Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 11:36
quote:Kelov schreef op 22 juni 2009 @ 11:30:
[...]
Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.Ik ook niet! Absoluut niet.. Maar dat geldt dus ook voor al die enge verhalen van kindermishandeling, verwaarlozing etc etc.. Maar juist omdat deze schrijnende verhalen er zijn vind ik niet dat er een handje boven het hoofd van die ouders gehouden hoeft worden.. Ze hoeven ook niet met de nek aangekeken te worden, nogmaals ik ken de mensen en hun bijbehorende verhaal niet.. "
[...]
Omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand opzettelijk zijn/haar kind iets aandoet, in een 'gezonde' toestand.Ik ook niet! Absoluut niet.. Maar dat geldt dus ook voor al die enge verhalen van kindermishandeling, verwaarlozing etc etc.. Maar juist omdat deze schrijnende verhalen er zijn vind ik niet dat er een handje boven het hoofd van die ouders gehouden hoeft worden.. Ze hoeven ook niet met de nek aangekeken te worden, nogmaals ik ken de mensen en hun bijbehorende verhaal niet.. "
maandag 22 juni 2009 om 11:48
quote:zusenzo schreef op 22 juni 2009 @ 10:22:
Is dit nou een mannending ofzo, kinderen vergeten, want ik kan me er geen voorstelling van maken dat ik mijn kind vergeet in de auto.
Zeker niet! Ik was ooit secretaresse van een vrouw en haar man belde mij op de dagen dat zij het kind van de creche moest halen, zodat ik haar op tijd weg zou sturen.
Zij vergat het kind ook meermalen uit de auto te halen, maar dan belde de creche of haar man waar het kind bleef. Een keer vertelde ze dat ze een hele avond op visite was geweest en er pas na uren achter kwamen dat koters nog in de auto zaten, omdat die mensen vroegen waar ze waren!!! Ze vond het zelf heel lollig...
Is dit nou een mannending ofzo, kinderen vergeten, want ik kan me er geen voorstelling van maken dat ik mijn kind vergeet in de auto.
Zeker niet! Ik was ooit secretaresse van een vrouw en haar man belde mij op de dagen dat zij het kind van de creche moest halen, zodat ik haar op tijd weg zou sturen.
Zij vergat het kind ook meermalen uit de auto te halen, maar dan belde de creche of haar man waar het kind bleef. Een keer vertelde ze dat ze een hele avond op visite was geweest en er pas na uren achter kwamen dat koters nog in de auto zaten, omdat die mensen vroegen waar ze waren!!! Ze vond het zelf heel lollig...
maandag 22 juni 2009 om 11:52
Vreselijk Apricot. Ik zou echt geschokt zijn.
Wat betreft goede of slechte ouders, mijn ouders zijn me wel 's vergeten. En zij waren beiden niet erg geschikt voor hun ouderlijke taken. Dus het kan ermee samenhangen. Maar ik heb echt geen idee, ik denk dat de automatische piloot ook een goede ouder te pakken kan nemen.
Wat betreft goede of slechte ouders, mijn ouders zijn me wel 's vergeten. En zij waren beiden niet erg geschikt voor hun ouderlijke taken. Dus het kan ermee samenhangen. Maar ik heb echt geen idee, ik denk dat de automatische piloot ook een goede ouder te pakken kan nemen.
maandag 22 juni 2009 om 12:01
maandag 22 juni 2009 om 12:02
Schrik me kapot van zo'n artikel, wat verschrikkelijk. Maar denk in eerste instantie ook aan het kind. Hoe lang heeft die daar in die auto zitten huilen om papa/mama, dat moet een verschrikkelijke dood zijn, ook al ben je 'nog maar een baby'.
Is toch makkelijk te voorkomen zou je denken, ons kdv belt om half 10 de ouders op als een kindje niet arriveert. Is toch ook logisch, dat als er 8 ipv 9 kindjes komen, een kdv wil weten waar Pietje is? Van mensen die zo betrokken zijn bij de opvoeding van je kind mag je deze betrokkenheid toch verwachten?
Is toch makkelijk te voorkomen zou je denken, ons kdv belt om half 10 de ouders op als een kindje niet arriveert. Is toch ook logisch, dat als er 8 ipv 9 kindjes komen, een kdv wil weten waar Pietje is? Van mensen die zo betrokken zijn bij de opvoeding van je kind mag je deze betrokkenheid toch verwachten?
maandag 22 juni 2009 om 12:14
quote:Feliciaatje schreef op 22 juni 2009 @ 11:52:
Vreselijk Apricot. Ik zou echt geschokt zijn.
