Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 13:52
Natuurlijk is het onvergelijkbaar Broedkip. De kans dat je vergeet een zingende peuter van je fiets te halen is natuurlijk triljoen maal kleiner dan dat je vergeet een slapende baby uit de auto te halen
Een goede reden om te fietsen
Maar ook ik was vergeten dat ik op weg was naar het dagverblijf. Gelukkig maar een paar minuten, maar toch. Dus ik vraag me serieus af of dit niet de situatie is waarin zulke dingen gebeuren. Stel, je bent op zo'n drukke dag wèl met de auto en je kind is er zo eentje die al voor je de straat uit bent, in slaap valt. Misschien zie je wel, als je op je werk aankomt iemand lopen die je nog snel iets moet zeggen. Terwijl je je tas meegrist en je naar die collega haast, zwaai je met je sleutels achter je rug in de richting van de auto om hem af te sluiten...
Eenmaal binnen wordt de kans dat je je fout ontdekt, denk ik, alleen maar kleiner. Er is namelijk geen reden om je wegen van die ochtend na te gaan. Je bent zoals altijd op je werk. Niks aan de hand. Geen reden tot twijfel. Aan de slag.
Een goede reden om te fietsen
Maar ook ik was vergeten dat ik op weg was naar het dagverblijf. Gelukkig maar een paar minuten, maar toch. Dus ik vraag me serieus af of dit niet de situatie is waarin zulke dingen gebeuren. Stel, je bent op zo'n drukke dag wèl met de auto en je kind is er zo eentje die al voor je de straat uit bent, in slaap valt. Misschien zie je wel, als je op je werk aankomt iemand lopen die je nog snel iets moet zeggen. Terwijl je je tas meegrist en je naar die collega haast, zwaai je met je sleutels achter je rug in de richting van de auto om hem af te sluiten...
Eenmaal binnen wordt de kans dat je je fout ontdekt, denk ik, alleen maar kleiner. Er is namelijk geen reden om je wegen van die ochtend na te gaan. Je bent zoals altijd op je werk. Niks aan de hand. Geen reden tot twijfel. Aan de slag.
maandag 22 juni 2009 om 13:54
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 13:30:
Ik vind het afschuwelijk. En ik vind het ook onnodig om te discussieren over of iets je wel of niet kan overkomen, en niet passend ook.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
Mijn god. Hier ben ik even sprakeloos van.
Ik blijf het schokkend vinden hoor, types als jij.
Ik vind het afschuwelijk. En ik vind het ook onnodig om te discussieren over of iets je wel of niet kan overkomen, en niet passend ook.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
Mijn god. Hier ben ik even sprakeloos van.
Ik blijf het schokkend vinden hoor, types als jij.
maandag 22 juni 2009 om 13:55
maandag 22 juni 2009 om 13:55
quote:tibor schreef op 22 juni 2009 @ 10:24:
Zinloze discussie; je kunt nooit zeker weten of je iets overkomt of niet. Je kunt het je alleen maar voorstellen.....
Het is al erg genoeg dat het is gebeurd voor het kindje en de ouders!
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.
Zinloze discussie; je kunt nooit zeker weten of je iets overkomt of niet. Je kunt het je alleen maar voorstellen.....
Het is al erg genoeg dat het is gebeurd voor het kindje en de ouders!
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.
maandag 22 juni 2009 om 13:55
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 13:33:
Overigens denk ik nooit aan mijn kinderen op mijn werk, niet over hoe het nu met ze gaat, niet aan hoe het 's ochtends ging, tenzij er iets bijzonders is, dus een feestje, ziekte, een valpartij of iets dergelijks, maar normaal gesproken denk ik eigenlijk niet aan mijn kinderen als ze niet in de buurt zijn.Wat meer over jou zegt dan over de ouders die zeggen dat dit ze nooit zal overkomen.
