnen. Ik zou niet weten hoe we dat kunnen bekostigen. (en zo blijft onze krimpregio voorlopig nog wel krimpen)
vrijdag 25 mei 2012 om 12:09
Voor Ineke heb ik nog een paar argumenten bedacht!
1. Als iedereen nou in de randstad gaat wonen, dan kunnen we de rest van de provincies natuurreservaten maken!
2. De bouwsector kan opleven door geheel de oude binnensteden plat te walsen en daar flats te bouwen om iedereen te herbergen, goed voor de economie!
3. De auto industrie wordt gedwongen innovatief te gaan denken over nieuwe manieren van vervoeren tussen de diverse flats en kantoorgebouwen
4. De telecom industrie gaat erop vooruit, want als de lift vast zit in je flat, dan moet je toch echt gaan (video) conferencen.
....Ik ga solliciteren bij GL! Word vast aangenomen!
1. Als iedereen nou in de randstad gaat wonen, dan kunnen we de rest van de provincies natuurreservaten maken!
2. De bouwsector kan opleven door geheel de oude binnensteden plat te walsen en daar flats te bouwen om iedereen te herbergen, goed voor de economie!
3. De auto industrie wordt gedwongen innovatief te gaan denken over nieuwe manieren van vervoeren tussen de diverse flats en kantoorgebouwen
4. De telecom industrie gaat erop vooruit, want als de lift vast zit in je flat, dan moet je toch echt gaan (video) conferencen.
....Ik ga solliciteren bij GL! Word vast aangenomen!
vrijdag 25 mei 2012 om 12:21
Naar de geschiedenis kijkend is het best knullig. De rijksoverheid heeft vanaf de jaren zestig slaapsteden de grond uit gestampt omdat we vooral allemaal de stad uit moesten qua wonen en blijven werken in de stad. En nu wonen we allemaal niet meer in de stad en dan is het nog niet goed. Natuurlijk, tijden veranderen en sommige consequenties van beleid kan je niet overzien, maar het is wel een beetje wrang.
Een maatregel als deze kan je beter nemen als het economisch beter gaat in het kader van regeren is vooruitzien. Maar ja, dat is nu eenmaal niet gebeurd. Maar doe het dan zoals viennas zegt: kom er voor uit dat het gewoon een ordinaire bezuinigingsmaatregel is en ga geen praatjes ophangen over het milieu. Alsof 'wij burgers' zo dom zijn om dan te denken: 'oh, maar met die argumenten is het best logisch, doe dan maar'.
Een maatregel als deze kan je beter nemen als het economisch beter gaat in het kader van regeren is vooruitzien. Maar ja, dat is nu eenmaal niet gebeurd. Maar doe het dan zoals viennas zegt: kom er voor uit dat het gewoon een ordinaire bezuinigingsmaatregel is en ga geen praatjes ophangen over het milieu. Alsof 'wij burgers' zo dom zijn om dan te denken: 'oh, maar met die argumenten is het best logisch, doe dan maar'.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:23
Ik zou overigens nog wel kunnen leven met minder onbelaste vergoedingsmogelijkheden als we verder een normaal belastingstelsel zouden hebben.
Nu ga je echter met anderhalf keer modaal al 52% belasting betalen over je laatsverdiende euro. Woon-werkverkeer komt er dus op neer dat je van je laatsverdiende euro 48 cent overhoudt om uit te geven aan autokosten die ook alweer van belastingen aan elkaar hangen.
Als het de bedoeling is om mensen zoveel mogelijk te demotiveren om hard te werken is het een goede maatregel, maar iets zegt mij dat dit nooit de bedoeling kan zijn.
Nu ga je echter met anderhalf keer modaal al 52% belasting betalen over je laatsverdiende euro. Woon-werkverkeer komt er dus op neer dat je van je laatsverdiende euro 48 cent overhoudt om uit te geven aan autokosten die ook alweer van belastingen aan elkaar hangen.
Als het de bedoeling is om mensen zoveel mogelijk te demotiveren om hard te werken is het een goede maatregel, maar iets zegt mij dat dit nooit de bedoeling kan zijn.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:25
1. Ze doet alsof iedereen een duurbetaalde baan heeft met vast contract? Dus ofwel kan kopen of vrije sector elk moment kan overstappen van huis?
En zomaar van stad/dorp kan veranderen? Alsof er geen regels zijn, bijv degenen die in sociale huurwoning wonen zomaar bijv in Amsterdam recht hebben op een soortgelijke woning (en die ook vinden??).. in mijn buurt wachtlijst van 10 jaar, ook al heb je dus op papier "recht" op zo'n lagere huurwoning, dan vind je die nog niet!
2. Gaat eraan voorbij dat van stellen en/of gezinnen vaak 2 mensen werken, en niet in dezelfde plaats. Waar moet je dan gaan wonen? Daarnaast wachtlijsten voor creches, en stel je hebt een jaarcontract, alles is na veel moeite voor elkaar, opvangnetwerk, opa's en oma's, vriendinnen/ buren, en dan wordt je contract niet verlengd?
3. Gaat er dus totaal aan voorbij dat niets meer zeker is, ook niet voor degenen die wel werk hebben en zelfs een baan "in loondienst" is niet zeker dat je die volgend jaar nog hebt. Het lijkt wel alsof het beeld van "werknemer" altijd maar een ouderwetse goedbetaalde levenslange levensloopkantoorbaan is, waar je de rest van je leven "gebakken" zit. Bij ziekte en/of ontslag heb je nog een tijdje recht op doorbetaling, maar veel minder en tijdelijk, daarna bijstand en kan je die dure woning niet meer betalen (en zie boven: wachtlijst op betaalbaar is jarenlang).