Wat betreft goede of slechte ouders, mijn ouders zijn me wel 's vergeten. En zij waren beiden niet erg geschikt voor hun ouderlijke taken. Dus het kan ermee samenhangen. Maar ik heb echt geen idee, ik denk dat de automatische piloot ook een goede ouder te pakken kan nemen.
Was ik ook (en nog steeds, eigenlijk). En mss mag ik dit niet zeggen, maar ik ken twee heel lieve stellen bij wie het kinderen krijgen maar niet wil lukken en dan zit je met zo'n type op kantoor. Heel frustrerend.
Overspannenheid, burn-out, depressie... Het kan er allemaal mee te maken hebben, maar ik vind het moeilijk voorstelbaar. Ben het wel eens met de opmerking (weet niet meer van wie) dat je toch in de loop van de dag altijd wel een keer aan je kind denkt? Ik denk zelfs meedere malen per dag aan mijn poezen...
Toch durf ik ook niet zo hard te zeggen dat het desinteresse is van deze man (uit het artikel). Ik wil ook geen oordeel vellen op afstand. Ik houd het er maar op dat het heel dramatisch is en hoop dat het een wake-up call is voor ouders die zichzelf erop betrappen ook niet altijd even "bij" te zijn.
Vreselijk Apricot. Ik zou echt geschokt zijn.
Wat betreft goede of slechte ouders, mijn ouders zijn me wel 's vergeten. En zij waren beiden niet erg geschikt voor hun ouderlijke taken. Dus het kan ermee samenhangen. Maar ik heb echt geen idee, ik denk dat de automatische piloot ook een goede ouder te pakken kan nemen.
Was ik ook (en nog steeds, eigenlijk). En mss mag ik dit niet zeggen, maar ik ken twee heel lieve stellen bij wie het kinderen krijgen maar niet wil lukken en dan zit je met zo'n type op kantoor. Heel frustrerend.
Overspannenheid, burn-out, depressie... Het kan er allemaal mee te maken hebben, maar ik vind het moeilijk voorstelbaar. Ben het wel eens met de opmerking (weet niet meer van wie) dat je toch in de loop van de dag altijd wel een keer aan je kind denkt? Ik denk zelfs meedere malen per dag aan mijn poezen...
Toch durf ik ook niet zo hard te zeggen dat het desinteresse is van deze man (uit het artikel). Ik wil ook geen oordeel vellen op afstand. Ik houd het er maar op dat het heel dramatisch is en hoop dat het een wake-up call is voor ouders die zichzelf erop betrappen ook niet altijd even "bij" te zijn.
maandag 22 juni 2009 om 12:35
quote:elninjoo schreef op 22 juni 2009 @ 09:57:
[...]
Misschien is het kind wegbrengen niet vaders dagelijkse routine, maar nam ie 't toevallig van de moeder over (ziek, afspraak op werk) en omdat het niet in zijn eigen routine zat en 't kind ook nog stil was, rijdt ie gewoon naar kantoor, omdat zijn hoofd ook overloopt van zijn werkzaamheden die ie die dag moet doen. Als ik iets moet doen voor ik naar mijn werk ga wat niet in mijn dagelijkse routine zit komt 't ook voor dat ik dat vergeet. Alleen heeft 'n doktersafspraak vergeten geen fatale afloop.
Ja, dat was ook het geval bij een moeder in Amerika. Zij moest die dag haar kindje naar de creche brengen, omdat haar man een tandartsafspraak had. En omdat het niet in haar routine zat, en ze het heel druk had met het werk, dat ze aan het werk, en niet aan het feit dat haar kindje nog achterin zat.
Een paar uur later was er paniek op de parkeerplaats, en was het meisje al overleden.
in en intriest,
maar om nu die moeder of deze vader te veroordelen, is ook wel lekker makkelijk,
deze moeder was heel verdrietig, hoe kan je daar verder meeleven ? niemand wil dat op zijn of haar geweten hebben,
en daarbij komt dat iedereen zo makkelijk oordeelt, na 1 fout ben je een paria,
en zijn de mensen die haar veroordelen zoveel beter ?
of houden zij vast aan de illusie dat zij nooit een afschuwelijke fout zouden kunnen maken ?