Overigens denk ik nooit aan mijn kinderen op mijn werk, niet over hoe het nu met ze gaat, niet aan hoe het 's ochtends ging, tenzij er iets bijzonders is, dus een feestje, ziekte, een valpartij of iets dergelijks, maar normaal gesproken denk ik eigenlijk niet aan mijn kinderen als ze niet in de buurt zijn.Wat meer over jou zegt dan over de ouders die zeggen dat dit ze nooit zal overkomen.
maandag 22 juni 2009 om 13:57
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 13:55:
[...]
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.Ik klop mezelf niet op de schouder, ik verdien geen applaus; er zijn zat dingen die mij wel zouden kunnen gebeuren. Alleen DIT niet, en HIER gaat de discussie over.
[...]
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.Ik klop mezelf niet op de schouder, ik verdien geen applaus; er zijn zat dingen die mij wel zouden kunnen gebeuren. Alleen DIT niet, en HIER gaat de discussie over.
maandag 22 juni 2009 om 14:01
Ach, Fleur, dat jij dat schokkend vind vind ik dan weer niet zo boeiend. Ik kan me zelfs inleven in mensen die hun kinderen mishandelen, mensen die moorden plegen en concentratiekampbeulen, dus dat maakt me waarschijnlijk helemaal verderfelijk nietwaar? Dus ik kan me ook inleven in iemand die om wat voor reden dan ook zijn/haar kind vergeet. Zou niet moeten gebeuren, het is afgrijselijk, ik kan er naar van worden, dat staat er los van, maar ik zou nooit durven zeggen dat mij dat niet overkomt.
maandag 22 juni 2009 om 14:01
Juist, Fleur, wilde ik net ook typen.
Ik klop mezelf absoluut niet op de schouder, waar lees je dat in hemelsnaam uit?
Ik zou zelf wel durven toegeven dat ik mij wel een miniem kleine kans toedicht dat mijn kind een keer van de trap lazert of in een zwembad beland. Omdat ik dat soort 'onbewaakte ogenblikken' wél herken. Maar dan zou ik niet stellen dat het daarom alle andere mensen ook zou kunnen overkomen.
Ik klop mezelf absoluut niet op de schouder, waar lees je dat in hemelsnaam uit?
Ik zou zelf wel durven toegeven dat ik mij wel een miniem kleine kans toedicht dat mijn kind een keer van de trap lazert of in een zwembad beland. Omdat ik dat soort 'onbewaakte ogenblikken' wél herken. Maar dan zou ik niet stellen dat het daarom alle andere mensen ook zou kunnen overkomen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:02
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 13:54:
[...]
Mijn god. Hier ben ik even sprakeloos van.
Ik blijf het schokkend vinden hoor, types als jij.Je doet alsof ik hier schrijf dat ik mijn kinderen 3x per week vergeet af te leveren. Dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat het niet zo nuttig/passend is om te gaan beoordelen met z'n allen of het ons wel of niet zou kunnen overkomen. Niets meer en niets minder. Tenzij je alle feiten van de zaak kent heeft dat namelijk niet zoveel zin.
[...]
Mijn god. Hier ben ik even sprakeloos van.
Ik blijf het schokkend vinden hoor, types als jij.Je doet alsof ik hier schrijf dat ik mijn kinderen 3x per week vergeet af te leveren. Dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat het niet zo nuttig/passend is om te gaan beoordelen met z'n allen of het ons wel of niet zou kunnen overkomen. Niets meer en niets minder. Tenzij je alle feiten van de zaak kent heeft dat namelijk niet zoveel zin.
maandag 22 juni 2009 om 14:03
Ik ben geloof ik ook een ontaarde moeder hoor.
Ik denk overdag regelmatig aan mijn kinderen. Aan dingen die ze gezegd hebben, aan hoe leuk en lief ik ze vind, aan dingen die we 's middags samen kunnen doen. Ik praat ook graag over ze. Maar ik denk eigenlijk nooit aan wat ze op dat moment doen, behalve als er eentje iets bijzonders heeft, een spreekbeurt of zo. Wat erg van me.