Hoeveel mensen werken als zzp-er, of op urenbasis, of tijdelijk, jaarcontract, enz. In crisistijd denk je ook wel 2x na als je wel in loondienst bent en een nieuwe baan zoekt, ivm proeftijd.
We zijn niet allemaal hoogopgeleid of vinden een bij hun niveau passende, goedbetaald "zekere" baan, hoeveel mensen werken in kinderopvang, winkel, horeca, bejaardenzorg, etc?
3. Het mag idd tegenwoordig een luxe heten als je al een baan hebt! Maar draait nu echt alles om (uitsluitend) je economische waarde? Keuzes zijn ooit op andere gronden genomen, maar omstandigheden veranderen. Als je al kon kiezen waar je werkt en woont, mag je buiten je werk om dan nog de vrijheid hebben om te kiezen wat voor jou persoonlijk kwaliteit van leven is?
Van dat duurverdiende geld mag je al niet meer kiezen hoeveel % je daarvan moet "verwonen" of die goedkopere woning vind/krijg je niet, je hebt je sociale contacten, kinderen op creches en scholen (moet je die maar oppakken en bij elke nieuwe baan van vertrouwde woonomgeving, vriendjes, verenigingen veranderen)? Bewust gekozen of geen andere keuze hadden voor waar ze wonen ivm eerdere verplichte eisen van "economische binding" in dorp/stad waar ze wonen)andere redenen en wat ze belangrijk vinden, of in de buurt van ex en hun kinderen, zodat ze hun kinderen ook nog kunnen zien?
Hoeveel mensen komen zometeen in de problemen omdat ze geen keuze hebben, volkomen vastzitten waar ze zitten, al blij zijn met een dak boven hun hoofd en werk verderop? Wat te denken van single ouders, die hun hoofd ternauwernood boven water kunnen houden mbv sociale omgeving die kinderen van school haalt enz?
Ik vind het stuitend dat zo'n politiek figuur kennelijk niet op de hoogte is van regels omtrent wonen, economische binding, en kennelijk uitgaat van het beeld van een werknemer als jonge, ongebonden single goedverdienende kantoorwerknemer die zomaar inwisselbaar ergens anders hetzelfde werk kan doen, danwel het niet uitmaakt waar je woont, immers het leven buiten je werk en kantoortijden doet er niet toe?
En tijdens je werk ook niet, of je het ook naar je zin hebt daar, met je collega's of wat dan ook wat je werk aantrekkelijk maakt en/of voldoening geeft? Doet er niet toe, als je maar werkt, ongeacht waar, hoe, wat je er al voor over moet hebben (2 uur reizen per dag als je nog een partner/gezin en sociaal leven op na wil houden, sporten, verantwoord koken, doe je echt niet voor je lol).
Hoeveel mensen hebben idd niet een baan waarin ze elk moment inwisselbaar zijn voor een ander, geen garanties, geen enkele voldoening, geen lol uit halen, maar gewoon voor het geld, omdat het nu eenmaal moet? En dan moet je leven daarbuiten ook nog bepaald worden door de overheid? Waar je woont of "mag" wonen, en zeker minima, die klem komen te zitten, omdat ze dat echt niet ook nog kunnen missen (die vergoeding) en ook niet kunnen veranderen van woonplaats en/of baan.
En wat te denken van oudere single moeder- werknemers, zoals ik, met een te duur koophuis (scheiding), maar geen contract voor onbepaalde tijd, werk "onder mijn niveau" en geen inkomen waar ik een opnieuw een hypotheek op krijg (als dit huis al verkocht zou worden, staan er meerdere op de rij al langere tijd te koop), ruim boven de 40, dus niet zomaar een andere baan vind + onzeker over huidige werk (bedrijf merkt crisis nu ook), enz? En recht op een sociale huurwoning heb ik ook niet, geen voorrang (kinderen boven de 12), wachtlijst 10 jaar en wordt niks bijgebouwd, alleen maar dure wijken, en oude sociale huurwoningen afgebroken/ verkocht laatste jaren..
Voor 8 uur (onregelmatige uren) werken per dag ben ik 10 uur van huis (en dat vind ik nog meevallen!). Goddank zijn kinderen zelfstandig, moet er niet aan denken dat je kleine kinderen hebt en om 6 uur een creche dichtgaat (en trein kapot is, zoals gisteren). Je zal in een winkel werken (ook tot 6 uur open), dan ben je toch afhankelijk van anderen voor ophalen/opvang?
Om nog maar niet te spreken van of het wel goed is voor mensen, al dat gestress (en overheidsonzekerheid, elk moment dingen veranderen, waarop je ooit beslissingen hebt gebaseerd of moest baseren). 1 ding is zeker: kinderen leren al vroeg dat ze worden klaargestoomd voor het enige waar ze ooit goed voor zijn: werken, bijdragen aan de economie, en de rest zelf uitzoeken, eigen verantwoordelijkheid, maar wel binnen de lijntjes die de overheid voor je uittekent.
Als je mensen zoveel eigen verantwoordelijkheid aanrekent en steeds meer op hun eigen bord legt, prima, maar laat mensen svp zelf bepalen waar de prioriteiten liggen in hun leven, zorg dan ook dat voorzieningen als goedkope woningen/studio's er voldoende zijn, opvang mogelijk is, woon-werk niet onbetaalbaar wordt, en je je levenskwaliteit ook (daarnaast) zelf mag bepalen (wie, wat en hoe je dat wil invullen, binnen de mogelijkheden).
Die "zekerheden" zijn er niet meer, geen levensloop bij 1 bedrijf (die ook geen last heeft van crisis, die niet failliet gaat of goedkopere mensen in dienst neemt), bij ziekte niet meer (tijdelijk), werkloosheid niet, zelfs bijstand niet, een partner niet, al die vangnetten zijn danig ingeperkt, maar daarop vaak wel je woning gebaseerd (geweest), of je nu (duur) huurt of koopwoning hebt, het is niet zo dat je zomaar kan verkassen naar wens.
