Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
woensdag 24 juni 2009 om 20:32
quote:Ine schreef op 24 juni 2009 @ 19:52:
Bovendien vind ik niet dat het iedereen kan overkomen, omdat het nu eenmaal anderen is overkomen.
Ik vind dat je nooit met zekerheid kan zeggen dat iets je nooit zal gebeuren, omdat niemand weet wat er op je pad komt.
Nee, maar het is wel een beetje raar dat "jullie" denken ons beter te kennen dan wijzelf. Tamelijk arrogant zelfs.
Net als dat mensen zeggen, als ik in de war raak/depressief word/niet meer normaal kan functioneren, grijp ik in.
Ja, dat is allemaal prima bedacht, maar wie zegt dat je op tijd door hebt dat je niet meer helemaal spoort?
Ik denk dat er tussen het "in de war raken" en je kind een hele dag lang compleet vergeten nogal wat stappen zitten.
Als dit specifieke geval je niet kan gebeuren, omdat je geen auto hebt of je kinderen niet meer naar een kdv gaan of je geen hele dagen werkt, is dat wat anders. Maar ik vind oprecht niet dat je van jezelf kunt zeggen dat je onfeilbaar bent. Dat is namelijk niemand.
Daar gaan we weer.... Niemand hier zegt van zichzelf dat hij of zij onfeilbaar is! Alleen dit ene punt, dit specifieke geval, daarvan zeggen een aantal mensen dat ze zeker weten dat dit ze nooit zal "overkomen". Daar hebben ze zo hun redenen voor, maar dat wordt allemaal weggewuifd onder het motto: je kunt NIETS zeker weten. Tja, dan houdt het op toch?
Bovendien vind ik niet dat het iedereen kan overkomen, omdat het nu eenmaal anderen is overkomen.
Ik vind dat je nooit met zekerheid kan zeggen dat iets je nooit zal gebeuren, omdat niemand weet wat er op je pad komt.
Nee, maar het is wel een beetje raar dat "jullie" denken ons beter te kennen dan wijzelf. Tamelijk arrogant zelfs.
Net als dat mensen zeggen, als ik in de war raak/depressief word/niet meer normaal kan functioneren, grijp ik in.
Ja, dat is allemaal prima bedacht, maar wie zegt dat je op tijd door hebt dat je niet meer helemaal spoort?
Ik denk dat er tussen het "in de war raken" en je kind een hele dag lang compleet vergeten nogal wat stappen zitten.
Als dit specifieke geval je niet kan gebeuren, omdat je geen auto hebt of je kinderen niet meer naar een kdv gaan of je geen hele dagen werkt, is dat wat anders. Maar ik vind oprecht niet dat je van jezelf kunt zeggen dat je onfeilbaar bent. Dat is namelijk niemand.
Daar gaan we weer.... Niemand hier zegt van zichzelf dat hij of zij onfeilbaar is! Alleen dit ene punt, dit specifieke geval, daarvan zeggen een aantal mensen dat ze zeker weten dat dit ze nooit zal "overkomen". Daar hebben ze zo hun redenen voor, maar dat wordt allemaal weggewuifd onder het motto: je kunt NIETS zeker weten. Tja, dan houdt het op toch?
woensdag 24 juni 2009 om 20:37
Hé Liv, neem jij het stokje weer van me over?
Ik voelde me al een beetje eenzaam hier.
Nee hoor, grapje; ik moet het met de anderen eens zijn dat het wel een herhaling van zetten wordt zo. En niemand kan haar stelling onomstotelijk bewijzen, dus blijft het waarschijnlijk zo.
Ik voelde me al een beetje eenzaam hier.