[...]
Misschien is het kind wegbrengen niet vaders dagelijkse routine, maar nam ie 't toevallig van de moeder over (ziek, afspraak op werk) en omdat het niet in zijn eigen routine zat en 't kind ook nog stil was, rijdt ie gewoon naar kantoor, omdat zijn hoofd ook overloopt van zijn werkzaamheden die ie die dag moet doen. Als ik iets moet doen voor ik naar mijn werk ga wat niet in mijn dagelijkse routine zit komt 't ook voor dat ik dat vergeet. Alleen heeft 'n doktersafspraak vergeten geen fatale afloop.
Ja, dat was ook het geval bij een moeder in Amerika. Zij moest die dag haar kindje naar de creche brengen, omdat haar man een tandartsafspraak had. En omdat het niet in haar routine zat, en ze het heel druk had met het werk, dat ze aan het werk, en niet aan het feit dat haar kindje nog achterin zat.
Een paar uur later was er paniek op de parkeerplaats, en was het meisje al overleden.
in en intriest,
maar om nu die moeder of deze vader te veroordelen, is ook wel lekker makkelijk,
deze moeder was heel verdrietig, hoe kan je daar verder meeleven ? niemand wil dat op zijn of haar geweten hebben,
en daarbij komt dat iedereen zo makkelijk oordeelt, na 1 fout ben je een paria,
en zijn de mensen die haar veroordelen zoveel beter ?
of houden zij vast aan de illusie dat zij nooit een afschuwelijke fout zouden kunnen maken ?
maandag 22 juni 2009 om 12:40
quote:Kelov schreef op 22 juni 2009 @ 09:56:
@traincha: omdat ik het gevoel krijg dat sommige mensen hier het de ouders (vader in dit geval) zeer kwalijk nemen dat hij iets vergeten is. In zo'n situatie logisch & begrijpelijk, maar iets vergeten is niet opzettelijk en heb je zelf niet in de hand. Sommige reacties suggereren iets anders. (Een onderliggend 'dat zou mij niet overkomen')Iets, iets, wat nou iets? Een kind is niet iets maar iemand. En nee, dat zou mij inderdaad niet overkomen. En natuurlijk is het vre-se-lijk voor de vader, maar een excuus is er niet hoor. Het is wel degelijk iets om hem kwalijk te nemen. Hij is toch de hoofdverantwoordelijke in het verhaal?
@traincha: omdat ik het gevoel krijg dat sommige mensen hier het de ouders (vader in dit geval) zeer kwalijk nemen dat hij iets vergeten is. In zo'n situatie logisch & begrijpelijk, maar iets vergeten is niet opzettelijk en heb je zelf niet in de hand. Sommige reacties suggereren iets anders. (Een onderliggend 'dat zou mij niet overkomen')Iets, iets, wat nou iets? Een kind is niet iets maar iemand. En nee, dat zou mij inderdaad niet overkomen. En natuurlijk is het vre-se-lijk voor de vader, maar een excuus is er niet hoor. Het is wel degelijk iets om hem kwalijk te nemen. Hij is toch de hoofdverantwoordelijke in het verhaal?
Whatever, I do what I want
maandag 22 juni 2009 om 12:43
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2009 @ 10:49:
[...]
Goed plan
Je zegt namelijk constant dat jij je het niet kan voorstellen en dat het jou niet zou overkomen, omdat jij zoiets niet laat gebeuren. Dat wil ik ook nog eens best geloven, ik denk niet dat 'iedereen' zoiets kan overkomen.
Wel denk ik dat de mensen die het overkomen is, heus niet dachten 'ja, dat zou mij nou eens best kunnen overkomen'.Nou, er zijn er hier anders al een paar die de redenen kunnen begrijpen....
[...]
Goed plan
Je zegt namelijk constant dat jij je het niet kan voorstellen en dat het jou niet zou overkomen, omdat jij zoiets niet laat gebeuren. Dat wil ik ook nog eens best geloven, ik denk niet dat 'iedereen' zoiets kan overkomen.