Mensen zat die al "te duur" wonen voor hun omstandigheden, maar niet zomaar naar bijv een goedkopere gemeente/regio kunnen (geen binding) of van baan veranderen, als ze die al hebben/houden. De tijden van kunnen kiezen zijn voor veel mensen voorbij en dat was pas een luxe!
En zomaar van stad/dorp kan veranderen? Alsof er geen regels zijn, bijv degenen die in sociale huurwoning wonen zomaar bijv in Amsterdam recht hebben op een soortgelijke woning (en die ook vinden??).. in mijn buurt wachtlijst van 10 jaar, ook al heb je dus op papier "recht" op zo'n lagere huurwoning, dan vind je die nog niet!
2. Gaat eraan voorbij dat van stellen en/of gezinnen vaak 2 mensen werken, en niet in dezelfde plaats. Waar moet je dan gaan wonen? Daarnaast wachtlijsten voor creches, en stel je hebt een jaarcontract, alles is na veel moeite voor elkaar, opvangnetwerk, opa's en oma's, vriendinnen/ buren, en dan wordt je contract niet verlengd?
3. Gaat er dus totaal aan voorbij dat niets meer zeker is, ook niet voor degenen die wel werk hebben en zelfs een baan "in loondienst" is niet zeker dat je die volgend jaar nog hebt. Het lijkt wel alsof het beeld van "werknemer" altijd maar een ouderwetse goedbetaalde levenslange levensloopkantoorbaan is, waar je de rest van je leven "gebakken" zit. Bij ziekte en/of ontslag heb je nog een tijdje recht op doorbetaling, maar veel minder en tijdelijk, daarna bijstand en kan je die dure woning niet meer betalen (en zie boven: wachtlijst op betaalbaar is jarenlang).
Hoeveel mensen werken als zzp-er, of op urenbasis, of tijdelijk, jaarcontract, enz. In crisistijd denk je ook wel 2x na als je wel in loondienst bent en een nieuwe baan zoekt, ivm proeftijd.
We zijn niet allemaal hoogopgeleid of vinden een bij hun niveau passende, goedbetaald "zekere" baan, hoeveel mensen werken in kinderopvang, winkel, horeca, bejaardenzorg, etc?
3. Het mag idd tegenwoordig een luxe heten als je al een baan hebt! Maar draait nu echt alles om (uitsluitend) je economische waarde? Keuzes zijn ooit op andere gronden genomen, maar omstandigheden veranderen. Als je al kon kiezen waar je werkt en woont, mag je buiten je werk om dan nog de vrijheid hebben om te kiezen wat voor jou persoonlijk kwaliteit van leven is?
Van dat duurverdiende geld mag je al niet meer kiezen hoeveel % je daarvan moet "verwonen" of die goedkopere woning vind/krijg je niet, je hebt je sociale contacten, kinderen op creches en scholen (moet je die maar oppakken en bij elke nieuwe baan van vertrouwde woonomgeving, vriendjes, verenigingen veranderen)? Bewust gekozen of geen andere keuze hadden voor waar ze wonen ivm eerdere verplichte eisen van "economische binding" in dorp/stad waar ze wonen)andere redenen en wat ze belangrijk vinden, of in de buurt van ex en hun kinderen, zodat ze hun kinderen ook nog kunnen zien?
Hoeveel mensen komen zometeen in de problemen omdat ze geen keuze hebben, volkomen vastzitten waar ze zitten, al blij zijn met een dak boven hun hoofd en werk verderop? Wat te denken van single ouders, die hun hoofd ternauwernood boven water kunnen houden mbv sociale omgeving die kinderen van school haalt enz?
Ik vind het stuitend dat zo'n politiek figuur kennelijk niet op de hoogte is van regels omtrent wonen, economische binding, en kennelijk uitgaat van het beeld van een werknemer als jonge, ongebonden single goedverdienende kantoorwerknemer die zomaar inwisselbaar ergens anders hetzelfde werk kan doen, danwel het niet uitmaakt waar je woont, immers het leven buiten je werk en kantoortijden doet er niet toe?
En tijdens je werk ook niet, of je het ook naar je zin hebt daar, met je collega's of wat dan ook wat je werk aantrekkelijk maakt en/of voldoening geeft? Doet er niet toe, als je maar werkt, ongeacht waar, hoe, wat je er al voor over moet hebben (2 uur reizen per dag als je nog een partner/gezin en sociaal leven op na wil houden, sporten, verantwoord koken, doe je echt niet voor je lol).
Hoeveel mensen hebben idd niet een baan waarin ze elk moment inwisselbaar zijn voor een ander, geen garanties, geen enkele voldoening, geen lol uit halen, maar gewoon voor het geld, omdat het nu eenmaal moet? En dan moet je leven daarbuiten ook nog bepaald worden door de overheid? Waar je woont of "mag" wonen, en zeker minima, die klem komen te zitten, omdat ze dat echt niet ook nog kunnen missen (die vergoeding) en ook niet kunnen veranderen van woonplaats en/of baan.
En wat te denken van oudere single moeder- werknemers, zoals ik, met een te duur koophuis (scheiding), maar geen contract voor onbepaalde tijd, werk "onder mijn niveau" en geen inkomen waar ik een opnieuw een hypotheek op krijg (als dit huis al verkocht zou worden, staan er meerdere op de rij al langere tijd te koop), ruim boven de 40, dus niet zomaar een andere baan vind + onzeker over huidige werk (bedrijf merkt crisis nu ook), enz? En recht op een sociale huurwoning heb ik ook niet, geen voorrang (kinderen boven de 12), wachtlijst 10 jaar en wordt niks bijgebouwd, alleen maar dure wijken, en oude sociale huurwoningen afgebroken/ verkocht laatste jaren..