Ik denk overdag regelmatig aan mijn kinderen. Aan dingen die ze gezegd hebben, aan hoe leuk en lief ik ze vind, aan dingen die we 's middags samen kunnen doen. Ik praat ook graag over ze. Maar ik denk eigenlijk nooit aan wat ze op dat moment doen, behalve als er eentje iets bijzonders heeft, een spreekbeurt of zo. Wat erg van me.
maandag 22 juni 2009 om 14:04
quote:yette schreef op 22 juni 2009 @ 14:03:
Ik ben geloof ik ook een ontaarde moeder hoor.
Ik denk overdag regelmatig aan mijn kinderen. Aan dingen die ze gezegd hebben, aan hoe leuk en lief ik ze vind, aan dingen die we 's middags samen kunnen doen. Ik praat ook graag over ze. Maar ik denk eigenlijk nooit aan wat ze op dat moment doen, behalve als er eentje iets bijzonders heeft, een spreekbeurt of zo. Wat erg van me.Dank dénk je toch aan ze? En ja, ik ben er van overtuigd dat als er iets mis is, je je dat op dát moment ook meteen zou bedenken.
Ik ben geloof ik ook een ontaarde moeder hoor.
Ik denk overdag regelmatig aan mijn kinderen. Aan dingen die ze gezegd hebben, aan hoe leuk en lief ik ze vind, aan dingen die we 's middags samen kunnen doen. Ik praat ook graag over ze. Maar ik denk eigenlijk nooit aan wat ze op dat moment doen, behalve als er eentje iets bijzonders heeft, een spreekbeurt of zo. Wat erg van me.Dank dénk je toch aan ze? En ja, ik ben er van overtuigd dat als er iets mis is, je je dat op dát moment ook meteen zou bedenken.
maandag 22 juni 2009 om 14:05
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 13:55:
[...]
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.Je hebt fouten maken en fouten maken.
[...]
Precies.
Alleen vind ik de houding van sommigen hier nogal uit de hoogte. Alsof zij perfecte mensen zijn die nooit fouten maken.
Ik gun het niemand, want het lijkt me echt een nachtmerrie, maar ik word misselijk van het jezelf op de schouder kloppen omdat mensen zichzelf zo'n geweldige moeder vinden die dit noooooiiiiiit zou overkomen. Alsof ze applaus verdienen.Je hebt fouten maken en fouten maken.
maandag 22 juni 2009 om 14:07
Yette, ik vind je helemaal niet ontaard omdat jij overdag niet denkt aan wat je kinderen doen (jullie blazen alles wat gezegd wordt wel een beetje op, vind ik).
Maar als jij serieus wilt zeggen dat jij die dag met dat voorbeeld op de fiets je kind net zo goed de hele dag in de auto had kunnen laten zitten waardoor hij gestorven was, dan schrik ik daar wel van.
Maar als jij serieus wilt zeggen dat jij die dag met dat voorbeeld op de fiets je kind net zo goed de hele dag in de auto had kunnen laten zitten waardoor hij gestorven was, dan schrik ik daar wel van.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:08
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 14:03:
Maar goed, ik wist niet dat je tegenwoordig applaus verdiende als je je kind niet in een auto vergeet. Dat je een perfecte moeder bent als je weleens aan je kind denkt als het niet bij je is.
Grappig.Dat zegt niemand, het is de normaalste zaak van de wereld dat je je kind niet vergeet in de auto. Maar dat maakt nog niet dat het niet voorkomt en dat de rest van de wereld dan vrij is om daarover te oordelen zonder de feiten te kennen.
Maar goed, ik wist niet dat je tegenwoordig applaus verdiende als je je kind niet in een auto vergeet. Dat je een perfecte moeder bent als je weleens aan je kind denkt als het niet bij je is.
Grappig.Dat zegt niemand, het is de normaalste zaak van de wereld dat je je kind niet vergeet in de auto. Maar dat maakt nog niet dat het niet voorkomt en dat de rest van de wereld dan vrij is om daarover te oordelen zonder de feiten te kennen.
maandag 22 juni 2009 om 14:09
Het verontrust me echt een beetje dat de zaken nu zo worden omgedraaid...
Dat het afschuwelijk verschrikkelijk is voor die ouders en dat ze onevenredig hard gestraft worden voor hun fout, tuurlijk. Lijkt me duidelijk.