Wel denk ik dat de mensen die het overkomen is, heus niet dachten 'ja, dat zou mij nou eens best kunnen overkomen'.Nou, er zijn er hier anders al een paar die de redenen kunnen begrijpen....
maandag 22 juni 2009 om 12:47
Tinydancer, als je bedoelt te zeggen dat mensen hier op dit forum 'lekker makkelijk aan het veroordelen zijn' heb je denk ik niet goed gelezen.
Er wordt alleen gezegd dat het een mogelijkheid is dat het de schuld van de ouders is, maar dat we dat feitelijk niet weten.
Andersom weet jij toch net zo goed niet dat het niet de 'schuld' van de ouders is? Daar ga je namelijk wél van uit, dat is evengoed 'makkelijk'. Zoals ik al zei: misschien zijn deze ouders wel bovengemiddeld gemakzuchtig of laks. Weten we niet.
En ja, ik hou inderdaad vast aan mijn veronderstelling dat ik -in normale situatie- nooit deze fout zou maken, en dat als ik (weer) in een niet-normale situatie kom waarin het wel denkbaar is (zoals een depressie) er alles aan zou doen om te voorkomen dat dit zou gebeuren (door bijvoorbeeld mijn man mij te laten bellen op mijn werk, of door uberhaupt deze verantwoordelijkheid tijdelijk over te dragen).
Maar ik herhaal (nogmaals): ik wéét niets van al deze ouders, dus er is -door niemand van ons- een zinnig woord over te zeggen of te oordelen (zowel in positieve als negatieve zin).
Er wordt alleen gezegd dat het een mogelijkheid is dat het de schuld van de ouders is, maar dat we dat feitelijk niet weten.
Andersom weet jij toch net zo goed niet dat het niet de 'schuld' van de ouders is? Daar ga je namelijk wél van uit, dat is evengoed 'makkelijk'. Zoals ik al zei: misschien zijn deze ouders wel bovengemiddeld gemakzuchtig of laks. Weten we niet.
En ja, ik hou inderdaad vast aan mijn veronderstelling dat ik -in normale situatie- nooit deze fout zou maken, en dat als ik (weer) in een niet-normale situatie kom waarin het wel denkbaar is (zoals een depressie) er alles aan zou doen om te voorkomen dat dit zou gebeuren (door bijvoorbeeld mijn man mij te laten bellen op mijn werk, of door uberhaupt deze verantwoordelijkheid tijdelijk over te dragen).
Maar ik herhaal (nogmaals): ik wéét niets van al deze ouders, dus er is -door niemand van ons- een zinnig woord over te zeggen of te oordelen (zowel in positieve als negatieve zin).
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 12:47
quote:Star schreef op 22 juni 2009 @ 10:20:
O en voordat het geschreven gaat worden, mijn kind is ook nog nooit van de commode of trap gekletterd. Schijnt ook iedere ouder te moeten overkomen.Precies. Ook hier nog nooit een kind van de trap of commode gevallen hoor. Jawel toen ze zo oud was dat je kan verwachten dat ze zelfstandig trap op en af gaan, wat ook altijd goed ging behalve toen ze met een verkleedjurk aan de trap opliep en op de zoom stapte. Maar dat vind ik van een andere orde, een klein kind gaat hier nooit alleen trap op en/of af en bij de commode loop ik niet weg.
O en voordat het geschreven gaat worden, mijn kind is ook nog nooit van de commode of trap gekletterd. Schijnt ook iedere ouder te moeten overkomen.Precies. Ook hier nog nooit een kind van de trap of commode gevallen hoor. Jawel toen ze zo oud was dat je kan verwachten dat ze zelfstandig trap op en af gaan, wat ook altijd goed ging behalve toen ze met een verkleedjurk aan de trap opliep en op de zoom stapte. Maar dat vind ik van een andere orde, een klein kind gaat hier nooit alleen trap op en/of af en bij de commode loop ik niet weg.
Whatever, I do what I want
maandag 22 juni 2009 om 12:49
Ik denk ook telkens als ik iets dergelijks lees, dat het mij nooit zal gebeuren. Maar ik roep het niet meer zo hard. Hoe vanzelfsprekender je het vindt dat je je dagelijkse routines goed uitvoert, hoe groter de kans dat je het niet op tijd door hebt, als je onverhoopt toch eens ergens een steekje laat vallen.