Voor 8 uur (onregelmatige uren) werken per dag ben ik 10 uur van huis (en dat vind ik nog meevallen!). Goddank zijn kinderen zelfstandig, moet er niet aan denken dat je kleine kinderen hebt en om 6 uur een creche dichtgaat (en trein kapot is, zoals gisteren). Je zal in een winkel werken (ook tot 6 uur open), dan ben je toch afhankelijk van anderen voor ophalen/opvang?
Om nog maar niet te spreken van of het wel goed is voor mensen, al dat gestress (en overheidsonzekerheid, elk moment dingen veranderen, waarop je ooit beslissingen hebt gebaseerd of moest baseren). 1 ding is zeker: kinderen leren al vroeg dat ze worden klaargestoomd voor het enige waar ze ooit goed voor zijn: werken, bijdragen aan de economie, en de rest zelf uitzoeken, eigen verantwoordelijkheid, maar wel binnen de lijntjes die de overheid voor je uittekent.
Als je mensen zoveel eigen verantwoordelijkheid aanrekent en steeds meer op hun eigen bord legt, prima, maar laat mensen svp zelf bepalen waar de prioriteiten liggen in hun leven, zorg dan ook dat voorzieningen als goedkope woningen/studio's er voldoende zijn, opvang mogelijk is, woon-werk niet onbetaalbaar wordt, en je je levenskwaliteit ook (daarnaast) zelf mag bepalen (wie, wat en hoe je dat wil invullen, binnen de mogelijkheden).
Die "zekerheden" zijn er niet meer, geen levensloop bij 1 bedrijf (die ook geen last heeft van crisis, die niet failliet gaat of goedkopere mensen in dienst neemt), bij ziekte niet meer (tijdelijk), werkloosheid niet, zelfs bijstand niet, een partner niet, al die vangnetten zijn danig ingeperkt, maar daarop vaak wel je woning gebaseerd (geweest), of je nu (duur) huurt of koopwoning hebt, het is niet zo dat je zomaar kan verkassen naar wens.
Mensen zat die al "te duur" wonen voor hun omstandigheden, maar niet zomaar naar bijv een goedkopere gemeente/regio kunnen (geen binding) of van baan veranderen, als ze die al hebben/houden. De tijden van kunnen kiezen zijn voor veel mensen voorbij en dat was pas een luxe!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 25 mei 2012 om 12:31
Staat er zo niet helemaal correct nee. Ik bedoel vooral in combinatie met de slechte economie. In de jaren zestig dachten ze nog dat er alleen nog maar groei zou zijn en dat er ruimte zat was voor al die wegen. Plus de demografische veranderingen (meer eenpersoonshuishoudens, meer werkende vrouwen) die tot meer verkeer leidden.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:39
Hoe zit dat precies als je ZZP-er bent? Ik rij ongeveer 20.000 km per jaar zakelijk, heb geen andere optie dan met de auto te gaan (ik werk onregelmatig, vaak tot 01.00 s nachts op afgelegen plaatsen, en elke keer op een andere plek, door heel nederland..)
Voor die km's kan ik 19 ct per km aftrekken, dus ongeveer 3800 euro. Ik val in de hoogste of 1 na hoogste belastingschijf, verschilt per jaar, maar nog, als ik uitga van 42 % kost mij dat dus 1596 euro per jaar
bereken ik dat dan zo goed?
Bij 1 opdrachtgever mag ik 28 ct per km factureren, misschien dat ik maar moet eisen bij andere opdrachtgevers dat ik dat ook wil. Dan heb ik wel meer inkomen, maar toch levert me dat nog iets winst op.
Voor die km's kan ik 19 ct per km aftrekken, dus ongeveer 3800 euro. Ik val in de hoogste of 1 na hoogste belastingschijf, verschilt per jaar, maar nog, als ik uitga van 42 % kost mij dat dus 1596 euro per jaar
bereken ik dat dan zo goed?
Bij 1 opdrachtgever mag ik 28 ct per km factureren, misschien dat ik maar moet eisen bij andere opdrachtgevers dat ik dat ook wil. Dan heb ik wel meer inkomen, maar toch levert me dat nog iets winst op.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:42
Ik heb last van een dirty mind vandaag:
Hoe zit dat precies als je ZZP-er bent? Ik rij ongeveer 20.000 km per jaar zakelijk, heb geen andere optie dan met de auto te gaan (ik werk onregelmatig, vaak tot 01.00 s nachts op afgelegen plaatsen, en elke keer op een andere plek, door heel nederland..)
Voor die km's kan ik 19 ct per km aftrekken, dus ongeveer 3800 euro. Ik val in de hoogste of 1 na hoogste belastingschijf, verschilt per jaar, maar nog, als ik uitga van 42 % kost mij dat dus 1596 euro per jaar
bereken ik dat dan zo goed?
Bij 1 opdrachtgever mag ik 28 ct per km factureren, misschien dat ik maar moet eisen bij andere opdrachtgevers dat ik dat ook wil. Dan heb ik wel meer inkomen, maar toch levert me dat nog iets winst op.
vrijdag 25 mei 2012 om 12:51
Hoe gaat Ineke naar haar werk?
Zorgt Ineke dan ook voor meer banen zodat we met zijn allen massaal makkelijk kunnen switchen voor een baan naast de deur?
Zorgt Ineke er ook voor dat de wachtlijsten voor een huurhuis, 5-7 jaar wordt terug gedrongen naar een paar maanden?
Zorgt Ineke er ook voor dat je weer een hypotheek bij de bank kan krijgen om een huis te komen op 10 minuten afstand van je werk?
Zorgt Ineke er ook voor dat je je eigen huis gemakkelijk kan verkopen zonder verlies?
