Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 10:51
quote:neele schreef op 22 juni 2009 @ 10:40:
Weet je wat ik nog absurder vind?
Dat die vader dus kennelijk de HELE dag niet meer aan zijn kind heeft gedacht.
Onbewust denk je toch heel vaak aan je kind en dan zal het toch meteen naar boven komen dat er iets niet goed is gegaan.
Ik kan ook met eerlijkheid zeggen dat het in de kdv tijd van mijn kind nooit had kunnen gebeuren.
Ik leer mezelf nu op de basisschool aan niet meer iedere keer mijn man te bellen "hoe het ging' na het wegbrengen, en niet steeds oma te bellen "hoe het gaat" als zij s'middags oppast.
OP het kdv heb ik dat wel vier jaar lang iedere dag dat ze ging gedaan.
Maar ja.....ik ben een watje
Ik duidelijk ook. Als de kinderen door iemand anders dan mijzelf ergens gebracht worden vraag ik ook altijd na hoe het ging. En als ik ze wegbracht dan belde man met dezelfde vraag. Ja dan maar een watje, maar iets als dit zal ons niet overkomen.
Alle andere situaties waarin er in een splitsecond iets misgaat daarvan hoop ik elke seconde van de dag dat het ons bespaard mag blijven, maar onze kinderen vergeten nee daar ben ik nou nog nooit een seconde bang voor geweest.
Weet je wat ik nog absurder vind?
Dat die vader dus kennelijk de HELE dag niet meer aan zijn kind heeft gedacht.
Onbewust denk je toch heel vaak aan je kind en dan zal het toch meteen naar boven komen dat er iets niet goed is gegaan.
Ik kan ook met eerlijkheid zeggen dat het in de kdv tijd van mijn kind nooit had kunnen gebeuren.
Ik leer mezelf nu op de basisschool aan niet meer iedere keer mijn man te bellen "hoe het ging' na het wegbrengen, en niet steeds oma te bellen "hoe het gaat" als zij s'middags oppast.
OP het kdv heb ik dat wel vier jaar lang iedere dag dat ze ging gedaan.
Maar ja.....ik ben een watje
Ik duidelijk ook. Als de kinderen door iemand anders dan mijzelf ergens gebracht worden vraag ik ook altijd na hoe het ging. En als ik ze wegbracht dan belde man met dezelfde vraag. Ja dan maar een watje, maar iets als dit zal ons niet overkomen.
Alle andere situaties waarin er in een splitsecond iets misgaat daarvan hoop ik elke seconde van de dag dat het ons bespaard mag blijven, maar onze kinderen vergeten nee daar ben ik nou nog nooit een seconde bang voor geweest.
maandag 22 juni 2009 om 10:51
quote:elninjoo schreef op 22 juni 2009 @ 10:47:
Zolang ik dagelijks 'n dier verzorg dan denk ik dat de kans klein is, want dan zit het verzorgen in mijn systeem.
Vervang dier door kind en dan ben je er, iig zoals ik het ervaar (plus moedergevoelens en zo ). Daarom begrijp ik het ook niet goed, ik zorg elke dag. Dus het zit in mijn systeem. Dus check ik onbewust vaak waar mijn kind is en dat wordt op actief gezet wanneer mijn kind echt bij me is.
Ik snap die uitzonderingen op routines enigszins, dat je het dan kunt vergeten (alsnog, je kind?). Maar zoals in dit geval was dit routine. En dan wordt het echt onbegrijpelijk voor me.
Zolang ik dagelijks 'n dier verzorg dan denk ik dat de kans klein is, want dan zit het verzorgen in mijn systeem.
Vervang dier door kind en dan ben je er, iig zoals ik het ervaar (plus moedergevoelens en zo ). Daarom begrijp ik het ook niet goed, ik zorg elke dag. Dus het zit in mijn systeem. Dus check ik onbewust vaak waar mijn kind is en dat wordt op actief gezet wanneer mijn kind echt bij me is.