Ter illustratie:
Dit voorjaar verliep het ontbijtritueel op een dag niet bepaald lekker. De kinderen waren sacherijnig, zochten ruzie en schoten niet op. Terwijl ik zelf even snel door de badkamer flitste, moest ik alle zeilen bijzetten om ze alle vier op tijd in de kleren en aan de ontbijttafel te krijgen. Tafel dekken, koffie zetten. Er ging vrijwel meteen een beker melk over de tafel, de vloer èn de jongste (3), waardoor ik moest dweilen en de jongste van nieuwe kleren moest voorzien. Ondertussen grepen de twee oudsten (9 en 11) hun kans om hun gekibbel weer voort te zetten, waardoor ik tijdens het omkleden een paar keer naar beneden moest om te waarschuwen. Toen ze eindelijk weer alle vier achter een boterham zaten, bleek de vaatwasser die nacht niet goed gedraaid te hebben waardoor we alle schoolbekers en trommeltjes zelf moesten afwassen. Dit gebeurde onder luid gemopper. Lunchpakketjes smeren, bekers vullen, tassen pakken. Mijn jongste dochter (7) ontdekte weer eens dat haar ene schoen kwijt was. Koude slok koffie. Traditiegetrouw vertel ik haar 's ochtends dat het zoeken naar een schoen niet hetzelfde is als op de bank liggen en zeggen dat je een schoen zoekt. Samen gaan we dan op onze buik op de grond liggen, waarbij ik haar voordoe hoe je onder de bank naar een schoen zoekt. Omdat de oudste twee elkaar op dat moment begonnen te slaan, stuurde ik ze naar hun kamers. Rust. De schoen werd na lang zoeken door de hulpvaardige jongste tussen de duplo gevonden. Tanden poetsen, haren vlechten, jassen aan. Toen we eindelijk klaar waren om de deur uit te gaan, bleek een van de naar boven gestuurde oudsten d'r pyjama weer aangetrokken te hebben. Ze was weer in bed gekropen. Op zich best begrijpelijk als je met je verkeerde been uit bed bent gestapt, maar niet bepaald handig als je over 5 minuten op school moet zijn...we kwamen dus te laat.
Opgelucht dat het ergste voorbij was, fietste ik vanaf school door de ochtendspits naar een afspraak. Ik zou het net halen als ik even flink doortrapte. Ondertussen bedacht ik hoe ik de ochtenden beter kon laten verlopen en hoe ik de rest van die dag zó kon plannen dat alles wat moest zou lukken voordat ik de jongste weer van het peuterdagverblijf moest halen. Dezelfde zingende jongste waarmee ik al ruim een kilometer de verkeerde kant opfietste
Ik had hem zelfs op het knopje van het stoplicht laten drukken.
Ter illustratie:
Dit voorjaar verliep het ontbijtritueel op een dag niet bepaald lekker. De kinderen waren sacherijnig, zochten ruzie en schoten niet op. Terwijl ik zelf even snel door de badkamer flitste, moest ik alle zeilen bijzetten om ze alle vier op tijd in de kleren en aan de ontbijttafel te krijgen. Tafel dekken, koffie zetten. Er ging vrijwel meteen een beker melk over de tafel, de vloer èn de jongste (3), waardoor ik moest dweilen en de jongste van nieuwe kleren moest voorzien. Ondertussen grepen de twee oudsten (9 en 11) hun kans om hun gekibbel weer voort te zetten, waardoor ik tijdens het omkleden een paar keer naar beneden moest om te waarschuwen. Toen ze eindelijk weer alle vier achter een boterham zaten, bleek de vaatwasser die nacht niet goed gedraaid te hebben waardoor we alle schoolbekers en trommeltjes zelf moesten afwassen. Dit gebeurde onder luid gemopper. Lunchpakketjes smeren, bekers vullen, tassen pakken. Mijn jongste dochter (7) ontdekte weer eens dat haar ene schoen kwijt was. Koude slok koffie. Traditiegetrouw vertel ik haar 's ochtends dat het zoeken naar een schoen niet hetzelfde is als op de bank liggen en zeggen dat je een schoen zoekt. Samen gaan we dan op onze buik op de grond liggen, waarbij ik haar voordoe hoe je onder de bank naar een schoen zoekt. Omdat de oudste twee elkaar op dat moment begonnen te slaan, stuurde ik ze naar hun kamers. Rust. De schoen werd na lang zoeken door de hulpvaardige jongste tussen de duplo gevonden. Tanden poetsen, haren vlechten, jassen aan. Toen we eindelijk klaar waren om de deur uit te gaan, bleek een van de naar boven gestuurde oudsten d'r pyjama weer aangetrokken te hebben. Ze was weer in bed gekropen. Op zich best begrijpelijk als je met je verkeerde been uit bed bent gestapt, maar niet bepaald handig als je over 5 minuten op school moet zijn...we kwamen dus te laat.