Ook handig als Ineke even aan mijn werkgever vertelt dat ik moet gaan thuis werken...
Zijn best wat investeringen... Ik zeg: Daar kunnen we goed die bijna 5 miljard en die 35 miljard garantie voor het noodfonds die de regering ergens op de plank gevonden heeft voor gebruiken....lijkt mij....
Zorgt Ineke dan ook voor meer banen zodat we met zijn allen massaal makkelijk kunnen switchen voor een baan naast de deur?
Zorgt Ineke er ook voor dat de wachtlijsten voor een huurhuis, 5-7 jaar wordt terug gedrongen naar een paar maanden?
Zorgt Ineke er ook voor dat je weer een hypotheek bij de bank kan krijgen om een huis te komen op 10 minuten afstand van je werk?
Zorgt Ineke er ook voor dat je je eigen huis gemakkelijk kan verkopen zonder verlies?
Ook handig als Ineke even aan mijn werkgever vertelt dat ik moet gaan thuis werken...
Zijn best wat investeringen... Ik zeg: Daar kunnen we goed die bijna 5 miljard en die 35 miljard garantie voor het noodfonds die de regering ergens op de plank gevonden heeft voor gebruiken....lijkt mij....
vrijdag 25 mei 2012 om 13:16
Wij zijn wel verhuisd naar een betere woonomgeving.. En mijn man heeft een baan hier in de regio gezocht..toen ging de boel,failliet..
Terug verhuizen kon niet, want woning is niet te verkopen.. Nu werkt hij in de buurt van Amsterdam (wij wonen net niet in Friesland )..
Hij werkt in eenspecialistische functie die maar weinig vacant is. En met het huidige klimaat en de onzekerheden rondom arbeidsrecht ga ik niet zomaar verhuizen , nog los van de financiële consequenties.
Ds voor zijn lol reizen ? Nee..
Voor zijn lol met de auto naar zijn werk ? Dacht het niet.. Keuze ? Niet echt.. Wat het ons gaat kosten weer ik nog niet. Min. Honderd euro vermoed ik zomaar.. We zullen maar weer zien.. Wie weet doet werkgever nog wat ter compensatie ..
Terug verhuizen kon niet, want woning is niet te verkopen.. Nu werkt hij in de buurt van Amsterdam (wij wonen net niet in Friesland )..
Hij werkt in eenspecialistische functie die maar weinig vacant is. En met het huidige klimaat en de onzekerheden rondom arbeidsrecht ga ik niet zomaar verhuizen , nog los van de financiële consequenties.
Ds voor zijn lol reizen ? Nee..
Voor zijn lol met de auto naar zijn werk ? Dacht het niet.. Keuze ? Niet echt.. Wat het ons gaat kosten weer ik nog niet. Min. Honderd euro vermoed ik zomaar.. We zullen maar weer zien.. Wie weet doet werkgever nog wat ter compensatie ..
vrijdag 25 mei 2012 om 13:24
Sorry voor lange verhaal, haha, is frustratie over zoveel kortzichtigheid bij politici, niet verder denken dan hun departementje.
Laat ze hun pijlen eens richten op de werkgeverskant ipv werknemerskant "straffen" als stimulans. Laat werkgevers eens doordrongen raken van het feit dat mensen tot hun 67e jong en prima inzetbaar zijn (niet vanaf 40+ afschrijven), of iemand met een nietpreciespassende opleiding+ervaring, die wel hersens heeft en ingewerkt kan, zodat het wel past. Of dat "te hoog opgeleid" of "uit een andere branche afkomstig" niet meer inhoudt dat iemand na 3 maanden wel weer weg zal zijn uit verveling, geld tegenwoordig als voldoende motivatie mag gelden.. (achterhaald: "waarom wilt u precies bij ons bedrijf werken?" antw: "nou, omdat jullie een vacature hebben misschien?")..
Mensen zijn veel flexibeler dan je denkt, ook een 40+er kan je nog dingen bijbrengen, mensen hebben geen keus en willen werken voor hun geld, willen leren, willen veranderen als hun nr1 droombaan niet reeel (meer) is.. er wordt altijd maar uitgegaan van de onwillige werknemer die aangepakt moet, maar laten we de onwillige werkgevers eens onder de loep nemen (flexibeler tijden v aanwezigheid als dat kan, maar veel banen kan je alleen op lokatie doen, bijv horeca, winkel, kapster, ziekenhuis, enz enz)..
Wat te denken van briefje op een winkel: "sorry beste klanten, we hopen op begrip dat we op maandagen voortaan gesloten zijn, ivm personeelstekort" (maar als je als 40+ solliciteert willen ze niet, want moet iemand tussen 16-20 zijn).. vaak is het niet "we kunnen niemand vinden", maar we willen niet (werknemer moet in het perfecte plaatje passen, leeftijd, sexe, opleiding en ervaring, zelfs bij "simpeler" werk). Veel supergemotiveerde mensen, die hun situatie willen verbeteren, veel voor over hebben, ook al is het niet hun "ideaal" (die luxe is er niet meer) worden niet gezien (of niet voor vol aangezien).
En niet alleen op banengebied mag je tot je 67e wel geacht worden geheel intact mee te draaien (wat voor werk ook), maar ken iemand boven de 50 die zich dan wou inschrijven voor sociale huurwoning, maar alleen nog in mocht schrijven voor een "aanleunwoning"/bejaardenwoning aangezien tegen de tijd dat ze aan de beurt was toch echt te oud was voor een normale woning??? Hahaha, hoezo meten met 2 maten zoals het uitkomt?
Stimuleer niet alleen dat mensen zich zelf tot hun 70e als jong, energiek en gezond beschouwen om (fulltime) te werken, zorg er dan ook voor dat werkgevers enz daar ook van overtuigd raken.