Ik snap die uitzonderingen op routines enigszins, dat je het dan kunt vergeten (alsnog, je kind?). Maar zoals in dit geval was dit routine. En dan wordt het echt onbegrijpelijk voor me.
maandag 22 juni 2009 om 10:53
quote:Spijker schreef op 22 juni 2009 @ 10:47:
Doen jullie dat om je man te controleren? En controleert hij jullie ook?Nee deed ik niet om te controleren, gewoon omdat kinderen net mensen zijn met hun grillen en ik gewoon wilde weten hoe het was gegaan, man net zo inderdaad. Kwestie van interesse in elkaar en de kinderen wat ons betreft.
Doen jullie dat om je man te controleren? En controleert hij jullie ook?Nee deed ik niet om te controleren, gewoon omdat kinderen net mensen zijn met hun grillen en ik gewoon wilde weten hoe het was gegaan, man net zo inderdaad. Kwestie van interesse in elkaar en de kinderen wat ons betreft.
maandag 22 juni 2009 om 10:55
quote:Feliciaatje schreef op 22 juni 2009 @ 10:51:
[...]
Vervang dier door kind en dan ben je er, iig zoals ik het ervaar (plus moedergevoelens en zo ). Daarom begrijp ik het ook niet goed, ik zorg elke dag. Dus het zit in mijn systeem. Dus check ik onbewust vaak waar mijn kind is en dat wordt op actief gezet wanneer mijn kind echt bij me is.
Ik snap die uitzonderingen op routines enigszins, dat je het dan kunt vergeten (alsnog, je kind?). Maar zoals in dit geval was dit routine. En dan wordt het echt onbegrijpelijk voor me.Ik schrijf 'de kans klein' als iets tot mijn dagelijkse routine behoort, maar als mijn hoofd overloopt wegens stress, drukte en slaaptekort (en dat kan ik me bij gezinnen met kleine kinderen en drukke banen echt wel voorstellen) dan denk ik niet dat 't uitgesloten is om iets te vergeten. Natuurlijk ontzettend lullig als dat 'iets vergeten' om 'n levend wezen gaat en nog vele malen lulliger als het 'n fatale afloop heeft, maar ik kan het me dus wel voorstellen dat het wel 'ns fout kan gaan.
[...]
Vervang dier door kind en dan ben je er, iig zoals ik het ervaar (plus moedergevoelens en zo ). Daarom begrijp ik het ook niet goed, ik zorg elke dag. Dus het zit in mijn systeem. Dus check ik onbewust vaak waar mijn kind is en dat wordt op actief gezet wanneer mijn kind echt bij me is.
Ik snap die uitzonderingen op routines enigszins, dat je het dan kunt vergeten (alsnog, je kind?). Maar zoals in dit geval was dit routine. En dan wordt het echt onbegrijpelijk voor me.Ik schrijf 'de kans klein' als iets tot mijn dagelijkse routine behoort, maar als mijn hoofd overloopt wegens stress, drukte en slaaptekort (en dat kan ik me bij gezinnen met kleine kinderen en drukke banen echt wel voorstellen) dan denk ik niet dat 't uitgesloten is om iets te vergeten. Natuurlijk ontzettend lullig als dat 'iets vergeten' om 'n levend wezen gaat en nog vele malen lulliger als het 'n fatale afloop heeft, maar ik kan het me dus wel voorstellen dat het wel 'ns fout kan gaan.
maandag 22 juni 2009 om 10:56
maandag 22 juni 2009 om 10:59
Kan ik me ook wel voorstellen. Dat je vergeet langs het KDV te rijden. Stress, haast, slaaptekort, noem maar op. Maar wat ik me absoluut NIET kan voorstellen is dat als je eenmaal op je werk bent je totaal niet meer aan je kind denkt! Dat er geen enkel alarmbelletje gaat rinkelen (omdat de gewoonte blijkbaar anders is dan normaal), dat je niet even denkt: ging alles vanochtend goed? of doodgewoon: hoe zou het met mijn kind gaan?