Opgelucht dat het ergste voorbij was, fietste ik vanaf school door de ochtendspits naar een afspraak. Ik zou het net halen als ik even flink doortrapte. Ondertussen bedacht ik hoe ik de ochtenden beter kon laten verlopen en hoe ik de rest van die dag zó kon plannen dat alles wat moest zou lukken voordat ik de jongste weer van het peuterdagverblijf moest halen. Dezelfde zingende jongste waarmee ik al ruim een kilometer de verkeerde kant opfietste
Ik had hem zelfs op het knopje van het stoplicht laten drukken.
maandag 22 juni 2009 om 12:50
Edit: dit is reactie op Kelov 09:56 (en crini 12:nogwat)
Tjongejonge.
Ja natuurlijk vergeten we allemaal wel eens 'iets'.
Er zijn miljoenen chaotische, warhoofdige en vergeetachtige ouders op de wereld.
Toch wordt er zelden een kind in de auto vergeten met dodelijke afloop. Dat zegt toch eerder dat het abnormaal is dan dat het normaal is en dus ons allen zou kunnen overkomen?
Tjongejonge.
Ja natuurlijk vergeten we allemaal wel eens 'iets'.
Er zijn miljoenen chaotische, warhoofdige en vergeetachtige ouders op de wereld.
Toch wordt er zelden een kind in de auto vergeten met dodelijke afloop. Dat zegt toch eerder dat het abnormaal is dan dat het normaal is en dus ons allen zou kunnen overkomen?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 12:54
quote:Maleficent schreef op 22 juni 2009 @ 10:56:
Trouwens een dier en een kind kun je niet vergelijken hoor. De katten vergeet ik wel eens op tijd eten te geven. Dan staan ze om me heen te drentelen en dan denk ik; o ja, eten geven!
Dat heb ik bij mijn kind toch niet zo Ik maakte die vergelijking met paarden speciaal voor EN; meer haar beleveniswereld enzo.
Trouwens een dier en een kind kun je niet vergelijken hoor. De katten vergeet ik wel eens op tijd eten te geven. Dan staan ze om me heen te drentelen en dan denk ik; o ja, eten geven!
Dat heb ik bij mijn kind toch niet zo Ik maakte die vergelijking met paarden speciaal voor EN; meer haar beleveniswereld enzo.
maandag 22 juni 2009 om 12:59
Yette,
mooi verhaal.
Maar toch onvergelijkbaar???
Je had een slechte morgen en fietste toen gedachteloos de verkeerde kant op. Op een gegevn moment kwam je er achter en ging je vervolgens de goede kant op fietsen. Erg voorstelbaar.
Trek je daar de conclusie uit dat je ook zou kunnen overkomen om:
- gedachteloos naar je werk te rijden met je kind in de auto
- gedachteloos uit je auto te stappen
- gedachteloos je auto af te sluiten
- gedachteloos naar je werk te lopen
- de hele dag gedachteloos te werken
en daarbij je kind in de auto achter te laten?
Ik bedoel maar, als je nou had gezegd: en toen kwam ik er na een half uur achter dat mijn kind al de hele tijd niet met mij mee fietste maar nog thuis is zijn bedje lag, dán begint het vergelijkbaar te worden.
mooi verhaal.
Maar toch onvergelijkbaar???
Je had een slechte morgen en fietste toen gedachteloos de verkeerde kant op. Op een gegevn moment kwam je er achter en ging je vervolgens de goede kant op fietsen. Erg voorstelbaar.
Trek je daar de conclusie uit dat je ook zou kunnen overkomen om:
- gedachteloos naar je werk te rijden met je kind in de auto
- gedachteloos uit je auto te stappen
- gedachteloos je auto af te sluiten
- gedachteloos naar je werk te lopen
- de hele dag gedachteloos te werken
en daarbij je kind in de auto achter te laten?