Boetes, dwang, controle, korten enz stimuleert niet bepaald (negatieve stimulans). Beloon initiatieven, beloon het aannemen van ouderen, arbeidsongeschikten, gehandicapten, beloon het als je bereid bent verder van huis te zoeken als je het in je directe omgeving niet vindt, maak opvang makkelijker ipv moeilijker (korten, strengere gastouderregels), maak niet alles onmogelijk. Zorg dat mensen er heil in zien, in geloven, op regelingen kunnen vertrouwen waarop ze belangrijke beslissingen hebben genomen.
Die voortdurende dreigingen (van beperken van hypotheekrenteaftrek tot vangnetten) werken m.i. averechts: mensen raken het vertrouwen kwijt in overheid, in dat werken loont, in dat ze die invloed hebben op hun leven/werk/omstandigheden, mogelijkheden hebben om eigen verantwoordelijkheid te dragen, te sparen voor slechtere tijden, kunnen rekenen op vangnet voor slechtere tijden, hun pensioen, enz.
Denk dat veel mensen juist bang worden door die voortdurende veranderingen, ik iig wel, voor je toekomst, vergrijzing, teruglopende (maar peperdure) zorg, eigen bijdragen voor alles, voor evt (nog) slechtere en onzekere tijden. Voor de dwang die van alles uitgaat, wel eigen verantwoordelijkheid, maar niet de mogelijkheden hebben of geven die daarbij horen (eigen keuzes kunnen/mogen maken)..
Mensen zouden juist gesterkt moeten worden in vertrouwen, in zichzelf en de toekomst geloven, in mogelijkheden ipv onmogelijkheden, in dat je op waarde wordt geschat, commitment over en weer belangrijk is, je altijd je eigen werk mag en kan creeren, er goed voor je wordt gezorgd als je iets mankeert, zodat je zsm weer kan werken, mogelijkheden geven te sparen voor slechtere tijden (over dat geld is al belasting betaald!!) of eigen bijdragen en andere -al dan niet tijdelijke- onzekerheden in de toekomst, zoals ff moeten overbruggen van hogere woonlasten als je om welke reden dan ook minder inkomen hebt.
Als je als overheid dan toch wil ingrijpen, doe het dan positief en stimulerend, zodat mensen meer vertrouwen en geloof hebben en houden in zichzelf (en de overheid en werkgevers). Politici onderschatten en overschatten de "maakbaarheid" van alles.
Als we zoveel invloed hebben, alles te reguleren en te creeren is, mag je de overheid dan ook aanspreken dat er crisis is? Nee, kunnen ze niks aan doen, geen invloed op, he? Kunnen we de overheid nietstraffen stimuleren door te korten op hun budgetten? Door ze verantwoordelijk te stellen voor maatregelen en beslissingen die slecht uitgepakt hebben?
Wat ze van de werkende bevolking vragen en verwachten, kan je niet van hen verwachten? Daar is "verantwoordelijkheid nemen": ontslag nemen, het werk (puinhoop) neerleggen en de opvolger de consequenties laten opknappen, terwijl je zelf nog een tijdlang beloning meekrijgt (gouden handdruk, wachtgeld oid).. opgeven dus, met geld toe, ipv redden wat er te redden valt.. alles op alles zetten om bij te stellen bij tegenwind, hand in eigen zak te steken als iets anders uitpakt dan gedacht, enz.
Maar burgers mag je bestraffen, korten, enz en geldt "eigen verantwoordelijkheid" ten alle tijde als "eigen schuld", onwilligheid, enz..
Bah, moet hier niet te vaak aan denken, moet het leven hier nou om draaien? Van alles "moet" en is je burgerplicht? Ben ik niet aan mijzelf verplicht om ook te kunnen ontspannen, ietwat zorgeloos te zijn in vrije tijd, opladen met genieten van het leven en wat er wel allemaal nog is en kan, ipv ergeren/zorgen maken hoe het nu verder moet, alles duurder wordt, in de krant alleen maar bad news de aandacht vraagt, de nadruk zo ligt op het negatieve, wat niet kan, wat niet mogelijk is??
Tis al een wonder dat zoveel mensen zichzelf weten te motiveren, zelfvertrouwen hebben en houden, vertrouwen in de toekomst (of een valse hoop daarop) om optimistisch te blijven, te geloven in eigen vermogens, energie en gezondheid, dat het allemaal goed komt?
Al die "doemscenario's" naast je neer kunnen leggen, doen alsof dat er niet is, is dat de reden dat we het allemaal als makke schapen over ons heen laten komen? Iedereen er op individueel niveau maar het beste van moet zien te maken met wat er wel mogelijk is en voor zover het in je macht ligt?
Laat ze hun pijlen eens richten op de werkgeverskant ipv werknemerskant "straffen" als stimulans. Laat werkgevers eens doordrongen raken van het feit dat mensen tot hun 67e jong en prima inzetbaar zijn (niet vanaf 40+ afschrijven), of iemand met een nietpreciespassende opleiding+ervaring, die wel hersens heeft en ingewerkt kan, zodat het wel past. Of dat "te hoog opgeleid" of "uit een andere branche afkomstig" niet meer inhoudt dat iemand na 3 maanden wel weer weg zal zijn uit verveling, geld tegenwoordig als voldoende motivatie mag gelden.. (achterhaald: "waarom wilt u precies bij ons bedrijf werken?" antw: "nou, omdat jullie een vacature hebben misschien?")..
Mensen zijn veel flexibeler dan je denkt, ook een 40+er kan je nog dingen bijbrengen, mensen hebben geen keus en willen werken voor hun geld, willen leren, willen veranderen als hun nr1 droombaan niet reeel (meer) is.. er wordt altijd maar uitgegaan van de onwillige werknemer die aangepakt moet, maar laten we de onwillige werkgevers eens onder de loep nemen (flexibeler tijden v aanwezigheid als dat kan, maar veel banen kan je alleen op lokatie doen, bijv horeca, winkel, kapster, ziekenhuis, enz enz)..