Tja, tis lastig (of juist makkelijk) oordelen vanaf de zijlijn zeg ik dan maar...
Tja, tis lastig (of juist makkelijk) oordelen vanaf de zijlijn zeg ik dan maar...
maandag 22 juni 2009 om 11:05
Dat heb ik ook Mal. Struikel ik 3 keer over de kat omdat hij telkens voor me uit naar de keuken rent als ik zelfs maar in die richting kijk... gaat er opeens een lampje branden.
Maar aangezien Elninjoo wel aan haar paarden hecht en niet aan kinderen leek het me hier een redelijke vergelijking .
En ik begrijp wat je bedoelt Elninjoo, in theorie kan ik me er iets bij voorstellen. En toch, als ik dan bij mijzelf check en dat ik haar nooit vergeten ben, ook niet bij enorme stress of vermoeidheid of wat dan ook en dat ik dat de afgelopen 5 en een half jaar niet gedaan heb, dan kan ik me er weinig bij voorstellen dat ik dat nu plots zou kunnen doen.
Ik zeg niet dat ik het nooit zou doen, en toch is het idee zo onwaarschijnlijk, simpelweg gebaseerd op de afgelopen jaren. En behaalde resultaten in het verleden bieden geen garanties voor de toekomst maar toch... mijn hoofd wordt er duizelig van. Ik kan er niet bij.
Maar aangezien Elninjoo wel aan haar paarden hecht en niet aan kinderen leek het me hier een redelijke vergelijking .
En ik begrijp wat je bedoelt Elninjoo, in theorie kan ik me er iets bij voorstellen. En toch, als ik dan bij mijzelf check en dat ik haar nooit vergeten ben, ook niet bij enorme stress of vermoeidheid of wat dan ook en dat ik dat de afgelopen 5 en een half jaar niet gedaan heb, dan kan ik me er weinig bij voorstellen dat ik dat nu plots zou kunnen doen.
Ik zeg niet dat ik het nooit zou doen, en toch is het idee zo onwaarschijnlijk, simpelweg gebaseerd op de afgelopen jaren. En behaalde resultaten in het verleden bieden geen garanties voor de toekomst maar toch... mijn hoofd wordt er duizelig van. Ik kan er niet bij.
maandag 22 juni 2009 om 11:15
Ik ben een behoorlijk lakonieke moeder; mijn kind zit altijd onder de blauwe plekken, is ook wel eens van de commode gevallen, ik vergeet om de haverklap mijn spullen en zelfs mijn kat, als ik iets niet opschrijf ben ik het zó weer vergeten.
Maar toch durf óók ik heel stellig te zeggen dat dit mij nooit zou overkomen. En bij ons is er geen kwestie van systeem, het is elke ochtend en middag een verassing wie zoon haalt en brengt, wordt pas op laatste moment afgesproken.
En ik zou me nog best kunnen voorstellen dat ik met mijn warhoofd al halverwege mijn werk ben en dan bedenk dat ik zoon nog in de auto heb. Maar dat ik helemaal naar het werk rij, uitstap, de auto afsluit en me vervolgens de hele dag niet bedenk dat zoon nog in auto zit, is voor mij uitgesloten.
Maar wat anderen al zeggen: zoon zit zó in mijn systeem. Ik bel nooit naar man of kdv om te vragen hoe het ging, maar ik dénk wel 20 keer per dag aan zoon.
Ik vind deze situatie niet te vergelijken met 'ik lette 5 seconden niet op en toen lag kind onder auto of in zwembad'-scenario's. Dit is geen fataal moment, maar een fatale hele dag.
Dat mensen hier redeneren: 'het gebeurt vaker, dús kan het iedereen overkomen' snap ik niet zo. Ik denk eerder: 'het is toch wel heel zeldzaam, dus zijn die situaties waarin het gebeurt waarschijnlijk héél uitzonderlijk (en misschien zijn het wel slechte ouders. Zou toch ook gewoon kunnen? weten wij veel!)