Nee hoor, grapje; ik moet het met de anderen eens zijn dat het wel een herhaling van zetten wordt zo. En niemand kan haar stelling onomstotelijk bewijzen, dus blijft het waarschijnlijk zo.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 24 juni 2009 om 21:02
Wat ik ook al eerder gezegd heb: bij psychische problemen vind ik het een iets ander verhaal. Het gaat mij er om dat er mensen hier wauwelen over automatische piloot en uit je routine zijn. Vind ik echt geblaat en bovendien schaamteloos. Beetje uit je routine en je laat je kind verrekken. Moet niet gekker worden.
woensdag 24 juni 2009 om 21:17
Tja, die film, waar Heartwork het over had (en waar ik eerder op reageerde) ging schijnbaar ook over een vrouw die het nogal druk had. Zij (heartwork) begreep dat je dan je kind over het hoofd kon zien.
En dan zeg ik het nog maar een keertje: in mijn ogen ben je dan een egoïstisch monster. Dat je door drukte, werk, telefoontjes, noem maar op, je bloedeigen kind vergeet....
Lang geleden heb ik iemand eens horen zeggen (nadat er iets lulligs tussen hem en een vriend was voorgevallen, die vriend was iets erg belangrijks vergeten te doen): "sommige dingen vergeet je gewoon niet!". (nadat die vriend uitgebreid excuses had aangeboden en zei: maar iedereen vergeet toch wel eens wat?)
Inderdaad dus, wat er in de toekomst ook mag gebeuren...
En dan zeg ik het nog maar een keertje: in mijn ogen ben je dan een egoïstisch monster. Dat je door drukte, werk, telefoontjes, noem maar op, je bloedeigen kind vergeet....
Lang geleden heb ik iemand eens horen zeggen (nadat er iets lulligs tussen hem en een vriend was voorgevallen, die vriend was iets erg belangrijks vergeten te doen): "sommige dingen vergeet je gewoon niet!". (nadat die vriend uitgebreid excuses had aangeboden en zei: maar iedereen vergeet toch wel eens wat?)
Inderdaad dus, wat er in de toekomst ook mag gebeuren...
woensdag 24 juni 2009 om 21:23
quote:Liv schreef op 24 juni 2009 @ 20:32:
[...]
Daar gaan we weer.... Niemand hier zegt van zichzelf dat hij of zij onfeilbaar is! Alleen dit ene punt, dit specifieke geval, daarvan zeggen een aantal mensen dat ze zeker weten dat dit ze nooit zal "overkomen". Daar hebben ze zo hun redenen voor, maar dat wordt allemaal weggewuifd onder het motto: je kunt NIETS zeker weten. Tja, dan houdt het op toch?
Wat nou, daar gaan we weer? De discussie is nog steeds hetzelfde als dat die op de eerste pagina begon, dus wat dat betreft is er echt niets veranderd.
Ik hoor jou ook nog steeds hetzelfde zeggen, dus we gaan nog steeds.
Jouw leesvaardigheden hebben je hier ook in de steek gelaten;
In mijn laatste alinea zeg ik toch ook dat er nu eenmaal mensen zijn die dit niet zal overkomen omdat de praktische feiten nu eenmaal nooit voorhanden komen. Het zal mij ook niet overkomen, omdat ik thuis werk en mijn kind niet naar een kdv oid gaat.
Ik ben niet arrogant en ik ken jullie niet beter dan jullie zelf. Dat zeg ik ook helemaal niet in de eerste alines. Ik zeg daar alleen dat niemand in de toekomst kan kijken, punt. That's it. Jij maakt er meer van dan er staat.
Niemand van ons weet wat er tussen 'in de war raken' en 'je kind de hele dag vergeten' zit, godzijdank, omdat niemand van ons het ooit overkomen is. Ik niet, maar jij ook niet. Misschien ligt eea wel heel dicht bij elkaar en is die stap nauwelijks zichtbaar.
Ook het inschakelen van familie betekent niet dat dit nooit kan gebeuren. Misschien was de vrouw van deze man ook wel depressief en bracht haar man daarom het kind naar de kdv. Weten wij veel.
Fleurtje, van jou moet ik bijna kotsen. Gatver.
Met die hele post maai je iedereen die hier ergens op dit draadje aangegeven heeft dat zij haar kind wel eens vergeten is, gelukkig slechts kort en zonder ernstige gevolgen, de kop eraf. Want met deze post zeg je niets anders dat die meiden die het hier verteld hebben geen excuus hebben dat ze hun kind enkele minuten compleet vergeten waren.
