Actueel
alle pijlers
RIP Joost Zwagerman
vrijdag 11 september 2015 om 20:03
quote:riannerianne schreef op 10 september 2015 @ 09:10:
[...]
Het is geen taboe, maar wel heel erg lastig in te schatten voor artsen. Bij een lichamelijke ziekte ben je terminaal of niet.
Euthanasie is alleen toegestaan als er sprake is van uitzichtloos lijden. En juist bij psychische ziektes is dat niet zo zwart-wit. Een depressie kan overgaan. Uitgezaaide kanker niet.
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
[...]
Het is geen taboe, maar wel heel erg lastig in te schatten voor artsen. Bij een lichamelijke ziekte ben je terminaal of niet.
Euthanasie is alleen toegestaan als er sprake is van uitzichtloos lijden. En juist bij psychische ziektes is dat niet zo zwart-wit. Een depressie kan overgaan. Uitgezaaide kanker niet.
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
vrijdag 11 september 2015 om 20:11
quote:Chiefseattle schreef op 09 september 2015 @ 13:28:
[...]
Ja, want dat doe ik ook. Ik overweeg zelfmoord nog steeds wel eens. Mijn brein doet dat, ik weet dat ikzelf geen zelfmoord wil plegen maar mijn hersenstofjes en hormonen brengen me in die toestand. Ik heb last van PMDD dus elke maand bekruipt me de gedachte dat ik er beter niet meer kan zijn. Ik heb mezelf getraind om me los te maken van die gedachtes. Kostte veel tijd en het is nog steeds wel eens knokken. Ik vind het nu fijn als ik win, maar soms laat het me koud, of baal ik er zelfs van. Maar goed, misschien moet je dan heel goed kunnen onthouden waar die trap omhoog zit. Ik heb waarschijnlijk de mazzel dat ik in mijn jeugd al depressies heb gehad, ik had niemand om me daarmee te helpen dus hielp ik mezelf. Ik deed aan self-talk. En nog steeds wel eens. Ik weet gewoon dat een deel van mijn brein slecht funktioneert waardoor ik ineens weer in die kelder zit. Daarom plaats ik die zelfmoordgedachtes buiten mezelf. Dat kan, maar ik moet mezelf erop blijven trainen.
Daarom kan ik ook boos zijn op Joost. Dichters plegen 35 keer zo vaak zelfmoord als andere kunstenaars. Ik schrijf wel eens gedichten. Als er iemand doodgaat, voornamelijk. En ik worstel vaker met de vraag to be or not to be.
Maar waar ik Joost dan weer helaas gelijk in moet geven, is dat ik ook niet onoverwinnelijk ben. En dat komt omdat ons brein idd ineens kan veranderen, een hele plotselinge dwarsstraat inslaat, waar je de trap ineens niet meer kunt vinden. Maar, dat zou ik voor mezelf beschouwen als een daad verricht in een vlaag van verstandsverbijstering en dat zouden mijn naasten ook heel zeker weten. Dan zou ik bv geen afscheidsbrief achterlaten. Dat is zo ontzettend niet mezelf, ik schrijf altijd briefjes, ook als ik even naar de supermarkt ga. Dan weet mijn vriend dat er helaas wat stekkertjes zijn doorgebrand. Misschien is dat bij Joost ook gebeurd. Dan helpt denken natuurlijk niet meer.
Ik denk dat ik nu weet waarom ik hem zo irritant vond, hij deed me denken aan een deel van mezelf, die ik niet zo mooi vind. De fatalistische kant.Heftig... En goed dat je jezelf zo getraind hebt!
[...]
Ja, want dat doe ik ook. Ik overweeg zelfmoord nog steeds wel eens. Mijn brein doet dat, ik weet dat ikzelf geen zelfmoord wil plegen maar mijn hersenstofjes en hormonen brengen me in die toestand. Ik heb last van PMDD dus elke maand bekruipt me de gedachte dat ik er beter niet meer kan zijn. Ik heb mezelf getraind om me los te maken van die gedachtes. Kostte veel tijd en het is nog steeds wel eens knokken. Ik vind het nu fijn als ik win, maar soms laat het me koud, of baal ik er zelfs van. Maar goed, misschien moet je dan heel goed kunnen onthouden waar die trap omhoog zit. Ik heb waarschijnlijk de mazzel dat ik in mijn jeugd al depressies heb gehad, ik had niemand om me daarmee te helpen dus hielp ik mezelf. Ik deed aan self-talk. En nog steeds wel eens. Ik weet gewoon dat een deel van mijn brein slecht funktioneert waardoor ik ineens weer in die kelder zit. Daarom plaats ik die zelfmoordgedachtes buiten mezelf. Dat kan, maar ik moet mezelf erop blijven trainen.