Maar toch durf óók ik heel stellig te zeggen dat dit mij nooit zou overkomen. En bij ons is er geen kwestie van systeem, het is elke ochtend en middag een verassing wie zoon haalt en brengt, wordt pas op laatste moment afgesproken.
En ik zou me nog best kunnen voorstellen dat ik met mijn warhoofd al halverwege mijn werk ben en dan bedenk dat ik zoon nog in de auto heb. Maar dat ik helemaal naar het werk rij, uitstap, de auto afsluit en me vervolgens de hele dag niet bedenk dat zoon nog in auto zit, is voor mij uitgesloten.
Maar wat anderen al zeggen: zoon zit zó in mijn systeem. Ik bel nooit naar man of kdv om te vragen hoe het ging, maar ik dénk wel 20 keer per dag aan zoon.
Ik vind deze situatie niet te vergelijken met 'ik lette 5 seconden niet op en toen lag kind onder auto of in zwembad'-scenario's. Dit is geen fataal moment, maar een fatale hele dag.
Dat mensen hier redeneren: 'het gebeurt vaker, dús kan het iedereen overkomen' snap ik niet zo. Ik denk eerder: 'het is toch wel heel zeldzaam, dus zijn die situaties waarin het gebeurt waarschijnlijk héél uitzonderlijk (en misschien zijn het wel slechte ouders. Zou toch ook gewoon kunnen? weten wij veel!)
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 11:18
Ik kan het me ook niet voorstellen hoor, dat je de hele dag niet aan je kind denkt. Dat snap ik écht niet.
Maar ik weet niet... ik denk dat het iedereen zou kunnen overkomen. Niet zoals je nu bent, maar stel dat je overspannen bent, depressief, of whatever? Dan weet je niet hoe je anders kunt reageren, anders kunt denken, of volkomen apatisch op je werk zit en nergens aan denkt...
Nogmaals: ik kan het me ook écht niet voorstellen, maar dat zullen deze mensen ook hebben gezegd denk ik.
Maar ik weet niet... ik denk dat het iedereen zou kunnen overkomen. Niet zoals je nu bent, maar stel dat je overspannen bent, depressief, of whatever? Dan weet je niet hoe je anders kunt reageren, anders kunt denken, of volkomen apatisch op je werk zit en nergens aan denkt...
Nogmaals: ik kan het me ook écht niet voorstellen, maar dat zullen deze mensen ook hebben gezegd denk ik.
maandag 22 juni 2009 om 11:20
maandag 22 juni 2009 om 11:24
quote:Kelov schreef op 22 juni 2009 @ 11:20:
Zou het niet kunnen zijn dat de vader wel degelijk aan het kind gedacht heeft, maar in de veronderstelling dat hij haar gewoon naar het kdv heeft gebracht? Als hij aan haar denkt, schiet hem dus niet te binnen dat hij daar 's ochtends niet is geweest, maar denkt hij aan hoe het nu zou zijn?Maar dan denk je toch ook automatisch aan hoe het 's ochtends ging en dan flits er toch door je heen was ik daar vanochtend wel? Dat dat je een hele dag niet gebeurd.. ik vind het bijna een vreemd soort knap..
Zou het niet kunnen zijn dat de vader wel degelijk aan het kind gedacht heeft, maar in de veronderstelling dat hij haar gewoon naar het kdv heeft gebracht? Als hij aan haar denkt, schiet hem dus niet te binnen dat hij daar 's ochtends niet is geweest, maar denkt hij aan hoe het nu zou zijn?Maar dan denk je toch ook automatisch aan hoe het 's ochtends ging en dan flits er toch door je heen was ik daar vanochtend wel? Dat dat je een hele dag niet gebeurd.. ik vind het bijna een vreemd soort knap..
maandag 22 juni 2009 om 11:24
quote:Kelov schreef op 22 juni 2009 @ 11:20:
Zou het niet kunnen zijn dat de vader wel degelijk aan het kind gedacht heeft, maar in de veronderstelling dat hij haar gewoon naar het kdv heeft gebracht? Als hij aan haar denkt, schiet hem dus niet te binnen dat hij daar 's ochtends niet is geweest, maar denkt hij aan hoe het nu zou zijn?