Ik vind je een naar mens - althans hier op het forum.
[...]
Daar gaan we weer.... Niemand hier zegt van zichzelf dat hij of zij onfeilbaar is! Alleen dit ene punt, dit specifieke geval, daarvan zeggen een aantal mensen dat ze zeker weten dat dit ze nooit zal "overkomen". Daar hebben ze zo hun redenen voor, maar dat wordt allemaal weggewuifd onder het motto: je kunt NIETS zeker weten. Tja, dan houdt het op toch?
Wat nou, daar gaan we weer? De discussie is nog steeds hetzelfde als dat die op de eerste pagina begon, dus wat dat betreft is er echt niets veranderd.
Ik hoor jou ook nog steeds hetzelfde zeggen, dus we gaan nog steeds.
Jouw leesvaardigheden hebben je hier ook in de steek gelaten;
In mijn laatste alinea zeg ik toch ook dat er nu eenmaal mensen zijn die dit niet zal overkomen omdat de praktische feiten nu eenmaal nooit voorhanden komen. Het zal mij ook niet overkomen, omdat ik thuis werk en mijn kind niet naar een kdv oid gaat.
Ik ben niet arrogant en ik ken jullie niet beter dan jullie zelf. Dat zeg ik ook helemaal niet in de eerste alines. Ik zeg daar alleen dat niemand in de toekomst kan kijken, punt. That's it. Jij maakt er meer van dan er staat.
Niemand van ons weet wat er tussen 'in de war raken' en 'je kind de hele dag vergeten' zit, godzijdank, omdat niemand van ons het ooit overkomen is. Ik niet, maar jij ook niet. Misschien ligt eea wel heel dicht bij elkaar en is die stap nauwelijks zichtbaar.
Ook het inschakelen van familie betekent niet dat dit nooit kan gebeuren. Misschien was de vrouw van deze man ook wel depressief en bracht haar man daarom het kind naar de kdv. Weten wij veel.
Fleurtje, van jou moet ik bijna kotsen. Gatver.
Met die hele post maai je iedereen die hier ergens op dit draadje aangegeven heeft dat zij haar kind wel eens vergeten is, gelukkig slechts kort en zonder ernstige gevolgen, de kop eraf. Want met deze post zeg je niets anders dat die meiden die het hier verteld hebben geen excuus hebben dat ze hun kind enkele minuten compleet vergeten waren.
Ik vind je een naar mens - althans hier op het forum.
woensdag 24 juni 2009 om 21:25
woensdag 24 juni 2009 om 21:27
quote:fleurtje schreef op 24 juni 2009 @ 21:02:
Wat ik ook al eerder gezegd heb: bij psychische problemen vind ik het een iets ander verhaal. Het gaat mij er om dat er mensen hier wauwelen over automatische piloot en uit je routine zijn. Vind ik echt geblaat en bovendien schaamteloos. Beetje uit je routine en je laat je kind verrekken. Moet niet gekker worden.
Ik denk dat je hier wel een punt hebt. Maar tegelijkertijd denk ik ook dat er maar weinig mensen zijn die hun kind echt laten verrekken, inclusief deze man en andere gevallen. Wat ik eerder noemde met teveel ballen in de lucht houden heeft vaak te maken met een naderende depressie/burn out waar ik mezelf ook herken op het moment dat ik mijn kind vergeten was, maar god zij dank hoorde zuchten. Op dat moment had ik geen familie waar ik aan kon vragen of ze me konden helpen, geen partner, niemand die er voor me was. Maar alles gaat wel door inclusief alle verantwoording en dat is heel erg zwaar.
Wat de ene zegt dat het iedereen kan overkomen, denk ik dat het zulke situaties betreft en dat je niet kunt uitsluiten dat je er ooit mee te maken krijgt (gelukkig vaak niet) en als de ander zegt dat het je nooit zal overkomen, is het vanuit de weldenkende motivatie dat het stomweg niet gebeurt als je hart hebt voor je kind en gewoon goed nadenkt.