Wat te denken van briefje op een winkel: "sorry beste klanten, we hopen op begrip dat we op maandagen voortaan gesloten zijn, ivm personeelstekort" (maar als je als 40+ solliciteert willen ze niet, want moet iemand tussen 16-20 zijn).. vaak is het niet "we kunnen niemand vinden", maar we willen niet (werknemer moet in het perfecte plaatje passen, leeftijd, sexe, opleiding en ervaring, zelfs bij "simpeler" werk). Veel supergemotiveerde mensen, die hun situatie willen verbeteren, veel voor over hebben, ook al is het niet hun "ideaal" (die luxe is er niet meer) worden niet gezien (of niet voor vol aangezien).
En niet alleen op banengebied mag je tot je 67e wel geacht worden geheel intact mee te draaien (wat voor werk ook), maar ken iemand boven de 50 die zich dan wou inschrijven voor sociale huurwoning, maar alleen nog in mocht schrijven voor een "aanleunwoning"/bejaardenwoning aangezien tegen de tijd dat ze aan de beurt was toch echt te oud was voor een normale woning??? Hahaha, hoezo meten met 2 maten zoals het uitkomt?
Stimuleer niet alleen dat mensen zich zelf tot hun 70e als jong, energiek en gezond beschouwen om (fulltime) te werken, zorg er dan ook voor dat werkgevers enz daar ook van overtuigd raken.
Boetes, dwang, controle, korten enz stimuleert niet bepaald (negatieve stimulans). Beloon initiatieven, beloon het aannemen van ouderen, arbeidsongeschikten, gehandicapten, beloon het als je bereid bent verder van huis te zoeken als je het in je directe omgeving niet vindt, maak opvang makkelijker ipv moeilijker (korten, strengere gastouderregels), maak niet alles onmogelijk. Zorg dat mensen er heil in zien, in geloven, op regelingen kunnen vertrouwen waarop ze belangrijke beslissingen hebben genomen.
Die voortdurende dreigingen (van beperken van hypotheekrenteaftrek tot vangnetten) werken m.i. averechts: mensen raken het vertrouwen kwijt in overheid, in dat werken loont, in dat ze die invloed hebben op hun leven/werk/omstandigheden, mogelijkheden hebben om eigen verantwoordelijkheid te dragen, te sparen voor slechtere tijden, kunnen rekenen op vangnet voor slechtere tijden, hun pensioen, enz.
Denk dat veel mensen juist bang worden door die voortdurende veranderingen, ik iig wel, voor je toekomst, vergrijzing, teruglopende (maar peperdure) zorg, eigen bijdragen voor alles, voor evt (nog) slechtere en onzekere tijden. Voor de dwang die van alles uitgaat, wel eigen verantwoordelijkheid, maar niet de mogelijkheden hebben of geven die daarbij horen (eigen keuzes kunnen/mogen maken)..
Mensen zouden juist gesterkt moeten worden in vertrouwen, in zichzelf en de toekomst geloven, in mogelijkheden ipv onmogelijkheden, in dat je op waarde wordt geschat, commitment over en weer belangrijk is, je altijd je eigen werk mag en kan creeren, er goed voor je wordt gezorgd als je iets mankeert, zodat je zsm weer kan werken, mogelijkheden geven te sparen voor slechtere tijden (over dat geld is al belasting betaald!!) of eigen bijdragen en andere -al dan niet tijdelijke- onzekerheden in de toekomst, zoals ff moeten overbruggen van hogere woonlasten als je om welke reden dan ook minder inkomen hebt.
Als je als overheid dan toch wil ingrijpen, doe het dan positief en stimulerend, zodat mensen meer vertrouwen en geloof hebben en houden in zichzelf (en de overheid en werkgevers). Politici onderschatten en overschatten de "maakbaarheid" van alles.
Als we zoveel invloed hebben, alles te reguleren en te creeren is, mag je de overheid dan ook aanspreken dat er crisis is? Nee, kunnen ze niks aan doen, geen invloed op, he? Kunnen we de overheid niet
Wat ze van de werkende bevolking vragen en verwachten, kan je niet van hen verwachten? Daar is "verantwoordelijkheid nemen": ontslag nemen, het werk (puinhoop) neerleggen en de opvolger de consequenties laten opknappen, terwijl je zelf nog een tijdlang beloning meekrijgt (gouden handdruk, wachtgeld oid).. opgeven dus, met geld toe, ipv redden wat er te redden valt.. alles op alles zetten om bij te stellen bij tegenwind, hand in eigen zak te steken als iets anders uitpakt dan gedacht, enz.
Maar burgers mag je bestraffen, korten, enz en geldt "eigen verantwoordelijkheid" ten alle tijde als "eigen schuld", onwilligheid, enz..
Bah, moet hier niet te vaak aan denken, moet het leven hier nou om draaien? Van alles "moet" en is je burgerplicht? Ben ik niet aan mijzelf verplicht om ook te kunnen ontspannen, ietwat zorgeloos te zijn in vrije tijd, opladen met genieten van het leven en wat er wel allemaal nog is en kan, ipv ergeren/zorgen maken hoe het nu verder moet, alles duurder wordt, in de krant alleen maar bad news de aandacht vraagt, de nadruk zo ligt op het negatieve, wat niet kan, wat niet mogelijk is??
Tis al een wonder dat zoveel mensen zichzelf weten te motiveren, zelfvertrouwen hebben en houden, vertrouwen in de toekomst (of een valse hoop daarop) om optimistisch te blijven, te geloven in eigen vermogens, energie en gezondheid, dat het allemaal goed komt?