Daarom kan ik ook boos zijn op Joost. Dichters plegen 35 keer zo vaak zelfmoord als andere kunstenaars. Ik schrijf wel eens gedichten. Als er iemand doodgaat, voornamelijk. En ik worstel vaker met de vraag to be or not to be.
Maar waar ik Joost dan weer helaas gelijk in moet geven, is dat ik ook niet onoverwinnelijk ben. En dat komt omdat ons brein idd ineens kan veranderen, een hele plotselinge dwarsstraat inslaat, waar je de trap ineens niet meer kunt vinden. Maar, dat zou ik voor mezelf beschouwen als een daad verricht in een vlaag van verstandsverbijstering en dat zouden mijn naasten ook heel zeker weten. Dan zou ik bv geen afscheidsbrief achterlaten. Dat is zo ontzettend niet mezelf, ik schrijf altijd briefjes, ook als ik even naar de supermarkt ga. Dan weet mijn vriend dat er helaas wat stekkertjes zijn doorgebrand. Misschien is dat bij Joost ook gebeurd. Dan helpt denken natuurlijk niet meer.
Ik denk dat ik nu weet waarom ik hem zo irritant vond, hij deed me denken aan een deel van mezelf, die ik niet zo mooi vind. De fatalistische kant.Heftig... En goed dat je jezelf zo getraind hebt!
vrijdag 11 september 2015 om 20:15
quote:Star schreef op 09 september 2015 @ 20:34:
[...]
Je hebt geen idee wie Bambi is en wat ze heeft doorgemaakt. Triest om haar meteen simpel te noemen.Nee, dat weet ik niet.. En dat zal best heftig zijn. De boosheid kan ik begrijpen. Het geen begrip hebben heb ik moeite mee. Zie veel andere posts hier. Ze hebben vaak hun gedachten niet in de hand of controle
[...]
Je hebt geen idee wie Bambi is en wat ze heeft doorgemaakt. Triest om haar meteen simpel te noemen.Nee, dat weet ik niet.. En dat zal best heftig zijn. De boosheid kan ik begrijpen. Het geen begrip hebben heb ik moeite mee. Zie veel andere posts hier. Ze hebben vaak hun gedachten niet in de hand of controle
vrijdag 11 september 2015 om 20:15
quote:Angelaatje1970 schreef op 11 september 2015 @ 20:03:
[...]
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
Huh? Vergelijk je nou jarenlang zeer ernstige psychiatrische problematiek met een baaldag op je werk? Over kortzichtig gesproken... of begrijp ik je verkeerd?
Natuurlijk krijg je geen euthanasie voor een dipje.
[...]
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
Huh? Vergelijk je nou jarenlang zeer ernstige psychiatrische problematiek met een baaldag op je werk? Over kortzichtig gesproken... of begrijp ik je verkeerd?
Natuurlijk krijg je geen euthanasie voor een dipje.
vrijdag 11 september 2015 om 20:19
quote:mienietjefietje schreef op 11 september 2015 @ 19:04:
[...]
Maar messen en geweren zijn toch ook niet zo moeilijk aan te komen?Het is echt minder toegankelijk (en in vele gevallen dan ook illegaal) om aan een geweer en ammunitie te komen dan aan een pil die (in dit voorbeeld) wel toegankelijk zou zijn. Daarnaast is het een veel laagdrempelige manier om uit het leven te stappen door een pil te slikken dan jezelf gewelddadig en pijnlijk te vermoorden met het keukenmes.
[...]
Maar messen en geweren zijn toch ook niet zo moeilijk aan te komen?Het is echt minder toegankelijk (en in vele gevallen dan ook illegaal) om aan een geweer en ammunitie te komen dan aan een pil die (in dit voorbeeld) wel toegankelijk zou zijn. Daarnaast is het een veel laagdrempelige manier om uit het leven te stappen door een pil te slikken dan jezelf gewelddadig en pijnlijk te vermoorden met het keukenmes.
vrijdag 11 september 2015 om 20:19
quote:Angelaatje1970 schreef op 11 september 2015 @ 20:03:
[...]
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
Een depressie is natuurlijk wel wat anders dan een baaldag. Ik denk dat als jij maanden lang met de ziekte in je lijf naar je werk gaat je ook op zoek gaat naar wat leukers.
Ik ben niet voor het vrij verkrijgbaar stellen van de pil van Drion, wel voor het makkelijker maken (niet minder kritisch!) van euthanasie bij uitzichtloos psyschisch lijden.