Hoe dan ook, ik haal mijn kind zelfs uit de auto bij het betalen van een tank, onder het mom van dat ik niet mijn portemonnee ook niet in de auto laat, ik dat al zeker niet met mijn kostbaarste wat ik heb zal doen. Toch overkwam me dit. En nee, ik kan me niet voorstellen dat je er een hele dag niet aan denkt. Zeker niet omdat je af en toe de oppas belt hoe het gaat. Maar dan nog, een hele dag is niet nodig voor een kind overlijdt, het gebeurt al eerder. Zeker op een warme dag.
Had ik het mezelf vergeven? Nooit! Ik kan dit amper eerlijk onder ogen zien. Had ik het een ander vergeven die het gedaan had? Nee.... begrip reikt maar zover als het om je eigen kind gaat...
Wat ik ook al eerder gezegd heb: bij psychische problemen vind ik het een iets ander verhaal. Het gaat mij er om dat er mensen hier wauwelen over automatische piloot en uit je routine zijn. Vind ik echt geblaat en bovendien schaamteloos. Beetje uit je routine en je laat je kind verrekken. Moet niet gekker worden.
Ik denk dat je hier wel een punt hebt. Maar tegelijkertijd denk ik ook dat er maar weinig mensen zijn die hun kind echt laten verrekken, inclusief deze man en andere gevallen. Wat ik eerder noemde met teveel ballen in de lucht houden heeft vaak te maken met een naderende depressie/burn out waar ik mezelf ook herken op het moment dat ik mijn kind vergeten was, maar god zij dank hoorde zuchten. Op dat moment had ik geen familie waar ik aan kon vragen of ze me konden helpen, geen partner, niemand die er voor me was. Maar alles gaat wel door inclusief alle verantwoording en dat is heel erg zwaar.
Wat de ene zegt dat het iedereen kan overkomen, denk ik dat het zulke situaties betreft en dat je niet kunt uitsluiten dat je er ooit mee te maken krijgt (gelukkig vaak niet) en als de ander zegt dat het je nooit zal overkomen, is het vanuit de weldenkende motivatie dat het stomweg niet gebeurt als je hart hebt voor je kind en gewoon goed nadenkt.
Hoe dan ook, ik haal mijn kind zelfs uit de auto bij het betalen van een tank, onder het mom van dat ik niet mijn portemonnee ook niet in de auto laat, ik dat al zeker niet met mijn kostbaarste wat ik heb zal doen. Toch overkwam me dit. En nee, ik kan me niet voorstellen dat je er een hele dag niet aan denkt. Zeker niet omdat je af en toe de oppas belt hoe het gaat. Maar dan nog, een hele dag is niet nodig voor een kind overlijdt, het gebeurt al eerder. Zeker op een warme dag.
Had ik het mezelf vergeven? Nooit! Ik kan dit amper eerlijk onder ogen zien. Had ik het een ander vergeven die het gedaan had? Nee.... begrip reikt maar zover als het om je eigen kind gaat...
woensdag 24 juni 2009 om 21:30
Dat vind ik ergens zo gek. Dat als je bijv (heel duf voorbeeld maar goed) vergeet je moeder te feliciteren, zij pissig reageert en je hierover praat, mensen vaak veel minder coulant reageren. Het is toch je moeder, natuurlijk is ze gekwetst enz enz enz. Juist omdat vergeten toch een actie is waar je zelf verantwoordelijk voor bent of voor wordt gehouden. En dat gaat om iets relatiefs kleins en onschadelijks.
En dan vergeet je je kind en dan is dat plots niet meer van toepassing? Dat het tragisch is en dat zo'n ouder erg genoeg gestraft is, staat buiten kijf. Maar dat maakt het plots niet zomaar ok. Ik vind het niet zo gek dat mensen zich afvragen hoe dat kon gebeuren. Of dat je je verwondert omdat je je er gewoon niets bij kunt voorstellen.