Maar daarmee is het toch niet opeens normáál om je kind de hele dag in de auto te vergeten?
Dat het afschuwelijk verschrikkelijk is voor die ouders en dat ze onevenredig hard gestraft worden voor hun fout, tuurlijk. Lijkt me duidelijk.
Maar daarmee is het toch niet opeens normáál om je kind de hele dag in de auto te vergeten?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:09
quote:lara1978 schreef op 22 juni 2009 @ 10:16:
Ik heb hier naar aanleiding van (precies) dezelfde discussie van vorig jaar ook over nagedacht en ik weet zeker dat me dit nooit zou overkomen. En nee, daarmee wil ik niet zeggen dat ik meer van mijn kind hou dan die man waar het omgaat. Het gebeurt mij gewoon niet. punt.
Ook ik weet 100% zeker dat mij dat niet zou overkomen. Niet omdat ik superieur ben maar omdat probeer om in de auto niet op de automatische piloot te gaan. Ik baal al als ik een auto die even van tevoren achter mij zat niet meer zie omdat ik blijkbaar een tijd afwezig was en een heel stuk weg "kwijt" ben. Ik kijk ook regelmatig in de achteruitkijkspiegel naar mijn zoontje. Wat ik ook heel raar vind is dat men blijkbaar ook gedurende de dag niet aan het kindje denkt, ik doe dat wel, maar ik heb dan ook niet zo'n drukke baan. Ik loop meestal wel het een en ander in mijn gedachten door, wanneer ik bijvoorbeeld ben vergeten de achterdeur op slot te doen dan schiet dat mij tegen de tijd dat ik op mijn werk ben toch wel binnen.
Dit is echt wel heel triest, en als het mijn man was weet ik ook niet zeker of dit niet ten koste van onze relatie zou gaan.
Ik heb hier naar aanleiding van (precies) dezelfde discussie van vorig jaar ook over nagedacht en ik weet zeker dat me dit nooit zou overkomen. En nee, daarmee wil ik niet zeggen dat ik meer van mijn kind hou dan die man waar het omgaat. Het gebeurt mij gewoon niet. punt.
Ook ik weet 100% zeker dat mij dat niet zou overkomen. Niet omdat ik superieur ben maar omdat probeer om in de auto niet op de automatische piloot te gaan. Ik baal al als ik een auto die even van tevoren achter mij zat niet meer zie omdat ik blijkbaar een tijd afwezig was en een heel stuk weg "kwijt" ben. Ik kijk ook regelmatig in de achteruitkijkspiegel naar mijn zoontje. Wat ik ook heel raar vind is dat men blijkbaar ook gedurende de dag niet aan het kindje denkt, ik doe dat wel, maar ik heb dan ook niet zo'n drukke baan. Ik loop meestal wel het een en ander in mijn gedachten door, wanneer ik bijvoorbeeld ben vergeten de achterdeur op slot te doen dan schiet dat mij tegen de tijd dat ik op mijn werk ben toch wel binnen.
Dit is echt wel heel triest, en als het mijn man was weet ik ook niet zeker of dit niet ten koste van onze relatie zou gaan.
maandag 22 juni 2009 om 14:12
quote:niekie1 schreef op 22 juni 2009 @ 14:09:
[...]
Ook ik weet 100% zeker dat mij dat niet zou overkomen. Niet omdat ik superieur ben maar omdat probeer om in de auto niet op de automatische piloot te gaan. Ik baal al als ik een auto die even van tevoren achter mij zat niet meer zie omdat ik blijkbaar een tijd afwezig was en een heel stuk weg "kwijt" ben. Ik kijk ook regelmatig in de achteruitkijkspiegel naar mijn zoontje. Wat ik ook heel raar vind is dat men blijkbaar ook gedurende de dag niet aan het kindje denkt, ik doe dat wel, maar ik heb dan ook niet zo'n drukke baan. Ik loop meestal wel het een en ander in mijn gedachten door, wanneer ik bijvoorbeeld ben vergeten de achterdeur op slot te doen dan schiet dat mij tegen de tijd dat ik op mijn werk ben toch wel binnen.