Al die "doemscenario's" naast je neer kunnen leggen, doen alsof dat er niet is, is dat de reden dat we het allemaal als makke schapen over ons heen laten komen? Iedereen er op individueel niveau maar het beste van moet zien te maken met wat er wel mogelijk is en voor zover het in je macht ligt?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 25 mei 2012 om 13:25
Ik wil best richting mijn werk verhuizen, maar dan heeft mijn man de lange reistijd. Om nou te gaan latten met kinderen lijkt me ook niet echt handig.
Toen ik hier kwam wonen werkte ik nog verder weg, want was in de buurt van waar ik daarvoor woonde. Dit was op dat moment de dichtsbijzijnde plek waar werk was. Hier in de buurt is gewoon niet zo veel werk. Zeker niet op dit moment. Hier gaan er juist veel mensen uit. In de sector waar ik werk gaat het niet goed, dus ik blijf lekker zitten waar ik zit.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn reiskostenvergoeding erg gestegen is de afgelopen jaren. In plaats van 200 euro, betaal ik nu nog ruim 30 euro zelf per maand. Ik kom er dus nog steeds niet mee uit, maar leg er ook niet zo veel meer bij in als in het begin. Dit zal dus wel weer veranderen. Tja, alles zal wel duurder worden. Het is helaas niet anders.
Toen ik hier kwam wonen werkte ik nog verder weg, want was in de buurt van waar ik daarvoor woonde. Dit was op dat moment de dichtsbijzijnde plek waar werk was. Hier in de buurt is gewoon niet zo veel werk. Zeker niet op dit moment. Hier gaan er juist veel mensen uit. In de sector waar ik werk gaat het niet goed, dus ik blijf lekker zitten waar ik zit.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn reiskostenvergoeding erg gestegen is de afgelopen jaren. In plaats van 200 euro, betaal ik nu nog ruim 30 euro zelf per maand. Ik kom er dus nog steeds niet mee uit, maar leg er ook niet zo veel meer bij in als in het begin. Dit zal dus wel weer veranderen. Tja, alles zal wel duurder worden. Het is helaas niet anders.
vrijdag 25 mei 2012 om 13:34
Prima, die bezuiniging. Ik draag wel bij. Maar dat gezeik over dat ik dan maar dichterbij mijn werk moet gaan wonen? Rot een eind op zeg. Mijin huis is onverkoopbaar en mijn man werkt exact de andere kant op. Dan moet een van ons maar een andere baan zoeken? Hahahaha, onrealistische onzin. Kortom: bezuinigen prima, maar doe nou niet alsof die 18 uur per week voor mn lol in de trein zit. Happy, my ass.
vrijdag 25 mei 2012 om 13:51
Ik ben het ZO met jouw betoog eens!!
Inderdaad: laat werkgevers eens uit hun stoffige stoel komen waar de managements-stijl jaren 50 nog heerst. Weg met al die waanideeen dat mensen idd na 2 maanden wel weg zullen gaan omdat het opleidingsniveua niet helemaal aansluit.
Er wordt hier in Nederland altijd uitgegaan van zoveel onwil. Of geredeneerd vanuit angst
Een 47-jarige kan je nog prima aannemen, die zijn echt nog niet bejaard of te beroerd om te werken
maar in het huidige klimaat is het simpelweg een drama als je op 45-jarige leeftijd je baan verliest. Hartstikke jong nog, en je moet van de overheid ook vooral nog 22 jaar doorwerken..maar waar?
Ja dat mag je zelf uitzoeken want niemand wil je hebben.
En hoe vaak ik al niet aan afwijzing heb gekregen op banen die me hartstikke leuk leken maar waarvoor ik dan zogenaamd te hoog opgeleid was. Mag ik dat aub zelf bepalen?
Gooi het ontslagrecht ook eens op de schop. Werkgevers zijn zo enorm bang om mensen aan te nemen omdat het bakken met geld kost om er weer vanaf te komen als het nodig is.
In de VS word je supermakkelijk ontslagen, maar daar tegenover staat dat je 9 van de 10 keer ook weer binenn 2 maanden een nieuwe baan hebt.
Kom daar hier maar eens om.
We moeten van de overheid vooral allemaal 40 uur per week gaan werken, maar vervolgens wordt dat door allerlei maatregelen zo onaantrekkelijk of onmogelijk gemaakt dat je wel drie keer nadenkt.
Ik ken collega's genoeg die parttime werkten maar daarmee gestopt zijn omdat hun hele salaris naar de kinderopvang ging.
Tsja.....als je dan weinig voldoening uit je werk haalt en alles wat je verdient levert geen boterham extra op maar verdwijnt meteen naar t kinderdagverblijf.......dan kan je toch beter stoppen en je kinderen zélf verzorgen?
Als je nu vervolgens ook nog tientallen of misschien zelfsd honderden euro's zelf mag gaan betalen om op je werk te komen, tsja.........sorry maar het lijkt wel of ze bezig zijn om de crisis in stand te houden ipv m te bestrijden.
Als iedereen er straks zoveel op achteruit gaat, geeft niemand nog een cent uit en zal het economisch dus nog slechter gaan
Is dit akkoord nu trouwens echt al bindend en definitief of kunnen we nog hopen dat het na de verkiezingen weer overboord gegooid wordt?
vrijdag 25 mei 2012 om 13:57
maatregelen kunnen altijd weer afgeschaft of verzacht worden.
Ik ben het trouwens ook helemaal niet oneens met jullie, snap ook niet zo goed waarom de overheid zich gaat bemoeien met geld dat de werkgever aan zijn personeel geeft (nou ja, dat doen ze sowieso wel). Beter dan dat werkgevers de hele reiskostenvergoeding eruit gooien en gewoon extra salaris bieden.