Ik heb ooit eens een documentaire gezien over een aantal mensen die uitzichtloos psychisch lijden ervoeren, maar niet de toestemming kregen om hun leven te beëindigen.
Een van die mensen, jonge vrouw nog, pleegde zelfmoord en haar psychiater was zo ontzettend opgelucht dat het lijden voor haar gestopt was.
[...]
+1
Erg kortzichtig inderdaad
Ik vind mijn werk leuk. Maar heb ook wel eens een baaldag. Dan ga ik ook mijn ontslag indienen
Een depressie is natuurlijk wel wat anders dan een baaldag. Ik denk dat als jij maanden lang met de ziekte in je lijf naar je werk gaat je ook op zoek gaat naar wat leukers.
Ik ben niet voor het vrij verkrijgbaar stellen van de pil van Drion, wel voor het makkelijker maken (niet minder kritisch!) van euthanasie bij uitzichtloos psyschisch lijden.
Ik heb ooit eens een documentaire gezien over een aantal mensen die uitzichtloos psychisch lijden ervoeren, maar niet de toestemming kregen om hun leven te beëindigen.
Een van die mensen, jonge vrouw nog, pleegde zelfmoord en haar psychiater was zo ontzettend opgelucht dat het lijden voor haar gestopt was.
vrijdag 11 september 2015 om 20:29
Ik heb hier ook documentaires over gezien. Het is voor de persoon zelf en de familie een kwelling en al helemaal als diegene zich genoodzaakt voelt naar de 'gewone' manieren van zelfdoding te grijpen. Eenzaam, alleen, vaak gruwelijk en gewelddadig, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen.
Ik ben het met Moiren eens. Iets meer bespreekbaar maken betekent niet dat er minder kritisch naar gekeken wordt. Voor sommige mensen is het leven echt ondraaglijk en is het leed genoeg geweest. Er wordt vaak over depressie gesproken, maar er zijn psychiatrische ziektebeelden die nog veel erger zijn (depressie komt daar meestal nog bij). Wat een verschrikking om gevangen in het leven te zitten, verplicht door te moeten want het lijden is niet 'erg genoeg'. Soms is 20, 30, 40 jaar lijden gewoon genoeg. Misschien is er een kans op ooit beter, maar mag je het ook na 20 jaar gewoon genoeg vinden en vragen of er naar jouw dossier gekeken mag worden?
Ik ben het met Moiren eens. Iets meer bespreekbaar maken betekent niet dat er minder kritisch naar gekeken wordt. Voor sommige mensen is het leven echt ondraaglijk en is het leed genoeg geweest. Er wordt vaak over depressie gesproken, maar er zijn psychiatrische ziektebeelden die nog veel erger zijn (depressie komt daar meestal nog bij). Wat een verschrikking om gevangen in het leven te zitten, verplicht door te moeten want het lijden is niet 'erg genoeg'. Soms is 20, 30, 40 jaar lijden gewoon genoeg. Misschien is er een kans op ooit beter, maar mag je het ook na 20 jaar gewoon genoeg vinden en vragen of er naar jouw dossier gekeken mag worden?
zaterdag 12 september 2015 om 06:39
quote:tinypotato schreef op 11 september 2015 @ 20:15:
[...]
Huh? Vergelijk je nou jarenlang zeer ernstige psychiatrische problematiek met een baaldag op je werk? Over kortzichtig gesproken... of begrijp ik je verkeerd?
Natuurlijk krijg je geen euthanasie voor een dipje.Natuurlijk is dat voorbeeld niet te vergelijken. Dat voorbeeld gaf ik alleen om aan te geven dat lang niet alle mensen jarenlange psychische problemen hebben/hadden, en hun daad misschien een spontane actie was.
Als je het TE makkelijk maakt, maak je mijns inziens de kans een stuk groter dat mensen waarbij het toch niet uitzichtloos is (al voelen zij dat zo op dat moment) er een einde aan maken
[...]
Huh? Vergelijk je nou jarenlang zeer ernstige psychiatrische problematiek met een baaldag op je werk? Over kortzichtig gesproken... of begrijp ik je verkeerd?
Natuurlijk krijg je geen euthanasie voor een dipje.Natuurlijk is dat voorbeeld niet te vergelijken. Dat voorbeeld gaf ik alleen om aan te geven dat lang niet alle mensen jarenlange psychische problemen hebben/hadden, en hun daad misschien een spontane actie was.
Als je het TE makkelijk maakt, maak je mijns inziens de kans een stuk groter dat mensen waarbij het toch niet uitzichtloos is (al voelen zij dat zo op dat moment) er een einde aan maken