Ik heb een kuttig stressjaar achter de rug zoals ik er nooit meer 1 hoop mee te maken. En ik heb een heel aantal dingen zo'n beetje automatisch gedaan. Maar niet met mijn kind. Dat gaat gewoon niet. Kan ik nog zo'n gestressde zombie zijn met slaaptekort, teveel aan mijn kop en dat de gedachte aan wat we moeten eten me al teveel is.
En dan vergeet je je kind en dan is dat plots niet meer van toepassing? Dat het tragisch is en dat zo'n ouder erg genoeg gestraft is, staat buiten kijf. Maar dat maakt het plots niet zomaar ok. Ik vind het niet zo gek dat mensen zich afvragen hoe dat kon gebeuren. Of dat je je verwondert omdat je je er gewoon niets bij kunt voorstellen.
Ik heb een kuttig stressjaar achter de rug zoals ik er nooit meer 1 hoop mee te maken. En ik heb een heel aantal dingen zo'n beetje automatisch gedaan. Maar niet met mijn kind. Dat gaat gewoon niet. Kan ik nog zo'n gestressde zombie zijn met slaaptekort, teveel aan mijn kop en dat de gedachte aan wat we moeten eten me al teveel is.
woensdag 24 juni 2009 om 21:31
Ine zoals ik al eerder schreef in reactie op jou hoe feilbaar je als mens en moeder ook bent je kunt wel degelijk weten dat dit je niet gebeurd. Daarvoor staan mijn kinderen echt te dicht bij me, die zijn altijd in mijn hoofd en ja ik durf te beweren dat ze dat ook zijn als ik geestelijk in de knoop zit. Dat jij je dat niet voor kan stellen zegt meer over hoe jij in het leven staat dan over of ik wel of niet kan weten hoe ik er voor mijn kinderen ben. Ze vergeten nee, gewoon nooit!
Wat ik zo jammer vind is dat een goed aantal mensen het hier over een ongeluk hebben en geen schuld enz. We hebben een groep zeer vriendelijke vergevingsgezinde mensen hier op het forum. In de echte wereld werkt het toch echt anders en wordt je wel degelijk veroordeeld als je kind iets overkomt, schuld of niet is dan een stuk minder 'belangrijk'.
Wat ik zo jammer vind is dat een goed aantal mensen het hier over een ongeluk hebben en geen schuld enz. We hebben een groep zeer vriendelijke vergevingsgezinde mensen hier op het forum. In de echte wereld werkt het toch echt anders en wordt je wel degelijk veroordeeld als je kind iets overkomt, schuld of niet is dan een stuk minder 'belangrijk'.
woensdag 24 juni 2009 om 21:33
quote:Ine schreef op 24 juni 2009 @ 21:23:
[...]
Wat nou, daar gaan we weer? De discussie is nog steeds hetzelfde als dat die op de eerste pagina begon, dus wat dat betreft is er echt niets veranderd.
Ik hoor jou ook nog steeds hetzelfde zeggen, dus we gaan nog steeds.
Jij hebt het over onfeilbaarheid. Daar hebben we het al uitgebreid over gehad, en dat hebben "wij" al lang en breed uitgelegd. Dus er is wel degelijk al een hoop veranderd. Dat jij dat allemaal niet gevolgd hebt, kan ik niks aan doen.
Jouw leesvaardigheden hebben je hier ook in de steek gelaten;
Nee hoor.
In mijn laatste alinea zeg ik toch ook dat er nu eenmaal mensen zijn die dit niet zal overkomen omdat de praktische feiten nu eenmaal nooit voorhanden komen. Het zal mij ook niet overkomen, omdat ik thuis werk en mijn kind niet naar een kdv oid gaat.
Nee, nee, nee. Het heeft niet alleen met omstandigheden te maken. Dat proberen we nou de hele tijd uit te leggen. Maar wederom heb je het blijkbaar niet gevolgd.Succes met kotsen verder....
[...]