Nou dan moet hij wel behoorlijk in de war zijn.
Nope onbegrijpelijk.
Zou het niet kunnen zijn dat de vader wel degelijk aan het kind gedacht heeft, maar in de veronderstelling dat hij haar gewoon naar het kdv heeft gebracht? Als hij aan haar denkt, schiet hem dus niet te binnen dat hij daar 's ochtends niet is geweest, maar denkt hij aan hoe het nu zou zijn?
Nou dan moet hij wel behoorlijk in de war zijn.
Nope onbegrijpelijk.
maandag 22 juni 2009 om 11:24
Dat ben ik met je eens vinyl, dat het zou kunnen als je overspannen, depressief of wat dan ook bent.
Maar dát vind ik dan ook een uitzonderlijke situatie.
Niet iets van 'dat zou ons allemaal kunnen overkomen'.
(Voor de duidelijkheid: ja, overspannenheid en depressie kunnen ons in theorie allemaal overkomen -been there, done that, got the t-shirt.
Maar dan vind ik niet dat je sec kunt stellen dat je kind de hele dag in de auto laten zitten ons nu 'allemaal zou kunnen overkomen'. In principe niet.)
Maar dát vind ik dan ook een uitzonderlijke situatie.
Niet iets van 'dat zou ons allemaal kunnen overkomen'.
(Voor de duidelijkheid: ja, overspannenheid en depressie kunnen ons in theorie allemaal overkomen -been there, done that, got the t-shirt.
Maar dan vind ik niet dat je sec kunt stellen dat je kind de hele dag in de auto laten zitten ons nu 'allemaal zou kunnen overkomen'. In principe niet.)
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 11:26
Ik heb jaren terug een keer een interview gelezen van een vader bij wie dit gebeurd was en hij zei idd dat hij in de veronderstelling was dat hij wel naar de creche was gegaan, wel zijn kind had afgeleverd en dus ook zo erover nadacht Kelov. Juist die automatische piloot is dan zo verneukeratief denk ik, dat je het zo vaak doet dat je gewoon aanneemt dat je het vandaag ook gedaan hebt. Ik ken dat zelf niet maar het klonk aannemelijk.
maandag 22 juni 2009 om 11:28
quote:[message=3427825,noline]Broedkippetje schreef op 22 Dat mensen hier redeneren: 'het gebeurt vaker, dús kan het iedereen overkomen' snap ik niet zo. Ik denk eerder: 'het is toch wel heel zeldzaam, dus zijn die situaties waarin het gebeurt waarschijnlijk héél uitzonderlijk (en misschien zijn het wel slechte ouders. Zou toch ook gewoon kunnen? weten wij veel!)Dit denk ik dus de hele tijd, maar ben er ook een beetje huiverig voor om te zeggen.. Ik bedoel, er worden zoveel kinderen mishandelt, de meest verschrikkelijk verhalen hoor je af en toe - om je heen en in de media. Waarom zouden deze ouders persé goede ouders zijn geweest?? Dat is geen beschuldiging want ik ken deze mensen niet.. Noch wil ik me met de discussie "zou me NOOIT overkomen/ kan je ZOMAAR overkomen".. Maar waarom neemt (bijna) iedereen het voor deze mensen op?
maandag 22 juni 2009 om 11:29
mee eens, Broedkippetje, in principe niet nee!
Gelukkig maar...
Maar ik kan me voorstellen dat er, door iets wat jou psychisch in de war maakt oid zoiets gebeurt.
(voorstellen niet letterlijk, maar om het proberen te snappen...)