Dit is echt wel heel triest, en als het mijn man was weet ik ook niet zeker of dit niet ten koste van onze relatie zou gaan.Als je een drukke baan hebt en daardoor niet aan je kind denkt, ok. Als je een dusdanig drukke baan hebt waardoor je met je hoofd al bij de vergadering bent en niet bij je kind in de Maxi cosi, dan moet je (imo) een andere baan zoeken want dan kun je die combinatie kennelijk niet aan. Ik noem dat: prioriteiten stellen.
[...]
Ook ik weet 100% zeker dat mij dat niet zou overkomen. Niet omdat ik superieur ben maar omdat probeer om in de auto niet op de automatische piloot te gaan. Ik baal al als ik een auto die even van tevoren achter mij zat niet meer zie omdat ik blijkbaar een tijd afwezig was en een heel stuk weg "kwijt" ben. Ik kijk ook regelmatig in de achteruitkijkspiegel naar mijn zoontje. Wat ik ook heel raar vind is dat men blijkbaar ook gedurende de dag niet aan het kindje denkt, ik doe dat wel, maar ik heb dan ook niet zo'n drukke baan. Ik loop meestal wel het een en ander in mijn gedachten door, wanneer ik bijvoorbeeld ben vergeten de achterdeur op slot te doen dan schiet dat mij tegen de tijd dat ik op mijn werk ben toch wel binnen.
Dit is echt wel heel triest, en als het mijn man was weet ik ook niet zeker of dit niet ten koste van onze relatie zou gaan.Als je een drukke baan hebt en daardoor niet aan je kind denkt, ok. Als je een dusdanig drukke baan hebt waardoor je met je hoofd al bij de vergadering bent en niet bij je kind in de Maxi cosi, dan moet je (imo) een andere baan zoeken want dan kun je die combinatie kennelijk niet aan. Ik noem dat: prioriteiten stellen.
maandag 22 juni 2009 om 14:14
Thyra -zucht-: we oordelen toch niet over deze ouders?
(sterker nog, ik heb volgens mij al 10x gezegd dat ik dat niet kan, want ik kén ze niet; net zoals jij niet 'positief' kunt oordelen en dus kan beweren dat het prima ouders zijn die niets te verwijten valt; jij kent de feiten ook niet).
We zeggen alleen dat wij denken dat dit óns niet zou overkomen.
(sterker nog, ik heb volgens mij al 10x gezegd dat ik dat niet kan, want ik kén ze niet; net zoals jij niet 'positief' kunt oordelen en dus kan beweren dat het prima ouders zijn die niets te verwijten valt; jij kent de feiten ook niet).
We zeggen alleen dat wij denken dat dit óns niet zou overkomen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:16
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 14:01:
Ach, Fleur, dat jij dat schokkend vind vind ik dan weer niet zo boeiend. Ik kan me zelfs inleven in mensen die hun kinderen mishandelen, mensen die moorden plegen en concentratiekampbeulen, dus dat maakt me waarschijnlijk helemaal verderfelijk nietwaar? Dus ik kan me ook inleven in iemand die om wat voor reden dan ook zijn/haar kind vergeet. Zou niet moeten gebeuren, het is afgrijselijk, ik kan er naar van worden, dat staat er los van, maar ik zou nooit durven zeggen dat mij dat niet overkomt.
O, hier kun je je allemaal in inleven, maar iemand die jeugdig wil blijven (ander topic) niet?! Woehahahaha! O god, ik moet echt wat anders gaan doen nu.
Dat van die andere nick vraag ik me nu ook af.
Ach, Fleur, dat jij dat schokkend vind vind ik dan weer niet zo boeiend. Ik kan me zelfs inleven in mensen die hun kinderen mishandelen, mensen die moorden plegen en concentratiekampbeulen, dus dat maakt me waarschijnlijk helemaal verderfelijk nietwaar? Dus ik kan me ook inleven in iemand die om wat voor reden dan ook zijn/haar kind vergeet. Zou niet moeten gebeuren, het is afgrijselijk, ik kan er naar van worden, dat staat er los van, maar ik zou nooit durven zeggen dat mij dat niet overkomt.