Wat nou, daar gaan we weer? De discussie is nog steeds hetzelfde als dat die op de eerste pagina begon, dus wat dat betreft is er echt niets veranderd.
Ik hoor jou ook nog steeds hetzelfde zeggen, dus we gaan nog steeds.
Jij hebt het over onfeilbaarheid. Daar hebben we het al uitgebreid over gehad, en dat hebben "wij" al lang en breed uitgelegd. Dus er is wel degelijk al een hoop veranderd. Dat jij dat allemaal niet gevolgd hebt, kan ik niks aan doen.
Jouw leesvaardigheden hebben je hier ook in de steek gelaten;
Nee hoor.
In mijn laatste alinea zeg ik toch ook dat er nu eenmaal mensen zijn die dit niet zal overkomen omdat de praktische feiten nu eenmaal nooit voorhanden komen. Het zal mij ook niet overkomen, omdat ik thuis werk en mijn kind niet naar een kdv oid gaat.
Nee, nee, nee. Het heeft niet alleen met omstandigheden te maken. Dat proberen we nou de hele tijd uit te leggen. Maar wederom heb je het blijkbaar niet gevolgd.Succes met kotsen verder....
woensdag 24 juni 2009 om 21:35
quote:Feliciaatje schreef op 24 juni 2009 @ 21:30:
Dat vind ik ergens zo gek. Dat als je bijv (heel duf voorbeeld maar goed) vergeet je moeder te feliciteren, zij pissig reageert en je hierover praat, mensen vaak veel minder coulant reageren. Het is toch je moeder, natuurlijk is ze gekwetst enz enz enz. Juist omdat vergeten toch een actie is waar je zelf verantwoordelijk voor bent of voor wordt gehouden. En dat gaat om iets relatiefs kleins en onschadelijks.
En dan vergeet je je kind en dan is dat plots niet meer van toepassing? Dat het tragisch is en dat zo'n ouder erg genoeg gestraft is, staat buiten kijf. Maar dat maakt het plots niet zomaar ok. Ik vind het niet zo gek dat mensen zich afvragen hoe dat kon gebeuren. Of dat je je verwondert omdat je je er gewoon niets bij kunt voorstellen.
Ik heb een kuttig stressjaar achter de rug zoals ik er nooit meer 1 hoop mee te maken. En ik heb een heel aantal dingen zo'n beetje automatisch gedaan. Maar niet met mijn kind. Dat gaat gewoon niet. Kan ik nog zo'n gestressde zombie zijn met slaaptekort, teveel aan mijn kop en dat de gedachte aan wat we moeten eten me al teveel is.Helemaal met je eens. (al liggen de kut stress jaren al wat verder achter me inmiddels )
Dat vind ik ergens zo gek. Dat als je bijv (heel duf voorbeeld maar goed) vergeet je moeder te feliciteren, zij pissig reageert en je hierover praat, mensen vaak veel minder coulant reageren. Het is toch je moeder, natuurlijk is ze gekwetst enz enz enz. Juist omdat vergeten toch een actie is waar je zelf verantwoordelijk voor bent of voor wordt gehouden. En dat gaat om iets relatiefs kleins en onschadelijks.
En dan vergeet je je kind en dan is dat plots niet meer van toepassing? Dat het tragisch is en dat zo'n ouder erg genoeg gestraft is, staat buiten kijf. Maar dat maakt het plots niet zomaar ok. Ik vind het niet zo gek dat mensen zich afvragen hoe dat kon gebeuren. Of dat je je verwondert omdat je je er gewoon niets bij kunt voorstellen.
Ik heb een kuttig stressjaar achter de rug zoals ik er nooit meer 1 hoop mee te maken. En ik heb een heel aantal dingen zo'n beetje automatisch gedaan. Maar niet met mijn kind. Dat gaat gewoon niet. Kan ik nog zo'n gestressde zombie zijn met slaaptekort, teveel aan mijn kop en dat de gedachte aan wat we moeten eten me al teveel is.Helemaal met je eens. (al liggen de kut stress jaren al wat verder achter me inmiddels )