Ik bedoel maar, als je nou had gezegd: en toen kwam ik er na een half uur achter dat mijn kind al de hele tijd niet met mij mee fietste maar nog thuis is zijn bedje lag, dán begint het vergelijkbaar te worden.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 13:24
Helemaal eens met broedkippetje en crini.. Vind dit soort verhalen, evenals je kind uit het oog verliezen een paar seconden, van een krukje vallen, etc etc.. Niet vergelijkbaar met een hele dag je kind in de auto laten zitten..
offtopic; broedkippetje, je motto is van een liedje? Ik ken 'm ergens van..
offtopic; broedkippetje, je motto is van een liedje? Ik ken 'm ergens van..
maandag 22 juni 2009 om 13:30
Ik vind het afschuwelijk. En ik vind het ook onnodig om te discussieren over of iets je wel of niet kan overkomen, en niet passend ook.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
maandag 22 juni 2009 om 13:33
Overigens denk ik nooit aan mijn kinderen op mijn werk, niet over hoe het nu met ze gaat, niet aan hoe het 's ochtends ging, tenzij er iets bijzonders is, dus een feestje, ziekte, een valpartij of iets dergelijks, maar normaal gesproken denk ik eigenlijk niet aan mijn kinderen als ze niet in de buurt zijn.
maandag 22 juni 2009 om 13:40
Zeg nooit, nooit....
Wij weten niet wat er exact gebeurd is, en aan de hand was met de vader en de moeder. Puur speculatief allemaal.
Heel tragisch wat er gebeurd is. En verschrikkelijk voor de ouders.
Misschien hebben beide ouders na de berichten van vorig jaar over vergeten baby-tjes in auto's ook wel gezegd;
dat zou mij nou nooit gebeuren....
Zeg nooit, nooit....
Wij weten niet wat er exact gebeurd is, en aan de hand was met de vader en de moeder. Puur speculatief allemaal.
Heel tragisch wat er gebeurd is. En verschrikkelijk voor de ouders.
Misschien hebben beide ouders na de berichten van vorig jaar over vergeten baby-tjes in auto's ook wel gezegd;
dat zou mij nou nooit gebeuren....
Zeg nooit, nooit....
anoniem_41267 wijzigde dit bericht op 22-06-2009 13:41
Reden: Tekst vergeten
Reden: Tekst vergeten
% gewijzigd
maandag 22 juni 2009 om 13:42
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 13:30:
Ik vind het afschuwelijk. En ik vind het ook onnodig om te discussieren over of iets je wel of niet kan overkomen, en niet passend ook.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
Tjongejonge, niemand zegt hier 'eigen schuld, dikke bult'. Dan lees je toch wel een beetje wat je wilt lezen, denk ik.
Waarom is het niet passend het over de overkoombaarheid van zoiets te discussieren?
We doen dat toch niet op de condoleance-site van het betreffende kind of zo?
Is het niet juist héél nuttig hierover te praten om te voorkomen dat andere kinderen op een dergelijke manier de dood vinden?
Offtopic: inderdaad ironic van Alanis Morisette. Ik vind het zo'n mooi herkenbaar beeld.
Ik vind het afschuwelijk. En ik vind het ook onnodig om te discussieren over of iets je wel of niet kan overkomen, en niet passend ook.
Gezien het feit dat we allemaal mensen zijn lijkt me dat niemand in de positie is om te beoordelen of het wel of niet iedereen kan overkomen en of het wel of niet eigen schuld dikke bult is.
Herhaling van zetten van de vorige discussie wordt dit waarschijnlijk, gezien er altijd mensen zijn die voor hun eigen gemoedsrust denken dat ze wél onfeilbaar zijn op sommige fronten.
Tjongejonge, niemand zegt hier 'eigen schuld, dikke bult'. Dan lees je toch wel een beetje wat je wilt lezen, denk ik.
Waarom is het niet passend het over de overkoombaarheid van zoiets te discussieren?
We doen dat toch niet op de condoleance-site van het betreffende kind of zo?
Is het niet juist héél nuttig hierover te praten om te voorkomen dat andere kinderen op een dergelijke manier de dood vinden?
Offtopic: inderdaad ironic van Alanis Morisette. Ik vind het zo'n mooi herkenbaar beeld.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 13:44
quote:Broedkippetje schreef op 22 juni 2009 @ 12:50:
Edit: dit is reactie op Kelov 09:56 (en crini 12:nogwat)
Tjongejonge.