En over de automatische piloot van Feliciaatje: ik denk dat het dan net zoiets is als dat je ergens heenrijdt en ineens denkt: ben ik al hier? Dat je gewoon totaal vanzelf ergens schijnbaar langs bent gereden zonder bewustzijn ofzo?
Gelukkig maar...
Maar ik kan me voorstellen dat er, door iets wat jou psychisch in de war maakt oid zoiets gebeurt.
(voorstellen niet letterlijk, maar om het proberen te snappen...)
En over de automatische piloot van Feliciaatje: ik denk dat het dan net zoiets is als dat je ergens heenrijdt en ineens denkt: ben ik al hier? Dat je gewoon totaal vanzelf ergens schijnbaar langs bent gereden zonder bewustzijn ofzo?
maandag 22 juni 2009 om 11:30
quote:naomi87 schreef op 22 juni 2009 @ 11:28:
[...]
Dit denk ik dus de hele tijd, maar ben er ook een beetje huiverig voor om te zeggen.. Ik bedoel, er worden zoveel kinderen mishandelt, de meest verschrikkelijk verhalen hoor je af en toe - om je heen en in de media. Waarom zouden deze ouders persé goede ouders zijn geweest?? Dat is geen beschuldiging want ik ken deze mensen niet.. Noch wil ik me met de discussie "zou me NOOIT overkomen/ kan je ZOMAAR overkomen".. Maar waarom neemt (bijna) iedereen het voor deze mensen op?Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.
[...]
Dit denk ik dus de hele tijd, maar ben er ook een beetje huiverig voor om te zeggen.. Ik bedoel, er worden zoveel kinderen mishandelt, de meest verschrikkelijk verhalen hoor je af en toe - om je heen en in de media. Waarom zouden deze ouders persé goede ouders zijn geweest?? Dat is geen beschuldiging want ik ken deze mensen niet.. Noch wil ik me met de discussie "zou me NOOIT overkomen/ kan je ZOMAAR overkomen".. Maar waarom neemt (bijna) iedereen het voor deze mensen op?Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.
maandag 22 juni 2009 om 11:30
quote:naomi87 schreef op 22 juni 2009 @ 11:28:
[...]
Dit denk ik dus de hele tijd, maar ben er ook een beetje huiverig voor om te zeggen.. Ik bedoel, er worden zoveel kinderen mishandelt, de meest verschrikkelijk verhalen hoor je af en toe - om je heen en in de media. Waarom zouden deze ouders persé goede ouders zijn geweest?? Dat is geen beschuldiging want ik ken deze mensen niet.. Noch wil ik me met de discussie "zou me NOOIT overkomen/ kan je ZOMAAR overkomen".. Maar waarom neemt (bijna) iedereen het voor deze mensen op?Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.
[...]
Dit denk ik dus de hele tijd, maar ben er ook een beetje huiverig voor om te zeggen.. Ik bedoel, er worden zoveel kinderen mishandelt, de meest verschrikkelijk verhalen hoor je af en toe - om je heen en in de media. Waarom zouden deze ouders persé goede ouders zijn geweest?? Dat is geen beschuldiging want ik ken deze mensen niet.. Noch wil ik me met de discussie "zou me NOOIT overkomen/ kan je ZOMAAR overkomen".. Maar waarom neemt (bijna) iedereen het voor deze mensen op?Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.
maandag 22 juni 2009 om 11:34
Kelov, iets 'opzettelijk' doen gaat heel ver. Kan ook gebeurd zijn, wederom: weten wij veel, maar lijkt me sterk.
Maar het kunnen ook 'slechte ouders' zijn in de zin van véél te laks, onoplettend, etc.
Ik herhaal: zeg niet dat het zo is, maar het kán toch dat deze ouders in die zin beneden de maat presteren?
Maar het kunnen ook 'slechte ouders' zijn in de zin van véél te laks, onoplettend, etc.
Ik herhaal: zeg niet dat het zo is, maar het kán toch dat deze ouders in die zin beneden de maat presteren?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