O, hier kun je je allemaal in inleven, maar iemand die jeugdig wil blijven (ander topic) niet?! Woehahahaha! O god, ik moet echt wat anders gaan doen nu.
Dat van die andere nick vraag ik me nu ook af.
maandag 22 juni 2009 om 14:16
quote:hope24 schreef op 22 juni 2009 @ 13:46:
Inderdaad zeg nooit nooit
Vorig jaar heb ik een interview gelezen met die vrouw in Baarle Nassau was het toch? Wat ik eruit kon opmaken was dat het een vrouw was als jij en ik, een gewone vrouw, een liefdevolle moeder, een lerares dat zielsveel van haar kinderen hield.
En toch overkwam het haar.
Dus waarom niet mij? Of jullie?
Je kunt het je gewoon niet voorstellen maar blijkbaar gebeurt het toch, ook bij normale liefdevolle moeders en vaders.
Het is echt zo vreselijk verschrikkelijk, je vergeeft het jezelf nooit meer.
Ik veroordeel die mensen niet, het is al zo erg.Dat interview heb ik inderdaad ook gelezen... en omdat het me bijna ook is overkomen terwijl ik mezelf absoluut als een liefdevole bezorgde moeder beschouw die op de dag verschillende malen aan dr kindje denkt sluit ik niets meer uit. Zeg nooit nooit... veroordelen is zo makkelijk... totdat het je overkomt.
Inderdaad zeg nooit nooit
Vorig jaar heb ik een interview gelezen met die vrouw in Baarle Nassau was het toch? Wat ik eruit kon opmaken was dat het een vrouw was als jij en ik, een gewone vrouw, een liefdevolle moeder, een lerares dat zielsveel van haar kinderen hield.
En toch overkwam het haar.
Dus waarom niet mij? Of jullie?
Je kunt het je gewoon niet voorstellen maar blijkbaar gebeurt het toch, ook bij normale liefdevolle moeders en vaders.
Het is echt zo vreselijk verschrikkelijk, je vergeeft het jezelf nooit meer.
Ik veroordeel die mensen niet, het is al zo erg.Dat interview heb ik inderdaad ook gelezen... en omdat het me bijna ook is overkomen terwijl ik mezelf absoluut als een liefdevole bezorgde moeder beschouw die op de dag verschillende malen aan dr kindje denkt sluit ik niets meer uit. Zeg nooit nooit... veroordelen is zo makkelijk... totdat het je overkomt.
maandag 22 juni 2009 om 14:16
Ik heb niet een extreem drukke baan, maar ik denk ook tijdens het winkelen, in de bios, in de kroeg of ergens anders waar mijn kinderen niet zijn niet heel regelmatig aan de kinderen. Ik vertel weleens wat over ze, maar dan nog bedenk ik me niet 'wat zouden ze nu aan het doen zijn'.
Als ik ergens mee bezig ben ben ik dáármee bezig, niet met iets anders. Als ik met de kinderen bezig ben denk ik niet aan mijn werk of de boodschappen en als ik boodschappen aan het doen ben denk ik niet aan mij partner en als ik met mijn partner bezig ben denk ik niet aan mijn werk.
Ik kan het me ook niet voorstellen dat ik zo op de automatische piloot ga dat ik ze vergeet weg te brengen of op te halen, maar ik durf ook niet te stellen dat zoiets me niet kan overkomen.
Als ik ergens mee bezig ben ben ik dáármee bezig, niet met iets anders. Als ik met de kinderen bezig ben denk ik niet aan mijn werk of de boodschappen en als ik boodschappen aan het doen ben denk ik niet aan mij partner en als ik met mijn partner bezig ben denk ik niet aan mijn werk.
Ik kan het me ook niet voorstellen dat ik zo op de automatische piloot ga dat ik ze vergeet weg te brengen of op te halen, maar ik durf ook niet te stellen dat zoiets me niet kan overkomen.