Ja natuurlijk vergeten we allemaal wel eens 'iets'.
Er zijn miljoenen chaotische, warhoofdige en vergeetachtige ouders op de wereld.
Toch wordt er zelden een kind in de auto vergeten met dodelijke afloop. Dat zegt toch eerder dat het abnormaal is dan dat het normaal is en dus ons allen zou kunnen overkomen?Ik zeg niet dat het normaal is of normaal gevonden moet worden, ik denk alleen dat er een zekere mate van 'begrip' (in hoeverre je van begrip kunt spreken in zo'n situatie) opgebracht kan worden. Niemand doet zoiets opzettelijk. Denk dat mijn standpunt inmiddels wel duidelijk is.
Edit: dit is reactie op Kelov 09:56 (en crini 12:nogwat)
Tjongejonge.
Ja natuurlijk vergeten we allemaal wel eens 'iets'.
Er zijn miljoenen chaotische, warhoofdige en vergeetachtige ouders op de wereld.
Toch wordt er zelden een kind in de auto vergeten met dodelijke afloop. Dat zegt toch eerder dat het abnormaal is dan dat het normaal is en dus ons allen zou kunnen overkomen?Ik zeg niet dat het normaal is of normaal gevonden moet worden, ik denk alleen dat er een zekere mate van 'begrip' (in hoeverre je van begrip kunt spreken in zo'n situatie) opgebracht kan worden. Niemand doet zoiets opzettelijk. Denk dat mijn standpunt inmiddels wel duidelijk is.
maandag 22 juni 2009 om 13:46
Inderdaad zeg nooit nooit
Vorig jaar heb ik een interview gelezen met die vrouw in Baarle Nassau was het toch? Wat ik eruit kon opmaken was dat het een vrouw was als jij en ik, een gewone vrouw, een liefdevolle moeder, een lerares dat zielsveel van haar kinderen hield.
En toch overkwam het haar.
Dus waarom niet mij? Of jullie?
Je kunt het je gewoon niet voorstellen maar blijkbaar gebeurt het toch, ook bij normale liefdevolle moeders en vaders.
Het is echt zo vreselijk verschrikkelijk, je vergeeft het jezelf nooit meer.
Ik veroordeel die mensen niet, het is al zo erg.
Vorig jaar heb ik een interview gelezen met die vrouw in Baarle Nassau was het toch? Wat ik eruit kon opmaken was dat het een vrouw was als jij en ik, een gewone vrouw, een liefdevolle moeder, een lerares dat zielsveel van haar kinderen hield.
En toch overkwam het haar.
Dus waarom niet mij? Of jullie?
Je kunt het je gewoon niet voorstellen maar blijkbaar gebeurt het toch, ook bij normale liefdevolle moeders en vaders.
Het is echt zo vreselijk verschrikkelijk, je vergeeft het jezelf nooit meer.
Ik veroordeel die mensen niet, het is al zo erg.
maandag 22 juni 2009 om 13:50
Ik heb er echt absoluut empathie voor.
Het lijkt me afschuwelijk en die mensen worden op de ergst denkbare manier gestraft.
Ik zit hier ook helemaal niet te verkondigen dat die mensen per se slechte ouders zijn, of dat ze het zelfs zouden verdienen.
Ik bestrijd alleen dat het ons allemaal kan overkomen, omdat het hun overkomen is.
Maar ik denk dat dat standpunt inmiddels ook wel duidelijk is.
Vind het alleen jammer dat de laatste pagina mensen daar niet inhoudelijk op in gaan, maar wel stellen dat er hier gezegd wordt 'eigen schuld dikke bult'. Want zo bout heeft niemand dat gezegd.
Het lijkt me afschuwelijk en die mensen worden op de ergst denkbare manier gestraft.
Ik zit hier ook helemaal niet te verkondigen dat die mensen per se slechte ouders zijn, of dat ze het zelfs zouden verdienen.
Ik bestrijd alleen dat het ons allemaal kan overkomen, omdat het hun overkomen is.
Maar ik denk dat dat standpunt inmiddels ook wel duidelijk is.
Vind het alleen jammer dat de laatste pagina mensen daar niet inhoudelijk op in gaan, maar wel stellen dat er hier gezegd wordt 'eigen schuld dikke bult'. Want zo bout heeft niemand dat gezegd.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
